장음표시 사용
11쪽
quemvis e damnatis Articulis argumenta in omnium catholicorum Sententia exhibet inuicta. Hoc itaque opus plane ingeniosisIimum , & grandi eruditione refertum, publjcis typis dignum, & Christi fidelibus perutile censeo . Ex Conventu S. Mariae supra Minervam die x G. Aprilis a I . H. Augustinus Pipia ordinis Praedicatorum Sacra Congregationis Indicis Secretarius, ac Sanctae Romanae, Se universalis Inquisitionis Qualificator. Neque librum levi oculo percurrerat, sed semel, inquit, dc ite
Illustrissimo Teronis , qui prior Censorum fuerat, ad Urbevetani Episcopatus administrationem profecto successit Reeterendi mus P. Io: Antonius de Panormo
Ordinis Minorum Observ. alias Commissarius Generalis, nunc Congregationis Sacrorum Rituum Consultor, S. O cii stuat calor, atque ad Propositionum stue snellianarum examen pariter a Pontifice delectur. Is antequam Tomum secundum examinandum susciperet, accurate legerat priorem; in secundi autem approbatione , ut principio relata es , istud in utroque Tomo praecipue laude dignum censuit,
quod juxta communes, Sc concordes Scholarum omnium Catholicarum , nominatim Seraphicae, de Angelicae Sententias, singularum Propositionum damnatarum virus clare, solideque deteght. Simile de utroque Tomo judicium continet approbatio Illustri mi Seleuciae Archiepiscopi . Scio , Adrirsario Antisiti rebus maximit occupato, cujus nomine triplex illa contra me accusatio edita est , non fuisse otium legendo meo operi viris Principibus nimium prolixo. Sed neque legerint Theologi ejus: aut contra perspecti amsi veritatem Praesuli imposuerint, quemadmodum imposuisse eos alias in re gravi ma, utpote causa mei circa secundum stumnelli
Articulam, convici. Expetere saltem hic mihi liceat, ut ex toto meo priore, vel etiam praefinti volumine, una proferatur Molinae propria enunciatio , quamque Scholae Angelice, aut Seraphicae Pro laser approbare non potuerit, ut jam vidimus , accurato
praemisi examine, tomum retrumqtae tantis elogiis celebratum.
Pro secundo accusitionis capite adducitur, quod initio Tomi primi miciniTUMDri FictuM alloquens dixeram et Articulus 8 . de 88. praesentis temporis Ecclesiam accusat, veluti ignorantem, quid sit peccatum,mvera poenitentia, quando peccata confitentes, de contritos flatim resiluit ni bonorum illorum, quibus eos peccatum spoliaverat. Vult eos Quesnellus aliquamdiu separationis istius serre confusionemr vult dari animabus tempus portandi cum humilitate, Se sentiendi statum peccati et vult eis passim differri absolutionem; atque ita dari tempus petendi spiritum poenitentiae, & contritionis, de incipiendi ad minus satisfacere justitiae Dei, antequam reconcilientur. Hunc modum author ( Quemellus ) pronuntiat plenum Sapientia, Lumine, in Charitate. Hanc tu, bone IE su , Sapientiam, hoc Iumen,
hane charitatem Quesnelli ignoraveris; certe secutus non es, qui quorum compunxeras animos, non dimissisti reconciliationis gratia vacuos: non eam distulisti, donec satisfactionibus se aliquo tempore exercuissent. Sapiens quoque Sponsa tua Ecclesia Spiritus tui probe conscia, dc imitatrix oppositam Novatorum regulam neque sequitur, neque approbat, Alexandro VIII. Pontifice damnante inter si . Propositiones IV ret. Se I S., duobus recensitis Quesnelli Articulis consentientes.
Persicis hic, Lector, a me reprehendi minime dilationem absolutionis in pluribus tam eumflantiis utilem, em necessariam; Sed regula silum mihi dissicet a fiumisello siue limitationis indicio tradita, ut absolutio disseratur. Perspicua mea expresso, em forte benigna nimium damnati dogmatis interpretatis es, vult passim absolutionem ( constentibus o differri s Antisitis vero hic mihi oppositi Inliniistio Pastoralis meam quidem, sed truncatam principio, in sine refert Sententiam; principio quiadem, ex quo pateat, qua ratione damnabilis et is fuerit kue sit opinio , quod
12쪽
nempe regulam flatuat, juxta quam non aliquando fiam, sed passiin absolutio differenda sit. Omittitur quoque sinis, quo dicta mea, , maxime sopolicam
CL M Metis XI. desinitionem confirmo Authoritate Alexandri VIII. Pontificis damnantis inter 3 I. Propositiones decimam sextam, II. Sc I S. duobus recensitis Quecnelli Articulis consentientes. aeuod autem damnata utraque aeumnecti enuntiatio proscriptis illo Alexandri Diplomate Articulis contineatur, sita eorum lectio contimcit : is. Ordinem praemittendi satisfactionem absolutioni induxit non politia , aut institutio Ecclesiae ; sed ipsa Christi lex , dc praescriptio; natura rei idipsum quodammodo dictante . II. Per illam praxim mox absolvendi, ordo Poenitentiae est inversus. 38. Consuetudo moderna quoad administrationem Sacramenti Poenitentiae , etiamsi eam plurimorum hominum sustentet authoritas, de multi temporis diuturnitas confirmet, nihilominus ab Ecclesia non habetur pro usu , sed abusu. Excerpti fuerant hi Articuli ex Libro Antonii Arnaldi de frequenti communione runde edi duo Luesnelliani surculi nati sunt. Denique judicium meum de utroque Suesselli Articulo prorsus consonat Sententiae, quam contra eosdem tulerant centum Galliarum Antissites; quadraginta videlicet Pastorali Parisis edita Instructione, quam mox sexaginta alii approbavere. Non sine dolore accepimus (inquiunt perstrictos fuisse nonnullorum oculos maligna luce aliquot Propositionum , quae per speciem revocandae veteris disciplinae, cui semper a fidelibus honorem haberi par est, praesentem Ecclesiae praxim in administrando Poenitentiae Sacramento condemnant. Si earum author Pastoribus agendi cum poenitentibus modum proposuisset, qualem tradidere Sancti Patres; qualem S. Carolus praescripsit in suis illis regulis , & axiomatibus , quae Summi Pontifices approbarunt, itemque Galliae Antistites in Cleri comitiis habitis anno 16s C. de 1 oo. , ut referunt Acta comitiorum Cleri Gallicani c. Martii de Acta letoo. fol. 6 rq.; Si oculis subjecisset veterem Ecclesiae severitatem, quae graviorum criminum reos salutaribus exercebat poenis, antequam illos absol veret, ut aevi nostri fideles hoc spectaculo, & primorum exemplis Christianorum incitati ponerent in beneficii, de lucri loco, praesentis indulgentiam Ecclesiae, quae illos in gratiam restituit ante exhibitam satisfactionem; Si dixti set, differendam multis in casibus, de in pluribus circumstantiis absolutionem , non possemus ejus doctrinam , pietatemque non laudare. Nunc vero istis aequillimis limitibus non se continens, differri absolutionem, Sc aliquam saltem satisfactionis partem ante abs lutionem persolvi sic jubet, ut eam velit generalem esse legem, nulla exceptione - adhibita, nullo temperamento . Quid hoc est, nisi praesentem Ecclesiae usum condemnare, ac per nomen arctioris, falsaeque disciplinae , novam inducere , quae plurimis in occasionibus non levem saluti animarum creare perniciem posset Hanc vim, de Sententiam apparet esse propositionum condemnatarum. In iis tanquam agendi norma statuitur, modum esse plenum Sapientia , Lumine , em Char, late , dare animabus tempus portandi cum humilitate , e sentiendi flatum peccati ,
petendi spiritum poenitentiae, , contritionis, in incipiendi ad minus satisfacere
justitiae Dei, antequam reconcilientur. Prop. condem. LxxxvII. Nullum inter peccatores ibi ponitur discrimen, quamvis, ut praescriptae a S. Carolo rcgulae monent, multum diuersa ratione tractandi sint, pro diversa scilicet ratione peccati, de varia poenitentium indole, animo, ac statu . Quis de peccatoribus universe pronuntiaverit, dandum esse illis tempus portandi cum humilitate , in sentiendi flatum peccati,
hoc est, differendam illis semper absolutionem , nec admittendos ad reconciliationis divinae beneficium, antequam saltem inceperint debitas justitiae divinae poenas luere lQuid ejusmodi propositionibus indieatur, nisi praeire absolutioni satisfactionem oportere; idque a peccatoribus in summi beneficii loco ponendum, quod pars tan-3 tum
13쪽
tum aliqua satisfactionis obeunda ipsis imponatur, antequam vineuIis delictorum solvantur Quis autem non videt, hac ratione tolli, contra Concilii Tridentini mentem sess. XIV. Cap. VIII. discrimen inter poenitentiam medicinalem certis in
circumstantiis necessariam, aut utilem ad praeparandum reconciliationi peccatorem ; & poenitentiam satisfactoriam , quae debitam Divinae Iustitiae, condonata iam culpa, poenam solvit Non inficiamur , Fratres Charissimi, contingere aliquando posse, ut non expediat statim restitui in possessionem bonorum, quibus nos peccatum spoliavit. Hujus generis iunt immania quaedam scelera , aut publica; item
inveterata peccandi consuetudo, occasionis proximae periculum, restitutio, vel mutuae gratiae redintegratio negata, perperamve dilata; quotiescumque demum poenitens non satis instructus, aut minus praeparatus esse cognoscitur et verum accidere
contra potest , ut peccator ad ea bona fruenda votis omnibus aspirare debeat. Ille peccati naturam, de gravitatem, ac poenitentiae vim salutarem probe intelligit, qui peccati pondus excutere, dc animi vulnera Sacramenti remedio sanare festinat . Ut igitur disteratur absoIutio, id non oritur ex ipsiusmet peccati, ac poenitentiae natura , re conditione, adeo ut nulla poenitentia censeatur vera, nisi satisfactio, salieni inchoata, praecedat absolutionem ; nulla vera absolutio, nisi quae satisfactionem sequatur. Hae propositiones errorem Petri inamensis refricant, tam luculenter anno millesimo quadringentesimo vigesimo octavo condemnatum Tom.III. Concit. Hispaniae apud Cardinat. de Aguirre pag. 68 ff. per Bullam Sixti IT confirmantis iudicium Carilli Archiepiscopi Toletani, laudatum a facuItate Theologiae Parisiensi an. I G r. 38. Iulii in censura Libri, cui nomen impositum erat verus Pacificus, in quo iidem
Quid sibi vult quartus decimus gradus eonversionis peccatoris Propos condem. LxxxIx. , quo illi ius, ut rei Divinae intersit, tribuitur dumtaxat post reconciliationem l Hoc videlicet, significatur, non posse peccatorem Lacrificanti Sacerdoti operam dare ante suum cum Deo reditum in gratiam , re donec impositam sibi poenam impleverit, quae secundum veterem usum impleri prius debebat, quaan peccator absolveretur. Hoc vero dicere, nonne hominis est praesentem disciplinam condemnantis, quae non modo fas, jusque vult esse peccatoribus, ut intersint divino Sacrificio; verum etiam quae illos urget, ae porro imperat, ut diebus Dominicis, ac Festis rem divinam frequentent; sperans nimirum, fore ut aspectus divini mysterii mentes ipsorum salutari percellat metu, excitetque eorumdem fidem, qua impulsi postulent a Deo Spiritum contritum, di humiliatum, quod verum cordis sacruficium est.
Concilium Tridentinum sacris Altaribus non submovet nisi peccatores publicos , ac notorii criminis reos: Neminem qui publice, edi notorse criminosus sit, aut sacro Altari ministrare, aut sacris interese permittant sus xxii. Decr. de obsera e evit. in celebratione Misse . Cujus temeritatis est, peccatores universos, quibus peccati publice cogniti infamia inusta non est, Lacrificio prohibere Idem Concilium praecipitritis xxmi. de resom. cap. I S., ut flagitio publico contaminati, publica quoque poenitentia plectantur; relictsi nihilominus Episcopis potestate, genus illud poenitentiae publicae in aliud secretum commutandi, quando ita magis judicaverint expedire. At Concilii Patres de publicis tantum peccatoribus sunt locuti, ac ne illud quidem totum, poenitentiae publicae nomine, intellexerunt, quod usurpabatur disciplinae veteris more, atque instituto. Placebat S. Carolo, ut Confessariis
noti essent Poenitentiae Canones; eo nempe consilio, ut cognoscerent peccatores ,
quid ab ipsis disciplina vetus exegisset: nolebat tamen, ut Confessarii suo arbitratu
omnem veterum Canonum severitatem expromerent. Quis est, qui merito damnatas Dic
14쪽
tas propositiones non judicet, quae contrariam Concilii Tridentini placitis, Se usui praesenti Ecclesiae disciplinam obtrudunt .
Apostolus monet, inquit Concilium Tridentinum sessi xxiv. Dec. de Rep. c. S.,
publice peccantes palam esse corripiendos; aeuando igitur ab aliquo publice, in in multorum conspectu crimen commissum fuerit, unde alios scandalo ossessos, commotosque fuisse, non sit dubitandum; huic condignam pro modo culpa poenitentiam publice injungi oportet, ut quos exemplo suo ad malos mores provocavit, suae emendationis resimonio ad rectam revocet vitam. Discopus tamen publicae hoe poenitentiae genus in aliud Secretum poterit commutari, quando ita magis judicaverit expedire. Nos vero, Fratres charissimi, libenter doctrinam, de normam illius Concilii Romani Episti. Cleri Romani ad S. prian. Tom. i. Concit. Labb. pag.GG3. amplectimur,
quo docemur, curandum anxie nobis esse, ut nec pronam nostram improbi homines laudent facilitatem, nec vere poenitentes accusent nos am quasi duram crudelit rem . Eandem in administrando Poenitentiae Sacramento temperatam lenitate , ae severitate moderationem nostri nobis Libri Rituales commendant.
Nactenus Galliarum Episcopi, ut minus centum , si Instructionis approbatores
publici authoribus jungantur . mic Antistitum sensuipronus subscribo, neque in meo opere reperies quidquam illi contrarium: in Suessello non impugno aliud, quam temeritatem Regulae, qua conmentibussiatuitur differenda passim,'quas emper absolutio ; Praxim istiusmodi dico neque a Chrisso adhibitam, neque Eeclesiae suae traditam , quam vero nunc Ecclesia sequitur, esse multorum seculorum sapientissimo usu, in Sedis Apostolicae definitionibus consecratam. Tertium sequitur accusationis caput de propositionibus 1 me condemnatis, quas consiturioni adhaerentes Episcopi in sua Pastorali Di ola admiserunt; quaenam vero propositiones eae sint, non indicat accusatio, nec mihi divinare facile est. Non alias mea lucubratio Propositiones damnat, quam tot . quae Constitutione Apostolica proscriabuntur: o. quoque Episcopi Parisiis congregati non Pontifici solum, em Regi Christianissimo secere fidem de admissa a suorum singulis Comitutione a que ullius excoptione Articuli; sed etiam Literas dedere en clicas ad reliquos Galliarum Antimus, quibus eos ad sibi consentiendum invitant, praescripta hae admissonis formula , ut qui sensu unanimes essent, forent etiam professione concordes. Formula sic habet: Omnibus perpensis, invocato Sancto Dei nomine, nos assentientes iis, quae jam a praedictis Dominis Cardinalibus , Archiepiscopis, de Episcopis constituta, re sancita
sunt, eorumque sententiam amplectentes, declaramus, a nobis agnosci summa cum voluptate, in Constitutione Pontificis Maximi doctrinam Ecclesiae: accipi ilnobis submisse , ac reverenter Constitutionem Summi Pontificis UNio mTUs DEI Faeius datam S. Septemb. anni III 3. , condemnari 1 nobis librum Observationum Moralliam, & centum atque unam Propositiones ex illo excerptas, eo modo, Sc iisdem notis affectas, quibus a Pontifice condemnatae sunt. Prohibemus eunctis fidelibus utriusque sexus nostrae Diceceseos, ne doceant, scribant, loquanturve de istis Propositionibus aliter, quam eadem Constitutione prascribitur &c.
In ipse o. Antistitum Epistola, qua memorata ad reliquos formula mittitur , Doctrinam ejus (inquiunt summa cum voluptate agnovimus in eius( CLEMENTIs xi. J Constitutione, illamque submisee, ac reverenter acceptavimus rLibrum Obseretationum Moralium in Novum Testamentum condemnavimus, Secentum, atque unam Propositiones ex illo decerptas, eo modo, ac iis affectas notis,
quas iisdem Summus Pontifex in Bulla sua inussit. Ultra centum Gallorum Antillitum tenemus Documenta Pastoralia, quibus acceptatio constitutionissit, , Dio manuprecipitur absque ullius exceptione ar-
15쪽
tieuli. Tenemus denique imus Regis Chrsianissimi testimonium , ac voluntatem in Diplomate dato Versaliis die decima quarta Februarii I i ., in in publicas Partamenti tabulas relato die I s. ejusdem mensi. Ageni de relata ad suam Majestatem narratione Praesularer Parisiis congregatorum, Ex ea ( inquit Rex narratione non sine voluptate peripeximus, ab iis agnitam in Bulla Pontificiil Ecclesiae doctrinam , acceptatam eandem Constitutionem et , qua par est, erga Caput Ecclesiae visibile reverentia, & obsequio, simulque nos rogarunt, ut illam, edito Regio diplomate, promulgari toto regno, de eidem obtemperari juberemus. Cum vero nihil sit nobis optatius, quam authoritatem nostram conferre ad evellendos errores, fidei, & Ee clesiae tranquillitati contrarios, ut hactenus fecimus, de ossicii nostri ratio postulat shis de causis ediximus, de declaravimus, edicimus, & declaramus hoc Diplomate manu nostra obsignato, volumus, nobisque placet, ut Constitutio Summi Pontificis in forma Bullae, huic assixa Diplomati, ac Sigillo minore Cancellariae obsignata, Se per memoratos Archiepiscopos, atque Episcopos nostri regni, Parisiis jussu nostro congregatos acceptata recipiatur, re promulgetur, mos ei geratur , dc vim suam omnem secundum scripti sermam, ac tenorem obtineat: itaque hortamur, ac porro injungimus omnibus Archiepiscopis, & Episcopis nostri regni, ut eam recitandam in omnibus suarum Dioeceseon templis, referendam in Ecclesiastici sui seri tabu-us , de aequaliter ubique observandam curent, quemadmodum in praedicto Praesulum congregatorum coetu constitutum fuit. Praeterea volumus, & praecipimus , ut memoratus liber a Bulla condemnatus, itemque scripta quaelibet composita , M inlueem edita ad defensionem aut ipsius libri, aut Propositionum per dictam constitu. tionem damnatarum , sint, maneantque silppressa, dc prohibita: vetamus nδ quis ea vendat, imprimat, ac nE apud se quidem servet. Qui secus faxit, poenas dabit, quae caeteris exemplo, Sc documento sint. Illa vero scripta qui penes se habent, eadem jubemus de erant in tabularia nostrorum, qui iuri dicundo praesunt, administratorum , in iis, ubi degunt ipsi locis; ac Magistratibus, civilisque disciplinae Praefectis imperamus, ut omni studio, re vigilantia provideant, n8 quid contra praescriptas hic 1 nobis leges peccetur. Prohibemus pariter, ne quis imposterum componat, imprimat, distrahatve ulla scripta, literas , aut alia quaevis opera quo- eumque praedita nomine, quamcumque in formam edita , quibus praedictum librum propugnet, aut illi faveat, vel Propositiones in eo condemnatas renovet, restituat: in delinquentem animadvertetur, ut in quietis publicae perturbato
Submiso tunc integra Constitutioni Pontificiae, em Edicto Regis praestita fuit 1
supremo Galliae Senatu, a Sorbona, in Episcopis fere omnibus. Si autem pos obitum Regis mare Chrisiani mi, em cui religionis incolumitatem debet Gallia, aliqui ex iis
qui condemnationem Propositionum antea admiserarat, acceptationem retracta Derint, mel ad minorem restrinxerint propositionum numerum; non mihi vertendum fuit piaculo, quod in oppugnandis Propstionibus judicium sectatus fuerim Apostolicae Sedis,
ipsorumque ei adhaerentium Gallicanorum Anti tum fere omnium, em liniversae extra Franciam Ecclesiae, Propositiones omnes, e singulas rejicientis. Si etiam aliqui ex iis, qui Constitutioni adhaeserint, articulos quosdam nominatim rationibus insectanis tur , aliis quodammodo silentio praeteritis, non illud veluti eorum approbatio est censendum. Asantur hoc de se quadraginta Episcopi, quorum celeberrima Instructio Pastoralis est. Ibisub finem esunt: taeterum si excutere Propostiones v. xxum.
XLIII. LMII. Lxx. LxxI.,dc alias aliquot, earumque errores percensere omisimus, ea nobis
eausa iuit, quod illarum virus ita manifestum est , ut absque probationibus, de declarationibus , in oculos etiam vulgi fidelium incurrat. Denique , si in Propositionibus Disi troes by Co le
16쪽
bus oppugnandis circa unam forte, alteramve, rationis aliquid, vel explicationis v pareat diverse, non ideo Propositiones ipsi approbant, quas ego dignas censeo anathemate ; sed uti in expositione fleri assolet Scripturarum , quisiuis interpretes legerit, locis innumeris inveniet commentarios ab invicem innocue discrepantes. , ubi nullas sit, qui detestabili sacrilegio aliquam repudiet sacri codicis enuntiationem; ita quoque diversa duessellianorum dogmatum explicatio non propterea illoriam approbationem in adterutra interpretum parte significat. In Scripturarum textibus approbandis , em damnandis manis e oppositis, catholicos convenire semper Oportuit unietersos; in eorum tamen explicationibus, ut Patres spe dissentiunt, ita facilius alicubi conreditur in suis euilibet sensibus abundare. Et quidem si modi adhibita a me hactenus Sit damnatorum dogmatum interpretatio, ut e sen in eorum obvio, em toti avrim. congruat authorissae mari, neque Instructioni quadraginta Anti tum, aut aliorum ipsis consentientiumsim contrarius. Non enim omnia , quae subinde diversa sunt, invicem opponuntur , sed ut praescindentium dicitur non esse mendacium , ita saepe disparata inter fefacili composueris. Assyrmare itaque minime vereor, ritillam a me veluti Consitutione mictNarus proscriptum exagitari Articulum, quem Constitutio non damnaverit, omnesque obedientes Pontifici Anti res non rejiciant. Haec repellendae accusationi triplici, nullis flabilite rationibus abunde sufficiunt. Si Instructio Pastoralis altera, quae ab adversante nobis Anticlite promittitur, plus forman contra me accusationis, aut argumenti quidpiam attulerit, respondebo, qua coepi demisione, ac reverentia, quam Adversarii dignitas postulat; quanquam nec propter eam doctrina sana, , catholica desiitui debeat des one . Fallitur autem
cum suis filumnectus; si, quem desperaverit rationibus posse convinci, unius putare
verit authoritate Antistitis opprimendum . Dum enim ad Concilium is provocat suturum, quod pluribus apparet aetate nosera imaginarium , appellare nobis jtire licitum erit potiore, a paucorum authoritate Praesulum ad ceteros Chri ani orbis, etiam
Episcopos, Archiepiscopos, Cardinales, Sedem Apostolicam, atque omnem ei obedientem Ecclesiam, omnibus hominibus visibilem, omnibus patentem fidelibus, qui supremi audire vocem Pastoris non detrectaverint .aeue supersunt minutiora ab aliis opposita expediam bremius . vendit aliquos nominis mei in operis fronte suppressior Immerito ossenderit kuesnellianos, quibus editione anoumorum operum nihil est familiarius. Catholicis vero Regulam Indicis ex ignorantia objicientibus, ipsam exhibeo regulam de impressione Librorum I. Nullus liber in posterum excudatur, qui non in fronte nomen, cognomen, patriam praeserat authoris. Quod si de authore non constet, aut jultam aliquam ob causam, tacito eius nomine , Episcopo, de Inquisitori liberedi posse videatur, nomen illius omnino describatur, qui librum examinaverit , atque approbaverit. Approbatorum nomina plura, em majoris, quam Opui fuerat, authoritatis, descripta dedi, in operis principio. Mei autem reticendi nominis
ratio probata fuit ipsi Episcoporum Episcopo; quo acise credet, quisquis mea Romae,
in Vaticanis inis edi meminerit. Expertus pridem Deram in aliis a me editis contra Iansenissas, in aeuessellianos Lucubrationibus , solam nominis Iesuitici umbramissicere, ut censeatur Liber doctrinam ubique defendere Molini eam; quamvis nec ulla usquam mentio ejus sit, nec ulla occurrat enuntiatio, quae non in scholis omnibus etiam Molinclicae oppositis habeatur communissima et Ideo mox ab edito priore ramo , eura adversariis sit, in authorem inquirere studiosius, em Jesulta expressum nomine Garetris mctandicis propalare. Hac scilicet notitia habita, velf posita, non opus videbitur multa voluminis lectione, em vix levi intuitu, ut proclametur Molini'
summum quodammodo apicem superasse (le Molinitae la plui putre est e gradum
17쪽
quidem attigerit insimum, ut cuilibet oculos suos, non insida hostium resimonia con
Eadem Noviorum Relatio ex Urbe scriptum memorabat, successurum primo
tomo alterum ,- in tertium, in quorum compositione partem non ex Mam ha
biturus esset re re alterius ordinis Religiosus, cujus scilicet nec merbum hactenustilium est, nec erit in posterum toto opere. Verum Tansensa licet toti ex fraudibus, Eri mendaciis consuti, non tamen ea profundere solent inutiliter, sine commodo suo, me M a emantium detrimento . Ruale autem hic speraverint, ipsastis in ei eat Relatio; sed quae, pro sperato fructu, meritam eis creaverit in quitatis infamiam . Mihi satis es, detexisse mendacium de extraneo iso tomi secundi, em qui sequetur, tertii adjutorio. De quibusdam textuum ex Gallico versionibus monendus es Lector, quas non semper versiones esse indicor non te commoveat ,si, cum recurrunt
faepius, non isdem semper vocibus translati sint et non existimes citationis errorem ;non enim interpretationum Dei voc abulis circumscribitur; Se ensibus; neque prolixiorum operum Scriptorei meminisse semper possunt, aut operosiui quaeritare, quae alibi in ejusdem textus Gallici translatione adhibuerint verba. In prima veris conceptione decreveram tomis prioribus complecti Articulos plures, quam commodum postea visum fuerit. Spero autem 3 s. reliquos, utpote minus obnoxius disputationibus, in minui capaces defensionis feriae, non majorem, quam sit primi, em secundi, facturos molem tomo tertio. Hunc consido me anno proximo Opis daturum. Interim solatio mihi potius est, quam dolori triplex memorata contra priorem ramum objectio, quae,ut jam vidimu , nihil continet accusationis solidae; in , eum adetersarii ad criminationes comparatissimi, nihil odiosius repererint, quod ar-xuendum , magni Antistitis vellent inseri Instructioni; non leve mihi innocentiae apparet argumentum, fiduciamque auget fore, ut em pacifice permittatur operis prosecurios ac tandem plurimi, quibus intellectum non obcaecaeterit corruptio moluntatis, aequitatem ubique perspiciant Comitutionis , damnentque pertinaciam Novatorum rae denique ex omnibuI conclusionem eliciant prorsus oppositam, ei quae accusanti
me Antissiti placuit de generalis necessitate Concilii. Utinam illi tantum otii, in propensonem Deus tribuat, ut benignis oculis dignetur duos, qui pro Constitutione jam editisunt, tomos, e scuturum,superis faventibus, tertium t Non dubito, quin excitandi sint in eo amplius, quos olim tam salubriter conceperat, contra Iansentanam haeresim spiritui, dictum que sit cum Augustino lib. . contra a. Epist. Pelag.
cap. ultimo. Haud vero Congregatione Synodi opus erat, ut aperta pernicies damnaretur, quasi nulla haeresis aliquando nisi Synodi congregatione damnata sit; cum potius rarissimae inveniantur, propter quas damnandas necessitas talis extiterit . . . . Verum istorum superbia , quae tantum se extollit adversus Deum, ut non in illo velit, sed potius in libero arbitrio gloriari; hanc etiam gloriam captare intelligitur, ut propter illos Orientis, & Occidentis Synodus congregetur. Orbem quippe catholicum, quoniam Domino eis resistente, pervertere nequeunt, saltem commovere conantur; cum potius vigilantia, & diligentia Pastorali, post factum illis competens, sussiciensque judicium, ubicunque isti lupi apparuerint, conterendi sint, sive ut sanentur, atque mutentur, sive ut ab aliorum salute, atque integritate vitentur . Fiduciam mihi de adversante Antistite non levem conciliat ejusdem ad Sanctissmum Dominum Nostrum epyola anni i ii , ubi de Chro Gallicano in Comitiis congregato anno I s6. ita reflatur: Certum illi fuit, Pontificiis Decretis adversus Iansenium nihil deesse, ut universam Ecclesiam obligent, de circa illa nec appellationem admitti, nec mutationem expectari posse. Idem, & de Apostolicis adversus Bajum , Molinosium, de librum vulgo dictum les mixmes des Stanis, definitionibus professurum fuisse pilip Cooste
18쪽
fuisse Clerum existimo; si de illis actum fuisset. stue quomodo cohaereant eum iis, quae de Comitutionibus contra desum Instructio Pastoralis enuntiat, alii viderint . Sed eM 1 Test,eia enii domatibus, ia fiumnellus quidem Articulos a CLEMENTE xI. proscriptos secerni volet, neque velle posset, nisi ridicule, em mel a Deo logiae tironibus sibilo excipiendus. Ianseni um Rumnelli toto ostendimus superiore volumine et Tasani um ubique exhibet praesens. Sola remanet disparitas, quod Za-jus,-Jansenius judicio se Ponti is submiserint; stumnectus contra Pontificem , contra totius Chrisiani orbis extra Galliam Episcopos, est' in ipsa Gallia fere omnes ,
contra adhaerentem Pontifici Ecclesiam universam, errores contumax Summo sidelium insideliumque scandala tueatur. Ruae Clementinam inter Constitutionem contrastumnesium, em Superiorum Pontificum contra Iesum, er Tabenium ab adversante Antisite proferuntur diserimina, quasi Clementis Tulla superioribus inferior sit,
authoritati que facilius elidendae, parum conveniunt allegantis sapientiae , dignitati , minus etiam religioni: neque iis resectendis disrahi me expedit ab in tuto damnata dogmata insectandi; quorum ubi exitiale mirus ostenditur, Consiturionis aequitas hoc
ipso,Wnecesstas flabilitur invicti me, dissutque ponte, , in auras dissergitur omnis adversantium machina, ex quibuscumque consata obtentibus, sive de licito subinde appellationum usu . Pontificis sententia ad Synodum oecismenicam , sive de non sussciente comitutionis Apostolica in universa Ecclesia admissoner fiuibus adde, si volueris, centena alia damnatis articulis aeque extrinseca. Cum enim doctrinae malitiam neque abflergere valeant, neque imminuere; patet,frustranea esse, adscopum, quo collimant omnia, defensionem videlicet proscriptorum dogmatum, prorsus inutilia. Spem de adversario Anti te non leviter auget, quod is non privatis filummodo literis ad Regis Chrisiani mi gloriose memoriae Minuerum; sed in ipsa etiam, qua redarguor Instructione Pastorali, promeatur se quoad doctrinae substantiam cum Episcopis Bullam admittentibus convenire. Ruod si verum est, judicet ejus pietas, an propter phrasium diversitatem , ubi sensuum concordia ess, aequumst tantis Ecclesiam concutere motibus , non absque exitio plurimorum. Ruibus autem jus est, Ure potior authoritas figendi normam locutionibus de rebus Sacris, er dogmaticis Paucisne unius Regni Episcopis, an Sedi Apostolice cum universa et obediente Ecclesia Verum tanta in retinendis omnibus, ut apparet hactensis, fiumnelli Articulis velati immerito damnatis obfirmatio, finiseram parere nata est de animi quoque sensibus suspicionem ; quam utinam Instructio Pastoralis, quae promittitur, altera e carius amoliatur ;praestetque integre, quod data ad Episcopum Arinnensem epistola ante comitutionem idem Praesul addixerat. Loquens illic de s olica Sede, Teneor (inquiebat manere ( circa eam in subordinatione legitima, de exercere charitatem nullis limitibus circumscriptam. Nemo me conspiciet unquam schisma facientem in Ecclesia, neque induci patiar propter librum Religioni non necessarium . . . Si eum 1 Sanctissimo Patre in forma solita censuris assici contingeret, Constitutionem admitterem omni veneratione postibili 3, foretque mihi certe gaudio minim8 fucato, proficere documentis a Summo Pontifice traditis: ducerem mihi quoque honori non vulgari , didicisse a Sanctissimo Domino accuratum loquendi modum de materia momenti adeo gravis, tamque obnoxia errandi periculo. Ea tunc spes, er promisso data est minime oceu ta; sed ita, ut ejus fama ad Aulam, ipsumque Regis Solium perveniret: unde Romam que, em ad Sedem Apostolicam certi is nuntiis perlata, aedificationi fuerit omni bus, em laetitia non minori. Prodeunte dein ex moto Regis, atque ipsius, ut apparet, risitis, Apostolica Consiturione, eatenus bivromisso pietit, quod eodem, quo conseia tutio emanaverat, anno III 3. eodem mense Septembri quatuor fiumnelli tomos proscripserit; sed altum tenens de propostionibus silentium . Sic autem in publico
19쪽
praefatur diplomate et Sentimus, nobis incumbere obligationem exequendi promissa , quod futuri essemus primi in abdicando a nobis libro; si eum Pontifex condemnaret. Obligationem praeterea agnoscimus in omni rationum genere fundatam, testandi .nostram erga visibile Ecclesiae Caput reverentiam atque submissionem. Hane Roma, hane Gallia ferὲ uni ero, hanc reliquus orbis catholicui votis ardentissimis exoptat dere, facto tandem ampliori, in ,-tantum decet Antistitem, magis conspicuo adimpleri.
DIsputatorem Theologum, non Fidei Definitorem ago. Ideo quidquid censuram
Propositionis cujuscumque determinatam alicubi sapere videbitur, non plus eam valere cupio, quam allegata secundum meam sententiam argumenta probaverint. Neque enim is ego sum , qui Summi Pontificis mentem scrutari audacius praesumam ei rea id , quod ipsi declarare non placuit. Sanh cum ex ipsis Consti tutionis Apostolicae verbis p teat , censuras varias Propositionibus respective inflictas fuisse, non singulis singulas deis terminat/ applicatas, dicendum es cui praeclarh in simili monet Suare E de Gratia pari. I. Proleg.6. cap. a. num.8. olicam Sedem non tam fuissessicitam de illa particulari apri ratione censura quoadspeciem, vel gradum ejus, quam de exterminanda, ct abolenda tota ilia doctrinis,sicut satim fecit, illam damnando, O in poclerum interdicendo . Ad hunc autem ems ciens uit illa generalis censura, licet plura membra contineat; quia qualibet nota illarum susscit, ut doctrina ipsa circumscribatur, etiamsipropria nota , e, censura uniuscujusiue Propositiovis per regulas Theologia ad singulas applicanda Doctoribus Theologia permittatur. Neque es novus hie modus damnandi pravam aliquam doctrinam, quae plurer continet: nam Amili modo damnavit Leo x articulos Lutheri in Da Bulia , ct Concilium Constant. artiriuor
20쪽
Provide, ac justissime damnans Propositiones centum &unam, excerptas ex Libro Gallico O 'Dationum Asor alium in Nodum Te mcntum, Theologice propugnata.
Trigesimaoctam Propositio damnvis.
Peccator non est liber, nisi ad malum, sine gratia Liberatoris . ObscrDat. Asor. Lucae 8. Dec. s.
arbitrium P gratia Dei adjutorio, nonnis ad peccandum valet; utque
ejusdem est particeps malitiae, ita paribus olim a Sede Apostolica censuris profligata est . Quomodo igitur in mentem venire Que ello potuit, in opere mystico, quo I ectorem suscipit pietatis sensibus instituendum, sive, ut ait, Christianis confiderationibus, imo Chri lana ethica compendio; in tali, inquam , opere instaurare percussos pridem anathemate errores, atque inter caeteros hunc in lucem protrudere , qui
damnationis suae sententiam ipsa fronte i Consilutio Theol.propugn. Tom. V. praesefert, Peccator non est Eber, niis ad malam , μὰ gratia Liberatoris e Quod enim discrimen sufficiens est inter hunc, & Bajanum a tribus primum Romanis Pontificiabus proscriptum e Nam icet Quesnelli enunciatio restrinisgatur ad peccatorem, a quo praescinditur in , Baiana, non tamen ea qualiscumque limitatio propositionem eximit a censura. Cur enim actus ; qui ex se , & fine suo minime malus est, in peccatore vitiosus fiat, si vitio eareat in justo Apud Augustinum, & omnes Theologos Catholicos virtutes, & vitia finibus discernuntur, non subjectis. Vel cur
nullus peccator, maxime qui peccandi consuetudine irretitus non est, exercere valeae opus innoxium absque gratiae auxilio I fisolo voluntatis arbitrio perficiat justus e Sed neque illi, qui ex frequentibus vitiorum actibus pravos habitus contraxore, sic ab iis illiciuntur ad malum, ut nullo tempore bonis intra naturae ordinem exercitiis, aut conatibus Iocus relinquatur. Quid in hoc Quesnelli principio miserrimus peccator agat e Quo se vertat sine gratia Liber toris e A Deo petere illam nec precibus , nec lacrymis potest , nec ulla ratione se ad eam accipiendam disponere, ut fides docet contra Semipelagianos et nullum quoquo opus bonum naturalis ordinis , nullum inis differens juxta articulum meditari et Noa
enim es liber, nisi ad malum . Quesnello hic applicaret Ennodius Ticinensis, quod scripsit olim in Epistola ad
Constantium: Inventus est, qui arbitraretur, in una tantum parte, qua deterior es, eligendi A datam