De obiecti quod dicitur interioris usu Euripideo

1쪽

a Ga

DISSERTATIOI UGURALIS HILOLOGICA

QUAM AD

SCRIPSIT

GEORGIUS UENTHER

3쪽

CARISSIMO ATQUE DILECTISSIMO

HAS LITERARUM PRIMITIAS

SACRAS ESSE

VOLUIT

5쪽

Summa discendi cupiditato cum primum Euripideis studiis me dederem nec minus orationi Suavitate atque pulchritudine quam fructibus, qui X SSidua eju cum ceteris Scriptoribus 1aecis comparatione percipi OSSent, delectarer, ubi tragici illius dicendi genus e parte quidem tractare in animum venit, accusativi apud eum usum mihi perluStrandum proposui mox tamen pu aggredien eum incepti ambitum latius pater intelligerem, quam qui libell0p08Set cohiberi, etiam angustioribus rem finibus coercendam e8Se ei Suasum habui. Et id quidem accusativi genus maximi momenti esse visum est, quod OStrae aetati grammatici objectum interius i vocare solent. Tractavit hoc adhuc temporis L Rocho ), ad Homerum quantum attinet, Sophocleum usum under ), oister ), Schwarg β)disSeruere. Cum vero unde et KolSter, quamquam Ceterorum tragicorum 1aecorum rationem habent, neque ad hane rem Reeurate perspiciendum Sufficiant, neque omnino ita, ut decet, eam considerare mihi videantur, Euripidem

eodem, quo illi Sophoclem, consilio quam diligentissime

percurrere non modo non Otiosum habui, Verum etiam Omnem de objecto interiore dissertationem ab illo aptissime Originem ducere. Sive enim cum Aeschylo et Sophocle eum

6쪽

tionis magnificentia, alter concinnitate atque majestate X- collit, his quidem in rebus non parem habet laudem, sed tamen, quae illis probantur, ii aeque utitur ne raro rationis audacia si minus Superior, at certe par onSpieitur: sive eum pro Sae Scriptoribu eum conserimus, Attico maxime Sermone, cui Simplicita quaedam inest et logantia, in dialogi eum uti videmus. Nec praetereundum hoc St, quod Euripides, cum ad philoSophiae praesertim Studium Se applicaret ejusque praecepta rationi quam SaepisSime soleret inteXere, fabula Sententiarum multitudine refersit. Rusmodi oration diversis mixta elementis cum medium quodammodo locum inter poetas et prosae Scriptore obtineat

Euripides, ah eo quidem potiSSimum capi exordium mihi Videtur, ita vero, ut reliquorum Scriptorum qualis sit dicendi

Frequentissimum fuisse accusati Vum objecti, quod dicitur, interiori non Solum apud poetas, quamvis plurima ibi

exstent exempla, Verum etiam apud philosopho Oratoresque et rerum Scriptore eum QR demonstrant, quae patent evirorum doctorum de hae re quaestionibus atque collectionibus, tum infinitus probat Xemplorum numeruS, quem

affert Lobockius in octava aralipomenon dissertatione, quam inscripsit de figura etymologica Partim autem, Cum haec figura nonnisi ad formalem εἰδικλην verborum nominumque Ognatorum conjunctionem respiciat, Objectum interius e parte tantum Sub ejus rationem cadit partim hoc, quia stirpis cognatione minime coercetur, ne figurae etymologicae constitutos longe egreditur. Et hujus quidem explicandae ratio exstat Simplicior, magnam enim partem imperante ipsa linguae natura adhibetur objecti contra interioris Sum si, quam longe lateque per linguam Graecam di Vulgatus Sit, Spectamus, tantum abeSt, ut e levi illa tantum RuSR, quae Sane ad excolendum eum aliquid valuit, totus potuerit emanare, ut gravior ei origo Sit quaerenda.

7쪽

Maximam in hoc vim studium habuisse videtur e intentum, ut orati0nii fas i La A quaedam et I et si ii ita ara tribueretur. Et haec quidem de origine nunc Sufficiant, quibus plura adjicere alienum duco. Longius enim de hac re ab initio statim evagari propterea intermittam, ne quid praejudicati

transferatur in ipsam quaeStionem. Iam cum quaeratur, qua ratione totum Oeorum agmen pertractandum Sit, ei, quam Schwargiu adhibet, rationi, quoniam ad exteriorem tantum, ut ita dicana, vocabulorum conjunctionem mihi videtur spectare, me oppOSuerim'). Is enim Verba et nomina ejusdem themati a Synonymis vel homoeo semis disjungit, illam vero priorem partem Sio describit, prout enuntiatione construetae nominibuSque adjectiva vel pronomina addita aut non addita sunt. Quare eum una eademque Oeabulorum conjunctio, Saeptu quae redit, constructione quidem additamentoque Variatis, discindatur nec similes OnStructione Coneetantur, eam, qua OPUS

est, perspicuitatem paulum desideramus. Si vero quaerimus, ubi et qu0modo substantiva adjectiviS, pronominibuS, articulo definiantur, haec quidem quaestio majori p6nderi est Sed loci, quibus substantiva sine ullo additamento verbis adjunguntur, re Vera tam Sunt rari, ut facillime perspici possint et conferri i). Schwargius autem, ut ibi constaret, in tractandis homoeo Semorum conjunctionibu eadem, qua prius, ratione uti debebat. Quaerenti igitur mihi, quom0do aptissime rem disponerem, haec occurrerunt: objecti, quod dicitur, interioris notio ita comprehenditur, ut Omnibus tri-6 Attamen SehWargius ceteri melius rem perspexit. De olfieri divisione verbis non pus St, quam Sati refutavit SehWargius Wunderus nonnisi parvulam materiae Rrtem exhausit. 7 Apud Sophoclem tres loci exstant quibus solum objectum verbo apponitur Euripides hasce constructiones Xhibet: βοιν βοίγιν, χοας χεῖσθαι λογους λέγειν, Πος Πεῖν.

8쪽

buatur conjunctionibu Verborum cum accuSativis objectOrum, quae ipsa verbi actione jam contineantur. Nomina autem illa Secundum rationem, quae inter ea et Verba intercedit, accurate diStinguenda Sunt Manifestum enim est

verbis αλ σο 0 πληγην aliam objecti interioris speciem inesse atque verbis αλ σο 0 πλῆξιν, ita enim, ut substantivum Ἀλλὶ id, qu0d feriendo efficitur, πλῆξις contra ipsam seriundi actionem denotet. Sed ne quis mihi objiciat secundam, quam attuli, OnStructionem plane non XStare ), ad similia exempla me conVertam Schwargiu promiSeue enumerat haSce Verborum nominumque OnStructioneS: τερψιν TEρπευθαι, πάθεα πώ πειν, flari ια πρασσειν, quibu diVersissima inter Se Sub Stanti Vorum genera continentur. Significat enim τερψις delectandi actionem, σιάθος malum, quo qui laborat, πραγ ιι id, quod verbi πρασσειν actione essectum est. Quanti autem ipSiuS, quam tractamuS, rei intersit, quale quidque habeamus Substantivum, poSte etiam magis elucebit. Nunc duo prioribu addam exempla. Schwargius pagina decima continuo ponit On StructioneSsιάθλὶsέα ιαθεῖν et ιάθ Πιν ε ιανθάνειν. Et altero quidem loco, Phil. v. 17 ιχ στενα ε 7πρὶν sicloy - ποῖον ιιύδη ια; interrogatio notor rador luci Simplicius reddi poteS Sol pronomine τί; Eo autem, quod verbi notio Substantivo cognato repetitur pronominique color qualitatis noti ineSt, quae-Stioni vis augetur, Philoctetes enim, ne quid mali audiat, timet. Alterum locum Trach. v. 450 legimuS: εἰ μεν κκείνου μαθων ψευδει, μάδνησιν υ καλὴν κsιανθύνεις. Schnoidewinus ultima verba sic reddit: ses hastilunio his Gute gelerni. Haec Si sequimur, Substanti Vum μάθησις idem est atque ιιάδημα h. e. id quod quis didicit, scientia, ars quod, si quidem alibi, hoc tamen loco Statuere non lic0t. Prohibetur enim praesenti tempore Verbi, nee, Cum Substantivi sεύθι σις principalis significatio satis aptusnSenSum praebeat, cur rei vel artis, quae diScatur, notionem

9쪽

ei tribuamus, intelligo. Equidem igitur de Verto: ,SO lern Stdu in Achii manes erueti Q. e. die Erlernun eine Schlim-men Fertigkoit.

Iam si hae omnia comprehendimuS, ea, quam ΓΟΡΟ-

sui Schwargius ), objecti interioris definitio ita mihi pro

baud videtur, ut adjiciatur ei objectum interius certam Semper effectionis verbi formam denotat. Qua forma aut ipsa actio, aut Status, aut effectu Sive propior Sive remotior SSe poteSt, ne vero Oe, ut Schwargi videtur, quasi res levior uno quoque loco Cernitur, Sed e is Suru tione, quae inter Sub tantivum intercidit et vorbum objecti interiori natura, ambitu S genera

repetendum St.

Thematorum cum suffiXi conjunctio, qua Conformantur nomina, quantum ad horum nominum significationem attinet, tantum abe St, ut fortuita Sit ortaque lege carent, Ut ad normam quandam possit dirigi Homines vero docti, quibus ea, quae comparatio, ut aiunt, linguarum profuit literarum studiis, aut nondum nota erant aut tanti momenti non Videbantur, ut in grammatica ea reciperent, de Suffi-Xorum generibu aut nihil ut parum Certa exploraverunt. Praeclara de hac ro G. Curtii praesertim in ea commentatione, quam Scrip Sit de nominum Graecorum formatione, sunt merita. Iure aut vir illustrissimus mouet minime Suam cuique SuffiXo per Se notionem adscribendam eSSe, Sed abundantiam primitus fuisse suffixorum significatione i ViX

10쪽

distinctorum multumque ad Dominum significationes interfuisse generum disserentiam. Postea, pSiu enim utor VerbiS, SuffiXorum quoque Sus Sensim certiu constitutus est. Itaque hoe posito atque oneOSSO certa quaedam SuffiXOrum genera Secundum Significationem, quam accipiunt nomina illorum ope formata, distinguere OSSumuS '), nee vero nobi plu e nominum eorumque ab Stractorum parte,

quae in prop0Situm nostrum quadrat, Spectandum erit. Sunt autem verbalia quae dicuntur nomina. Ac primum quidem ea, quibu actionis notio ineSt, egreganda Sunt ab iis, quae offectum actionis notant. Priori generi nomina plerumque suffixorum σι et Io M ope, effectum quae designant, Suffi-Xorum sta et ii ope formantur Medium quodammodo locum ea Substanti Va Obtinent, quae in universum indicantvorbi actionem fici vel effectam esse. Hi vero, quibus generalis tantum verbi notio in Xam, ut ita dicor mihi liceat, Substantivi formam translata est, usitata sunt Suffixas, ), Sunt enim masculina secundae et feminina primae qua dicitur declinationis Adnumeranda iis nonnulla alia Sunt, quae sine ullius suffixi po 3 ex ipsa radico formantur, significationem igitur habent haud minus generalem.

Quamvis autem lingua legibus, quas ipsa sibi statuit,

ut astringatur non permittat, nobis tamen certae lege sunt SerVandae neque exceptionibuS, in qua quidem accurate intendemia animum, tu aequo concedendum est. Sed

haec hactenus de Dominum formatione. Nunc ad alteram rationem, qua objectum interius dividendum est, pergamuS.10 Curtius Schulgramin. a 341-349. 11 idem de Omm Gr. f. pag. 59. 39. Schulgr. 342 12 idem de nomin. 6 r. f. pag. 39. q. Schulgr. 343.13 idem de nomm M. f. pag. 28 sqq. 14 idem eod. l. pag. 7.