장음표시 사용
161쪽
Theotiosi oci , quum ipsa in Oriente magis praevalere coepit. Ille Valentinianira filius Patre in Ortuo anno 375 Occidentis , et anno 378 Valentis loco , Orientis imperium accepit , hoc vero I heodosio tradidit. Primum ille Cultus utriusque , romani et christiani, libertatem tuebatur , nec Paganis erat molestus. Deinde vero, et potissimum ab anno 38 2, instigante AMBIi OSIO, Christianoria in causam strenue agebat. Lege hoc anno publicata , illorum Sacerdotes plerisque Privilegiis privavit, ac Pallium pontificale ipse recusa vit ij. Gratiano a ulein ania 383 interfeci , ac mortu Valentiniano ΙΙ, qui huic in 0ccidente succesSerat, lieodosius , huc usque in Oriente regnans, anno 394 Occidentis etiam ni perium iactus est 2ὶ Tribus prioribus Regni theodosiani annis ab . 378 38l Cultus antiquus in Oriente plena quoque fruebatur libertate , ubi longe lateque propagata erat LIBANII disciplina, cujus Discipuli et Amici, per Graeciam , Syriam , et Aegyptum , quoquo ersus dispersi erant, aena uiuum, et ipsi inter se invicem , et cum suo Doctore Epistolarum habebant commercium 3ὶ Veriri clementiam in Paganos Τheodosius postea magis magisque missam secit. Anno 38 et deinceps Leges tulit de is os talis , de Catechumenis, et Fidelibus s. aplietatis , ac de Sacris iis , id est de Vaticiniis ex Victimarum extis desumtis 4ὶ Ηο enim studebat , ut , quod multi ante eum Imperatores jam ο uati fuerant, Divinatione et magicarum Aulium insaniam , qua ejus temporis homines praesertim Orrepti erant , et quarum causa pleraque Sacrificia instituebantur , coerceret. filio nenipe consili victimae raro caedebantur. His autem prohibitis , reliqui tamen ilus eo usque Paganis permis, erant, et empla eorum patebant. Mox Vero gravior tempesta Paganismo exorta est, annis nimirum 388 et 391. Illo Theodosius, Romae degens, multis Romanorum obilibus persuasit, ut Christi Beligione in amplecterentur hoc anno, monente temon BRosI , Sacrificia oemploruaditum , et Simulacrorum Cultum . in Omne Risus interdixit, et eos , qui has Leges violaturi essent majestatis reos declaravit 5ὶ quamvis in Occiciente ne sic quidem Cultus iste exstirpatus esset, in pleriSque taliae , ac brevi in omnibus sere locis Orientis , finis imponebatur operi, a Conritant in inchoat , adeo ut Eu NAPId ingruentes hujus temporis I Bun. p. 45 seqq. ubi ei p. 5 seqq. , de magna ΛΜBRosi eo tempore cum aput Grationum,lii apud Theodosium L auctoritate, exponitur. - Εuc'. I, p. 32 I, oll. 339 et 32 seqq.i2 B. I p. 347 coli. 33l. 3 B. I, p. 468 , coli. p. 352 et 358 seq. 4 Vidit L. 1. C. h. de Apodalis XVI. a. 38 orienti, a vero 383 L. 2. C. Th. de postalis
162쪽
eo lamitates hominibus imputet , vestes nigras gerentibus , sive Monachis l). Ne sine causa sic ille judicabat Horrenda nempe fuit Christianorum, sua victoria immoderate exsultantium, rabies Ouantopere scilicet Episcopi in Oriente, inscio et invito Imperatore saevierunt monachis armatis, a militibus mercede conductis Magnificum dessae Templum, Eulogio piscopo auctore, quanto surore spoliatun et dirutum i quam atrox strages Alexandriae edita , qua eum conjuncta non tantum erat celeberrimi I empli Serapidis destructio, sed foeda etiam barbaries , qua Schola evertebatur Canopi , ubi Literae aegyptiacae docebantur uam samosa denique Marcelli pameae , et 'latitant Antiochiae Episcopi, facinora i quae quum alaestinae ac Phoeniciae piscoporum aemulationem excitabant, non his, sed Indi enis, sortiter resistentibus, tribuendum est, quod eadem ipsis non pari ratione cesserunt 2 Indigenarum enim permulti suis Sacris ibi adhaerebant, ac his, Theodosio mortuo , ac si cum eo Leges ipsius essent sublatae, novi animi additi sunt. Dicias igitur Leges Arcadius anno 395 confirmaTit , ac nova auxit , qua Omnes Sacrorum paganorum Ministri omnibus Privilegiis et immunitatibus privabantur 3 in Acciam emplorum per Palaestinam et Phoeniciam Icidium , licet ne tunc quidem ubique loeorum sine dimouitate, juvante item Ioanne Chrysostomo, consummabatur. Quae tune , . . O-liente piscopo Porphyri ac favent eo uousta Eudoxi , per Cynegium , cum exercitu
Constati iiii opoli in Palaestinam missum magae ejusque Marnae Templo evenerunt, summam et aganorum, et vero Christianorum asperitatem manifestarunt 4 .
Sed in hoc tempore describendo diutius morari hic non licet. Ac dicta etiam sumetunt ad ea tempora in memoriam nobis revocanda. Haec ergo si mente tenemus, Samaritanorum tunc viventium Conditionem melius sane cogitare po*sumus. Etenim Paganorit in quidem res iis dictis et praedationibus maxime agebatur , sed quae Samaritanorum quies, quae SecuritaS, quae vita , si Magistratus, ipsis malevoli, eos etiam in Legibus it B csa. II, p. l. et I p. 489 , 492 coli. 402 seq. In Occidente aganismum nondum Irofligatum
fuisse , videmus ex ejusdem sub Onorio conditione, quo regnante adhuc florebat. Vid. Ru D. p. 77 seqq. In Oriente, mulli agani ex loeis suis iugali , alio se contulisse videntur. Ex Syria et aliis variis Orientis partibus arranem ivaxime refugerunt, ubi Paganismus seculo nono ad sinem vergente adhuc orebat. Ηο tempore nimirum ibi vixit Abu'linam Tabis, de quo exposuit BAR HEBR. in Chron. yr. p. 176 seq. ipsius pera quorum pleraque de aganismo agebant, enumerans, et ex iis locum adducens, quo Paganismi conlinetur Elogium, cujusmodi Io CBRYs Dud orat. XII, p. 403-40, seculo primo p. C. n. eonscripserat Dolendum est, illum Librum, et alia ejus generis Scripta Christianis syriacis ea os quippe, ideoque ab ipsis neglecta, periisse Horum lamen memoratio jam alicujus est Omenti. Exinde nempe Dparet, Literarum syriaearum studium, non a solis Christianis , ut non nemini visum est, sed a Paganis etiam
163쪽
eastigari contendetenti trii quam lacile in suspicionem adduci poterant v. g. artium α-ginarum , dum omnes, ipsorum coetui non adsUriptos , a Sacris ipsi caute abarcebant, ei speluncas saepe adibant, ut On Ventus ibi haberent, et circumcisionis ritum celebrarenti Si autem Magistratus isti si molestia iis inferre possent, quanto gravioribus vexationi-hus et alamitatibus in mediis iis tumultibus obnoxii fuerint, quum indomitae christianorum elotarum turbae, isto in summatae furore sanatico , omnia caedibus incendiisque reia plebant. Ista agmina , quae, Si Christi causam modo sibi agere viderentur, quaeque licita sibi existimabant , in uo a nos non tantum, sed in alios item irruisse, disputatione non indiget. Ac vere iiDIGERυD IJ, non solum , inquit, in tempta polianda diruendaque Monachi incubuerunt, sed ubique discurrentes et sacrisciorum fumum odorantes
filius quoque variorum, Ut lima saesa falS praetexentes, depraedati sunt, rusticorum penu vacuarunt, multo citram eccleSias omine praediis paternis , sacra esse dicentes, expulere, neque injurirem a SSi Dure hos ad episcopum reos ducentes quicquam Pr Ecer ιt.
His de Ma=H5 prueinis sis , de Samaritanorum c0nditione sub Imperatoribus a Constantino adorcadium usque , quatenus haec e illorum vicissitudinibus illustrari pos ii quodammodo judicare possumus. Hanc autem qu plenius cognoscamus, Iudaeos item aliendamus. De his vero disseramus ita , ut , de iis exponentes, alia tein , quae eodem
tempore acciderunt , et ad Samaritanorum vicissitudines sive pertinent, sive ipsas explicant brevitatis causa uno tenore hic memoremus. Hanc disquisitionem absolvemus regno
Titeodosii ΙΙ, quo usque extendi videtur narratio , Codici scaliger an inserta, de qua
De iis, quae Constant in regnant , Samaritanis evenerint, nihil innotuit. Neque ea quae in Libro Josuae traduntur , ad hoc empus referri posse videntur. Temperantiae autem illius ratione habitu , Samaritanos non sollicitatos suisse, conjiceres. Attamen quominus sic statuamus, impedit Iudaeorum iis temporibus agendi ratio. Hi nempe, progressus eligionis christianae indigne ferentes, tumultuati sunt. Samaritani an idem fecerint, non constat. Sed Leges, quas de ins Imperator tulit , si his etiam praescripta os in , quod verisimile est , hos quoque proli ibuerunt , ne Rei christianae progressibus seopi onerent, ac suam ipsi eligionem inter suos servos propagarent 2 i. Multo eurior non in Paganos tantum, sed et in Iudaeos erat Constantini Filius , ejus -
164쪽
que in riente Successor , Constantius 337-36li. Consors G/m hic nosci ibebat Iu eorum cum militer chriSilanci , ac Legem de Servis ante datam acuebat. IIujusta inenni oris severitatis udaei ipsi fortasse fuerunt auctores. Seditione saltem Caesareae , in Palaestina urbe , commota , tum in alios ii, tum in Samaritanos etiam saevierunt; quosacium est, ut anno 339 gravem Gallus vindictam sumeret, utque ea urbs, aliaque loca Palaestinae gravissime amigerentur il . Verum non modo in ea seditione , et Galli expeditione , Samaritanis multa damna illata sunt , sed etiam Magistratus romani magnis eos assecerunt injuriis , quae quomodo Samaritanorum in ScΛLIGERI Codice dicta illustrent, mox videbimus. Stam autem Magistratuum hoc te uapore tyrannidem, observat dignissimam, iiDIGER Us etiam descripsit , cujus Verba, quia Dissertati paucis, credo , praesto est, hic inserere liceat. ΜΕrant , inquit 2 , in Oriente jam a primis Constantii tem-mporibus improborum magistratuum et ossicialium omnia plena Eunuchi et alii amiciis avari et crudeles, quoruni ingenti turba Constantius circunidalus erat , nihil omitte viant, quo ejus gratiam consectarentur et avaritiam suam X plerent. Dum enim imperais D tori, ubique conspirationes odorant , semper aliquid funesti nunciantes monstrabant, D quanta cura ejus saluti providerent, simul ortunis reorum inhiabant Provinciarum D judices, orientalium praesertim non pauci, dignitate suas magno pretio ab eunuchis Demerant, non Christiani , non pagani, sed flagitiosissimi homines , praeter lucrum nihil γ cogitantes. His accedebat alia pestis, Curiosi vid. VALEs ad IIIIAN. XV. 3.8), ge-Μnus Ασentium in rebus , quorum multa millia Constantio imperatore in omnibus orbis D Romani provinciis dispersa erant , quibusque praeter alia id negotii demandatum erat, is ut quicquid provinciales contra jussa imperatoris molirentur , ad judices deserrent. Sed D delatores isti perniciosissimi in quibusvis aliis criminibus accepto pretio conniventes, nihil studiosius agebant, quam ut cives locupletes laesae majestatis reos sacerent quo is nillil facilius, cum illa Constantii dicta latissimum delationibus campum aperuissent is quicunque igitur oracula aut vates consuluisse , aut cum Magis Oan mercium habuisse deprehendebantur , statim a Curiosis in judicium rapti, in carcetes detrusi , et a carnisi is cibus nunquam otiosis crudelissime torti, postrem necabantur , aut deportabantur, aut D fortunis omnibus spoliati di inittebantur. Bieve Juliani regnum iis, qui aliam quam christianam eligionem prostiebantur, faustu ni Iudaeis ilem erat propitium. Quae his ille concesserit, noluin est 3 i. Bona tamen , quae ex Imperatoris erga eos benevolentia , et injurias ante illatas compensandi acres in integrum restituendi studio , in Samaritanos redundaverint , neque hi ipsi, neque
165쪽
Nec quid quain de horum conditione traditur sub JOViano, per 8 menses regnante, sive sub Valente 364 3 8 . Paganorum lautorem orian Drumque vindicem , sed Cliristianis orthodoxis iniquiorem, eum novimus. Bella celerum es it perpetua , quae quum agerentur orabes, duce Regina Mari in Palaestinam invaserunt, et in Phoeniciam usque penetrarunt, nec nisi post grave proelium Iecesserunt. Cujus Speditionis incommoda ut Samaritani sine dubio senserint , ita etiam salutarem vim experti sint Legum Valentiniani et Valentis , quarum hanc memorasse sussiciat unicuique , quod animo imbibisset, colendi libera facultas a me tribus est 13. Theodosius, qui Valenti in rientis inperi successit, belli ea Virtute insignis, non
sortissimum modo se praestitit hostibus exteris coercendis , sed terribilis etiam fuit Paganorum et Arianorum adversarius, quorum hi, sub Constantio et Valente in riente superiores evaserant , illi vero , ut supra narravimus, in nonnullis Aegypti et Syriae pari i-bus, et tractibus, Libano sinitimis , tunc etiam dominabantur 2ὶ Iudaeos contra Theodosius toleravit et tuitus est, ac benigne interdum tractavit. Cohibuit nempe, quominus Synagogae destruerentur ac spoliarentur, et ne quis udaeos impediret, quominus in eas convenirent. Curialium tamen Munerum inimi multat eui reScidit, id est , non amplius permisit, ut udue Oium causae a Magistralibus ipsorum ecclesiasticis secundum Codicem Legis Diosaicae agerentur , Sed voluit, ut eae quoque ad communem Judicem deserrentur , et secundum Jus romanum de iis pronunciaretur. Cavit denique, ne Judaei et Christiani conjugiis inter se miscerentur, et Servos illi cluistianos circumciderent 3j.
Eadem de Samariaant statuta esse videntur, quod , colluta heodosii Lege de MDiculariis, et Honorii de Ailili Agentum in rebus, in quibus, ut supi p. 40 et 49 vidimus , Iudaei et Samaritani uno tenore memorantur , verisimillimum est. Ceterum , florum conditio , Legibus ergo non inferior adeo reddita , in mediu tamen narchia sero , dictis turbis a Christianis motis excitat , interdum sine dubio miserrima fuit. Quod nisi alii satis manifestum esset, insuper illustrari posset ex ante p. 146 memorula injuria, aina-xitanorum certo non minus , quam Judaeorum Synagogi illa luci et Legibus tamen interdicta. Et hic eruin talus non emendatus est sub Arcadio, ab anno 395 - 408 regnante, que in pater Theodosius Orienti praeposuerat, Occidentem Honorio tradens , qui huic adanii viii 423 praesuit. I L. 9. Cod. H. e males is math. Vid. EvYsson , p. 2 , et E p u '. l. II, p. 343 seq. De Arabum expeditione Ogori. H. E. VI, 38; et Mops Chronogr. ex ed. Bonn. I, p. 24 I00.
166쪽
Palaestinae nempe , ut universi Imperii conditio . imperante Arcadio tristis erat 13. De renovatis Christianorum urbis locuti sumus. Nondum vero de aliis calamitatibus, quae in Oriente licet non inauditae, tunc tamen polissimum erant horrendae. Gravemptat locustarum alagam, ac morbum pestilentem , quorum memoriam HieronJmus, ipse testis, servavit 2 .
Iudaeis quidem , a quorum sorte sors Saluaritanorum pariam diversa fuisse videtur, Privilegia adhuc concedebantur , non eadem tamen in utroque Regno. Lege praesertim observat dignae sunt, quae cum Mercatio am, quam Jiidaei factitabant, tum Rem ipsorum sacram tuebantur , tum quae Judaeis pea mittebant, ut Sert is uterentur christianis Lex
porro Honorii anni 404. repetit a. l8, modo citat , et supra i p. 49 cursim explicata; qu is omnis Agentum Militia iisdem et Somaritanis prohibetur, simul vero statuitur, licere iis, qui in praesonii Mentes in rebus , vel ala in sint , hanc Militiam percurrere et legifimis stipendii terminare. Ouia ergo Judaei et Samaritani ad annum 40. ad omnes Militias admittebantur , neque tunc ab Advocationis et Curiae funeribus barcebantur , videmus, Imperatores ei aetate ab omni benevolenti Samaritanis, et maxime Judaeis praestanda, non alienos fuisse tum et lain iros ita utraque Gente tunc item noruisse, ingenii laudibus non destitulos , qui si nempe non amplius reperii suissent ea Imperatores non statuissent 33. Theodosius ΙΙ, vir probus et pius orcadio succedens ab anno 408-450. Paganismi reliquias prorsus exstirpare conatus est . . Ii daeos tuebatur , sed etiam coercebat. Samori lanis autem non valde benignus erat. Ex Legibus ante commemoratis hoc manifestum , quibus his , et Judaeis item , Causas forenses vere , et curialia Munera e-rere, ac novos Synagogas condere, interdixit , atque iis , qui ex his Gemibus ad Soci ἀ- tatem christianam transiissent , maxime favit. Hae igitur Gentes si quo tunc sapore gavisi sint , Imperator id non ideo fecisse censeatur . quia emis adeo esset benevolus, sed potius , quia, aequitatis in universum studiosus, innocentes tueri , injustitiam , injurias, ver l, . illicita , arcere cupiebat Sin. Religionem christianam totus vindicare e propagare studuit, ac singularis pietatis documenta tum ipse dedit 6 , tum uia universa, in primis vero Uxor Eudoeia , quae anno 35 sacro itinere in Paluestinam suscepto , Ecclesias et alibi et praesertim inierosolymis , splendidis muneribus liberaliter donavit, loque
167쪽
postea tediit, ut, sacra loca adeundo, ac pia opera peragendo , tota in vitam deinde ibi
Hae tamen regi , ut aliae Imperii partes, tunc etiam Vari modo assigebatur. Graves terrae motus, quibus alibi multae urbes vastabantur 1 , omnibus ibi terrorem incutiebant. Et hae calamitates , quas irati I minis testimonia esse opinabantur, Christianos non minus , quam horum adversarios , ad sua Sacra tuenda incitabant. Accedebat servor imperatoris christianam Religionem juvandi, omnium Christianorum aemulationem excitans, sed ob nimiam ipsorum seVeritatem , et ver audaciam , ae temeritatem , partes in seriores simul cogens , ut suam causam agerent, et data occasione Vindictam sumerent. Sub tenui Imperatore , et in terra , ubi magnus erat hominum numerus , sorte sua non contentorum , istiusmodi se defendendi et seditiones movendi conatus, non bene
cedere vix poterant. His igitur opportunitatibus usi , non tantum anno 1 Plinth Gothus 2 , sed postea etiam agant et Judaei tumultuati Sunt 3 . Ac Samaritanos tunc nihil egisse , quis credat, qui ea , quae deinde facta sint, attendita Periodo a constantino ad heodosium Juniorem perlustrata, Samaritanos jam audiamus, de suis vicissitudinibus iis temporibus , in codice cALIGERI app. XLVIH- , loquentes. De Aqbuno Pontifice cap. XLVII sit sermori cujus bona publicabantur, et quo vivente duo Sacerdotum silii, Romanorum Sacra amplecti recusantes, intersecti, ae 36 Viri eruditi ad portam Nabolosi crucibus affixi esse dicuntur Samaritanorum conditio miserrima tunc suisse videtur. migebantur omnes , aditus ad Montem sacrum vi secludebatur, nullus amplius iis supererat Sacerdos, nulla Legis institutio quem rerum statum ad Babam usque durasse , perhibent, qui lavem meneam in Monte positam dejecerit. De Babae Patre cap. XLIX exponitur. ΙΙujus nomen erat Nathanal, tres fi Iios habens, Aqbunum , inhasum , et primogenitum Baham , cujus cognomen erat Raba. Hic quum natus esset, Pater diu haerebat, quomodo ipsum circumcideret Romani enim eo tempore ainaritanis hoc interdixisse dicuntur , et delatores constituisse , qui eaVerent, ne hicce ritus clam ab iis institueretur. Praesectus porro ibi memoratur Regis romani, nomine Garma a rum , vicinus allianulus, qui quum Nathanalem mandasse animadvertisset, ut filius recens natus in speluncam, haud procul Naboloso sitam, ad circumcisionem subeundam , tecte deduceretur, rem peragi non modo sinebat, sed opes etiam, quibus Pontifex ipsius gratiam sibi conciliare studeret , accipere nolebat , insuper promit iens se hanc rem ad Imperatorem non perlaturum esse. Pro quo beneficio ad hunc
168쪽
isque diem , ut ibi sunt, quotieScunque circumcisionem instituant, bene ipsi precantur Romanoruin lingua dicentes: misereato Deus Gar manis. 'queruntur praeterea hoc et sequente Capite de cibis Orm Ptis , de clausis Synagogis, de aditu Montem fac Dum prohibito , sabulani de et e loquente addentes , dorcii coribus deinde , quibus includerentur , verbo , de gratii persecutione , cujus opportunitate multi Saniaritani Religionem suam tib negassent, atque dola coluissent. Ex quibus angustiis contendunt se evasisse post 2 annorum intervallum , Buba auctore. Hic tamen , ut cap. L narratur , consilium tantum rartirit, quod peragendum commis Erit Laisio, filio fratris , sive, ut in Pontis cum Calalogo legitur, flio Bribae. Is
nempe Con&lanthnopolin mittitur , ut linguae institulorumque Romanorum , civilium et sucrorum , peritus fieret qu Scienti comparatu, rediret , et Samaritanos a Romanorum dominatione liberaret Monachi igitur vestitu indutus, pium Christianum se Simulans proficiscitur , o tantos brevi tempore in Disciplinis progressus facit, ut omnes Romanos non modo vitae sanctitate, sed eruditione etiam superet quibus cognitis, Imperator Λrchiepiscopum i eum creat, utque sub finem 3 annorum veniam rogantem Nabolo silm iter suscipiendi , magno cum agmine eo Proficiscentem ipse comitatur quid autem a Wius deinde secerit, non traditur. iis nempe enarratis , o de Sca LIGERI absolu
Quae cap. XLIX et L traduntur, empore accidisse , quo Res christiana in Imperιο romanes oreret, non quidem agnoverunt, qui hunc Codicem legerunt, Sc ALIGER , J. .n0TTINGEB Us , RELAXDUM at nullo lamen dubio est obnoxium i). Ne enim loquar de tabula chronologicu Pontificum , quae hoc suadet, observasse susticiat, sermonem ibi esse de Constantinopoli, ac talein urbis conditionem depingi , qualis demum fuerit aetate cire iter heodosii II , quum nulla ibi Cultus aliti qui Vestigia amplius superes Sent, ac sola
regnaret eligio christiana, et Scholae christianae ibi florerent 2 tui fuerint dela lo-
I S LrcER Gemen . Temporum , p. 627 incipii, inquit, Iosuae Liber ab excessu I sis, desinit infra tempora peratoris adrioni e magis definiti in L iis . Lilir. II Iii St. 362 habemus Chron
169쪽
rem, si e custodes scap. XLIX emolati , ad januas Samaritanoruni positi ut circumcisionem prohiberent, ex iis apparet, quae de praVa rerum Publicarum conditione, regnante Constantio , ex RUDIGEn descriptione p. 148 attulimus. Λ Garman iste ar- namgs ortasse idem est atque Germanus , piscopus ea politanus, qui Concilio ni caeno primo
anno 325 intersuit 1J. II ic saltem eodem tempore vixit , quo Nathanti Pontificatum gesserit 333-365ὶ Garma ille deinde vocatur ii quo titulo ab Arabibus ornantur etiam Episcopi. Neque miramur, hic eum fingi Summi Magistratus partes abolos agentem. Noster
Auctor nimirum , haec scribens, magnam cogitavit , qua deinde piscopi in Imperio romano instructi erant , auctoritatem , et hanc ob causam Germanum consideravit , tamquam summum in Rep. Virum. Postea enim piscoporum mandatis Magistratus civiles obediro debebant , et ipsos suis auxiliis juvare , eorumque in judiciis Tatum tamquam supremum revereri 2j. Haec ergo perperam hic ad Constantii tempora transferuntur. Tunc enim licet multi piscopi, ala opportunitate, majorem potestatem sibi saepe arrogarent summa ea auctoritate, quam diximus , nondum gaudebant legitime. Munera majora et Provinciarum administrati , ut supra p. 143 vidimus , tunc Romanorum Nobilibus mali data erant , Paganismo maxima in partem addictis , sed opibus et erudition Christianis superioribus , quorum maj0r par eo ' usque constabat honi inibus inferioris classis.
Et haec disputatio nos ducit ad singula in Samaritanorum dictis accuratius consideranda. In his enim ei a cum falsis et fictis conjuncta sunt , ut multis nulla fides haberi pos- it. Videntur haec desumta esse ex Libro Amialium ponti calium , exceptis iis , quae in sine cap. XLIX , et in principio capitis' leguntur. Hic nempe ex aliis fontibus res, ante jam narratae , repetuntur , et in cap. L miris fabulis, quae ex traditionibus circumlatis oriundae sint, insuper augentur. - Ιllius autem Libri Annalium pontificalium arabice conscripti, mentio sit in cap. XLVII in Cod sculi g. p. 246 his verbis: Uo ,-sa e S ri I i, SI SI. - - - - , id e St et OH Sori simus annos et ita summi Pontificis h. e. summorum Pontiscum; et succeSsionem ab I bunis summo Pontis e. Auctor , ibi ipse loquens in alio per e , quod post Annales eos pontiscales scripsit , ad hos Annales coinponendos usus esse videtur , sive ipsis authenticis Samaritanorum finitalibus pontificalibus, sive Libro de S ainaritanorum ontificibus exponente , que in , quia saina Iitanice conscriptus suerit , ipse verterit, et auxerit. Hic enim
illa , in trivium et quadrivim , quorum illud omplectebatur Grammulicam, Rhetoricam , Dialecticam. Ab his Sch0lis p0rro diversae erant Soholae eelesiast teste , sive theologicae. Variae hae Scholae Spectantur ubi Laxvius Scientiarum studio Constantinopoli operam dedisse dicitur.
170쪽
Liber samari ianus, aut Λnnales illi authentici, praeter jejunam nominum et annorum enumerationem , non multa complexi esse identur , quae Pontificum vicissitudines , et Gentigipsorum temporibus conditionem illustrarent. Haec ergo Scriptor arabs quum ex traditione vi rente amplis caret, ac sui Verbis , et orationibus inserendis , exornaret, in errorem ipse nonnumquam incidit, et commenta ridicula subinde tradidit. Quis quaeso credat, Lawitim , omnes ut ibi fertur , Romano eruditione brevi tempore superasse , et ipsum Archiepiscopum creatum , ad summum , ut riunt, in Regno romano locum evectum esse; ac Romanos, imo ipsorum Reges , eum de quibusvis rebus publici gerendis, ac de corona concedetida, consuluissen et eumdem Nabolosum proficiscentem , Imperatorem cum magno exercitu comitatum esse Iis , in quibus lapsus St, primum annumeretur dicii , quam verbo tenus
ex fonte descripsit, formulam dictam , qua .arm uno bene relantur, in circumcisione usitatam fuisse ad hunc usque diem. Nam , licet a Samaritanorum agelidi ratione non alienum sit, quod Viro , qui ipsorum Genti benefecerint, impense celebrant, et eorum memoriam diu servant , fierique igitur possit , ut eam formulam aliquando sitaverint , vix tamen credibilo est , eos ipsa sub Moslimorum dominatione usque usos suisse. Alii errores orti sint , sive ex sontibus non accurate scriptis , sive Iinde, quod hos noster perperam in suos usus eonvertit opinio v. c. Nathanalem Sub uno tantum Imperato e suo Munere unctum esse. Res porro interdum urbantur, et ana ChroniSmis, ut in iis, quae de Episcoporum auctoritate modo diximus , Obscurantur. Si memorata item cap. XLIX exeunte . calamitales, per o annorum spatium continuatas esse, contendit Auctor de qui temporis definitione , sh ab eo determinat , quid judicandum sit , dictu est dissicile. Fieri sane potuit , ut aliae item amictiones , quae Samari lanis Variis temporibus evenerunt, quarum ver obscura , ne vivida amplius , memoria Genti inhaereret , ibi in unam athan diis aetatem reserantur , quia haec etiam calamitosa suerit. At quoniam sciripus sic desinitum, et ea determinatio a nostro Scriptore ex suis Fontibus fortasse Sumta est, eriae quaedam ealαmitales hic indicari videntur. Itaque intelligam injurias, quas perpessi sint, regnante Constantio 337-361ὶ cujus aetate Samaritanos male habitus esse , vidimus quae Imperatori ibi adscribitur ciborum corruptio , petulantiae impuletur militum romanorum qui, quum gravia Imperatorum dicta exsequerentur , suis ea vexationibus duriora reddebant. Ipse tamen Imperator Synagogas claudi jusserit , et publicos conventus inter . dixerit, quo facto Samaritani , qui circumcisionem in Synagoga peregisse videntur , in spelunca, ubi jam congregarentur , eam instituerint. Hoc si statuitur, apertum est, quare Nathanal filium , quem domi insciis Romanis circum eidere potuisse , foras duxerit. Non enim credibile est , Romanos post dictum Hadriani, frustra tunc promulgatum, et deinde revocatum vid. p. 13 et 136), circumcisionem Vetuisse, quam scilicet, in Dacia Lege quotidie clam instituere poterant.