J.D. Fuss ad J.B. Lycocriticum epistola: in qua loci Metamorphosen et ...

31쪽

Pendet et ipse metu trepidat Trachinius heros. 'Neutrum vidisse, endet de Peleo dici, non de Ceyce simul in sequentibus 3 9. et Pelea suisse, docet, scilicet obbrevem praecedentem et in nec mutatum esse. e judice, utrumque vanum habebis. Sed malim sane, quod placuit Burmanno , Pendet et inse , metu tre idus , etc. XI, 568 Spreng. p. criticus non absurde decemit nigra sistula pro niger arcus, ut sit

Eece super medios fluctus nigra fistula aquarum Rumpitur.

XI, 99, Spreng. p. a. criticus, desendens veramn

Garrula nec Procns stertentia Pectora mulcet,

et Verbum, quod res flagitet, quaerens , aliud non reperit quam excit pro mulcet decernit igitur, Ovidium scripsisse exest, gaudetque, Versum a librario strangulatum, ab Heinsi s . pultum, is enim spurium iudicavit, aua opera servatum esse. Equidem damnatum nolo, in eoque assentior SP ngeli, credibile non reputanti, hirundinem hoc loco praeteritam esse. Sed quis in vidi seret pectora excit 'mendum, si me audis, latet in stertentia, qua lectione versus et alias ineptus redditur, et sensu etium a re adumbrauda abhorret Enim vero, hirundinis strepitus nihil habet, quod invitet somnum, et si habeat, non videmus , cur a sede Somni repellatur. Quid igitur voluit poeta Nihil aliud, crederes, quam hirundinem ibi nullam esse. Sed hoc quum simpliciter dicere posset, doctius, ut solet, expressit, scilicet, Procnen ibi non mulcere pectora, non dormientis hoc enim absurdum foret; sed, si quid judico , sua pectorari e pectoris sui dolorem ob Ityn, a qui caede maculis pectus signata cruentis Virgilio, ei jnsebia ter gemens Boratio, et sub umbrisiata gemens Ire Catullo dicitur; quibus locis aliisque, quas mitto, Vides solenne poetis esse strepitum hirundinis ad ejus luctum reserre, nempe pedi Petua querela semet accusantis doloremque gemitu mitigantis sive mulceritis. Haec tenens, vide, a legamus moerentia pectora. Ego melius non reperi.

Forsitan inserius non Hectore nome haberet Ouamvis est illum proles enixa Dymantis. .macon umbrosa furtim peperisse sub Ida Fertur Alexirhoe, gracili conata bicorni.

Criticus codicum lectionem retinens in gracili, et pro conmae uno codie legens cognata, Alexirhoen, Daci matrem, sororem iacit satyri macilenti cognata enim, ut graecum

32쪽

ννώνη, tibium non esse, quin ea significatione usurpatum sit; bicornem autem ut bimembris pro centaurus satyrum, murosque recte macilentos dici, utpote capris se a non absimiles. Quae si cuncta concedamus, usque tamen offendet gracili nam, quod alias recte dicatur, necesse non est hic recte dictum esse. Possis haud absurde conjicere generi vel enti bicorni; fu n bicorni sic aliquoties vocat Ovidius , ani qui vulgo cum Fauno confusus Dbιcornι, eodem sensu scilicet, ut fac mater satyris cognata dicatur, quod , vix dubito , quin poeta voluerit. Nam si Granico, aut omnino amne hicorni natam cum commentatoribus fingamus, nouliquet, cur Alexirhoe genere inferior sit Hecuba , filia Dymantis. Sed videant alii, an et quomodo emendandum, anne locus integeret obscura vocabuli bicorni significatione defendendus.

XII, 33 spreng p. 6 criticus non male legit loco Oleniden ab leno, X, 69. pro suspecto PMnOleniden. XII, Sprens. p. 85. criticus redit ad pravam pietatem ei verbum, cui tam eximia debemus, in loco Et te, Caeni, seram 8 Nam tu mihi foemina semper, Tu mihi Caenis eris.

Ubi eodex quidam frum proferam. Sine dubio, inquit, Ovidius scripsit In Cinni futuam. Addit, corruptas lectiones malas post se trahere translationes, reprehendens ossi ror aueh, Coenis, begmn ich - rogansque, quo inlexico ferre aliquem hanc significationem habeat etc. taedet

enim Ineptiarum.

XIlI, 93, Spreng. p. 87 criticus emendat diνersas

ehelas pro diver*sque urbes, a sit. Pleiadasque Hyadasque immunemque sequoris Arcton, Diversas Chelas nitidumque Orionis ensenta Fateor nec absurdam esse emendationem, et hominis laboriosi; sateor etiam, urbes non modo inter sidera, sed omnino hic serri non posse. Si possent, priorem versum posteriorem sacerem, ne urbes inter sidera essent. Caeterum minori mutatione

legeres diversasque canes. Nam quod Sprenge disersas reserta Scorpii et Cancri brachia diverse directa, nihil est; sed diversas recte diceres Chelas, quia sidera sic adpellata diversa sunt. Possis etiam alia non absurde conjicere, quod plerumque facillimum, ubi de vero desperandum. Audi tamen, quod prae caeteris placet. Alia sidera, quam Homero memorata Ovidium hic nominasse, eo minus crederem, quod ex illis, licet properans, nullum omisit; et concedes, opinor, temeritatis simile suisse; hoc loco Homerum non religiose sequi. Enimvero, si quod

sidus addidisset Ovidius, nonne vereri debebat, ne quis

33쪽

diseret, hujus mentionem Homeri aetate absurdam aut am-Iuguam esse ' At nihil impediebat, quominus aliud quid ab Homero non expressum quidem, sed , cujus notionem eum habuisse, incredibile non it, Ovidius memoraret. Quum agitur hic et omnino doctrinae ostendendae a idus sit, et praesertim in coeli siderumque, qualis tum erat, quamque accurate tenebat, ratione, mirussi non seret, si sidera Homero memorata duobus includens, secundum Versum rei mentione implerit, in qua sibi mire placent poetae, mundi puta et hinc pendentem astrorum in Borealia et Australia divisio m. Iam, Pleiadas Hyadasque et Ursam esse Borealia nosti Australium autem enumerationem ab Orione incipit Manilius , et, quos ille secutus Nec minus antiquiorum exemplo eundem fiderum ducem fingit in versu

Hoc duce per totum decurrunt sidera mundum.

Et rationem non absurdam vides, quoniam Orion et pulcherrimum cumque Ursa majore celebratissimum sidus est, et circulum aequinoctialem secans, in utramque coeli plagam porrigitur. Haec igitur considerans, comparato inprimis Ovidii loco, Fast. Ira, io :iuis tunc aut Hyadas, aut Pleiadas Atlanteas

enserat, aut geminos esse sub axe polos e

no comparato, suspicatus sum, in loco nobis emendando Ovidium, quum alterius tria, alterius unum sidus Orionem, memoraret, pariter geminorum Olorum sive coeli plagarum mentionem inseruisse: qui si Vere hoc Voluisset, cemeres jam vix dubium esse, quin vera lectio sit Orbes, quod a librario quodam pro urbes scriptum esse, adnotat SP nget, neque lamen congruere rei. Tu autem Vide, an legamus di-rsosque orbes nitidumque Orionis ensem , anne nos cum Sprengete una nihil dicamus.

XIII, O , Spreng. p. 88. criticus, Pro angustum,

inquit, scribatur angusto scilicet ut sit Longus in angusto , qua clauditur Hellespontus, . . ubi desinit Hellespontus, qui in angusto longus, sive angustus idem et longus est. Quae nec impugnare libet, nec cur probem ratio suppetit, in iis, quae de Troiae situ veteres tradidere, quaerenda.

XIII, Spreng. p. m. nihil absurdius critico videtur

quam solebat poetam scripsisse Vovebat esse enim Homericum ἔκισγαι, gloriari. Habes igitur versum

uic subiis, quantus, eum vi eret, esse vovebat, etc.

34쪽

Nempe spretiget quantus refert ast eo oris intimitudinem

hane autem In adulto semPer eandem esse. Tu eontra Mes, senstim esse Mantus adparuit Achilles , quantum se ostendere vivus solebet, i. e. quantum noVeramus, non corpore, sed

omnino. Neque magis quaritus hic de corpore solo intellige dum, quam xii 6 s, de tam magno restae Achata nereio quid pargam quod non bene compleat urnam. UOMebae et alias insulium esse, non opus est demonstrare. Addit tamen eriticus, eandem verbi significationem esse vid de P. r 7 6, in me tamen, ex Pt Vrecor esse tuus, simul tamen mutat in uno. Cur ut vocem male interpretans hiatum insuper inducat. XIII, 58i, Spreng. p. o. hcriticus pronuntiat mictum scripsisse equora pro te ora ut sit

Vidit, et ille color, quo matutina heseum AEquora, Palluerat.

Sed enim, non mare tantum, verum tota terrae facies, quantator Aurorae landitur, rubescit et quod tempora matutina: dicuntur rubescere, simile est nostro : de uomen rothetsich. simile latino mane rubens, Pur ureum mane ete. Quate emendatione non opus est. Si opus esset, in Paucis Ponerem, quas prenge bonas aut tolerandas protulit. Ad- pisem ob causam corruptum esse Versum Ciceronis hac unt duce nocturna Phoemices in alto Ciceronem scripsisse noctum' Potuit sane; sed non mirrus congruit nocturna. Denique occasione ductus, terras in inquor mutans, et Helusii ut pariter probans II, 136, Pro Vulgari e pater, ut terras, etc. legit Ut pariter amor mundumque rubesces Vidit. Sed hic major critici temeritas. Enimn ero, ut pariter, quamVis Heinsit, est leunque emendantis. Si verum esset, crederes tamen, poetam potius scripsisse ut pariter elagus Viata

brevi syllaba. Deinde damus quidem prengeli, mare hic

commode memorari Potuisse; at non videmus, cur terras

memoratas nolimus. Quid enim videt Sol l Non mare tantum et mundum Choc loco coelum y sed totam naturat sive miindi faciem; nisi ponamus, Solem surgentem a terra longius abesse , quam ut eam cernere posset et quod vides, quam ore ridiculum sed quid scripsit poeta ' Accipe, si non verum, eerte non absurdum. Primum, versus initium prorsus corruptum videtur Vnam alii codices, ut regii duo, quos contulit Lematre, habent tum iniit. Tum quomodo scribentis errore corruptum sit mat, aut ait quomodo in tum, quoniam non intelligimus, merito utramque lectionem reiiciemus. Porro, unde actum sit tum vocem non reperio talem, qualam res flagitat. Quaerendum igitur, unde factum sit t. Ponamus ergo i fuisse

35쪽

μι et quoniam pater jure suspectum p sequens Dan ., Pro Pater Miud quaeramus, quod loco conveniat. Quid igitur, si poeta eriphisset .:

Ut mam, ut v et terras mundumque rubes re vidit, Cominaque extremae velut eisuescere Lunae,

Iungere equos Titan vetqui u imperat Horis.

naberesne, quod ab eo scriptum velles , ut nihil qffenderet 'Ill ud quidem vides, semel corrupto ut in at, iam non potuisse manere maria finge igitur substitutum mer habebis, opinor, poeta dignum , et simile Virgiliano maria ac terrasmaelumque Profundum, conjunctis mundi partibus, quos simili in re conjungere, poetis inde ab Homero solenne. XIII, Ma , Spreng. p. 93 criticus decernit, Ovidium non te loque sed ut IX, 79, λαι-qque unimoque , XIV, Io, animoque domoque L ani que scripsisse , ut sit

Hunc Anius, quo res: homines, antistet Phoebus Bite colebanιur, ammoque domoque recePit.

Tu ne critico accedos, eo er aen. iii N. Si poeta voluisset Aznim'que, Poterat scribere, vitata brevi tectoque nimoque. ALII, 16, Spreng. p. 81. criticus solita levitate de .cernit vocalemque cura linguam dodonta quercum, ut sit Φuercus vocalis sine lingua. Hanc miram emendationem con-rmat citra triones V ad x , 46. Potuisset ab ineptia Mavere, si vel unum chaonis arbos x M. vel Virg. chaoniam glandem meminisset Scilicet ignorabat, quercum esse Chaoniae, ut ebur Indiae, et similia adeoque poetam recte dixisse

ealemque sua terram dodonida quercu.

non absurde legitis palmis, quod habet codex Berotinensis. viderui. succurrit Horatii palmaque mi ilis. Sed haec alia nobilitas.

XIlI, 816. Sprens p. 93. yplura emendat Sprengel in loco

Mollia fraga leges, ipsa Rutumnalia coma, Prunaque non solurn nigro liventi succo, Verum etiam generosa, novasque imitantia eras.

Privatum, mollitiem, ait criticus , neminem hortes num fragis laudatorum, sed gustum igitur O dium scripsisse mellea Deinde pruna, quibus succus ater, o Miri, et, identur, non livido colore ea, edatro futura; igitur Ovidium scripsisse Prunaque non solum solo tirentia fuco. Hic, ut saepe dubites, quid magis mireris, linguae scientiam an cumen eriticum Nigro succo urentio pruria vides continuo eue pruna Ulvestria quihus oppoquo u genφro a saeram imi-

36쪽

tantia es Vim cerea pruna). Ferendum saltem, M satis

habuisset legere nigro fuco. Sed neque est, cur succo, et minus etiam, cur mollia mutetur. Quod autem huc occasione in sopi fabula xxxviii. criticus emendat G ν ἰσων ἰσας pro εὐνων ἰσων iam non diu quaeres, cur tam infelix sit latina graecis vocabulis emendans. Caeterum in loco ridii, ne male ad corna reseratur migro succo, sunt enim rubra.

CL Virg. Ividosa rubescere corrur. ysubintellige molita leges; nec minus ad Pruna reser Vel mollia leges, vel leges simpliciter. XIII, 8ai, Spreng. p. s. criticus, comparato TV, II, plenosum fertis ubere nectar, et Vim distenta lacte capellas, decernit nectare pro cruribus v. 8a6. in loco

Hoc pecus omne meum est multae quoque vallibus errant, Multas sylva tegit, multas stabulantur in antris Nec, si forte roges, Posiam tibi dicere, uot sint. Pauperis est numerare Pecus et de laudibus harum Nil mihi eredideris e praesens Potes ipsa videre, Ut vix sustineant distentum cruribua uber.

Hiatum causam suisse, corruptae Vocis; hunc librarium in mentius horruisse, quam ineptiam. Sic criticus. Quem cum nectare mittentes, quid poeta scripserit, paulo aliter inquiramus cruribus, varie expositum, iure suspectum mansit; nam nec, Pro inter crura dictum esse, credibile videtur, et

melius quid adseratur, non video. Finge igitur Ovidium scripsisse

in Praesens olea ipsa videre, Ut vix circumeant, distentum matribus uber.

Non erit, cur quidquam reprehendas. Sunt enim et manifesto oves matres cs. Virg. excretos Prohibent a matribus

hos s) quas hic cyclops laudat ipsum secutas V. 81.J,

et in colle sedenti proxime pascentes, et quomodo magis eas aptiusve Galateae, quam praesentem fingit , laudare , non facile dixeris. Iam pro matribus lege cruribus. Ne sic quidem aliud carpes, quam cruribus, non quod ipsa vox offendat; sed casus non convenit. Quid hinc colligendum primum, sive legas matribus, sive cruribus, non esse damnandum circumeant, vulgarem codicum multorum lectionem, in quibus regius Lematri alter circumeant, alter circueane. Quid enim damnetur, quo ad sensum melius reperire nequeas p Deinde colliges, falsum esse sustineant, ab Heinsio e quinque eodici-hus et editionibus nonnullis receptum salsum, quia litteris nimium discrepat a circumeant, neque adeo conjicere licet pro sustineant librarium scripsisse Deumeant. Sed alium luculentius arguit, quod nemini sano in mentem Venire poterat in phrasi clara ut vix susιineant uber pro sustineant seri-

37쪽

here circumeant. Contra, quid velle circumeant, quamvis vera lectio, intelligere nemo poterat, nisi phrasin ita, ut nos, distinguens ungendo videre distentum uber quo sensus est: potes ipsa videre uber distentum ita , ut vix circumeant.

Iunge enim circumeant uber, ut sit P. i. v. ut . circu'meant d. c. u. LVitiosum prorsus videbitur circumeant Babes igitur causam, cur mutari potuerit circumeant , at Cur sustineant, non habes sietinebis ergo primum circumeant; deinde vero, ut nihil offendat, me suadente, pro cruribus leges matribus, quod et aptissimum est, et litteris non nimium discrepans a cruribus, semel autem mutato circumeant in sustineant, vides, manere matribus non potuism, quum iam male jungeretur ut vix sustineant distentum matribus uber. Si tamen vis servare utcunque cruribus upallagen facit , ut distentum cruribus tiber sit pro crura ubere distenta.

inprimis eaticus gloriatur, emendationem loci a multis varie tentati

Scylla venit, mediaque tenus descenderat alvo, Cum sua foedari latrantibus inguina monstris Adspicit ac primo non credens corporis illas Esse sui partes, refugitque abigit'ue, timetque

ora proterva canum. Sed quos sugit, attrahit una. Et corpus quaerens semorum crurumque pedumque , Cerbereos rictus ero artibus iuvenit inis. Statque canum ahies , subiectaque terga ferarum Inguinibus truncis, uteroque astante coercet.

In statque, quantum Vidi consentiunt codices pro coercet duo exhibent Ohoeret. Hoc tenens , facile concedes, coia reverae lectioni esse substitutum ab eo, qui verbi vim non intelligeret; deinde statque non esse mutandum, misi, eo manente, probabilis sensus negetur. Si nihil mutatum vis, sensus erit : Scylla stat, canum rabies, i. e. in canes rabidas parte corporis mutata quod durum esse fateor, nec satis agnum poeta. Minus tamen probo legentem rabie, ut sit stat canum rabie, pro stat rabidis canibus nixa; quippe hoc aeque durum atque insolens Commodius ad sensum simul et orationem probabilem conjicies e sintque, canum rabiem i. e. canes rabidaso, subjeeta sibi terga ferarum - coercens nam canum rabiem pro canes rabidas nihil offendit , et coercens idonee, prorsusque ut xl, I, radi exutiantem coercet, interpretaberis cohibens vel retinens, ut sensus sit: statque canes rabidas, subjectaque sibi serarum erga inguinibus et utero cohibens, ut pote illis partibus inhaerentia. Vides rabiem pro rabies levem mutationem, et, si fuisset rabiem, hoc semel mutato in rabies, necessario etiam pro

coercen suisse legendum cooreM; vides etiam, in phrasi

38쪽

dem, sed sensu non statim obvio, sicile scribi potuisse rubira ab eo, qui non intelligeret rabiem pendere a merceria. Habe comam rationem, si quid judico , non ovi mi, et cum

levi mutatione sensum optimum Si prorsus rutatum vis agatque, me suadente , leges -- invenis illis Nube canum ναιiem; subjectaque tergaferarum ci .e cauum -- ως ei.

Prius tamen malo.

Nunc, quid post annos, ut ipsae suetur, extuderit Spren-- gelis acumen, accipe Legis tuis; at e conum humeri --haerorat quodivo cohaeret a Belusio ut inactum receptum ut certissimam emendationem probat. Noverat enim cenisus ae 1 si , cra sariemque, humeros subsere Me erga tegem ισπις sic postqvum ei succurrit, hic quoque metro mala emendato mendum deberi, ante desperans, continuo Vidit, ovidium scripsisse timeri , jamque non statque., sed vique endum esse. Atqui, tam loreo sudore ut nihil prosectum

esse, mecum sentias, sic reputa. Primum unctura ιque, I

legimus, cerbereos rictus Pro artibus invenit illis atque canum humeri -- cohaerent : haec junctura, inquam, talis est , nempe languens et inepta, ut Ovidio non sit sine necessitate tribuenda. Sed leve hoc esse concedamus. Deinde

hiatum carium humeri, non dubito, qui respuant docti; sed concadamus hiatus amanti. Deinde prorsus alia est ratio in coefariem humeros hominis scilicet subjectaque terga tegentem, quam in canum humeri subjectaque terga sed et hoc leve ponamus. Quid ergo restat, quo in sumo abeat Sprengelianae emendationis gloriar erum illud. quod , ut ausi cohaeret unde ementitum cohserent , salsa est lectio. Cura Quia, si vera esset, ratio nuba datur, cur quisquammam mutaverit in coercet, quae vera est, certe quoad Ver- 'hum, eetis. Enimvero, nemo non continuo vidisset, quid 4n terga inguinibus uteroque cohaerena ,. contra obscurum erat erga Coercet. Quare, si coerce scriptum fiogas pro me, necesse est, emendatorem id egisse, ut lucum per

spicuum obscurum redderet. Atqui hoc singere non licet. Colιles igitur, prengelis emendationem atque OMerent,seeundum ipsius quidem interpretationem, nullam esse ; quod autem stato in atque mutavit, est, cur ei gratiam resera ,ri propositam supra emendationem probes, qua conum rabiem vetulimus ad Minnit.

XIV, 18, Spreng. p. m. in loco

Didicit quoque iura locorum , Quaeque novis essent adeunda pericula bellis ,

eriticus git quoque , quiq- Iabores, quinque in , ex 'L. 3, ferusque is rem. Tu conser ejusdem ecre-

39쪽

nosque mos, his ansem jura Cruonem, et, quod magis iarem, a Sibylla et Anchise narrata in lib. I. m. Sic perinasiani habesis jura in Me Ovidii loco eme lura inferorum,

Consueto poetarum more, regna et hinc iura legesque apis inferos fingentium Anchises postremo de bellis instantibus filium docet, quem locum, brevem apud Virgilium, uno versu complexus est vidius. Si conjecturis indulgendum , possis emendare fata suorum sed vana in sanis medietna.

XIV, os, Syreng. p. I. non male defendit odieis Bero inensis ectionem liis pro illum. xlv, ο , Spreng. p. m. Deus est, una menda mducta, ut solet , furibus contamiua us

Ingemuitque solum , vicinaque palluit arbos, Sparsaque sanguineis maduerunt pabula guttis , Et lapides visi mugitus edere raucos, Et latrare canes, et humus sementi, atris Squalere, et tenues animae oritare videatur. Attositum monstris vulgus pari et Illa paventum Ora venenata tetigit uneantia virga , eto.

Ille Sprengel decernit palluere area pro alluit arbos. Aiscis defendi potest, sed displicet sane a magis rhicus, Insvocabulo si poeta uti voluisset, poterat scribere vicinum alluit arvum, ne quid diceret, cujus exemplum nullum exstaraici eius carminibus, puto. Sed si hic probes criticum, insequentibus jam sui simillimum reperies. Nam arνis, quae induxit , utens , non dubitat, pro visi scriptum esse meri; arva enim discem lapidibus, eosque esse sacros. Quae reis

taro laedet, utpote Vana, ut nihil supra sed medicina eget Iocus. Accirs igitur quid renseam. Codices permnlii habent moluare silentum et quam lectionem, ut invito Burmanno sed probantemelnsio, veram esse intelligas , reputa, quam vulgaris sit illius verbi in re simili usus se e Metam. Das ιι silentis regni; rex silentum jura uenιctus reddidit et simillimum huic loco timueras silentum erravisse. Fateberis

omnia tentanda, ne silentum damnetur cur autem damnatur et Quia versus sequens insaνentum desinit, quale homoeoteleuton nec ipse credo vidium admisisseri si tamen admisisset, non ideo scriberem identur, quod ob praecodens visi, non modo vocis repetitione, sed aeque offendit temporis diverritate vides enim, tempus persectum flagitari. Retine igitur silentum, qui sanius nihil in Ovidio; sed , ut homoeoteleuton ollatur, in versu sequenti lege aνentes pro paventum cur pQuia aventes ora tetigit idem ac Paventum ora tetigit, et poetis usitatum Graecorum more dicere tangere atiquem os pro alicuius Os, vulnerare aliquem vectus, pro alicujus pectus, quale est notum illud ludimagistris os humerosque

40쪽

asscissa comas, unde activo modo diseres abscindere aliquem comas , simillimum nostro loco.

tus, invenit nutus pro miles, ut sit 'Proximus Ausonias iniusti inius Amuli

Rexit opes.

Satis idonee, si non offenderet Proximus nutus. Quis enim. e. g. dicet proximus ab Augusto Romam rexit nutus Tiberii pAt quid scripsit poeta Nam miles serendum non puto. Si audaci, quales non amo, coniecturae veniam des , suadeam injusto mentis Amulius. Primum, quia Proximus vix aliud patitur quam nominativum casum, et maxime ipsius regis nomen, deinde quia non incredibilis mutatio mentis in miles; deinde, quia librarius prosodiae parum peritus ignorare potuit Amuliu posse fieri trisyllabum, sicque corrigere debuit Amtili, quo facto, praecedens etiam mutari, nucesse suit denique, quia ingustus haud dubie, quoad adjectivum, recte habet, et injustae mentis bene congruit cum loco East. Iv, 53 , ubi dirum Amulium poeta, et III, 9, ubi Qntemmorem aequivocat. Dixi, quo melius nou habeo. XV , 8, Spreng. p. oi. Dubi Gesnerus, male, opinor, parentem Amphitryoniadae iacit Iovem, criticus pro arenti leo patrono, ut habeamus

Grates agit illepatrono Amphitryoniadae.

Nimirum, advocati officium inscelo Herculem praestitisse; ac sorte monachum timuisse, ne, si patronus sit Hercules, sanctis adnumeretur, aut nefas duxisse, si Herculi titulustribuatur proprius catholicorum sanctis. Ego monachos fuisse ineptos multos novi; sed succurrit illud Ciceronis : sed, quiningis, quam Phormio, deliras et vidisse neminem. Tu levi mutatione malis sorte ad sensum optime legere potent XV, M. Spreng. p. roa. criticus decernit dominum pro seminos hoc stolidum correxisse, metri vitium esse, somniantem. Tu me auctore, nihil mutabis, ne sine ulla necessitate inducatur dominum dioque, quale , nimis dubito, an usus vidi versus exhibeat

XV, 354, Spreng. p. o3. eriticus legit quid si sa,

quid tenebras, falsique iacula mundi, materiem vatum et nomina vana timetis. Cur sic Ut hiatus, qualis in praecedenti nota, recurrat.

XV, 19a, Spreng. p. io . criticus contendit, poetam scripsisse ipse deique cuius pro ipse dei lumeus Nempe solent dici Iovis oculum a Macrobium clypeo autem noumere Deum; sed petitum esse e xiii 85a Tanto acumine