장음표시 사용
11쪽
IN M. ANTOΝIVM dcret. Atque ipse tamen Caesar praecepit vobis quodammodo Patres conscripti, ne sibi assentiremini, quum ita dixit, aliam sententiam se dicturum fuisse, eamque se ac republica dignam , nisi propinquitale impediretur. Ergo ille avunculus. Num etiam vos avunculi, qui illi estis assensi ΤΠ. At in quo sui controversia Belli nomen ponendum in sententia quidam non putabant tumultum appellare malebant ignari non modo rerum, sed etiam verborum. Potest enim esse bellum sine tumultu: tumultus esse sine bello non potest. Quid est enim tumultus nisi perturbatio tanta, ut maior ii inor oria in tuo Vnde etiam nomen ductum est tumultus. Itaque maiores nostri, tumultum Italicum , quod erat domestieus; tumultum Gallicum, quod erat Italia sinitimus, Praeterea nullum nominabant Gravius autem tumul
tum esse, quam bellum, hinc intelligi icet, quod bello
vacationes valent, tumultu non valent. Ita fit, quemadmodum dixi, ut hellum sine tumultu possit, tumultus sine bello esse non possit. Etenim quum inter bellum et pacem medium nihil sit, necesse est, tum Ultum, si belli non sit, pacis esse. Quo quid absiardius dici aut existimari potest Sed nimis multa de verbo: rem potius videamus iatres conscripti, quam quidem intelligo verbo fieri interdum deleriorem solere. O- Iumus hoc bellum videri. Quam igitur municipiis et coloniis ad excludendum Antonium auctoritatem da
m maior tinior oriatur Qu nti- Iianus VII, 3. S. sic quid enim est
aliud tumultus nisi perturbatio tantati maior timor oriatur. Vnde etiam nomen duritim est lumiatius. Sed Ianua Dousa probantea Gerti. Vossio reponendum Putabat ut maior vismor oriatur. Sane haec etymologia probabilior est, timor dictam. Praeterea nullum Olim nullum rumtilium. Sed aemus aliique nu-ctoritate eod. valle omiserunt cumul-
12쪽
PHILIPPICA OCTAVA, CAP. mus quam, ut milites fiant sine vi, sine mulcta, studio et voluntate quam ut pecunias in rempublicum pol liceantur 3 Si enim belli nomen tollitur, municipiorum studia tolluntur consensus populi romani, qui iam descendit in causam, si nos languescimus, debilitetur necesse est. Sed quid plura D. Brutus op- Pugnatur: non est bellum Mutina obsidetur ne hoc quidem bellum est 2 Gallia vastatur quae potest pax esse certior Illud vero quis potest bellum esso
dicere Consulem , sortissimum virum, cum exercitu misimus, qui quum esset infirmus ex gravi diuturnoque morbo, nullam sibi putavit excusationem esse oportere, quum ad rei publicae praesidium Vocaretur. C. quidem Caesar non exspectavit nostra decreta praesertim quum esset illud aetatis bellum contra Antonium sua sponte suscepit. Decernendi enim tempus nondum erat belli autem gerendi tempus si prae-lermisisset videbat republica oppressa , nihil posse decerni. Ergo illi nunc, et eorum exercitus in pace ersantur. Non est hostis is, cuius praesidium Claterna deiecit Hirtius; non est hostis qui consuli armatus
obsistit, designatum consulem oppugnat, nec illa hostilia verba, nec bellica, quae paulo ante ex collegae literis Pansa recitavit Deieci praesidium ; lalerna potitus sum Diugati equites proelium commissum ;occisi aliquot. Quae pax potest esse maior Delectus
tota Italia decreti, sublatis vacationibus saga Crassumentur consul se cum praesidio descensurum dixit. III. Vtrum hoc bellum non est an etiam tantum
Poleae bellum esse dicere Olim Illud φetatis itie pro vulg. illius
mitin aene legebatur bellum non esse aetatis e cod. .it receperunt Graee.
uidere. Reetius abest negatio HSS. ru post Faeria et Muretum. compluribus. Est enim ironte dictum quod viderunt errarius et Nondum erat Si recentiores equi eum sequuti sunt. eod. Vat. Vulg olim nondum Menerat.
13쪽
bellum, quantum nunquam fuit Ceteris enim bonis, maximeque civilibus contentionem reipublicae causa iaciebat Sulla cum Sulpicio de iure legum , quas per vim Iatas Sulla dicebat Cinna cum Octavio de novo. rum civium suffragiis rursus cum Mario et Carbone Sulla, ne dominarentur indigni, et ut clarissimorum hominum crudelissimam puniretur necem. Horum omnium bellorum causae ex rei publicae contentione natae sunt. De proximo bello civili non libet dicere; ignoro causam detestor exitum. Hoc bellum quintum civile geritur atque omnia in nostram aetatem inciderunt): primum non modo non in dissensione et discordia civium, sed in maxima consensione, incredibilique concordia. Omnes idem volunt, idem defendunt, idem sentiunt. Quum omnes dico, eo excipio, quos nemo civitate dignos putat. Quae est igitur in medio belli causa posita Nos deorum immortalium templa, nos muros, nos domicilia, sedesque populi
romani, penates, aras, socos, sepulcra maiorum; nos
leges, iudicia, libertatem, coniuges liberos, patriam
defendimus contra M. Antonius id molitur, id pugnat, ut haec omnia perturbet, evertat, praedam rei
publicae causam belli putet, sortunas partim dissipet, partim dispertia parricidis. In hac tam dispari ratione belli, miserrimum illud est, quod ille latronibus suis pollicetur primum domos urbem enim se divisurum confirmat deinde omnibus portis, quo velint, deducturum. Omnes Caphones, omnes Saxae, ceteraeque estes, quae sequuntur Antonium aedes sibi optimas, hortos, insculana, Albana definiunt. Atque etiam homines agre-
Puniretur mS. Gu L. tiniret meditaretur quod sine dubio vitiosum edd. est inde vi, Aldo ulcisceretur erat Puniri pro unire est etiam iis Edd. pr. Rom. Ven vim M. Med. Niloniana p. 13. an.
14쪽
PHILIPPICA OCTAVA , CAP. Istes, si homines illi, ac non pecudes potius, inani spe ad aquas usque et Puteolos provehuntur. Ergo
habet Antonius, quod suis polliceatur. Quid nos num quid tale habemus Di meliora. Id enim ipsum agimus, ne quis posthac eiusmodi quidquam possit
polliceri. Invitus dico, sed dicendum est. Hasta Caesaris, Patres conscripti, multis improbis et spem a Diari, et audaciam. Viderunt enim ex inendicis fieri repente divites' itaque hastam semper videre cupiunt ii, qui nostris bonis imminent quibus omnia pollicetur Antonius. Quid nos nostris exercitibus quid pollicemur Multo meliora atque maiora Scelerum enim promissio, et iis, qui exspectant, perniciosa est, et iis, qui promittunt. Nos nostris militibus libe talem, iura, leges, iudicia, imperium orbis terrae, dignitatem, pacem otium pollicemur Antonii igitur Promima, cruenta, tetra, scelerata, diis hominibusque
invisa, nec diuturna, nec salutaria nostra Contra
honesta, integra, gloriosa, plena laetitiae, plena pietatis. IV. Hie mihi etiam Q. Fufius, vir sortis ac strenuus, amicus meus, pacis commoda commemorat. Quasi vero, si laudanda pax esset, ego id aeque commode sacere non possem Semel enim pacem defendit non semper otio studuit quod quum omnibus bonis titile est, tum praecipue mihi. Quem enim cursum industria mea tenere potuisset, sine forensibus ausis, sine legibus, sine iudicii, quae esse non Possunt, civili pace subIata. Sed quaeso, Calene, tu servitutem
dem Matentia lib. de O mee Mero
tinquam binorum irilium semen i et causa deerit, dum homine perdιιἐhastam illam eruentam et meminerint. et verabiant. Lib. II cap. 8. AN.
15쪽
I IN M. ANTONIVM pacem vocas 2 Maiores quidem nostri non modo, ut liberi essent, sed etiam , ut imperarent, arma capie-hant: tu arma abiicienda censes ut serviamus. Quae
causa iustior est belli gerendi, quam servitutis depulsio In qua etiamsi non sit molestus dominus, tamen est miserrimum, posse, si velit. Immo aliae causae iustae, haec necessaria est. Nisi sorte ad te hoc non
putas pertinere, quod te socium fore speras dominationis Antonii. In quo bis laberis primum , quod tuas rationes communibus anteponis deinde, quod quidquam stabile in regno, aut iucundum putas. Non, si tibi antea profuit, semper proderit. Quinetiam , memini, de illo, homine, queri solebas quid te iacturum de bellua putas Atqui ais, eum te esse,
qui semper pacem optaris, semper omnes cives salvos volueris Honesta oratio; sed ita, si honos et utiles rei publicae cives sin eos, qui natura cives sunt, voluntate hostes, salvos velis, quid tandem interest inter te et illos Pater quidem tuus, quo utebar sene adolescens, homo severus et prudens, primas omnium civium P. Nasicae, qui Ti. Gracchum interfecit, dare solebat. Eius enim virtute, consilio, magnitudine animi, liberatam rempublicam arbitxabatur. Quid 'nos a patribus num aliter accepimus 7 Ergo is tibi civis, si temporibus illis suisses, non probaretur, quia non omnes salvos esse voluisset. Quod L. Opimius consul verba feci de re pubiaca, de ea re ira censuerunt:
TI OPIMIus cossvL REMPUBLICAM DEFENDERET. Senatus haec verbis, Opimius armis. Num igitur eum, siditur quid quod post quaeso in Leid. Recepitam pro vulg. falleris. commodum esse vidit Ernestius. qui ais, eum ieesse Ita Falitu. Tu arma Sieatu e eod. Leid. e eod. Vatie quod Ern reeepit.Vnlgo 'Vulgo arciti atqui is es. Muretus malebati atqui In vo bis taberi Sic cod. Vat. ra eum te esse.
16쪽
PHILIPPICA OCTAVA, CAP. tum esses, temerarium civem , aut crudelem putares8 aut Q. Metellum, cuius quatuor filii consulares' P. Lentuluire, principem senatus, complures alios summos viros, qui cum L. Opimio consule armati Gracchum in Aventinum persequuti sunt quo in proelio Lentulus grave vulnus accepit interfectus est Gracchus, et M. Fulvius consularis eiusque duo
adolescentuli filii. Illi igitur viri vituperandi. Non
enim cives omnes salvos esse voluerunt.
V. Ad propiora veniamus C. Mario, L. Valerio, consulibus, senatus rempublicam defendendam dedi trL. Saturninus tribunus plebis, Glaucia praetor, est interfectus. Omnes ilIo die Scauri Metelli, Claudii,
Catuli, Scaevolae, Crassi, arma sumpserunt. Num aut consules illos, aut clarissimos viros vituperandos
putas Ego Catilinam perire volui. Num tu, qui omnes salvos vis, Catilinam salvum esse voluisti Hoc inte
est, Calenes, inter meam sententiam , et tuam : ego nolo quemquam civem committere, ut morte multandus sit; tu , etiamsi commiserit, conservandum
putas. In corpore si quid eiusmodi est, quod reliquo corpori noceat, uri secarique patimur ut membrorum aliquod potius, quam lotum corpus intereat: sic in reipublicae corpore, ut totum salvum sit, quidquid est pestiferum, amputetur Dura vox t Multo illa durior Salvi sint improbi, scelerati, impii deleantur innocentes, honesti, boni, tota respublica. Vno in homine, Q. Fusi, fateor te vidisse plus quam me. Ego P. Clodium arbitrabar perniciosum civem,
Prine stem senatus Sie editum e et Murelo plaeebat membrum alimo .cod. Vatie Vulgo primi em aena Ie Midisse Hus , quam me NSS. t em nonnulli Hylas quam me νιdisse. Membrorum aliquod Olim ut Te indisse plus quam me 'erspi-gabatur aliquid membrorum Faemo eua ironia insensum a Caleno ori
17쪽
sceleratum, libidinosum , impium , audacem, lacino-
xosum tu contra Sanctum tem Perantem , innocen.
lem, modestum, retinendum civem et optandum. In hoc uno te plurimum vidisse, multum me errasse
VI. Num quod me tecum iracunde agere dixisti
solere non est ita. Vehementer me agere fateor, iracunde nego. Omnino irasci amicis non temere soleo; ne si merentur quidem. Itaque sine verborum contumelia a te dissentire possum, sine animi summo dolore non possum. Parva est enim mihi tecum , aut
parva de re dissensio Ego huic vel illi videlicet
faveo, tu illi Immo vero ego D. Bruto faveo, tu M. Antonio ego conservari coloniam populi romani cupio, tu expugnari studes. An hoc negare potes, qui omnes moras interponis, quibus infirmetur Brutus, melior fiat Antonius Quousque enim dices, . pacem velle te Res geritur conductae vineae sunt; Pugnatur acerrime qui intercurrerent, misimus tres prinei pes civitatis. Hos contempsi, reiecit, repudiavit Antonius. Tu tamen permanes constantissi-nnis defensor Antonii. Et quidem, quo melior senator videatur, negat se illi amicum esse debere quum suo magia esset beneucio, Venisse eum contra se Vide, quanta caritas sit patriae. Quum homini sit iratus
di M. quum de ineest Meu ain est, intrat lyedia Mi pro Milone Mart.
Nam quoin Beel γod addiderunt Grasv Εm. . e d. vatis. Ego huis Me tui Midelioe faMeo Eleeodd. M. teste errario meliusquam vulg. Ogo huis indelιcet fame Nempe significat, non nunc id agia Cicero huic se illi ignoto hominitiveat. Antonius illi. tres minimus lis to ad Antonium a senatu mimo L. Pisonem . L. Philippum Ser. Sulpicium.
Quum auo magno sae beneflato γQuum a se magnum Antonitis bene seium accepisset. Notandum loqueti
di genus, quod Perquam rarum e Vsus eo Cicero est in ep. ad Curium M. lib. vi mam alibi nusquam, quod quidem observaverim l
18쪽
PHIMPPICA OCTAVA, CAP. I Siamen rei publicae causa defendit Antonium. Ego te, quum in Massilienses tam sis acerbus, Fusi, non animo aequo audio. Quousque enim Massiliam oppu
gnabis 8 Ne triumphus quidem finem fecit bellia per
quem lata est urbs ea, sine qua nunquam ex ransalpinis gentibus maiores nostri triumpharunt. Quo quidem tempore populus romanus ingemuit Quamquam enim proprios dolores suarum rerum omnes habebant, tamen huius civitatis fidelissimae miserias , nemo erat civis, qui a se alienas arbitraretur Caesar ipse, qui illis fuerat iratissimus, tamen, propter singularem eius civitatis gravitatem et fidem, quotidie aliquid iracundiae remittebat te nulla sua calamitate civitas satiare tam sidelis potest Rursus me iam irasci sortasse dices. Ego autem sine iracundia dico, ut omnia, nec tamen sine dolores: Neminem illi civitati inimicum esse arbitror, qui amicus sit huic civitati. Excogitare, quae tua ratio sit, Calene, non possum. An
te deterrere te, ne popularis esses, non poteramus: nunc exorare, ut si popularis, non possumus Satis
muIta cum Fuso, ac sine odio omnia, ni hi I sine dolore. Credo autem, qui generi querelam moderate serat, aequo animo laturum amici. VII. Venio nunc ad reliquos consulares, quorum est nemo iure hoc meo dico , qui non mecum habeat aliquam coniunctionem gratiae alii maximam,
Masai lana Vmgnabia YOppugna-Pta a Caesare Maeli est intelligere e ita Autoctii verbia quae recita tuePhil. XIlI, S. Nassilienses Prosei centi in Hispania Caesari, civitatis suae orta clauserant. AN. Per quem la o Lais a Vat. recta
Frustra laeptam script trem tibialia defendit Gruter. In Caesaris triurn pho Gallie urbis Massiliae simulacrum Iatum est. Genem' intelligendu Pansa tu fili. Fufii Caleui in matrimoniolia hetat eamque Ob causam, eum Praecipuo loco pietatis causa. Quintentiam rogara Vid. r. X. eaP. 1.
19쪽
nobis, consularibus dico, turpis illuxit Iterum legatos Quid ille laceret inducia. Ante consulem,
oculosque legatorum, tormentis Mutinam verberavit; opus ostendebat munitionemque legatis ne punctum
quidem temporis, quum legati adessent, oppugnatio
respiravit. Ad hunc legatos 'cur an ut eorum reditu vehementius pertimescatis 3 quidem quum antea
legatos decerni non censuissem, hoc me lamen Conin
solabar, quod quum illi ab Antonio contempti et
reiecti revertissent, dixissentque senatui, non modo
illum e Gallia discessisse, uti censuissemus, sed neu Mutina quidem recessisse, potestatem sibi D. Bruti conveniendi non fuisse putabam ove, ut omnes in inflammati odio, excitati dolore, armis, equis, viris D. Bruto subveniremus. Nos etiam languidiores facti sumus, postquam Antonii non solum audaciam et scelus, sed etiam insolentiam superbiamque perspeximus. Vtinam L. Caesar valeret, Servius Sulpicius viveret multo melius haec causa ageretur a tribus, quam nunc agitur ab uno. Dolenter hoc dicam potius, quam contumeliose. Deserti, deserti, inquam, sumus, Patres conscripti, a principibus. Sed, ut saepe iam dixi . Omnes in tanto periculo, qui recte et sortiter seu tient, erunt consulares. Animum nobis asserro legati debuerunt timorem attulerunt quam quum
nai dem rete auetoritate eod. Vat. deleverunt Graev tan. Nonbissextanestius eorrigendum putabat fecisse. uamquam mihi quidem nullum olim addebatue unquam timorem quae verba abessa melioribus HSS. testati sunt errae. Mure Ae sina dubio sunt a glossatore, cui Erue
stius sortasse tolum illud quamquam mulosque Ita legendum esse eete usui F. Ursinus atque si habet
eod. Francit. In cod. Vatic erat ante hos, underant. Augustinus coniecit seribendum esse ante os Graevius retinuit lectionem ante oonsulis ocia ι qtae m. adrno Placebat anta oroculosque legatorum. Diuessisses vulgo non discessisse.
Sed alterum illud non quia sequitur
20쪽
mihi quidem nullum quamvis de illo, ad quem missi
sunt, bene existiment a quo etiam mandata accepe
VIII. Proh dii immortales' ubi est ille mos viriusque maiorum 8 C. Popillius, apud maiores nostros.
quum ad Antiochum regem legatus missus esset et verbis senatus denuntiasset, ut ab Alexandria discederet, quam obsidebat quum tempus ille disserret virgula stantem circumscripsit dixitque se renuntiaturum senatui, nisi prius sibi respondisset, quid facturus esset, quam ex illa circumscriptione excederet. Praeclare senatus enim faciem secum attulerat, auctoritatem populi romani cui qui non paret, non ab eo mandata accipienda sunt, sed ipse est totus repudiandus. An ego ab eo mandata acciperem, qui senatus mandata contemneret aut ei cum senatu quidquam commune iudicarem, qui imperatorem populi romani, senatu prohibente, obsideret At quae mandata qua arrogantia quo stupore quo spiritu 3 Cur autem ea legatis nostris dabat, quum ad nos Cotyiam mitteret, ornamentum atque arcem amicorum suorum hominem aedilicium si vero tum sui aedilis, quum eum iussu Antonii in convivio servi publici loris ceciderunt. IX. At quam modesta mandata Ferrei sumus, Patres conscripti, qui quidquam huic negemus. Vtramque prooinciam, inquit, remitto exercitum, Ono; WDatus esse non recuso. Haec sunt enim verba Redire ad se videtur. Omnia oblisiscor, in gratiam redeo. Sed
nullum tribuendum esse auspica Putili romani' Sic Faern Graev. tiatur. id Εru HS Leid. Vulgo olim reι- Se renuntiarurum Vulgo olim se publicae. -- -ι renuntiaturum. Sed illia Non al eo mandata aeeipienda sunι ne ante adrn aliique deleveruut vi ab Antonio Piso et Philippus ae- Ahest etiam MN, Leid. ceperunt. ANB.