장음표시 사용
111쪽
lebs quoque Germani venit hue de sede beati.
Prasulis eximi Pontificisque sui.
Scandimus en sanctum Michaelis ad atria Aiurim, Ch a iusti dulei nos ubi iungit umor. Luo sua Pontifici iungatur turba benigrio, A capite is membris laus sonet is mo. Hinc pia Mauricij veniamus ad atria an ti,
Ru simulis laudum is voxsonet ista precum.
Illiri lituis nos mater eostigat una, Sua caput deeimensius urbis habet. Nostra ubi nos prex se benedictio praesulis ornat Cum laude, ae mittat ad sua quemque loea. Haec ille, qui cum Carolo audovico Imperatoribus strl- heret, no tantum saeculo Rainonem antecessit. In hoc autem earmine opportunus erat de Renato cariericli socus, cum de Maurilio, &de sancti Petri aede, in qua genatum conditum volunt, sermo incidit, & tamen ne alterae G dem distichi pars Renato conceditur. Non viderat credc quae alios videre iubet Raino sub finem cap. 16. de vita Maurili, Luem septiformis Spiritus gratia consecratum ex euentu voenuit Renatum. paulo post, FDιοψquu ortuLtu stimaueri abulosum.Ande uesem inurea ad urbem. Ibi enim inueniet retiosissimum confessorem Chrissi Mauritium immensis virtutibus florentem , o, nee minus Renarum Antistitem successorem ipsius miraculis coruscantem. Theodussus eum Andegavi versaretur , iuuerili videm Maurilium, quem stis versibus praedicaret, sed non inuenit Renatum, quem pati modo praedicarer Nondum eertὸ Venerat tempus, quo ueniretur, minuentus praedicaretur. Nondum Ande aut sorte visebantur, qvie adre,1-suntur. Sic Eusebij, Ariminensis Concilij, Ambrosi scHieronymi tempore nondum monstrabatur Roma lauacrum, bi tinctus fuit Tet Coaetantinus, quippe cirisus vibiae finem Nicomediae tinctus clederetur sed poma utinvoluerunt alii constantinum fuisse Romet baptitatum,tunc ibi eceptum est monstrari Iauacrum, in quo baptismum ac
Qu9 argumentum non assequeris, viti in dis uacido Artis ae torosus dilaceras. Haec est amem argumenti mei is, hiescopus. Si quo tempore Theodulsus exul Andega-
112쪽
ui degeret, quae in Maurili vita cap. is de Maurilio Re nato dicuntur, publicis omnium vulgata essent sermonibus, opportunam istud saltem obiter in carmine memorandi oecasionem nactum illum esse credidi: non quod Renatus Ecclesiam , a clua procederetur in aliam, haberet, sed quod
haberet Mauralius, qui cum vel in eiusdem Maurili vita, vel in Andegavensibus sigillis Renatus coniungitur , vel γδd Petrus Apostolus suam quoque haberet Ecclesiam, in
qua conditum fuisse Renatum ac miraculis claruisse volunt. Quae duo eum affirm en cita esse Maurilius QRenatus, vel Petrusin enatus unico versiculo, aut eius parte coniungi facile potuerunt, i forte dicam, ut coniungerentur, certo quodam modo postularunt. Vt autem hac posita coniunctione, quae .commodeis merito fieri potuit, Re
natus locupletissimum sui testem sortitur, sieri non posita, locupletissimo sui teste c*ret, ex eoque, quod reipsa careat, Re nati historiam minus habere virium aerui. equis hoc neget Vnquam Attamen ut ista lux non affulgeat , quid tum demum agitas Quae ne cogitaui quidem a fungis, at gumentum meum inobi curas, susque deque vertis, torques, retorques, sed tortum stabit torquente te fortius,in si capiatur, caperis fatiscis.
DEci id deel testimonium Romanete Ecclesiae, quae nec in vetere nec in recentiori martyrologio ullum Re nato natale adscribit. Quinetiam cum aliquando pro aedI-cula vel festo Renati ab Oratori Gallicani presbyteris Romae consistentibus peteretur indulgentia, eam tunc Illis negatam furis constat. Sed ne vana foret petitio, indulgentia pro festo beati Petri concessa est. t reuera hodieque vivunt, qui hoc Iuculenter testari possent. Cur autem pro beati Renati festo vel aedicula indulgentiam Romani negauerint, suspicari non est admodum dissicile.Qcicquid id est,
abnutivum, quod inde quaereretur , argumentum spernenda non esset auctoritatis, etiam apud eos, qui Dialecticorum scholas frequentant. Ad utrumque Romanum martyrologium cilm Venitur,
tu multo magi mutus es, quam piscis ille, hi lapsas in
113쪽
Oceanum manibus aut pera Maurilij claues reliquiarum deglutivit. Sed quod de indulgentiis attexui, impostura
damnas alibi, nec tamen ratorii presbyteros petitas eo quo animaduerti, nomine indulgentias consecutos esse probas. At si quod in hac re dixi, certum erit, uti reuera certum et , imposturae reus eg6ne an tu viderint alij. Pro confraternitate, inquis, sancti Renati Leo decimus,& Clemens septimus dederunt indulgentias, Sed eas supinpositionis eo nuicimus Tam veras si vis dederint, quam Paulus V. LVrbanus VIII eas stilo curiae prout exponituν dederunt. In hu autem diceret Baronius ad annum fio . qua rerum gestarum veritatem spectant quam frequenter auidit, alii etiam prudentissimos, non antiquis tantummodo sidct in his quafacta visa dicuntu in eodem loco,quo ιρ
s sunt, se quo vivunt rampore ob idque nihil est, ut quan-tauissanctitate sua sanctitatis siue doctrina uiu bιν -- rogativa viri , quodnon esumsitvnquam, ut factum a serentis Vsiveritati post pratudisium inferre. Cum in his qua sunt facti, non dogmatis potueris qui u sanctissimus atque doctissimus fidat orthodoxa professor , arque defans aliquando fasti. Nec enim eminentia alicuius viri ascem potest, ut quodmendacium est, veritas sit, se quod perinia ac verum ab eofalsum assertum est, reeipiatur ab omnibus.
VNoaciM , deest testimonium Auxilii, qui ut Formosi
ex Portuensi Ecclesia in Romanam traducti, ob idque adulterio accusati causam defenderet, peculiarem de transsationibus Episcoporum libellum edidit,ac Leoni Nolano praesuli dicauit. In hoc autem libello quas nouerax transtationes Episcoporum commemorat; sed cum nihil di incat de Renato, qui ex Andegavensi sede transierit ad Suris
rentinam, certis vinum est in dieitam hane transsationem, quae modo in veteremin publicam Ecclesiae traditionem transcribitur, ad annum os Italis vel certe Romanis incognitam fuisse. Porro huius transtationis cognitio anti inquisin pluribus inaudita sareulis reseruabatur iis inter I centiores scriptoribus , qui Renato patrem Honoratum Cheo tedrum, matrem Bononiam dederunt.
114쪽
DUODEci Mo , deest huic transsationi testimonium An in degauensum martyrologi OIum, quae cap. 3. Apolom gi pro sancto Renato producuntur. Sic enim in iis martyrologiis habetur: Seeundo Idin Nouembris Andegauis ei-ti,tate depositio sancti Renais uisicopi I Confessoris , quae verba ex usu martyrologiorum Ggnificant , Renatum in ea rhe mortalitatis sarcinam deposuisse, desed deponeret, ibidem Episeopatum gessisse. At vero si Renatus ex Andegavens Eccles afuisset ad Surrentinam transsatus, Scis ea, ut voliint, migrasset ex usu martyrologiorum diceretur Surrenti depositio seu natalis sane sine nati Episcopiis Confessoris Nam praesules, qui quondam ab una sede ad alteram migrarent, postquam immigrarant, prioris sedis nomine deposito, posteriorIs nomen adsciuere,in eum p sit sunt ii martyrologiis, positos eis ut posterioris sedis antistites tonstat. Sic in martyrologio Romano de Proclo, qui ex urbe Cyzico traductus est Constantinopolim et Consantinopoli natalis hsaincti proelius pi. Sic de Silvano, qui Philippopoli Thraciae Troadem transsatus est Troada in buriosasta Silsani Dissopi miraeulis elari. Sic de Gregorio, qui primum Sasmorum urbis Cappadociae Episcopatum gessit, deinde Ecclesiae Nazianzena praesul factus est Matianti natalis beati Gregoripuis prob singu-
Iarem diuinarum rerum doet inam ognomento Theologi. Quare qui Rainonem secutus Renatum Andegavensibus martyrologiis addidit, eam ex Andegavensi Ecclesia fuisse ad Surrent in amaraductum non eredidit, vel si credidit, ad uersus Ecclesiasticam martyrologiorum traditionem ciei gestae veritatem posuit in his mattymologiis , Andegauis dein
DEcrMO TERTIO , bona eum venia dixerim , in Rainone deest testimonium sne eritatis nam Raino supposita
Gregori j Turoneris ersona, sancti Mauriliivitam iastaurauit ipse, vel ab aliis instaurari curauitiouod priori Dissertatione demonItratum est.
115쪽
Talis sim, quem me deformas, si queror de tua ad hoc Irgumentum responsiones, quam in lacori suo, non suo summa cum iudici acrimonia dedisti.Est autem eiusmodii Faltitursape edsempe astitLaunotus. esse vero dumostis fallituri, fasti eum scribit, tum hίe tum in secunda Dissertarione, sententiamsancti Gregorij magnι, de qua inhaeobia' risone queritur, non reperiri, edesiderari in isto exempla vi, quo aduersu sanctum enatum utitur id est quod ab Didio Menagio beneficio Claudi Menardi aecepit: atque hoc dicit, ut eleuetfidem manuscriptorum aliorum, in quibus a diserte habetur. At manifesta fraudis eo incitu , eamque habeatursententia illa in eodice Menardi unde Monagianum exempla desumptum est, atque in aliis duobus,
ut iis interse eostatis obseruauimus. Itaque quantumuis re- luet etiar Iauno ius in fateatur oportet , eandem sententiam
in tribus antiquissimis libris malnuscriptis proba fidei veriri,
quem consensum pro lege habere debet, cum ex oraculo Chri-rii, in ore duorum vel trium stet omno verbum Luibus adiungimus testimonium Ombriist,apud quem tomia eadem sententia legitur in vita sancti Maurilis. Fallitur autemo, quidem seipso bonus Doector, cum ex eo quodinvitasancti Maurilylaudetur dicta sententia Gregor magni, inferte ausidem vita Gregorium Turonesem non posse esse auctorem. Non falleris tu scriptorum omnium accuratissime, sed fallitur bonus Doctor, cum id asserit, quod asserentem, vere asserentem inducis Fallitur, inquam, cum ait Grego-xium non posse esse auctorem dicatae Germano Parisiensi Maurili vitae , in qua clim anno 177. vel 17'. Germanus obierit, Gregorius'apa tredecim vel certe undecim an reos
ante laudatur, quam Papa crearetur, huius homiliae sex decim, vel quatuordecim annos ante citantur, quam tuo calculo composita omnes forent. Hac ratione fallitur Mfallit Launotus. Sed reuertamur ad Rainonem, in quo , Ut apparet, sine e ritatem non immerito desideramus Hoe autem tua responsione consecutus es, ut Raino, qui mihi testis esse non poterat, tibi esse poterat, nee tibi deinceps, nec mihi aeternumene possit. nyd validissime confirmatur ex his vindocinensis Chronici verbis anno Dccccv. vita sancti Maurilis inuentio,seu potius augmentatio per Rainonem piseopum,
116쪽
ArthanaMumscriptoremfacta est. Igitur non male conieceram, dum in priori Dissertatione Rainonem vitae Maurili interpolatorem vocavi, qui ne argueretur, idonea sibi visus est praefatione cauisse, dum alios sic arguit essed nos Meeolentes, si ad egerimus is deprauatam scriptorum vitiis Maurili vitam correxerimus perfidorum nos latratibus aliaque morsibus qui doctrinamquarere nesiciunt,sed inuidere, dilanἰari, duplieis adi, maerore concutimur, dum 9 ve- isparere iussionibus cupimus, ipsisque displicere metuimus. His ille sub Gregori Turonici nomine verbis Germanum Parisiensem affatur.
DEci MoηγRτο , deest aliqua ex parte testimonium Matbodi Redonensis Episcopi, qui de Renati Ponti-fieio verbum nullum facit, postquam caput decimum sextum vitae Maurili centum Sc viginti quatuor versibus decantauit. Hic non repeto, quod obseruatione quinta animaduerti. Sed profecto momenti est alicuius ista Marbo, di ab Rainone dissensio, quanquam cetera, quae Marbo dus scripsit, cum de seipsis, quae palam loquuntur, tum decensu Rainonis, deque origine prima aestimanda esse puto. Quae obseruamus de Marbodi testimonio non examinas, quia non potes: Marbodum Rainonem inconciliatos deseris, quia inimicum veritatis dissidium tollere non potes. Non sunt opinor maiores omni exceptione testes, qui ea de re,scilicet deRenati Pontificio dissentiunt inter se.Tam posiset sanctus Albinus, qui de Renati Episcopatu scriptum nihil reliquit, quam Marbodus pro eodem in testem ad
DEciuo INTO , deest testimonium Harmeri, qui post
Rainonem nonnulla Maurili scripsit miracula, quae Deus in illius transsatione patrauit Harmeri quippe testimonium utile sine dubio esset ad ea confirmanda, quae Raino sub finem eap.iὐde vita Maurilissic tradit Lus Renatus uiuis mitibus istico mancipatus se a beato Maurilio disiis
117쪽
rentius eruditus tantis promeruit florere virtutibus, ut possMakrilium Pontificalem Andecavensis eris eathedram sepos'humus senireturis hares. Quod siquisfortuitu Uimaueritobulosum, Andecavensem recurrat ad urbem. Ibi
enim inuenietpretiosissimum Confessorem Christi Maurilium
immensis virtutibusflorent3, ornec minus Renatum antist remsuccessorem p . miraeuiis ruscantem Harmerus autem ne unum quidem de Renato verbum facit, tamdmab- est,ut eum cum beato Maurilio miraculis coruscantem de
scribat. Id tamen praestandi, si praestari potuit, non defuit occasio. cum & Maurilij reliquias ad aedem Mauricij translatas, & omnem translationis apparatum, patratas Irtu te recenset. Quinetiam opportuna tunc fuisset enati transsatio, quae Rainonis narrationi fidem eonciliaret amἀpliorem. Istud ultro postulare Raino videbatur his verbis: Luod siquu fortuitu fabulasum astimauerit.
Huius argumenti caput & pedem amputas,in totius corinporis compagem solui in responsione ad obieruationem tertiam, ubi abscissum ex hoc corpore membrum 11e illudis: Dicit iratur Launotus in hae transatione non defuisse occasionem loquendi de Renato, quod iam non feceritia merus, inde vult inferri vera non esse, qua docilio praHeantur se cruentata ratiocinationis meae complexione in aula, absurda quaeque me praeeipitas, debaccharis, exe-erationes seris, cin arenam furentis Circi tractum violata religionis ecusas,quod est perpetuum tuarum responsionum ornamentum, unica defensio. Sed deartuatum his technis argumentum integritati restitue, tum responde si possis aut vocem comprime indicem debilitatis tuae. N uerat Harmerus ainonem Maurili vitae vim intulisse, quam suo confirmare testimonio religioni habuit.
DE minis, deest testimonium alicuius in urbe veI
in pago A ndegavensi Ecclesiae seu parceciae, quam an te Rainonis tempus fideles Renato nuncuparint. Si superioribus saeculis nota suissent omnia, quae Raino tradidit, cur tandem ut Maurilius, vel Albinus, Licinius, vel Magno-bodus Andegauenses Episcopi, si cis Renatus titulum Ecis
118쪽
clesiae cuiuspiam ac patrocinium non vindicasset sibi ante Rainonis tempus dico , quia post illud fieri sane potuit,
ut primo cuiusdam Ecclesiae patrono Renatus alter accede-tet vel illi aedicula, quam Capellam vocant, recens aedificata dedicaretur. Haec ratio duas habet partes, quarum prior continet telum, quod, si quid in istis rebus intelligo, amentatum est. Illud autem alibi conatis repellere, neti hoc loco & suo repeI. lere conareris neutiquam repulsum videretur. In tertia probatione apologiae post descriptum Chiccarelli testimo. nium, quod nos quoque inter tua historiae Renati documenta retulimus, Lobseruatione is dispunximus, subiicis luim doeumenti serie apparet, Neapoli oratorium, seu Capellamsancit Renati memoria dicatam extitisse annos Iutis os . trecentis circiter annis post obitum sancti Renati. ducentu se amplius annis ante Pontificatum Ruisonu Episcopi Andegauensis. Nam eius Episcopatum gerentis acta habemus in Chartophylacio Ecelasianosra, de anni Sya. ορο At si anno salutis 63.flabat oratorium sancta Renati, multis ante annis eonditum fuisse necessa est. Aperi igitur eonvincitur temeritaου vel impostum Doctoris nostri φιλsψευδῶς, qui in posteriori Dissertatione ad coarguendam falsita. iis historiam sancti Renatisupposuit ante Rainonis tempus tam fuisse celsam, aut Capellamsancto Renaidi nuneupatam. Haec ad propositum quaeso te quid attinenta extrachorum vagarisa aberras a scopo, quem tibi tam clare proposui nisi forte quae tua est solertia, dicatum Renato ea poli oratorium idem esse, atque dicatam Renato in urbe, vel in pago Andegavensi Ecclesiam putes: Quod si contra censeas, hae insigni deliratione meam aduersus tua machinamenta ratiotrem defendis Etenim cum nulla vel in urbe, vel in pago Andegavensi Renato dicata ante Rainonis tempus occurrat Ecclesia,seu parcetia, quae opponatur,inde Neapolim contiolas quaesiturus, quod apud Andegauenses tuos iῆueniremni possis. Sed quid tandem Neapoli reportes Andegauum, expendea monimentum reportas ementitae antiquitam. Porro obseruarione Ir subuersum est, quicquid illi male materiato&ruinosochie carelli fundamento superastruitur. Vides opinor, quid tibi caiisae sit, cur Doctoris i meritatem vel imposturam arguas de calumnia damnan-
119쪽
dus est, qui non probat, quod petit.Vtrum vero in hac materia iuψε.rius ego sim, an tu, qui nostra vixiusque opera pellegent, nullo negotio iudicabunt. Nunc igitur gratulor tibi, quod priorem rationis meae
partem ita eonfirniaueris, ut de illius veritate Leus ambiagendi nullus supersit.Sed de confirmata posterror parte tibi gratulari non possum. Credebam enim a tempore Rainonis multo plures, quam retuleris in tertia probatione, aediculas Renato dicatas futile. Tres speciatim nominas, quarum duae saltem institutae sunt post tempus, quo a Cardinalibus I . pro Capella lancti enati, ma duobus Pontificibus Leone X in Clemente VII. pro Confraternitate S. Renati concessae sunt indulgentiae Deinde suspicabari, ab eo tem pore enatum alterum alicuius Eeclenae, seu Par Cffclaepa tronum factum esse, mutatoque priori titulo posteriorem solum in usu retentum. Cuius rei exempla passim occurrunt. quae Ecclesia Parisiis olim Sanctorum Apostolorum dicta est , nune sanctae Gen ueta dicitura quae olim sancti Viniacentij, manc sandii Germani: quae A, degaui quondam sancti Saturnini, nunc Magnobod nuncupatur. Sed ut falsum esse me putem tua facit diligentia. Nullam enim ex rhe. collegiatam Ecclesiam , nullam ex pago laudas parce ciam. quae priorem titulum si e mutarit. Quod diuina factum eo
se prouicentia, si iter mihi persuadeo.
DR amos EPTIM O, deest testimonium melioris saeculi, qua quo S. Maurili vita reconcinnata est. Ad illud enim taculum maxime pertinet, quod Papirius Mallonus
obseruat in Historia calamitatum Galliae: Vtrum aurem inquit, erodera antiquioribus historicis oporteat potιω , qu Gm recentiorιbus, id dubitatronem nustam habet. Elem iso riarιιm scriptores, qui propiores sunt tempori rerum flectarum, veriores debent vider Nondum enim mendaciis salutisi a
anslrbus, quas per otium vulgus fingit, locus es potest quibus fidem adfert apud posteros sola diu tarn ita Pisast querempo νιν, non mod profana, sed aera etiam inficiens. Nec enimpermisientur vitis Sanctorum pauca ore fabula, quum
120쪽
pta s. ex quotidiam vulgi sermonibus , spe delirantas. semperque aliqu3d adtiGentis destio Haec mulitiuga lectio. nisaeerrimique iudici,scriptor, cui fidem praestat certisti mam aequalis Marbodi Guibertus Abbas de Nouigento libro r. de Sanctis & eorum pignoribus: Certe , inquit, cum plures Sanctissui summas antiquitates attribuant, modest no tempora eorumscribi vitaι expostulant Luod a me profe- ανδερε potitum est. Ego autem in iis, qua Amribus subia eant fasior, . de iis, qua nemo viderit, quid veriprofitearisidicerem qua diei audaui etiamsum rogatus, visuperiau is horum tam ignobilium dicerem quin etiam ad populum Melamarem o ego quasit dicerem, Θ isti, qui taliasv- gerebant dieem publico pariter eauterio digni essent & eis tera id genus quamplurima, huic instituto conuenientia, quae breuitatis amans praetermitto Guiberti liber est ma. nuscriptus in Bibliotheca Regia Cardinalis Damianus,qui Rainonem inter de Guibertum fere medius vixit, cum apprime nouisset saeculi vitium,praefationem vitae sancti Mauri Caesenatis Episcopi sic concludit: Nonnulti se Deo daserio exictimant Fad deferenda laudis eius insignia falsitatis
argumenta componant, qui nimirum segregippradicatoris verba diligente attenderent, talia non sentιrent. Ait enim Corinthiis, Si Christus non resurrexerit, inanis ergo est pr uicatio nostra, vana est με vestra Inuenimur autem
falsi tesse Dei , quoniam reΗimonium diximus adversm Deum quod suscitaserit Christum, quem non suscitauit. Secundum hae erro Apostolica verba falsus testis Dei meri, o nisur, qui inriseretὲ eum eupiens laudare mentitur se avi mersus Deum procul dubio perhibet testimonium, quisquis inmus Iaud peruersa molituwarte commentum. post pauca. Hine est quod er Hieremiam de mendacibus dicitur, Docuerunt linguas sua loqui mendacium, ut inique agerent ab Fauerunt. Qui enim simplicem veritatem viso oblatam proferra facile poterant , satagunt, ut mendaria eum labore confingant. post alia Hic autem bide beati viri virtutia hus pavea, qua scribi debeant prasto sunt, utilius arbitramur ad ad eationem audientium, ad quam omnis Eceles afliea intenditscriptum,in prooemio contra mendariumscribe re, quam pro narrationis inopia, ipsam hictoriam menda-eiomm finibusprotelare Eadem serme praefatione utitur ini