Ἰωάννης ὁ Βέκκος ... ὁ Λατινόφρων

21쪽

μάτων παρουσίασε. .

Διαφορά τις μεταξύ των παπων Οὐρβανοῖ και Κλήμεντος ως προ τὴν πολιτικὴν τῆς ἐνώσεως παρατηρεῖται, διόrι ὁ πρωτος ἀπησχολημένος υπὸ των απειλων του Μαμφρεδ παρyrήθη τῆς ἀνακτήσεώα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῖς Γραικοῖς ὐπασχεθεὶς τῆς διατήρησιν αυτῆς, ὁ δε Κλήμης μετα την ὁπo τοῖ Καρόλου δενταν του Mαμφρεδ τὰς χεῖρας πλεον ἐλευθέρας ἔχων εἰργάζετο περὶ μιαs πολεμικῆς επιχειρήσεως του Καρόλου κατὰ τοὐ βυζαντινοῖ κράτους. η' σοι κεῖται, γράφει ὁ Κλήμης πρὸν τον αὐrοκράτορα Μιχαήλ, διὰ τῆh επιστροφῆς εἰς τὴν καθολικὴν ἐκκλησίαν τὴν ρίζαν σῆς πολεμικῆς ἐπιδρρμῆς εις τὸ κράτος σου ναἐκριζώσpsa, καὶ μετά τινας Ἱμέρας παρέχει, o κλήμης τφ Καρόλφ τὴν συγκατάθεσιν μύroῖ εις τὸ επιδρομικὸν αὐτοῖ σχεδιον lin. Mετὰ τον θάνατον Ομως του Κλήμεντο, IV επὶ τριετίαν παραμενειχηρεύων ὁ παπικος θρόνος και ὁ Κάρολος μὴ δυνηθεὶς νὰ ἐυρη ro κα--λ-λαν πρόσωπον διὰ τὴν παπικὴν ἔδραν εκ τοὐ κλήρου των . Γάλλων,. καταφεύγει rs 12 Tl πρos τον Ἱταλον 2 Todald Visconti von Planga, τον μετονομασθεντα errα Γρηγόριον τον X 3). 'Κν rs νῶ Γρηγορίου X δύο τινες σκέψεις ἐκυκλοφόρουν, πρῶτον ἡ απὸ των Τούρκων ἀπελευθέρωσις τἄνὶ 'μίων τόπων, καὶ δεύτερον ὴ καθυπόταξις τῆς ανατολικῆs εκκλησίαs. 'Aλλὰ τῆς τετάρπινς σταυροφωρίας ἀποτυχουσης, ἔστρεψε τὰς προσπαθείας auroῖ εἰς πραγματοποίησιν:

προς ἀνάληψω των παπικῶν αυroῖ καθηκόντων, ὁ πάπas Γρηγόριος, διὰ Φραγκισκανῶν κληρικῶν ἐμνησἐ του αὐτοκράτορι τον μύχιον ὰὐroυ προτ ενωσιν των εκκλησιῶν πόθον. Καὶ μεrὰ τὰς ἀνταλλαγείσας διαπραγμα. τεύσεις διὰ τοῖ παπικοῖ ἄπεσταλμένου 'Ιωάννου του Παράστρονος, ζη- ανοῖ τῆε ἐμώσεωι, ἀνδρὸς λογίου καὶ τῆς ελληνικης γλώσσης ειδήμο is , ὁ Πάπας καθίστα γνωστω rs Βασιλεῖ, ori μόνον διὰ τῆς υποτα-

-ῆs τῆς ἀνατολικῆς εκκλησίας firo δυνατὸν νὰ επιτευχθῆ καὶ η πολιτικὴ ειρήνη και διὰ ἐπιστολῆς προς τον urοκράτορα εβεβαίου, orι διὰ νῆς ἀνακηρύξεως τῆ ἐνότητος ὐφ' oos ὁρους υπαγόρευσεν ήδη καὶ ὁ πας Κλήμης καὶ διὰ τῆe αναγνωρίσεως του παπικοῖ πρωτείσυ καὶ hφάλεια τοῖ κράτους παρείχετο et). Καὶ ὁ Μιχαὴλ h θελων η βιαζό-

μὲνος.φόβους προβάλλων και πολέμους καὶ χυθυσσόμενα αἴματα, στοιχῶν ὴ συστάσει τοῖ Mελι ινιώτου, Γεωργίου ros Κυπρίου καὶ τοῖ μεγάλου diropbς πιλοβόλου καὶ rs παραδείγματι ' Ιωάννου τοῖ Δούκα καὶ τοῖMKτριάρχου Μανουὴλ ακολουθων, ἐβάδιζεν προς τὴν ἔνωσιν καὶ προς αύτην θερμῶς προετρέπεr'. 'Αλλ' As ὁ πάπας εν τῆ δύσει εἶχε πολιτι. ἀντιπάλους τῆς ενώσεως, Ουrω καὶ ὁ Μιχαηλ ἐκκλησιαστικους τοι νοος και ὁ μὲν πρῶτος τὸ πολεμικὸν σχέδιον τοῖ Καρόλου νὰ ἀναχαι--δὲ τοὐς ἀνθιστάμειονς προς τὴν ἔνωσιν κληρικους προς ταυτηνναγκάσp εἴre πειθοῖ εἴτε βία 3): και προς τον σκοπὸν τοῖτον ὁ συγκαλέσας πέρὶ αὐrὸν τον Πατριάρχην καὶ τούς επισημοτέ- - ληρικῶν καὶ joλιτικῶν, προὐrρέπετο αυτούς προς ἔνωσιν και

22쪽

Κλω νὰ φανερώση lὶ δι' ἐπιστολῆς, ἐν τῆ ὁποια λέγει. ὁrι χάριν τῆς ἐνί-

23쪽

κυσp ἀποσrελλει αὐrφ ἐν τῆ φυλακὴ τεμάχια βίβλων καὶ λόγους ἁγίων

λομένην. καὶ Οὐrως Aς λέγει ὁ Γρηγορῆς ἡ πριν δίστομος κατα τῶν Λατίνων μάχαιρα ήδη χαράξασα τὴν Ομοφροσύνην αὐroῖ ποος το Λατινικον δόγμ*, ἐrεραλκέα τὴν νίκην εποιεῖτο ρ ῶς ὁ Παχυμέρης λέγει, ὁτι θέλων τοὐς ἐπὶ αἱρέσει αἰrιωμένους ὐπεραμύνεσθαι αυτος αἱρετίζων εφωράθη. Ἐντεῖθεν δἐ καὶ ὁ αὐrοκράτωρ πολλὴν ἐλάμβανε τὴν ροπὴν καὶ το θάρρος, ὁσον ἀπηγοηrεύθη ἐπὶ τῆ πρώrη καταγγελίφ τῶν Λατίνων ,

As αιρετικῶν ὐπο τοῖ Βέκκου. . Καὶ προς κατάπνιξιν τῆς ἀντιστάσεως ἀφεὶς το διὰ λόγων πείθειν καὶ προς τὴν βίαν τραπεὶς καὶ οἴστρω τινι μανιακῶ ἐλαυνόμενος διὰ μέσων. ἀπανθρωποτάτων σκληρὰς τιμωρίας επιβάλλει πῆσι τοῖς εκ τοῖ ποχ.λtrικοῖ κύκλου καὶ τοῖς κληρικοῖς, et ois τῆ ενώσει ἀνθισταμένοις. Καὶ

πράγματι, ώς λέγει, καὶ ὁ Γρηγορῆs πάντα ησαν ενεργὰ τῶ βασιλεῖ

δημεύσεις, ἐξορίαι, φυλακίσεις, o φθαλμῶν αφαιρέσεις, μάσrιγες καὶ χειρῶν ἐκτομοί. οἱ μεν τῶν αυτοκρατορικῶν υπαλλήλων, Ἀνδρόνιμος ὁ lla λαιολόγος ὁ Πρωτοστρατωρ, Ραουλ Mανουήλ. ὁ ἀρχινοχόoe 'lωάννης ὁ Παλαιολόγος καὶ Ἱσαάκιος, βορυrάταις ἀλύσεσι δεσμευθέντες. φυλακίζονται καὶ τὰ ὁμματα εξορύττονειι, εκ δε τῶν κληρικῶν Ἱὼβ ὁ 'Iασίγης και δέκα ἔtεροι πικροrάτοις βασάνοις βασανισθέντες καὶ ἐμπαιχθέντες οπερόριοι καταδικάζονται l).

Καὶ τῆς ενώσεως μὴ επιδεχομένης πλέον ἀναβολῆς ἔνεκα τῆς συν ἐσθείσης ῆδη προπαρασκευῆς ὐπο τοῖ Καρόλου διὰ τὴν κατὰ τῆς

πρωτευούσης τοὐ κράτους επίθεσιν, εν Κωνσταντινουπόλει ἀποφασίζεται

Μ α τρικυμίας, το ἔν πλοῖον ἐβυθίσθη μετὰ τῶν αυτοκρατορικῶν δο ν καὶ τῶν δύο αυτοκρατορικῶν ἀποκρεσιαρίων, Παναρέτου καὶ Βερνων, το δε ἔrερον τον κίνδυνον τῆς πολυrαράχου θαλάσσης διοφυγον

24쪽

Zηrεῖται ὁμως, ποῖα ησαν τὰ σημεῖα τῆς συνεννοήσεως καὶ

ι δμι. ἐφ' οἶς ὴ ἔνωσις επετεύχθη. 'Ο Παχυμέρης αναφέρει, ὁτι δε πρε- φω ἐκόμισε τῶ Πάπρι Γρηγορίω X επιστολὴν τοῖ Αὐτοκράτορος Μι-λ. ἐν fi πάντωq θὰ ὁ πῆρχον οἱ ὀροι, εφ' Οις ἔδει δε ἔνωσις νὰ συντε. θῆ καὶ Οἴς ὁ βασιλεύς ἀνέφερε πρὸς τούς παρ' αὐria συναθροισθέντας

25쪽

την προσκύνησιν αυτω εἰς ἀντιπροσώπω του Xριστου παραδώσασα δύο επιστολὰς την του αὐτοκράτορος και των Μητροπολιτων καὶ αρχιερέων τns ανατολικης eκκλησίας, ἐν I Ουrοι ομολογουν τελείαν υποταγην καιἀνεγνώριζον ολας τὰς διατάξεις καὶ τους κανόνας της ρωμαῖκης εκκλη

αυrη ῆτο καθαρῶς προσωπική, λαβοῖσα χώραν προ τῆς επισήμου ἀνακηρύξεως τῆς ἐνώσεως, A; ισχυρίζεrαι ὁ Nordon. ε Iu Wi lclioli lcuithandultu os sicli liter una ei ne personii glae Hamilting dor Gesanciten, Migio clur seniscliuidend0 Akt, diu sorantiolio Protelainierung loi' Griuchen - . nunion, erat in clor vierton Kongilsitgung von 6 Juli 1274,. 2). 'Aλλὰ καὶ παραδεχόμενοι grι πράγματι καὶ επὶ τω ὁρω τῆς προσ. θήκης ἡ ἀνωσις συνετελεσθη, οὐδεμίαν σημασίαν εἶχεν αυrη διὰ την νατυλικὴν Ἐκκλησίαν διότι παρουσιάζεται Aς εργον μόνον τοῖ Βασι- Μεανς, καὶ ὀλίγων των συμφρονούντων αυrω. Διότι γνωστόν, ὁτι ὁ ΓIα- ωάρχης Ἱωσὴφ ἀνθίστατο καὶ πλεῖστοι των αρχιερέων καὶ κληρικῶν, u δὲ Πατριάρχαι τῆς Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καὶ των Ἱεροσολύμωνι απεδοκίμαζον ταύrην. Aρα η ενωσις αυrη παρουσιάζεται Aς φάσμα καὶ φιλὸν μορμολύκειον, δεν παρῆσαν δἐ εἱμὴ ἀποκρισιάριοι τοὐ βασιλέως. Η ενωσις λοιπὸν ῆro εργον τοῖ Ηασιλέως καὶ οὐχὶ τῆς 'Aνατολικῆς, Κεκλησίας δ). 'Τπb ro αυrὁ πνεῖμα ἀποφαίνεται καὶ ὁ Πάπας Βενέδι-Yll. 60 ἔrη μετὰ τὰ συντελεσθεντα ταυτα γεγονότα. εν τῆ προς

26쪽

δεν κυρος ει ηε δια τρον ανατολικὴν εκκλησίαν. Καὶ ἡ πρεσβεία τηνεντο λην αυrην του αὐτοκράτορος πληρώσασα επιστρεφει εις τα ἴδια κατὰ τὸ Φθινόπωρον του 1 2 74 24 Και κατα την μεrαξυ αυτοκρατορος και Πατριάρχου γενομένην συμφωνιαν, κυθ εν ogros τηρῶν πάντα τα πατριαρχικὰ δικαιώματα ωλειλε. ὁπως ἐνδιατρίβ3 εν τινι μονη ἐγκεκλεισμένος, και δικαιουμενος μ ν να ε πανέλθβ εις την πατριαρχικην εουσίαν, εὰν ἡ πρεσβεία ἀπε- τυγχανε, υποχρεουμενος δε ὁπως του θρόνου παραιrηθῆ, εὸν τὸ εργον υτης η επιτυχια εστεφε. Ταύrης δε rης ενώσεως συντελεσθείσης ὁ Ιωσηφ τον πατριαρχικὸν θρόνον καταλείπει, ἀποσυρθεὶς εν τῖ παρὰ l

εἴκε εα uxsi v et o Bέγκω ExDei Du ouλληψεσ0αι εἰς si et: καὶ αv nc ,cetos' 'O δἐ Ηε κος ὁ ἀναδιφqσας τας ἁγιας L 'ραφας καὶ πεισθεὶς ἐξ αὐ-των, ὁrι εὐσεβες εἶναι καὶ τὸ φρόνημα των Λατίνων περὶ τῆς εκπορεύσεως του 'Aγίου πνεύματος κώ ὁrι ουχὶ δικαιως ἐχοήσαντο Οι δημιουρ γοὶ του σχίσματος τὰς ἀφορμάς, διότι τουτο συνίστα roi μόνον εις τὴν φρασεολογίαν καὶ ουχὶ εις τὰ πιεῖμα, ὴ γωνίσθη καρτερικῶς διὰ λόγων καὶ συνόδων 2) καὶ συγγραφῶν, ὁ πως τὸ εργον τῆς ἐνώσεως στερεώσθ. Καὶ αὐτὸς ὁ αὐτοκράτωρ Ουδεν αδοκίμαστον μέσον αφῆκε, καταθραύων πῆσαν αντίστασιν, ὁ πως δεινους πολέμους ἀνακόψ p καὶ τὴν εκχυσινγ ελληνικῶν αιμάτων παρεμποδίσI n γῶν πάvτας Iu . 'Ovaru an πολε-

θισμὸς ἐνεφλέγη. πανταχοῖ αῖματα καὶ ε ξορίαι. καὶ οι πάντες παιδες, γυναῖ-ris καὶ εργάται συνεζήτουν περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῖ 'Αγίου πνεύματος b), και πολλοὶ οι δυνάμενοι κάλαμον νὰ χειρισθῶσι, διὰ γρομμάτων ετίθεντο κατὰ τοῖ λατινόφρονος Πατριάρχου Ilέκκου ἀποδεικνύοντες η M. πρῆξιν σαθρὰν και πόρρω τοῖ Θεου βάλλουσαν S).

27쪽

ο Αὐro κράτωρ διὰ πρεσβείας και επιστολης πληροφορει τὸν Γιὰπαν περὶ της εν Κωνσταντινουπόλει μεταβολης καὶ της ἀνακηρυξεως του Ηἐκκου Aς Πατριάρχου και παρακαλεῖ και πάλιν αυτόν, οπως τον Κάρολον ἀποτρέψη ἀπὸ πάσης κατὰ του κράτους αυτου πολεμικης επι θέσεως l). 'Ο Πάπας τω οντι κατώρθωσε επὶ εν ε ros ακόμη νὰ ἀναβάλp τδν σκοπὸν της εν Orbioto συμμαχίας της Ρώμης Νεαπόλεως και

λατικὰν τυπικὰν ἀποδεχθῶσι, διότι h μία πίστις οὐδεμίαν διαφορὰν εἰς τὰς ἐξωτερικὰς εκδηλωσεις ανέχεται' et Unitas sidcti non patitur do versi latoni in pro sessionibus suis sine decantations vol alia ipsius Mot puis Nications si maxinie iri clegantatione sym, lix 4 , καὶ. προ παντὸ* ἀπῆν. τει τημ εν τω συμβόλω εισαγωγ re του Filioque. RΘανόντος ὁμωs καὶ του πάπα τούτου, εκλέγε rαι ὁ γαλλάτης Mαρ-: τῖνος IV, et I 20 Αὐγουσrου l 280, ὁστις τυφλὸν ὁμγανον τοῖ I Μολου ὐπαρχων ενεργεῖ συμφώνως ταῖς επιθυμίαις αυτοῖ καὶ θελήμασι, προ παθοῖν roς διὰ του ερεθισμοῖ τοῖ πάπα κατὰ των Γραικῶν, ὁπω et παμ

-μσς νοῖ πατριάρχου καί τινων τῶν συν αὐrοῖς, πάντες οἱ λοιποὶ

28쪽

η in κ

29쪽

Iωσὴφ κατὰ Mάζων τοῖ l283 ταφεis ἐν τῆ μονὴ του Ἀγίου Βασιλείos. Τουτον διαδέχεται ὁ Γεώργιος Κύπριος ὁ μετονομασθεὶς Γρηγόριος, ὁ ἐκλατίνων το γενος ὁρμώμενος, Οἴτινος μέλημα ην ἡ της ἐκκλησιαστικῆς ειρήνης αποκατάσrασις. Ἐξέλεξεν δε τουτον ὁ βασιλεύς διότι Ουros εἰς bὐδεμίαν μερίδα τῶν φατρωαὶστῶν Ἀρσενιτῶν καὶ ' σηφιτῶν ανῆκε,αλλὰ μεσην τινα ὁδων εβάδιζεν. 'κπειδὴ ὁ Βέκκος ἐξεζήτει την δημοσίαν αὐros δίκην, συγκαλεῖrαιὐπo του νεου πατριάρχου σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει τω l 284 παρὰ το Ἀλεξιακον τρίκλινον, παρόντος τοῖ αὐτοκράτορος καὶ πολλων λογίων