장음표시 사용
91쪽
88 3 M. ANTONIVM IV. At enim nos M. Lepidus, imperator iteriam, pontifex maximus, optime proximo civili bello dorepublica meritus, . ad pacem adhortatur. Nullius apud me, Patres conscripti, auctoritas maior est,
quam M. Lepidi, vel propter ipsius virtutem, vel propter familiae dignitatem. Accedunt eodem multa
privata mugna eius in me merita , ac mea quaedam in illum ossicia. Maximum vero eius beneficium numero , quod hoc animo in rempublicam est quae mihi vita mea semper sui carior. Nam quum Magnum Pompeium, clarissimum adolescentem, praestantissimi viri filium, auctoritate adduxit ad pacem, remque
publicam sine armis maximo civilis belli periculo liberavit tum me eius beneficio plus quam pro virili parte obligatum puto. Itaque ei et honores decrevi, quos potui amplissimos in quibus vos mihi estis assensi; nec unquam de illo et sperare optime et loqui destiti Magnis et multis pignoribus M. Lepidum respublica illigatum tenet summa nobilitas est hominis,
surmari honores, amplissimum sacerdotium, plurima urbis ornamenta ipsius, fratris, maiorumque monumenta probatissima uxor, optatissimi liberi, res sa- miliaris quum ampla, tum casta a cruore civili; nemo
ab eo civis violatus, multi eius benescio et misericordia liberati. Talis igitur vir et civis opinione labi potest, voluntate a republica dissidere nullo pacto potest. Pacem vult M. Lepidus. Praeclare si talem potest essicere, qualet nuper essecit qua pace Cn. Pompeii filium respublica adspiciet, suoque sinu complexuque recipiet; neque solum illum, sed cum
ctionem multorum M. in itis de Sed Faern Graev. t. m. e eod. sendit Da quam postulat vis oppo G veis et Hi yd quos mitii. aitionis. Cn. Pompeiistium Sex. Pompe-
92쪽
illo se ipsam sibi restitutam putabit. Haec causa fuit,
cur decerneretis statuam in rostris cum inscriptione praeclara cur absenti triumphum. Quamquam enim
magnas res bellicas gesserat, et triumpho dignas, non erat tamen ei tribuendum, quod nec L. Aemilio nec Aemiliano Scipioni, nec superiori Asricano, nec Mario, nec Pompeio, qui maiora bella gesserunt sed, quod silentio civile bellum consecerat ut primum licuit, honores in eum maximos contulistis. V. Existimasne igitur, M. Lepide, qualem Pompeium respublica habitura sit civem, tales suturos in republica Antonios In altero pudor, gravitas, O
deralio integritas in illis et quum hos compello.
Praetereo animo ex grege latrocinii neminem libidines, scelera, ad omne lacinus immanis audacia. Deinde obsecro vos, Patres conscripti, quis hoc vestrum non videt, quod Fortuna ipsa, quae dicitur caeca vidit Salvis enim actis Caesaris, quae concordiae causa defendimus, Pompeio sua domus patebit;
eamque non minoris, quam emit Antonius, redimet:
redimet, inquam, Cn. Pompeii domum lius. O rem acerbam Sed haec satis diu multumque defleta sunt. Decrevistis tantam pecuniam Pompeio, quantam ex bonis patriis in praedae dissipatione inimicus victor redegisset. Sed hanc mihi dispensationem, pro paterna
k ii timui it Giearn Graev. sendimus, id nunc sortuna ipsa adiu-Fadrn eum primum. Alii primum ne Vante fiet PomPeio sua domus pate-Praetereoanimo Hoe restituit Era. bia, sed ita ut eam redimat peeuniae edd. vet. et codd. SS. Vulgo tibiiea Sio utique id siet salvia Cae- omnino saris actis quibus Pompeii bona Sua domus parebit In hoe loeo proscripta erant. Eruestii coniecturae
haesit Ernestius putavitque legen Prorsus repugua locus, cap. , extris dum Pompeio aua domus non a QMihi quidem oetis Caesaris rebit. Sed hac eorrectione iacile a Frmis ac ratis verare .
remos Sensus est Quod salvis actis Dispensationem Iunium peeuviae Caesaris fieri non posset, quae de decretum fuerat a senatu Pompeio,
93쪽
9O IV M. ANTOMI Mnecessitudine et coniunctione, deposco. Redimet hortos, nedes, ut bona quaedam, quae possidet Antonius. Nam argentum, vestem, supellcctilem vinum amittetno quo animo, quae ille helluo dissipavit Albanum, Firmanum a Dolabella recuperabit etiam ab Antonio Tusculanum. Hi que, qui nunc Mutinam oppugnant, D. Brutum obsidunt, de Falern Anseres depellentur. Sunt alii plures fortasse sed mea memoria dilabuntur. Ego etiam eos dico, qui hostium numero non sunt, Pompeianas possessiones quanti emerint, silio reddituros Satis inconsiderati suit, ne dicum audacis, rem ullam ex illis attingere. Retinere vero quis poterit, clarissimo domino restituto An is non reddet, qui domini patrimonium circumplexus , quasi thesaurum draco. Pompeii servus libertus Caesaris, agri Lucani possessiones occupavit Atque illud septies millies quod adolescenti, Patres conscripti, spopondistis, ita describetur, ut videatur a vobis Cn. Pompeii filius in patrimonio suo collocatus. Haec senatus. Reliqua populus romanus in ea sumilia , quam vidit amplissimam, Persequetur in primis Paternum auguratus locum
quantua redegisset Caesar ex venditione eorum honorum I sibi ieero Petebat lio intinus solvendae Potn-Peio pecuniae. FERR. De Falerno Anseres Alludit ad cognomen hominis, qui illud praedium acceperat, Antolii Anseris potitae, qui cum Antonio erat in castria admotinam. R N. - De Falerno Anseres Fundo Cn. Pompei quem Antonius poetae cuidam , qui Auserv ahatur, eratque cum ipso Antonio is eastris . dono dedit Semius. AN.Anseribus non iaciterinidquam edacius invenitur, inquit S. Augustinus lib. contra epist. Manicii cap 35. An haec fortasse ratio est cur Antovianos, qui Pompeii in agro Falerno villani3ossessionesque obtinebant. Anseres nomine Cicero Anon. Anci non reddet spinantur hienotari Demetri vin Pompeii servum, qui her trucidato , muneribiis placavit Caesarem, et inter eius libaertos numerari obtinuit. Eius de insoletitia quaedam refert Plutarchus in om
Θορondistis' Non , spopondisiis
illud septies millies adolescenti sed, quod vos esse facturos adolescenti Popondistis. Resertur enim ad illud,
94쪽
PHl LIPPIC 1 TERTIA DECIM 1 , ΛΡ. 6 ii quem ego eum, ut, quod a Patre accepi, filio reddam , mea nominatione cooptabo. Vtrum igitur nugurem Iovis optimi maximi, cuius interpretes intemnuntiique constituti sumus, utrum populus romanus libentius sanciet, Pompeium an Antonium Mihi quidem numine deorum immortalium videtur hoc sol tuna voluisse, ut actis Caesaris trinis ac ratis, Cn. Pompeii filius posset et dignitatem et fortuna patrias
VI Ac ne illud quidem silentio, Patres conscripti, Praetereundum puto, quod clarissi uti viri legati L. Paullus, Q. Thermus, C. Fannius, quorum ubetis
cognitam voluntatem in rempublicam, eumque Per-Petuam atque Constantem, nuntiant, se Potnpeii conveniendi causa devertisse Massiliam, eumque Ogno visse paratissimo animo, ut cum suis copiis iret ad Mutinam, ni vereretur veteranorum unimos ostendere.
Est vero eius patris illuc, qui sapienter iaciebat non minus multa, quam sortiter. Itaque intelligilis et animum ei praesto suisse, nec consilium defuisse Atque etiam hoc M. Lepido providendum est, ne quid
arrogantius, quam eius mores serunt facere videatur. Si enim nos exercitu terret, non in eminit, illum Exercitum, senatus populique romani atque universae reipublicae esse, non suum. At uti potest pro suo. Quid tum Z omniane viris bonis, quae sacere Possunt, sacienda sunt 2 etiamne, si turpiu, si perniciosa erunt lsi sacere omnino non licebit Quid autem turpius aut foedius, aut quid minus deceat, quam contra Senatum, contra cives , contra patriam exercitum ducere3
95쪽
9 IN M. ANTONIVM quid vero magis vituperandum, quam id facere, quod non liceat Licet autem nemini contra patriam ducere exercitum si quidem licere dicimus, quod legibus, quod more maiorum institutisque conceditur. Neque enim, quod quisque potest, id ei licet nec, si non obstatur, propterea etiam permittitur Tibi enim exer. citum, Lepide, tanquam maioribus tuis, patria pro se dedit. Hoc tu arcebis hostem ines imperii propagabis senatui populoque romano parebis, si quam ad ullam rem te sorte traduxerit. VII. Haec si cogitas , es, M. Lepide, pontifex maximus , M. Lepidi, pontificis maximi pronepos. Sin hominibus tantum licere iudicas, quantum possunt, vide, ne alienis exemplis, iisque recentibus, uti, quam et antiquis et domesticis malle videare. Quod si auctoritatem interponis sine armis, magis equidem laudo; sed vides, ne hoc ipsum non sit necesse. Quamquam
enim est tanta in te auctoritas, quanta debet in homine nobilissimo, tamen senatus se ipse non contemnit; nec vero sui unquam gravior, constantior, sortior Incensi omnes rapimur ad libertatem recuperandam non potest ullius auctoritate lanius senatus
populique romani ardor exstingui odimus irati pugnamus extorqueri de manibus arma non possunt; receptui signum, aut revocationem a bello audire non Possumus; peramus optima pati vel difficillima malumus, quam servire Caesar consecit invictum exercitum duo sortissimi consules adsunt cum copiis L. Planci, consulis designati, varia et magna auxilia non desunt de D. Bruti salute certatur. Vnus furiosus
gladiator cum teterrimorum Iatronum manu , Contra patriam, contra deos Penates, contra aras et socos
Exstingui Visinus malebat restinstu.
96쪽
PHILIPPIC TERTIA DEClMA, CAP. 8Contra quatuor consulos gerit bellum. Huic cedamus7 huius conditiones audiamus cum hoc pacem seri Posse credamus 2 VIII. At periculum est, ne ab hoc opprimamur. Non metuo, ne is, qui suis amplissimis fortunis, nisi nobis salvis, frui non potest, prodat salutem suam. Bonos cives primum natura esticit, adiuvat deinde somtuna. Omnibus enim honis expedit, salvam esse rempublicam. Sed in iis, qui fortunati sunt, magis id ap- Paret. Quis fortunatio Lepido, ut ante dixi quis eodem sanior Vidit eius moestitiam atque lacrymas Populus romanus Lupercalibus vidit, quam abiectus,
quam consectus esset, quum Caesari diadema imponens Antonius, servum se illius , quam collegam esso malebat. Qui si reliquis flagitiis et sceleribus se abstinere potuisset, tamen unum ob hoc iactum, dignum illum omni poena putarem Nam, si ipse Servire poterat, nobis dominum cur imponebat et, si eius pueritia pertulerat libidines eorum, qui erant in mimtyranni, etiamne in nostros liberos dominum et tyrannum comparabat Itaque illo intersecto, qualem eum in nos esse voluit, talis ipse in ceteros exstitit.
Qua enim in barbaria quisquam tam teter tam Crudelis tyrannus, quam in hac urbe armis barbarorum stipatus Antonius Caesare dominante veniebamus in Senatum, si non libere, attamen tui . Hoc archipirata quid enim dicam tyranno 2 haec subsellia ab Ιιyreis occupabantur. Ρrorupit subito Brundisium, ut
Qualtior eonNιle Nempe duos urbem. Sed quum statim exemplum liuius anni Hirtium et Pansam, duos stannidis Antonii afferat in senatu designatos D.Brutum et L u .ER Muti in eteros idem est
o ceteros exstitit Ervestius μιε- eum Autonius tam sibi ros intelligebat eos, qui essent extra Irannum lupo u at.
97쪽
lm M. ANTOM Minde nomine quadrato, ad urbem accederet lautissimum oppidum . nunc municipium, honestissimorum quondam colonorum, Suessam , sortissimorum mili-ium sanguine implevit; Brundisii in sinu, non modo avarissimae, sed etiam crudelissimae uxoris delectos Martiae legionis conturiones trucidavit. Inde se quo furore, quo ardore, ad urbem, id est, ad caedem optimi cuiusque rapiebat lΙX. Quo tempore dii immortales ipsi praesidium improvisum nec opinantibus nobis obtulerunt. Caesaris senim incredibilis ac divina virtus latronis impetus crudeles ac sui ibundos retardavit quem tum ille demens
laedere se putabat edictis , ignorans, quaecumque salso diceret in sanctissimum adolescentem, ea vere recidere in memoriam pueritiae suae. Ingressus urbem est, quo comitatu, Vel potius agmine i quum dextra, sinistra gemente Populo romano, minare tu P dominis, notaret domos divisurum se urbem palam suis pol
liceretur. Rediit ad milites ibi pestifera illa iburi
concio. Inde ad urbem cursus senatus in Capitolium: parata de circumscribendo adolescente sententia Consularisci quum repente nam Martiam legionem Albae consedisse sciebat a stertur ci de quarta nuntius. Quo porculsus, abiecit consilium reserendi ad senatum de Caesare. Egressus est non viis, sed tramitibus, paludatus eoque die ipso innumerabilia senatusconsulta secit quae quidem omnia citius dolata, striam scripta sunt. Ex eo non iter, sed cursus et fuga in Galliam. Caesarem sequi arbitrabatur cum legione Martia, cum
quarta, cum veterauis; quorum ille Domen prae metu
ferre non poterat eique in Gallium penetranti, D. se
98쪽
PHILIPPIC TERTIADEClM, CAP. Ο o Brutus obiecit; qui se totius belli fluctibus circumiri, quam illum aut regredi, aut progredi maluit, Mutinamque illi exsultanti, tanquam frenos furoris iniecit. Quam quum operibus munitionibusque sepsisset, nec eum florentissimae coloniae dignitas, neque consulis designati maiestas a parricidio deterreret: tum me testor Et Vos, et populum romanum et omnes deos, qui huic urbi praesident invito et repugnante legati missi tres consulares ad atronem M. Antonium, gladiatorum ducem. Quis tam barbarus unquam iam immanis Ita serus Non audivit non respondit neque eos Solum praesentes, sed multo magis nos, a quibus illi erant missi, sprevit, et pro nihilo putavit. Ostea, quod scelus, quod facinus parricida non edidit circumsedit colonos vestros, exercitum populi romani, imperatorem, consulem designatum agros divexat civium optimorum hostis teterrimus omnibus bonis Cruce ac tormenta minitatur. Cum hoc, M. Lepide,
Pa esse quae potest cuius ne supplicio quidem ullo saliari videtur posse Populus romanus. X. Quod si quis adhuc dubitare potuit, quin nullusocietas huic ordini populoque romano cum illa importunissima bellua possit esse desinet profecto du- hilares his cognitis literis , quas mihi missas abali Ptio
Consule modo accepi. Ea dum recito, dumque dusingulis sententiis breviter disputo, velim Patres conscripti, ut adhuc fecistis, me attente audiatis. Antonius Hirtio et Caesari. Neque se imperatorem dicit, neque Hirtium consulem, nec Pro Praetore Ca CSurem. Satis hoc quidem scite. Deponere alienum nomen ipse maluit, quam illis suum ruddere. Cognita morte C.
99쪽
in Trebonii, non lusiaoisus sum . quum dolui. Videte, quid se gavisum, quid doluisse dicat facilius de pace deliberabilis. Dedisse poenas sceleratum cineri atque Ossibus clarissimi piri et amaruisse numen deorum intra Inem anni uertentis , aut iam soluto supplicio amricidii, aut impendente luelandum est. O Spartace lque eni in te potius appellem cuius propter nefaria scelera tolerabilis suisse videtur Catilina laetandiim CSSe ausus es scribere, rebonium dedisse poenas sceleratum Trebonium 2 quo scelere, nisi quod te
Idibus Martiis a debita tibi peste seduxit Age, hoc
laetaris videamus, quid moles le seras. Nouem itid catum hoc tempore Dolatestim, eo quod sicaritim omcidera, et uideri cariorem populo romano flium scurrae, quam C. Gesarem patriae Parentem, ingemisCeridiam
esι. Quid ingeiniscis hostem Dolabellam iudicatum 2 Quid te non intelligis delectu tota Italia habito,
consulibus missis, Caesare ornato, sagis deniquesti mptis hostem iudicatum Quid est autem, scelerate, quod gemas, hostem Dolabellam iudicatum a senatu , quem tu ordinem omnino esse uultum putas' sed eam tibi causam belli gerendi proponis, ut sena-ium funditus deleas, reliqui boni et locupletes omnes summum ordinem stubsequantur. At scurrae filium appellat. Quasi vero ignotus nobis suerit splendidus eques romanus, Trebonii pater. Is autem humilitatem despicere audet cuiusquam, qui ex Fadia sustulerit
Ati iam aestit -- impendente Seduxit Ep. ad Trebonium, lih. .lossatoris notam esse fitispientiis est X Quod Mero a te, Miro optimo Etuestius. Si genuina sunt Autonius se citis est, tuoque beneficio adhuc dicere voluit, Caesaris eae lum partim Misit hae Pestia r interdum . quod in Trebonio puuilam esse partii in mihi Missas est tibi subirascor. Nam.
relii suis interlaetoribus uultum iri Qui ex Fadiso optimam aue
100쪽
PHILIPPIU TERTIA DECI IMA, CAP. I IXI. Acerhissimum uero est, te, Hirti, ornatum
esse benesciis Caesaris, et talem ab eo relictum, qualem ipse miraris. quidem negare non possum , a Caesare II irtium ornatum; sed illa ornamenta, in virtute tindustria posita, Iucent. Tu vero, qui te ab eodem Caesar Ornatum negare non potes, quid esses, si tibi ille non tam multa tribuisset ecquo te tua virtus
provexissetet ecquo genui in lustris, popinis, alea,
vino tempus aetatis omne consumpsisses, ut iaciebas, quum in gremiis mimarum, mentum mentemque de- Poneres. Ute, O Puer . . . Puerum appellat, quem non
modo virum, sed etiam sortissimum virum sensit et sentiet. Est istuc quidem nomen aetatis, sed ab eo minime usurpandum, qui suam amentiam puero huic praebet ad gloriam qui Omnia eius nomini debes
Debet vero, solvitque praeclare. Si enim ille patriae parens est, ut tu appellas ego, quid sentiam, videro rcur non hic parens verior, a quo certe vitam habemus, e tuis facinorosissimis manibus ereptam Τ....id agere, ut iure damnatus sit Dolabella 'Turpem vero actionem, qua defenditur amplissimi auctoritas ordinis contra crudelissimi gladiatoris amentiam De ut omne a haec liheretur obsidione Veneficam audes appellare eum virum, qui tuis veneficiis remedia in v nit quem ita obsides, nove Hannibal, aut si quis acutio imperator fuit, ut te ipse obsideas, neque te istinc, si cupias, possis explicare. Recesseris undi
que omnes insequentur. Manseris haerebis. Nimirum recte veneficam appellas, a quo tibi praesentem
Ferrarii emendationem reeeperunt diastria Posita. timnex. In M. erat ex eadem vel Si quis a tior Ironia voeat auine ea ia tem Annibalem. quia ille etiam inter Eequo genua Ursinus malebat in montium angustias a Fabio Dietatore geniam Beete opinor sicut ante di eireumfassus . vix inde se explica