장음표시 사용
11쪽
stuporem , ut par est , monachorum maxime, ad foedanda veterum scripta , sed inprimis tamen Valuisse quatuor causas, videlicet salsam persuasionem de hiatu et caesura sic brevitatis gratia brevem syllabam in Gesura voeat vitiosis, linguinlatinae, et majorem graecae ignorantiam , et pravam eligknem ipse bigotteris, pudice dicta mutantem. Sic sere Spremset, neque putes me aut finxisse quid, aut maligne auxisse. Iam singula quod attinet, non dubito, quin statim quaeras, quid hic novit Et ipse fateor, me non reperisse nisi novatnineptiendi viam De religione nota res est, interdum lasciva et obscoena insulsa pietate esse mutata; at hinc non sequitur, quoties tali vocabulo sensum probabilem eruere possis, scriptoris ingenio et dictionis arte omnibosque codicibus neglectis, ad istam religionem esse confugiendum. Enimvero non tam Vulgarem fuisse hanc pietatis Iahem arguunt obscoena Innumera in Catullo, Iuvenali, Martiali, in ipso Horatio, a recentioribus demum in juventutis christianae gratiam castigata, et in his Pleraque, ut sane puto, in nullo superstite codice mutata.
Sed angamus, quidquid obscoeni in veteribus, a multis librariis
deletum corruptumve esse, non minus manistatum erit, rarissime accidisse, ut ista castigatione vera lectio aut interiret Prorsus aut in lectionis varietate non agnosceretur Linguae autem latinae ignorantia quid potueri ita scriptore latinoem rumpendo, item nota res est; ad gratΡm vero quam se liciter recurreri Sprengel, in singulis intelliges. Restant, queis insigniter se iactat, caesura et hiatus. De syllaba ictus vi producta viri docti et a sensu ommuni nusquam aberrantes , in iisque Petrus Burmannus, satis docuere, quandoque hanc vocabuli mulandi causam fuisse, et nonnulla auctoribus, alias geritana, alias dubia reddiderunt. Sed quam rara omnino ista corruptio uerit, quamque rarissime codicum in corruptis eo ensu vera lectio evanuerit,
quis ignorat, nisi cui fixum sit, brevis syllabae productione reugesis exemplo insignem poeticae dictionis et rhythmi inscitiam proderes Caeterum is saepissime Murrit ad brevem syllabam cum hiatu conjunctam, ut in Virgilii increvi acutis Vide, quae nos ad hunc locum.); ubi ante ipsum legebatur incre it Quam eoniunctionem in icto pedis duplex vitium ab ignaris librariis habitam fingit. Eandem igitur novam
viam et, si pergat, facile sexcentis in quovis poeta men 'dationibus cecundam, egregie a se commendatum existimat critieus, tredecim locis, tibi hiatos, viginti quinaue, hib Vis syllaba ei producis occurrit v. pag. i et vi. Quae exempla quum in hiat ad notissimum eius dicentiae usum referenda sint, velut Pelio Ossam et similia, in brevi autem syllaba partim ad dubiae lactionis locos , partim ad casum,
ubi vulgaris aut requentior ieius producenti vis, velut in
12쪽
einnamaque, costumque s quum denique aetera exempla equinquaginta amplius versuum millibus collecta, conjicis, credo, quam eximia futura sit nova poetarum classicorum critica. Quod conjicis, in singulis jam nunc cognosce, initio a Metamor hosibus ducto; hac storiam paveae sequentur, Postremo autem quaedam, Sprengeli non tentatae, Catullianae da coma Berenices elegiae emeridationes, nec non in Prop. III, 4, nota accedet. Si quos in Metamoryhosibus quoque aut Fastis adjicere locos libeat, hos Sprengelianis inseremus.
I, Spreng. pag. o Daphnen sic precantem facit poeta:
- spectans Peneidas undas, Fer pater, inquit, opem, si flumina numen habetis. Qua nimium placui, tellus aut hisce vel istam, Quae facit, ut laedar, mutando perde figuram.
Cujus loci .rsum medium menda non carere, plerique sunt meritoque suspicati. Nam et, quia quomodo vertatur satis apte ad rem, nemo Vidit, et hisce ad tellus quidem bene sed telluris mentio non fit in Lactantii Metamorphoseon argumento. Ninus me offendit , quod nympha, dubitans dis patris numine, telluris opem implorat quippe quae nec longiore prece uti, instante Apolline, posset, et, ut homines, summo aut do lore aut vitae discrimine Roere solent, praehenti malo conterrita auxilium undecunque petat. Ne mutando quidem prorsus displicet cum euus coniunctum, si deam Tellurem implorari fingamus, cui non absurdum est, vim mutandi divinam tribui. Paucis locus merit suspectus serri tamen potest hac sententia: se opem pater, si flumina numen habetis, aut tu, tellus, in qua nimium laedi, hisce etc. Sic utique mallem, quam, medio versu sublato, precem iusto breviorem, et orationem quasi hiulcam relinquere, Ovidio indignam, quem in summa etiam brevitate, semper rotundo ore plenum properare miramur. Sed quid Spremex Tellurem invocari non posse, et Apollinis mentionem fieri , necesse esse hiatum corrumpendi causam sitisse poetam scripsisse quo nimium placui Delio ; sensum esse se opem mihi, quae, etc. Sic primum habes Ier Uem, quae placui , omisso mihi , quod tolerari prorsus nequit; deinde Daphnen patri quasi praecipientem' aut hisce scit. v me recipias vel Perde Auram, in quo , vides , quam ineptum sit hisce, quam sensu Miam obscurum deinde Delio aut alienissimum ab Ovidiani versus suavitate. Haec coniuncta intuens , mirer, si non respuas primam ope hiatus emendationem qua tantum sibi placuisse diceres Sprengelem,
ut laetitia impeditus, non videri quidquam posse objici.
13쪽
Quanquam eadem in omnibus confidentia. usquam dubitat, semper decernit, ut merito decreta ejus emendationes adpellemus Scilicet, quum nova via incedat, cur incredibile sit eum reperisse, quae via ab Helnsio, Burmanno, Gier ioaliisque calcata reperiri non potuerintl Interim me conmiunt etiam via ingredientem audire velis. In versu medio quae offendant, dixi quibus adde minime absurdum esse, si Apollinis mentionem faciat nymphari in hoc enim Sprengeli assentior. Quid igitur, fingens , poetam scripsisse cui nimium laeui deus est e vel siste, vel etc. haberesne sensu commendandum , Apollinis, puta, qui se deum in praecedentibus confessus, mentionem, idoneam a sam, cur patris numen, deus contra deum inVocetur, et in verbis siste scit deum , vel mutando erae Auram ea, quae conveniant puellae iam iam vim passurael Equidem, vi aptius dicatur, non reperio. At textus mutationem, O ' icies, esse inimiam Fateor, sed tamen, quo defendam h heo. Ponamus enim versum fuisse, qualem finximus vides , semel mutato siste in hisce , nec e manere , corruPtometro, Potuisse, et hisce, quum ad amnem referretur , ineptum, ut linra an madvertimus, obscurum suissera quod ut apto vocabudo iungeretur , fateberis , nullum citius induci oebuisse, quam euus hoc vero inducto, iam mutandum fuisse cui, ut ad telius non plane absurde reserretur. Non minus probabili ratione ad vulgarem lectionem pervenies, si Primo corruptum esse fingas deus est in tellus. Sed aliud probabilis, aliud certa emendatio, quales sunt Sprengelis. Nos conjecturam, non dubito, quin novam, adjecimus loco su specto et a multis varie tentato, nec satis aut defenso aut
explicito. II, 17, Spreng. p. 6. ycriticus explicat quid sit extremm
Lunae, Burmannum, Gierigium , ossium etiam carpens; quam recte, mitto eum emendatore enim mihi mon cum interprete negotium esti
II, 839, Spreng. . . interpretis pariter laude cum aliorum reprehensione, et insigni, ut cernere est, industria quaesivit prenge in loco :
Quaeve tuam matrem tellus a parte sinistra
Suspicit indigenas Sithonida nomine dic intra
Hic igitur nihil adderem, si criticum id assecutum esse existimarem, ne Porro cuiquam dubitare liceret de loci integritate : qui mihi quidem, comparata varia eius interpretatione, talis videtur, ut potius in emendando quam in explicando laborare commentores debuerint. Difficultatem autem totam vides in verbis tuam matrem. His enim manentibus, quum
14쪽
tem, Me alam, Hercurii matrem, sive Pleiadum sidus, suspiciat, designetur, desperanda extitit interpretatio, sive ad astronom iam cum multis, sive quocunque soniugias. Vide itur, an levissima mutatione a codicum consensu discedentes, conjecturam non ineptam, qua omnis difficultas tolleretur, Proponamus Mercurio petenda terra Sidonis, in qua urbes Tyrus, et huic ait sinistram partem iis, Sidon Sidonem autem Phoenicum sive Sidonidis vel Tyriae regionis communem ipsiusque Tyri matrem consentiens vocat antiquitas. Quid igitur, si poeta, et doctus, et doctrinam fere in simili casu Prode , hoc ipsum innuere voluisset, sicquq vel Phoeniceu omnino , vel Tyrum dixisset tellurem, quae matrem Suam, Sidonem a parte sinistra suspiciat Certe nec absurda videturres, nec male expressari quippe situm locorum cum Vere, tum commode etiam et lucide indicatum vides. Atqui ni litterae mutatione interpretationem obtinemus. Sed tellus suam matrem susPiciens quid vellet, non tam proptum librario fuisset scire, quam ercurio esse matrem unde non mirareris sua ab eo mutatum esse in tuam. Unum offendit uvicit , VH-gatae lectioni potius favens. Sed ego sapientius non habeo; tu, quam sit sapiens judicatori locus autem quin corruptus sit, ne dubites.
ΙΙΙ, 44, Spreng. p. a. criticus Orιum vel Ortus d mmi pro Otum ut sit
-- Tantoque est corpore, quanto, Si tortum vel tortus speetes, gemimis qui separat areisS.
Mihi totum non adeo absurdum videtur, ut defendi nequeat; sed hic operae pretium non videtur reluctari.
IV, D. Spreng. p. 4. criticus decernit in hiatum patiens pro nympharum Natiens ut sit
Tabuit ex illo dementer amoribus usa, Lymphatum patiens, etc.
Quod ut necesse non putamus, sic aequius serendum, quippe et alias non absurdum , et codicum etiam lectionibus nonnihil
IV ID, Spreng. p. 6 criticus eredit, Ovidium scrip-risse inguina pro pectora; scilicet, non iam nare Hermaphroditum potuisse, utpote cum nympha luctantern et hanc partem a lasciva petitam, vero similius esse, quam pectora; deinde, si poeta scripsisset inguina, non potuisse seribere monus, quippe nymphae ad illa tangenda uua tantum manu opus fuisse praeterea subjectat manus prorsus non intelligi; se igitur legere subreptatque manu duplicem in uno Veriu
15쪽
hiatum et rem obscoenam corrumpendi musam saltae. Sila habemus:
Pugnacemque tenet luctanuaque oscula carpit, Subreptatque manu, invitaque inguina tangit.
En versum non leviter immutatum; quam recte, paucis expensum accipe. Primum, ut anum sit 3Mbjectatque mantis, necesse non est, Bermaphroditum adhuc natare Subjectam enim manus scit brachiis θ, corpus alicujus amplexari vel constrictum tenere cupientes, quod cur in stante non perinde atque in natante concedatur , ratio nulla neque magis video cur aliter, ac res suadeat, vocem interpretemur. Nempe puella pugnacem tenet, ne Vadat, relinet Oscula camia, montis subjectat, sicque invita Pectora tangit. Quid hic non conveniens rei' Nam una manu tantum opus suisse, hoc quidem
nimis utile es At Spreuges inguina tangi prorsus vult an puella etiam voluerit, ridiculum sit dubitare. Sed finge poetam
scripsisse inguina, non Videmus, cur ideo mutetur subjectae manus utrumque enim fieri potuit. Mutat tamen criticus ambo vocabula nempe, ut hiatum, qualem vix usquam ferremus, inducat, et Vocabulo utatur cum novo, tum, quo loco usurpat, inepto. Enimvero ad inguina manu subreptares i. e. urtim subrepere , ipse acile, opinor concedet, non tam luctantis Salmacis esse, quam Volentem amatorem amplexulaventis; sicut nos libentes concedimus, utriusque Me inguina velle tangere. At enim hinc non sequitur, quod absurdum non fuisset, Poeta Vere scrip.isse; qui lice quandoque iusto lascivior Venaatur, tamen saepissime, vel artis ratione et pulchri sensu suadente, guinis mentionem apertam vitavit Quare, nisi gravisa mae causae adserantur, necesse non eritimo temerarium fastidiosa illa Vocabula, tanquam a librarii: male pudicis mutata, poeiae restituere. Habes primam relisionis. de qua supra pauca di imus, emendationem; en secundam Inguine enim at tam feliciter restituto, eodem spoliatum idi criticus Io loco m. I, 5, is
Quos umeros, quales vidi tetigique lacertos Forma Papinarum quam ni apta premit Uuam Μtigat planus sub peetore venter
uuamum et uale latus quam iuvenile femur lciangula quid reseram non laudabile vidi, etc.
it igitur quais inguen pro qua latus; deinde, oceasione
qua rotundum e Captius prementi quam quadratum. Per git, a tum commodumque adiremendum Peschiis oder
16쪽
heauem au hucken non esse bonam locutionem cur anaermanice an latines Ipsum roga; ego, quid velit, non sequor. Scribatur, inquit, manu , ut sit Papula, quod a manu tegi nossit. Quominus dubites, poetae grandes papillas ueschras non haberi, e Rem. m. V. 337. intelligi. anu autem esse dativum casum, quod latuisse loci corruptorem. Credamus hoc cf. Properti reddere pinu comua y concedamas etiam , venustius esse Pta Mia, quam via remi. An ideo locutionem bonam, et sema etiam poeticam cf. anta iungi et similia) bonam esse negabimus Minime; nisi desipiamus An bonam et codicum consensu probatam, neque sensu ineptam quis enim nescit , ut suave censeri papillas premere, aut prementi alias aliis minus aptas posse reperirisAn igitur hanc lectionem alia, quantumvis ad sensum o tima mutemus omnium minime hoc enim iure semel inscriptores concesso, quid non mutabimus 'Nisi quis reputet, omnes omnia ita dixisse, ut melius nemo potuerit. Nos a tanta stoliditate caVentes, neque hie manu, neque in versu tertio pro Planus statim decernemus Plenus, quia eritico placet antithesis Plenus venter ab castigato Pectore eis mollior Bauch unter inerranamen rust, eine -- aithese. in quo quid tam pulchrum sit, Ipse intelligat meliusci ego non video, cur pulchri Ventris formae prorsus repugna planum, modo ne planum tabula Instar fingamus. Deinde vero de parte ventris pector proxima Intelligere mallem, quae si tumida, imo si justo eminentior esset, ha--emus iam ventrem non ad Veneris ediceae exemplar eonformatum. Sed in loco, ut Verum dicatur satis dimetur urseres prengelem ab emendando non abstinuisse :m, to erabis , opinor , latus in inguen mutatum. Quis
α. nquit magnitudinem et conditionem alarum pueld suae jactavita Si cum poeia descendente L
M hiis ei semur non latus Venimu εω αni, videtvr et puellarum pulchritudinis summum iudicem rata Ienusiare adumbra da emendare, et, quanta e us lateribus pars sit, quantamque vim habeat, ignorare' Sed enim hic ignorantiae veniam demus Quod vero idem e verbis
tabus ventre et semore, memoratis, anguen mun no zare noluisse id demum intolerandum diceres caeterum
ias inguinis quanti sit in puella ad pulchritu or utra ditatem momenti, me doctioribus dis tandum re-
17쪽
V, so, Spreng. p. s. criticus in loco
Augebat , is adhuc octonia integer anxiis,
integer ab omnibus interpretibus salso redditum esse, pronuntiat; ac sane dubitare possis, innocentemne dicas iuvenem, quod placet Sprengeli, an integra sive florente aetate. Posterius malo, quia credibilemon videtur, poetam loco tam alieno ad puerorum Romae corruptionem allusisse. Sed hic aut nulla aut levis critici culpa, ni vocabulo, a se uno, ut putat, i tellecto ad gravissimum errorem duceretur in loco Propertii
Me quoque eonsimili impositum torquerier igni, Jurabo et his sex integer esse dies.
obstupesco, inquit criticus, neminem animadvertisse ridiculuminendum; -- Propertius scripsit - nempe librarium agnorasse, jurare deum diei pro jurare per deum; sorte etiam cogitasse, maledictis paganis verdammte Heiden amplius duod im deos fuisse Vuli scilicet, poetam per Deos Consentes iurare. Quae quam sint plena utilitatis, me tacente, vides; sed plenius patebit ex iis, quae alio loco ad Propertii elegiam
adnotabo non est enim felicior haec emendatio, quam altera In praecedenti versu, ubi pro im ositum legit aeri, ad graeca hic primum recurrens, auam OVae eius criticae phrtem supra attigimus Cur autem aeny Quia, inquit, non de vero, sed de zelotypiae igne sermo est. Est sane; hoc nil impedit, quomitius Oeta Puellam suam elotypia torqueri, audiens, dicat, se quoque consimili igni impositum torqueri, quin aut geli vocabulum adjiciat, aut vereatur me ridiculum sit .alii
uam vero igni se impositum dicere. Zeli quidem scripsissempertium , imo in mentem ei venisse scribere, credat judaeus Apella.
VI, 3ο8 Spreng. p. i. pro luctante eriticus, quod raro
ei accidit, credit tantum Ovidium scripsissefutuente. Ego, non tam contre puellam, quam inconcubitu luctantem intelligerem est enim haec vel in obnoxia votis et placidissima luctam specie unde solennia in re ipsa aut in praeludi Cf. Prop. 11, 3έ, 5, nudatis mecum esturamiampasis. Vocabula pugnae sive
Iuctae significatione. Caeterum haud ideo, cur absonum 3it, Iovem eum puella, praesertim sub aquilae specie, paulum luctari, et Voti securum, vulgaris amatoris partes ad majorem forte voluptatem sustinere; non enim id agebatur, ut se divum Patrem atque hominum regem ostenderet, rituente equidem scriptum a poeta non citius redam, quam supra inguen Prolatus Novit enim, ut jam animadverti, quid artis ratio flagitet, nec, quo displiceat, verecundiae immemor est, modo
lasciviae indulgeat sed Sprensetem satali quadam impulsione
18쪽
id meditari diceres, ut obscoenitatis labe poetam contaminaret. Hic quidem nimius inguinis amor. VI, o , Spreng. P. a. ex antiqua lectione satis pro-yere sacris unius litterae mutatione locum, variantibus codicibus, varie mendatum non male restituit. Sprengel, legens sitis pro sagis, ut sit
Ite, sitis propere aeris, laurumque capillis Ponite isto.
Quae emendatio certissima Videretur, si vel uno exemplo participium situs ita usurpatum esse, constaret Velles criticum tam levi et probabili mutatione in sequentibus contentum
VI, o , Spreng. p. 3. in loco:
Orithyan amans fulvis amplectitur alas. Dum volat, arserunt agitati fortius mes. Nec prius aerii cursus suppressit habenas Quam Ciconum tenuit Populos, sua moenia , raptor.
Μ auctore, aut nihil aut unam litteram mutabis scilicet ventus alis amplectitur puellam, dumque cum ea Volat, ignes , id est cupido, ut verus ignis agitatus, fortius, frigida , fateor comparatione , ardet nec prius, licet vehementius stimulante cupidine, cursum cohibuit, quam sua moenia attigit Nim
rum , non ea seritate Boreas quamvis iratus antea, et natura violentus, ut putemus amatae vim statim intulisse; sed, quam precibus flectere non potuisset, necessitate raptam , in sede sua, quo tendit, Votis demum obnoxiam habuit. Sic exposita re, quid offendat, non reperio. Quod autem codex
unus siet avidis pro fulvis, id praeferrem, si satis idonea
causa esset, cur cum prenget ulnis pro alis legeremus qua mutatione adjuvari versus sequentis emendationem, criaticus docet. Scribit enim iam futuit, Oculi arserunt fortius igne, nempe et hiatus duos et rem corrupti Versus causam auisse, hominique inepto sorte obversatum VIII, i , dumque volat. Sed Boream , si amatam alis amplexus esset
volare haud potuisse : quod in vento aligero quam leve sit, vides; sed serendum tamen aliquatenus. At quis seretfutuit; quis additum oculi, quis omismum agi at et volat, quis denique duplici hiatu versum, qualis apud Ennium offenderet, qualem nec Ovidius, nec alius eius aetatis poeta fa-dere ausus esset. Quid, si Sprengeles multi inter quo ineptos ipse vocat, librarios suissenti Quales nunc classicos scriptores haberemus ' Si tamen aliquid mutare ausis, me probante tro dum vota leges tum volat , ut sit a lectitur alis sive ulnis); tum amatam tenens volat Arserum etc., caeterum miror sane, cur lii ab inguine critisus abstinuerit;
19쪽
pronum enim erat coniicere dum volat, exarsit agitatum fortius inguen. Haberemus certe Versum meliorem leviori mutatione, et brevem, quod amat Sprengel, in ictu productam.
VII, 9a, Spreng. p. 25 h lignam habes praecedentibus emendatiodem , legentis euans pro Olim, ut sit
-- gon miratur, et euans Ante quater denos hunc se reminiscitur annos.
cur sic Ut ovum ovo, inquit, simile esse jussa ibi terra xv, 56 cur enim duplo temporis indicati, aure aliquem miraturum, rionem, reddita juventa , laetitiam non prodere. Igitur facit euantem juchhei rufendh; sic clamantem laetari simul ei iuvenem se testari; non enin nisi juvenum esse, veluti studiosi, inexspectatam syngrapham epistola inclusam accipientis. Tibi vero, opinor , non erit, cur clames juchheis Mihi quidem Horatianum quid succurrit, quod pectore malo
VII, 357, Spreng. p. 7. locus non aperte corruptus, sed tamen una alterave voce suspectus, de quo quid ipse statuam, primum, Sprenge quid mutaverit, postremum a eipies. Locus in ed. Gierigiana sic legitur
. Iiam Pitanen a laeva parte relinquit, Factaque de saxo longi simulacra raconis Idaeumaue nemus et quo nati suris , juvencum oeculis, Liber salsi sub imagiue cervi, Quaque Pater Corribi parva tumulatus arena Et quos aera novo latratu terruit agros. Eurypylique urbem, qua Coae ornua matres Gesserunt, tum cum discederet Herculis agmen et Phoebeamque Rhodon, et Ialynios euhinas, Quorum oculos ipso vitiantes omnia visu Iupiter exosus, raterius subdidit undis. Transit et antiquae Catheia moenia Ceae, etc.
Vides, edeam dici alia loca a va parte relinquere, alia transire. Ab hac re mihi videtur omnis pendere difficulias Non
enim prorsus liquet, an ex mente poetae, loca quae relinquit, etiam transeat, anne uno alterove ad laevam relicto, caetera tantum transeat. In priore casu nihil interest, quousque loca reserantur ad verbum transit iu posteriore autem videndum erit, quae loca relinquantur, quae transeantur. Iam, si omnia inde a Pitane transiri ponamus, series locorum aut . ignarum arguet poetam, aut ineptum Transibit enim Medea Pitanen, simulacra draconis in insula Lesbo, idaeum nemus, agros latratu territo , Eurypyli urbem, etc. Atqui nemus Idaeum, quum sit Troadis , supra Pitanen, oliam, contra
Eurypyli urbs, nam de agris latratu territis, dubium etiam,
20쪽
ob ponantur, in insula Coa longe insea PItane sita esu
Quare poeta aut ignarus locorum, aut ineptus, quippe a medio loco, non a superioribus incipiens. Sed neutrum facile concedendum an poeta geographiae, sua certe aetate, peritissimo, et minime inepto Igitur series orationis et locorum, si fieri potest, ita erit distinguenda, ut poetam nec ignarum nec ine tum iaciamus. Id autem et alias commodissime, et sine ulla vocabulorum mutatione fieri potest in hunc modum.
Finge Medeam e Thessalia, unde profugit, recta ad oppositam Noliam tendere; tum infra Pitanen et Lesbo ad inferiora maris Maei descendere. Sic vere Pitanen et L - , et superiora his loca ad laevam relinquit, neque transit, i
seriora autem ad Telchinas usque, et, cursu in Occidentem converso, eam sive Ceon transit. Relinquit igitur a laeva Pitanen, Lesbon, et, quod supra Pitanen, Idaeum nemus, ubi Liber iuvencum occuluit Iam, si quaerimus, utrum Paritera laeva relinquat, qua Pater Corrthi arena tumulatur. e. tumulum Paridis, patet, hoc fieri vix posse, nisi pro quaque legatur quoque, ut tumulus sit in Idaeo nemore, sicque supra Pitanen. Quomodo enim probabiliter dices relinqua, qua steryarm tumulatus arena, pro relinquit paream arenam, qua pater tumulatus' Fateberis, poetam sic loquentem sine necessitate durum obscurumque fore. De Paridis porro tumulo di-Versam famam fuisse crederes nam Quintus Smyrnaeus in
Troade, Strabo in Cebrenia sepultum tradit, quam Scylax aeolidis iacit. Quare idonea causa non est, cur tumulum Paridis
inter loca ad laevam relicta ponamus, nisi constet legendum esse quoque Pro quaque Sequitur adeo quaque iungendum esse cum Verbo transit, ut sit, quaque pater tumulatus arena, transit, quae conjunctio prorsus ad grammatices legem.
Proximus locus est quos Moera terruit agros, quod salva grammatica utique referri posset ad relinquit; si praecedens arena ad nemus, vel eodem reseratur, id quod diximus idonee
fieri non posse. Nam manifestum est, si iungamus quaque cum transit, etiam ros cum eodem verbo iungendum mae Cur autem agros inter loca transita, non ad laevam relicta ponamus, alia graVis est causa. Reperio enim apud Strabonem in
littore, quod transit Medea, locum adpellatum Cynossemaci. e. monumentum canis eumque prope insulam Symen, cui ad Occidentem fere insula Cos unde vides, hoc Cynos sema diversum esse ab eo, quod est in Hellesponi littore, ab Hecuba nomen habens. Illud igitus Cynossema. Parum
notum, ut te minore fama, quam Hecubae monumentum, Puella in canem mutata nomen traxisse non temere milia
Videor suspicari, quae puella hic mera, sive recte, si' mrrupto a librariis vocabulo adpellatur. Ut igitur Ovidius enecuba dixit externas Iairviuuerem auras Aut 96- ,