장음표시 사용
21쪽
i i M. ANTONIVM quid adiungit si legionibus meis sex , si equitibus si cohorti Praetoriae praedam agrumque dederitis. His etiam praemia postulat, quibus ut ignoscatur, si postulet, impudentissimus iudicetur. Addit praeterea, quos ipse cum Dolabella dederi agros, tenerant Q quia bus dati sint. Hic est Campanus ager et Leontinus, quae duo maiores nostri annonae perfugia ducebant. Cavet mimis, aleatoribus, lenonibus Caphon etiam,
o Saxa cavet; quos centuriones pugnaces et Iace losos inter mimorurn et mimarum greges collocavit. Postulat praeterea , ut chirograPhorum e commentariorum sua collegaeque sui decreta maneant. Quid laborat, ut habeat, quod quisque mercatus est, si, quod accepit habet qui vendidit Et ne tangantur rationes ad inis id cst, ne septies millies recuperetur. Ne fatidi sit septemviris, quod egissent. Nucula
hoc credo, admonuit. Verobatur sortasse, ne amitteret tantas clientelas. Caveri etiam vult iis, qui secum sunt, quidquid contra leges commiserint. Mustelae
et ironi prospicit da se nihil laborat. Quid enim
commisit unquam 7 num aut pecuniam publicam attigit, aut hominem occidit, aut secum habuit armatos 2
Sed quid est, quod de iis laboret Postulat enim,
ne sua iudiciaria lex abrogetur. Quo impetrato, quid est quod metuat an ne suorum aliquis a Cyda, Lysiades, Curio condemnetur Neque tamen nos urget mandatis pluribus remittit aliquantum, et relaxat.
Praedam 'rn coni praemia. Quos ipse Fadrn Graeu ut quos. Chιrographo mo Caesaris in quibus sugebat Antonius esse multa,
tur: si quid a viti hiabeat, qm Uenindidie. Sed auctore astruo, GrueF. Ern ediderunt si, quod accivia a bet qui Mendidi scit sensit si qui Mendidit i. e. Antonius habet via aec Pu i. e. pecuuiain. Ne amittere latita elieme quantas sibi agroruni divisione e Pererat. AN.
22쪽
PHILIPPICA OCTAVA, CAP. IO I9Gausam, inquit, togatam remitto , Omalam Ostias. Otiosus videlicet esse mavult. Cum sex legionibus, inquit, iisque umlatis ex D. Bruti exercitu, non modo ex delectu suo tamdiuque ut obtineat, quamdiu
cias obtinebunt. Huius comitiis C. frater Peius est enim iam annus ciam repulsam tulit. Ipse autemus quinquennium inquit, obtineam. At istud vetat lex
Caesaris, et tu acta Caesaris defendi. X. Haec tu mandata, L. Piso, et tu, L. Philippe, principes civitatis non dico animo serre, verum au. xibus accipere potuistis Sed , ut suspicor, terror erat
quidam nec vos ut legati apud illum fuistis, nec ut
consulares ne vos vestram, nec rei publicae dignitatem tenere potuistis. Et tamen, nescio quo pacto,
sapientia quadam credo, quod ego non OSSem, non nimis irati revertistis. Vobis M. Antonius nihil tribuit, clarissimis viris, legatis populi romani. Nos quid non legato Antonii Cotylae concessimus Cui portas huius urbis patere ius non erat, huic hoc templum patuit huic aditus in senatum fuit hic hesterno die
sententias nostras in codicillos, et omnia verba referebat huic se etiam summis honoribus usi contra di-
, i sentior ambitio totum hoc his omnibus nihil essicitur, ut nobis
ius comitiis reρulsam tulit aliunde persuadeamus haec veth hie suo loco intrusum statuenti. In cod. Vati ita Posita esse Male enim interrumpunt legebatur hiaιtis omitiis C. fraeter seriem orationis. Verba ipsa autemiae vulsam ur quinquennium obtinertitit pro quo Antonius Augustinus rent cum antecedentihus de Gallia opinabatur legendum ae Gaius eo eomala eum sex L siouihus tamdiu mitiis consul flat, iure est enim obtinendo, quam diu Behitus et Cas. ta, an sine remtiam tulit ut priora ius provineias suas obtineant.
verba Antonii sint quae Non die animo ferre Ant. Ati ioni assentientis Ursinu male gustinus emendabat non Leobal: Binis eomitiis L. frateries enim ferre. Muretus vero: idem anιitia iam re utiam tulit. Sed animoserre.
23쪽
gnitatem suam venditabant. O dii immortales quam magnum est personam in republica tueri principis iquae non animis solum debet, sed etiam oculis servire civium. Domum recipere legatum hostium, in cubiculum admittere, etiam seducere, hominis est, nihil de dignitato, nimium de periculo cogitantis. Quod autem est periculum Nam si maxime in discrimen venitur, aut libertas parata est Victori, aut mors exposita victo quorum alterum optabile est, alterum essu gere nemo potest. Turpis autem fuga mortis, omni est morte peior. Nam illud quidem non adducor ut credam esse quosdam, qui invideant alicuius constantiae, qui labori, qui eius perpetuam in re publica adiuvanda voluntatem et a senatu et a populo Tomano probari moleste serant. Omnes id quidem sacere debebamus eaque erat non modo apud mai
res nostros, sed etiam nuper summa laus consula
rium, vigilare, adesse animo, semper aliquid pro republica aut cogitare, aut sacere, aut dicere. Ego Q.
Scaevolam augurem memoria teneo, bello Marsico, quum esset Summa Senectute, et perdita valitudine,
quotidie, simul atque luceret, sacere omnibus conveniendi sui potestatem; neque eum quisquam illo bello vidit in lecto senexque et debilis, primus veniebat in curiam. Huius industriam maxime quidem
iterum mittendos tenserent alii belli nomen repudiarent, ut Antonio rem gratam facerent. FE R. Etiam aedueere DClam alloqui. Vt Fam l. 4 et Orat. I. 56. Si maxima in diserimen Menitur Si Faem emendavit vulgatam teretionem amisi maxιmum in Haerimen Menietur. Et Menilur quidem dedit a cod. Vatic maxime vero u iudiei usus.
Exmsua Pro osse eod. Vatie. quod praetulerunt Faeru Muret. Ge. Qui labori Sie Faern Ern e cod. vatie Vulgo olim laboribus. Aut gitare aut Deere Sic in eod. Vatici quum vulgo legeretur aut δε--re ave dicere. Hae autem leetioner epta necesse erat cogitare vulgo post silare positum delere quod viderunt Faeruus et Graeviu1.
24쪽
PHILIPPICA OCTAVΛ, CAP. II Ivellem, ut imitarentur ii, quos oportebat secundo autem Ioco, ne alterius labori inviderent. XI. Etenim Patres conscripti, quum in spem libertatis sexennio post simus ingressi, diutiusque se
vitutem perpessi, quam captivi frugi et diligentes solent quas vigilias, quas sollicitudines, quos Iabo
res, liberandi populi romani causa, recusare debemus8Εquidem , Patres conscripti, quamquam hoc honore usi, togati esse solent, quum est in sagis civitas, statuitamen a vobis, ceterisque civibus, in tanta atrocitate temporis, tantaque perturbatione reipublicae non differre vestitu. Non enim ita gerimus nos hoc bello
consulares, ut aequo animo populus romanus visurus sit nostri honoris insignia quum partim e nobis ita timidi sint, ut omnem populi romani beneficiorum memoriam abiecerint partim ita a republica aversi, ut huic se hoati favere prae se serant legatos nostros ab Antonio despectos esse et irrisos iacile patiantur legatum Antonii sublevatum velint. Hunc enim reditu ad Antonium prohiberi negabant oportere, et in eodem excipiendo sententiam meam corrigebant. Quibus geram morem. Redeat ad imperatorem suum Varius, sed ea lege, ne unquam Romam
revertatur. Ceteris autem, si errorem suum deposuerint, et cum republica in gratiam redierint, veniam et impunitatem dandam puto. Quas ob res ita censeo: Eorum, qui cum M. Antonio sunt, qui ab armis discesserint, et aut ad A. Pansam , aut ad C. Hirtium , consules, aut ad Decimum
25쪽
22 PHILIPPICA OCTAVABrntiam . imperatorem, consulem designatum, aut ad C. Caesarem pro praetore, ante Idus Martias primas adierint, iis fraudi ne sit, quod cum M. Antonio suerunt. Si quis eorum , qui cum M. Antonio sunt, secerit, quod honore praemio ve dignum esse videatur; ut C. Pansa, A. Hirtius , consules, alter ambove, si eis videbitur, de eius honore praemio ve, primo quoque die ad senatum reserant. Si quis post hoc senatusconsultum ad Antonium prosectus fuerit, praeter
L. Varium, senatum existimaturum eum contra rempublicam secisse.
Idias Mariis primas' Prima re usum eonfirmavit. Et primas olim inite interpr. Ferrar mximaas, exem nonnullis ontissum agnoscunt codd. plisque eompluribus hune eius verhi Vati Pal. a. Colon Franci alii.
26쪽
Vellem, dii immortales secissent, Patres conscripti, ut vivo potius Ser. Sulpicio gratias ageremus, quam
honores mortuo quaereremus. Nec vero dubito, quin, si ille vir legationem renuntiare potuisset. reditus eius et nobis gratus suerit, et reipublicae salutaris suturus: non quo L. Philippo et L. Pisoni aut studium aut cura desuerit in tanto ossicio tantoque munere sed quum Ser. Sulpicius aetate illos anteiret, sapientia omnes, subito ereptus e causa, totam legationem orbam et debilitatam reliquit. Quod si cuiquam iustus honos habitus est in morte legato, in nullo iustior, quam in Ser. Sulpicio, reperietur. Ceteri, qui in legaιione mortem obierunt, ad incertum vitae pericu-Jum, sine ullo mortis metu profecti sunt Ser. Sulpicius cum aliqua perveniendi ad M. Antonium spe Prosectus est, nulla revertendi. Qui quum ita assectus esset, ut, si ad gravem valitudinem labor viae accessisset, sibi ipse dissideret, non recusavit, quominus vel extremo spiritu , si quam opem reipublicae ferre posset, experiretur. Itaque non illum vis hiemis , non nives, non longitudo itineris, non asperitas
mentia omnes rite anui. Fnern Lambin e eod. valla Olim crast muni, quod Graev retinuit, vel omnibus.
27쪽
viarum, non morbus ingravescens retardavit qUum.
que iam ad congressum colloquiumque eius pervenisset, ad quem erat missus, in ipsa cura et meditatione obeundi sui muneris excessit e vita. Il. Vt igitur alia, sic hoc, C. Pansa, praeclare, quod nos ad honorandum Ser. Sulpicium cohortatus es, et ipse multa copiose de illius laude dixisti. Quibus a te dictis, nihil praetor sententiam dicerem, nisi P. Servilio respondendum putarem, qui hunc honorem statuae nemini tribuendum censuit, nisi qui serro esset in legatione interfectus. Ego autem Patres conscripti, sic interpretor sensisse maiores nostros,
ut causam mortis cen Suerint, non genus ESSE quaerendum Etenim cui legatio ipsa morti fuisset, eius D, O numentum exstare voluerunt, ut in bellis periculosis obirent homines legationis munus audacius. Non igitur exempla maiorum quaerenda, sed consilium est eorum, a quo ipsa exempla nata sunt, explicandum. Lar Tolumnius, rex Veientium, quatuor legatos populi romani Fidenis interemit quorum statuae in
rostris steterunt iisque ad nostram memoriam Iustus
honos. Iis enim maiores nostri, qui ob rem publicam mortem obierant, pro brevi vita diuturnam mem viam reddiderunt. Cn. Octavii clari et magni viri, qui priuius in eam sumiliam, quae postea viris sortissimisso ruit, attulit consulatum, statuam videmus in rostris. Nomo tum nox itati invidebat nemo virtutem non ho-
Ad honora idum Italis rique eodd. pro vulg. Grai s. Alii ΜSS. habent NSS. quod recte Ferrar Faem Graev. Lars , ut Gueis quomodo et in Livio Ern praetulerunt alteri lectioni or edituis est in optimis edd. G nov. et narisiam Drahi ab nee consentiunt viri docti, samorιιμιυει Sic optimi eodd. utrum omnino sit rectius'. artes qui- Olim edebatur ψsa mortia eausafuis dem vitiosum est. Significat aulem lioe prae
Lar Tolumnius Gie Vatic Leid et suitque alii, unde iam Faemus et alii edidere Enre.
28쪽
norabat. At ea sui legatio Octavit, in qua periculi
suspici non subesset. Nam quum esset missus a senatu ad animos regum perspiciendos liberorumque Populorum, maximeque, ut nepotem Antiochi regis, eius, qui cum maioribus nostris bellum gesserat, classes habere, elephantos alere prohiberet Laodiceae in gymnasio a quodam Leptine est interfectus. Reddita est ei tum a maioribus statua pro Vita, quae multos Per annos progeniem eius honestaret; nunc ad tantae familiae memoriam sola restat. Atqui et huic, et Tullo Citi vix et L. Roscio, et Sp. Antio, et C. Fulcinio, quia Veientium rege caesi sunt, non sanguis, qui prosu-sus est in morte, sed ipsa mors ob rempublicam obita, honori suit. III. Itaque Patres conscripti, si Ser. Sulpicio casus mortem attulisset, dolerem quidem tanto reipublicae
vulnere mortem vero eius non monumentis, sed luctu publico honorandam putarem. Nunc autem
quis dubitat, qui ei vi iam abstulerit ipsa legatio 7
Secum enim ille mortem extulit quam si nobiscum remansisset, sua cura , optimi filii fidelissimae coniugis diligentia, vitare potuisset. At ille, quum videret, si vestrae auctoritati non paruisset, dissimilem se futurum sui si paruisset munus sibi illud prorepublica susceptum, vitae sinem allaturum maluit in in axim reipublicae discrimine mori, quam minus,
quam potuisset, videri reipublicae profuisse. Multis illi in urbi , qua iter faciebat, reficiendi se et curandi potestas fuit. Aderat et hospitum invitatio liberalis pro dignitate summi viri, et eorum hortatio, qui una erant missi ad requiescendum et vitae suae
29쪽
IN M. ANTONIVM consulendum. At ille properans, festinans, mandata vestra conficere cupiens, in hac constantia, morbo adversante, perseveravit. Cuius quum adventu maxime perturbatus esset Antonius, quod ea, quae sibi iussu vestro denuntiarentur, auctoritate erant et sententia
Ser. Sulpicii constituta declaravit, quam odisset
Senatum, quum Ructorem senatus exstinctum Iae te
atque insolenter tulit. Non igitur magis Octavium Leptines, nec Veientium rex, eos quos modo nominavi, quam Ser. Sulpicium occidit Antonius. Is enim profecto mortem attulit, iii causa mortis suit. Quocirca ad posternatis etiam memoriam pertinere arbitror, exstare, quod suerit de hoc hello iudicium senatus. Erit enim statua ipsa testis, bellum tam grave suisse, ut Iegati interitus honoris memoriam consequutus sit. IV. Quod si excusationem Ser. Sulpicii Patres conscripti legationis obeundae recordari volueritis, nulla dubitatio relinquetur, quin honore mortui, quam vivo iniuriam iacimus , sarciamus. Vos enim Patres conscripti grave dictu est sed dicendum iamen' vos, inquam , Ser. Sulpicium vita privastisci quem quum videretis re magis morbum, quam ratione excusantem, non Osini idem crudeles suistis, quid enim minus in hunc ordinem convenit sed, quum speraretis nihil esse , quod non illius auctoritate et sapientia estici posset, vehementius excusationi obstitistis atque eum, qui semper Vestrum Consensum gravissimum iudicavisset, de sententia deiecistis.
Mandata est, Recte e SS. eod. Vatie edidit Faernns proban-Faernos hie Mestra et paulo post iussu libus Graevio et Ern. Vulgntiam ollim
Destro legendum eensuit pro vulg no se magis morbo- ex saniem non est atra et iussu nostro latinum. Re vero Manut. bene interpr.
Re magis morbum optime sic e ipsa macie atque imbecillitate.
30쪽
Vt vero Pansae consulis accessit cohortatio gravior, quam aures Ser. Sulpicii serre didicissent, tum vero
denique silium, meque seduxit. Atque ita loquutus
est, ut auctoritatem vestram vitae suae se diceret anteferre. Cuius nos virtutem admirati, non ausi su-nius eius adversari voluntati. Movebatur singulari pietate dius non multum eius perturbationi meus dolor concedebat sed uterque nostrum cedere Ogebatur magnitudini animi, orationisque gravitati; quum quidem ille, maxima laude et gratulatione omnium vestrum , pollicitus cst, se, quod velletis
esse facturum, neque eius sententiae periculum vita turum, cuius ipse auctor fuisset quem exsequi mandata vestra properantem, mane postridie prosequuti sumus. Qui quidem discedens mecum ita loquutus est, ut eius oratio omen sati videretur. V. Beddite igitur Patres conscripti, ei vitam , cui ademistis. Vita enim mortuorum in memoria vivorum est posita Perscite ut is, quem vos ad mortem misistis, immortalitatem habeat a vobis. Cui si statuam in rostris decreto vestro statueritis, nulla eius legationem posterilat is in obscurabit oblivio. Nam reliqua Ser. Sulpicii vita multis erit praeclarisque monumentis ad omnem memoriam commendata. Semper illius gravitatem, constantiam, dem praestantem in republica tuenda curam atque prudentiam, omnium mortalium iam celebrabit. Nec vero silebitur admirabilis quaedam et incredibilis . ac paene divina eius in legibus interpretandis, aequitate explicanda, scientia omnes, ex omni aetate, qui hac in civitate intelligentiam iuris habuerunt, si unum in locum conserantur, cum Ser. Sulpicio non sint comparandi. Neque
Quem Mos ad moriem xvi,lgo inse sapere videliatur. rebatur inseii, quod Ernestio I luggian Inobseurabit eod. Valle obseurabit.