장음표시 사용
31쪽
4647ralem Verbi formam secundum codices posuerunt editores:
τοσαδε μεν ιε T 'Aθxii ai 0 εθνη σχρατευον 408 diligentem singularum gentium enumerationem, cum paulo antea c. 56, 4: θνη rλεῖστα ξυνῆλθε ingulari legatur umerus.
Clarius in insequenti cap. VII, 58, 3 plurali numero Thucydides quare usus sit perspici potest, ubi masculini generis
ubi Οἱ 0st καὶ cum p. h. Kr. t. delendum esti. lenique VI, 62, 4 qu0d ad vigin) emendavit et Stali recepit,
mihi qu0que scribendum videtur pro codicum scriptura aπε
a1rodidoναι vendendi lotio, quam hoc d0co verbo inesse op0rteat, nulla auctoritate dari possit, Bel ker autem quam protulit inmendati, Ἀπε dono pr0pter finia ista praecedentis et huius, siquidem n0 passive diei est, Sententiae subiectum minus sit apta. at non solum in neutris pluralibus personarum vim habentibiis sed etiam in aliis hucydides aliqu0tiens verbum adhibuit plurale neque tamen ita ut non caussis quibusdam allatis minus usitata haec
iungendi rati excusari vel explicari 408sit. Sic quod I 126, b aliquot praebent codice se August. quidem atquemuse Britannici 40d qui summi ponderis sunt iure ab editoribus praeter Haache et Beliker vetustiores est receptum: Ἀτειδη ἐπῆλθον 'Oλυμπια τα ἐν Πελorroννννσφ eum venissent ludi Olympiaci', ubi pluralem et verbi ante substantivum sede et ipsius Dissima v0eis significatione explanare licet, qua varia solemnia ac ludi compluribus diebus instituta exprimantur. Certe Scripturam pluralis numeri et codicum fides et simillima tuetur lecti V, 75, 2 Κάρνεια γὰρ αὐτοῖς ἐτυγχανον ἄντα, ab innibus libris editoribusque
IV. 3, 3 μέσος δικαστής. VI 54, 2 γ μέσος πολιτης alio sensu adhibetur. 1 In adversariis criticis, Ol. I, P. 327.
ψtradisa' in, cum alibi de temp0re tantum si agitur neque magni
momenti sententia est, sed potius in universum dicta, singularis inveniatur numerus verbi: V, 49, 1 Πολυμ ει δ' ἐγενετ του θερους τουτου, οἶς Ἀνδροσθένης. ἐνHa. I, 126, 6 'στι γὰρ καὶ Ἀθηναιοι Λιάσια δ καλε rea uo εορτὴ
ειται Herod. VII. 206 Κάρνεια γάρ σφι Ἀγν ἐμποδων. d. VIII, 2. - huc. VIII , t in 'Dθ tiara τοτε νην et 10,1 ἐν δ τοιτο, τὰ ' Dostia ἐγίγνετο ibidem sequitur: καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐγπηγγελθι σαν γάρ ἐθεωρουν ἐς α-ά ad πνὶπελ- θησαν adnotant Ocholia: ik σπονδα di λονοι et Nat. quidem, quem secuti sunt alia et Behkeri ἐπηγγελθνησαν γὰρ αἱ σπονδαί habet sindicta enim fuerant laedera dierum festorum i) qu0d ex uno cillo modice vix recipiendum videtur Stephanus οἱ Ἀθηναῖοι subiectum esse ratus est si, denuntiatum se indicatum erat Atheniensibus ut adessent u), quod fieri nequit; sed ad τα 'χσθιιι potiush0 Verbum spectare manifestum est, allatis simillimis eiusdem apud n0strum verbi tructuri V, 49, 2 λεγοντες μὴ
λουσιν δ); ἐγίγνετο ver qu0d praecedit nihil 0ffensionis habet de sol tempore dictum, cum etiam apud Herodotum supra saepius eundem invenerimus verbi a singulari in pluralem numerum transitum: I, 74 ΙΙ, 138 V, 112. VI, t. VIII, 73. Ire iam restant Thucydidis l0ei, in quibus secundum codices pluralis verbi tenendus est qu0d ΙΙ, 8, 2 ab optimis traditur codd. Aug. C. F. t. Vat. H. G. D. etiam a plerisque editoribus receptum rectissime πολλὰ μἐν λόγια λέ
item imperfecta complurium et novem quidem dierum solemnia exprimunt, s. Stet ad Herod. VI, 106, 13 2 Erant autem illae παγγελίαι publicorum praeconum tam deludis ipsis quam de indutiis ludorum caussa futuris praedicationes; vid. Schoemann Griechischeollerthumer edit alter. II, p. 52.
32쪽
γετο cripserunt); verbi enim ut videtur numero qu0que exprimitur, qu0d non parvi munienti est, multa et varia oria vulgata esse et duobus quidem in locis D τε τοῖς μέλλουσι
tur. Item quod quindecim c0dd. P0pp0 0ptimique inter
eos tradunt V 26, 2 certi88imum Si cis φοτέροις altaρFὴ-ματα ἐγένοντο, ubi etiam verbo plurali videtur manifestari, non solum vitia facta esse, Sed etiam ab utrisque et varia
et rotiμον alia αλλα Denique VI, 2 4 traditur: ἐγένονι ἐξαυτ δ εικοσι mi Dato ταλαντα ab omnibus et libris et editoribus, cum alibi . c. VI, 46, 1 singularis legatur: αγγέλ-
62 ipso verbo qu0d praecedit quasi numerus tot talentum qualis quantusque sit receptus indicatur, nisi Di te verborum praecedentium ubi τανδρά rod a1rεdocti Ga legendum SSe supra vidimus post neutrum plurale pluralis verbi numerus eiusdem structurae caussa fuit ). Ex his apparebit, minime rectam sane de Thucydide a veteribus legem SSe prolatam ut a Pors0n), pluralem verbi non nisi de animantibus ubi agatur apud antiqui0res Atticos post neutrum substantivum plurale inveniri. Neque P0pponi praeceptum illi mod0 Sufficere p0test, qui putat verbum plurale serri posse, si sa-cile aliud substantivum aut masculini aut feminini generis quod in mente fuerit seripturi substituatur, ut pres Dystici et Ouium ponatur Iob mo et oi urio αγ υνες, quod in maxim vocabulorum numero certe facere aliquis p08Sit, Si pluralem verbi velit tueri. Immo tenendum est, Sum SSe1 Huc non reserendum est quod legimus III. II 4. 1 et νυν
re vera n0 raro Thucydidem plurali h0 verbi numero secundum veteri linguae maximeque i0nicae dialecti poetarum atque Herodoti exempla et ad exprimendas quidem quantum videtur diligentius ingulas sive Varia per80na Vel res rerumVe partes, cum Sine dubio mai0ris ponderis sit pluralis
At ne in reliquis quidem atticae dialecti m0numentis praecepta illa seu a P0rsone seu ab Hermann data sufficere possunt, tragicorum Aeschyli 0ph0clis Euripidis atque Aristophanis comici dico fabulas, quas ante finem c0mmentati0nis paucis tantum attingere satis erit. Ibi enim quamquam recens illud et quasi atticum dicendi genus quadam cum perpetuitate et constantia occurrit, non 80lum si adiectiva aut pr0nomina subiecta sunt, Verum etiam in ipsis cuiusque noti0nis substantivis, ita ut Atheniensium serm0ni vi alteram structuram tribuere liceat tamen apud h08 quoque etiamsi rarissima pluralis numeri leguntur exempla haud dubia, quae n0 nisi imitand0rum pristini temp0ri p0etarum voluptate explanari posse put0. Nam quid magis in aperto est, quam e0s, qui tam multi in rebus Η0meri veterumque poetarum exempla sequi tuduerint, h0c quoque in usu scilicet ad maiorem dicendi gravitatem sublimitatemque impetrandam priorem illam et tamquam vetustate Sanctam orationem imitando effingere esse c0natos Neque ver solum talibus neutri generi n0minibus verbum subiungitur plurale, quibus animantium inest notio, quae sine dubio omnium maxime singularum rerum vis atque auct0rita ut exprimatur p08tulat, quemadm0dum apud Aeschylum Suppl. 740 τέκνα. .
μαχουνται περὶ σέθεν Euripid. Hercul. Fur 47 τεκνα μῆθανωσ' Ηρακλέους Hecub. 1159 τέκνα γένοιντο.
adde Arist0phanem in Acharnens. 16 Sq.:
33쪽
ubi ex singulari εσυκοφάντει in pluralem ιδοιεν transitur structuram simillime Herod0ti Thucydidisque exemplis supra allatis vel ibid. 805 Sq.:
Verum etiam diversae noti0nis nominibus additur pluralis verbi velut ab optimis codicibus Hermann M. G. Lips. Ox. Par. . . et pri0ribus edit0ribus Ald Rob. um )traditur, ab Hermann qu0que receptus sine dubio reici non
potest in Aeschyli Sept. adu Theb. 709 δ ἐξέζεσαν γὰρ Οἰδίπου κατευγ/χατα, etiamsi indor aliique singularem posuerunt, grammatic0rum potius praecepta Sequentes quam codicum fidem versusque sensum. nam et de c0mpluribus
1 Addas duo eiusdem comici exempla, quae diantem verbi exhibent cum neutro duali subiecto iunctum: quit. 81 sq.: εἰ μη 'γένεθ' υτος ἐν
diris res est et de agentibus et magnum quidem aliquid ac grande). Neque minus c0nfirmatur pluralis apud Euripidem
in Troad 1087 Da τείχεα λαῖνα μειωπe Γρανι νεμονται cum c0dicum edit0rumque omnium tum metri auctoritate; deinde h0en. 1342 sq. v ωφιατ εἰσγηκουσαπ' Οἰδίπου ταδε; O. στ' ἄν daκρΓσαί, εἰ φρονουντ' &υγχaνον, ubi ipso qui substantivo tribuitur sensu pluralem Verbi explanandum esse apparet. Etiam apud Sophoclem duo exstant versus incerti0ris sane generis. Electr. 438 κειφιήλ. αὐτῆταυτ σωζεσθων κάτω a quibusdam traditur libris manuscriptis, cum edit0res e. c. Bergli singularem tacite scripserint Hermanni maxime auctoritatem secuti, quamvis pluralis sine dubi p08sit admitti. Neque ed. 0l. 620 quidquam impediment esse pote8t, quominus pro codicum lecti0ne minime dilucida εν α ς τα νυν ξυμφωνα δεξιωματα δορι διασκεδωσιν εο σφακρου λογου, ubi Hermann metri caus8 Scripsit doρει, quod Berg aptissime pr0p0suit in adn0tati0ne critica accipiamus δορη neutrum plurale subiectum ). Adhibuisse igitur h08 qu0que p0etas pluralem verbi ut singularum personarum rerumque n0ti0nem ac totius sententiae vim diligentius exprimerent nullo m0do negari p0te8t. Imitandorum autem pri0rum poetarum studio potius h0 factum esse quam secundum Vulgarem attici Sermonis c0nsuetudinem cum ex S0ph0clis versibus intellegitur
1 omissi sunt hoc loco versus, in quibus salso pluralem exhibori aut codicum optimorum testimonio aut metri sententiaeque praeceptis manifestum est, velut Aeschyl. ors. 32 λέκτρα δ' αν- δρων ποθω πιμπλαται δακρυμασιν, ubi G. Lips. Ven. quos secutae sunt veteres editiones inde ab Aldina usque ad Brunch, qui veram lectionem restituit, praebent πίμπλανται sic Aristoph. Eccles. 844: φρυγετμι ρμγημΠτα, Veteres edd. φρυγονται. Iure denique ab editoribus correctum puto uri Orest. 604 τα ' ον to ro τε θυ- ραζε δυστυχεις pro υ υχῆ codicum.
34쪽
Mῖνος γαρ εχει τέλος ηδ in αρχήν, qui in epico metro epicorum sine dubio dicendi genus in pistrali quoque sequuntur cf. . , 32 σέο δ' in τάδε πάντα πέλονται. d. 489: νυν ουκέτι φνκτὰ πέλονται. , 223), tum ex rist0phanis c0m diarum lingua Atheniensium Sermoni vulgari certe proxima. Ibi enim ne unum quidem pluralis numeri legitur exemplum ita positi, ut 0 animantium n0tio insit substantivo neutro plurali subiecto. Quo Av. 1140:
sive Thesmophor. 997: μελάμφυλλά τ' ior δάσπια καὶ νάπαι πετρωδεις βρέμονται non e88 reserenda liquet, ubi masculini vel seminini generis aecedant subiecta Verb0que legantur pr0pi0ra cum Nub. 1427:
singularis p0situs sit ad ultimum neutri generis Subiectum. Igitur Attic0rum qu0que Veterum hac in re dicendi genere perlustrato cum a prima quae nobis nota est graecarum litterarum aetate usque ad quinti sere ante Christum natum saeculi exitum singularum dialect0rum script0rumque usum c0gnoverimu8, paucis Verbis complectamur tamquam summam institutae quaestionis. Pri0re tempore etiam Graecos neutris pluralibus Subiectis pluralem verbi addidisse numerum vidimus paulatim tum et ab adiectivorum quidem pron0minumque ac sub8tantivorum eorum S profectum, quibus uniVerea aliqua atque incerta insit n0tio, novam increbruisse structuram, quae in Homeri earminibus sine ulla sententiae aut metri differentia necessitateque iuxta priorem adhiberetur; paulo p0st magis magisque singularis numeri usum praevaluisse neque tamen pluralem in clades dialecto usque ad Herodotum pr0rsus
evanuisse, cum in Atthide lingua iam pridem altera tantum dicendi ratio admitteretur a posterioribus denique omnibus fere et poetis et 80lutae orati0nis Script0ribus non raro positam esse priorem illam verbi Structuram non posse negari seu in personis animantibusque significandis seu ad singularum rerum notionem t0tamque quae verbo inesset actionis sententiam diligentius exprimendam.
35쪽
Natus sum P0d0lsus Ludovicus Frangoravennae qui vicus Mosellano exadversum iacet Trarbaco a. d. XIIII kal. dec anni h. s. I patre Frideric Carolo Frangiptim0
carissimo tum conventu TravennenSi past0re primario, qui nunc rebus Sacri par0eciae Trarbacensi praeeSt, matre Bertha e gente Spieher, qu08 Summo Veneror m0re grataque v0luntate Superstites. Fidem pr0fiteor evangelicam.
Litterarum elementa d0ctu artibus liberalibus instructus Sum a progymnaSii Trarbacensis praeceptoribus anno LXVIII CrucenacenSe gymnasium adii, cui hunc usque ad diem vir egregius Gustavus ullari rect0 praeest. Omnibus Vero praecept0ribus quam plurima me debere cum lubenter profitear, gratisSima Semper mem0ria Michaelem Schmidi Trai bacensem et Ι0annem Cornelium Gulielmum Stetne CrucenacenSem pr0se880rem c0l0, qu0rum insigni disciplina et suavi 0nsuetudine quam maxime ad litterarum studia excitatus sum. Anno LXX testimonio maturitatis munitus simulac bellum exarsit cum Francogallis vicinis una cum fratre Hermanno amati8Simo Voluntariam Secutus Sum militiam. At vix terram intraveramus h08tium, cum frater in pugna apud St. Quenti tel percussus gallico pro patria mortem occubuit quo facto eg parente c0gnati amici orbati privatique sumus carissimo amici88im adolescente, quem inter et me nihil puterat esse familiaritate c0niunctius, quare eius me in omne tempus lare pr0fite0 pio animo memorem.
Bello magnifice persect0 0mum reVersus mens oct0br.
a. h. s. LXX Halam Saxonum me c0ntuli ' philol0gicis studiis peram daturus ibique per quater sex mense Sch0las audivi quas habuerunt viri illustres Asmus, G08che, Haym, Keil Schm0ller Zacher Tum autumno anni LXXIII Hala relicta inter huius academiae Rhenanae cives Francisco Henric Reusch rectore magnifico receptus per insequentis anni spatium sch0li interfui, quas habuerunt viri clarissimi I. Bernays, uecheler, eims0eth, Hilier, Simrocli,
Usener Egregia praeterea Virorum optimorum erga me benevolentia factum est, ut Bonnae recipere in philol0gorum regium Seminarium, quorum exercitati0nibus praeerant
Franciscus uecheler et ridericus Heims0et viri longe celeberrimi Eis igitur omnibus ex animi sententia gratias ago quam maximas Hieme denique anni LXXΙΙΙΙ- ind0m paterna peracta Bonnam redii ut summos in philosophia h0nores rite adipiScerer.
36쪽
Schema quod dicitur Boeotium sive Pindaricum l. e. singularis verbi numerus cum masculini vel seminini generis subiecto plurali iunctus nullam nisi studium imitandae neutrorum structurae caussam habet.
Sophocl. Trachin. 553 q. pro librorum scriptura sine dubio corrupta scribendum propono ἡ δ' ἐχω, φίλαι, λυ-
Aperte duplicis recensioni speciem prae se serunt Sophocl. rachin. 880-892. s. 890-892 secludendos esse
IIII. Verissime I. u. talit huc. II, 48, 3 verba seclusit
In masculini atque seminini generis nominibus latinis eis, qu0rum stirps consonanti finitur littera, nominativus singularis producta syllaba primo temp0re pronuntiabatur. VI. Ad omnis generis studia in universitatibus nostris instituenda longe melius gymnasiis n0stris parari possumus quam ludis eis quos reale Vocamus.