장음표시 사용
11쪽
continua, quali in Ana basi istis erat Xenophon, pro Oennia illa indunt lilbro securicio, si μεν ουν vel Dσα με δη-ἐν τω πρόσθεν λόγω δεδήλωται, lana ante Diogenis inerti aetaten Singulis excepto Sexto praesXa, ita horuna quoquo Conamentarmorum Secundi tertii quo librorum initia : Ἐδόκει δε μοι κά τοιαυτα λέγων προτρέπειντους πινόντας ὰσκεῖν ἐγκράτειαν προς επιθυμίαν βρωτολκαὶ ποτου καὶ λαγνείας καὶ ὐπὶ Ου καὶ ρίγους καὶ θάλπους καὶ πόὶ Ου, et Or δε τους ορεγομένους των καλῶν πιμελεῖς ων ὀρέγοιντο ποιῶν φέλει, νυντου r διηγησομαι Sunt qua SuSpecta laetant. .ilbro enim priuio his sectis finito : μοι μεν ουν δόκει καὶ του λαζονεύεσθαι πο- τρεπε ιν του συνόντας τοιάδε διαλεγόμενος, Sequente aut eui ita inchoato Ἐδόκει δε μοι καὶ τοιαυτα λέγων προτρέπειν κ τ λ. ut 2 6, I AESt δοκε δε μοι κώ-φρενουν τοιάδε λέγων lite Inale τοιάδε et τοι- αῖτα ita inversum quasi apitii Thucydidem scribias: οἱ Κορίνθιοι ελεγον τοιαυτa.-Tοιάδε οἱ Κορίνθιοι ειπον pro τοιάδε-τοιαυτα Deinde otianas deleatur πρὸς ἐπιθυμίαν in seciuinii prooemio, hi εγκράτεια βρωτos καὶ ποτοῖ metu In Sit ut S. 7, τους εγκρατεῖς τούτων li πάντων, tanto quos Sequitur continII : I Oῖς δέ τινα των συνόντων κολαστοτέρως ἔχοντα προ τ τοιαυτα, non tantuna δε infert, ubi jure
Schnoideriis desideravit quot Bessario vertit γαρ, sed etiarn κολαστοτέρως ad ρίγους και θάλπους καὶ πόνου non quadrat. LII. PEmihi non ina probabile videtur Xenopliontena neque clausularia libri primi neque secundi prooenituna SempSisse, Sed hae tantuni
Ἀρίστιππε. an Satis constat κόλασro absoluto potius dicoro Atticos quani cun praepoSitione condune tu In. L libri torti vero estio quod est: οτι δε τοῖς ὀρεγομένους rias καλῶν πιμελεις ων ὀρέγοιντο ποιῶν φέλει νυν τουτο διηγήσομαι, non soluna ἔτι facit SuSpe et hin' quul ὼς XSPOet 'tur, Ut St, Ι,3 I: D ς ε δ και ψελειν δόκει μοι τους συνόντας, et .atine Si haec dicantur, quid potius lain quo i, sed etiana St Olbaeus κουσας δε
secundi initio δε optinae vero convenit utilatis ἔτι δε- διηγησομαι. Naui utrumque exordiu ui ut facile potuit vel necessariun videri post tuan haec in libi os essent divisa, ita prorsus Sse Supervaeulina in se rapi quale Xenophon reli plerat si itis ostendunt etera dis-piitationunt singulamina initia iit 2, 2. I: ἰσθομενος δέ 'οτε αμ- προκλέα 2, 3 I. α ρεφῶντα δε ποτε αἰσθόμενος, et reli piaru1n. Sed mi illo magni aperta licentia interpolatus est liber luartus. Ciij iis caput piari uim iiiii ita ineli Oothir Ἀλλα μην καὶ περὶ του
12쪽
δικαιου γε υκ πεκρυπτετο ν εῖχε γνώμην, ὀλλα και ἔργω ὰπε- δεικνυτο, δι τε πασι νομίμως τε καὶ φελίμως χρώμενος καὶ κοιν ἄρχουσί τε α οἱ νόμοι προστάττοιεν πειθόμενος και κατα πόλιν και νταῖς στρατείαις ἴτως ἄστε διάδηλος εἶναι παρα του ἄλλους ευτακτων, et καὶ ὁτ εν ταῖς εκκλησίαις επιστάτη γενόμενος υκ πετρεψε τω δημω παρα τους νόμους ψηφίσασθαι, ἀλλα συν τοῖς νόμοις ναντιωθητοιαύτη ρμγ του δημου ην υκ αν οἶμαι ἄλλον ουδένα ἄνθρωπον ὁπομε ναι' 3 και τε οἱ τριάκοντα προσέταττον αυτ παρὰ τους νόμους τι, Ουκ πείθετο τοῖς τε γαρ νεοι ὰπαγορευόντων αυτων μη διαλέγεσθαι και προσταξάντων κείνω τε και ἄλλοις τισι των πολιτῶν ὰγαγεῖν τινα ἐστι θανάτω μόνος ου ἐπείσθη, δια το παρὰ τους νόμους αυτ προστάττεσθαι' 4 και ὁτε την ἡπο ελητου γραφην εφευγε, των ἄλλων εἰωθότων ε τοῖς δικαστηρίοις προς χάριν τε τοῖς δικασταῖς διαλέγεσθαι και κολακευειν και δεῖσθαι παρὰ τους νόμους, και δια τὰ τοιαυτα πολλῶν πολλάκις setro των δικαστῶν φιεμενων, κεῖνος ουδεν θέλησε των εἰωθότων ε τω δικαστηρίω παρὰ τους νόμους ποιησαι, ἰλλα ραδίως νὰφεθὰς πο των δικαστῶν, ε και μετρίως τι τούτων εποίησε, προείλετο μὰλλον τοῖς νόμοις εμμένων ἀποθανεῖν η παρανομῶν ζην. και λεγε δε ἴτως καὶ προς ἄλλους μὲν πολλάκις, οἶδα δέ ποτε αυτον και προς Ἱππίαν τον λειον περ του δικαίου τοιάδε διαλεχθεντα horminquoquo nihil esse iit Xenoplioniis praeter postrema: ιδ δε
ποτε - τοιάδε διαλεχθέντα, prooemium autem una cuui epilogo in fine capitis s. 25 Tοιαυτα λέγων τε και πράττων δικαιοτέρους ποιειτους πλησιάζοντας IISdem generis quod modo notavi. Et illa fluidem JUae Sunt S. Q Και τε - , παρανομῶν η scri si non potitisse a Xenophonte adeo est 1anifestum ut vix opus sit tam longa sisputatione qualis do his sim ante me est instituta. R. Nam Pine S. 2 et 3 repetiuntur X I, I, 8 et 1, 2, 23, novoqII Ruo'entur exemplo, partiui noui inibus inepte naissis partina pervor Sa areatione novitium pro lunt scriptorem. Minime nini Soeriates τοῖς τριάκοντα ἀπαγορεύουσι τοῖς νέοις μη διαλεγεσθαι quae IpSa ἁπόρρησις satis inepte inter τὰ raρὰ τους νόμους αυτ προσταττόμενα e- fortiar μόνος υ ἐπείσθη, Sed ex contrario Secunduna Xenoption- teli S. 34 vel inaXini ἐπείσθη, si illis ita responderct Ἐγὼ τοίνυν παρεσκεύασμαι μὲν Πείθεσθαι τοῖς νόμους ὁπως δε μη δι' ἄγνοιαν λάθω τι παρανομησας, τοῖτο βούλομαι σαφῶς μαθεῖν παρ μῶν K. τ. λ. Et S. 35 Ινα τοίνυν μηGuφίβολον δε ορίσατέ μοι μέχρι πόσων των δε νομίζειν νεους εἶναι τους ὰνθρώπους, qui ius alia a Mit ad ira)i
13쪽
nantius illa inspexerat, et non Solum illud τοῖς νέοι μη διαλεγεσθαι diixit e S. 33 . οις νέοις πειπέτην μη διαλέγεσθαι Sed, ut Opinor, otia in illi id καὶ υτ e S.II. Deinde nonaen ελητου, ILIO LeSt S. 4, Xenophon non magi erat positurus Pastim ubi redin lilbri luarti cap. 8, 4, Sed ut infra dicam, n0 iminus missurus quam initio libri ubio γραψάμενοι diest. Deniqlae nihil absurdius est quam si uod et alii sicuntur consuevisse in Judiei δεῖσθαι παρα τους νόμους et Socrates hoc sacere ac raρανομῶν noluiSSe perilibetur. Nam nos hie seri illa potuissent, si am una fuissent πaράιπιμα etiam Xtra Areopaguna, viae Saepe iacta suiSSe neminem lite praeterea in Heliaua votita portabor animadvertit Selloemannia De dure Au p. 19, Xenophontis liae putans, neque Socrate legium Observandarunt caussa nilii tale iacit, sed liuod nullius sibi in uriae conscius contermneret eo descendere. Unde vero hoc duxerit imposior dudum docere poterat locii Athenaei 13, p. 59 D. Q Υπερίδης συναγορευων 9 Φρυνy, ως Ουδὲν νυ λέγων, πιδοξοι τε σαν οἱ δικα αι καταψηφιούμενοι, παραγαγων αυτην εις Ουμφανες κῶ περιρρηξας τους χιτωνίσκους γυμνά τε τα στερν ποιησας τους πιλογικους οἴκτους κτης ψεως αυτῆς περρητόρευσε, δεισιδαιμονησαί, ποίησε του δικα-στας, την ποφητιν καὶ ζάκορον φροδίτης λεω χαρισαμένους μηὰποκτεῖναι. καὶ φεθείσης γράφη μετὰ ταῖτα ψηφισμα μηδένα οἰ κτίζεσθαι των λεγόντων πέρ τινος μηδε βλεπόμενον τον κατηγορου- μενον η την κατηγορουμένην κρίνεσθαι, fuit u p. 59 I , admitui locus Posidippi Contici, ubi do Phryne: ην λιαίαν εἶλε Ἀρὶ του
σώματος, καὶ των δικαστων ag ενα δεξιουμένη μετα δακρύων διεσωσε
την ψυχην μόλις. tiae lui conSiderarit et Xenoplaonion illa scribere potuisse putet nemo facile reperietur. Praetero absurda est totiris loci compositio, in quo quod est S. I, καὶ ἔργω ἀπεδείκνυτο, duetum e S. IO, ει μη λόγω, ἀλλ' ἔργω ὰποδείκνυμat, et cum illo ipso ει μη λόγω ursius non convenit quod S. 5 dieitur και λεγε δε ούτως. Quod ipsum Patio jussisset pra0- poni sic Ου μόνον λόγω ὰλλα και εργω ὰπεδεικνυτο, siquidem nil ait inii una, qui re factoque sid Sentiret declarasset, iden ausum esse vectis sacere: Sed si inserebat imposior a prooemio Silo PanSitum ad Xonoplioritis narrationem de colloquio Hippiae cum Socrate, in quo ipso at Hippia argititur . , quod suam de diast Sententiam
Alienus vero etiani epilogus hujus capitis ab ipso ejus argu-Imento: οιαυτα λέγων τε καὶ πράττων δικαιοτέρους ποίει τους πλη-
πιάοντας Socrate euiui cum Hippia opilista non tanquam cum uno de familiaribus, quibus prodesse vellet ad juStitiam, Sed tan-
14쪽
quam cui tali Oimine disputabat qualem illum fuisse paullo post dicatii, de natura justi. Itaque capitis quarti illam tantum parten Xenopii Ontis puto quant imi ab . , Οἶδα δε Sque ad s. 25, ρεσκε Sto hine u excerpsit, etsi cetera facile credain illo esse lono anti litiora. Sed etiani capita tertiun set quinti tui non esse XenophontiSinulto que recentior aetate addita satis certum puto, quam vi indicia fraudis non ita omnia sint manis usta ut in iis de quibus modo dixi Est autoni horun capitum haec ratio.Quunt capitis secundi initio dictum fuisset: οις δε νομίζουσι
παιδειας τε της ρίστης τετυχηκεναι καὶ μέγα φρονοῶσιν επι σοφία ὼς προσεφερετ νυν διηγησομαι, equitur disputatio uni ut layderno, qui collectis multis po0tai unam sophistat uni libris inflatus Socratis si Sputatione eo re ligor et ui Ut s. 39 ἁπλως οὐδεν εἰδεναι et rω τι ἀνδράποδον εῖναι νομίσας Mesret, sed mox ad eum rediens ita ab eo erigeretur et erudiretur, ut dehinc Semper eum Socrate QSSei. Tertio vel o capite non aliud Sequitur Xen)ptuni rationis Ia Ocrate τοῖς μέγα φρονοῖσιν επι σοφία προσεφέρετο, clualis S illa cum Hippia sopitista disputati cap. 4 5-25, sed altera cuui OdeIm Eutlivdem de iotato erga deos, cui Sinailis arn affuerat I, 4, eum
hoc prooemio ob μὲν Ου λεκτικους καὶ πρακτικους καὶ μηχανικους γίγνεσθαι τους συνόντας υκ σπευδεν, ὀλλα πρότερον τούτων DETOχρηναι σωφροσύνην αυτοῖς εγγενέσθαι τους a ἄνευ του σωφρονῶν ταυτ δυναμένους Mικωτέρους τε και δυνaτωτέρους κακουργεῖν νόμιζεν εἶναι et uni hac clausula : οιαίτα μεν δὴ λέγων τε καὶ αυτος
ποιῶν ευσεβεστερους τε καὶ σωφρονεστέρους τους συνόντας paρεσκευ-
a P. Atqui ita dirimitur disputatio Socratis cuni Euthydem με - γα φρονουντ a displitatione cuin Hippia, ut Prin Stereri PrOSOpo r. Plat. p. 9 verbis utar, in Sophistarunt republiea primo Supe iaet vanitate, qui ita dissi utilis urat Euthb denus alisque Socratis sana iliaribus, ut quum illi ab Socrat ad inditas rodacti albirent, hic
grediatur et ad sententiari ipsum suam aperion lani adigat, ut nillil ineptius fingi possit clausula talis disputationis iana paullo ante
notavi : Totaυτα λέγων τε και πράττων δικαιοτέρους ποι ει τους πλη
σιάζοντας. Quae visputationi una uno de sana iliaribus potius quavi una Hippia sopitista, qui nilii accipiebat ab Socrate, convenit, nec Imagis utilii videtur serit, potuisse a Xenophonio quana ineptissilia una eius iena capitis prooemiunt. Neua igitur negaverit Xenopii Ontoni, si inter disputationem
15쪽
priorem una Euthydem μεγα φρονουντι et disphitationen cuni Hippia naulto etiana inagis vano et inflato, alterani illam inter postierit crini Eutlaydona de re diversissiuia, de in alia antea lisputatuna erat cum alio disjuncturum fuisse quae sutilato capite tertio quarti lue prooemio et fine aptissime erunt conjuncta. Ipsiana alatoni illud caput tertium plura habet quae aliena ide-nntur a Xenopia onte. Nana S a quod est: Πρῶτον μεν δὴ περὶ
λοῖντι, quod haud paullo aliter dicitur, Xenophonteum videtur neque διηγουντ scribi ab illo potuit. Qui, quod ipsum nonni illi on-jecerunt, διηπουνται erat dicturus, 1 I, 4 Ενιοι γράφουσί τε καὶ λέγουσι quum διηγουντο novitii in prodat Scriptorem, quantuni Vi SEutliu leui se faciat aequalern ut pleria lue tales inlPOStores Suas impor lentia produnt, iij iusmodi est quod qui laticussi lis , Ovecta 'Aπεκρίνατο υτ- πολλοῖ a ἄξιον ba τον ἄτρακτον λέγω i τον ἰστον , ει τους γαθους διεγίγνωσκε δγιλωσιν ποιούμενος τι εντυγχάνων τοῖς τε λίθοις και τοξεύμaσι διεφθειρετο seclusis a nae intor potavit non intollexit illuna scripti imina fuisse διαφθείρετaι. Tum Pan s. 3 et 4 Sunt Dranae φωτος et φωτεινος, ne quid Statuitur do Porsoni sontentia Macedonicas hi liearitis, sive quos Platonicis prioris exemplis non plus tri , hieret quavi Xenophonteis Sive quod eoruni non recordaretur, tantun ta Inen et is Sae conse 1'unt ac minuenda in horuni adseu quantilia Xenopii Onteae φάους et avo collati irae essent ad augenda ui, etsi ipsius Xenopia0ntis
lilbrorunt, ut dixi in annotatione, fidus in iis vacillat, Qualmolirena
lina luana orniaΠ ὰφθονέστατος S. 6 quunt alit, conStanter ἀφθονώτατος si Xerit Xenoplion. Sed graviora in ipsa disputatione ocul'runt vitia . Ι3, ibi jure pinus εννόει δε τι-aόρατος μῖν ἐστιν,
ViSuin Sicindi 'nuria, quod si quis e margine illatum putet, nihilo Illeli Ora Sunt quae se suuntur . I set 7. an quae de diis νυμω πολεως et κατα δυνaμιν colendis hie dicuntur, ea arn dicta , 3 l, a et tibi liii leni bro vitor et aptu lii bis torque ea loqhia citate ingeruntur ut jure Schnoidoro fastidiuna iove irint . 17 Ἀλλα χρὴ τλὶς
μεν δυνάμεως μηδὲν φίεσθαι ' ταν γάρ τις τουτο ποι l, φανερος δη- που στὶ τότε ου τιμῶν θεούς. χρη ουν si ἐν ελλείποντα aτα δύναμιν τιμαν του θεους θαρρεῖν τε κα ελπίζειν τα μέγιστα γαθά' ου aρπα αλλων γ ν τις μείζω ελπίζων σωφρονοί' η παρα των τα μεγιστα
16쪽
σκοι δε πῶς αν μαλλον - ως μάλιστα πείθοιτο αυτοῖς non Solum
duplex χρη, Sed etiam inane με et perverS dictum μείζω ελπίζων σωφρ0νοίη σώφρων μείζω ἐλπίζοι. Nihiloininus lianc disputationem an antiquitus exstitisse in libris onoptioniis praetor Clementem et Stolbae uim in annotatione citatos, qua navis ita dissentientes in vertiis a codicibiis iit, non e Xenophonte ipso, Sed ex alio illa ne si entius citante, pulsisse videantur, testis est cum Cicerone Dio ChryS. P. 3, Ol. I,
P. I 25, PIOPuna hic etSi non Oimina XenopiiOntein tamen, utroclo antuitulvertit Bulant centus, Inanisest expressit. Cujus Veriba P. 25, 7. ὁ δε μεγιστον, ὁρας τον ήλιον, πόσω μὲν ων νθρώπωνυπερέχει μακαριότητι θα ων, Si exponitisset clinoidorus, si totiani hunc locum tire lacerunt et vitiosuin t an oliui diter lectuna opinatur a Cleuiente, nainus fortasse fidenter inveetus esset in Ciceronem, tanquam par tini Sa partiui negligentissini o loco Xenopthontis excerpta V roserentona, quunt Xenophontoni pectilberet Socrateni facere disputanteni somnain dei νυ aeri nouis Ortere, undeuiῬι et Oleni et ani)nun deunt dicere. Naua otsi
s. I milii est de sole deo tauton id ipsunt quod Cicero refert Xenopliorito, dicit Dio. Quae quoinodo expedienda sint ego in
medio relinqIIO. Caput quintum Ver ipSum tuo siue simillibus de cauSSi Suspectrina St. Nam et visputationem exhibet uua eodem Euttiydena de ἐγκρατεία ualis dam assuerat I, 5, a quo Effert altera, Secundum prooenaiunt quiduua de l. Supra dixi, iten de εγκρατεία rea pS Rutem contra ἀκολασίαν et δονην instituta, et in verbis sententiisque tabo Xonoptioni in ligna Ut niui mittana
constante in ea usurpatan forniam κρασία, si lienam quidena ni
Xenophonte, sed i alibi quo pio ab libi 'ariis illii tana, Oti: in quod
S. 7 est κωλυτικώτερον Α Stoteles 1 in itis, ut εμποδιστικος, si XiSSO reperitur, et, lod Stis. 9, τοι ἰναγκαιοτάτοις τε καὶ συνεχεστάτοις
κούντως ηδεσθαι, multo ei O deteriu S. IO, κατεχομένω επὶ τω vel περι το σπουδάζειν περὶ τας ἐγγυτάτω δονας, suuIn 1'Opter Verbi κατέχεσθαι Sum una propter εγγυτάτω, quod παραυτίκα dicunt Xenophon et Plato. Deinde ne tirgeam quod est S. II τὰ δισταε παντος τρόπου ζητεῖ ποιεῖν, albi telen tu In ViSur ποιεῖν, quae Sequuntur iis lite ad finem Ἀλλα τοῖς εγκρατέσι μόνοις ἔξεστι σκοπεῖν τα κρατιστα των πραγμάτων, κa λόγω καὶ ργω διαλεγοντας κατὰ
17쪽
λιστα ἐπιμελεῖσθαι, si filius rursu additur Sinaisi p1 Xinnorum repetitio, ε τούτου a γίγνεσθαι νδρας ρίστους τε καὶ γεμονικωτάτους καὶ διaλεκτικωτάτους, haec igitii qualia sint ne dici quidem ophis est. Et Schnoideriis qui leni deletis illis aι ἴτως-δυνατωτάτους, Cinci'aut a graimmatico e postremis illis εκ τούτου διαλεκτικωτάτου repetitiS, rem confectam putabat. Sed ipsa illa post renati liiij iis capitis vella cum proxiuii capitis prirni si δε καὶ διαλεκτικωτέρους ποιει τους συνόν ras πειράσομαι a τουτο λέγειν, tandabsurde conjunguntii ut suerit qui ex illis Cicienda censore καιδιαλεκτικωτάτους. Milii vero Aethiopen lavat e vi lentii qui inde ad Sanam rationem revocare titiluerunt, quae a1n ab tot ae ita Sunt citata ut servans citiae clinei dema deloibat, omittat postrema δειν υν πειρασθαι διαλεκτικωτάτους, si e quod non halbuit sive vii d 0nsulto omisit. Nam adeo inepte διάλεξις una ἐγκρατεία condi ingitur, ut haec cilio siue tranSitu tantula ad Sestilen cap. 6 I, δι-εκτικωτερους parami ea I Ssa, ut alia stupra ad lita videantur. Si perest ut sitae indo a capitis optinii S. I iis lite ad finem litim sunt squalia sint dicatur. miniani Ditrii' litae S. I Sunt de μαντικ)η, en 1 II Sus nillil nisi rope tulit dicta de eadem I, , , et hii sui lem inulto disertilis, ut in lite interposita transitus tantuni parandi catissa utilita vi leanthii ad ea pia de daemonio SocratiSSe luntur cap. 8 I. pSium auteIn caput OetaVuIn litae de Socrate OSt litam atra natu esset halbet, e re non oluna linos Seripti Xenophonte eo remuntur et aliena sunt a consilio tale initio declaratim', iit dictis saetis iii Socratis, ante si an in Ju VOentUS OSSet, roserendis ii liciana sunt sentia vos datur, sed otiana uini serit,endi genero nonnullis sue inepte dictis, qualia Sehneidorus tiro notavit S. 3 et , alia et in vectis ot in sententia laabet. S. 7, diverSilua a Xenopii Onte produnt Scriptore1m, litant univi ille hujus agen per-SOnan S. Ira dicat τοιουτος Socrates ων ἰον γω διηυημαι, breVeΠlque addat, II1'tuti in diis ocenSuim, de tui ius in Scripto Xeno-plioniis dicti in erat, cum clausula quana claneideria iten tan plana
languidaui et ingenio Xenophontis ita indignana notavit, ut ipsa Ap0logiae clausi ila minus videatur insepta, sed cui non ilissi nailis est nis pilogi Cyropaudiae, qui ipse quoque cum litiri cui ap-
18쪽
pensius est consilio ita sero convenit ut inpiit et avuna uua litiro ei
Etsi alitem e aput Octaviana Satis Se pSuni refellit tanten etia inargiumento aliunde petit everiitur. Nam quod aut olim Galenus ad inser. p. I a me eitatius iniimadvertit, quiana oeconoinici initium
naodi sit ut non solitan propter partici ilam δε iit, dies Galenus, o lotiar propter pronomen αὐτου, nisi qui Xenophonten de Socratuloquuti in philo ut Pyllia oreo de Puthagora, 'A πομνημονεύματα scripto illo continuari appareat, jureque Galenius notaverit eos qui μη γιγνώσκονrες τι το βολίον τουτο των Σωκρατικῶν ὰπομνημονευμάτων στὶ το ἐσχατοὶ , particulani δε initio scripti positain oecono nate exemplo desen ΓSsent, equitur at icienda In SS Om-noin elata Sulain 'ομνημονευμάτων quae illa ita lividat ah Oeco- nonaico ut et aput Octavum et quae Odovi quo illud consilio
seripta videtur Apolo gia Socratis, cirrippe ipsa quoque patetici ila δὲ
inelaoat i Σωκράτους δὲ ἄξιόν μοι δοκεῖ ,ναι μεμνησθαι, et lini, antequam caput OetaVIIII accederet, ad 'Aπομνημονεύματα appe11 eis instar ad j et: at alio Oinine Oti OSO, qui 'Aπομνημονεύματα nai ratione de udicio et Im Orte Soci alis optime sibi claudere videro
0 In illurn refert utrum Galenu neglexerit talen appendicona, et ad oeconomici potiti initiun Pinna ad A πομνημονευμάτων finent anim in adverterit, an ne labuerit thiidem in codice suo, i ii Oecononi ictim collo earet Ost illa, ut oditio Aldina, quana vis haec quidem Ora ectoris ex alben QOnanaent una του Σωκράτους pro αυτos, PIO 1iret Juntina, quana Vi Oeconomiciana post Allieniensium ReInpubire an ponens V. Non uaseritur enim quid Galeni
astato lectuni fuerit in libris Xenophontis, sed iiii l ille, si sana
uteret tu ratione, sacere potuerit. Nihil autem abstir lius cogitari possu oeconomico ita ut fecit Xenophon inclioato, Ode nimiae conjuncto cum 'Aπομνημονευμάτων libro, ni it capite Octavo aut Apologia clauso, Satis est verbo diXisse. De si vero tua e tri que Pseudo-Xenophonti omni inia sunt paucis dicati infra, tibi de Apologia egero.
Eadom varietas quae in his editioni me Olum Herculan. Pari. I, P. 2, 28 hiis est, inscribsentibus quidem οἰκονομι dicit Προσδιατρίβειν τοῖς Ξενοφωντο Οικὶ, λόγος, in summis a ni Vero Οἰκο- κονομικοῖς At ae eadem forina iustis vi- νομικα, non mirum quod Jam antiquitiis detur Galenus, apud quem οὐ Ξενοφῶν- obtiniuit in libro, hujus inscriptio non os οἰκονομικων Corrigenduna cie Potitiaost Xenophontis Nam etsi Oecononii iluani οἰκονομικοῖ.
cum dixit jam Cicero, Philo lenius ta-
19쪽
Hulus igitur qua dicit ire pologia Socratis Gallius diuobus
pleXIam, inter Specimina codicum n. I i. Sunt enim lithus ibollico lices ideo rari ut quein nurn memorat Fabrici Bibliothecauediti Hariesiana vol. 3, p. 15, eum fictum esse ex libro Convivii Ruisori Catalogus p. 69 Stendat. Lia tinaui, et quiden i Xenophontis nouit ne in Scriptana, primus ediditate nardus Ai etinus, cujus interpretati cuni aliis ultorum Xenopia ontis scriptoriani intorpretationibus .atinis mutum edita in odition sinu loco ot anno, nisi quod uropaeissae SubseriptuIn absolutari ess Mediolani a. d. X Kalend. Octo iris a. 467, qui annus ad operam lillelphi pertinet, non ad editionem. Graecam primus cur11 A esilao et Hierone conjunctam edidit Joannes Reuchliniis Phorcensis Hagenoae a. 52O, . Qui etsi titulum Dei hunc : ενοφῶντος Ἀπολογία Σωκράτον προς τους δικα άς. Ἀγqσίλαος Ἱέρων η υράννικος, in insemptione tamen Ἀπολογια Σωκράτους πρὸς τους δικαστάς, naiSit noulen ενοφῶντος, Ῥio in σ0silao posuit et Hierone, ut haud dubio defuerit in Cossice, quoim necurate expresSit omiserunt libelluli primi Xenophontis oditores Philippus Iunia et Aldus Manutius, nullum erus nacti librum emptum. Hanc Apol0giam tanquaui XenophontiS, uJUS Omen non Onstat an in ullo gerat libro scripto, citant Athenaeus, Stobaeus et scholiasta Platonis in codice Bodl ano, neque aliam re sibile StusurpasSe Diogenem L. 2, 57, ubi inter Scripta Xenophontis refert Ἀπολογίαν Σωκράτους. Nec quisqua ni Xenophonti esse dubitaverat ante Valchenariuui, qui in annotationibus ad senophontis COImment. I, Haec ἀπομνημονεύματα praebent Xenophonteam Socratis Apologiam respondet enim in his Xenophon ad singula accusationis capita praeterea in Arte Rhetor inter opera Dion S. Halle. 2, p. IO3, 34 Socratis ἐγκώμιον scripsisse dicitin Plato ἐν
ἀπολογίας σχήματι Xenophon auten εν τοῖς πομνημονευμaσιν ως γαρ πολογουμενος περ Σωκράτους εγκωμιον Σωκράτους περαίνει.
Quae vulgata prostat ut Xenophontis Σωκράτους ὰΘολογία, est illatiocingenio capitali, si liti l jussico, prorsus indigna, at eodeΠl Onflata, cui finem Cyropaudia debemus et alia quae laua, quae Vulgo id iuntur ut 0noption tua Et ad 3. Et crederemus Xeno-
20쪽
phontem sua ipsius, i suae dederat in HiSi Graeca, centena continua in Agesilai ncorni transcripsisses aut pologiana scripsisse Socratis, in qua nihil alicujus inveniatur momenti, quod non legatur in his commentariis Z V Et post opplersi observata littologica inter ineses quas illi defendendas praescripsit vii Xeno-pliontea Iae Vulgi liabentur, Apologia Socratis et ratio in laudem Agesilai, indigna sunt ingenio Xenophontis capitali et sophi-Stae debentur; si uod miritu est at aliis nondum fuisse niuisul- VerSum,' Henasterii usium fortasse cogitans, qui ad Liuciani Dial. MOPt. Ι, I, Ol. I, p. 42I, elegantiSSinaana appellat defensionem,
quam hodie Xenophontis orationi et ingenio assuetus illo prorsus esse in lignaui ne dubitandum qui leui putabit. Valekenarii Sentsentiam probarunt Uytionbaebitis ad Platonis Phaedonem p. 34, dubitantius loquutus ad Julianu in Bilbi cru VOl. 3, pari . I, p. 6O, Bocchia iusto siniuitato Platonis et Xenophontis p. 7, et praeter Schnoiduruit Loonardus clau)iigius in Coinrmentatione de a Muso Classici vol. 2, p. 221-229. Qui etsi fallitur in nonnullis, ne-
Pio animadvertit poStremuin Commentarioriani caput, quod plera- quo cuti Apologia i abet omni inia, non magis OSS Xenophontis, verissima tamen scripsit do totiri Scripti perversitate Piae non inelius litaui ipsius vectis diconda lina, una opinione ejus de teΠ1
fosso v a specimen o Socrates μεγαληγορία, of vhicli stron traces vere visibi even in the conversation vitii Hermogenes Thou ritor then procoed to relato ille naanne in Whicli Socrates be-