Henrici Valesii notae et animadversiones in Harpocrationem et Philippi Jacobi Maussaci notas ex bibliotheca Guilielmi Prousteau antecessoris Aurelianensis

발행: 1682년

분량: 383페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

171쪽

tuli inter leges Atticas. Idem error apud Suidam. Videndus Hesychius in χαλio . Plato 6 de legibus

Ath. misere, ut Alcibiadem arcesserent ad causam Athenis dicendam. Thucyd. & Suidas in tae ιλο .. Isocrates in Panegyr. Pag Ia s.

172쪽

IN HARPOCRAT. LEXI CON. I I- rLτθευς. Proclus in Hesiodi lib. et operum & dierum p. Io I ex Plutarcho scribit: τὸν θ τ Πθων ala του

vες. Et in prima contra Aristogitonem. Lysias καὶ Αἰ- ονου ζ Σαμ ἶκου apud Athen. lib. I 3. αλα ς, ω ανθες

Πολεμαμ .st De Polemarcho vide Herodotum lib. 6 p. 37o, 37 I. Notat Scholiastes Aristophanis & ex eo Suidas, Polemarchum H tolorum claves penes se habuisse, & portas urbis clausisse, atque ad portas e V των λωνων habitasse. Sed fallitur, inductus ex loco Polybii lib. pag. 287, ubi de Cynaethensium Arcadum Polemarcho loquitur Polybius, non vero de A tolorum. Mirum est in eundem errorem incidisse Castu bonum ad cap. 18 AEneae poliorcet.

173쪽

Α'ν νοτων, αλλιι IJ A'νθοάων Hic Androtion inconcione pro populo, qui pecunia carebat, trium rerum

optionem esse dixit, m/λπεια καG- iν, η πιιλιν εισ- φεβειν, ἡ τους ὀφειλον ας εισπραίαν. Tertium populus elegit, ut narrat Demosthenes contra Timocratem versus

finem: ubi & ab Androtione vasa sacra confecta esse dicit, seu phialas, quibus nomen suum inscripsit, A,-

οπι γ δ μελουμένου : πιεισαν, constatis coronis aureis, in quibus magnifici erant tituli, ut, Conon ex manubiis Lacedaemoniorum. τα πιμπῶα ως ἐπισκία καπντ τ Cbφάνων καθωρεαν. Demost h. ib. illud sibi objici praevidens Androtionem virum esse clarum, εἰ de reP. bene meritum, ait: ἀλλ' Α, γοτων υμῖν πιμπAων δ σκά/α ς. Α,Οοργων; respondet: et απῶα CtIam

vocat ejusmodi vasa Andocides κατ Α'λ ubi

αύρου. J Haec inclusa sunt parcnthesi, & adscriptum: Dele

his notis ) inclusa.

Philipp. prima P. II.

174쪽

longe ab initio. Φυλα γ' ουτω.J κ. -λαγόρας. Sic scribitur semia per apud 2Εsch. Demosth. Harpocr. -λαγόρας , sic legitur p. Ias & similiter P. I 6 I. E'ν γ τω si', Initio. Δη βλ ν. J die. θ , ii βλεσαν &c. Locus Demosthenis cst in Philipp. I, ubi Athenienses bellum cum Philippo gerere ait, prorsus ut barbari & imperiti pugiles pugnant. Hesychio cr-cολαι dicuntur. Eadem nactaphora dixit Polyb. lib. I p. I Fo. λε πλ αον ήν

cολλ Casaub. ut castrametationis ejus tinnuersa forma similis esset peritorum campidoctorum positioni. Male. Verto, gladiatorum, scuto se regentium. Schol. Hermogenis uti cap. σεμνοπὴ D pag. 39I notat προ

ω ita τω Heliodorus lib. x de Theagene ad

δερι σαμεν P. Vetus Scholiastes in arg. ad Od. 7. Olymp. Pindari scribit Damagetum pancratiastem &Doricum pugilem Diagorae fit. - -cεcλημένους in statuis a Diagora dedicatis. Hinc illa Chrysippi mo co-λό. Cicero lib. I 3 ad Atticum, ep. xx. Hesychius in Icάλλεται . Herodianus lib. 7 in fine. ora θ οἱ Gα ω- f πως M; αλειν ου Gellius lib. I 3 cap. 26.

175쪽

rasti, Volsius. Et Demosth. pro corona p. 166. Isocrates Philipp. P 2IO.

ius . Vide Pollucem. ΔημοΘενης G τω καὶ' ΑἰαύνουJ Non longe ab initio , ubi & ἡ βουλη ται - ,προύες ουλου 'κ , & hujul modi λα μώὼ interdum in concione pro populo recitari consuesse dicit. Senatusconsultum. quo patres autores fiebant, sic vocat Diony sius Halic. passim. Tυρροώων. J Tργηρων, ut supra P. I 76.

νον εν, mλους lue 8 π cολὰς επλκλ ουιας εσο ρ Hς c-φυῶς. Promontoria Vasau b. In epistola Plinii ad L, Percum. Legitur σαοσζολὴ in supra allato Demosth loco. Utitur Aristides in Panath. pag. 7, & Libanius in Basilico. Heliodorus lib. 8 in fine: τω Mocολω φ ο 1ς Σπε- κρυψαιτες. Procopius lib. q. de fabricis Jultiniani: αρος

176쪽

sus, si quid aliud injusmodi praes nitam te in exstitit.

Utitur eodem verbo Demosth. pro corona P. II 9. Π ληιnς aEschines π:. P ψ7. De m. contra dicteram in fine exemplum ac formulam et ροκλήσεως refert, additque in fine formulae. sim εκ τ βα-νων

ομο- id ipsum vocat Demost h. in 3 contra Aphobum in fine. Solebant autem Jurisperitum adire litigantes, qui hos libellos componeret, ut indicat Dio in Euboica PI 23. Pag a 3. Κια υς.J κ. κάουυς. Sic enim scribit H sychius. Pollux tamen & Schol. Aristoph. in Equitibus

177쪽

-ἔm νεναυτοῖς. Sic in suo codice legi opsopaeus notat, non ουτ νεν. Optime. & hunc locum illustrat. nam Graeci sic solebant inter bibendum propinare hujus modi munera, interdum coronare etiam tot talentis. ut ex Athenaeo patet aliisque. Vide Harpocrationem in Quin & Diodorus Siculus id explicat, cujus verba habet Faber et Agonist. p. 31 s. Et omnino sic legit Ulpianus, qui ad cum locum notat. πιχλάκις δε

του γ ῆ G ἀ α ροmν ν. Exemplum insigne apud Pluta chum in Alexandro, ubi de Aristone Poeoniensi. Haecvcrba porro dePrusia non videntur esse Harpocrationis, sed Suidae, qui locos ex auctoribus affert innominatis. Sic & in prima verba non sunt Harpocrat.

λους δὲ

178쪽

ut recte vertit Volfius. Colludebant enim Aphobus una atque Onetor , & conspirabant adversus Demosth.

Quin & I saeus P. F3. της G Κερομυω ακνεικίας ψ ταπλίδα. Erat haec portula non procul ab acta, teste Lycurgo P. I 38. Α'ρξάμενοι - &c. usque ad προαενοι. incl.J Integrum distichum. Α'ρξάμ ενοι σαωπι-οι si ἀνελκαν , Βουλῆς - δη μου δογμα I προ μεγαι.

Nam & οι ' legendum, non, Id est, hi, quorum nomina infra scripta sunt.

179쪽

citur apud Antiph. p. Ii & II 6 initio, & p. IIa in

sine. Plato ' de legibus p. 866. του ροροεπιμε- νου τ me Θόαν. Valerius I Argon. Et nostras nequeat procurrere diras: ἐμον προςλο-sqv. Credebant enim vel

res , ut idem canit lib. 3, quisque suos sontes inimicaque pectora poenis Implicat, ct varia meritos formissine pulsant. Polybius in caecerptis p. III. Xenophon lib. 8

Cyrop. P. 236. ΠοοπMen.J Sic προτελ α γόμων Plato 6 legum, pag. 77 Plato Comicus in Phaone: Φάωνα εἰδῶν, 'ο-

ς κουροκοφω πτρο, πλακους &c. quo loco κυο- est Tellus, quae eo cognomine culta est Athenis toste Suida, seu potius Vesta, teste auctore Elym logici. Αἰένης τωσΤιμάρχ Pag. II. Sophocles tamen in Oedip. Coloneo, ν pro filio natu maximo usurpavit pag. 32o. οταν εις τελ' ἔ et φικν , τω προφερροατω μονω --νε. Et ita sumit Plato in Euthydemo initio. Sic προπιλιο- qui ante aetatem praemature canescit, teste AElio Dionysio apud Eustathium I . iii Pag. I 33α Προχψρῆονία, &c.J Dem. contra Timocratem initio.

180쪽

& amplius sic vocat. Porro haec verba Harpocrationis e ra λεξέ leguntur in Scholiis Aristophanis ad Nubes P. I 88. Vide omnino Pollucem p. 38s, qui eum locum Demost h. optime explicat. Ait enim eos, qui litigarent de re, cujus precium intra mille drachmas staret, tres duntaxat drachmas deposui sic, quod si lis mille drachmas superarct, 3 o. Sic intellige Isocrat. in orata

Πρυ5νῆα dicit Xenoph. de rep. Ath. μέ. In levibus autem causis sacramentum non deponebant, eaeque cauta ιινιο σαυλειών dicebantur, teste Hesychio. Δουτ ρω. J Forte εννάτω. In 9 enim legitur sub finem, ubi de Oritis: χορηγὸν εχοντες Φιλιππον, αυ μνίομενοι - ρ' - μνου. Sic Isocrates in Panegyr. pag. I 28. Pag. zF9. σόων. J Ita obtinuit, cum X tribus en

SEARCH

MENU NAVIGATION