장음표시 사용
181쪽
zue Secunda Temporis periodus. s 3 s. a S
particula comparationem faciens cum ipso Semo, vel cum suis tr tribus : sed dicit uti impliciter Iaphet magni. Hoc autem emphasim se trabens absolutam, exponi potest de magnitudine alia , quam natiuitatis si prascat s .scilicet e magnitudine cuiusdam ex cenem , v. s. ratione propriae personae: vel ratione populorum qui duxerunt originem ab eo prout etiam oleaster, etsi legens mgenitivo, tamen exponit de maiori copia liberorum in vel denique ratione terrarum , quas eius poscii repleucrunt, etiam vero inuaserunt suprasitos ipsius Sem , si credimus s. iplianio lior. s. ec in Ancorat prope siti.
phet, abitet in S , sitive CM- us eius. Praeterea. in hac animaduersione Pereris, desideratur, quod non solii textus Hebraeus' nihil inferre potest pro reserendo i ad Iaphet: sed potitus ipsa series naturalis texi tu, meri illud ad Sem. Nam post illa verba, Semo, vel, stipsi Semonaei seunt, additur, etiam ipsi pater omnium filio m Metiri Ex hac lectionedisiuncta a verbis pro edentibus. Mex particula, etiam, inanis in est cum sequitur, stato Imber ha uadol , vocabulum hoc lis adol, esse declarativum, seu conii
inatiuum, qualitatum Sem; sicut illa, pater Diioram Ne re, M illa ,frater Iaphet, declaratiua suerunt talium eius qualitatum ;&sicut cum dicitur cap. '. vers. 2 . fareat ei liuipuus minor, Hebr. paruus, vel minimus , per hoc vocabulum , declaratur qualitas filii illius Ergo vocabulum illud, hata dei, est ex scri e textus in nominatiuo sumendum. In supcr illa desideramur, quae habentur etiam apud Salia n. sopianum. a. S. Hieron. oli in verit si e textum Hebraeum eo modo quo habet nunc Vulgata. Item , ita vertisse utramque paraphrasim Clialdaicam, dc editionem Tigurinam. Denique s. Hieron. P. G6. ad Euasi ex Hebraeorum traditione rescrie, Sem tuisse primogenitum: praeter aliosa lithoi es idem sciuientes, quos ibid. rcccnset salianus, quos de nos recensuimus sub
initio huius sententiae. Et ridem paraphi sis Chaldaica R. Onhelos sic habet
rt auod Montan' Latine sic vertit, Ar is proprie V cndu erat, e
Sem, in dativo, sue, . Semo, vel, in ipsi Cmοὶ rara Funt. I De quoque es pater omnium horum , fratre Dpho retratur. Vbi manu-scste est in nominativo. At qui habuisset articulusenitivi sicut illa Pans ECv Noo. Sem ii se primogenitum, in respectu ad Cham, manifestu est ex Cen.
9. Hrc. r . Eugitim autem Noe ex vino, cum
didicisset quae fecimat ei lilius Fuin minor. Vbi Hebr. tu amus: quod aduertit Pere-rius, apud Hebraeos idem signiscare ac ni
ligendum esse de Cham, patet ex vers. 1 r. α13. praecedentibus: Ubi vers 22. Quod iam vidi chim patre Chanaan,et rencsioticet patri hui, nudata, annuntiauit duo u fratri fisi, ras: de vers. 13. tuero Semphet parium imponentes hu/mropsu ι dentes rosei um, operuerunt et reno patri tui, fori ve eorum auerse erant, patris triba non viderunt ; dc ex veitibus 26. de π. x bivers 1 Benedictin Do in Deus Sem dcc: ε vers. 27. Dilaret De Iaphet, ω ha tu in tabeo catis Sem dcc. In quibus locis express Ememoratur nomen Cham: A memorantur duosi atro eius, Scin, Iaphere dc denique,
dicuntur. Atque ita pro indubitato supponunt Peterius & Salianus locis citatis, Cliam suisse minorem Sem. Vbi Salian, Pum . . resere Philonem exponentem Hebraeum,sicut exposuerunt Septuaginta. item, Iosephum explicantem, natu minimum filiorum. Item, exsectarus, Beroald. Tem
QVOD si os i ici As. Id quod dicebat ut supra sub argumento s. pr cedentis
sentcnti Gen. io. vers. 2s. Maties Tin chanaan erum eruorum erit Hatrabu,sure 26. Benedictus Dominio Deus Sem, se Chanaan se us eius e de vers. 27. Dilatet De s Iaphet. c. fitque Chanaan emus Gus:
ubi ex maledictionibus illis in Chanaan prolatis, videri pollet sermonem elle de Chanaan filio Cham: non autem de Cham.
naan illis locis,non puerum Jed getem Chananaeonam significare. Quod assirmat Io
sep b. l. i. Ant. cap. 6. a. Esto vocabulum illud sit nomen filii Cham: attamen maledictiones illis suisse prolatas sub nomine Cha naan, potius quam sub nomine Cham, per respectum ad gentem Chananaeorum: quia populi Chanaan debebant procedere , Chaauthore mali, per filium eius Chanaan, de ab eo appellationem sortiri. Neque enim maledictiones illae suerunt proprie personales Chamo. ves Chanaano filio eius: quin potius ipsi longo tempore dominati sunt, necnon iuxta quosdam, ut S. Epiphan. de Tormeli. supra, aliosque quam plurimos , inuaserunt terras ad posteros fratrum pertinentes; sed tespexerimi maledietiones illa posteritatem eorum in populis habitaturis terram Ch
182쪽
Isag. Chron olog. Lib. I. ς, 3 . 26 O
xes L an : praesertim tempore quo filij Ista legressi de Egypto eam conquisicinant. Ex quibus etiam aductae, explicationem illam sore friuolam , qua diceretur Cham, in or,vel minimus, in respectu ad Iaphet,d: non ad Sem. Nam com extunianifestum est relationem eius fieri, non ad Iaphet. tanquam fratris eius: sed ad Noe, tanquam fili ipsius. Addi posset, multos patro existimasese Iaphet futue minorem naria ipso Cham, vis. Ambros. s. Chrysos L Theodoretus. s. Aug. S. Isid.&Procos'. quos notat saltannum. 6. Quo cicere posset, cum semper vocari primum post Sem: M ubi recensentur generationes eorum quasi ordine inuerso, incipi a filiis Iaphet, polita vero poni Cham, quasi semper medium inter Sem 5c Iaphet. Attamen hoc non videtur esse probabilius, prout etiam censet ibi Salianus. Cuius ratio ene debet, quod textus vocat eum simpliciter paritum minorem,vel minimum.
V. ARGUMENTUM. suadens. Petitur, ex eo quod, quando directe, vV ex professo, recens entur in Scriptura tres filii
Noe per nomina sua, Sem nominatur scper primus Gen. S. vcrs 3 l. Noe o π oo. essset annorum uit Sem, cham, o Dphet. cap.
Iaphet. cap. 7. vers. 13. es Noe chaminis. Eranter et ly Noe, qui sunt de arca, Sem, cham. Iaphet. cap. io.vers. I. Haesent. mrationes iborum Noe, Sem, cham, . Iapher. I. Par.I. Voc 3. Cham, Iaphet. Vbi , i. Par. i. valdhattendendus est ordo quo recensentur homines, eorumque generationes , aversa. dam , Seth, Enos, Caton, Maialeel, Iare , Henoch, Mathusal ,
Lamech, Noe Me. Nam sicut ibi homines recensentur iuxta quod inuicem sibi successerunt secundit in suas generationes: ita par est intelligi, cum recensentur filii Noe, Sm, cham, . Iaphet. QVOD si Osrici. s. id quod supra i dicebatur sub argumento pr cedentis sol tentiae: nimirum, sem nominari primum an- . te alios ratione dignitatis dec. Vnde Gen. avers. a. M i. Par. i. 1 vers. 3. ubi contexitur progenies eorum,quia ibi non habetur ratioi dignitatis eius , aliarum uc praerosa uuarum,' Iaphete Cham praecedunt, si uesti eorum recensentur primi.l R ε ror; orsi Tu R. illud quod dicitur de Sem ratione dignitatis Ac. ita ut peri hoc excludatur ratio primogeniturae ipsius, asscii gratis Nabsque sun laniento inscriptura. Neque vero id concludere poste susti- cienter exempla Isaac de Iacob,in uno vel altero loco, contra tot loca relata pro Sem. Quin potius si ratio dignitatis eius valere ita beat: utique cum in illa dignitate inuoluatur eius p imogenitura, ergis vel inde ipsamet primogenitura statuetur. Quod autem dici-
uir de filiis Iaphet ec Cham, qui pri ita te-
censentur, verid ipsum rursiis magis trane lenientiam confirmat. Nam rationes ei irprilis illi recensentur in ictis locis, sunt bae. i.
Quia phrasis Hebraea haec est, ut soleat resu mi pilii, id quod dictum est poste ius, sicut
videre est in illis Ioan. t. In principio erat me trum, . verbum erat Uud Deum, Driis erat et e ram, id est, verbum erat Diai: dc a Corito. vers. . Bibebant autem de IIuritati constituenteos perra: petra aut is erat Chri sui, id est. chri tus autem erat petra. Et Vt agamus non
degrammaticis solium, sed etiam de histori
cis. Math. i.vers. l. 5c a. Libergenerationis Isis
chri ii iiij Dauid sit, Abraham. Da ingenuit Voc. sic ergo umuntur narrandi primi filii Iaphet.& Cliam: quia in versibus prae
cedetibus iueram ultimi nonnirati cap. . os. r. Genuit Sem. cham, P Iaphet: cap. 6. vere. Luaesumtenerationes iborum me, Sem, Cham, P Iapher: t. Par. I. vers. s. Noὶ , Sem, Cham,
Iaphet: nimirum ordine inuerso resu muntur filii Iaphet, Cham, de scin . Atque ita Caiet. dicit Moysem ordine retrogrado explicare voluisse progeniem filiorum Noe, quani directo ante numerauerat. Et Salian. an. 193 i. num. 2 t. haec ait. Et a quo Iaphet orsus est Mors es, non tanquam a primogenito, ut primo anno semidocuimus, sed quia in eo terminatat praecedens caput agens de filiis Noe. Addendum, M versum primum eiusdem capitis s. de quo agitur ' pariterque vers. r. lis. i. Par. I. cum ex intento praecipuo vellet Moyses tractare de seni,seu de filiis esus, voluit obitet alios e edire, ut de istis 1 eret principaliter. Vnde S. Aug. 16.ctu. 3. init. loquens de generationibus illis, haec ait. coeptabunt autem comme-οrari a minimo illo qui vocatus es Iaphet. de insta lom us. ne Iut commemorare silios Sem maxin ij j Noe. eum stirpe vadarim generatio- lnum is sarum peruenit a minimo exorta narra- lno. Atque ita addit supra Salim. Et ad extre- linum Semi progeniem reseruarc voluit, quod omnis de Asequens historia, subtexenda erat, ut Pereri placet. Idem repetit Salianus num 86. q. Eis minus virobique scriptura dubitauit a filiis Iaphet de Cliam inciper' quod tum virobique vetati praecedenti trum alibis E, semper, Sempriamum arith reliquos nominauerat. Duas alias rationes subdit Salianus , speciales Iaphet Aut sorid, inquit, M sit s. Qu in mimam umero linguatum de principum expedite voluit. Aut denique, M sit s. l lii primum locum dare voluit, ex qua maxima pars electorum colligenda erat. sed postronara: io h est mystica magis, quam litteratis.
183쪽
salia n. an. is '. num. r. Petitiata bene. dictione prolata primum de Sem, per Noe
patrem eius, Gen. io. vers. 27. Boidis talis Inominus Deus Sem, it chanas πιι seius. Ex
simili namque Gen. 9.vers. 3 i Iacob be-l nedictiones suas incipit a Ruben, quia priui mogenitus erat, etiamsi primogeniti iura peccato suo amisiis e coniicere eitaem suisse primo nitum.
Petiliit e hoc quod Semauxta Hebraeos, vi resert S. Hieron. in qq. Hebr. Gen. M in epist. i is ad Euagrium auerit idem qui Melchisedech. Atque ita censentalis multi, ut S. Epiph. Lyran. Tostat. Eugub. Caiet. Ge- nebr. Suar res, Ic Villap ndus, quos res it alian. an. 1 iis . num. 2 o. qu uis hanc sent tentiam ipse cum aliis multis non probct. Melchisedech autem fuit sacerdos, ex Gen. li vcrscis. Psal. io'. vers. . Sc Hebr.7. vers. i. dc 7 3 ir. Fuit & rex urbis Salem, ex Gen. . vers. 8. Ec Hebr. . vers. l. Vibis, inquam, Salem alias linus alem dicta iuxta Hebraeos, apud S. Hieron. in qq. Hebr. Scepist. I 26. ad Euagr. dc iuxta Ioseph. ' ntiq. li. multosque antiquos apud eun clem S. Hieron. Odem epist. 126. sub initi de apud Sali num. is. Quod etiam videri possiet esse verum iux.ta eundem S. Hier n. epist. i . ad Marcella: sed tamen aliter ipse sentit in praedicta epistola in s. versiis tan . ubi refutat Iosephum rc alios ἰ dicitque Salem esse oppiduni iuxta Scythopolim alias ex Gen. 33. vers. is. Meodem S. Hieron. in epist. io I ad Pammach. De opesimo genere interpretadi, urbem sy chimorum) retinens usque ad tempus quo scribebat, nomen salem: in quo dc videba
uti interi ondo verba illa scrip -
A phaxad Lennio post diluuium. in quit,non dicit Semctim esset ico annotum genuisse Arphaxad: led sunt duae otationes, interiecta coniunctione. Altera habet, Semfltius i . annorum, Hebraeo more subintelligens verb*m subitantivum reat vel Altera, Ar phaxad duobMAluuium. Haec it . Contra Hane Responsionem disputat Perinus num. 137. Eiusmodi, in lirit,dsilmssibilem. N interpunctione 'vel bolima il-zllorum,&Graeca trahilacio, n ira ille Editio 'ul ra, excludere videtur. Sic enim eo im
co habet, Semerat 1 o. annorum cluando
nuit Arphaxass. Quibus verbis perspicuὸ claratur, biennio post diluuium. N Sem sui
se Iim. annorum , N eo ipso Jempore genitum ab eo fuisse Ai phaxad Vertim si quaestio sit de Hebraeo, certum
est, in eo duas esse orationes, intei iecia con ' iunctione 3. Idemque habetur cap. s. vers.
C. Attaninnaddi potest pro Pererio, ei usi modi copulativam, ex phras Hebraica idem 3 inserte: ut quod sequitur, ad id quod praecedit rescitatur. Cuius innumera sunt imi exempla. . - . . Soluit Caietanus his Hibis. Intelli it pol' , eum sitisse genitrum sinno secundo post quingentesimum Noe anmini. Vt heia biennio post diluuium non excello it ille
Contra Hanc Responsionem Facit, quod mos Scripturae sacraei tribuere natitur adhuc palatium Melctusedcch. Atqui sa- D uitatem filiorum anno ultimo patrum sexacerdotium iure naturali pertinebat ad primogenitos, de quare Toto tellum pag.
is . num. 8. 3. Id nique con ueniens eii dicere de regno. Ergo tunc credibile est Sem si is se primo situm. Neque
obstabit, quod Periodus sequens, usque adi Abraham natum, constabit 3 .annis. Nam si Gen. ii. vers. H. et ixitque Sompo Liuamgenuit
's deniis sententiae. Respondetur, & quidem ad Heblaeuira , etiam sit vocabulum illud ha
l ., i solet alias de te ambiguum: attamen, de minaretur adsensum argumeto illi comt tiariuria, per omnes circustamias,quae sustust notatae sunt sub argumento huius a. sent tentiae. Ad Septuag. autem. Eorum tionem sui selioc loco vitiatam. Si quidem S. Aug. ita uit corum codiccs, in quibus habebatur , em sutiae fratrem laph et maio
Ad i. Ar; AD II. Respondet Caietanus oluendo
minorem multipliciter. Et, cto,quem assisnat. Hoc enim patet in omnibus omnino gelicrationibus nucusque allatis. Idem eue est proportionaliter in omnii bus arinis regiminum proxime tequentibus:
nimii iura, iacit annos primos principii sc- ruentium, immediate sequi ultimos praece uitium : quod in Moyle de iudicibus ciri perpetuum, in historiis autem Regum sere etiam perpetuum. Inde autem sequitur, ubi mures simul numerantur filii geniti, admi-l nos debete aliquem eorum intelligi natum Elanno illo ultimo patris sexacto assigna Atqin Cham,am Iaphet, non sunt nati anno ultimo Noe as gnato. Siquidem sena PlaCaiet. ipsum suit primogenitus. Ergo inatus est anno illo ultimo patris attigiato: adcoque quingentesimo eius exacto. Sed de hac re iterum , Mexpresse magis infra L sequeriti, seu 36.3. Soluit Caietanus& melius his verbis. Potest quoque intelligi eum genitum filio ipso quingentesimo anno Noe, M A id biennio post diluuium cum genuit filium M si
184쪽
haec solutio ostendetur prob bilior insta 3. se aiieriti seu 36. Contormiter Caietano respondet Pere-rius num. i 33. ves Noe nonc pisse generari lquingentesimo aetatis suae anno praecise , scd
quingemesamosecundo eoque ipso anno generatum esse Sem loque biennio polliditu ira fuisse eum ioci annor sim i& hoc min probabile rei Sen secudo anno post v diluitium, cum generauit Arphaxad, no iiii Lite a .annoruiti praecise, sed suisse Ioo. & a. annorum. Et inquam posterius ostende
mus esse probaDilius s.sequenti. lAD III. Respodetur, negado cosequentia: ladesq. imilitudinis ratione. Nam de Abrali quod nec suetit natus anno patris septua- sim' sed centesimottagelimo, neque adeo l
fucrit eius Mimogenitus: maniscitum Seriplina sacra prout ostendetur infra proprio loco. Contrivero de Sem, manisse uim i iit illa, insuisse primogenitum Noe, ut ' .
ostensum est i α sententia: adcolli e natui
fuisse anno eius qui gentesimo. Qii sui ius fostendetur rursum .sequenti. lAD IV. Respondetur, negando pariter consequentiana: adeoqi similitudinum ra- tionem. Nam de exeimplis ibi alta quod generatrones no uelim textae ope
nitos, inaniscita ut ex sci iptura sacra. Con. ltra vero de Sem prout rasu ostentum est hoc toto M. AD V. Respondetur, expositionem il- Aas A plan eChanaan,esse gratis A contra manife- 1luius cripturae textum, confictam:vtraret
argumento i . huius 2.scntcntiae.
V. DIFFICULTA S. DE CENTUM ANNIS SEM
quibus Gen. Ir. vers. 1 o. dicitursenuisse Arphaxad: Anii elligendi sint praecis b numero dicti, pro ioo. simpliciter: an vero rotundo pro Io 1. Consequenter, de Joo. Noc, quibus cap. s crs 3 r. dicitur genuisse Sem Cham, d Iaphel: An intelligendiunt rotundo numero dicti, pro 1 cra. an vero praeciis, pro No. simplicitati
i anno quingctesimo Noc,quo cap. s. vers. chur genuisse Sem. Cham, de Iaphet, adcentcssimum Sem, quo cap. o. et sit.dicitur nutii eArphaxad bacilio diluimina: transactos mill eror .annos. Hunc sequi videtur vel soo. annos Noe, suisse ro-- tundo numero dictos, pro sor. vel iob. Sem, pro iv. Nam aut Sem fuit annorum tantum mod. o. quando senuit Arphaxad biennio post diliivium:& sic neces le est eum sutis pertum anno non quingentesimo, sed quingent imoieci indo Noe : Unsequenter at os o Noe fuissedi hos , pro sor. Aut sui: -- norunxior.&sic necesse est eum fuisse navim alii , non qui rigent elimosecundo, sed quingentesimo Noe consequenter annos io ip-j iiiis fuisse dictos prolo2. soovcro Noc, pro
Po ronii sani facimus hic opinione illam Iacobi Auzolet quc du's annos hoc loco supcrci centes , desiimit mentibus , quibus f Sem Arpli adsuerint in uteris matrum: quia plusquam resulat villam supponimi ex dictis is . Qi re sententia huiusmodi liata lom irratiorissili praetermi ac procedimus ad alias Itaque, l
necesse esse, vel Ioo. annos Sem, suisse rotundo numero dictos,pro Ioa. Vel oo. Noe,
pro sor. Quia Sem nonsuerit primogenitus Noe, sed laphet. Ita Hebraei Ioseplius, Lyra . Tostat. Genebraris. de cis assentientes aliquomodo Gosedon. de Torniel I. allati ε. praecedenti. Hi volunt Sem natum anno Nocquingentesmosccussa liam quingentesimoprimo,N Iaphct qi ingentesimo. Sic autem optime totii ni dii licuitatem conciliaret, si valeret sua sentetia de primogenitura Sem. Nam a sor. Nos, ad biennium post diluuium sunt tantummodo ioo. anni. scito pacto necesse non est, vel cm. annos Noe, sumi pro
Oa vel ico Sem, pro Ioa; sed viroq. nume. ro in sua proprietate manente , Sem natus fuerit tantummodo ioo. annos, quando g inuit Arphaxad biennio post diluuium. CONTRA HANC SENTEN Rei TIAM Facit,quod ipsa stipponat, Semnon suisse primogenitum Noe. Atqui contra- irium probatum fuit efficaciter ex Scriptii: a sacra si cedenti. II. SENTENTIA. Dicit ioo. annos Sem intelligendos est. praeciso numero dictos, pro ioo. simpliciter: consequenter Foo. Nou.rotundo pro sot. Ita QIulius Hilarion Lib. de Duratione
185쪽
Secunda emporis Periodus. s. o. rao 6
mundi, Ni ph. Bella, poma patie Ca
iet. Emani sa. Procopius, Deirio, ex parte Peretius de Tornicitus. Exsectatiis. in p. ' arci Cabus Capess. realis. Denique ii Salian
ei ille filios illos. Ilarus sensus est, inquit i non aure quingentesimum annum, sed posti in im, auulse illos filii os. Atque ita vult non significari, eum genuit se illos, aut eorum aliquem, anno illo quingentesimo praecis esu ito. Quid autem ex parte senuat de dissicul- i late in lingulari, dcclarat paulo infra, diccns. An autem suci it Sein centum praecise an - oriam biennio poli diluuium , certum non est. Nam de intelligi potest cum suisse genitum anno secundo post quingentesimum Noe annum , ut sic bicianio post diluuium,
non excesset it ille aetateni ico. annorum. Haec Caietanus. Percrius eodem modo exponat parte
necesse est, cum est. Ergo illa meo stadicio expeditior probabilior fuerit responsio: vel Noe non coepiste generare quingentesimo aetatis suae anno praecise , sed quingentesimo secundo: eoque ipso anno generatum Sem:
ob idque biennio post diluuiu in se isceu ni
Subdit in serius rationem ouandam, uae probationis alicuius aut cerie non repugna tiae, subire potest vicet'. Namque in lint i , t alias, non semel diximus, mos est dunnae scripturae, id quod citam in prophanali isto
ita & chronologia non raro fit, paruis Ec mi - nutis numeris tacitis 5 prae te inlisis, maxi-
i ii inde intcgrum numerum duntaxat com-
,m orare. od multis exem , illustrari fit marique posset: nisi rei satis manifelix ealias 3 nobis prόbatae, iterata probatio superuacita fici et c Pererius. salianus eoi cm modo limpliciter ponit, cum ait priori loco. Non alia mens fuit Moys sillo cap. s. extremo, qua propentem p cie , sicut A caeterorum Patriarcharum, obire memorare. docereque tres illos filios li cr quos propagatum Arestaurat ina est hu-nianum senus , ei natos ciuia iam Oo. esset latinorum, A mm ante: non autem quod aut somnes, aut aliquis c um , no quingente- lilaionatus sit. I. Addit. Confirma aristaveritas. Quia ciuia literum Assenitos memorat , esses, nullam
temp. tis nactationem fecit, contentus signi- li scare tum natiuitalcm intra hoc saecurum
l coniugii: c. communis est huius loci ex- rositio. Cai inaniaci Sa Procop. Detrio. A Uato autem teruallo geniti sint a Noe, cxi . . nimo scite mi, inem Vertini l ac de re ite ita aliquando dicendum erii. Sie ibi s lianus. Aliam confirmationem habet polletiori loco. postquam attulit multos author i in hane sententiam euntes,addit,Vt mirum sit Maro uni Scotum, α Chronicum Ale-l xandriniim , scribere, Sem in diluuio fui illal o. annormii. Clim perspicit E scriptura illos ioo. annos non terminet diluuio, sed ge- incratione Arphaxad , ut ex Graecis etiam lHebraicis, Clialdaicisque libris Vcrte con-l stat. Hactentis Salianus.
a CONTRA HANC SENTEN TIA M Facit. id quod similiter dictum est
s. praecedenti. Morem Scripturae cile, tribile-l l te natiuitatem filiorum anno ultimo parium
acto nempe quem a s lignat. Hoc enimi patri in omnibus omnino generationibus hucusque allatis. Idemque est proportionalii ter in omnibus annis regiminum proximei sequentibus: nim ira, facit annos primosi principum sequentium,in mediate sequivltimos p Edentium. Inde autem sequitur,l ubi plures simul numerantur iiiij genui, ad C minus debere aliquem eorum intestigi nal tum anno illa ultimo patris exacto assit gnato. Aiqui Cham, aut Iaphet,n sint nati anti'. vltimo Noe assignato. Siquidem l Sem iuxta hanc sententiam fuit primogenil tus. Ergb Sem natus est Uno illo ultimo: Noe: adebque quingentesithomus exacto .l GoNr MιτvR Haec Restitatio ad Conssim. hominem dictis Saliani in simili, de filii, ik su MThare. Abram, Nachor, Zc Aran, an . ly7'. st quam enim censet Abrahamum non ni isse primogenitum, agens de ali s duobus . cius fratrinus, haec habet nulli. q. seu Pag. 3 9. Vter autem reliqu8 im duorum hoc anno septuagesimo Thare natus est y Al- serum enim natum esse oportet. Alioqui sal- sui isset Thare genuisse Abraham, de Nachor, M Aran , cum vixisset IO. annos,
si neque de omnibus, neque de ullo eo rum , d verum esset. Perinde enim esseti dicere , cium vixisset aut 'o. Sic ille i ' Porro exemplum Noe de trium filiorum eius, de quo nunc agitur , est prorsus simie te illi Thare, M trium fili et in ipsius. Ergo falsum erit Noe genuisse iam , Cham, Sc Iaphet, cium esset soo. annorum quod idem cstac, cum vixisset scio. annos si neque de omnibus, neve de ullo eorum id verum ei set. Atqui non enuit tunc Ct m,oc laphet.
Nam Sem suit primogenitus. Et g tunc genuit Sem.
III. SENTENTIA ac probabilior.
Dicit, too. annos Sem intelligendos cilcrotundo numero dictos pro ror conicq cnter sena esse
opino e , pCeciso pro scio. simpliciter. Q Ita Marianus scotta Chronic. Alexandi.
186쪽
267 . Isag. Chron olog. Lib. I. 3s: et si
parte Caiet. itemque ex parie Pere ius su- Apta, de denique ex parte Tor . an. 16s'. nu. 3. ubi exempla reseri similia. Quam sententiam indicat etiam Goton quamuis videatur expositione illam appellare violenta.
Et quidemCaietanus sic addit Potest quo que intelligi eum fuisse genitum ipso i quingentesmo anno Noe: dc ob id biennio post diluuium clim genuit filium Arphaxad,
fuisse centum M duorum annorum. Scriptu-l ra enim non dicit oppositum.
subdit ratione quanda , quae probationis alicuius potui subire vicem. Imo,inquit adiungedo bienniu post diluuiu, ad ioo. annos Sem,implicite insinuat eu duos super centu' annos fuisse natu , cu procreauit Arphaxad. l Hanc rationem oppugnat Perer. sic di- ce . Illud biennium, non est adiungendum ad ioci annos Sem, sed est reserendum ad di-l luuium, post quod exacto biennio Sem procreauit nitum Arphaxad Responderi potest i . Gietanum, dicendo, implicite, respexisse simul ad locum Gen. s. verss'. ubi dictum fuerat Sem genitum an no quingentesimo Noe : de hoc supposito voluisse, scripturam tradendo illud bienium, insinuasse implicite , illud esse tribuendum annis Sem supra i o. a. Sed nec immerito dici posse, scripturam adiunpere biennium ad loci annos Sem non quidem immedia: Eproxime , sed mediate per diluuium, sicut ec per generationem Arphaxad Nam dicere Sem suisse ioo.annorum cum genuit Arphaxad duobus annis post diluvium: sine significat. Sem suisse iso. annorum aeque bicnnio
post diluuium, ac post ipsum diluuium . de post genitum Arphax ii Ergo biennium it
ludaeque coniungitur icio. annis Sem, ac diluuio de generatio G Arphaxad .quamuis uni ,
quidem per alterum, siue per altera duo. Peterius autem sic ad, t. Vel Sem secundo anno post diluuium cum generauit Arphaxad, non scisse ioo.annorum praecis sed '
I Subdit mox rationem illam, quan supe- rius attulimus, quamque repetere non tu t frustraneum, quae nimiri uti probationisi alicuius aut certe non repugnantiae, subiret potest vicem. N que ut alias, inquit , noni semel diximus , os est diuinae Scibturae, id quod etiam in prophana historia de chrono. l logia non raro fit, paruis de minutis numerisaacius Se praeterm risis, maximii de integrum numerum duntaxat comine lorare. Quod
multis 'eptis illustrari strinari , posset: nisi rei satis manifestae, de alias a nobis probatae, it ei ara probatio superuacu fieret. Haec ille.
PROBATUR Haec Sententia duobus
ex suppositione resutationis sententi raecedentis , qua dictum est morem Scripturae .lse, at signare natiuitates si totum it imis patrum annis exactis quos ipsa i cc set. item que proportionaliter annos primos regina num principum proxime sequenmini, viii mis exactis praecedentium. suo illaium est , ubi plurex numerant M simul fili geniti ad minus aliquem eorum debere intelligi ii, ltum anno illo ultimo patris exacto)a , - - putra assignato: M liac suppositione facti re titur a necessitate conciliandi Scripturam. Nimirum, cum ex ea stet, prout otiensum est L 31. constitue los esse ioa annos,a quin- sentesimo Noe d biennium poli dilii uium adeoque nec linitum sit,uel Soo. NOE, ponendos esse dictos pro so2: vel ioo. Sem, pro lot: de denique ex resutatione sententi. x praecedetis, oo. Noe non possim exponi duso1.qitibus Sem natus fuerit: omnino neces- itarium est, ioo .annos sem, ponendos ciso rotundo numero dictos pro tot. iII. ARGUMENTUM. Petitur a hi textu Hebraeo , de a paraphrasi Chaldaita, lvariantibos phratim noc loco, a phrasi soli lia receni claui annos A generationes aliorum patrum. Hebraeum enim sic habet.
Io O.an uora m. Et otuit Arphaxad duobus
nu obluui: Cnaldaeum item ad verbo sic, M. en Dones Sem. Sem sim Io o. avo . Et risit Arphaxad duobus annis ρ dilia uium. ubi no omittedum, Moy seni iam recesuisse generationes sena can. io. 1 4 M. Nam post qua dixit ' s. 1i. I enm. tuo venati sunt S c t
assumit eas recciendas hoc cap. ii. s. io Isa stit en rationes Sem. Son fuit ι' i o. anno . t Et ' iuitia i baxad biennio post diluuiu: i. at - tetandu ea, Moyse meas resumere breuiter pri modii compendii, Son Dustias i o .an noru, dccx hac breui resumptione colici eum li noluisse tradere annos illos pacis Ε, sed so- tu modo dicere Sem eous : petilenisse. r. ad
uertendum est, Moysena lacere duasi ratio . . nes adiuncta coniunctione, sicut ad iter tet,
Caietanus supra: O genuit 'phaxad biennis , post Aluuiion: Mosae etiam diu zrsitate ora tionum confir i, eum noluisse ex intento ipraecipuo scrip s,as lignare generationem . Arphaxad anno celeii ao assignato iraecis E isumpto sed biennio post diluuium ipti geno irationi ex unitate orationis adiuncto. lNeque i contrariantur Editio vulgata, lLatina S. Iseron. N Sept. habentes paru-
culm , quando. Nam cum hac iter cae intento praecipuo , M sece oratio-l
nis , respiciat biennium fost diluom t
187쪽
voluerit, non praeciso munero, sed rotundo dies o , P an o. Noe. rtiod i dica: Non- io ne iden lici potest de oo. Noe: ninnium, lculii ex parte linis riadatur biennium post diluuium , consequenter colligi ex parte ini- :tiis , chronologiam io a. annorum, vel etiam annos sena , incipere in quingentesimos e- eundo Noe. Respondebitur. Hunc modum x snon aeque eue ad rigorem scripturae collinis
tum. Nani de variat computationem communem nati iiita: uni, quae sena petii uellccta fuit ultimo anno patris exacto ; de facit ut biennium habeat proximam suam, siue directam relationem in ratione chronologiae, ad annos Noe cum rationabilitis habere debeat eam ad annos ipsius seni , quibus con iungitur in e idem orationis serie. α conue-
nientia, nonnihil nitens prima. Quia, quod supposita innaliunde tradita, vel tradend. 1, chronologia, nihilominus anni Sem ita tra- diti suerint,tatim id sacrum sint ad eo m- mendationein ciIs, quatenus in hac in nouatione mundi M saeculi, ubi reliqui postea tra- dendi genuerunt annis suae aetatis tricesimis solum de circumcirca hic peruenerit ad ioo. plus, annos , dc nihilominus post eos stanuerit. Sic enim insta commendatur bis Abraham, quod centenarius genuerit ictae. Vterquevero aliis de rationibus ; at praesertim, quodlic percos Chthlus Dominus nobis aduenerit. Ergo omni modo conuenientius est exponere annos seni, quam annos Noe, toti indo numero dictos, nimirum pro
OBIICIES contra haec, ex Sali nosse. o lia. pri , perspicuξ Scripturam illos ico. annoster mitrare gericratione Arphaxad.
terminare quidem l . illo. annos genera- tione Arphaxad : non tamen rigotosa ict-
cto iue centesimotertio mcccpto. Quod etia minatione: sed volendo,ut intestigantur di amplectitur Tormeli. an. io a. num. i'. At - ii ioc. pro io2. Alioqui namque, valebit . ite ita Morsem voluisse, ico. annos Sem, contra Salianum ea sc obiectio. Nam aeque scriptura terminat so . NOE, nerationu Sem. Quid enim significant illa verba, Qim oo. et ann strum renuit sem . nisi per-s spicue, Noe erat sco. annorum, quando g nuit Sem Cum ergis alterutrum sit nece iurium, vel oo. Noe, etsi terminantes genet tanquam terminum ge erationis magi, qua ii o. annos quibus sit: Sem: non excluditi quin ioci. illi anni sumantur pro re . CONP ix MAτ e κ i. Ab aliis circum-
functis textus : ex eo quod scin genuerit li alios filios ante Arplina . Nam Gen. II. vere 12. Fit j Sem, AElam, ha ad , O L. d. ram. Vbi imprimis li cum pi ponunturAElam, de Assur. nullaquei
sit ratio , cur non hierint prior ῆ crati: it omnino credibile est eos suisse genitos antei Arphaxad. Quod etiam agnoscit Salim. .
87. Deinde vero, cimi nulla etiam sit ratio, i rsuerint genitiant Ei .annos Sem: con- lita vero ex modo scripturae solito, nullae nerationes filiorum ab ea traditae praecedanti annos patrum ab eadem assignatos: omnino: etiam credibile est eos ita sui se genitos ant EArphaxad, ut tamen geniti non fuerint ante annos Sem assi natos a scriptura , sed conse-lquenter geniti tuerint,inter icio illos annos, Mnatiuitatem Arphaxad. Rursus his posi
tis,cum dicitur p.ri. vers. Io. Haesii tune rationra sem. Sem erat lo annorum quando
Arphaxad, biennio post diluvium: probabile est omnino, Moy sem, de ibi subintellexisse flam de Amur, quos iam memora '
rat, intermo. nossem de natiuitat Arpb ad prius cogitandos ei se genitos:& ibi dem voluisse memorare solum Arthaxad,
t in quia iam alii fuerat memorati, tum quia is erat a quo texenda erat mox serio genera tionis, per quas descenderat Abraha, de per eum descensii rus erat saluator. His denique positis, consequens est Ailam genitum fuisse
anno Sem centesmo exacto , siue centcsim optimo incoepto: de Assur centesimoprimo exacto iue centesimo secundo incoepto: adeoque Arphaxad centesimos unda exahoc loco intelligendos esse rotundonianael ro dictos, pro aza.
eriti mi Cor ORMATUR. t. Aratione seu con-ε g ueniemiis, cur pinius Moyses volucrit aco. annos Sem hoc loco sic intelligendos, luam
nihils ciui propri Ere per se ad seriem chro
nologiae. Nam si chronologia i . anno - rum , VH etiam formaliter anni ipsius Sem, respiciamur c rarie initii, traditi sunt sum cienter visco Noe, siue innatiuitate ipsius seni. si respiciantur ex parte finis, traduntur siti scienter in biennio post diluuium, siue in natiuitate Arphaxad, suppositis sex meit mo & iexcclesimo primo Noe, inter utrum- ue traditis. Ergo longE maior est ratio, cur Moyses hos a Go. annos Sem intelligendos iratione: is , exponere pro sot : Va i . t Sem , visi terminantes generationem Ar- lpli ad , exponere Pro ior. ex probationi- bus autem nutus tertiae sententiae sopia de- ductis, de resuratione praecedentis, manife- .stum sit , dc probabilius ac conuenientius, ii melligi ico. annos rotundo numero dictos hProior. quam Oo. pro sor. propterea nihil
obstatue tiae obiectione, manet scini' expositio haec, adeoque tertia haec sententi probabilior.
188쪽
V. DIFFICULTA S. DE CAIN AN MINORE , SEVhuius nominis secundo, Qui, memoratur Luca. vers 36. An is
VND AMEN TvM DIFFICULTATIS est
hoc. In pluribus locis Scripturae sacrae , i iuxta Edit. Vulg. Hebr. Chald. de Lat. S. Hic.
A &in Ronianis apud Torniellain .rῖi num. 3. in tabella annoru secundum omnes codices, si biecta, habetur Gen. H. Arphaxad vixisset Io. annos&gcnuisse Cainan, M postea super uixisse annos 33o. α an. i 69 . vitios E notii 's . num. a. post init. haec habet. Nec praeterea Lis videtur in dubiu vocare puritatem mus septuag Interpretum, qui Romae anno salutis is 8 d. prodiit emendatissimus, oc reo is saxa tenuit Sale, riou. o tua Est i P Dii Oritate firmatus,m quo sene.
- . ratio Cainandi et tis verbis exprimitur De
ue, quod maximum est, S. Lucas expres-ron. inuenitur solui nodo, Arphaxad genuisse Sale: non autem genuit se Cainan. Vt G cn. O. vers. 2 2. Fit N, Elam, tuero in saxa 'enuit Sale, de v. ortio es
Hebre. Item, hoc loco, cat i verssit. yoria i
detur, quosdam aliquando codices Sedi. Interpr. extitisse, mentionem eius non parientes Gen. io. Et i. Paci i .ex Maisaeo lib. a. pag.
is sub Arphaxad, dicentc. Quod autem sale non fuerit nepos, sed filius ipsius Arph xad, patet non solum per Hebraeam erit tem, Chaldaicamque, sed etiam per Septuaginta de alios Interpretes, qui Gen. lo. transtulerunt. Similiter secerunt r. Paralipomenon l. Haec ille. Item, ex Peterio lib. io. Gen. Disput. ii. seu man .i .pag. si col. t. dicen
te. In exordio prioris libri Paralipomenon, lubi series generationum a diluuio usque ad Abraham, similiter atque hoc loco Gen.
commemoratur, antiqui de em ali codice,
sept. Interpr. qualis est qui Romae nuper ρ' horitate de cuia illustrissimi Cardinalis Carata prodijt non habent generationem Cainan . Haec ille. Porro, sit uspiam locus erat supplendi generatione eius: sane in libris P ralipomenon , qui nomen inde so ti sunt, quod derelicta, siue omnia, supplentur incis lAt hoc in nullis exemplaribus suit ibi prae-
Aliunde autem, eadem transatio sept. Interpri in codicibus Regi s sic habet. Gen. io.
Didit, Cainan illu prorsus nunqua extitisse. ii 1 in primis censeri possunt, qui eum in Genealogiis non numerant. Vt Iosephus i. Antiq. 6. etsi aliis sequi soleat Sept. itemque C S. Hieron. in epist. ias. ad Euagr. Quamuisi praestinat posta, eos, cum expressE non ne-
l get intellexisse, Arphaxad Mnuisse Sale per
i Cainan : non tamen id recensuisse, quia ge- nealogiam texebant solum iuxta Hebraeum. Ita Beda, &Ado, eum omittentes in chro nologia: qiiamuis non line expres , scrupulo propter s. Lucant. Ita S.Isidor. de qui vulgo auriiunt Hebraitantes, ut ex parte Masials stib a. pag. 18. quamuis etiam anceps de dubius,ut videbit rins a. Item, ex parte Ca-t iet. in Gen. Iansen. lib. 1. Concordiae. Driedo, dc Tostat in Gen. Sixt. senen Biblioth. lib. s. anno t. s s. de lib. 7. haer. . fin. qui etiamsi pene sit inambiguo lib. 5. annot. I 3. tamena lauerati: er omnino sie ienet posteriori loco. Ite, ex parte Gen br.anno ios'. seup g. χ' Denique ita Luci d. i. Emendat. Temp. labique quos nomine tacito notat Pelerius si supra. Exsectariis Beeta, qui Cainan sustuli i
Euangelio S. Lucae, in interpretatione sua. I, Capellus, qui etiam vult illum tolli. Item. l Eunccius lib. t an r5's. Denique Bibliander i Beroaldus, Mercator, Temporarius, blicol . cherus, Calvisius, Codomannus, Vignerius,' Henningues, in suis Chronologijs, Misago-i gis: quoru maior pars notatur a S ian. silpia.
bi ec ipse subiungit cle anter: Et si qui alii, qui corrigere Euan m ac decurtaret desiderant. Quo initius vicitur probanda l
189쪽
Secunda Temporis Periodus. 1 J 27 l
j ca: holicis. Satis enim costat, haereticos spre-l ta communi via ea: holicorum, per abrupiat ferri spii itu singularitatis ductos, lacri. i ra sequi. Sic concilim de optime Salianus ad i uersiis lixicticos. Porro hoc assiciliat authoi res isti vano modo de ratione, tium quan-j iiiiii ad Septuaginta Interi . tum quantum: ad B. Lucam. Itaque,
TA. I. MODUS dicit, Septuaginta liuerpretes non ita scripsisse: sed Cainan illum in
eorum tractationem irrepsiste, casu .seu vitio Librarionim, vel cuiuspiam scriptoris inaduertentet ita scribentis. Ita ex parte Massaeus. addens. Quae climiti sint, satis mirari non positamus, unde no-inis Cainan emerserit, aut quis primus au uior fuerit istius erroris, ut Genesis tr. legς-rctur , Arphaxad genuit Cainan patrem Sale. Non enim videtur septuag. Interpretibus imputandum, quos videmus antE Apost fideliter irrans bilisse. Aut ergo Libratiorum iniqui as , eorum translationi hoc nomen in se ite c. Sic ille. ita Ed Eunccius,qui pos
ruam dixit, Manifestum est translationem lam quae septuag. Interpretibus ascribitur,
non semel ene aut falsam, aut deprauatam, de praecipvh in hoc Gen. ii. capite, ubi aliquot centenarij annorii, qui in Hebraeis nullo ab habentur, aetatibus patrum ascribuntur: quemadmodii At in . eiusdem libri capite suerunt: addit: Ideo fieri potuit, ut simili rasu α hic Laenan si modo eo nimest haec translatio sit, aut sorte a scriba quodam primatio, additus. Quod Misenilitudol sententiae, quae bis ijsdem verbis ponitur de Arphaxad de Laenati, sicile mihi persuaserit,
ut accidisse credam. liavi scriba oscitanter scribens, ut peregrinantibus cogitationibus 1 plerumque iit, in animo habuerit Laenan, quo semel posito, sentemiam iisdem vobis lrcpetiens, Posia erit Sala. Qui error primi in lnon antinaduersiis , in multa exemplaria transfusus fidem meruit. Haec ille.
Facit i. Quod non nomen solum Cainan, reperitur in illa translatione: sed etiam in ea ierciit ut quod Cainan ille, de genitus est ab Arphaxad, Se genuit Sale. YACIT ll. Quod anni aetatis, tu quibus
ille senuit,rum quos ipsc vixit, longiori oratione traduntur in illa: tanslatione. FAC i T lII. Quod nomo illud, ε generationes illi adiunctae, non uno solii in oco, sed in pluribus eodem tenore recensentur. Prosccte haec non casum vel errorem Librarii redolent : sed in diistriam citiusdam aut horis: aut melius , ipsorummet scptuagin
, Modo. ll. M ODVS. Dicit similiter, septuaginta Interpretes non ita scripsi se sed Cai- Arnan illum inserturi: sui se in iranslationem eorum, non casu, sed de industria: non quidem ab ipsis Septuag. Interpret. sed ab alio
nescio quo, ex ratione aliqua.
Ita videri potest ex parte Massaeus ibid. paulo insta. dicens, Sive autem illi, siue nescio quis alius, hoc praesumpserit, grandis Acontinui scatali materiam praebuit, quo tam multi de magni cinctique scriptores impegerunt. Ita dc illi, quos nomine tacito notabat
supra Peretius, dicentes id factum filii se ab aliquo nescio quo. Vbi insupernota, Ma saeum agentem infra de S. Luca, dicere : Potuisse contingere ut non ab ipso SIuca sed ab aliis Graecis post mortem cius insertumst. si viderint Euangelium a suis Biblijs disia crepare Simili ergo modo posset cuipiam vi deri, econtra Cainan in serrum suis te abali
quibus, v. g. a Graecis, translationi Septua sinta, ncipia videretur cum nouo testanaen. io, seu cum Euangelio s. Lucae discrepare.
sumento petito a quibusdam coniecturis, quae habentur apud Perer. stipia : quasque non leues aut contemnendas ipse iudicat.
apud eum est tertia. In exordio, inquit, prioris libri Paralipomenon, ubi series generatio in a diluuio usque ad Abraham, sinit teratque hoc loco Gen. commemoratur antiqui Et emendati codices Septuaginta interpre: lim qualis est qui Romae nuper au-ilioritate decur illustriis mi Cardinalis Cadiratis prodiit non trabent Mncrationem Cai
l I. sit illa, quae apud eum etiam es: sccunda. Iosephum , qui fere seqiii solet Septuaginta Intei pretes i. lib. Antiquitatum 6. percens te in gcnerationes quae fuerunt a diluuio, usque ad Abraham, in i s hanc generationem Cainan minime commemo-i rare.
III. fit illa , quam continenter addit. Nec S. Epiphanius disputans contra I. li resim, id est contra Melchisedeciano s. clim secuti uni ita nitationem septuag. interpri exponat annos singulos generationum, quae fuerunt inter diluuium dc Abraham, mentionem generationis Cainan nullam planes acit. IV. sit illa, quae apud eum est prima. B. Hieron in Traditionibus Hebraicis omnem dissonantiam lectionu, quae est in libro Ge. nes eos inter codices Hebraeos ac Septuagin- ta Interpretum, curiose pervestigans, ac d ligenter annotans, dissonantiam hanc quae est circa generationem Cainan , aded insignem ac notabilem, ne verbo quidem attigit. Ex quo licet intelligero, non fuisse eam generationem in libris septuaginta In te pretum, quos iunc habuit s. Hieronymus.
190쪽
Hactentu ex Peterio. V. potest addi. Numerus annorum ,
quibus Arphaxad dicitur super uixisse postquam genuit Cainan, multum discrepat veritate Vulg. Editionis , adeoque Hebr. Chald. de Lat. s. Hieron. Nam apud Sept. dicitur vixisse postquam genuit Caina 33o. longi possunt iso. nuibus dicitur Cainam vixisse, genuisse Sale. At in Vulg. Hebr. Chald. x S. Hieron. dicitur vixisse postquasenuit Sale ac3.annis. Idem porro in de reliquis sere numeris annorum, quibus alij patres dicuntur super uixisse, ut ostendit sustus Peretius lib. i6. in Gen. Disp. i . seu a num. 5is . pag. 8 i. Aeetii possent aliae. Sed hae videbuntur infra sub sententia ultima in obiectionibus.
Faciunt l. eadem 'tua contra praecedentem.
Nam qui fit credibile, inserta fuisse,noia no- men solum Cainan sed quod genitus fuit &quod genuit:& quod tali aetatis anno genuit; α quod tot annos postea vixit; & denique
insertam fuisse mentionem cius, non uno in
loco solium: sed in pluribus Sept. Interpr. ab aliquo nescio quo: M tamen hoc nulli an liquorum compertum sui se 'FACIT il. Quod multi patres antiqui, generationem illam tenuerint. Vt Eu seb in Chroni c. init. sub titulo, Nation Iaphet. s. Epiphan. in Ancorat. semel atque iterum, M praesertim longius ante sin. M haeres. 66. longius amE fi n. de initio Panarii, Cainan nominatim ponit: & mox ab ortu rerum numerat Abrahamum in vigesim prima generation quae esset alioqui tantum vigesima. S. Aug. r6. civ. 3. M Io. Niceph. Episc. Constantinop. in graecis latinisque dicibus Chron olos. cap. a. dein eum Amo- inius Contius. Chroniciam Alex. tam grae- cum scaligeri, quam graeco latinum Raderi. t Minus antiquos relinquimus, sub ultimal sententia deducendos. Interim ex his sequi- tiir, Cainan illum fuisse a Sept. conscriptum. Quia patres illi antiqui, non alia ratione generationem eiusmodi amplexi sunt, nisi quia; illam repererunt in codicibus Septuagintas Interpretum per totum mundum dispersis: l contra quos nullus unquam rectumauit, scuti reclamarum aliqui contra centenarios prioris utriusque Periodi.
cas generationem illari apponens in Euangelio 1 uo,omni tab convincat eam prius extitisse in translatione Septi Interpretum, Mab ipsi sinet suisse conscriptam. Et enim transatio illa erat Ecclesiis usitatior mos oti s Enota, cs. Aur. i .ctu. 3. hae nimii sim translatione ipse S. Lucas generationem illam hausit , ut expressius dicetur post Nunc ad argumentum praecedentis se tentiae, de quidem,
pondetur, eam merito videri levem: quippe quae sit argumctatio procedcs a negatiualecundi im quid, ad negatiuam simpliciter. Nam i. aeque dici possunt codices septuag. Interpretum, aliquid non continentes, cor rupti per sit blatione: ac dicuntur alij id cou-rinentes , corrupti per additione. Qitis enim alterum probabilius osteda: 'Quinimo, cum in materia subiecta, codices illi restituti conia tineant generationem Cainatu: probabilius est,quantium aliquid in huiusmodi probabile dici poteti, eos Molim ita continus il P. 1. Quia non solum non valet exclusi libatio, ubi codices quidam non concinent quicquam, Fc quidam illud ipsum continent: sed neque ubi unus liber non continet aliquid quod alter continet : neque ubi unus de idem liber. aliquid non tradit uno in loco A illud ipsum tradit in alio quarum reru exempla sunt adeo frequentia in scripturis, , t probatione non egeam. Videbuntur quaedam infra.
Ad II. Respondetur, ex dictis . '. . Iosephum non uno more laborare: sed in .
ait. Sed quot vitiis illa eius chronologia sca-icat, dicemus sub primo Abrahami anno. AD II l. Respondetur cum Salianonum. 3. 5c . S. Epiph. amplexum esse gen rationem illam in Ancorato semel atque iterum:& rursus in h. xtes. 66. subsit . de initio Panarii. Eam autem omissse in illa haeresi 13. ob Samaritas,contra quos disputat; quia i ,-li, illi scriptum Hebraicis utebantur: ut notauit Raderiis in Chronicum Alexandri
AD IV. Respondetur cum eod. Salim. an. 2o 6. in scho . ad num. r. S. Hieronymum in suis Tradit Hebr. talibi, non scin per monere clim Sept. ab Hebraeo dissentiunt. Quod sacile,inquit Salianus , cocedet, qui contulerit notas S. Hieron. cum Editione sept. Interpr. 5c Vulgata. Nam, exempli causa, cap. n. Gen. In Sept. dicitur Abraham et Dosse ad iureium altam . in Vulg.s coni Hi emi, tacente planὶ S. Hic onymo. Illi dicunt Tetendit tabernaculum buum in Bethel ad mare, uJ orietem sic bibeturin Graeco,etsi non in Versone Latina Noniani Vulgat. - dente M A Bethel, . ab orieute Gai. sept. Et abjt Abraham, refectus crystrametaim eji in deserto. Vulp
diens ad meritam : hoc quidem notati it s. Hieronymus at mox asinas in mulos, Ecboues mutatos in vitulos, non notauit. Nec il