장음표시 사용
251쪽
Am. II LIBER PRIMs 21sque digessi patris, quoad vixit tuas, quoad is te
consecisse. Nam in isto, judices, hoc novum perbetis. Audimus, aliquem tabulas numquam consecisse: quae est opinio hominum de Antonio salsa nam feeit diligentissime verum sit hoc genus aliquod minimo Probandum. Audimus, alium non ab initio secisse, sed ex tempore aliquo consecisse' est aliqua etiam hujusce rei ratio. Hoc vero novum et ridiculum est, quod hic nobis respondit, cum ab eo tabulas postul remus usque ad M. Terentium et C. Cassium eonsules consecisse postea destitisse. Alio loco hoc cujusmodi sit, considerabimus nunc nihil ad me attinet horum enim temporum, in quibus nune Versor, habeo tabulas, et tuas, et patris. lumma signa pulcherrima, plurimas tabulas optimas de- Portasse te, negare non potes atque utinam neges lUnum ostende in tabulis aut tuis, aut patris tui eminium esse vicisti ne haec quidem duo signa pulchedirima, quae nunc ad impluvium tuum stant, quae multos anno ad vaIvas Iunonis Samiae steterunt, habes quomodo emeris haec, inquam, duo, quae in aedibus tuis solaciam sunt, quae sectorem exspeetant, relicta 24 ac destituta a ceteris signis. At, credo, in hisce solis re-hus indomitas cupiditates atque effrenatas habebat e terae libidines Hus ratione aliqua aut modo continebam tur quam multis istum ingenuis, quam multis matribus
familias, in illa tetra atque impura legation vim ab tulisse existimaus ' equo in oppido pedem posuit,
nera redigendo, i. e. genera rerum, pro quibus pecunia data Vel accepta sit. In istis ergo generibus rerum ita uestis, nullas tabulas, nulla alma repererat.
252쪽
ubi non plura at raram flagitiorumque moram, quam advinius sui vestim reliqueriti Sed ego omnia, quae negari poterunt, praetermittam etiam taee, quam ditiaiam sunt et elarissima, relinquam virum Hlquod ea nefariis istius lactis eligam quo finitus ad Sis iam possim aliquando, quae mihi Me oneris nego eique imposuit, pervenire. Oppidum est in mIImoponto Lampsaeum, judices, in primis Asiae provimela elarum et nobile homines autem ipsi Lampa ni tum summe in omnes cives Romanos ossiciuat, tum praeterea maxime sedati et quieti, pro iraeter teros ad summum Graecorum otium potius, quam ad ullum vim aut tumultum accommodati Mellit, eum late a Cn. Dolabella emagitasset, ut se in regem Leomedem, regemque Sadalam niteret, eumque terhoe sibi magis ad quaestum suum, quam ad respublue e tempus accommodatum depoposcisset ut illo libuere Veniret Lampsaeum, eum magna Haitate et prope pernicie civitatis. Dedueitur iste addantiorem quendam hospitem : comitesque ejus item apud evidiros hospites collocantur. Ut mos erat latius, utque ut
eum suae libidines flagitiosae lacere admonetant, statim negotium dat illis suis comitibua nomisaltas turpissimisque hominibus, uti videant et investigent,
Mare me iuere admonuerant. In in Fra μου eisse ut a
Gueli quod Iae. Oronovi et Oraevio rectum videbatur sed ne saepe in libris pro ae scribitur. eae aures non serunt, mis mere a. Nee lamen negem, duriumulum eam , -----
saginosae. Fuere etiam malebat deleri Guillo ius, quod earte Bretelegantius. Denique pro admonuerant non dubitavi mini re a --, ouod erat postulat, et res. Vidit ita esse his emnimatam Guillelmnis. Quia et in s. Raeti sie stat, et in s . - -- vehant; reeipere non dubitavi. Ceterum laeum hune in
253쪽
ADT. II LIBAR PRIMUs MIecqua Virgo sit, aut mulier digna, quamobrem ipae Lampsaci diutius e amoretur. Erat eomes brius quidam, homo laetus ad istius libidines, qui miro
artificio, quocumque venerat, haec investigare omnia solebat. I ad eum rem istam deseri Philodamum esse quendam, genere, honore, copiis, existimatione facile principem Lampsacenorum euus esse filiam, quae cum patre habitaret, propterea quod virum non haberet, mulierem eximia pulchritudine; sed eam summa integritate pudicitiaque existimari. Homo, ut haec audivit, sic exarsit ad id, quod non modo ipse numquam viderat, sed ne audierat quidem ab eo, qui ipse vidisset, ut statim ad Philodamum migrare aediceret velle. Η pes Ianitor, qui nihil suspicaretur. veritus, ne quid in ipso se offenderetur, hominem numma vi retinere coepit. Iste qui hospitis reli quendi causam reperire non posset, alia sibi ratione viam munire ad stupriam coepit Rubrium, delici tuas, in omnibus musmodi rebus adjutorem auum et Conscium, parum laute deversari dicit ad Philod,
mum deduci jubet. Quod ubi est Philodamo nunci tum, tametsi erat ignarus, quantum sibi ac liberis suis
iste diutius eomminaretur. Latinitas Jubet scribere eommoretur, et u edidi. Credidi dudum pro iste legendum ipse : nam resertur adinis, et ad Verrem Cicero, cum ex sua persona loquitur, dicit iste, non eum e persona Verris. AE e sic s. v. ne avid in ipso ae pnderetur. Sic M. etiam Ou et edd. pr. quod malui sequi, quam lectionem Liuinam, ne quid in ipso se inred ri , suae et incertum eat, unde ait, et ipsa quoque habet aliquid os malonis, ut Graevius se velit deleri nescio quare non potius imo. Phrasis estendere in in ' quae est Ciceromuna, signifieat, ab aliquo, vel alicujus ausa, aliquid incommodi a Nisae, non, quod h. I. desuderatur, se Verri dispueere. Hoc exprimitur a Cicerone per passivum. V. Clavem in h. v. Unde e Mus est, qui displicet, repreheiae tur; μ--, quod diissimi molestum est densus ergo est, ne quid esset hi semet ipso, quoa displiceret Verri; nam in ipsa domo et Mimris rebus nihil esse, quod displicere posset.
254쪽
in eum, qui recipere non de bat, et aera eastis 26 imperavit me Philaeamus,
obtinere non potuit, ut humamtatemque tuam retineret, Iahorahat. Homo, qui inaritalissimus amicimisumque istimatus emet, noluit videri ipsum illum invitia in domum suam reeepisse magnita. Et nais ut erat in prima inter nos oploma, eon numeomparat rogat Rubrium, ut, quos ei e minem at invitet laeum ala soli, si vadoatur, resti arat ellam filium auum, laeuariarum adolementem, thra adim pinquum auum quendam mittit diu eoenam in mistiua eo te invitat eo omne verem aptisma cit, quid opus emet mature veniunt dis uisitae filsermo inter eoa, et invitatis, Et Graeeo more tali intrat hortatur hospes maeunt majoribus poeulla εω Iebratur omnium sermone laetitiaque eonvivismPoateaquam satis calere res Rubrio via eat quam
inquit, Philodame, eur ad nos filiam tuam non latrovocari dubeas Homo, qui et summa gravitate, et dam. Iam lum. Hae προ- si suspeeta sint nee in emas , aulamiam aliqmst deesse visaretur. Contra Iam in vertas vi mainta auram non esse excidisse puto. Nam, ut hene Aa - - ω- monstrat Philodamus, primum Me tempore sum pinea neu me. -- pere hospites, deinde, gi sint, non Meetam praetoria revelle re. 8 pleatus sum ieeronem dedisse, ἐ-ν- - - -- ροπι --Leonnaue ιν - - -- ea, as au---. Pastrum issos tamen est in s. n. Et edd. M. eum με -- - a P. Μanutio, quod per e jecturam eorrumat vitamamma emam, taque restituit Graterus.
255쪽
aponderet, n-Vit moria eam Gramorum, ut in eonu vis virorum Meum rent multores ut tam alius ex alia parte enimvero serendum Me non eat vocetur mulier, et simul aerula gulam riua, ut januam elaud
vent, et via talarea malaterent, imperat. Quod in illa intellexat id agi, atque id parari, ut filiae audia vis asserretur aerum auo ad a voeat: his imperat, ut se Dinm negligant, filiam delandant ex retat aliquis, qui Me tantum domestio mali filio scio nunci Clamor interea in toto domo, pugna inter aervos Rubrii atque hospitia. Iactatur domi auae vir primus, Et homo honeatiminum pro a quisque manus affert: equa denique lamenti a Rubrio his Philodamus peditis itur. Eae ini filio nuntiata sunt statim ex nimatus ad aedea eontencit, ut et vitae patria, et pudbeIllae ororis sum reret omne eodem animo
Lampamem, iamul in hoo audiverunt, quod eos tum Philodami dignitas, tum ii auriae magnitudo movehat, ad aede noetu onvenerunti te lictor istius odiuoli , qui eum tua servia erat a Rubrio, quasi in praesidis, ad auferendam mulierem ollocatus, o id,
more, quod ab iudicio mismanai, Muia Rufiniani libello de figuris
se Patarem titulum marginis, - in textum irrepserit a quo tumene me non valdε abhorris nam tigna illa natis e verbis eis--- domoete intelligitur est enim ille rumor pugnantium. o vir ωπ ea laetio in. r. sq. ad Aldum tune est in us G. Proeamia P. Viet is et P. Manutius dedere tramina M.
256쪽
tur, servi nonnulli vulnerantur ipse Rubrius in turba sauciatur. Iste qui sua cupiditate tanto tumultus
concitatos videret, cupere aliqua Volare, iis ML 2DPostridie mane homines in concionem veniunt qua runt, quid optimum factu sit pro se quisque, ut in quoque erat auctoritatis plurimum, ad populum loquis
hatur inventus est nemo, crius non hae et sentemtia esset et oratio: Non esse metuendum, si is ames ritim scelus Lampsacem ulli vi manuque essent, nooenatus populusque Romanus in eoem imitatem --
vertendum putaret. Quodsi h jure laxari populi mmani in socios nationesque exteras uterentu' in Histiam liberorum servare is eorum Midine tinam non siseret quidvis esseperpeti satius, quam in taria viaeque
acerbitate versari. Haec cum omnes sentirent, et cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur omnes ad eam domum, in qua iste devera, iur, profecti sunt caedere anuam auxia, instare ferro ligna ei sarmenta circumdare, ignemque auid, eere coeperunt. Tum cives Romani, qui Lumpinei negotiabantur, concurrunt orant Lampsacenos, ut graVius apud eos nomen legηtionis, quam imur a legati putaretur sese intelligere hominem illum esse impurum ac nefarium : sed, quoniam nec perfecisset, quod conatus esset, neque suturus esset Lampsaei Postea levius eorum peccatum fore, si homini κω Ierato pepercissent, quam si legato non pepercissent. Sic iste, multo sceleratior et nequior, quam ille adrianus, aliquanto etiam elicior fuit ille, quod ejus avaritiam cives Romani ferre non potu.rant, Uticae domi suae vivus exustus est idque ita illi merito accidisse existimarum est, ut laetarentv
257쪽
omnes, neque ulla animadversio eonstitueretur hie -- eiorum ambustus incendio, tamen ex illa flamma perbeuloque evolavit; neque adhuc causam ullam excogitare potuit, quamobrem commiserit, aut quid even rit, ut in tantum periculum veniret. Non enim intest dicere eum seditionem sodare Vellem, cum m mentum imperarem, cum stipendium cogerem, eum vi, quid denique reipublicae causa gererem quod acrius imperavi, quod animadverti, quod minatus sum qua' si diceret tamen ignosci non oporteret, si nimis stirinelter imperando sociis, in tantum adductus eriem tum Videretur. Nunc eum ipse causam illius tumultus 2s neque veram dicere, neque salsam confingere audeat: homo autem ordinis sui frugalissimus, qui tum notem sus C. eroni fuit, P. Tettius, haec eadem se Lamysaci cognosse dixerit: vir omnibus rebus ornatissim
C. Varro, qui tum in Asia tribunus militum fuit, haeo eadem ipsa se ex Philodamo audisse dicat potestia dubitare, quin istum fortuna non tam ex illo periculo eripere Voluerit, quam ad vestrum judicium reservare 'Nisi vero illud dicet, quod et in testimonio Tettii, priore actione interpelIavit Hortensius quo tempore quidem signi satis dedit, si quid esset, quodio
se disere se tacere non posse ut, quamdiu in ceteris rebus tacuerit, seire omnes possemus, nihil habuisse quod diceret. hoe tum dixit, Philodamum, et ejus filium, a C. Nerone eme damnatos. De quo ne multa disseram, tammmdlao, Meutum id esse Neronem, et ejus consilium, quod Cornelium lictorem occisum esse
constaret Putasse non oport- esse cuiquam, ne in quo ι-- - ema mee in parentheia sunt dicta: ita- signo parentheseos ine L
258쪽
ulciscenda quidem 14uria, hominis oceidendi potest
tem In quo video, eronis judicio non te insolutum esse improbitatis, sed illos damnatos esse aedis. Verum ista damnatio tamen idusmodi uita Audite, quaeso, judices et aliquando miseremini ociorum, et ostendite, aliquid his in vestra fide praesidii esse πο Maere quod toti Asiae jure occisus videbatur istius ille, Verbo lictor, re vera minister improblaalmae in piditatis pertimuit iste, ne Philodamus eronis jud,
ei liberaretur rogat et orat Dolabellam, ut de sua provincia decedat ad Neronem proficiscatur: se demonstrat incolumem ess non posse, si Philodamo iVere, atque aliquando Romam venire licuisseti Commotus est Dolabella secit id, quod multi reprehenderunt, ut exercitum, provinciam, hellum relidi queret, et in Asiam, hominis nequissimi causa, in alienam provinciam, proficisceretur. Posteaquam ad Neronem venit contendit ab eo, ut Philodami eam sam eognosceret Venerat ipse, 'qui sae In eost silio, et primus sententium diceret adduxerat etiam praesectos, et tribunos militares suos, quos Nero omnes in consilium vocavit erat in consilio etiam adiquissimus judex ipse Verres erant nonnulli togatiereditores Graecorum, quibus ad exigenda pecunias improbissimi cujusque legati plurimum prodeat gratia. Ille miser defensorem reperire neminem poteαι
quis enim esset aut togatus, qui Dolabellae gratia; aut Graecus, qui eiusdem vi et imperio non movereturi' qui esset in eonsilio e primus, etc. Nempe hoe honoris em fleri solebat, ut illustres viri per talem octasionem judicii habetissim iudicum numero essent quo judices in mussis provinciaIium emit ibus ives Romani essent. Hine lux est lam Meae et v, α Isque honos mansit viris honoratis etiam sub Caesaribus inristianis. v.
259쪽
Accusator autem opponitur civis Romanus de cred, toribus Lampsacenorum qui, si dixisset, quod isto jussisset, per ejusdem istius lictores a populo peeuniam posset exigere. Cum haec omnia tanta contentione, tantis copiis agerentur cum illum miserum multi accusarent, nemo defenderet cumque Dolabella cum suis praesectis pugnaret in consilio Verres fortunas agi suas Meeret: idem testimonium diceret: idem esset in consilio idem accusatorem parasset hae eum omnia fierent, et cum hominem constaret occisum tamen tanta vis istius injuriae, tanta in isto improbitas putabatur, ut de Philodamo amplius pronuntiaretur. Quid ego nunc in altera actione Cn. 3o Dolabellae spiritus, quid hujus lacrymas et concura tiones proferam 8 quid C. eronis, viri optimi atque innocentissimi, nonnullis in rebus animum nimis timi
dum atque demissum qui in illa re quid facere
Potuerit, non habebat, nisi sorte, id quod omnes tum desiderabant, ut ageret eam rem sine Verre et Dol hiala quidquid esset sine his actum, omnes probarent: tum ero quod pronuntiatum est, non per Neronem judicatum, sed per Dolabellam ereptum existimabatur. Condemnatur enim ierpaucis sententiis Philodamus' in auerom aeuo m. Sine dubio Cicero scripsit in altera acti me, nempe de Philodamo, postquam ampliatum erat, et comperendinatio
laeta. Nam ad priferum non pertinet, et spiritus et lacrimae in acti Rem non dieuntur. Quia sic est ap. Asconium, empi, item in sq. Franc. u. . Voluitque et Graevius inere, sed Deerae non paruerunt. Pro emcursiones Holomannus malebat euricursariones, quod est sane usitatius et om -- possunt e compendiaria aeriptura nasci. amen serri posset: nam et cimcurreri de uno, ut eo ursare dicitur.
Sed quia mncursationes plane habet s. Gu recepi.' - facere postuerit, non Aabilia. Hoc nullo modo verum emis potest. Cicero scripsit aut, qui aceria, aut .iaeme posset sed illud melliis In sequentibus etiam rectius probassem respondet rei et se finiae. ms. u. h. l. est valde vitiatus. 4e aueis sentem iri t. supra miniorum earurn, quae absolverant.
260쪽
et mus fili Adeat, instat, urget Dolabella, ut qua
prim in securi seriantur, quo quam minime multi ex illis de istius nefario a ter audire oment. Coinstituitur in foro Laodie a spectaculum caerhum, et miserum, et grave toti Asiae provinciae grandia natu parena adductus ad supplicium ex altera parte filius:
illo, quod pudiuitiam liberorum hic, quod vitam patrissamamque tororia defendera Flebat uterque, non d avo supplicio, sed pater de filii morte, de patria, filius. quid lacrymaeum ipsum eronem putatis Pro lassisaea quem fletum totius Asiae sui et quem tu tumet gemitum Lampamenorum risecuri eam percus Ma hominea innocentea, nobiles, socio populi Romani atque Meos, propter hominia flagiti linimi singularem nequitiam atque improbissimam cupiditatem lJam jam Dolabella, neque tui, neque tuorum liberam, quos tu miseros in egestate atque in olitudina reliquisti, misereri poleat. Verrestis tibi tanti fuit, ut ejus libadinem hominum innocentium sanguine tui velles Idcircone exercitum atquchoatem relinque bas, ut tua vi et crudelitate istius hominis improbissimi pericula sublevarest quod enim eum tibi quaestoria in locum constitueras, idcirco tibi amicum in perpetinum ore putasti mesciebas, ab eo Cn. Carbonem
consulem, mus re vera quaesis suit, non modo relictum, sed etiam spoliatum auxiliis, pecunia, nesa
neque vi. Graevius addidit me post primum neque, quod Grinteriis omiserat; eanpe quia in edd. antiquis non est, nec ipse in m. repererat Graevius iri s. uno repetit, ego in Guel . Addit etiam Asconius. Si est addendum, mallem, me neque mi, ut Lambinus ei et p. Quintil. edd. quaedam, ut metris in me, ---. Quod et Quintilianum liabere dicunt IX, I id si ineortum, fluctuantitiis in ii, loco libris. Ceterum me miseretur Etiam e L. Crη - 'inme misi Priscianus L. IlΙ. p. 824. d. Ρακh. Misereri pa ve est menti