장음표시 사용
351쪽
A Quod Autonomia oninem obedientiam, di disciplinam ex Christianismo is profliget. ,, Quod Autonomia Unitatem Eeelesiae seindat, & tollat. ,, Quod Autonomia ibies haeresibus , & Antichristianismo , de Atheismo
Quod Autonomia, di permissio plurium Religionum expressis Dei verbo
is Quod Autonomia exemplo Veteris, S Primitivae EeeIesae adversetur.
Testimo1tia Patrinis adversus autonomiam. ,, Quod Autonomia nunquam in Melesia permissa st.., Quod nec Imperatores Christiani Λutonomiam tulerint. - Ouod Autonomia iram Dei excitet, di omnium tam temporalium . uuam ,, aeternoium malorum causa sit. Tertia pars confutationem complectitur aliorum argumentorum a libertinis a latorum, ubi cum contra Augustanam Consessi utern disseratur emaeissime, a ticuli deinceps isti allexuntur. δε Confutatio alterius speciei Iibertinorum de Autonomia Eeelesiasti eorum. Quod reservatio Statutorum Ecclesiasticorum Dei Religionis adjecta' nonis adversetur illi constitutioni.
- εω reservatio iam dicta nemini praecludat viam talutis, sed potius apris Ita . ., Confutatio tertii, & quarti argumenti Confessior istarum eum annexa demore.,, illatione, quod reservatio catholicorum non repugnet Charitati, nee opus estis libertinos eius nomine conscientias gravare suas.., quod Consession istae sine causa dictam reservationem tamquam iniuriosam ',, sigillent.., Eectelia sileos in constituenda pase Religionis Clericis suis Autonomiam mi,
H quam rermisisse, nec permittere potuisse. Confutatio seprimi, et octavi argumenti Libeνι-uis. Quod Autonomia Clericis , sal a fundatorum voluntate , eoneedi nou, a possit.
Λutonomiam Clericis eoaeessam esse extinctionem totius ordinis Eeel siastici. Dissensionem libertinorum non larere quominus reservatio Catholicorum sitis valida. ,, Novem rationes enumerantur, eur Consessisnissae non debuerint petere Cimis ricorum Autonomiam , nec illam Ecclesiasticis Statibiis eoneedere lieuerit.., Confutatio argumentorum a Comitibus , de Baronibus adductorum. Demonstratur Comitum petitionem nec justam, aut piam, nec utilem, nos odibilem esse. - Principes, Comi es, Aarones, dc Nobiles frustra conqueri de exelusione ais beneficiis Ecelesiasti eis. quorum ipsi se indignos faeiunt.
Comitum, Baronumque petita fundationibus Eeelesiae prorsus adversa esse , ., Eeelesias invertere, nec modo ridines Ecclefiasticos, sed consequenrer totius M Imperii compagem eonvellere. is Probatur Comitum petita imperio pernieiota prorsus , paeio Religionis M adversa, quae nec Imperator, nec Status statva conseientia admittere porit. Comitum petitis nee Ecclesiasticum, nee politi eum Magistratum fine blasia phemia, dc impietate, dc sine eversione utriliique regiminis pome assentiri. Confutatio argumentorum pro quarta specie Λuionomiae adductorum , subdi- ,, tos nimirum Ecclesiasticorum eoncernentium. Paeem Religionis sui vocant inter solos Status non etiam subditos eompinis sitam esse, nec illos alite1 qu hin in parcant incernere. Itae
352쪽
, Hee euidem Uit ille praestantissimus, ac de Imperio optime meritus , qui plenus dierum , & operum bonorum, dum haec scriberemus , pie, ac sancte obdormivit in Domino.
Julti Lipsit sententia de Autonomia.
Iustus autem Lipsius aureo libello, quo Atheum notit, quem Diodream scite
nominavit, haec habet. Porro an poena inferenda fit, Iicitove illa coactis λ respondet idem Lipsius, qui eum dixisset Diodoro illi: is valde abhorres ab eo verbo eoactionis, seto,dc hic ,, est in ulcere tuo tamquam uliguis: is sie pergit. is Tamen Tertullianus peneis vetustissimus, dc plane erudit illamus i utinam oc steti siet.in fide ita seripsit... Ad offficium baereticos compelli, non illico dignum est. Duritia vincenda'; π- ,, suadenda haeresis. Aligustinus ita in eam sententiam: Metius quidem esse, quis ,, dubitaveris ad Deum colendum homines doctrina daei, quam timore paenise , veι,, dolore compellis Sed non quia si meliores sunt, ideo illi, qui tales ηο. sum , ,, negligendι sunt. Multia enιm profuit strius timore, veι dolore cui, in possint ρν M stea doceri, aut quod 1am verbis diicerant, opere sectari. M quod tibι, tui ρ- ., assidue in ora est. iue refutat. Frustra incis, relinquar libero inbitrio. Cis enim ,, non in homicilis, o quibuscumque aliis facinoribus, ex flagitiis ιι ero te arbi-- trio dimittendum esse procIamas λ quae tamen amnia 3usis legibus commimi utilistia fimum est. Dedit quidem Deus bomini liberam voluntatem, sed nee bonam infin ctuosam, nec malam esse voluit impunitam. M Λt di de negoeiis civilibus, si quid statuitur, nemo putat esse violandum via re praeceptum de Religione ealcabitur δ Quis autem finis . si semel earcerenis hos aperis ad innovandum Nulla in re iubentius, aut periculosius hominesia ludimus: ut est mens nostra vaga, & novitate rerum laetissima. Assidue auinis diendus fanaticus aliquis, aut simulator pietatis, qui movebit.,, Λtqui apud omnes gentes coerciti, de puniti. Graeeos vides e reperies M',, cratem, dc Protagoram damnatos, Anaxagoram , de Λristotelem arcula s,, ob novitatem in Religione. Quin Atheniensium talis hie eator fuit i Iosepia ,, verba iunt ut eos, qui verbulum modo effarentur praeter leges de Diis rece ptas, sine ulla venia punirent. Λbis ad Romanos ρ par cura , et severitas is , Quoties sinquit Livius o patrum, avorumque aetate negocium Magistratibus,, datum est, ut sacra externa fieri vetarent λ Et addit verissimam rationem. M etsi in Religione vana: Iudicabant enim prudentissimi Viri omnis Divini Amanis is que juris, nibu aeque dissolvendae MIlaionis esse, quam si non p.reio, fra e trono ritu sacrificaνeιur. Nec aliter secuti Romani fecere , dc Pcinei s 3psi. ,, Quid Iudaei, quorum Respubl. de Religio extra eontro.ersiam erant tam is optima Z Illi vero hic ita duri, ut nee habitatioirem admitterent cujusquam, , a patria Religione dissidentis. χιod in Hispania deere tum olim , legi in Con ,, ellio sexto Toletaqo, ut quisquis iaccedentium temporum Res ni sortiretur ,, apicem', non an conscenderet Regiam sedem, quam inter reliqua eonditio ,, num saerainenta pollice tetur , nullim se no a Catholieum permissurum in Re M gno suo degere. Si vero poliquam ad Regni gubernacula accessisset, hujus ipse temerator existeret pro milli, esset Λn thema, Maranatha, in conspectu sem , , piterni Dei, dc pabulum emeeretur ignis aeterni. Quin apud Sorinnisa s,, tus, ct vompositum valde Regnum in etiam lex est; ne qua religio alia admit is latur sine scito Regis, eiusque Consilii; qiri a later, rapitale et ut . Quae un ,, res progressum, cursumque ibi valde impedit nostrae Religionis. Quidis etesia Christiana veteri ρ lirentia effusa nunquam fuit, quamprimum Princi
353쪽
M pes, & tutores illa habuit Christianos. Conltantinua exemplum esto, euius Iois res, di scita sunt in Λrianos. Quatuor vero poenarum genera, sive gradus in turbatores istos agnostae eae ipsa omni antiquitate Lipsius. Μulctam, ignominiam , exilium, mortem; omnes utiliter, di aliter, atque aliter adhibendas. Duas primas plerumque in minutis illis turbationibus, quos posuit in Ctasse secunda; duas alteras in majoribus . qui in Classe prima. Muleta quid sit, satis clarum est: peeuniarum nempe aliquod damnum, quod incurrant, quoties in hac re peccant. Ia quos ea utilis
in sophos illos, aut disputatores, & quieum 'ue - publiei liberi nimis, aut
protervi oris. veteres quoque secerunt, ct Theodosii lex fuit , quae in eonVictos haeretieos statuit decem librarum auri poenam. Tu pro tempore, de pro re moderare. Quod si contemnant ratum erit, dc apud quosdam proficiesr tamen si pertendunt, alterum scilicet adhibebis ignominiae telum. Ea est, quae pudorem publiee adfert, ct maeulam suffundit famae. Μulta sunt in hoc genere, & τarie usurpata priscis . vetustissima in Ecclesia excommunicatio, idest, ut a tem-νlis areerent, dc communi piorum societate. Synodi Laodicenae veteris Canon uit : Da non ut templum Dei haeretici rurediantuν, quam dis inhaeresi perseverant. Item interdictio cum iis copulae, aut nuptiarum . Eadem synodus tma eontra re cum haereticis nuptias, nec Mios, aut suas , etiam fi promisiane CHistiani i. Amplius privatio munerum, et honorum, ut Theodosii, Valentiniani, Areadii lex fuit, qua omnis denegatur haereticia laeultas militandi, quit, immo extra Urbis moenia arcentur. Iustiniani etiam latior: Gentitis, avi haeνinticos non tauere RempubI. sed solos Christianos orihodoxos, datque iis ad conversiones tres menses. Uotes ad hanc ignominiae partem referre, quod remoti ab omni liberalitate, aut laeeessione, quolibet titulo venienti. Item inustiones frontium, aut stigmata, ritu priico. Reperio in Λnglia haec adhibita sub Rege Hen rieo seeundo. de quo Gulielmus Neubrigensis. Tune Miscui. ne virus barentineum Iatius serpere=ν eosdem publice strenunciatos, corporali disciplinae jubdendos Ca--ο eo 'iseipi tradiderunt. si praecepit haereticae isfamiae characterem frontibus eorum inuri, is Demara pamo virgis coercitos urbe evelli. Iam exilium quoque inter poenas, idque creberrime olim fuit. Constantinus Imperator Arium, dc Λrianos deportari exilio prae pie . Constantius Aetium propter eonfessiones dissimilis substantiae mulctavit exilio. Theodosius minor Nestorium pulsum ex Oriente re- Iegavit apud Dasim: dc exempla plura, atque obvia. Quarta poena mors est ;ouae in hoe genus seductores, de pseudoprophetas a Moyse decreta, exercitaque ruit. Prineipum item legibus expressa non solum ad terrendum, sed de ad inserendum. At, si sinquiunti fatalis via stabies, cur punis nam sato nulla humana vis, aut mens resistit. Pueri in stholis respondeant: Farati sceleri fatam quoque esse paenas . Nexa haee inter se, di devincta. Quamquam alia mente hoe a nobis dictum, di absit, ut seelera, aut errores velimus esse a fator contra quod iam diximus supra.
De legibus Gallia, Decretis Senatus 'Amplissimi Parisiensis.
at si adhue addidero leges patrias, vestrique adeo senatus , quis seripsistidi te habere pro Deo snam idem iterandum est mihi de sapientissime Galliae Reges sanxeruit, easque dum sanctas vester Senatus habuit, sartam , tectamque Gal-scanam Eeclisam posteritas vidit . num eorruet adhuc novum istud commentum,
354쪽
ne dieam amplius Λxioma vere 1 . Fuit ergo, vir clarissime, nontusio sanguinis, sed squod inquit Hieronymus in ministerium legis, quo semper haereses Christianissimi Reges e Gallia ablegarunt. Quod si hoc tempore, quo
invalestentibus iisdem haeresibus contagium istud sie grassis tum est, ut eorruptarnasi a non serat antiqui ilimas leges, severitasque tantisper remittenda sit, sea- coeli imum corpus praesentiora remedia respuit veritas laltem a vobis, qui prae- estis , agnoscatur, non publica Historia oppugnetur, ae levioribus interea remediis, qualia Rex sapientissime adhibet , iedulo Λnimae proximorum curentur. An ne vero dum ex omnibus P rtibus integer Senatus vester eonstabat, praecidui Senatores Catholicae Religionis adversus hostes fidei erant Quaesitores, de vindiees λ Nonne dum Christi amore ardens, quae voeabatur Camera, lucebat,eκ tinguebantur sicunde apparebant unico momento faces Inferorum, quae Postea miseranda speeie commiserationis permis Iae , ut depascerent omnia, in istam flammam, de incendium ita eruperunt, ut jam non Camma, sed forma ardens universum Regnum evaserit ρΛnne inquam paucissimorum pluribus saeeulis supplicium, de plerisque ipsorum
animis salutem peperit, ae vero prohibuit, quin innumeri, sive in bellis interficerentur, sive aeternum cruciandi ad perpetuos ignes descenderint Quingenta minimum hominum millia hoc uno iseulo caesa , qui modo aut viverent, aut si Catholici decessissent, id quod sublatis Μinistrorum seintillis es. fiet initio poterat, Galliam, quae olim talia monstra non passa est, florentissimam reliquiment, atque Catholieam . quaeque Catholieam semper Ecclesiam tutata est, e Germaniae, Angliaeque 'isceribus virus istud eradicasset ἰ sieque unanimi consensu communem Christiani orbis hostem facillime devicissent.
Sed saepe horrui eum videbam, sive in Germania, Polonia , Hungaria. Dania, Suetia, Moseovia sui & non desiant , sive potissimum in Galliis, quos Calviniana tabes insecerat, eos innoxiarum animarum rationis adhuc usu carentium.& quidem infantium, esse parricidas . AnimaecidasCarthaginense cinei lium vocabat, qui oblationes, & saerosanctum missae sacrificium migrantibus ex hae vita denegabant. Quidni Calvinianos Λnimaecidas dixerimus , qui In tantibus saepissime baptismum tamquam minime necessarium dixerunt . ae sne baptismo abeuntes suerunt auctores, ut Divina visione frui nunquam possint ρ Λpage quaeso abs te, optime Thuane, si quibus ejusmodi hactenus, recta lieet mente, favisti, Consilium istud, non ut sanguinem fundas, sed ut in mentem illorum Deo aspirante Vitam insundas, causasque tot pupillorum vestro Ordini a patriis, di omnium legibus commendatas sulcipite, ne earum sanguis de vestra manu re
Unde dirim Axiomatis lytius error.
Λt etsi optatus, & Augustinus praeeipuas istius Λxiomatis causas atteterunt,
iuvat tamen repetere, quae tum vidi, tum saepissime sum expertus. Primum nunquam e colloquiis, de collationibus inter Catholieos, fle haereticos habitis quidquam solidae paeis extitisse, ni utraque pars Ecclesiae, quae una Apostolica Romana est, iudieio stetisset. Illie iter. Deinde quidquid de Prinei Pibus, quorum potestatem a Deo esse de fatemur, dc pro hae veritate sanguinem susuri sumus, dicatur, ipsos a solo Deo pendere, solutos esse a cunctis te gibus, praecipue Galliae Reges, id non tollit, sed astruit summam spiritualem potestatem, quam ad unitatem servandam Christus ipse Re κ Regum in Petro instituit, & usque ad consummationem saeculi roboravit.
355쪽
Quod si ab ipso Deo Principes, pendet & ipse multo magis Pont. Max. tua dictum est non a Genevensibus , ct istius modi faecibus , sed a Filio Dei.
Tu es Petrus, oe super hanc Petram aedificabo Ecclesiam meaem, tibi dabo eu
vias Regni caelor- , & Pasce non solum agnos, verum etiam oves meas.
Quod si inquam j nemo hiscere adversus Principum leges debeat, mu Ito mi isnus adversus Pontificis Μaximi leges, de legitimarum synodum Canones ponere obieem debet. Si item Principibus cura Populorum incumbit, eadem multo magis in iis , quae sunt fidei, incumbit Pont. Μax. Λddo, si in Senatu Diplomata Pontificum expenduntur, licet igitur maximo omnium, & Oecumenico Senatui, qualis fuit Tridentina , Ac aliae legitimae Synodi, vestra Decreta, & edicta expendere, num re Oae fidei, et administrationi adversentur. Neque vero hac ratione vobis vestra demetur, sed statuetur auctoritas, quae cum Ecclesiae spiritu Iuncta summo apud Regem pretio habebitur. At squis dixerit, hoe uno excepto, hoe est visibili Ecclesiae capite se reliquaeredere , ct admittere, cogitet , quodnam sibi sine suo capite corpus esset; cadaver utique suetens. Tolle, dixit quidam e Patribus, fontem, risi exarsent.
Sin addideris, demantur a sus, tum eredemus, ct nos addimus. To D Ecelesiam militantem, ac tum triumphavimus. Ceterum dum impleantur tempora, Evangeliumque per universum orbem annuncietur, quod iam fit etiam in Indiis.
militet Melesia necesse eit haereses sint necemeest, ut qui probati sunt, manifesti fiant; irrepant abusus, dc scandala necesse est, ut justitia administretur, virtutes exerceantur, iustificetur sapientia Dei. Interea vero quae dixerint, etsi improbi moribus sederent in Cathedra Petri, facienda sunt. Nam leges e Tri. hunali illo non humanitus, sed Divinitus prodeunt. i Sublato igitur isto invisibilis, purissimaeque, ae sine ruga, Ac triaeula imaginariae Eeelesiae magis somnio, quam specie, meminerimus eius Homiliae, qua D. Basilius urget, ut nobis ipsis attendamus, dc salvemus animas nostras.
De quibusdam Hrasibus, quae a Chrisia uis
Hytoriograpbis Oidentur esse declinundae
Poteram huic commentationi meae finem imponere, ni tuae ingenuitati maxime confiderem. Quamobrem haec pauca adhuc. In Historia tua saepe illa usurpas, fanum Pauli. Eridii , Maximini, seeundi, de eiusmodi alia. Λt obseero te per charitatem Christi, utere nominibus , dcv ibus, quibus sunt usi Augustinus tr), de aIii Patres , qui etiam Historias conscripserunt. Falsorum Deorum, di Idolorum fana recte dicuntur ; Templa vero, & aedes sacras Caelitum, ae memorias Martyrum, qui membra sunt Christi, rectius diei mus. Oppida, quae horum nominibus fuere honestata, condecoremus iisdem dc nos. Castis, di Catholicis auribus insonant melius, Oppidum
Sancti Maximini, quam Μaximini. Si latinitatem quaer mus , nescio quid satin utra non sit, eum oppidum, quod oppidum est, cum Sanctum, qui Sanctus, pronunciamus, aut scribimus . Sin extraordinarias istas voces quaerim iis, cavendum estne pro Christianismo Ethnicismus reviviseat. Idem dixerimus , cum Statuas nominas , quas Christiana omnis Antinuitas, Synodique saeras diκerum Idem eum Ponti,ios voeas , qui Catholiei dicendi sunt . Hae reiici en m , ut no-lli, hoe nobis nomen imposuere, qui Ae Pontificem Antichristum dictitant. At que ut ipsi Catholi et non sunt, nee catholicam ostendere apud se possunt Ec
356쪽
PER ITALIAMO PARS II. OPUS C. VIII. 3ra
esesam , quod etiam Augustinus sui temporis haereticis exprobraverat, lx mI-rum non est, si di hoc nomen e mundo tollere conantur. Et vero Paulum Λ
milium, Massonum , Μareum vel serum, osorium, Io: Petrum Mapheum nostria, vi Historiographos trabemus insignes, quarum semitam interdum terere haud esset ineptumω
Q aod si eorum, qui tuo nomini optime volunt, meique item tibi addictissimi
nam saepe etiam est olitor valde opportuna locutus consilium non omnino contempseris, suaserim , ut quod brevis limo temporis spa4lo emei poterit, tu ipse submoto, qui forsan aut tor fuit, ut pleraque nolens insigni alioquin Hustoriae tuae inspergeres, eandem retractes; ac nisi aliorum, certe Ioseplii Scaligeri exemis
plum imitetis , quem tu in re litteraria principem sine controversia locum tenere, vere eruditorum Phoebum, Divini ingenii cum rara morum probitate eo juncti virum api ellas. Is enim, cum librum de ememtatione stemporuin tibi dicatum primo Pariliis emitillat, aliquot poli annos ec ipse secundis, ac te ιtiis eo gitationibus eundem sed quem pene prorsuς laetum alium prodiis e testatus est recudi curavit: quatnu:ς quoniam judicium Eeclesiae aspernatus , & inter Batavos procul a spiritu veritatis deliteicens, & eutra nidum alas eκtendens sui Christophorus noster Clavius de eo seripsiti expurgatione egeret, opus illud ita re-Mactatum, prolcriptum denique rursus fuerit a S. Apostolica sede Romana, do nee repurgetur. Sed tu ejusdem Iosephi Se aligeri Elene hum, di Castigationem Calendarii Gregoriani a Christophoro Clavio nostro castigatam , di Romae editam cast fortasse non legisti. Quam tibi ideo mitto, ut recognum a te Historia tua, etiam de illo diei possit Hiitoria , non falsum Encomtum P Ceterum, quos hae in re imiteris, meliores utique, quam sit Se aliger, suerint
tibi Duees DD. Gregorius Nazianzenus, Hieronymus, Augustinus; sin autem aliquem & nostri aevi solidum velis Λuetorem, perlege quaelo hae de re loque n. tem Caesarem Card. Baronium. Ae de priscis eum iam Jpse abhine plures annos seripsi silam , quod ad novam eausam condendi Λpparatus mei saeri specta iabat, haec, quae ibidem legere, si lubet, poteris, dixi his verbis. At certe ut hue digrediar, non solum mirandum est, verum etiam magnis o laudibus extollendum , quantae animorum demissione, ae consensione Patres ipsi is iis in rebus, de quibus aliquando dissenserant invicem, quasi perpetuo sanet is eo foedere, conjungebantur, ubi a prima Sede, vel a legitimis Synodis aliquid , , statuebatur. Quin & retractandix tuis scriptis. ingenue invigilabant .& aliorum, , operam eisdem reeensendis, peroptabant , quod Gregorium Nazianzenum , is Hieronymam, Rugiastinum Deisse ostendimus. Id quod ab heretieis tam is inter se se semper dis sectis nunquam; factum: vidimus, cum & sua ipsorum is mendacia sine ulla fronte tueantur, de eeleberrima, dc antiquissima Conciliari Lutherus, ec alii blasphemaverint. Quod eum verissimum sit,iquanto horrue-
, , re magis haeretici communem omnium Patrum consensum, tanto hune a m
is plexi sunt alacrius Melesiae filii, qui communionem sinctorum credent f sym is bolum fidei tamquam arrham salutis aetertiae usque ad effusionem sanguinis in
omnibus sartum tectum serv runt.
Cum autem: in eodem Apparatu de Doctrina D. Augustis, onde , & qualis esset, agerem, di κὶ haec, quae seriptoribus omnibus praesertim Historicis utilissi
ma .lore spero te judicaturum.
357쪽
, , Demissio animi, atque modestia primo cernitur in libris Confessio mynt, σπιν humilitatis sanctae memoν ait Pollidiusὶ jam nullum fallens, sed laudem asaeis suam, sed sui Domini de propria uberatione, ac munere quaerent, noluit, ut de GD quisque erederet, vel putaret, supra quam se esse noverat. Cernitur item in
is libris stetractationum, quos ut scriberet, Iam septuaginta duos annos natus rσ-
,, gavit populum , ut sibi liceret adlegere Eradium s sicuti feeit in Episeopa
, , tu administrando: futurum enim dixit, ut hoc otium haberet magnum aegocium . D relegendis nimirum atque emendandis suis scriptis, ut purgata posteritati te ,, linqueret. Sed re que tum ad finem libri de Bono perseverantiae, tum alibi deis se ipso testatus est, indieant Spiritum Sanctum ejus Doctrinae adfuisse, qui requiestit super humilem, dc trementem τerba sua, quemadmodum de elus Ptae. , , ceptore Ambrosio diximus supra. Augustinus igitur sic inquit. sui Ieguntia bare, si intelliguor, agant Deo tratias. Qui autem non intelligunt, orent, ut eoisis rum rue sit Doctor interioν, a cuius facie est seientia, o intellectus . Qui vero era, rare me exsimam, etiam atque etiam ea, quae dicta sunt, confiderent , ne foris triss ipsi errent. Ego autem cum per eos , qui natos laborer Iegunt, non olunν,, doctioν, verum etiam emtnaeatior fio , prostitium inibi Deum πηoses , oe hoe per, , Ecelesiae Doctores magir exDecto, si er in inorum manus veniunt, dignentur nos. M se, quae scribo. Quia dc idem ipse semel in rebus dubiis seripsit, se non auri dere rem determinare, quae in nullo generali Concilio defit ita esset, Iib. Mia contra Permenianum e. ιδ. ω lib. 7. de Ramis c. 33. Λecedit ad haec omnia , ,, quod cum primum eonversus est ad Deum , ita de relinquendo seculo eogita-- vit, ut transmittens in Africam vendens omnia, dc dans Pauperibus, mundo
is valedixerit, paupertatem, castitatemque colueri L, monasterium autem instria
,, tuerit, in quo cum sociis Evangelicae persectioni operam dedit. Qiam quidemia vitae rationem si haeretici inivissent, sive initam haut deseruissent, nunquamis corruissent in tantum baratrhum impietatis Sed meum hoe sexiptum Caesaris Card. Baronsi prudentissima appendiee elaudam, qua ille Decem Eeelesiasticorum Annalium Tomos clausit inquiens. ,, Prima illa censeri debet Seriptorum felici ins, si a veritate nunquam pedem es is serre eontingat. Sed istud Di Winis dumtaxat libris eue concessum, ut nullum ,, penitus in iis sit reperire mendaciam, gravissimi Ecclesiis Doctores affirmant; ,, quamvis nee eum eis ita feliciter actum seia mus , quin librariorum iniuria, ,, vel interpretum imperitia aliquod mendum irrepserit, quod corrigatur. See -- da vero felicitas tria debet existimati, si quae humana imbecillitate errata nas-
is cantur, eadem cognita emendare: quam nos assequi cum exoptemus , ita com- ,, parati sumus ut monitores nostros tkmquam insignes colamus benefactores: a ,, quibus nec etiam separemus eos, qui se ipsos asversariorum loco constituunt, dum nostra infenso animo carpunt, i& tamquam Harpyae, ubi laute sunt epulati, quae supersunt, putore deuanionis inquinant, & ut muscae in eorporeia sano saniem, sicubi sit, avide quaerunt. At quoa a detrahentium dieaeitate ,, nullus immunis sit sinquit sancius Hieronymus ni si qu, ni hi, seri ti eoα,, vertamus in nostrum lucrum aliena dispendia, & si quia vane obiectum , conis sutemus; si quid ostendatar erratum, corrigamus. siquid obscurum , elueide ,, mus; insuper & siquid superaddendum deveneris in manus , pariter adjicia-- mus. Nihil cum oritur, statim perfectum est, neque 1n longa, ae praediffi- ,, cili via illa so semper incedere pede conceditur. Atque ubi multae vigiliae . . Dan levem saltem irrepere somnum haut patitur humana conditio. Boni eoα,, sule, pie lector, & pro nobis Deum preeare. , , Haec ille.
358쪽
D frem Fratris Iohannis Pratensis, ει Libethra ejusdem costra Guarinum de non iluensu impudicis auctoribus ,
Jobannis Pratensis, cuius heic profero Defensioram, nullam apud Iosi Albertum
Fabrisium in Bibliotheea mediae oe in uiae Iatinitatirmentionem inii et , mirum Don est, quum in eo opere plures, atque Italos praesertim, desiderari Script . res compei tum paullo eruditioribus sit. Mirandus magis, quod litteris ad me Florentia datis XI v. Kal. Septembres a. r7ss. monuit me Laurentius Μehus lit terariae historiae Hetruseae latent illimus, eius scilieet non meminisse Iohannens Dominicanum Morentinum Iobanm nostro aequalem temporum in a necdoto libm, quem mateUs Iaudatio praenotavit. Nec tamen ille proletarius homo suit, sed multis nominibus eommemorandus. Inter editas muti litteras, quae XUI. est ,
Iohanni nostro inscribitar, docetque, illum tunc temporis Pisaai Ponti fieis fuisse Icarium. Sed de aliae plures sunt nondum editae eiusdem misit ad Io.annem P tensem epistolae, ut, inquit idem Mehusius, T. II. Li 3. II. eq. ιX., cujus initium :Hoc ita posui, XV. Tu quidem fecisti. X v I l. Dictum est mihi. Franciscanae de Familiae nomen dedit, in qua Alberti Sartianensi, dc Bernardini Senensis disei-Pulus quum fuisset, inter suae aetatis concionatores celeberrimos habitus fuit is Quamobrem conetonatoribus, quos anno Pontifeκ ipse orbibus, & proceribus deprecantibus in Q aadragesima designavi , Pratensem a Uvadivo in Annalibus Minorum ad eum annum n. VIII. adscriptum videmus. Ferrariam igitur a. roso. contendit Iobannes concionum habendarum caussa. Illie autem inter eoae tonandum in impudicorum poetarum lectionem vehementer exarsit is Q iamobrem suarinar Reroneasis, qui eo tempore Ferrariae doeebat, VII. Apriis
lis epiliosam, leu potius libellum Iohanni inscripsit de Iectione poetarum, ubi sententiam suam ea de re promit ab Iobaanis doetrina admodum discrepantem . L. PP. mn/dictini ramundus Marteno, atque Ursinus Duνanae T. III. amMisa. COII S. eoI. 817. seqq. Guarini epistolam ex ML C idice Erenae Sureiae a MabiI. Ionio erutam elaiderunt. Huie Guarini epistolae respondit Iobannes tribus libellis,
quorum pri em, quem unum .invenire lieuit, divulgamus . Ceterum Io κηώsuperiore anno x 49. generalibus Tuscis comitiis interfuerat: deinde in eontroversia k qaae a. 26s s. inter Minores Conventuatis, dc Mino νes Observantes agebatur, unus e septem Iohannes fuit, quos observantes elegerant, ut totius Sodalita
359쪽
DU U. Fratris IobMetuis Pratensis ac Iilesiur ejusdem crastra Gaarinum de κνα legendis impudicis auctoribus feliciteν ancipit.
Praefatio Libelli. oeum te, Guarine eariis me, Christianum hominem eredam, atque in Chri-lio bapti Eatum putein, non ea te ludico malivolentia commoveri ad scri- bendum contra me, ec invehendum adversus Publica praedicata mea, vera utique, ut tamquam Rhetor tamquam rhetoricae artis eruditissimus , qui .era
suadere velis & salsa. Sic Rhecori ea persaepe facere conatur, ut αit Augustinus in libro IV. de Doctrina Christiana . nec minori ad sanctitatem pectore hane tuam
ornate dicendi artem exerces, ac colis, quam Lactantaus Firmanus: nee si illius puto sententiae dii crepabis , qua in libro V. divinarum institutionum ad Git stantin s. I nperatorem maκimum -iti Eloquentia saeculo fervit, populo se jacta,re, er in rebus malis stlacera gestit: siquid:m veritatem s/mius expugnare eo natur . ut vim suam monstret Oper exstet ιι Hosores conc piscit; summum denique gradum iduaitatis exposcit. Publico igitur gaudet, multitudinim , celabritatemque desiderat . Haee Lactantius, qai parum ante de eadem Rhetorica in eodem U. libro dixit:. MDο nihil vertim ρurat, ni 1 quoae auditu sua Pe est , nisi quod potest incutere voluptarem. Sane apud eos, qui poli polito nucheo vetitatis amaverunt cortices, divinorum Theologorum sententiae verbis quidem simplicibus terminatae ec nulla excellentis eloquentiae lanee libratae ritu dignae forent, quae tamen dientisimae sunt bonitare, maiestate, ac d rinitate Dei, di Incarnato verbo ejus Domino Nostro Iesu Christo, quem Paulus Apollo ius praedicat crucifixum , Iudaeis scandalum, gentibus autem ttuli uiam. In hac siquidem simplicitate verborum bella. militum, victoriae Imperatorum, Seipionumque triumphi, quamvis non tradantur; non minus studiosissime tibi, o doctillime vir Guarrne , . amplectenda erunt . Cum tibi praeeepta ponantur de Chri ilianis moribus , atque de virtutibus animarum . Ibi
enim de vita, de salute, de immortalitate, de Deo scribitur, de bonorum fini. bus, dc malorum, quibus utique rebus viro sapienti dc Religioso nihil habet videri suavius. Utinam ad hane piam veritatem, divinamque die en dii puritatem me veluti ad arma tutillima, de invisa illima reseram, ut salvis amicitiis, omnique christiana pace atque caritate in sua integritate manente inepte laesam. veritatem monstrem, atque defendam illa tam mihi falso calumniam respuam, , adoleseentulorum animas opulentillimo Christi eruore redemptas, ejus eruce morteque salvatas a peccatorum periculis absolvam, de eruam . Regulis Hierommi, o Augustini servandae a Chrisianis, inter quos contra
. Interea dum hoe agitur, beatorum me rami dc Augustini conabor adservare regulas de veritate, dc caritate sera anda ab his homi ibus, inter quos contra errores invehitur. De Uis. Nireonmus ad Helenum presbyterum eontra Rufinam fer bens ait. Nonκe oe Apostoli salvis amisitiis dissenserunt' cognomemo Mareum soma-ebati sunt in is separa. t μι nouatis, quos Corsi evange tum copulabat' Nonne idem Paulus Petro in faciem restitit λ quod non recto pede inrederet in ruangelium pet tamen apud praedeensorem suum calumniam recisae vocat exponit praedicationem , ne in vacuum curreret aut cucurrisset φ Nonne in reIigione etiam liberi a parentibus , oe coniuges a maritis salva pietate dissentiunt 8 Haec Hieronymus . . Sequitur regula Augustini. Ad hoc item Augustinus ad Hieronrmum in Epistola de exempla -ν bus. Ego, inquit, me longe esse sentio ab illa perfectio e . de qua scriptum est . Si quis in verbo non offendit, hic perfectus est vir. Sed plane in Dei miserico νdia puto, me posse abs te facile petere veniam, si quid offensi prorsus , quod ad ipsas reι. quas nosse volumus, attinet i siquid veri me tenere vel bio, vel eredo, vel pu
360쪽
pER ITALIAM. PARS II. OPUSC. IX.
quod autem ad ostensionem ιuam μνιιnet, cum Ie rndigna/um sensero, nihil aliud, quam veriam deprecabor. Abst ut non cum gratiarum actιone lucris meis deputem, Adie fuero re docente rugructos, AEut emendante correptus. Haec Augustinar.
Isod libellus Guarinι Imρonιι falsum crimen Fratri Johanni. Igitur legenti mihi libellum tuum quonis in unum est, te potius contra fictio isnes libellum edidisse, quam praedicationes meas expugnasse ae pro tuo voto liberaliter sicut libuit, sententias, oc verba formasti atque finxisti; nonnulla quippe mihi salso imposuisti, & ad quae tua sunt, veluti si essent mea , diriguntur
abs te, dc plurima cela linguae tuae . idcirco statuo retexendum omnia, quae ad causam facientia praedicavi, omne vero mihi falso obiectum crimen auctore Des etsi confidam tota mentis libertate respuere, attamen scire te velim plus esse; ae fore maehinatum in discrimen ac periculum animae tuae , quam in damnum aut dedeeus honoris, & tamae meae, quae nulla inihi quidem tanto studio ex peettenda , aut repetenda foret prWter cauiam , quam religioni Beati Francisci, diose fieto praedicatoris, cui voluntate maiorum patrum adstrictus sum , ct hue accitus si non optarem, tu mihi nefas putares. Partisio totius operis is Des libellos. Igitur contra poetas quosdam impudicos praedicavi, quos ut tu salvares &me damnares, falsum, ut ostendam, contra me libellum condidisti, quem ut pro mea vetitate & religione repellam, tria mihi facienda esse videmur; primum amrmare mea, ae quaecumque dixi, ita Sanctoium auctoriistibus roborare, ut liqueat me approbat illimorum virorum sententias magis recitasse, quam meas praedi eam . Sein eundum ostendam, quod Libellus tuus omnino occidat ec ante hos viros sapientissimos de doctissimos evanescat. Tertium quod debeat pro iumm causae tum pro nobis , tum pro Scholarium commodo definiri.
De indibellus primur, et capitulum primum de parrisione naturalia ae moralis philosophiae. Pro primo eum omnes homines natura scire desiderent, ut Aristoteles inquit in Iibro primo metapis lain; insani prorsus est ent, α excordes, qui rerum scibilium
seientias condemnastent, sicut aliqui nihilominus fecerunt, quorum beatus Hieronymnis meminit in Commentariis super epistolam ad Titum. Hos ego mi dilectissime , non modo execror α prophanos puto, sed potius pene asellos bipedes . quam homines vidi eo; profitendae, laudandae sint omnes diseiplinae ad effugandam ignorantiam necessariae, de illae maxime, quibus addiscimus rerum, nain
turarum ementias, quRntumque nos homines caeteris animantibus antecellimus.
Mane siquidem agnitionem sapientes mundi philosophiam naturalem appellarunt. Et haee, cum agit de natura ut est principium morata, oe quieris, in generali eoadestendens ad particularia, doeetur in libro physicorum Aristotetis; cum agit de natura ut est princῬtum motro, quo partes mundi ordinantur in mundo, habe tur in libro de eaeIO. ει mundo, de in libris subalternatis ei; eum agit de natura ut est ρνinc tam motus , quo perficiuntur aliquae nobiliores partes mundi scilicet animalia, qui motus est operatio vitalis, puta sentire, intelligere, dc appetere, quod magis est animalium salus dc perfectio, quam mutatio, sic versatur in ii bro de anima dc in subalternatis et, Μοralis Philosophiae partillo. Laudavi similiter, dc nee enerre cestabo, moralem scientiam philosophorum, quae urbes, Regna, Provincias temperat, de vitam ae mores hominum format squae agit de homine, voluntario, atque libero motu eius, haecque cum sormat hominem, magis absolute ab Aristotele docetur in libro Ethieονum, ubi agitur de moribus in communi; eum format modum vivendi ei vilem, traditur in sto' litieis, eum domesticum, in monomiea ', cum solitarium, in monastica, a quo
cumque illa inventa primum, di composita fuerit aut a Christianis, aut a non