Compendium grammaticae germanicae. Nathanaelis Duesii, gall. ital. & germ. glossodidascali

151쪽

D a s Y N T A X I. I 'bium ac oppidorum, per incum nominibus regionum

& per in vel cust atque tu cum aliis nominibus appellati vis. Ut, Er thali sit.ὲii paris missi H demeure Ouse Denν o Paris, commoratur vel habitat Lutetiae; er ill in Smnureidbilesten France, est in Gallia οῦ et iii in fe inertamineri iteri ensa chambre, est in suo cubiculo; er igni I t tu hillis I ii is est pas au logis, non est domi; ex iis

a champs, est in rure, ruri est & habitat. R A G u L A. XI. Motus de loco exprimitur per alis vel volet a & motus per locum indicatur perdurimur, Ertomptami reuis laiab I ii vient d'Algemagne, venit ex Germania; mali has mir diis nainburg gis strictili, on m'a eseris de Hambo uta , ex Hambulgo ad me scriptum fuit; ein groseeneri diis Iolen grana Migneur de Pologne, satrapavet magnas quidam ex Polonia; reir tonanaeia vota Totu nous venons de Rome, ex Roma venimus ; minia sibi e rvoli oder illis Tom geἱogen t quand ectes uous partis da Some, quo tempore ex Roma profecti estis; eripvon' odilii oberinis ber fati vadual si est da Padoue, natisti Padoue, est ex Patavio vel Patauinus; voni feld toinmensmenir des champs, ex agris venire; er iii duro 'tetitsi

par Agemune se par les meisim res villes, per Germaniam & per praecipuas urbes iter secit vel transmigravit:

bois ou laseres a cheval, oportet nos per silvam equita

on entre au rostaume des eleux, per multas calamitates pervenimus tu regnum coelorum.

152쪽

Iso Da SYNTAXI. REGuLA. XII. Numerus personarum peregre euntium, vel quae In quodam sunt comitatu , exprimitur per vocabulum felN cum numero ordinali ipsarum personatum; de qua formula loquendi superius jam facta est mentio, in fine Pro nominum. Ut, erisi felb umber iveggeiogentilien aue DF deuxieme uno cum comite abivit; erili selblatu Muroniment iles 3 venu lust iroisieme, cum duobus aliis venit ; er repti selb Dieri/ il vostue avectrois autres, cum tribus comitibus iter facit.

DE SYNTAXI

VERBORUM.

RE GuLA. I. irimo est observandum, quod in sermone aut propositione, ex pluribus vocabulis constante, verbum ut plurimum in fine ponatur; idque imprimis cum duo sunt verba in ejusnodi sermone; uti sunt in omnibus temporibus compositis, aut etiam quocunque alio modo; ubi pollerius verbum finem sermonis occupat. Ut, gleid

dit' nid i Perlasell, comme une mere alme son ensent, ainsi Dieu n abandonnera aussipas lassiens, sicuti mater infantem suum diligit, ita etiam Deus suos non derelin

nal acquis neportetoint de bonheur, male parta male dilabuntur; metallit ber Seitein mepfer illanianssiderben, bcr

153쪽

Quando Latine Accusativus cum Infinitivo cons rusetur, ejusmodi lucutiones Germanice per tempora Indicativi aut Conjunctivi redduntur, interponende Conjuntionem basi vel eandem quoque omittendo: idque non solum in Praesenti & Persecto Infinitivi, verum

etiam in Futuro Participii . Ut, i ' halte barfur das ceem oberi 'halte erebelle εr' quilisne , credo ipsiam prandere siesagen er latisse Mehrdii quil taure

fort bien, dicunt ipsim optimc currere; in fugi has lice

France et tin brave o sage Seigneur , dicunt Regem Galliae egregium & prudentem Principem este; id glauis

brad thallon dit quila tu e unhomme, dicitur eum hominem quendam interfecisse'; uvim fugies seu cintremia vergangen obcrge sit oenien rit quil seia Dite tine grande battaille , dicunt factsim fuisse magnum praelium; i ' hose et iverrebald foimnen oder has er bald tolli, men Virbii Upere quit viendra bientoa , spero ipsum mox venturum ;ihr Ihorenaein iter iverbe ober ivird balbidiumens j v diu dire que mon pere viendra bienis patrem mox venturum eine audio; id) Ihalte uitulavirdiui bobfertigen Dad g oen las ill je crodi que ἰ'on me despeschena o me lausera ager, puto me dimissum iri.

154쪽

Verba recordationis, oblivionis , indigendi, carendi, stuendi, privandi, gaudendi, admirandi, accusandi , abstinendi, expectandi, parcendi , possessionis, copiae, &inopiae, Genitivum postulant. Ut, gebeii ut metirer oberseibs inciner cingebenti seuvenez. volo de my, mementQmei; virgebit metirer ni 't, nem 'oublieet,pas, mei ne ob

posse; id) tims ober tim ess nid)t enlbehrent te ne mensaurois passer, haud possiim ista re carere; id) erfreme

155쪽

Dκ s Y N T A T r. IIIaeersus notu n avonspasDure de testeschoses: mali nomνn avonsgrande aboniance, ista nobis non desunt, sed superabundant. Attamen verba recordandi habent etiam Aecusativum cum praepositione mi, verba obliviscendi absque vir;

verba expectandi cum allis; verba admirandi cum uber ;& verbum possidendi gehorenta arrenis, pertinere, habet Dativum; uti etiam haec quaestio, memisti cujus est hoc. Ut, m einen geheneten, einen vergesen, omis ela

Sic verba petendi aliquam persenam requirunt Genitivum personae, & verba monendi ac miserendi atque poenitendi Accusativum persenae cum Genitivo rei. Ur, ster digetpri meiners qui en-ce qui me demande, ou qui δε- mandespres my, quis me petit; ith begehie bellier I es no qui demande apres vom, ego te volo aut peto; tinen

remercie que uous m en avea. admone te, gratias ago

quod me hoc monueris; eines bings reariae i* cii Dia

mentiis'en repentiraeneorptiGd'une seis, saepius ipsiim . ' hujus facti poenitebit. Veruntamen cum verbis commiserationis etiam ponitur Accusativus cum Praepositione

156쪽

aedam verba transitiva duos requirant Accusati Vos, unum personae &alterum rei; praesertim verba docendi, rogandi, & interrogandi. Ut, initi in bie tu illi apprenez ou ensestnen my cette science la, doce me

meuxpas appren ire mastience, meam scientiam te doce

Observandum denique est, quod in variis modis loquendi , & speciatim in conclusionibus sermonum, uti etiam in locutionibus relativis, saepissimc Pronomina

Personalia & verba Auxiliaria, nuben & Eepilleleganter omittantur. Ut, bitte demiad I c eupourquost te volutrie, idcircd te rogo; begehre bruana ' spartant te de Ire de votis, ideoque a te peto 1 so itidastalben ii ne bitte scilicet oneii 'l ma requeste ea done, est ergo mea ad te petitio ut; ψllet bero: Geiivuen l vom deυed done Ica- moir, scias ergo ι es istanderύ nisti alg ii' bir ges*rieben scilicet habili Uen eapsu aut rement que te vom ast eserit, non aliter res se habet ac ego scripsi, rete sit sagi scilicetiit ae orben I eomme ii a esse dit, ut prius dictum; mie sit ongemelliti scilicet mordeti l comme it en a dosja enesaiamention, ut jam prius meatio facta est.

157쪽

DE QNIBUSDAM

Conjunctionibus. Conjunctiones, ob mieido' IIob Moni ponuntur ut plurimum cum Indicativo. Ut, ob mohi thrnite verstroii en- encor que volu m'veet promis , etiamsi

que nous neperdions ou negligions cette occasion, ne istam occasionem negligamus. Nonnunquam etiam apud Germanos, haud minus ac apud Gallos, duae negationes in sermone adhibentur, quae non a Trinant, sed magis negant. Ut, esill telliniensi' nid i dia liln, a hom me du monde, ii ndi a person- ne dumonde, nullus ibi est homo, nemo mortalium est

ibi; temeriti Udberteine nid)υ nu ou nulle, potnt, nul nus, nulla; niemandiri'ti presenne, nemo; naan imisies nicinand ni 't 'gen, Ene leoni dire a persenne 3 ne mini est dicendum : egisltem in infi* nili in ber meis hρη nichi fundiget it ny a persenne au monde qui ne peche, nemo mortalium est in mundo qui non peccet; a ist

il ndi a persenne si aage , qui ne desii re encor de vivres nemo tantae est aetatis quin desideret adhuc vitam pro

trahere.