장음표시 사용
171쪽
DIVINATIO. Iassociis exterisque nationibus optatius esse Possit, aut saluti sonumaque omnium meo accommodatum sit 8 Populatae, exatae, unditus Versae provinciae: -- eii, stipendiariique populi Romani amicti, miseri, jam non salutis spem, sed exitii solatium quaerunt qui judicia manere apud ordinem senatorium Volunt, qu runtur, accusatores se idoneos non habere qui accusare possunt, judiciorum severitatem desiderant. Populus Romanus interea, tametsi multis incommodisssimultatibusque affectus est, tamen nihil aeque in republica atque illam veterem dudiciorum vim gravitatemque requiri Iudiciorum desiderio tribunicia potestas eae itata est judiciorum levitate ordo qum quo aliua ad ea judicandas postulaturi judicum culpa atque dedecore etiam censorium nomen, quod My riua antea populo videri solebat, id nunc poscitur, iddam populare atque plausibile laetum est. In hac ILhidine hominum nocentissimorum, in populi Romani quotidiana querimonia, judiciorum infamia, totius o dinis offensione eum hoc unum his tot incommodis remedium eis arbitrarer, ut homines idonei atque imtegri eausam reipublicae legumque susciperent sat
ori me, salutis omnium causa, ad eam partem accessisse reipublicae sublevandae, quae 'maxime laborareti Nunc, quoniam, quibus rebus adductus ad ausam necesserim, demonstravi, dicendum necessario est de contentione nostra, ut in constituendo accusatore,
quid sequi possitis, habeatis. Ego sic intelligo, judices eum de pecuniis repetundis nomen cujuspiam deseratur, si certamen inhar albquos sit, eui potissimum delatio detur, haec Quo in
172쪽
primis speetari oportere quem maxillis vestut ais, rem esse ii, quibus saeta eam dieantur injurias, et quem minis velit is, qui eas murias seeim arma. 4tur. In hae causa, ju es, tametsi utrumque eaeo amitror perestituum, tamen de utroque dicam, et daeo prius, quod apud vos plurimum debet viaere, hos est, de voluntate eorum, quibus muriae acta sunt ι quorum ausa judietum de pecuniis repetundis eaeonstitutum Sicillam provinolam C. Veretes per triennium depopulatus esse, Sieviorum ivitate vaditasse, domos exinanisse, sana spoliam dicitur. A sunt, queruntur Siculi universi: ad meam fidem, quam habent spectatam jam et diu e nitam, sin fugiunt auxilium sibi per me a vobis atque a popia, Romani degibus petunt me defensorem alamitam
tum suarum, me ultorem irduriarum, me e nitorem duris sui, me actorem causa totius esse voluerunti
Utrum, Q. Caecili, hoc dices, me non Sicularum minis ad eausam accedere, an optimorum fidoli imo dique sociorum voluntatem apud hos gravem eam tum
oporteret Si id audebis dicere, quod C. Verres euite inimicum esse simulas, maxime existianari vult, Siculos hoc a me non petisse primum causam inimiel tu suhlevabis, de quo non praejudicium, Muilam Judicium jam tactum putatur, quod ita 'per abis,
Siculos omnes actorem suae causae eontra Iulias me.
Has quaesisse. Hoc si tu, inimicus jus laetum ibis, quod ipse, cui maxime haec res obstat, non audet Videto, ne nimium familiariter inlisaellas exemere videare. Deinde sunt testes, viri claristat nostrae civitatis, quos omnes a me nominari non est
173쪽
necetae eos, qui adsunt, appellabo quos, si mentirer, testes esse impudentiae meae minime vellem.
Scit is, qui est in consilio, C. Marcellus scit is,
quem adesse video, Cn. Lentulus Marcellinus quorum fide atque praesidio Siculi maxime nituntur, quod omnino Marcellorum nomini tota illa provincia amjuncta est. mi sciunt, hoc non modo a me petitum esse, sed ita saepe et ita vehementer esse petitum, ut aut causa mihi suscipienda suerit, aut ossicium in
cossitudinis repudiandum. Sed quid ego his testibus ut , quasi res dubia aut obscura sit 3 Adsunt homines ex tota provincia nobilissimi, qui praesentes V orant atque obsecrant, judices, ut in actore causae
sua deligendo vestrum judicium ab suo judicio ne discrepet omnium ivitatum totius Siciliae legationes adsunt, praeter duas civitates quarum duarum, si adessent, duo crimina vel maxima minuerentur, quae cum his civitatibus C. Verri communicata sunt. At enim cur a me potissimum hoc praesidium petivm runc mi esset dubium, petissent a P praesidium, necne, dicerem, cur petissent. unc vero, cum id ita perspicuum sit, ut oculis judicare possitis nescio cur hoc mihi detrimento esse debeat, si id mihi obj, ciatur, me potissimum esse delectum. Verum id mihi non sumo, judices, et hoc non modo in oratione mea non pono, sed ne in opinione quidem cibusquam relim quo me omnibus patronis esse praepositum. Non ita
est sed uniuscidusque temporis, valitudinis, lacultatis ad inndum, ducta ratio est Mea sui semper haec in hac re voluntas et sententia, quemvis uti mallem de iis, qui essent idonei, suscipere, quam me me ut mallem, quam neminem. Reliquum est dam, uti
174쪽
1llud quaarimm eum hoc eo tet, sinatim mis peltae, eequid hane rem apud vos animosque V - valere oporteat: equid auctoritatis apud vos in auo dare inpetundo socii populi Romani, supIillam Eatri, hahere debeant. De quo quid ego plura omnelemorem' quasi vero dubium sit, quin tota lex euntis repetundia sociorum causa constituta an. Nam eiust eum sunt ereptae pecuniae eoili lare Eetione et pri--io jure repetuntur haec ex metalla atris Duationum exterarum est hanc habent amem, minus aliquanto nunc quidem munitam, quum nisa, verem tamen, si qua reliqua spes est, quae sociorem animoseonsolari possit, ea tota in hac lege posita est elus legis non modo a populo Romano, sed etiam ab aethais nationibus jampridem severi custodes requiruntur. Quis igitur est, qui neget oportere ' eorum arbitrabilem agi, quorum causa lex ait constituta Sisina ista, at una voce loqueretur, hoe diceret quod auri, quis argenti, quod iram mentorum in meis AEthua, aeditas, Milibris suit: iiod in naumque re, henEnolo amati populique Romani juris habui, id mihi tu, C. Venes, eripuisti atque abstulisti; quo nomine Rha te Mater, tium millies ex lege repeto. Si universa, ut vix imvlneia loqui posset, hac Voce uteretur: quonium id non poterat, harum rerum actorem, quem idoneaea esse arbitrata est, ipsa delegit In hujusmodi a quisquam tam impudens relinrietur, qui ad alienam M. tam invitis iis, quorum negotium est, Reeedere avis adspirare audeat 3 Si tibi, Q. Caecili, hoe Blaesi disdirent te non novimus nescimus qui sis mr a te antea Vidimus sine nos per eum nostra sordinas
eorum arburariolam ari π.I Lege posset eommode ab e e evrritque durius cum arbitratu. s. u. habet inomam.
175쪽
sendere, indua fides est nobis cognita nonne id dbeerent, quod cuivis probare deberent nunc edicunt utrumque se nome alterum se cupere delam torem esse fortunarum suarum, alterum plane nolle.
Cur nolint, ' etiamsi tacent, satis dicunt. Verum non tacent tamen his invitissimis te offeresa tamen in aliena causa loqueret tamen eos defendes, qui se ab omnibus desertos potius, quam abs te defensos sis malunt 3 tamen his operam tuam pollicebere, qui to
'neque velle suam causam, nec, si cupias, posse arbitrantur ' Cur eorum spem exiguam reliquarum Ort narum, quam habent in legis et judicii severitate pos, tam vi extorquere conariat cur te interponis, invitias mis his, quibus maxime lex consultum esse vult' cur de quibus in provincia non optime es meritus, eos uno plane fortunis omnibus conaris everteret cur his non modo persequendi juris sui, sed etiam deplorandae e lamitatis adimi potestatem mum, te actore, quem eorum affuturum putas, quos intelligis, non ut per te alium, sed ut per aliquem teipsum ulciscantur, laborare' At enim solum id est, ut me Siculi maxime velint resterum illud, credo, obscurum est, a quo Verres min, me se accusari Velit. Ecquis umquam tam palam de honore, iam Vehementer de salute sua contendit, quam
inamniseeis. Sic habet Aseonius, recte, ut judicat Ortiter . d. r. habent laeereri, quod male recepit Omerius neque enim sunt ratio temporum Sequi deberet dicerint. Nee vulista ture uvera est, etsi melior, quam tacto . Μs quidem Ou habet taeeant. 3 neque vestimam musam. Sic edd. eu et ser. In quo si i Mutine ora edentibus d en me recte omnia se habent. Fortasse excidit. s. uidem Franc addit tueri. Ora ius malebat noua viam tueri vulgatum quidem veste ma ausu est alienum, quod tantum benevolentiam indicat. M am. Edd. r. nune pro quo bene Graevius e g. r. Num, quoeum in edd. est saepe e susum est mine. - est ab Alam
176쪽
IM IN Q. AEDILIUM ille, atque illius amici, ut ne haec mihi desatio detur f
Sunt multa, quae Verres in me esse arbitratur, quae scit in te, Q. Caecili, non esses quae cujusmodi laudioque nostrum sint, Paullo post Commemorabo. Nun tantum id dicam, quod tacitus tu mihi assentiare nullam rem in me esse, quam ille contemnat:
nullam in te, quam pertimescat. Itaque magnus ille defensor et amicus ejus tibi Mortensius suffragatur, me oppugnat; aperte a judicibus petit, ut tu miti
anteponare et ait hoc se honeste, sine II invidia, ac sine ulla offensione contendere. Non enim, inquit, illud peto, quod soleo, cum Vehementius contendi, impetrare, reus ut absolvatur, non peto: eo ut ab Mepotius, quam ab illo accusetur, id peto. Da mihi Meteoncede, quod facile est, quod honestum, quod non invidiosum quod cum dederis, sine illo tuo perieul sine infamia illud dederis, ut is absolVntur, eluus ego causa laboro. Et ait idem, ut aliquis metua addunetas sit ad gratiam: certos esse in consilio, quibus ostem di tabellas velit id esse periscale non enim aingulas
serre sententias, sed universos constituere cerat
unicuique tabellam dari cera legitima, non iIIa insata ac nefaria. tque is non tam proper Verrem labint, quam quod eum minime res tota delectat Videt
3 delatio desur. Batio temporum videtur postulare da eruae, sed potest intelligi eonterurunt in praesenti quam illa Me ---
3 μα--Mil abest a libris nonnullis, ut Gu omisitque Graevius. ceris en in eonsilio. eus difficilis, nec satis ab interpretibus
explicatus. Sensus est certis iudicibus esse mandatum, ut, en universi consurgerent, ad tabellas in cistam mittendas, quod in tacteausa fieret, inspicerent tabellas eorum, quibus munia data eaeet, ut viderent, an Caecilium accusatorem dicerent idque adeo si praee 'tum esse iis, qui pecuniam accepissent, ut uni ex iis, qui MI Utamus esset, ostenderent. Itaque non opus suisse tabellis cera notatis di colori, ut in tabellis secemendis et numerandis emi posset, an fide
177쪽
DIVINATIO. 145 enim, si a pueris nobilibus, quos adhuc elusit; si a
quadruplatoribus, quos non sine causa contemsit seu per ac pro nihilo putavit, accusandi voluntas ad vir sortes, spectatosque homines translata sit, se in jud,
ciis dominari non posse. Huic ego homini jam ante'
denuntio, si a me causam hanc vos agi volueritis, rationem illi defendendi totam esse mutandam; et ita tamen mutandam, ut meliore et honestiore conditione sit, quam qua ipse esse Vult ut imitetur homines eos, quos ipse vidit amplissimos, L. Crassum et M. Antonium; qui nihil se arbitrabantur ad judicia causasque amicorum, praeter fidem et ingenium, afferre oportere. Nihil erit, quod me agente arbitretur, judicium aine magno multorum periculo posse corrumpi. Ego in hoc judicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse arbitror ut mihi non unus
homo improbus opprimendus sit, id quod Siculi pet,
Verunt,' sed omnino improhitas, id quod populus Romanus jamdiu flagitat, exstinguenda atque delenda sit In quo ego quid eniti, aut quid emcere possim, malo in aliorum spe relinquere, quam in oratione mea
Tu vero, Caecili, quid potes' quo tempore, aut qua in re non modo specimen ceteris aliquod dedisti, sed lute tui periculum fecisti l In mentem tibi non venit, quid negotii sit causam publicam sustinere luitam alterius totam explicaret atque eam non modo in an is judicum, sed etiam in oculis conspectuque omnium exponeret sociorum salutem, commoda prinvinciarum, Vim legum, gravitatem judiciorum defen-
178쪽
s dere ' cognose ex me, quoniani hoc primum te in discendi nacti es, quam multa esse omnisat in eo, qui alterum ace et ex quibus si unum Hiquod in te e noveris; ego jam tibi ipse isthun, quod expetis,
mea Voluntate concedam. Primum integritatem atqm innoeentiam singularem. ihil est enim, quod minus serendum sit, quam rationem ab altero vitam pomere eum, qui non possit auae reddere. Hi m de taplura non dicam unum illud redo omnes animadvertere, te adhuc ab nullis, nisi a Siculis, potulam cognosci: Siculos hoc dicere, cum eidem in iras, cui tu te inimicum esse dicis, sese tamen, is notore, ad judicium non affuturos. Quare negent, ex me non audies hos patere id suspicari, quod necesse est. Illi quidem, ut est hominum genus nimia acutum et suspiciosum, non te ex Sicilia litteras in Verrem deportare velle arbitrantur, sed, cum iisdem litteris illius praetura et tua quaesium consignata sit, spoditare te velle ex Sicilia litteras suspicantur. Deinde
Rccusatorem firmum verumque esse oportet. Eum
ego si te putem cupere esse, facile intelligo, em non posse. Nec ea dico, quae, si dicam, tamen infirmare non possis te, antequam de Sicilia decesseris, ingratiam redisse cum Verre Potamonem, scribam, et familiarem tuum, retentum esse a Verre in provincia, cum tu decederes Μ. Caecilium, fratrem tuum, Ieditissimum atque ornatissimum adolescentem, non modo non adesse, neque tecum tuas injurias persequi aedesse cum Verrea cum illo amiliarissimo atque am, cissime vivere. Sunt hae et alia in te salia aemi, toris signa permulta quibus ego nunc non uiser hoc dico, te, si maxime eupias, tamen Verum meu satorem esse non posse. Video enim permulta
179쪽
crimina, quorum tibi societas cum Verre musmodi est, ut ea in aecusando attingere non audeas in Ioritur Sicilia tota C. Verrem ab aratoribus, eum -- mentum sibi in cellam imperavisset, et eum esset ' tritiei modius Η-S. II, pro frumento, in modi singulos, duodenos sestertios exegisse. Magnum erimen, ingens pecunia surtum impudens injuria non serenda. Ego hoc uno crimine illum condemnem
nee se est tu, Caecili, quid acies 3 Utrum oetantum crimen praetermittes, an ciuicies tral objletes, idne alteri erimini dabis, quod eodem tempore, in eadem provincia, tu ipse secisti Audebis ita accusare
alterum, ut, quo minus tute condemnere, recusare non
possis 3 in praeteriniuea qualia erit ista tua Meua tio, quae domestici periculi metu, certissimi et max, mi criminia non modo auspicionem, verum etiam mentionem ipsam pertimescat Emptum eat ex S. C.
frumentum ab Siculis, praetore Verre pro quo seu mento pecunia omnis soluta non est. Grave est Meerimen in Verrem grave, me agente te Meusante, nullum. Eras enim tu quaestor pecuniam publicam tu tractabas ex qua etiamsi cuperet praetor, tamen
ne qua deductio fieret, magna ex parie tua potestas erat. Nus quoque igitur eriminis, te aecusante,
mentio nulla fiet Suebitur toto judicio de maximis et notissimis illius surtis et induriis. Mihi crede,
Caecili, non potest in aecusando socios vere desem dere is, qui eum reo eriminum societate comunctus
est Minoipea a ivitatibus pro frumento pecuniam exegerunt quid hoc Verre praetore laetum est
M tr. m. ITS. D. M. f. I. ata. Et seqq. etiam Metori , I S. V. mala. v. L. III in ore. II. unde P. Manutius dedit rectam 8. II. si est et iuras maeri delaverim.
180쪽
143 M CAECILIUM solum ' non sed etiam quaestore Caecilio. Quid igitur ' daturus es huic crimini, quod et potuiati prohibere, ne fieret, et debuisti Dan totum id relinque. Ergo id omnino Verres in judicio suo non audiet, quod
eum aciebat, quemadmodum defensurus esset, non11 reperiebat Atque ego haec, quae in medio poclis sunt, commemoro. Sunt alia magis occulta una: quae ille, ut istius, credo, animos atque impetus retardaret, cum quaestore suo benignissime eomm boavit. Haec tu scis ad me esse delata quae si velim proserre, lacile omnes intelligent, vobis inter o non modo voluntatem suisse conjunctam, sed ne praedam quidem adhuc esse divisam quapropter ' ni tibi indicium postulas dari, quod tecum una secerit, concedo, si id lege Iiermittitur sin autem de accusatione die, mus concedas oportet iis, qui nullo suo Meato impediuntur, quo minus alterius peceat demonstrare possint. Ac Vide, quantum interlaturum ait inter meam atque tuam accusationem. Ego etiam qua tu sine Verre commisisti, Verri crimini daturus sum, quod te non prohibuerit, cum summam ipse haberet potestatem tu contra ne quae ille quidem feeit obe,
cies, ne qua ex parte conjunctus cum eo reperiare.
Quid illa, Caecili contemnendane tibi videntur
esse, sine quibus causa sustineri, praesertim tanta,
nullo modo potest 3 aliqua facultas agendit aliqua d, eendi consuetudo i aliqua in foro judiciis, legibus aut ratio, aut exercitati, Intelligo, quam scopuloso disrucilique in loco verser nam cum omnis arrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae milio