장음표시 사용
721쪽
γίγνεσθαι, και ταύτης μέντοι μέχρι του -- σός τε ἄρα καὶ μηνος καὶ ἐνιαυτο δυνασψαι γιγνωσκειν, ἔνεκα πορείας τε καὶ πλου κώφυλακης καὶ οισα αλλα η νυκτος η μηνος ἐνιαυτου πράττεται, προς αυτ ἔχειν τεκροθ
ρίοις χρῆσθαι, τας ρας - εἰρημένων γιγνωσκοντας. καὶ ταυτα δὲ ράλα εἶναι μαθεῖν παρά τε των νυκτοτηρων καὶ κυcερνη
in geometria discenda proin man, de ptiones usque i telloetu dissitates, imparababat.
Nec enim quid eae res usus haberent, videre se dicebat; licet illarum minime rudis e aet haec vero a Meere ad viatam. hominis consumendan1 aiebat, ac ab aliis inuitis utimbuaque disciplinis eum reme.
Et iubebat, ut etiam ,πο-nomiae Meo periti fierent ut
re noctis et mentis et anni tena pom cognoscere possent, tum itineris a naviginionis causa. tum excubiariam, aliar Imque
remun, quaecunque vel per noctem, Et in mense, via in anno gerantur ut ad ea certas indissis uti possem, quibus u-loriam, quae diximus, tempora dinoscerent. Atque haec clitisci laesi ab iis posse, qua noctu
722쪽
s ριφορα οντα, καὶ τους πλάνητάς τε καὶασταθμητον ἀστέρας γνῶναι, και τα ἀπο- σπάρτεις αυτων πωτης γης καὶ τα περιοδους καὶ - αἰτία ς αυτων ζητουντας κατατρπεσθαι, ἰσχυρος πετριπιν ωφέλειαν ρον γαρ οὐδεμίαν Ουδ εν τούτοις φη καν καίτοι
οὐδὲ τούτων γε ἁνηκως ν ἔφη δὲ καὶ σαυτα
ἱκανα ιναι κατατρίζειν ανθρώπου βίον, καὶ πολλων καὶ ωφελίμ, αποκωλύειν.
μηχαν ται, φροντιστην γίγνεσθαι απέτρεπεν. τε γαρ υρετα ανθρωποι αυτα ἐνοελιζεν
seria vernuatur, et a navium rematoribus, aliisque Inuutas, quibus est arae, ut haec Miant. At vero in astronomia discenda eo promedi, donec et illa cognori antur, quae in eodem non sunt ambitu, et Planetae et errantia sidera, et apsoriit a terea intervalla, M. vircuitus eoru lue causas inquirendo eonfici, vehementeraehortabatur. Nuippe nec in his quidem ullam se utilitatem videre dicebat, quanquam e
riam Issis non esset: aiebat Vero, etiam haec suffcere ad vitam hominis consumendam, et a multis ac utilibus ιν --
Atque in universum dehoristast inar, ne quis studium in reseoelestes impenderet, quo seu lieet amfies Deus omnia ni
liatur. Nec enim illa posse ab
723쪽
τουντα, α ἐκύνοι σαφηύσαι οὐκ ἐζουληθησαν. κινδυνευσαι δ α ἔφη καὶ παραφρονησαι τον ταυτα μεριμυνωντα, ουδεν ηττον η Ἀναξαγ ζας παρεφρόνησεν ο μέγιστον φρονησας ἐπὶτω τας - θεων μηχανα εξηγῶσθαι 'nκέῖνος γαρ λύγων μὲν το αυτ εἰναι ποῦ τε καὶ ηλιον, γνοε ως το μεν ποῦ οἱ ανθρωποιραδίως καθορωπιν, εἰς δε τον λιον οὐ δύναμ
να αντιcλέπειν καὶ υ πο ρον του ἡλίου κα- ταλαροπηκ ενοι τα δωματα μελάντερα ἔχον-
των ἐκ της γης φυομένων νευ μὲν λίου αυ- γης οὐδεν δύνασαι καλως αυξεσθαι, πο εσου πυρος θερμαινόμενα παντα -πόλλυται.
hominibus inveniri putabat, nec Dia eum rem sacere gratam aristrahatur, vi quae illi manifesta esse noluissent, inquireret Addes at esse periculum, ne qui de hisce solitatus esset, deliraret nihilo aninus quam .esuavit Anaxagoras, qui animo maxime fuit elato, propterea quod Deomam maiasgisse gr-et. Nimir mille, dum ait imaevi ac solem idem esse, ignorast at ab hominibus imem cerni iacile posse, quum solem adversum intueri non possint et quodque illi, qua sola collustrantur, colore reia dantur nigriores; qui vero ab igne, non ita. Imorabat etiam, vita nihil eorum, Mae terra Muntur, absque solis splendore posti augescere quum
724쪽
πει, θυο πολυν χρονον ἀπεχες ο δὲ ηλιος νπάντα χρονον πάντων λαμ ροτατος ων διαμένει. Ἐκιλευε δὲ καὶ λογισμ- μανθάνειν
λεῖσθαι τους συνόντας, παρά τε - ειώτων μανθάκντας σα ἐνMUκτο, και εαυτω ἔκαμνον προσέποντα λα παντος του βίου, τί βρωμα η τί πόμα η ποῖος πονος συμψεζοι αυτω, καὶ πως τούτοις Πούμενος γεινοτα αν λά-
Pereant. Idmn quum solem .isis lapidem imiturix diceret, etiam imor a lapidem, qui sit in me, neque lucere, neque diu perdurare; tu an sol per omne templi splendissiorvebus omnibus manet. v Idi rationem ducerent, et intine Perinde atque in aliis Ino- L M, ut ab inani occupatione sibi averent atque turn ipse omnia eatentia pervestigabat, quatenus essent utilia, tum una cum funiliaribus perqvir Et velim me familiares
suos horiabatur, ut etiam via tu sinis currani haberent, si centes a peritis, qua Possent; ac ut eorum unusquisque per omnem vitam seipsum anim-
725쪽
νοι σου γαρ υτ προσέχοντος ἐαυτω ἔργον ἔφη εἶναι εὐρειν ἰατρον τα προς γίειαν συμφέροντα αυ- μ ἄλλον διαγιγνώσκοντα α
Ε δέ τις μαλλον η κακτα την ἀνθρωπίνην
εμφίαιν ωφελεῖσθαι βούλοιτο, συνεύουλευεροντικης ἐπηλελεισθαι τον γαρ ἰὸοτα, δἰών οἱ θεω τοῖς ανθρωποι περὶ των πραγματων σημαίνουσιν, ουδέποτ ρημνον ἔφη γίγνεσθαι συμυουλης θεῶν.η. Εἰ δέ τις, τι, φάσκοντος αυτου δαμώνιον ἐαυτ προσημαίνειν αἱ τε δεοι καὶ
3 1 δέοι ποιεῖν, aro των δικαστων κατε-
γνωσθη θάνατος, οίεται αντον ἐλέγχεσθαι
potus, qui labor e conduceret, et quo pacto has utendo qumnominia valetu sine frui posseti Nam ea, qui ita se animadve teret, difficile aiebat esse, ut medicum inveniret, qui ad valetudinem conducentia inaos seipso Rudiearet. Si quis autem Inajora, quam pro sapientia Hirtiana, vellet sequi, consuluit uae sivinatiori operam daret. Etenim aiebat, eum qui sciret, Mibus ii Setiamsi hominibus aliquid de negotsi significent, nunquam a consilio divino destitutum
8. Quod si quis ipsum mendacii de numine convictum si- isse propterea existimat, quod a Iudicisus morte multatus mi , dicena numen sibi praesignificare quae facienda essent. quae noua pruntiau velim o
726쪽
πρωτον μ' ἔπι ουτως η τότε πόρρω τῆς ἡλικια ην, στ, εἰ καὶ ἡ του, οὐκ αν πολλοῦ στερον τελευτησαι τον βίον εἶτα, - - - αχιμινοτατον του βίου, καὶ ἐν
πάντες την διάνοιαν Μωυνται, πιλειπεν αμ
σι δε τούτου, της ψυχης νην ρώμην ἐπιδειξά
μενος, ευκλειαν προπικτησατο, την σε δίκην πάντων ἀνθρώπων ἀληθεστατα και ἐλευθεριο τανα καὶ δικαιότατα ειπων, καὶ την κα --γν τι του θανάτου πραοτατα καὶ ανδρωδεσι- σασα ἐνεγκών. Ορολογεῖται γαρ, ο να- - μὸν μνευο Δένων ανθρωπων κάλλιον
θανατον ἐνεγκειν. ανάγκη μὲν γὰρ ἐγένετο αυτω μετὰ την κρίσπν τριάκοντα μέρας βιω-
ναι δια - Δηλια ρον κείνου του μ νος εἶναι,
istis revectum fuisw, ut si non id temporis, eri non multo post vita excessum s erit detriae quin partem vitae molestiminiam, et in qua omnibus sit mentis quaedam amminutio, reliquerit ae illisus loco demonstrata sortitudine
animae gloriam consecutus sit, quum quidem causam suam
mm ornaim homines longe Verissime, ae imprimis inmnue jureissimeque vixisset, et
condemnationem is moriem mitissime marianeque virili extulisset. Etenim in confisso erat, neminem hominum umquam, de quibus nos ac ponmus, mortem Pertulisse premetamus. Nam cogebatur a condemnatione dies ac hue misginta vivere, quod in illo iner se Delia emerat, M lex veream
727쪽
χρόνον τουτον ἀπαιοπι τοῖς συνηθεσι φανερος
ἐγένετο οὐδὲν ἀλλοιότερον διαύιους η τον μ
προσθεν χρονον καιτοι - ἔριπροσθεν γε πάντων ἀνθρωπων μάλιστα ἐθαυμιάζετο et τω ευθυε ιν τε κώ ευκολως ζῆν. Καὶ πως ν τις κάλλιον η υτως ποθὶ νοι ποῖος αν ει θάνατος κοιλλίων η ν αν καλλι στά τις αποθάνοι ποῖος δ αν γένοιτο θάνατος ευδαιμονέστερος του καλλίσπου; ποῖος θεοφιλεστερος σου ευδαιμιονεστάτου; Λεξ δε και α Ερριογενους σου Ἱππονίκου κουσα περ αυτου ἔφη γαρ, ηδη Με- λώτου γεγραμ ώνου αυτον την γραφην, αυτος
quenquam publice prius inte fiet, quam Theororiam coemis ex Delo rediisset. Et hoc dii--ue tempore, familiaribus ipsius universis compertum fuit, nihil de vivendi ratione pristiana in mutasse, quamvis profecto maximae admirationi errat supra superioriim temporiIIn homines universos, quod mayna eum animi tranquillitatefiailitateque viveret. Et qui possit aliquis honesti iis quam sic mori Quae mors esse possit pulchrior, quam .aae ab aliquo pulchereime obitur quae mors possit esse felicior, tum quae puliner-rmia sic quae Diis acceptior, quam felicissima Dicam et quae ex Hermogene, Hipponici filio, de ipso
audivisset illum a Melito iani
728쪽
άλκα, πράττων δε να δίκαια καὶ των ἀδιαον απε μενος' ηνπερ νομιοι καλλίστην
Φελέτην απολογίας εἶναι Αὐνος δὲ πάλιν
acciarauum, de rebus omniinis potius disserere sirum de sua causa, monuisse, quod cons-randum ipsi esset, quacinam aut defendendi Guin proferret. II-lum primo respondisse An- non tibi videor in hac medit tione pervixisses Ipso vero suaerente , Quo pacto dix-- illum, nisil aliud perpetuose secisse, viam austi injust que se iusis quidem
e consilio amnisin, ab iniustis vero abstinentena quam m. messitationem defenderi si sarpulcherrimam duceret. Tum rursus dixisse: Non vides,nis Socrates, quod Iudices Astamnas multos, qui nihil injusta Pe etrassent, duntaxat orati ne sensi interia aerint multosque Melam reos alimis.
729쪽
Θαυμάζεις, φάναι, εὶ τω θερ δοκεῖ βέλσιον
θανομένους οσι βελτίους γίγνονται ' ἐγώ μέχρι τούὸ του χρόνου σθανόμην ἐμιυτρ
ruit At profecto, respondisse illum, ilium Ino eonarer, mi Hemogenes, ne litari defentionem in Ilusices, Numen adversatum est milia iam se dixisin: ira refers. Illum autem, Miraris, subjecisse, Deo videri potius esse, hoc me tempore vivendi finem facere tΑ neκis me ad hoc usque templis nemin hominum con
cessasse, quod vel melius vel TOM. VIII. jucundius ne vixisset y vinoptime quidem arbitime illas
vivere, qua maxime dant operam, ut quana optimi fiant; jucundisatine vero qui maxime fieri se meliores sentiunt. Quae ego tinctenus evenire Inuia arsimadverti ac paritin dios homines conveniens, parsin meipsum ad alios collatum imspiciens, sic de me semper statui. Neque tantiu eg., AR
730쪽
ἐμοὶ φίλοι ἀτως ἔκγονος γνώμης περὶ ἐμου
διατελουσιν οὐ δια νο φιλεῖν με, καὶ γὰρ οἱ τους ἄλλους φιλῶντες συν- α ειχον ζος του ἱαὐτων φίλους, αλλα λοπι καὶ ἀνωὰν ρίονται ἐρ- συνόντες βέλτιστοι γίγνεσαι. Ε δὲ βιωσομαι πλείω Σόνον, σως αναγκαῖον ἔσται να σου γέρως πιτελεῖσθαι, κοὐ κἄν τε και ακούειν ἐτνον, καὶ διανοεῖσθαι χεῖρον, καὶ δυσμ έσπιρον καὶ ἐπιλησμοώσπιρον --εαι νειν, καὶ ων πρότερον βελτίων ἡν, τούτων χείρω γίγνεσθαι ἀλλα ραγην ταυτα γε - αἰσθανορον-- αζί-ως αν M o βίος, αἰ μνομενον δὲ πως οὐκ αναγκη χειρόν τε καὶ
- amisi etiam me a me conremum ita Iuda at non quod me ament, nam et qui alios ranam. Ita mos in anxie assecti essentvsed vi in ipsos etiarn ex uisuetudine mea quam optanos existiment eu dere. Quod risititiua vivam,sori me necessarium erit incinunt, et me Unus altare, minus cernere, minus intelli- mutis valere, ineptiorem addiκendum reddi, magisque obliviosum et in iis fieri det morem, in quibus anteliae praestiterini. Atqui haec siquis non sentiat, esset illi ipsa - minime vitalis: in sentiat, vi fieri potest, ut non et