Cornelii Nepotis de vita excellentium imperatorum et virorum illustrium opera quae supersunt : mit Anmertungen zur Berichtigung und Erläuterung dieses Schriftstellers für Schulen

331쪽

habuit cognitam, ut eam totam in eo volumino 'CXPosuerit, 'uo magistratus ornavit ' Nulla enim lex, neque Pax, neque bellum, neque res illustris est populi romani, quae non in eo Suo tempore

sit notata: et, quod difficillimum fuit, sic familiarum Originem Subtexuit ut ex eo Clarorum VirOTum propagine S ΡOSSimus cognoscere Fecit hoc idem separatim in aliis libris : ut M. Bruti rogatu Iuniam familiam a stirpe ad hanc aetatem ordine enumeraVit, notanS, qui, a quo Ortus, quos honores, quibusque temporibus cepisset; pari modo

Marcelli Claudii L Marcellorum, Scipionis Cornelii et Fabii Maximi, Corneliorum, et Fabiorum, et Aemiliorum quoque. Quibus libris nihil potest esse pulchrius iis, qui aliquam cupiditatem habent notitiae clarorum Virorum. Attigit quoque poeticen Credimus, ne ejus expers esset SuaVitatis. Namque versibus, qui honore ' rerumque gestarum amplitudine ceteros romani populi Ρraestiterunt, exposuit: ita, ut sub Singulorum imaginibus facta magistratusque eorum non amplius quaternis quinisque Versibus descripserit, quod vix credendum sit, tantas res tam breViter potuisse declarari. Est etiam unus liber, graece consectus de consulatu CiceroniS. 2 Volumine, in stinem Gersangen precibus; diei

3 ornavit, - Iaudibus extulit. deia Menitiden,

332쪽

Uttieug, a se Ter an bter. Hactenus Attico vivo, edita haec a nobis

Sunt. Nunc, quoniam fortuna ' nos superstites ei esse Voluit, reliqua persequemur: et, quantum Poterimus, rerum exemplis lectores docebimus, sicut supra significa imus, suos cuique mores Plerumque conciliare fortunam. Namque hic, contentus Ordine equestri, quo erat Ortus, in affinitatem

pervenit imperatoris, Divi filii quam jam ante familiaritatem ejus esset consecutus nulla alia re, quam elegantia Vitae, qua ceteNOS ceperat principes civitatis, dignitate pari fortuna humiliore. Tanta enim prosperitas Caesarem est ConSecuta, ut nihil ei non tribuerit fortuna, quod cuiquam ante detulerit, et conciliarit. quod civis romanus quivit consequi. Nata autem est Attico neptis β ex Agrippa , cui Virginem filiam collocarat. Hanc Caeser vix anniculam Tiberio Claudio Neroni, Drusilla nato, PriVigno suo, despondit, quae conjunctio 'necessitudinem eorum sanxit, familiaritatem reddidit

frequentio Tem. 1 Haec a nobis, - haec, et nyambin. 2 Hunc quoniam fortuna, meis

adoptirten Deladiu ὁ.4 Dignitate pari, er martricier mie Nuguit; - fortuna humiliore, aber

6 Quae conjunctio etc., diese

333쪽

Mrbo abesset, numquam ad Suorum quemquam

litteras misit, quin Attico mi teret, quid ageret, in primis, quid legeret quibusque in locis, et quamdiu esset moraturuS: Sed etiam, quum esset in urbe, t propter Suas infinitas occupationes minus saepe, quam vellet, Attico frueretur; nullus dies tamen temere intercessit, quo non ad eum Scriberet: quum modo aliquid de antiquitate ab eo requireret, modo aliquam ei quaestionem poeticam Pro Poneret, interdum iocans A eius Verbosiores eliceret epistolas. Ex quo accidit, quum aedes Jovis Foretrii in Capitolio ab Romulo constituta, vetustate atque incuria detecta, prolaberetur, ut Attici admonitu Caesar eam reficiendam Cur3ret. Neque Vero ab M. Antonio minus absenS litteris colebatur, adeo ut accurato ille ex ultimis terris quid ageret, curae sibi haboret, certiorem facere Atticum. Hoc quale

sit, facilius existimabit is, qui iudicare poterit,

quantae Sit saΡientiae, eorum retine Me usum benevolentiamque, inter quo S maximarum Terum non SO-lum aemulatio, Sed Obtrectatio tanta intercedebat, quantam fuit incidere necesse inter Caesarem atque Antonium: quum Se uterque PrinciPem non solum urbis romanae, sed OrbiS terrarum, esse CUPEret. 1 Intordum jocans etc., und

in dem duri den Sabineri

334쪽

ali modo quum septem et septuaginta anno S COm-Ρlesset, atque ad extremam Senectutem no II minus dignitate, quam gratia fortunaque ore Vis Set: multas enim hereditates titilla alia re, quam bonitate, CSt Con Secutia S); tantaque prosperitate fusus esset Valetudinis, ut annis triginta medicina non indiguisset, nactus est morbum quem initioot ipse et medici contemserunt: nam putarunt osse tena Smon '), cui remedia celeria faciliaque pro- Ponebantur. In hoc quum tres menses, Sine ullis doloribus, Praeterquam quos ex curatione capiebat, consumsisset: subito tanta vis morbi in imum intestinum Prorupit, Ut extremo tempore Per lumbos fistula putris eruperit Atque hoc Priusquam ei accideret, postquam in dies dolores accrescere, sebremque accessisse Sensit, Agrippam gener Umad se arcessi jussit, et cum eo L. Cornelium Dalbum, Sextumque Peducaeum. II Os ut Venis Se Vidit, in cubitum inixus si quantam, inquit, CUI Am diligentiamque in valetudine mea tuenda hoc tem- sipore adhibuerim, quum Vos testes habeam, nihil si nece Sse est Pluribus Verbis commemorare . quibus si quoniam, Ut Spero, satisfeci, me nihil reliqui fo- cisse, quod ad sanandum me pertineret: reliquum e St, ut egomet mihi consulam. Id vos ignorare si nolui. Nam mihi stat alere morbum desinere. 1 Τantaque prosperitate et . . iuid immer io ge und war. 2 Morbum Dancisci, in ei itesrantheit fallen.

mr nennen diei e si antheit

tanta vi, serant heit intehestig in deii linterteib.

T Nam milii stat etc., detril

mili rei'. ν

335쪽

T. P. ATTICUS.

KΝamquc his diebus quidquid cibi sumsi, ita pro-α duxi vitam, ut auxerim dolores Silae spe salutis. Quare a vobis peto, Primum, ut consilium Probe-- Iis incum; deinde, ne frustra dehortando conemini. s

t t i e u ὁ T O h. Hac orationc habita, tanta constantia Vocis atque VultuS, ut non ex Vita, sed ex domo in domum videretur migrare; quum quidem Agrippa eum siens atquO OSCUlai S Oraret, atque Obsecraret, ne ad id, quod natura cogeret ipse quoque sibi accoleraret; et, quoniam ΡOS Set tum quoque temporibuS Super-eSSe, Se sibi Suisque re SerVaret, preces ejus taciturna sua obstinatione depressit Sic quum biduum ciboso abstinuisset, subito febris decessit, leviorque morbus esse coepit. Tamen Propositum nihilo secius pexegit. Itaque die quinto, postquam id consilium inierat, pridie Malendas Aprilis C . Domitio, C. Sosio, consulibus decessit Elatus est in lecticula, ut ipse Praescripserat, Sine ulla pompa funeris, Comitantibus Omnibus bonis, maxima Vulgi frequentia. Sepultus est juxta Viam Appiam si, ad quintum lapidem, in monumento Q. Caecilii, avunculi sui.

ben, oder ιu verbreniten. i. Hominem mortuum in urbe ne sepelito, neve urito.

29eis die Oraber an der. Stras

Siste gradum, viator etc. Sta viator et lege. et .