장음표시 사용
11쪽
alium, te omnium punctum eSSe laturum, Sperare vix licet; quare eum elegi, quem rei naturae et stud tium utilitati maxime acconu . datum cognovi. - Graeca antiquorum effata longiora, in apecie Josephi Flavii, non juxta textum originalem attuli, sed e probata Ve Sione latina, quia citata illa legi deSidero; quae autem, ut dicere
Solent, graeca sunt, non tessuntur. Nec mirum; nam typi graeci, praecipue in notis marginalibus minoreS, Oculorum aciem nimis exercent
fatigantque. Quia in theologicis Austriae institutis pleraeque disciplinae gravissimis e causis latine traduntur: lingua germanica in hoc opere adhibita scopo ejus primario haud satisfaceret. Ceterum
nostrorum theologiae auditorum Sors ob linguae latinae uSum, non,
ut passim fieri solet, adeo est deploranda; si enim idionia hocce in acquirendis scientiis theologicis ab initio dissicultatem quamdam
parat, hocce incommodum emo umentis gravioribus large compen- Satur. A quo tempore diversae disciplinae linguis vernaculis tradi coeperunt, scientiarum Unive itates, quae pro pila fundatorum consiliis non tantum studia generalia Sint, Sed omnibus nationibus de-Stitiatae, alterum hunc characterem amiserunt. Solae Facultates theologicae in Universitatibus antiquissimis characterem iStum adhuedum servant. Lingua latina a me adhibita bibliopolam permovit, ut hermeneuticam meam et introductionem ob faciliorem in Italia divulgationem annunciaret etiam Romae venalem, idque me consentiente factum est; spero enim fore, ut in ipso ecclesiae catholicae centro viri eruditi in opusculis meis fidei orthodoxae aut bonis moribus periculosi nihil inveniant, et si hoc, quia errare humanum, reapse eVeniret, Merrorem eorrigendum me Semper promtiSSimum exhibebo. Ne fors cui in Sectione apol0getica humanam Ν. T. auctorum ariosiStiam nimis extollere et talem repraesentare videar, quae miSSionem Spiritus s. sere reddidisset superfluam: hoc solum observo: ab ejusmodi Sententia alienissimus persuasum habeo, futurum fuisse, ut absque
primo feSto pentecostes chriStiano pusillus grex Jesu Christi ad anguStiorem procul dubio ambitum maneret restrictus Act. 1, 8.); RSt Apostolos omnibus gavisos esse oenditionibus, ob quas, etiamsi Sibi Solis relicti ea scripsissent, quae in Sacris X. Τ. libris legimus, plena fide essent digni, ex omnibus, quae de eorum vita et charactere cognita habemus, luculentissime patet. Benignitatem divinam in rebus fidei et salutis nostrae missione et auxilio Spiritus s. insallibi-Disiti eo by Cooste
12쪽
lem Praebere dignatam esse certitudinem, a me et jam ante me dictisituque non excluditur, eo minuS legatur. Ceterum si opus hocce, quod virorum eruditorum benevolentiae. commendo, ad studium biblicum promovendum aliquid contulerit, laborum meorum. et moleStiarum nunquam me poenitebit. Scripsi Pragae festo s. Francisci Seraph. 1863. AUCTOR. Disiligoo by Cooste
13쪽
sdes ecclesiae Roma uo-catholicae; nam eidem libri sacri ab Apostolis traditi sunt, ab ea preti0Sissimi thesauri instar per Saeculorum decursum Sollicite custoditi et una cum traditione certa de eorum origine atque auctoritate conservati; ejus itaque solius est de illis competentem ferre Sententiam. Jam vero fides illa ecclesiae disertis verbis declarata et sancita est in concilio Tridentino sess. IV. in decreto de canonicis scripturis, ubi inter alia haec leguntur: isSacrorum vero larorum in dy- huse decreto adscribenduis censuis Synodus
ne cui di statis suborisi possis, quiatim stat, qui ab Osa syrio δε RuSCApiuntur. Sunt vero infra scripti: enumeratis V. T. scriptis) Testamenti novi quatuor evangelia secundum Matthaeum, Marcum, Lucam et Aouunm; actus Apostolorum a Luca erangelista conscroti, quatuordecM epiatolae Pauli A stoli: ad Romanos, duae ad Coriathsos, ad Galatas, ad Ephesses, ad Phys menses, ad Colossenses, duae ad Thessalonscen Aes, duae ad Timotheum, ad pisum, ad Philemonem, ad Hebraeos; Petri Apostoli duae, Joannis Apostoli tris, Iacobi Apostoli una, Judue Apostoli una et vocalypsta Joannis A UstolL bi quis autem lsiros ipsos taleyros eum omnibus suis 3 risius, Prout in ecclesia catholica legi consue cerunt, et ta reforί Vulsata latina edo
tione habentur, Pro Macria et canon seis non 8uso Prest ... αδ athema
sit.' - Scient incae itaque introductionis in As. N. T. libros eSt hanc ecclesiae catholicae fidem ac doctrinam ope historiae et criticae solide vindicare, et adversariorum commenta refutare.
14쪽
Hoc vero commode fit agendo primum de iis, quae omnibus Ν. r. libris communia, et dein de illis, quae singulis eorum propria Sunt. Hac ratione enascitur divisio introductionis in duas partes: in sen
Pars prima - introductio generalis - sectione I. - historiaocrisia ι - de Origine, collectione et agnitione librorum N. Τ. agit; sata eorum exterita et interna, in Specie lectionum variantium geneSin de- Scribit, nec non virorum eruditorum conatuS exponit, textum Saerum ope monumentorum ejus antiquorum et certarum regularum criticarum originariae puritati restituendi; Sectione II. - hiator sev lvel α - eXaminat et demonstrat librorum Ν. T. authentiam, integritatem et axi opistiam. Pars Secunda - introductio specialis - agit de singulorum N. T. librorum auctoribus, de tempore quo, de loco ubi scripti sint, delectoribus, in quorum usum proxime destinati erant; exponit eorum OccRSionem, Scopum et argumentum, materiae dispoSitionem, linguam
originalem et indolem Styli. g. 2.
Cognitio introductionis in as. N. T. Ithroa Dorquam utilis ot thoologia
Iabri sacri Ν. Τ. divini sunt et proinde maximi pretii, sons hi-Storiae Sacrae et doctrinae revelatae; hinc disciplina, quae ad rite cogn0scendos et solide vindicandos hos libros plurimum confert, non potest non esse utilissima ei, cui Studio biblico operam navare contingit, et summe necessaria theologo, cujus prae ceteris est semper paratum esse ad satisfactionem Omni poscenti rationem de ea, quae in nobis est spe I. Petr. 3, 15.). In specie vero 1. Interpres S. Scripturae fine suo potiri nequit , nisi in quovis loco de originaria textus Sacri lectione certius constet; atqui hanc certitudinem aut Saltem summam probabilitatem sola cognitio historiae textus et criticae partis praestat, quippe quae docent, cujuSmodi mutationes textuS sacer subierit, et quae ex pluribus inde oriis lectionibus variis originaria Sit habenda. 2. Examen, nunt sacri Ν. T. libri, qui ad fidei ac spei nostraefulcra pertinent, genuini, integri et fide digni sint, nequaquam negligendum aut levi manu tractandum est, n0Stra Praecipue aetate, qua non solum dubia diversa hac de re mota sunt, sed etiam auctores sacri aut inter misere deceptos, aut plane inter nequi Ssimos deceptores reseruntur.
3. Cum denique introductio Specialis ea tractet, quae g. 1. enumeravimus, ubSque accuratiore rius c0gniti0ne interpretationem
in Provocare sumciet ad onera D Stratissi h uerbach. Bruno Bauer etc., et ad Benau Gallum. qui nostris diebus in sua iaVio do Josus Christ animi malignitato si mentis perversitato prius nominatos i nilo superat.
15쪽
librorum Ν. η'. feliciter succedere non posse, cuivis hemneneuticae biblicae gnaro manifeStum t. g. 3.
Libri sacri Ν Τ., Si nrgumentum eorum a potiori parte spectetur in tres dividuntur classes: in historicos, di facticos et in propheticum. - Ad primam classem librorum historici rum) pertinent quatuor evangelia et actus Apostolorum; ad alteram scriptorum didaeticorum) epistolae viginti una, et haec classis subdividitur in epistolas Paulinus quatuordecim et in oti holicas Sept 0m; ad tertiani
libri propheticii apocalypsis Dannis.
Alias divisiones in sectione historica commemorabimus. g. 4.
i. Ipsi Sacri N. I . auctores, utpote qui plura et indubia continent indicia de tempore loco, occasione, consilio, de primis lectoribus de authentia et axiopistia, et qui in ea positi sunt rotatione mutua ut sibi invicem testimonium perhibeant et se mutuo illustrent. 2. Scriptores eccl. primorum quatuor inoculorum, quorum alii quidem nonnisi data occasione pauca Suppeditant, ut S. IrenaeuS, Clemens Alex. , s. Epiphanius. s. Augustinus; alii vero historicae investigationi subnixi et crisi utentes partes isagogi eas ex profesSotractant, ut Origenes, Eusebius Caes., S. Hieronymus ete. 3. Ei fata et decreta conciliorum particularium et oecumenicorum, declarationes ecclesiarum antistitum Solemnes, ut s. Athanasii Alex. Innocentii I., in quibus quippe traditio antiqua de libris canonicis sancita proponitur. 4. Commentatores biblici omnium temporum, qui propriis Studiis singulorum Ν. Τ. librorum historiam illustrarunt, Sicque ad excolenda ea contulerunt, quae ad introductionem Specialem Spectant. Denique 5. OmneS Scriptores, qui materias isagogicas ex auctoribus antiquioribus collegerunt, et crisi adhibita in ordinum redegerunt, ut Junilius Africanus, Cassiodorus, Euthalius Alex. ut al. , aut qui Singulas materias ac quaestiones prosundius tractarunt, v. g. Ν. Τ. chro- nologiam.
II. Quamvis introductionis in ss. N. T. libros Summa sit gravitas, utilitas, et si theologus respicias, necessitas maxima antiqui S-
Cis. epistolam s. Hi ronymi ad Paulinum seu prologum gallatum, ubi vir
eruditus castigat eos, qui is sinu praevio et monstrante viam ' s. scripturam intPrpretari auderent i
16쪽
simis tamen temporibus haec disciplina plane deerat, Subsequis Sa culis exigua erant ejus initia, et Seriu& una cum hermeneutica tractari, et titulis: εἰ rci r , introductio, institutio vel clavis s. Scripturae designari solebat: recentiori demum aetate ea, quae ad ambitum disciplinae nostrae pertinent, Soparata sunt et nomine introductionis historico-criticae deSignata. Tempore nimirum . quod aevo apostolico propius erat. viva traditio in usu sacrorum X. Τ. librorum quaestiones de authentia, integritate. iopi Stia, de auctoribus et luctoribus primis etc. Superfluas reddebat; ast annis progredientibus et adjunctis mutatis neceSsitas s u obtrudebat traditiones ecclesiarum vivas in generationum suturarum usum colligendi et litoris consignandi. Accessit impugnatio librorum nostrorum tum ab haereticis, tum ab adversariis religionis christianae facta, quae orthodoxis ecclesiarum
traditiones et indicia interna investigandi, colligendi ac defendendi
necessitatem imposuit. Introductionis proprio sic dictae auctor est M. Hyronymus, qui commentariis Suis in diversos S. Scripturae libros praeclara praemisit protegomena, et in primis novem capitibus operis sui de viris illustribus sere omnia collegit nc dep0Suit, quae ad SS. N. T. Ructor eorumque scripta Spectant. Eodem modo interpretes Schulae Antiochenae ut Theodorus Mopsuestis A. Chrysostomus, Viatoriaus Anf., Theodoret et alii, commentariis Suis prologomena praemiserunt. Inter Latinos sic dictus Ambrosi ter stillarius diaconus ' 39O. commentarios suos in epistolas Paulinas egregiis instruxit notitiis iSagogicis. S. Auretistians in opere de doctrina christiana lib. IV., Hadrianus
niam sitam iastruet lib. II. magis regulas hermencuticas tradunt quam notitias isagogic . - Paulus, magi Ster Ni Sibeus, primuS erat, qui praelectiones ulucubraret ad lecti rem in sacros libros introduceudum. Opus ejus, in linguam lutinani versum a Junitio Africano c. a. 460. sub titulo: do parisius leuia disinae libri II., omnia sere complectitur, quae ad ambitum spectant introductionis historicae, ut auditores, antequam ad ipsum scripturam sucrum ducerentur,
,,98arum interim causarum, quae in leue divina versantur, intentionem ordiaemgue mynoscerent, ne Varμει ac tu hul te, κeu regulariserdiscerent. Auctor colloquiorum sorma utens in primo libro agit de divisione librorum quoad formam, de eorum auctoritate Seu de Ca-none, de auctoribus, numero et c. librorum canonicorum; Secundus continet doctrinae biblicae synopsin et divinitatiS S. Scripturae argu menta Simili modo Cassis lor c. u. 563.3 in opere: isinstitutia disia trum literarum' praeter commentatur maxime insignes temporis praecedentis etiam notitiaS hermeneuticas et isagogicas collegit utque in ordinem redegit.
later Graecos eminet synomis s. inrotur , quae inter opera s.
Athanasia invenitur, et, etiamsi non hujus Sit opus antiquior tamen est Euthalio diacono c. a. 450.3, qui inde desumsit protegomena sua
17쪽
in s. Pauli epistolas, et notitias de hujus Apostoli vita addidit Synopsis illa omnes complectitur libros sacros V. et Ν. Τ., de panibus Canonis disserit, dein de singulis libris eorumque auctoribus, de argumento ete. ; agit porro de antilegomenis, de apocryphis, de versionibus graecis V. p. et libros deperditos recenset - Gmnas Indico eustes e0gnominatus sSaec. VI.), in opere: de ροί se mundί seu topore ph ohriat in Kh. V. data occasione collectiones adfert notitiarum descriptis canonicis, de eorum auctoribus, de conSilio, argumento et c. Aevo medio cum aliis scientiis etiam introductio parum colebatur, cum ne proprii quidem labores exegetici SuSciperentur, sed in antiquiorum vestigiis terendis unice acquiescentes Seholia et glossas colligerent catenasque conficerent. quibus interpretum antiquiorum protegi mena praemitti solebant. Haereses nimirum continuo unaScentes omne sere Studium ad polemicam converterant, et ingruentes dein Vandalorum, Gothorum aliorumque populorum rudium turbae Sacratiorum literarum studiis minime favebant. ita ut describendis codicibus et triviis quadriviisque omnis fere literatura absolveretur. Etiam minoris momenti sunt, quae hoc tempore in disciplina nostra ab Oecum se, Neophytorio et Euthymso Z0Meno, inter Latinos ah Aleuiso in libro: disputatis ν erorum ' c. 8. effecta Suntia Serius praestantissima ingenia omne studium in theologiam sic dictam scholasticam converterunt.
Inde a saec. XIV. plura adjuncta studio biblico et mediate in specie introductioni patrocinari coeperunt. Anno nimirum 1311. in concilio Viennensi statutum est, ut in scientiarum universitatibus cathodrae linguarum orientalium erigerentur; inventa typographia intra an . 1440-1450. etiam libri sacri magis et minori pretio divulgabantur, et literarum in genere reflorescebat cultura; anno 1453. Constantinopoli a Turcis occupata Graecorum eruditorum plures codices profanos et sacros secum portantes, in Italia refugium invenerunt. Hinc jam Nicolaus LyronisA ' 1340.3 postillis suis perpetuis in V. et N. T. Romae 147 1. praemisit protegomena, in quibus quae ab antiquis praeclara erant dicta, collecta exhibentur, et Santes Pa inus Luce - ' 1536.3, elucubravit isagogen ad Ss. literas et iSagogen ad mysticos s. scripturae sensus, edit. Colon. 1540. In priore opere de necessaria linguae hebraicae cognitione agit, de versione graeca et latina V. Τ de Canone, et demum plures adjungit regulas exegeticas. Longe vero praecedentes superavit Status Senensia
' 1560.) Judaeus natus ordinem s. Francisci et Serius 8. Dominici professus, qui in bibliotheca sancta Venutiis 1586. octo libris agit donumero, partitione et auctoritate divinorum voluminum: de Scripturis et scriptoribus, quoriim in Ss. voluminibus fit mentio; de catholicis SS. Voluminum expositoribus: de annotationibus et censuris in expositores V. et N. T.: de his vel adversus eos, qui V. et Ν. Τ. Volumina oppugnarunt. Si respiciamus ad tempus, opus hoc praestantia Sua. non modo praecedentes, Sed etiam Subsequentes hujus generis
Trivium: grammatica. rhetorica, dialectica: quadrivium: arithmetica, geometria, musica et astronomia.
18쪽
lucubrationes longe superavit, ut Sunt: sepraeludia isagogica ad SA. librorum intelligentiam Antonia a Matre Lyes, edit. Lugd. 1669.; disquisitiones biblicae Claudii Frassensi, Paris 1682.; proteg0inenabit, Iica Aselonia Sulmeruis uadrit. 1597-1, 7.; proloquia in totam s. Scripturam auo Mi Bose pro, AntWerp. 1025.; prologomena biblica Nicolas Se rami, Mugunt. l682.; Ell. Duμ dissertat ton proli mi linire Sur les aut eurs de livres de qa bible in I. volum. Operis: Bibliothoque nouvelle des aut eurs ecclesiasiiques Paris. 1686. Postrema demum introductionis historico-criticae aera aperitura DPhiardo Statim, presbytero Oratorii Parisiis si 1712.). Opus ejus:
complectitur partes, in quibus magnae eruditionis historicae artisque criticae continetur thesaurus, qui cum comparati minoris sunt pretii labores . . Mai fiana ν: truste do tu Mystg ot de tu conua Asurice desis res de la sutate Ariture 2 volt. Paris. 1697-99.; At sust. Calmes ' Iibi. : Protegomena et dissertationes in omnes et singul0S S. Scripturae libr0s, Luc. 1729.; Soemsiler institutiones ad interpretationem s. Scripturae Aug. Vind. 1779.; arenaenia hermeneutica sacra Seu introducti O in omnes ac Singulos libros V. et N. F. Leodii l8l8; Gem user Biblische Hermeneutili I. Thl.: Einluit ung in dio Schriston des A. und X. H. Kempten 182: .: Aloysii Suni khlor et aliorum. Mentis Sagacitate, eruditione et tractatione Splendida, Simul vero etiam hypothesibus audacioribus inter recentiores eminet Leonar itis II res. st l846.3, cujus praeclarum opus: Eint diiung in die Schristendes N. Τ. tertia vice oditum est Stultorti et Tubing. 1826 et poStriuS mortem reputitum. Multo inferior est Fesimoser in: Eluluit ungin die Bucher des X. B. II. Ausg. Tubing. 1830. Nominari meretur Dr. Franc. Jos. Somnora iii: Neue Untersuchungen liber das Ve Waudischasisvel haliniss der syn apti schen Evangenen, Tubing. 1844. et Fruuc. Xur. Patrkias: De evangeliis libri tres. Friburgi Brisg. 1855 iii 4''. Denique Singulari laude digna Sunt duo opera, quae eodem anno pr0dierunt a viris de studio biblico Optime meritis ot adhuc merentibus, nimirum: Elulei iunx in die canonisinen Bucher des N. B. v in Dr. Fr. A aD. Resthmor, Regulisburg 1852., et: Εinteitiing in die Sehristen deS N. T. voti Dr. Adulgori Maher, Fret burg im Breisgau1852. E causis notissimis multo frequentiora sunt scripta lingogica,
quae eae Parimus Prot tanti um conspexerunt lucem. It nihil dieamus de clavi Scripturae sacrae quae a Matth. F Mose Basileae 156T. et saepius edita magis institutionem hermeneuticam continet, nominarimerentur: Mich. II alter: Ossicina biblica noviter adaperta, Lips.
Prima pars inscriptionem habet: Histoire critique du texte du N. Testament. oli l'on tablit la verito des acies, sur Iosqueis la religion chrsitienne est fondeo. 1 689.: altera: Histoiro critique des vertions du N. T.. oli l'on fiat connestro quel aft0 l uingo do la lecture des livres Sacres dans les principalos inlisos du niunde. 1690.; tertia: Ilist. erit. des prinei patu commentat pura dii N. T. depuis io commeneement du christianisme jusqu' a notro temps 1693.: quarta: Nouvellos obse vations fur te texte et les versions du N. Τ. 1695.
19쪽
. Andr. Riseis: Isagoge ad s. Scripturam V. et Ν. Τ. Lugd. Bat. 1627.: Hetaeiser: Enchiridion bibl. , Turig. 168 l. Inter multos vero illa aetate eminuit μία nus Mallonius ' 1661.), qui biblia sua polyglotta in VI voluminibus Londini 1657. praeclaris instruxit protegomenis, quae peculiariter edita sunt Turig. 1673. et Lips.1777. Prolegomena haec, si A. T. spectes, agunt de proprietatibus linguae hebraicae et graecae, de Praecipuis s. librorum editionibuS, versionibus, lectionibus variantibus. de puritate et auctoritate textus originalis, et denique de singulis versionibus, quae in polygl0ttis continentur. Inter cos, qui in Germania introductionem illo tempore tractarunt, erat I. Dcio. M hariis, cujus opus magni habitum et frequenter adhibitum: Einteit ung in die g6tilichen Schristen des N. T. prodiit
Gotting. 1750., novis additamentis Marshis Angli auctum 1788. Eodem circiter tempore in Protestantium theologia invaluit hilosophia crissea , perquam remotis fidei orthodoxae limitibus singulorum libertati omnes relaxatae sunt habenae . Introductioni in N. Τ. libros noVa principia negativa applicata Sunt a J. Salom. Semlerin scriptis: Apparatus ad liberalem N. Τ. interpretationem, Halae 1767. ei: Frete Untersuchungen liber den Canon, 4 tomi Halle 1771-75. E Semleri schola prodierunt mniasti, qui edidit: Handbuchder Einluiiung in die Schristen des N. Τ., Erlang. 179 1802. 2 tona. et 1801-1809. 3 tom. et I Gore'. Eschhom, qui prodire fecit: Εinteitiing in das N. Τ., Leipg. 180 27. 5 volt. I Derthold, qui notitias dispersas collegit in opere: Historisch-crit. Eini. in Sammti. Schristendes A. und N. T. Erlang. 181 2-19.; Christ. Soh,uM: Ilist. -crit. Eint. ins N. Τ. 1804-5 2 voli., altera vice 18l8. Eadem via negationis aut saltem dubitationis incesserunt de mette in Lehrbuch der hist. erit. Eini. in die Bibet A. und Ν. T. II tona. Berol. 18 17. 26. 42. et Schora in: Isagogo hist.-crit. in libros N. Τ. Sacros, Jenae 1830.; Cre Hner: Einiuitiing in das N. Τ. Halle 1836 et Betti lige gur Eini. ins N. S.; Neuricher: Lelirhuch der hist. -crit. Eini. in das N. Τ. . LeipZ. 1840.; M. Reuas: Geschichte der Schriston des N. Τ., Halle 1842. Tentaminis instar juxta antiquorum fidem introductionem tractandi con Siderandus set liber: Hist.-crit. Einteit ung in das N. T. . editus ab
Henr. Guer ke Leipχ. 1843. Periculum hocce a pluribus repetitum est ab eo inde tempore, quo Dr. Strauss, Bruno Bauer et socii historiam eVang. in mythum conVertere adnisi sunt ut a Tholuch in:
Glaubwurdigkeit dor evang. Geschi clite, Hamburg 1837., a Mander: das Leben Jesu saep.), praecipue autem ab Hem . Thyrach, qui in opusculo: VerSuch gur Herstellung des hist. Staiidpunctes hir die Kriti k der neutest. Schristen, Erlang. 1845. et: Et nige Vorte uber die Echtheit dor neutestamenti. Schristen, Erlang. 1846. antiquorum Protestantium principia abnegavit. Silentio praemitti non possunt monographiae quaedam, et quidem: Dris I C. L. Giaselis: Histori sch-criti scher Versuch uber die Enistelliing und Duhesten Schichsale der Schristi. Evangelien, LeipZ. 1818.; δ. H. A. Eb-rd: WissenSchasti. Κriti k der evang. Geschi clite, 2. Aun. Erlang. 1850.; Joannis Rischhofer: Quellensam ung gur Gescilichte des neutest. Canon's bis aut Hieronymus. Zuricli 1842.
20쪽
Notio Qua si clivisio. Historia sacrorum N P. Ubrorum est nurrasso fide digna de eorum or0iae, fatis ac mutre sensius, quas externa et talerna eorum condisso per decursum temporis subiat.
In tria dividitur capita: in historiam originis, oenservationis ac propagationis; in historiam Canynis et in historiam textus relate ad
Historia originis, conservationis ac propagationis librorum
N. T. a) De origine ss. N. T. librorum. g. 6.
Sacri N. T. libri, is ale coelestis thesaurus, quem ostus 3. sum nisi lίberalitate hominibus tradωὰ conc. Trid. Sess. V. c. i. derelamat.), non auctorum studio. religionem Christi in mundum introducendi seu gentes convertendi, Sed peculiaribus aut ecclesiarum integrarum, aut perSonarum singularum votis et indigentiis historia teste originem debent. Quod enim attinet 1. Ghros histo eos: Christus, ejus vita et doctrina praedicationis apostolicae Semper et ubique erat fundamentum et centrum I. Cor. 1, 23. 2. 2. Act. 10, 37.); nam dicta, saeta et sata Jesu Christi asseclis ejus ut fidei objectum. ita et vitae norma erant. Hunc autem in finem continua et viva recordatione et accurata verbi praedicati Diuit tred by Cooste