Xenophontis quae extant opera, graece & latine, ex editionibus Schneideri et Zeunii; accedit index latinus

발행: 1811년

분량: 634페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

231쪽

Eρω κελευσε ταυτο τουτο παραγγεῖλαι, και

δια, πάντων υτ παραδιδόνm κελευσεν. οἱ δὲ πιιθόμενοι τα χυ πιν παρηγγελλον, ταχυο τα παραγγελλό να ποιουν ἐν λιγω δε

τοσουτοι γας η ιν οἱ ταξιαρχοι το δὲ βάθος ἐν κατον Ἐπει δε κατέστησαν, πες -

θυς τροχάζων ηγciso. Ἐπεὶ δε κατενόησε

διιεναι, παραγγειλας την πρωτην χιλιοστυνεπε τῖοι κατα χωραν, την δε δευτεροι κατουραν ταυτης κολουθεῖν, καὶ δια παντος ου- τως, αυτος μ ν γεῖτο Ους ανα παυομενος, αἱ

eadem secundo imperare, et Per omne Sic irnphrata tradditistit. Illi dicto audientes et celeriter qui dena haec imperant, et celeriter imperata faciunt: tire vique tempore frons ad ducentos, tot enina erat Ohoristi una praefecti altitudo agniinis ad centur habuit. Cum Pni hoc ordine constitissent, eos ita sequi jussit, ut ipse praecederet et mox citat gradu praecedebat. At ubi viam, quae ad regiam tendebat, arctiorem, esse animadverti Sset, quam ut orniae in fronte progredi possent, iussis priniis in ordine milienis militibus ita se equi, ut collocati fuerant, alterisque hos a tergo sequi, et caeteris deinceps omnibus eodem servato Or sine procedere, ipse sine interniissione praeibat, aliique milleni milites totiden praece -

232쪽

εἰς δώδεκα τάττειν βάθος τους δε δωδεκαρχας ἐν λετωπω καθιστάναι περ ι το βασίλειον' κα τω δευτερω ταυτα, κελευσε παρίχ.γγί λαι, και δια παντος υτως. O με δη ταῶτ

dentes in tergo subsequebantur Ministros etiam duos ad viae a lituin misit, qui, quid facto opus esset, Si quem fugeret, Significarent. Cum autem Cyaxares ad portam pervenis-Set, praefecto primae cohortis imperat, Sic cohortem instrueret, ut m altitudo duodenos contineret, praefectos autem duodenum militum propter regiam in fronte constitueret; Atque eadem secundo libet imperari, et Sic deinceps omnibus. Atque haec illi quidem

facietant Cyrus autem ipse ad Cyaxarem veste indutus Persica ambitionem minime indicanti ingressus est. Et Cyaxares eum cum Vississet. celeritate quidem delectabatur, at vilitate vestis ossensus erat,

dixit De Quid hoc, Cyre, est teujusmodi rem facis, qui habitii

233쪽

tali in conspectum Indorum venis i Ego vero te Paam splendidissi inuria conspici volebani nam loc mihi irnamento fuisset, et '. meae sororiS filiunt, quam magnificentissime ornatur conspici. Et Cyriis ad thaec responssit, tro te modo, Cyaxares, magis orna seria, Si purpura indutus, adhibitis armillis, et torquatus, , i niandanti lente paritissem,

an nunc potius, una tali tanto lite stipatus exercitu, tam v

lociter, honoris aut causa. tibi

pareo sudore et celeritate cum ipSe Ornatus adfrim, tum te Orno, et caeteros reiani tra

tantopere olbseqtientes exhibeo Cyriis sane haec dixit Cyaxare autem et in recte dicere arbitratus, Indos introduci u sit. Indi vero ingressi se missos a rege Indor in aiebant, et

234쪽

au8So interrogare, qua de re bellum inter Medos et Assyrium Susceptum esset ac te quidemn postquam audi8Semus, nos ad Assyrium quoque proficisci, et de his ipsis ab illo etiam percunctari jussit tandem vero utrique Vestruinnuntiare, regem Indorum dicere, se juras et aequi ratione habita, staturum ab illo cuisieret injuria. Ad haec re potulit Cyaxares, Me igitur audite, nulla nos omnino injuria Assyrium afficere : iudipse dicare, profecti ad eun eX-quirite Cyrus autem, qui aderat, Cyaxarena interrogavit, et Num ipse etiam, inquit, dicam quod senties Et Cyaxares eu)n loqui jussit. Vos igitur, ait, Indomina regi haec nutatiate, nisi quid aliud Cyaxari vide tur tacere nos, si quam a DO

235쪽

bis sibi factam injuriam dicat Assyrius, ipsum nos Indor ni regem inlicem eligimus. His illi auditis abierunt. Cum autem egressi essent Indi, Cyrus ad Cyaxarem humsmodi sermone coepit uti: Equidem ad te, CyaXares,

veni, non naulta niectou pecunias naeas dona ferenS; quae autem nihi erant, earum exiguam adn odii in Summam reliquam habeo quippe qui in

las. Verrem certo scias, inquit, me non aliter eas expendisse, quana praenalis tribuendis et largiendo, quoties aliquem militiani susciperem. Nam mea haec sententia St, inquit, OnaneS, quoscunqtie sibi quis fideles adjutores quacunque in re

236쪽

μοι, φη, παντας πιν, ους ἄν τις βουληται

πράγματος, ἡ διον εἰναι, εὐ- λεγοντα, και εὐ

ἀναγκάζοντα ους δε δη των, τον πόλεμον

gerenda efficere velit, suavius esse bene tum licendo tum faciendo potius ad Uiuni odi munus eXcitare, quam offendendo et cogendo et quo quidero in rebus bellicis adjutores sibi alacres quispiam conciliare velit, eos omnino et lictis bonis et factis captandos actitror. micos enim, non inimicoS, Portet esse, qui sine excusatione tergi ersationeque in bello socii Rituri sint, nec in secim sis imperatoris rebus invidi, nec in adversis futuri sint proditores. Haec igitur ego cum Ita apud aniniuit statuta habeam, pecuniis mihi pluribus opus e Se puto. Caeteriam ad te in omnibus respicere, quem Sumptus graves facere intelligo, naiahi absurdum videtur communiter autem tibi et mihi providenduna actitror, ne te

237쪽

τε καὶ εἰ εις τοιουτον τι λαμ ζάνοιμι, o μελλε καὶ σοὶ δαπανηθεν βελτιον ει ναι.

pecuniae deficiant. Nam tibi si abunde suppetant, scio mihi quoque facultatem fore accipiendi, cum opus eritu praesertim si eas in ejusmodi quendam usuria accipiam, in quem quod expensum fuerit tibi etiani majus commodum adlaturaim St. Nuper igitur iussire de te aemini, Armenium te nunc contemnere, qui hoStes adversum nos adventare audia P ac neque copia mittere, neque tributum debitum adferre. Ni .

nairum, ii luit, facit haec ille, Cyre ut equi leni dubius simaninai, utrum mihi naelius sit bello uni adgredi et ad cogen-

duna vires nostra conferre, an

expediat in praesens ini Sstim eum facere, ne hunc etiam ho leni caeteris illi adjungamus. Et Cyrus interrogalbat, Nurn vero doniicilia eius munitis in

238쪽

τός γε ὐποχείριος γενεσθαι, χηδὲ σα ἐν-

locis sita sunt, an iis, quae facile adiri possint i Donaicilia

quidem Ius, resporus CyaXares, non admodum munitis in locis sita sunt; nam illam ego rem non neglexi: Sunt tamen montes, in quos Si se recipiat, statim raroe tutus esse posSit, ut nec ipse in potestatem alicujus redigi possit, nec quaecunque in illos clani subvehenda curaverit, nisi quis eun diutius Riden haerendo obsideat, quem- adnaodum pater naeus olim fecit. Tum Cyrus haec verba facit, Si auten naittere me V leS, tanta Palliaria nanu mihi adjuncta, quanta sufficere videatur, actitror ne, diis juvantibus, effecturum ut et copias mittat, et tributum imi pendat: inanio praeter haec spero con

239쪽

παλιν ἔλθοιεν προς σε υποχειριων δε γενο--

νων τινων αυτων, παντα πραχθει αν η μγεις

συμφορον εἰναι, το λεληpεναι ημας ταυτα

fore ut nobis Sit, quam nunc est, amicior Et Cyaxares inquit, Ego quo lite spero illos ad te libentius accessur S, quZna ad nos. Nam quos latri ex ipsius liberis tecun olin venari solitos audio, si Pie adeo forta sis ad te rursu accesserint eoruna vero qui biisdam in pote talem tua in redactis, Dinnia confici ex animi nostri sententia possint Neinpe, inquit Cyriis, ToΜ. I. tibi conducere videtur, nostra haec ut celentur consilia tot nocere hoc pacto, ait Cyaxares, et facilius ipsorum aliquis in potestatem noStrant Venerit, et si quis in eos impetuna faciat, minus paratos deprehenderit. Audi igitur, inquit Cyrus, siali liuid dicere tibi videbor. go ii dena Saepe una omnibus, qui niec uni sitiit, Persis, ad tuae Arnieni orti in lite regionis fines

240쪽

της των Ἀρμενίων, κοὐ πιπέας δε τινας ηοη

Κάλλιστα λέγεις, ἔφη ό Κυαξάρης ἐγω δέ σοι

Venatus Sum, atque etiam ali- ouando quibus lani equitibus hinc e numero ocior na nostror an adsumptis, ilius accessi. Ergo mininae SuSpectu fueris, ait Cyaxares, si his Onsiimilia facias: sin auten Dariore copiae conspiciantur, quam quibus uti ad Venarulum conSUevisti 1 1 demum suspicioni locum dederit. At licet, in iiiii CyruS, causam quandam ad persuadendum havit partim aptam et hic praetexere; et siquis famaria isto deportet, eule me magnari venationem instituere, et si palam, ait, equites ego ab te petam optime dicis, inquit Cyaxare : Ego vero tibi non volam praeternaossicos quosdam clare, quasi qui ad castella Assyriae finitina profecturus Sim. Nam re-Vera quidem, inquit, mihi in animo est illo proficisci, ut ea quam munitissima reddam.

SEARCH

MENU NAVIGATION