Ἰωάννης ὁ Βέκκος ... ὁ Λατινόφρων

11쪽

et o et vasi α εκ αα et Dog Gι' u -ιν παρελαβε καὶ ἐδιδάχθη. 2). Ωσγε or εB εμμὐδ' ς καὶ U Nικήrας ἐχρησίμευσαν τω Η κω οὐχὶ Aς διδάσκαλοι της παρεκκλησεως, ἀλλ Aς άπλοι εἰσηγηr αἱ της βαθυτέρας ἐρεύνης τῶν γραφικῶν ρησεων τῶν ἄνω μνησθέντων πατέρων, εφ' ὼν καὶ την γνώμην τῶν ρωμαίων ἐστηριξε ώς μη λυμαίνουσαν την ευ σέβειαν, ἀλλ' Aς ὐγιῆ καὶ μη εο παράπαν σφαλλομένην. o της ρωμαῖκης Ἐκκλησίας ιστοριογράφος Alois Μai urg συγκαταρρxθμεῖ καὶ τὸν Βέκκose με rαξύ τῶν ὐπὸ τοῖ αὐro κράτορος Mιχαὴλ εις Pώμην ἀποσταλέντων πρεσβευτῶν διὰ το ἔργον της εκκλησιαστικης νώσεως ρῶ 12Τ4. ανσφέρων επὶ λέξει τὰ α κόλουθα : Et polir l 'ordet ecclesiastique Gemnain qui avait 6t6 Patri acho de Constantinopte et oii.

12쪽

του καταγγελίφ τῶν Ἱταλῶν As αιρεrικῶν, δυσηρεστησε τον αυτοκράτορα τὸν την δήλωσιν αυro υ ταύτην θεωρησαντα Aς εμπόδιον προς την σχεδιαζομένην ὐπ' αὐτοῖ ενωσιν, και ἐχαρακτηρίσθη ἄρα, ως λέγει καὶ

ὁ Γρηγορὰς l) αντίπαλος του βασιλικου δόγματος, διὸ 3ro αδύνατονώς τοιοῖτος να συναρριθμηθη μεταξύ των τοῖ αὐrοκράτορός ἀποκρυσσαρίων. 'Eπίσης σφάλλεται καὶ ὁ Pimer, 3ς καταπολεμῶν την ἀνωfέρω ἀφηγησιν τοῖ Μain urg. ισχυρίζεται, ὁτι ὁ Βέκκος, καθ' ον χρόνον ηπρεσβεία ἀπεστάλη εἰς την Δύσιν και εν Λουγδούνω την εsωσιν διαπραγματεύετο, εκάθ'ro ηδη εν φυλακ3 εγκεκλεισμένος, διότι συμφώνωs ταῖς του Παχυμέρους αφηγησεσιν, ὁ Βέκκος εν τω χρώνω τούτφ o κριβως ηνεκ της φυλακης ἀπολελυμένος και απησχολημένος εις την μελέτην τῶν αυτοῦ παραδοθένrων συγγραμμάτωνι

μαθῶν ἀνδρῶν προσεπάθει 3) τοῖro διὰ των βίβλων ἐπέτυχε, ἐμίση

περιττη εἶναι η ὁ πόδειξις της μεγάλης επιρροης, ην, τὰ τεμάχια βίβω ν και λόγοι ἁγίων και τὰ πονήματα τὰ την γνώμην των Ἱταλῶν συγκροτεῖν δοκοῖντα ησκησαν επὶ ἀνδρος πολυμαθοῖς μὸν τἄλλα μη γευσαμέ'νου ὁμως της θεολογικης παιδείαs και μη εἰδικῶς επὶ θεολογικἄν se. τημάτων ἀσχοληθένros. Η μεταβολη των φρονημάτων συνετελέσθη. 'H γνωσιμαχία τούXαρτοφυλακος firo ηδη γεγονός. G Βέκκος εδέχετο νυὸ το λατινικὴν δογμα ως εὐσεβουν καὶ επι ro βάσει των ἄγων γραφῶν καὶ τῶν περὶ

τοῖ 'Αγίου πνεύματος θεολογησάντων διε ρόνου ηδη διαρρηδην

σίων γραφικῶν επιχειρημάτων ἄπλισμενος ἀποδυεται εις τον αγωνα ἡ περ της τῶν εκκλησιῶν ἐνώσεως καὶ διορθουμενος τα σφαλματα των προ αυrou 3) πυρετωδῶς αγωνίζεrαι διανοούμενος, λαλων, πράττων καὶ

συγγράφων υπερ ταύτης As Πατριάρχης της νεας Pώμης q). Καὶ εντεῖθεν ἄρχεται η δρῖσις τοῖ B εκκου κατὰ τὸ δεύτερον στάδιον της ενεργείας αυrοῖ, καθ' ὁ συγγράφει τὰ μεγάλης αξίας φιλολογι-κης εἴκοσι συγγράμματα αυroῖ, εν οἶς επιλάμπει καὶ η εὐστροφος δύναμις του θεολογικῶς σκέπτεσθαι εφ' ω ἀναδείκνυ rαι ὁ σημαντικώτερος πρόμαχος της ἐνώσεως. Αἱ συγγραφαι αἴrαι εἰς τὰς ἐσομένας εκατονταετηρίδας εχρησί- μευσαν Ag πηγ' διὰ πάντας ε κείνους, οἰτινες την δογματικην καὶ ε κκλησιασrικοπολιτικην ἰσχυρογνωμοσύνην τῶν Γραικῶν καταπολέμησαν.

σταλεισα πρεσβεία ἐπετύγχανε του σκοποῖ αυτης ητοι της τῶν εκκλησιῶν ενώσεως b). T3 6 Iουλιου 12 74 εν Λουγδουνω τελειται η ενωσις, και τη ἀνωτέρφ συμφωνία συνωδα, ο πατριαρχικος θρονος της νεας Pω-

13쪽

μης κενούται, δν πληροι ὁ Βόκκος, ἱκανώτερος θεωρηθεὶς As λόγιος καὶ

κλησία . Καὶ Ουrω ὁ βασιλεύς, ἀφ' ου ἡ διοίκησις καὶ ἡ διακανόνισAτων τῆς εκκλησίας πραγμάτων εἰς χεῖρας ἱκανὸς ἀνετέθη, τὴν προσοχὴν αυτοῖ ὴδύνατο νὰ ἀφιερώση πλεον μόνον εἰς τα πολιτικα του κρατους

συμφεροντα.

Mεr' o λίγον απὸ τῆς παγιαρχείας χρόνον ὁ Βεκκος νόσφ δεινὴ καὶ λυγρῆ προσβάλλεται, εξ ῆς πολλὰ παθὼν καὶ ραισας, τῆ συμβουλὴ

ὴ θέλησε τὸν 'Iωσὴφ εἰς ἄλλον τόπον νὰ μεταφερll, o Βεκκος Oμως, γνω ρίζων τὸν ιλαρὸν χαρακτῆρα τοῖ'Iωσὴφ l) καὶ εὐγνωμονῶν αὐτω ὁτι καὶ σῆ ψήφω εκείνου ἀνῆλθε επὶ τὸν πατριαρχικὸν θρόνον, ἀνέστειλε τὴν εκ τῆς μονῆς τῆς Λαύρας ἀπομάκρυνσιν του Iωσηφ. καὶ ε ν γῆ μονὴ ταύrs επ' ἀναρρώσει τὰς διατριβὰς ποιούμενος ὁ Βεκκος ἐλάμβανε γράμματα, δι' ων οι ἀποστελλοντες ὐπεδείκνυον αὐrs

et δὲ σχιζόμενοι, εν τῆ Μονῆ τῆς Λαύρας τὸν πρώην πατριάρχην Ἱωσὴφ

14쪽

του Ευξείνου Πόντου φρουριον και τον μαθητὴν αυrου 'lωβ τον Ἱασί ην os ro φρούριον τῆς Καβαίας παρὰ τω Σαγγάρει ποταμῶ εγκλείει. To ρευμα ὁμως των αντιπάλων ὁλονὸν Aγκοῖτο, τέσσαρα ἔγη υπὸτqς πατριαρχείας του Βέκκου φοβεροι κατηγορίαι κατ' αὐτου σύρράπτοντα, και ὁ συρράπτων αυτὸς ην ὁ αρχιεπίσκοπος Ἐφέσου Ἱσαάκ, o ιδιαίτερος πνευματικὸς του αὐτοκράτορος. Και ὁ σκοπὸς των διαφόρων τούrων κανηγοριων ῆν, μως ἐξαναγκασθῆ ὁ Βέκκος εις παραλησιν l)stia πράγματι ὁ σκοπὸς ogros επιτυγχάνεται, διότι κατὰ μῆνα Κρόνιον και ἐν τω μέσω της μεγάλης τεσσαρακοστῆς ὁ Β κκος παραινεῖται τοὐθρόνου καt ἀποσύρεται εἰς την Mobhν του Παν ro κρά roρos 2 . πον χοόνον ὁμως τοῖτον τῆς πατριαρχικῆς αργίας δεν δαπανα εἰς ἀεργίαν, ἀλλ' ενσκήπτει εἰs τὴν μελέτην και ἀναδίφησιν των πονημάτων τοῖ μοναχου Βλεμμύδου και τοὐ Νικήτα Mαρωνείας και εἰς την συγγραφην των ιδίων αυτοῖ συγγραφων 3ὶ απὸ γραφων συνιστων την γνω μην των Λατίνων μὴ σφαλλομένην, και ἐπὶ μαρνυριῶν των σοφων πατέρων τῆς εκκλησίας συγκροτουμένην. Ἐπιλαθόμενος λοιπὸν τῆς rs Eιφιλίνω δοθείσης ὐποσχέσεως καὶαπὸ τὰς γραφας των σχιζομένων τὰς ἀφορμὰς λοβων συντάττει ὁρμα-

θόν, ως λέγει ὁ Γρηγορας l), συγγραφων ἀπὸ γραφων τὴν γνώμην των

μονῆς του Παντοκράτορος αἰτεῖται παρὰ τοῖ βασιλέως τὴν εκδίκησιν τῶν πυκοφανrῶν, ἀλλα ὁ βασιλεῖς πείσας τὸν Βέκκον, ὁπως ἐπιδείξηrα. Xριστου μιμησιν αναγκαζει αυτόν, ὁπως ἐπαναλάβ3 τὰ πατριαρχικὰ αυτου καθήκοντα. Uς χριστοῖ μιμηrὴς ἀφεὶς τὸ π rαῖσμα τῶν συκοφαντῶν τῆ 63 Πασειδεῶνος ἀνακηρύσσεται τὸ δεύτερον Πατριάρχης καὶ Oύrω συχνὰς συνόδους καθιστῶν καὶ πολλοῖς τῶν ἔξω προσκαλούμενος

καὶ βίβλους ἀνελίττων ἐδείκνυ τὸ ἄσφαλὸς τῆς μετὰ τῶν ρωμαίων ειρήνης καὶ ἐνώσεως δ).Ο χρονος εκεῖνος τῆς παραιτησεως ἀπὸ του Πατριαρχικοὐ θρόνου, συνεπεία τῶν συκοφαντιῶν, καἰ τῆς διαμονῆς ἐν τῆ ros Παντο- κρατορος μονῆ, καὶ ὁ χρόνος ὁ ἀπὸ τῆς δευτερας αυroῖ πατριαρχείας ειναι O δημιουργὶς τῶν πολλῶν αυrοὐ θεολογικῶν πονημάτων, τῶν με

γάλην μεν φιλολογικὴν ἀξίαν εχόνrων σφαλλομενων ὁμοις As προς τὸ θεολογικὸν θωα, διότι τὰς γραφὰς τῶν παrέρων si), ἐφ' ὼν τὸ δόγμα τὸ λατινικὸν στηριζόμενον ευρίσκει, καὶ μὴ σφαλλόμενον ἐδείκνυ, ἀλλ' εὐσεβοῖν, 'ρεύνησἐ καὶ ἐμελέτησε καὶ ἐπωφελήθη μονομερῶς

15쪽

του θρόνου απομακρυνόμενος. Mera τέσσαρας ημέρας καλειται εις την

την προσκαλούμενος ὁ Βέκκος απεπυιειτο την παρουσίαν,τὸ ἄλογον τῆς ορμῆς roῖ λαοῖ δεδιώs' καταπεισθέντos ὁμως τοῖ πλήθους ὐπὸ τοῖ Μ. Λογοδέτου, προσῆλθε, ὁπως δῶ λόγον των γεγραμμένων, και λιβέλλου εκ θέσας εις ὁμολογίαν μὸν του ορθοῖ αποβολὴν δε παντὸς o,τι παρεξελέχθη. , καὶ eγγραφον παραίτησιν του πατριαρχικοῖ θρόνου δώσας, τῆ Droλῆ τῆς συνόδου καὶ τῆ ἀδεία τοῖ Βασιλέως παρὰ την Προῖσαν τῆς Βιθυνίας ὁ περόριος καταδικάζεται-

Ἱδοὐ και δευτερα πρῆξις τῆς αλλαγῆς των φρονημάτων διὰ τῆς

ομολογίας του ορθοὐ εν μεγάλη συνόδω ὁ Βέκκος ἐπανῆλθε πάλιν εἰή τὴν αρχικὴν ουτοῖ γνώμην, ὁτι Οἱ Ἱταλοὶ αἱρετικοὶ εἶναι, καὶ ὁrι πάντα τὰ ὁπ' αυt οὐ λεχθέντα καὶ γραφέντα προς ὁ περάσπισιν τῆς γνώμης ῆς ρωμαῖκῆς Ag εὐσεβούσης καὶ μὴ σφαλλομενης δεσαν λελανθα σμέοα. Τὰ δὲ ἄξια μνείας τεμάχια τοῖ λιβελλου τοῖ ὐτογρα

, Ῥιαρχικου θρόνου ἐπισήμως διὰ ληβέλλου ἐκ ψυχῆς μέσης καὶ ἄνευ

16쪽

ν ἱρωσύνην περιβληθέντας. 'κπειδὴ ὁ Βεκκος ἔν τινι χωρίω της Βιθυ νίας ἐξόριστος μενων κατεκραύγαζε κατὰ τοῖ Πατριάρχου και των ἐλεγ.χόντων αὐrόν s). καὶ την δημοίαν δίκην ἐξεζή ει, φέρεται και οδroς ἐν νη συνόδω ταυτη, ἐνφ προσδιάλεξις συνάπτεται μεταξδ αυσοῖ Q του Πατριάρχου καὶ τοῖ Μbυζάλωνος, mos μεγάλου Λογοθέτου. - Της συνδιαλέξεως ἐναρξιν ποιηται ὁ μέγας μή rωρ της εκκλησίας

Και φανερων εαυτον πρόθυμον την ὁπο των γραικων προτεινομένην γνώ-

κλησίας ἀπορριφθῆ h ἐκφρασις δ ι' υ ἱ o s. Ἀλλ' οἱ περὶ τον Πατρ

προσοντων Oπλισθεις σωματικῶν τε καὶ πνευματικῶν, ἐφ' o ις καὶ τω

ονθρωπινω νω, και βουλομενος τοὐς αἰτιωμένους ἀπολογεῖσθαι καὶ ἔγκλημα Ῥεσεως φευγων, εφωραθη λατινοφρονῶν, και ἐπὶ τοῖς λατινικοῖς αὐτοῖιρονημασι τουτοις τὰ ακμαιωερα ἔτη τῆs ηλικίας αὐrοῖ ἐν φυλακαῖς βαι περιορισμοῖς κατατρίψας, λαλῶν καὶ γράφων ὐπὸρ τῆς εὐσεβοῖς λα- ηνικῆς γνώμης, ἐφ ξ καὶ τὴν ἔνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν ῶς δυνατὴν καὶ ἐπι- λημενην ανεγνώριζε με rὰ τὰς ἐν διαφόροις περιστάσεσι διακυμάνσεις ' φρονηματων αὐrοῖ καὶ πεποιθήσεων, ἐν τέλει ἐμμένων εις τὴν πεποίησιν ην ἐκ τῆς μελετης τῶν βίβλων τὴν τῶν Vrαλῶν γνώμην συγκροτεῖν Ῥύνrωνἐκαρπώθη ἔλαθa αἱ se sat B6ξας Βικα ωg ris μι αμαὶεν 5)υπ'

17쪽

Mετὰ την υπὸ Λατίνων ἄλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεω l 204 οἱ γραικοι εξελέξανro ηγεμόνα δε αὐτοκράτορα του ἐν Νικαίμ τῆς Βιθυ- νισς μετατοπισθέντος Βυζαντινοῖ κράτους, Θεόδωρον τον Λάσκαριν, ου μετὰ δέκα καὶ oκτω ετων βασιλείαν τελευτήσαντος, διεδέξατο την αρχὴν

τιs θνήσκων κατέλιπεν διάδοχον τον παῖδα αυτοῖ Ἱωάννην, ετι νηπιά-

18쪽

λαοὐ του μετὰ δακρυων ἀγαλλομένου επὶ του κατορθώματι και Oνειρευo.

θείσης πρωτευούσης των Οὐτω συμμαχησάντων σχέδιον συνετάραξε τὸν αὐτοκράτορα, δυσλύτους τινας σκέψεις αὐro γεννησαν, σκεπτομενου τινι τρόπω δυνήσεται τὰς ἐχθρικὰς ἐκ τῆς Δύσεως ἐπιθέσεις των Ιταλων, Βενετων, των Γαλατῶν Ἱπποτῶν, των ' Η πειρωτῶν και της παπικηε αυ- λῆα τελείως ν' ανακόψη και ανώχαιτίσd- Η θέσις του αὐτοκράτορος fleto oντως δυσχερης, διοτι προς τοις ανωτέρω ἐξωτερικοῖς κινδύνοις, εῖχε καὶ ἐσωτερικὰς ἀνησυχίας, διοτι υπoτων ὐπηκόων μὲν αὐτου ἐθεωρεῖτο Aς παρανόμως διὰ σφετερισμου βασι - λεύων, υπὸ δὲ τῆς Ἐκκλησίας ὐπo του Πατριάρχου της εκκλησιαστικη κοινωνίας ἀπ-όπη διὰ ἀφορισμοῖ l) ἐπί καταπατησει τοὐ προς τα d -καια του oικου τοῖ Λασκάρεως δοθεντος ὁρκου. Ἀλλ' ὁ εὐφυὴς βασιλεύς διὰ της εὐστροφου πολιτικης αὐτου πε. ρινοίας, ἐξεῖρε τρόπον καὶ μέσα καὶ τὰς ἐσωτερικὰς ταραχὰς νὰ καθησυ. χάση καὶ τὸν ἐξωτερικὸν τὸν ἀπὸ τῆς Δύσεως κίνδυνον ν' ανακοψd. Καὶ πρῶτον διὰ συνόδου ἐκ κληρικῶν καταβιβάζει ἐκ του πατρι-ουηκικοῖ θρόνου τὸν rδν ἀφορισμὸν κατ' αὐτου ἐκφωνήσαντα Πατριάρ. ἐν Ἀρθένιον 2ὶ καὶ ἀνεβιβάζει μὸν ἐπ' αὐτου Τὸν re Ἀδριανουπολεως ωἐμμανὸν τὸν προσωνυμουύμενον Mαρποτοῖν, ἄνδρα ἐλευθερόν μεν τους δθόstob , ἱεραῖς διεξαγωγαις πρέποντα καὶ παλαιόθεν τῆς εὐνοιας του-ιλέω. ἀπολαύω/τα Sy ἀλλὰ τοῖτουν μετὰ ὀλιχρόνιον Πατριαραρχειαν H IIa v. l cia. et 16 ad Bonn. un-ας kκctum io Πατ9169xriu'Α9sse ''oci iba

19쪽

τησιν της βοηθείας τοῖ πάπα 2). Και ὁ Οὐρβανὸς IV προσεπιβοηθῶν

την πολεμικην τοῖ Καρόλου επιχείρησεν διασαλπίζει το σάλπισμα δ)του

20쪽

Οι, Γενουήνσιοι δικαιώματα εἶχον. . . 4

τινουπόλεως πολεμικῆς αυroῖ ἐπιχειρήσεως