Grammatica Arabica, quinque libris methodicè explicata a Thoma Erpenio, Arabica, Persicae, etcaet. linguarum Orientalium in Academia Leidensi professore

71쪽

futurum Indicatiui: ut . 5 3 ci

si non dicatis miti inon deam iobis. Puto tamen hac etiam forma efferri praeteritum conditionatum : si dixinis mihi, dixi et bis. si non dixistis miti; non dixi vobis. Vel in Subiunctivi aut Indicatiui praesens, si aliud praete

ritum non subiungitur: ut I s

das si ei filius Tei, dis, &c.

ita eum id saepe vertit in Subiunctivi futuro-praris Ieruum seu futurum in ror ut l , lol

scripseris ilia , Ludabo te.

Venit & aliis quibusdam casibus iam memoratorum temporum & modorum loco: quin & interdum pro Praesente, Praeterito imperfecto, & Futuro indicatiui: quae ususA ego alibi,ubi fusius de significatione di usu temporum differam. prolixum enim ea res exigit sermonem,quem hic inserere molestum esset. 2 Futurum, indicatiui nostri praesens & futurum complectituqquomodo autem exponendum sit, contextus ut plurimum indicati restringitur tamen non raraad futurum nostrum, praefixa literatia , aut prae missa vocula , vel huius loco ,

72쪽

si GRAM. ARAB. LIB. II.

Vel IM &c. adiuvabit, tantum. Sic cum particula negatiua ' I nequaquam futurum quoque significat,ut nequaquam iuvabit: & vi plurimum etiam cum 's non , ut non emtirabim sicuti cum v iran frequentius praesens . vi

At praemisso non,& nondum, praeteriti no

tionem induit: ut . s non merberavit, L I

' ' nondum egressus es. Praeposito autem praeterito verbi substantivi, evi

primit imperfectum indicatiui; ut O ,

sed M. Nisi praecedat 2,tunc enim optaui praesentis Ioco venit, ut & quod ei respondet suturum, cui ve bum,substantivum o praefixum habens praeponitur:

Cum particula: a vi,& aIiis idem significantibus,

per subiunctivum exponitur: ut molo miseribas. III. Im- G E

73쪽

Τ M o M AE E R P E N II Imperativusi respondet nostro imperativo: sed usurpatur solum in praeceptis assirmativis, precationibus,&hortationibus: nam praecepta negativa, d . precationes, & dehortationes per fui. praeposito G ne concipiuntur: ut i-b II merbera, itas ne verbera. Participium nostro respondet: ut ἰ , merbe

i merberatus. At quia omissione temporis saepe fit nomen, futurum non raro pro eo Vsur patur.3 Infinitivus non aequipollet nostrosed Hebraeorum absoluto: adiungitur enim solum verbo suo significationis augendae gratia, & per ferundium in do verti utcunque potest: vi S 3 3a norin occidendo

octa Si eum. Litterae autem seruiles, & vocales radicalium manifestae fient in paradigmate. IV. Numeri in tempore sexcepto Infinitivo) tres sunt: Singularis, Dualis, & Pluralis. V. In Numero tres Personaei quarum tertia secundam praecedit, secunda primam; sed hac ultima Dualis destituitur. VI. In Persona duplex genus, Masculinum, &Remin. quorum quodque suam habet terminationem: sed in Singulari & Plurali,ptima:in duali, secunda communis est generis. CAPvT - Γ

74쪽

CAPUT SECUNDUM ima Triliteri Coniugation .

PRiMAM triliteri coniugationem reliquae per omnia sere sequuntur: quocirca paradigma eius perfectum distincte hic proponam, deinde quatenus quadrilitera,& derivativae coniugationes,item verba impersecta ab ea discedant, paucis ostendam. Paradigma nobis esto Δὸ adiuuit: cuius forma Actiua est huiusmodi.

75쪽

ν THOMAE ERPENII

Futurum.

76쪽

Infinitivus.

Dι Praeterito.

Prima & inima radicis verpetuo phatha habent: media saepissime quoque phatha, significatione vel intransitiva, ut-stitit,vel transitiua,ut o merberauitauius heste, significatione quoque veOn transitiva, ut gauiseu es, vel transitiva, ut λλα sciui ratissime diuam, significatione tantum intransitiva, ut bonus fuit. Ac primae quidem duae vocales inter flectendum constanter manent, ultima excidit ut in paradigmate, in quo seruiles quae in sine ad formationem Numerorum,Persenarum & Generum asinsumuntur satis sunt manifestae.

Futurum formatur adscitis literis i in principio,& in fine, eodem fere modo quo apud Hebraeos seruientibus: Affenim format primam singularem, ut Nun pluralem r Te secundam ubique personam & tertiam quoque foemininam in singui.&duali. se tertiam masculinam; & foemininam quoquς in

77쪽

ΤΗOMAE ERPENII 36 in plurali. In fine autem Nin solum, plurale scemininum format, ut cum I masculinum ; cum I autem duale, & cum is singui. fcem. secundae personae. Habent aut literae G Qt perpetua phatha, α prima radicatis gieam: at lacunda, si habet in Praeteritodsham, id hic retincti ut turpis fuit, : si heste, id in phatha mutat: ut gavisius es, . sed inex; -u us fuit, putauit, AEUermi si t, & secundum doctissimos Grammaticos etiam in exceduit, Laidesterauit, & recelsi.

heste non raro manet, diciturque eri. reperies quoque via &

a . ,

cum diuam . sed ea sunt a praeteritis deo cita . Si autem secunta radicis in praeterita phatha

habeat, id hic mutatur in diliam: ut scripsit,

Sm, I vel in heste, ut versera. nisi ipsa aut tertia radicis sit gutturalis . tunc enim

ιntra si I non raro tamen manet, ut om

78쪽

barauit, ita, dic Mint, sic quoque a

associatus fuit, sine gutturali, est quanquam quidam volunt etiam 3α in praeterito dici &ab , , I nouis . .,U : sed hoc imperse

ctum est. . '

' Vltima radicalis habet d mam,quod accedentibus literis cadit,ut patet in paradigmate. Sed naturalis ista futuri terminatio variatur interdum Apoco- pQ Antithesi, & Paragoge. Apocope tollit dinam finale,& Nun xu, praeter id quod format foeminina pluralis ivt haec sit futuri sor

79쪽

Accidit autem futuro haec Apocope ob inquentiam particularum quarundam es praepositarum, sci

iata idem, i sqμμα . Laol idem,& in carmine quoque ut idAn. sed ealege, ut aliud

verbum in inde infrationis contextu tanquam retri

butive illis respόndeas,ut a didas quidquid acies faciam,

aut feri. quocunque ibisibo. quicunque me amabit amabo ilium. Ac tum n utrunq. futatum est in utrunq. influunt: ut

prius tantum , in illud, ut L quidquid faciei H. si posterius , iber est in nuxus: ut

80쪽

Rccidit quoque haec apocope cum praecedit Imperativus cui futurum tespondet: vitis Inu, uduinabo te,id est,siadiuves me adiuvabo te. Antithesin similitet inducunt inquentiae particu larum quarundam,qqae dsitam tertiae radicalis in phatha mutant, & Nuix quoque tollunt: ut haec siet

muri

Particulae autem quae hanc mutationem causam sunt,