장음표시 사용
21쪽
gari enim non potes , quin contiueuti cogitatione praesentis
ubique , praemiataris bonorum, punitorisque mal rum , unius . sapientis , atque omnipoteutis Dei incendi vehementer moris tales ad cultum religionis , Cirtutisque soleretit. His explicatis rebus, ad θmbola veniundum existimavi, quibus uti majores nutriconsueverant, ut qtia didicerant, memoria tenerent, inqtie fide, atque pietate erga Deum majorem in modurn eoufirmarentur . Faetero, cum Lectorum Oculis proponi. nis adhibitis tabniis non possent, quae sarcophagos , sepulcrales lapides , Iucernas , anntilos, quibus impressa ejusmodi signa erant, repraesentarent, exprimi iis Ruris curavi, qreas ari, lignove aut ipse incidi feci. aut aliorum sumtiι incisas, quod in Nerei Orsni, G DIoii Valentis Sancta Romanae Ecelem Card uaIium optime de litteratis viris meritorum potestatem venissent, ab ipsis qua singularis tantorum Principum humanitas erga me fuit ut meis adderem , impetrati, itaque jam Mem , quam initio de tabulis, dum ratio posceret, proferend/s dederam . liberarem . Ehta in re etiam dici vixpotest, quantum Commendatori Francisco Victorio nibiIi1 ο , atque eruditissimo viro debeam . Is enim , quas habebat in promtu Ieneas omnes tabulas mihi is dedit, o quemadmodum explicarem, pra-mοUra Uit viam . .euamvis autem qua qti que sarcophagus Paetate sit sculptus nesciam , ηοη is tamen sum, qui nullum esse quarto seculo antiquiorem putem . Nam qui contra sentiunt, ut opud primorum temporum chrisianos imaginum sacrarum ustum
obtinuisse impuηe notent , eameane . ne tanta eonfidentia repugnare antiquis Seriptoribus υideantur'. urenim rehqua prateream qua
fronte extremi quarti , ineunti tu quinti seculi octor Rufum litteris hae adυersus Herουmum disputans commendare potuisset: Scribamus etiam in sepulcris v gτrnu M . ut sciant & ipsi, qui aliter se gerant, quia Ionas non habuit umbram cucurbitae, sed hederae , s millum sepulcrum , quod figuram Ana ex- exhiberet, sectilo quarto vetusius fuisset n v grsRps illa appeIIasset eos , quibuscim una fortasse versatus esset, quorum Uera aetatem proxime saltem attigisset Aes Ana imaeo sepularii antε quartum seculam insculpi a nosris consueverat , cur non item imagines Christ, ct Aposolorum Sed redeo ad rem . Ergo crem contemplatione divisarum rerum , quis cend tor. quis auctor bo
22쪽
eorum , ct gratia, qui ve hominum sit mis pernoscere mortales
possint, indeque jam incitatos majores nosros fιisse animadverterem , ni quaecumque cogitarent, agerent, molirentur , in Demn
referrent; id quoque breviter exsequutus sum , moxqtie in assinem descendi, qua es de veterum Chrisianorum continuis fere precibus, disputationem . Exuit autem ex sanctarum , quas mes moderatur , precum risu , eonsuetudineqtie frimina erga Deam reverem tia , integritar in jurejΠrando , tantassite animorum in religione
firmitas , ut rei quaslibet, qua Uel speciem supersitionis praeseserant , aUersentur. aeuamobrem sequuntur para graphi de reterentia veterum Christavorum erga Deum , de eorum in juramentis cautionibus , se religione, de sudio , quo caυebant, ne fassum aliquem appellarent Deum , ne Angelis , sanctisque cultum eo superiorem , qui φω conUeniret, tribuerent, ne falsortim numintimimagines venerarentvr , ne quem in Iocum . in quo supersitio cbservaretur, accederent, non ad templa, non ad arar , in quibus Ethnici saerifcabant, non eo , tibi magi, ariolique essent, qui da mones invocabant, suisqve praesigiis non mediocre Uerebant mor talibus detrimentum , Sel tibi Imperatori, plus quam homini tanta dignitate praefanti deberetur, cultus adhiberisIebat. non ad conti Dia , non ad amphitheatra , non ad theatra , non ad choreas , in quibus prater ea, qua contra modestam, pudicitiamque fiebant, mul-ra perpetrari ab Ethnicis consueverant impietatis. ct supersitionis plena. Sed quoniam esse hoc tempore aliquos intelligebam , qui maria in Omnem funditus tollere conentur, contra quos , ps Tartarot- tum , easqNe omnel, quorum p1g. 229. seq. memini, 'gu-gularem Consantinus GrimaIdus perscripsit Dissertationem . qua Romae hoc anno edita est typis Nicolai, ct Marci fratrum PaIeariniorum , conmendum paullulum mihi in eo argumento ill raηdo fuit, Vendendumqtie ct sacrorum Bibliorum, o majorum n0Dο-rum auctoritate , quanto in errore novitatis amici, totivsique magia oppugnatores , quantaque in opinionum vanitate Cersentur . Age autem eorum , qui religionem tanto sudia colerent, quotumquemque'sse dicemus , qui vinci se ab hsibus' eret, cuique, ut inanibus diis sacrificandum, honorem De aliquem adhibeηdum arbitrarentvr p Igitur cum tanta esset Christa uorum in me, ac reIigis
23쪽
facere putabant. Euamobrem , ubi absoluta de animis cies an ο-rum a quovis superstrionis genere alienis qMesios, agendum de majorum nos orum in me thenda fortitudine , atque constantia in suppliciis perferendis fuit. μοd ut ordine feret, primum Omnium quemadmodum abdere sese in locum aliquem , ne quid ab se temere
gesum esse vidererur , flerent, utque tunc finem , stim , aliaque incommoda aquo animo ferrent, demonstraυi; deinde ut exhare dari. damnari, exsulare . quam Chrsum jurare mallent; post ut in carcere in conjici , acerbissi,uisque suppliciis laniari , excruciari, interimi potius quam veram religionem ab se aut facto quopiam, aut verbo negari paterentur. Cumque tot genera suppliciorum cognoscilix possent, nisi tabula area , ligneave addita fiιissent, quibus eadem exhiberentur , factum Rclaudi , Blanchini, Maedolent, Vis Orit, Masini, Alberici in Oratorio Romano virtute,eruditioneque prasantium Presbterorum incredibili erga me bene υοIentia , ct humanitate es, ut lignea , quas in Tabulario Vallicellano servabant, quibusque usus doctissimus siuIunius fuerat, mihi concederentur . His aurem adjunxi areas quatuor , easque omnes suis locis opportune inseri curavi. Nau enim eos audiendos putabam esse , qui
Omnem ex hoc libro desti dipliciis disquisitionem excludi oportere arbitrabantur , quasi rejici in alium locum opportune posset , quod stagere equidem de suppliciis deberem, ut qui Antiquitates, ct Orige nes Chrsianas explicare coepissem , ct Opportuniorem locum uul- Itim reperirem . Aesa GUre , aIlisque praetermissa non es de hoc
argumenti genere disputatio, cum breviter mores veterum Chrsiariorum describerent, cur eam mihi e sse omittendam putassem p Sed quia Ethnici persaepe Gel ante, vel posteaquam in quemquam nosrum
δευiqsent, ad blanditias confugiebant, hisque jam artibus fortiss
mos homines vincere enitebantur, Paragraphus successit decimus de Chrisianorum in his item eludendis, superaudisque e Uantia; quam quidem rem confirmaυi Epipodii exemplo, quem Alexandri Martyris appellavi , non natura , sed consen*ηe animorum fra trem . Atquo ubi actum de Majorum nostrorum in me euntra Ethnicos tuenda, sabiliendaque virtute, ac fortitudiue es , accedendum ad eam disputationem fuit, qua , ut essent alienis ab haresi auimi ,
24쪽
triam, aut In haeresim incidisse intellexissent, summo dolore asseerentur , darentque operam , ut lapsi reUerterentur ad sanitarem . Lapsi autem Z Immo Nero ii quoque omnes, qui in magna semper ignoratione rerum divinarum versati essent. Ps ubi finem de fidei vir. tute disserendi feci, ingressus in eas quasiones sum , qua ad spem ,earitatemque spectarent, ni qui scirem, eas etiam proprias esse religionis; cum animad versum a Doctoribus Ecclesia sit, fide, spe, atque caritato adorari Deum . Hisquejam rebus , quae hue pertinent, duobus capitibus ccmprehensis, explicatisque , quibus pars libri hujusce prior absolvitur,al era perfecIa es pars de moribus, sciis iis veterum Chrisianorum erga seipsos. rea quidem parte ea majorum nostrorum virtutes describuntur , quibus homines Sitia, pravasque cupiditates tollunt, quarum alia in animo ct nascuntur . er insunt, alia oriuntur ex conjunctione, colligationeque animi ejusdem eum corpore . Priore igitur Ioco duobus capitibus quemadmodum in hoc genere Virtutum insitui veteres flerent, demonsratum es. Cumque ea virtus, qua demisse quisquam de se , abjecteque sentit, quamque vocamus humilitatem , veluti fundamentum sit moraIium cet rarum , caput es inscriptiιm tertium de humilitate Ueterum Christianoraim . auod eo quoque consilio factum es , quod viderem ορ ni Huc si perbia Diti; , quod primum in capitalibus numeratur . Eademqlle ratione , cum flecundum 'natur vitium avaritia , cui es contraria liberalitatis virtus , addendum exstmari eaput de liberalitate veterum Chrisianorum , deque eorum animis alienis a ctipiditate terrenarum rerum , se ite peccatis, qua ex avaritia proficiscerentur. Interiectus autem paragraphus
es de artibus, quas illi profitebantur , quod magnam esse hujusce argumenti cognoscerem cum re , de qua agebatur, vinitatem. Neque vero succurrit, qua tandem scitantia contigerit, ut vendiis tores purpura , trapezitasque in iis ponerem, qui labore manu Abimictum acquirere flerent . aevinetiam cum multa Ioca veterum , qua transferri eodem poterant, praetermisissem, quod minus esse necessariaputassem,tum nescio quo casu me hoc Eusebia fugerit test-monium , quod ad rem maxime pertinebat, extatque in primo D monstrationis Evangeliea Libro, esque huj smodi. ., Alter satus Chrisianorum remissor, atque humanior . Hic ct modesto conjugia , ct sobditis procurati ne imilicatur, ct rei familiaris curam assumit,
25쪽
XXIIe r j iste miserantibuί qua sint arenda describit, agros quoque , ct
mercaturam,.aImmqtte magis civilem vivendi morem. adjuncta
religione , non negligit se . Ps descriptam tiberal ratem Ceterum Chrisianorum , caput est subsequutum de pace, tranquillitateq&e animi, deqtie eorum in adtersis rebus ferendis incredibili patientia, quae ira titio adversatur . De temperantia vero , castitateque tractationem quoniam hae virtutes cupiditatibus gula , atque Iuxtiriae opposita sinat . qua quidem et Iiditate1 ditae ex corporis tinione cum animo . psis ubi depravata natura peccato primi parentis es, oriuntur) in eaput fenum hujusce partis rejiciendam putaυi, evies vine sprimum de modesta veterum Chrisianorum . Extremum successit caput, quod indicat . quemadmcdum illi se domi, forsque gerere solerent, quo sane capite omnis de ociis erga seipsos materia paucis, compendioque continetur. Atque eodem in capi-re,quanta eorum esset in sua saltite, reque gerenda cura, ct diligentia, qua virtus acediam tollit, csessum breviter es, propterea quedalibi etiam, ut ratio ferebat, idipsum, cum de Cirtutibus ceteris V rem, attigissem. Nam de virilite, qua contraria invidentia es quoniam refertur ad alios, conjunctaque es caritati, amorique in proximum rejeci in parte in hujusce Iibri tertiam disputationem . Ut vero primum tertia partis eaput inscriptum de caritate veterum Chri .stianorum erga homines ceteros . quos proximos appellamus, propter speciei unitatem imilitudinemque natura. Diod argumentum ut ordine explicari, evolvique posset iane sis equidem methodum, ratiovemque sequutus , Ni primum de Diortim erga parentes . tum de
parentum erga filios , pos de conjugum , inde de chrisianorum erga Chrisianos. postremoque erga Ethnicis amore disserere in . risit aurem ex mutua earitate pax, ct conjunctio animorum; quapropter caput es secundum de pace , ct concordia , cui paragraphi adduntur de cura , ne quis alteri, quod miseri nolit . faciat, de mansuetudine, de animis Ceterum Chrsianorum alienis ab in- identiae crimine, ideqne diligentia , qua si delant, ne tirem cuiquam scriberent, ne De memores essent injuriarum . PODεmum escaptit de justria erga omnes homines, sine qua eoinsere nequit hvmani generis consociatio. o niam vero his moribus amplificata mirandum imus tum religio Chrisiana fuit, induxitque hthnicos , Di nostras imitarentur, par raphum posrernum desudio Ethnico-
26쪽
pum imitandi Christandis scripsi , isque finem imposui tertio , qui est de moribus isterum Chrisianorum, libro . Gias qui sunt esse autem horum aliquos viri ο ὶ qui eum MOsbe ο Insita Ηs.
EGI. sec. I. cap. X m. pag. I 3. Edit. an. 1739. ὶ multo plura de majorum nostrorum virtute praedicari, quam veritas po sulit,
arbitrentur, his quidem certe satis esse hujusce libri initiis suetum puto . Non enim nullos olim improbos Christianos , sed paucos fuisse
comparatione bonorum d/fendimus. Hujusce autem rei eum dua
sut earι a Ioco modo indicato descripta, tum asserri tertia poto ι qua ex severitate Ecclesiasica disciplinae eonsequitur. Flenim cumitor annis in squalore, ae Iordibus paenitentes jacere suerent, suminus amore , at metu saItem 'narum complis ahqui cavebant , ne quod ab se crimen perpetraretur.
27쪽
FR. ANTONINUS BREMONDSΛCRAE THEOLOGIAE PROFESSOR,
HArum serie . nostrique auctoritate ossicii, iacultatem, quantum in nobis est . impartimur Tibi Ad. R. P. Magistro F. Thomae Mariae Mamachio Provinciae nostrae Romanae , Theologo Casana tensi , ut possis typis mandare Tomum tertium operis , cui titulus: Origintim , ct Antiquitatum Chrisianarum Libri XX. a Te compositum , de mandato nostro revisum , & approbatum a duobus ordinis nostri Theologis . videlicet ab Adm. R. P. M. F. Thoma Pio Schiara Bibliotheca Casanatensi Praefecto, di ab Adm. R. P. M. F. Iohanne Thoma de Boxadora Theologo Casanatensi, servatis de jure servandis . In nomine Patris, & Filii, & Spiritus Sancti . Amen. In quor. fid. &c. Datum Romae in Conventu nostro S. Mariae super Minervam die m. Maii an . I SI.
FR. ANTONINUS BREMON DMagister ordinis.
28쪽
De Moribus veterum Christianorum
siani tenebantur. Pag. 6si . I. De virtute pietateque Christianorum ex eo prosecta, quia esse ubique praesentem Deum cognosserent. 7. g. II. GH Deum in ita potesate, ae sapientia praesare, rebusque omnibus prospicere scirent , eumque jam sempiternam felicitatem bonis concessurum , perpetuisque suppliciis malos addicturum crederent, omnia ex ejus voluntare facere, nihilque eontra atque ab ipse praeceptum esset, moliri Chrisiani veteres studebant. II. g. LII, De Symbolis. quibus veteres Chrisiani decreta sua religionis expri
mere solebant, ut ne illorum memoria umquatn exciderent, utque incitarentur ad colendam eusodiendamque virtutem. I 6. a. De
s bolis Adami, ct Eva . ar. 3. De Abele a fratre interfe-Eto. 3o. 4. De ποemo, ct Area . 3I. s. De Abrahamo. ct Isaaeo. 33. 6. De Iosepho Patriarcha, 7. De Mose, 8. De Pharaone 3mptiorum Rege suctibus maris oppresso , 9. De Arca Foederis, Io. Deque Cadelabro. 34. D. De Sampsine. I a. De Iobo, I 3. De Davide. I 4. De Elia, Is. De Tobia, 16. De tribus pueris in fornace Eablonica consistentibus , IT . de Daniele, 18. de Iona, I9. de Enechiele. 4 I. ao. De Sacris ΘmboIis e novo Tesamento acceptis , imprimisque de Chrisi imagine in monte conmentis , ex quo monte quatitor sumina oriuntur. a I. deque ejusdem crucem, aut virgam gesantis figuris . 46. aa. De Monogrammate u . a 3. Deque Grana Cruci imponi δε- Iita . ct cujus ambitu monogramma continebatur. ς 3. a . De ΘmbοIO A. Ω., quod aut monogrammati adjungere Christiani,
aut flum describere stibant. 74. . as. De figura boni Pasoris .a6. deque chrsi speciem agni praeseserentis imagine. 76. a . Cur Tom. III. d vete-Diuitigod bν Corale
29쪽
rum figuris uterentnr. 8 I. g. I V. Omnia quacumque cogitabaut, moliebantur , agebant, in Deum referre Chrisiani veteres consue Ceravi. Ios. si N. Cum precibus conjungi magis magisque hominem Deo, eontineri in me . atque in octo, viresque consequi ad recte agendum majores nUDi scirent, non solum in Adibus seris, in quassatis temporibus sese , dum poterant, conferebant, sed δε- mi etiam , Drisque, cum aIias fere semper, tum maxime Orationi inses baut, eum id Ecclesia, Reipublicaeque Iaborantis ratio posceret. Io6. g. VI. I. De reυerentia veterum Christianoram erga Deum. a. De eorum in jurejurando religioηe . 3. Deque studio , quo eam-bant . ne injuramentis, neve in sermone familiari falsum aliquem Deum appellarent. II4. si . VIl. Angelis , Martyribas, Sanctifique viris evitum disenum numquam ιribtiebant; Deorum autem imagines non solum non colebant, sed nesciebant quidem . II p. g. VIII. Nulli rei intererant primorum temporum Chrisiani, nihilque faciebant, in quo υel speciem , umbramque aliquam supersitionis inesse exist marent. II 3. I. Ad Templa Ethnicorum ne videndi quidem eaussa adibant. Ia4. a. Sacrificiis , nisi eoacti,
nunquam intererant. I 26. Oracula , magos, ariolisque non modo non consulebant, sed etiam Uitabant. 128. 4. Nullum Imperatori honorem tribuendum putabant, quem non consaret esse mererivitim. I 3ς. s. Ethnicorum eonviviis inter sise nolebant. I 37. 6. Ad Spectacula; imprimique ad Amphitheatra non accedebant . I 38. 7. Neque ad Theatra. I 43. 8. Neque ad Choreas. Isa. g. IX. Ne furore Ethnicorum vincerentur , cum tempesarem in Ecclesiam esse ab illis concitatam intelligorem, aut fuga sibi eonpulebant, aut abdere se in arenarias urbium consueverant. Itaque gravissimis incommodis, ne Religionem Chrisianam desererent, premebantur. I ς 3. I. In deserta loca eorum permulti profugiebant . Iς ς. a. stat latere domi, profugerem in deserta loca non poterant, hi dum quari Chrissanos ad netem videbant, in arenarias , er)ptasque urbium sese abdere consueverant. I s 8.
3. Tanta erat Chrisianorum in me Chriso seroanda constantia , ut uxores a maritis se deseri, filii a parentibus exharedari, serti
30쪽
at cura ab heris vexari, atque damnari, civis exsulare a patria mallent quam pati, vi quidquam ab se seret, quod alienum esseι a cultu verae religionis videretur. Is s. q. In carcerem calsa religienis. non ob malifactum aliquod, rabiciebanIar. 16 p. s. De cruciabus . ac sii'tibus, quibus ami, alligarique ab Elbnicii Chrsi
Nar res confli erant. 17o. 6. De ris, Trochisis, θ Πreviar, . 179. 7. De Θphone , de Scaphisemet, da Maruribus humipstis . qui monui pos terga ligatas taberent, aestique selis adure rentur , deque ira, qui corio bo Dis inclus radiis solis objiciebautur . I 8a. 8. De Equuleo , deque inΠItis generibus vinctiu-rum. I 8ς. 9. De variis generibua vincvIorum, ac primum quidem de compedibus, deinde de ntimellis , post da pedicis . manicis , satis , catenis , deque GisOde Commentariensi . I9o. io Dei et frumentis , quibur Marures cadebantur. I94. II. auibus madis ab Ethnicis martyres cederentur , Utenditur . I98. Ia. pis praeterea , lapidibresque martyres percuti solebant. eorumque aliqui saxis obrvebantur. 199. I 3. Te ungulis, fore itas,nncis , ferreisque pectinibus . ao I. I 4. De Iaminis ignitis, de facibus, de Iamp ibris . 3or. I ς. auibus medis de equuleo depositi inarures torqueri ab inimicis 'Melitianis orsiana selirent . a IO. 16. De Tauro aneo, de olla , de lebete , de sartagine, de craticula, ct Iecio serreo, de sella, galia, deque tunica ferrea. a1 a. 11. dis pedibus super candentes earbanes incedere Chrisiani cogebantur . Eori dem capitibus, aliisque membr/s cor poris prunas Ethnici impouebant, in eorMmque ora, atque aures immittebant serventi Meo, liquatoque plumbo wηtres , aut alias partes eorum perfundebant .aIT. I 8. .Quemadmodum Saucti Mart es ignibu1 traderentur .a I 8. 19. De Graphiis . desiam iis, de serris, Ianceis , gladiisque , quibus SS. Marures ab Ethnicis ea uisa Iseligionis cruciabantur. 22Φ. ao. Ut secti ventres quorumdam Martyrum, utque eorum plerique sagittis confixi, vel capite plexi 't. a a T. a I. De inscriptione vultus, de iis , qtiibus aut eius dentes, aut Iingua recisa , aut truncati pedes , aut confracta crura, aut abscissa alia corporis partes fuerant, δε-que SS. Martyribus Serubus transfixis. aa 8. 22. De Maruribus ex altissimis Iditis m praeera actis , in mare, vel in flumina misericorditer projectis, raptMis, ad bessas damnatrs, neturia