장음표시 사용
21쪽
De rupto parallae tendine. ΡAtellae tendini transversm aliquando findi cum Achilligiendine, aliisque totius oporis robustissimis tendinibus commune est. De quodam certe memini procerae staturae , maxime lacertos homines, qui Calam praeceps descendens inflexo concidit genu, cum maxime unco eniteretur, ne id accideret, in quo cavum proxime infra cutem duos supra patellam transversos digitos deprehensum est, dicti modo tendinis latitudinem aequans, quod diductius percipiebatur flexa tibia, angustius extensia . rimum quae dolorem, tumoremque Coercerent, imposita sunt tum glutinantia , ac topica . Ea Vero semper adhibita deligatio, quo crus extensum , extrema dissedi tendinis , quam fieri maxime posset, adducta
menses producta eatenus non Convaluit, ut libere ambulare
posset. Quin persaepe , Cum id faceret per acclivia praesertim joc , etiamsi fulcro uteretur , pronUS COI ruebat. Nihil hic proficientibus, quae ad genu continendum T-cacia sunt, ne Vinctura quidem illa, quae Muschembro 6chium Ruthorem habet is nonnullis ex orichalco laminis ad latera invicem articulatis componitur; id ex eo fieri in animum induxi, quod huiusmodi artificia tendinis , a musculo tum , a quibus is proficiscitur , vices rite non implerent. Nam cuine musculis quatuor, qui in illum tendinem desinunt , tres originem ducant a femore , alter ab osse illo tendo autern patellae inseratur, quae mobilis ipsa sit, ligamento praedita , quod summa tibia finitur; sintque Cum eae origines , L mhic finis quaedam quasi fixa puneta, quae musculorum deductique inde tendinis in patellae , tibiaeque motibus actionem obfirment, a regant, nullum profecto erit Vincturae genus huic casui accommodatum, quod a superiori parte femori, aut ossi illo, aut certe loco, qui alterutrum suppleat, ab inseriori summae tibiae firmiter non alligetur. Itaque vincturam excogitavi conflatam potissimum ex
fasciis duabus, quarum altera vide ab θ ventri T. I P. II. B alte-
22쪽
OpUscULA altera C ci genu ac tibiae infra affectum tendinem circumducitur is munitam utramque fibula Fascias habenae a Bnectunt tres, ex quibus alia interiorem, exteriorem alia , tertia priorem femoris regionem respicit; suntque omnes stabiliter inferiori fasciae, superiori autem fibulis, aliove artificio sic adneXae, ut remitti pro re nata, intendique possint. Ut fasciae, sic habenae molli ex corio sunt. Quae vero ad continendas magis, firmandasque habenas paulo aristior fascia adiei ta est D media ejus pars V V consimili ex corio constet, ex ona lino texta vel serico extrema GD Vinctura homini haud mediocri subsidio fuit, neque huic modo, sed aliis postea in similem ambulandi dissicultatem implicitis. Eam vero libentius propono , quod locum hun , vel novissimi amplissimique rei chirurgicae scriptores intactum reliquerunt. Neque spes abest, quin tale artificium eos ju-Vet, quibus laXatus is tendo, quacumque demum de caussa,
fuerit. Quid ni illos etiam , in quibus disrupta patella Ps nullo modo reduci potest ZPAUL-
25쪽
De inaequasitatibus motus Terro , Stati nos circa axem
LUn in aequali tempore circa Terram, circa se ipsam
volvi manifestum inde est quod eaedem fere luria res maculae toto mense synodico obvertantur errae, quodque secluso diurno motu, ob solam vim projectionis, gravitatemque , parallelae sibi invicem manerent diametri Lunae omnes, tota Lunae superficies revolutionibus sua gulis
Conspiceretur . Quo Vero non semper maCulae omnino eadem
nec sine exiguis librationibus obvertantur Terrae , partim oritur ex motu diurno Terrae ipsus, libet enim hunc etiam in praesens supponere partim e parallelismo lunaris κis, partim etiam e quo Luna circa a Xem angulos, circa Terram areas describat tempori proportionales. Fit enim ob motum Terrae, ut non omnino eadem Lunae facies, mane, vespere videri possit: ob parallelismum lunaris X is fit, ut pro vario Hoc nodorum lunaris orbitae, in latitudine Lunae varia modo quaedam boreales maculae, modo aliae meridionales in conspectum prodeant sicuti ob aequabilem motum Lunae Circa axem inaequabilem Circa Terram fit, ut pro vario loco Lunae in sua orbita aliae maculae tum ab ortu, tum ab occasu detegantur alternis vicibus . rimam atque alteram librationis speciem detexit Galilaeus: tertiam proposuit icciolus cum Lunam in Circulo excentrico circa Terram moveri voluit, facie eadem semper ipsius circuli centrum respicere . Newtonus vero cum ellipti Cas orbitas circularibus substituisset, in literis ad Mercatorem datis, in ropos XVII. lib. II 1 animadvertit eamdem Lunae faciem ad superiorem focum ellipseos converti semper, circa quem focum descripti anguli, ut etiam Sethus ardus invenerat, sunt proportiona
26쪽
mites ante omnia Calculo definire cum astronomicis observationibus conferre oportet.
Sint igitur Fig. i. C, m Terra , Luna, sit
spe stator aliquis in inde ad Lunae superficiem ducatur tangens tum 1 specto ator, ob motum diurnum Terrae ex Q in transeat, ducatur tangens alia HX. Erunt O , Η limites lunaris superficiei e Terra visae, librationis diurnae angulus M H aequalis erit angulo XX, adeoque cum fiet maximus , aequabitur diametro Terrae e Luna visae. Ei autem apparens Lunae diameter 36 16 verae diametri Lunae, Terrae sunt inter se ut OO 36 circiter, sive ut O et L. Diurna igitur Lunae libratio sub AEquatore ad ah ascendet, inde pergendo ad Polos minuetur iiisnuplici ratione o sinus latitudinis is in latitudine ue arCusOH fiet circiter V suius versus L ad radium Mose habebit circiter ut 1 rooo Major erit alia libratio , quae ex parallelis in lunaris axis , varia latitudine Lunae orietur.
Si enim spectator aliquis sit in Fig. a. simi , NJoca maximae, minimae latitudinis is axis Lunae sibi utrobique parallelus maneat , ducanturque e I binae tangentes TO, F, atque in loco, duCatur tangens alia o C, quae sit tangenti K parallelo librationis angulus N aequalis erit angulo se ΖΚ, sive angulo KO, vel denique disserentiae maximae, minimae latitudinis ipsius Lunae. Quare cum inclinatio lunaris orbitae ad Eclipticam sit circiter '' Ι , mavim latitudinis libratio fiet per arcum Iesa cirCiter: Cujus sinus versus cum sit sexdecim partium millesimarum radii, maculae extrema Borealis, sive Australis marginis eo spatio intra Lunam progredi videbuntur , quod ad Luna radium
Porro si Luna in orbita NM revolveretur, ut eamdem diametrum AB semper obverteret centro , quae erat Ri CCtolii hypothesis, a perihelio, aut a phelio Mad quadraturas N transeundo , diametrum ipsam At a radio C retraheret angulo ΝL, qui, posita excentricitate L partium . os distantiae mediae Lunae a Terra est circiter 3 δ' At si diameter eadem AB circa Lunae centrum describarangulos proportionales temporibus, Luna ellipsin MN Meirca Terram in foco positam describat dueta in loco
27쪽
recta NR, quae sit parallela diametro AB in loco, angulus N proportionalis erit areae CN, ad angulum rectum se habebit ut aream C ad quartam areae ellipticae partem LN angulus N se habebit ad rectum angulum , ut triangulum C NI ad aream MLN, sive ut . CL.LN: l. - .LN. LMm4.so. 33 3Ι4OO' II: 314. Erit vel ducta ad edtorem radium C perpendiculari N, i)gulus N erit summa duorum angulorum hujusmodi in binis quadraturis oppositis , seu totus librationis angulus erit ciat' cujus anguli Cosmus cum sit O. 973 , spatium, quod orientales, sive occidentales maculae in extremo margine primum sedentes intra Lunae discum conficient, se habebit ad Lunae radium ut a DIOO , IV e O. Neque rima id observatione librationem majorem Lunae in longum , latumque ad judicant . Minimam enim distantiam centri Tyclionis a limbo Lunae ultrali inuenit ipse a a,
aut earum artium, quarum radius O Complectebatur maximam 38 aut o. Unde Cum posito sim toto oo, inubus versis 22, 24, 38, O res pondeant ar us γ', 481', 58 ε', o' maximae, minimae distantiae differentia, seu tota libratio in latum quae observatione , quae Calculo definitur, Convenient inter se invi Cem , quantum altem in hujus generis observationibus susticiat. Minimam pariter distantiam maculae rimaldae a limbo orientali Lunae maris crissium a limbo occidentali ut 4 earumdem parti una Grima idus deprehendit, maximam ero distantiam semel 4, Plerumque 2 aut II. Quare cum inubus vertis 3, 4, II, 2 respondeant arcus 4', 6', ', 81' ea Lunae libratio in longum ex observationibus Colligetur , quae hippa tatam jam librationis periodicae, diurnae summam non superet Hevelli, Bullialdi observationes, quas omnes simul Ricciolus Lib. . Astron. Resor copiose retulit, licet parum cum aliis rimaldi Congruant, quod omnium in Certitudini potest tribui dissicultati notandi maculas, ubi transversim prope limbum videntur, non tamen majorem Lunae librationem exhibent, quam quae superius latuta e 1 . Cum enim rima id te maculae, maris crisium confinia limbo lu
28쪽
Galilaeus cum non eamdem penitus Lunae faciem obverti Terrae agnovisset, diurnae, ac periodicae librationis , quae fit in latum , attigisset rationem is caussam physicam , easdem etiam rimaldae maculae, maris cristium observationes praeoccupavit, quibus diu postmodum rimaldus, evelius, Bullialdus, Ricciolius incubuerunt. Ita enim observationes suas descripsit Galilaeus Dial. I. g. I LX. Sono elu Luna duemaeoli partisolares, una delis quali, quando a Luna e ne Meridiano , varda vera Maestri, e P altra gli e quoi diametra mente oppo Hi e a prima e si ibile ano fensa it Telescopio ma non gi P altra. la Maestrale tina macchisita ovata, Lui a dati alare grandissime, ' onsi e minores, e parimente je- parata alle grandis tae, e stuat in campo ossa chia res, in amendue ueste , o servano molio manifestamente te ariagioni
t de dilao e sit che ii oppi mansere una volt che ' ait a e quanto ali astra macchia percho P e tu vicina alta Deo Ρ- enzab a mutasione importa tu che i triplo da una volta ali altri. Di qui e manifes la uni, come alleltata da ir- te magnetici, costant mente riguardare con uni ua apoia ilglobo ter Vir , ne a uello diverti mai. Quibus etiam posterioribus verbis visus est Galilaeus Newtoni hypothesim de caussa obversionis ejusdem semper hemisphaerii Lunae ad Terram antecessisse. Ne tonus in Propos XXXVIII. Lib. III. statuit Lunam initio fluidam, attractione Terrae, sphaeroidis oblongae formam induisse , cujus maxima diameter producta transiret per Centrum Terrae , pedibus 86 superaret diametros alias perpendiculares. Propositioni corollarium illud adjecit Newtonus. Inde autem it ut eadem temper Lunae facies in terram obvertatur. In alio enim situ corpus lunare quiescere non potes, da hunc situm oscillando Imper redibit. Attamen filiationes, Ob parvitatem virium agitantium , essent longe tardissimae: adeo ut facies illi, quae terram semper re picere deberet, possicliserum orbis lunaris umbilicum respicere neque statim ab inde
29쪽
Petrahi, terram converti. Newtoni conjecturam Daniel Berno ullius cap. III de fluXu, refluxu maris . . ,- 1. longius etiam perduXit. Censuit enim quod si excluso diurno motu ma)or Lunae X is aliquantulum aberrare inciperet ab ea linea , quae Centra Terrae, Lunae Conjungit, primo quidem vis omnis Terra nimis parva esset, prorsus impar retrahendo axi in locum pristinum. At Continuato postmodum motu periodico , Contendit lunaris axis, lineae Centrorum obliquitatem eousque augeri posse, ut vis Terrae retrahendo ad lineam ipsam lunari X sussiciat. Unde non aliam librationem Lunae esse Voluit Daniel Bernoullius, quam quae oritur ex varia Lunae a Terra distantia , ex varia motus periodici velocitate . Inde etiam illud commodi haberi authores alii observarunt, quod suidae partes Lunae o Terrae vim enormietes u agerentur , quo ad pedes 3 assurgerent, solidas partes obruerent, nisi omnium superficies ad sphaeroidis oblongae ct maxima diametro Terram semper respicientis formam initio se composuisset. At primo cum Lunae maria non circa disci nobis obversi medium, ubi vis perturbatri es maxima , sed non longe ab extremo limbo Consistant, sim parvae extensionis singula, minime Communicantia inter se invicem pluribus insulis interspersa ii tanti aestus in una haberi nequaquampos ent, etiamsi una , aut non omnis primitus fuisset fluida aut eam dumtaxat formam induis et, quam mutua attractio partium, motus diurni ratio postularet. Deinde si ob parvitatem virium perturbatricium Oscillationes lunaris axis essent longe tardissimae, non posset ipse ita deflecti a parallelis mo ut constanter dirigatur ad alterum focum orbitae, & Luna Odem tempore circa se ipsam, Circa Terram revolvatur. Qui enim axis alicubi cum radio vectore orbitae coincidit, secluso diurno motu antea impresta, oscillationibus longe tardissimis non nisi paululum pollo emensum quadrantem evadet radio vectori perpendicularis, continuato deinde motu alter ipsius κis vertex centro accedet propius , ac fient Contrario sensu oscillationes, eaeque compensabunt se se invicem, Cdemum parallelismum axis restituent. Quod si vero oscillationes ex attractione Terrae ortae majores essent; lunari agi retrahendo ad vectorem orbitae radium sussicerent motus omnis oscillatorius deberet omnino fieri circa axem radio vecto- 1 i
30쪽
1 plano lunaris orbitae perpendicularem cum tamen diurni motus Lunae axis inclinetur ad axem Clipticat a', ad Ecli. pticae planum 88 ad planum lunaris orbitae a 3I3 . Itaque hemisphaerii lunaris obversi nobis phoenomenon e quantitate moreis diurni pendet : motus autem diurni eadem ratio in Luna esse potest , quae in Terra is Jove lanetis aliis , nimirum ipsa vis proiectionis, quae motus periodici caussa est. Sunt quippe inter se nexa , atque assini Phaenomena , motus periodicus lanetarum , inclinatio orbium , diurni, a periodici motus proportio se quidem motus periodicus pendete quantitate vis impressae orbium positio pendet ex dire- Chione ejusdem visci proportio autem velocitatis periodici , diurni motus pendet ex varia a centro distantia , in qua vis ipsa impressa est , ut ex notissimis Mechanicae theorematis con-1equitur.
SI homogenea fluida esset Luna , ratione diurni motus
oblata , ratione terrestrium virium oblongae phaeroidis sormam acquireret, compositis autem Centrifugis partium singularum , perturbatricibus Terrae viribus ea esset figura Lunae, quae gigni posset ellipsi circa minorem axem sic revoluta, ut Verte majoris axis ellipsim aliam describat, sint bini axes , atqhre axis tertius , qui binos secat ad rectos angulos inter se in ratione reciproca virium in verticibus singulis agentium: quod idem in Terra etiam contingeret, si mutuae attractioni partium , ac vi Centrifugae vis perturbatri Lunae CCederet. Hujus theorematis demonstrationem exhibebimus in eo opere , Cui modo incumbimus, ct quo universam gravitatis theoriam , aut theoriae saltem elementa praecipua complectemur Modo ut inveniamus semiaxium lunarium differentiam , quae ex tot diurno Lunae, quae ex attra Jtione Terrae ortum duceret, sint et, is radii mediocres Terrae, Lunae, I periodica tempora circa axes gravitas sub R. Uatore Lunae se habeat ad vim centrifugam ut in quan titates materiar in Terra una sunt inter se ut L I, Quemadmodum inferius ex hoe nomenis praecessionis aequino ctiorum , nutationis terrestris X is eruemus, vis acceleratri X in