장음표시 사용
141쪽
Ciceronem scribens Cecinna dicist, non tam interesse, quo animo liberscriabatur , quam quo accipiatur E RUD DTIssIME VELEE. Re Iὸ quidem vir prudentis in diciti sed rectὸ quoque dici potest, non tam interesse, qui liber scribatur, quam qua tractandi methodo scribatur. Etenim siqui lia brum scribit, eam sequatur tractandi methodum, quafalsum perinde ac verum probetur, is non bonum certi librum scribit tauartu iam fere annus est, cum istud' postera scriptionisgenus deprehendi in libro, quem Auctarium historicum de Magdalena Massiliensi aduena scriptor appellauit. Tunc iudicium meum tibi, a quo librum acceperam, cum in fianibm Astobrogum Cularone degeres, per literas mi-A; qua ubi illustribuιgenere, doctrina ct magistratu
viras cum . Senatu, um e Griariationum apud Delphinates, veritatis mafitibus i quos inter Gra-tetus Saluagnius est ponnatus eminent, gratae
accepω fuissent, Franci ci Baranci Iurium Doctoris communis amici studio commissa sunt Lud nensibus typis Nunc eandem tractand methodum an maduerto in pologia, qua pro S. Renato An-ήουε eo Episcopo mensibus abhinc tribus edita est, qua meam unam de a ture vita . Mauriliν,
142쪽
ACcεν libentercumliteris tuis, sti-bent ime legi, quam ad me mi iis
cles Andecavensis pologiam aduersu duas Ioannis Launoi Theologi Pari e , de vitas. Maurily, deS.Renati hisoria,Dissertationes. Nam praeterquam quod varia se multiplici eruditione referta es, finio conscripta facilis elegantii perhonor cam de me passim auctor, qui quis tandem Aesit, mentionem facit. uemadmodum autem non ambiguum es apudme, in isti tot tant que laudes,non tam merito Ei meo, quam humanitat uot largirus ita vesiem, ipsiusprofecto potius , quam
Launo, causa, maiorem in hocargumento tra
ctando moderationem adhibuisset. Siquidem iis qui Laanotum nouerunt, nihil exploratius esse potes, quam eum, verae se non mulara pietatis cultorem esse; in indagandis Eccle sicis originibin , quanta doctrina , quantoque iudicio, qua in eo summariunt, tanta quo-
143쪽
que diligentia fide versari; quo ne de et Ara S. Maurily, se de S. Renati hi oria scri- i, id solo veritatis, qua eligio consat μι- diu fripsisse. Aliter nonnullas apud os visum adeo verum est, quod Caecina aiebat, non tam interesse quo animo liber scriberetur, quam quo acciperetur. Hoc tamen liquido tibias mare possum , neminem hic quidquam de conuiciis, quae sic in istum iam uni res uisse, qui non id indignissime tulerit. Verum,
mi minus mirer,nonnusios reperiri,qui easLan nos Dissertationes, wetati contraria traducerent, facit mon modo, quod in mulare me .idetur auctor Apologiae , quas exemplari dicis MS. vi S. Mauril a Claudio Mena do per amicitiae speciem elicuerim, mi iEud Launoi traderem, qui eo in fraudem amiciti praeter Menardi mentem, aduersus S.
Renatum, quasi hostis,Vteretur; -GIam,
quod ad me amantissime o fraterne scribis, quamplurimos e fratibus esse, qui me grauis me accusent, quod a Launolo quaesiverim, quid de ista S. Maurili vita sentiret quod in Dissertation suas mihi inseri erit; δε-nique, quod ad inrum confutationem messerim non accinxerim Te eivsemodi obtrectatio
nibus renuissime occurrisse dici non potes quam mihi valde gratum sit.
144쪽
AD VILL FRATREM. IAH quiuis homine μι-s opus bene tum accipere gaudeaae: Verum enim vero, id demum iuuat,siquem rectum effacere, is bene facit. Noli tamen exsectare dum tibi gratia agam. Nemo Abimeti gratias agit. Tu vero , mi
Frater, es altere . At ut malevolorum in nos
hominum mones compescere, es famam no-sbum tueri facilius vale is mulque etiam vitesimoniumperhibeam veritati, quod negare vesiem, nec possum, nec debeo, quaenam in toto is negotioparte uerint meae, quam
plicis ime potero exponam optime quin me purgaueris,s quid egerim narrauerus deli
citiam ambitiose colo, ora cuius consuetudine
doctissimi quique numquam nis doctiores recedunt. De rebu Andecaven insermo inciderat, quarum eum esse peritissimum, ex Notis, quis in Goridum Vindocinensem edidi mihi compertum erat. Sed quiduis nesi 'Arrepta igituroccasione,quaero ab eruditis imo atque humanis imo sene, quidnam ipse videretur de ista S. Maurili, vita,quam Gregorio Turonen Eprisopo tribuerent Codices manu exarati.Resonindi eam se minime vidisse Launotum autem communem amicum vidisse.neminem esse,a quo
certius, quid de ea fatuendum esset, possem ν-
145쪽
Ia AEGID ME MAGI DEPIsTOLAgnoscere. Accidit ut is ipso die in aedib-CL-risC. Fratrum Puteanorum, in quas, quod te non latet, viri eruditi cottidie conueniunt, horaiaque multas suauisimo sermone consumunt, Launotum offenderem. Idem ab eo percunctor, quod Simondo erumpercunctatus ΙΕ.
tim excipit, nam e fuisse non ita pridem ab
erudito viro Renato Vatino Nannetense Canonico,vivistim exemplana dem Codicis Me- nardiani descriptu , ex quo pauca quidem raptim excer ris sedunde tamen abunde co saret Gregorium Turonensem istius vitae au
ctorem esse nonposse Iluὸ si quis exemplaris istius, aulatius similis iterum sibi copiami
ceret; non ambigere se quin inter relegendum, Ange plura adnotaret, quibus idem magis ac magis consirmaretur ac tum se Dissertationem ea de re lucubraturum, quam mihi inscriberet. Repono ego,eam mihi cum Menardo amicitiam intercedere, iamquepropensam istius esse in imnanda reliteraria voluntatem; miserarem me
archet i ipsius sim ab eo facile impetratu
m. Nec mora ad Menardum quod res erat,
Mibo cere atque aperie ulmos smeus quis mim me apertior es atque sincerioris Theola gum scilicet his esse Launotum nomine, virum doctissimum humanissimum, amicum meum,
qui S. Mauri Vitam. Asuppositiciam, vel
146쪽
An v ILL FR ATRAE, re e interpolatam , ei que peregrinationem omnino fabulosam esse contenderetis usque ea de re Commentationem mihi nuncupandam pararet Rogo ut ad me Codicem mi tat. Curaturum me sondeo, ut mul atque Taunotasperlegisset,adeum remitteretur Mi tit Menardus , non archei um quidem, sed exemplar Ridiculum esse quod Launotus ten-
raret,resribit Eum etiam ad certamen vocat.
Plures sunt in ciuitate vestra, quibus meam Menardus episeolam se reson onem suam, Vendit Tesem unicum , sed omni exceptione maiorem , Henricum Amaldum Episcopum Andecavensem, virum, non pietate minus, doctrina , quam dignitate Eustrem , anelso. Non igiturexemplarista e seriem amicitia a Menardo accepi, ut Launeso traderem; quemadmodum auctori Apologia perues in me homines imposuere neque enim adduci possum, ut haec ipsum cono xime credam. Concedat ta men ut querar, quod tam celeriter crediderit, quidquam a me committi potuisse, quod esset ab hone te, nedum ab amicitia, alienum. Sed audi cetera. Exemplar sud ut Latmotus inlexit, in eo deesse mihi signissa locum queN-dam Gregori Magni, quem interalios ex Va liniano exemplari in Aduersaria coniecerat,
or ex quo is κιφον euidentissime, vis
147쪽
11 -or D. M ENACI EPIST, Abi idebatur, esse arguebat uico eius nomine ad Menandum iterum scribo, videret num fomu locas iste Librario per scitantiam excidisset. Rescribit Menandus, locum Gregori Magni in archetypo n quam comparere , neque in aliis duobus,quospenesse habebat,eiusdem Vira antiquis Codicibus. Sednec se adeo perfri- fontis esse, hoc enim verbo usus es, ut de MSS. codicibus, quos exscribi curabat demere quid, addere, aut mutare non vereretur Uerum enim vero, locum Gregoris Magni,ne nunc quidem, in Eo trium istorum veterum manu
exaratorum Codicum desiderari, ex ipso pol gia auctore intestigo. An inissequitur, quod infert, Launotum manis fraudis esse conu Lum, quodlocum istum ab eo exemplari,quodaMenardo acceperamus, abesse scripserit 'm ni- me sane Verissime enim idprofecto Launoius
scripss: Neque des huic facto aliunde adstruenda est, quam ab imo exemplari , quodpsquam Launoius mihi reddidit, Is in imo AndecavorumEpiscopo dedi,quodque apud eum
etiamnum extare non dubito. Porro cui bono
xisset Launotus abesse locum istam ab eo
exemplari,cum non abesse,istius causae haud mediocriter interessit Ad Menardum autem quod attinet; virera robus,pius, oe eruditus, patrias religionis amo quam qui masme.Sed
148쪽
u erat quoque valde , ac fortasse nimium μ-cilis, vero miles, quosdam qui piis audibus indulgendum censent . plicitate hominis abusos, i auctor fuisse ut patereturu- cum istum in isto exemplari describendo omitti. ' idquidsit esua imum mihi est, Mena dum, quod fecit, bono animo fecisse. Ego tamen,
ne quid dis imulem, apiis ei modi 'audibus
semper abhorrui se aduersus earum e artifices uepatronos otio um cum Iobo exclamare: Nunquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos, ergo ad
ceteras criminationes. Mihi vitio dant, quod de Vitae Maurilianae auctore dubitauerim, de que eo, Doctorum hominum nuntia rogauerim.Ineptis imi mortalium, qui nesciuntprincipium eruditionis esse dubitationem ac libros, qui falso viderentur in ripti, tamquam subditicios familia submouere , praecipuam Critiaces, ta ac , quamprofana partem olim fuisse Equidem, ut taceam, ἔξωρυ, nihil squentius apud Hieronymum, atque alios qui de Scriptoribus cessasticis aliquid memoria mandarunt tapuid'quod non de e quidem,
sedis auctoribus nonnustorum Veteris , Noui Foederis librorum,qui ab initio in Canonem recepti fuerant, non leues diu extiterunt interi os orthodoxos controuersia Sed quando de
149쪽
H AEc in ME MAGI EPIs To Lamira Maurilianae auctoresermo es: Ecquis Io. Cordesum ciuem se Canonicum Lemovicensem damnat, quodMartialis Episcopi Lemovicensis vitam, quae sub nomine Aureliani circumferebatur fas publice arguerit 'nemo hercule. Eccusa Catholis Deisons es Christianorum
ommum parent, eorum duntaxat, qua circa f
rim versantur,iudicium sibi ni fruauit. At per eam licuit semperque licebit viris eruditiso veritatis diosi,in examinandis uiusmo-dsi quaestionibus historicis, qu. -eresunt secti,
industriam suam exercere, σquaecunque animaduersone obnoxia deprehendissent, publici iuris facere Sed ad facti mei rationes ut redeam; mihi etiam criminiponunt,quod viri se Theologos Pari enses celeberrimus, nam Mum esse Launotum, ne vel, e liuor negau ris, mitri Andecauen librum de S. Renato Andecavens Episcopo nuncupauit. Nouum sane crimen , ante hunc diem inauditum se u
ius plurimi, ni mihi plus aqua blandior, se
conuictos velint. At Launoim, inquiunt, in
eo libro Laenatum non fuisse Oscopum Andecavensem dicit, immo ne fuisse quidem --
quam Neutrum profecto dicit Launoim Veiam, i deso dixerit. Si Di qui tionem iu- flam innituisset Sirmondus, qua pietate vir squamodeuia quo ingenio qua doctrina quo
150쪽
iudici turn a demon uret, quo in Notua Sidonium postinarem, contra vulgi prinionem, disertim escripsit, Proserum qui ranum nunquam fuisse Reiensem pisopum;
iamque Reiens cuipiam in ipsi et ' Haesi
idem egregiam inmmi nationem qua Di usium Areopagitam,abum esse a Dion o Parassorum Episcopo uce meridiana lanus docuit, ' .Pari ensis cuiusdam nomine apparere,olui etea Reieno sie, an Pari ensise,pr pure digni essent, quipiaculi Micuius,aut rei, aut con perageremur ZVterquesne eo nomine, niosior, triumpharet, o quod bi crimini
poneretur, laudem duceret maximam Superes
m fremum accuseationis caput diluam Damianant me, P. Decanus cum mi is . rari Andecavensis, inciam templo Minim Lma ex ni hisoria S. Renati monumenta,Lamno subrum non refutauerim.Enimuero tamet diuersa ea de ea Launoi en e nonne inciuile, ne dicam contumeliosum fuisset, in eum Iibrum ibere,quem vir amicis imi mihi imscripsi UDeinde, ussumma temeritatis cuia pam mugissemini aevu aggressu forem, in
quod audiebam sedulo incumsere Menardum ipsum o Iacobum Evigilonium Canonicum Andecavensem, duo claris ima ciuitatis misia taminabor quorum dextrisin hac Pergama δε-