장음표시 사용
21쪽
sic consimili modo cynossema, a Maera nominatum, agros, tae qatratu territos ab eo dictum existimo. Post agros aut simul Coam insulam transit Medea, ad inferiora descendens, tandemque, ut supra dixi, converso in oceidentem cardi, Corinthum, ceam, prope Atticam, aliaque transiens
Vides, me sedulo locorum seriem constituisse, qualem contextus orationis et res flagitare videbatur cin quo si a vero non aberravi, locus sic erit distinguendus
Moliam Pitanen a tava parte relinquit, Factaque de saxo longi simulacra draconis, Idaeumve nemus, quo nati furta iuvencum Dociavit Liber falsi sub imagine cervi. tuaque pater Corythi parva tumulatus arena,
quos aera novo latratu terruit agros,
Eurypylique urbem, sua Coae cornua matres Gesserunt, tum cum discederet Herculis agmen, γPho eamque Rhodon, et Ialysios Telchinas ,
Quorum oculos ipso vitiantes omnia visu Iupiter exosus frateruis subdidit undis, Transit, et antiquae Catheia moenia Ceae, etc.
Vides quaque arena cum sequentibus referri ad transis, longius sane ab initio phraseos remotum, sed minus offendens ob phrases incidentes, quibus omissis, nexum orationis habebis , qualem centies apud Ovidium reperires.
Sed quid Sprengel Pro pater ανγthi decemit amitam thi, pro iis m, ad graeca recurrens, decemit mamma, illud, ut amita Corythi sit Polyxena, hoc, ut mamma cis thisit Hecuba Polyxenae, ob haustus arenoe xIii 5a5. , non Paridi congruere Parvam arenam, quem a o misere sepultum nemo tradiderit; Hecubam autem intelligi, apertum esse comparatis locis xiii, ολ externasque noν latratu territinatiras, et xiii 525. ribi munera matris contingene letus eregriniaeque haustus arenae, quibus Hecuba Polyxenae sortem deplorat Hecubae metamorphosi ad Thraciam pertinere, nota res est; Polyxenam alii, in his vidius in Thraeia, alii in Troade in Achillis tumulo mactatam tradidere. Thraciae mentionem series locorum a nobis constituta, ideoque Polyxenae tumulum ocludit, nisi eundem in Thracia et in Troade ab Ovidio positum fingamus agros autem latratu territos ad Cariae Cynossema retulimus. Sed cὀncedamus, nos errasse.Quis tandem credat librarium pro amita scripsisse meis Quis unquam somniabit, Ovidium pro avia usurpasse graecum mamma ' Quis poetae Augusteae elatis vocem tribuet alatinitate superstite Prorsus exclusam Quae si Ovidii tempora usurpata esset, qui tandem nusquam reperiretur Si in Ovidio
primum adhibita, quid tandem impellere eum ad graeci
22쪽
vocabuli sum potuit Sed Sprengelis acumine et erili digniim sit in tali emendatione refutanda morari, qua nihil virquam criticus insulsius excogitavit. Vides, quo ducant syllaba brevis ictu producta lamita', et graeca mammae , utrum que in novae critice Sprengelianae primariis partibus. VII. . Syreng. p. 8. criticus legendum putat quinque mene aditu, expliean mare, quod latum aut navigabile est pervenienti. Quod resutatione non eget. VII, 465, codices et editiones habent quaque et quamque,
quod Gierious se revocasse ait a Burmanno motum; ipse reperi in editione a. 553. Haec sana lectio nisi quod scribenaum est quam quae Seis, e passim pro ae in multis odicibus, et inde in vetustis editionibus inveniri. Rem adeo notam non reputantes latuit loci sententia, et Gierigi non adparet, cur insulae nomen omissum. Tu vero, nihil omissum esse, cernes, sic distinguens: Marmoreamque Paroni se aibi iungit , quam quae impia prodidit Arne,
Sithonis, accepto, quod avara Poposcerat, auro, mutata est in avem, quae nunc quoque diligit aurum, etc.
Vides Paron auro proditam ab Arne, Sithonide, quae accepto auro, in monedulam mutata est. Quid vis amplius ' Nihil puto.
Sensum non assecuti commentatores, post auro novam Phrasin, sublato nexu quam iam rodidit, mutata est, fecerunt,
abruptam et in Ovidio non serendam is ades , 5 4 hQuod
partis avis nomen, nihil ad hunc locum persinere arbitror; sed in Arne, non mirer, si graecum aliquod monedulae nomen lateat.
Promissis Anaphen, regna Astypaleia bello, Criticus, ut scilicet antithesin habeat, mirifice legit insis pro bello. Nempe non promissis, sed rebus ipsisminos sibi regna Astypaleia iunxit. Hac emendatione impulsas, minus absurde, sed tamen vane in Ovid. m. IIi, i, 16, O argumeniti lente poeta tuis legit ipse pro lente dubio non esse ob Trist. V, sumque argumenti seditor ipse mei. VIII, 8a spreng. p. 3 i. Dcriticus conjicit Helicenque
tuentis pro anguemque tenentis, ut sit Qui medius nixique genu est Helicenque tuentis.
Scilicet Oronam manifesto esse inter Herculem et Booten, non inter Herculem ei Ophiuchum Booten autem elices quasi custodem esse, unde arctophylax, sive custos ursae, si custodie'di notionem habere verbum veri Possiis vel hoc Probare; non enim absurde repertum vel aliud proponere
non minita probabiis; sed, me auctore, nil mutabis. Est enim
23쪽
eorona inter genu Herculis et Anguis eaput, quem tenet Ophiuchus. Atqui Anguis eum phiucho veteribus unum sidus. Ne obstes, confer Eratosthenis Catasterismata. Sic igitur clarona vere est inter Herculem et sidus Ophiuchi;
nec sufficiens causa est, eo ad graecum nomen Ursae recuseramus; nec erat, cur Sprenge hoc exemplo per graeca vocabui emendandi libidinem commendaret Aliud enim graecis vulgo receptis idoneo , aliud alieno loco uti, aliud non recepta inducere, et poetis mammam pro avia affingere. VIII, 36, Spreng. p. 33. criticus in versu Garrula ramosa proopexit ab ilice perdix Legendum esse ulice pro ilice , eaque oceasione monet, Lin-neum in antiquis plantarum nominibus pessimi moris fuisse grosse triebeny an quem et alibi acerbissime invehitur. Hic autem quid recte secusve dixerit, imo quaerere non libet.
VIlI, 6os, Spreng. p. 37. ymemorabilis est Sprengeliana eritica locus, Ipse natantis Pectora tangebam trepido salientia motu. Dumque ea contreet , totum durescere senti Corpus, et inducta condi Praecordia terra. Dum loquor, amPlea est artus nova terra natantes Et gravis increvit mutatis insula membris.
Hi primum Sprenge reprehendit Burmannum, qui non viderit, salsum esse mulceoam. Quid enim, inquit, me uiacebam, quum satis sit ego mulcebam Nimirum tangere hic esse sentire, eamque notionem in exicis desiderari sensn itaque esse : ipse, non nympha modo, sentiebam. Sic decernit, comparato V, 568, quiae vidit, tetigit. Quae, intelligis iam, quam sint inania. Sed cum interprete, diximus
nobis negotium non esse Pergit, de toto sive integro corpore demum agi versu io legendum ex uno codice tactum quod Burmanno iam probatum esse, nota Lematre compus, ut sit caro tacta. Hoc absurdum non foret, sed necesse non est. Quid enim offendet, si sensus dum pectora contrecto, sensi totum corpus duresceres serebat enim nympham Achselous , quamvis natantem, neque pectora tantum suo corpora tangebat. f. s. nantemque ferens , 5 . quam Orto, et praecordia terra inducta ondi. Nempe ab hac parte, quam manu tangebat amans , terra reliquum corpus occupavit Bocqua celeritate sectum sit, narrant Versus sequentes, quos equidem nolo resecare, quamvis Heinsio et Gierigi placu Arit ne manca sit metamorphoseos descriptio; non enim satis, Praecordia terra condi, ut totum corpus in insulam mutatum
24쪽
intestigatur me igitur assentior Spren i sed eosdem e sus, a boni, quomodo mutare ausus est Dum fretio a lex est artus -- terra fututor, et graνis incubiae fruentibus insula membris O fatalem inguinis et Rivendi cupidinem, quo veneranda ingenia sutuantur At qua ratione monstrum emendationis defendit ' Primo absumum vocat dum loquor, et vix non petitum e IV deinde , quoad inermis, potuisse Virgilium dicere jaculis iner, aetitis sic a critico emendatum supra dixi), at insulam non posset alii rei aderevisse. Denique, quem intelligere gravis insula Sed enim in praecedentibus Acheloum sateri, nymphae
papillas a se contrectatas quare par esse, longius esse pro gressum amatorem, et secisse id, cujus praeludium modo sit papillarum actio. Incubuit vero et a voce graνis flagitari, et proxime accedere ad duorum codicum Iecnonem incurris. Milicet hucusque argute concludit, ab Acheloo portatam esse levem meham, nunc eandem, insulam sacram , gravem inguinibus eius incubuisse. Sic omnia mirifice cohaerere, etc.; monachum, qui corruperit a xin, hic, quum eandem vocem ter reperiret, signo sanctae crucis se muniisse, eteontinuo locum depravasse. Η c criticus Tu vide in prae dentibus, an veritatis levissimam speciem habeat, eheloum, qui, nympham serens . Neptunum, ut ejus misereatur, orat, inuentem preces sudisse. Quod autem prenae non
risorat, nympham ab Achelo portari, imo, quod fututam
est , hine eialis , qua levitate semet impugnet tactum pro totum probans, quasi hanc tantum partem Achelous tetigisset. Caetera am laedet resutare.
VIII, 26, Spreng. p. r. ubi codices variant intersunt et sint, coluntur et colamur, sed consentiunt, certe
plerique, in cura deum di, ex Mo missius seeit cura udis, Sprenses, ad hiatum confugiens, caeterum levi mutatione legit:
Cura deum hi sint, et, qui coluere, olantur.
Non absurde sed poterat legere sine hiatu deorum LEquidem, si legerem hi, mallem sunt, quam sim', quid
enim optasset haec monuntians, ut cura diis essent, quos esseeonstabat omnino , quidquid legas pro di ineptum manebit sint quod equidem persuasum habeo inductum
esse ob sequens colantur, sicut eoiamur ob praecedens sunt ut modo congruerent haec verba. Pro di autem , vide, anserendum si una syllaba cuius si unum exemplum nossem, Prorsus crederem ab Ovidio scriptum cura deum pia suint, et, qui coluere, colamur. Possis etiam coniicere non indignum poeta cura deum qui sunt, et quos Hi ciauere, Otimur. Habes enimvero et constructionem leniorem, misso
25쪽
asi, et levem mutata mem unius odicum lectionis, et 'Nos facile in qui mutasset librarius, sic citius intelligens quid vellet poeta. Vides certe , recentibus sertis pios conjuges eoi-tem, quos curam diis esse et a diis cultos, miraculum testabatur, nil aptius ad rem dicere potuisse, quam hominibus colendos esse eos, qui cura deum sint, et quos dii coluerint.
IX, 33, Spreng. p. 33. criticus nihil esse dicit aras
manus Poetam scripsisse,arus, ut sit
Brachiaque opposui, tenuique a pectore, Varus In statione, manus, etc.
Sed hoc nihil est. Ne dubites , conser Statii, in pugna Tydei et Agyllei, ubi Ovidium manifesto mitatur, brachia late
varia tenent quem putes brachia dixisse, ut simile vidiano, non idem diceret Ut autem prorsus τεχνικὸν esse intelligas vara brachia, s etiam art. VII, 3 , , ara nec injecto ceromate brachia tendis, ubi quidam legerunt rara. Hoc tenens, neque in versu 37. Sprengelem audies, qui postquam vidit. Ovidium scripsisse varus, etiam vidit, non crura micantia
eum scripsisse, sed cruris Mantia odie kloffende mine ;alteram scilicet altera emendatione confirmari, et ad eum verisimilitudinis gradum tolli , quem a vero vix discernere queas. At enim hiantia, hiatus gratia inductum, non minus vanum, quam varias. Conser Statii collaque μα--tOraque et vitantia crura lacessit, ubi non mirer, fuisse atque micantia. Caeterum, ut similitudinem utique agnos cas, iugnantes crure micante sive trepido motu, modo eminente genu , modo reducto , Per vices instant, vitantve lacessentem Vocis micare hanc vim usumque esse, nota exempla arguunt.
IX, 4 Spreng. p. o. Sprengeli liquet poetam scrip isse
Crescentemque malo ussi ustamque peremi.
Insulsum hominem . Pedant duplicem hiatum versummorrupisse. Sed hoc, ad sensum quidem non absurdum, tamen nihil est. Nunquam enim 'idius talem versum secisset, et si secisset, quis crederet, tam diversae lectionis omneves'igium in codicibus interiisset Quid autem scripserit, cum aliquamdiu desperandum judicassem, Vero simile videor mihi Teperisse Codices duo habent peremi, caeteri subegi, re Pressi, reliqui, reνinxi, re xi. Ex his subegi et peremi, vix dubium, quin corruptae lectioni sint substituta, ut eos aliquis haberetur quamvis ineptissimum sit subegi; nam in reliquis sensus nullus est, quem seras, licet in prima syllaba re congruant. Repressi et res ui prorsus ridiculum; reduxi aut revιι ι cur dictum sit, ratio non syppetit Attamen utrumque
26쪽
litteris non multum abhorrere a m lectione videtur Sessenim sabulam narrare , Herculem truncatam jam caeterraeapitibus hydram , meis medio et immortali capite, quod terra defodit, scidisse σώσας p. Apollod. , ut ejus sella sagittas imbueret Lege igitur rariusi, et habebis cum a co-dieibus Bema non nimis alienum, tum sabulae conveniens, tuin vero caetera non ineptum De persecto revulsi conseruet. Viri, 58 , et ier. VI, io , ubi editiones reνutii et Nyelli. His erit sorte , cur acquiescas, donec melius certumque proferatur; naan perem nemo severior criticus Verum
iudicabit. X, M , Spreog. . . crixicus, Burmanni conjecturam inconces eque pro inconcessamque textu dignam censens, insulsum esse ait sine quas poetam scripsisse in qua, ut sit
Jamque palam est demens, inconcessaeque fatetur Spem Veneris, in qua patriam invisosque penates Deserit, et profugi sequitur vestigia fratris.
Tu non facile, opinor, probabis eneris, in qua, quo insupoeta potuit, Vitata brevi in ictu syllaba, scribere eum qua, caeterum, ut nihil velis mutare, finge, cui nec verba repugnanto sententiam esse : spem veneris inconcessae vel inconcessam latetur, sine qua spe, vel venere , i. e. fratre amato invisam patriam et penates, i. e. patriam et Penates aine fratre sibi Iovisos deserit. Vides monstructionem , ubirine itu pendet ab inyis , non a deserit, minime quidem vitiosam, sed qua LlIere non attentum aut parum peritum γqsita at eadem sensus habetur optimus sive nil mutatione.
IX, 646, Spreng. p. 45 criticus triumphat, legens
ψω pro ignem, ut sit uoque Chimaera iugo, mediis in artibus ipsa,
ectu et ora leae, caudam serpentis habebat.
Quam merito triumphet, sic expendamus Chimaerae formam nosti definitam versibus Homeri
Eandem igitur formam memorans Lucretius, quum dicere vellet : qui fieri potuit, ut Chimaera cum triplici corpore, Prima leo, postrema draco, media apra i e chimaera , una esset unum animal , et ore seras acrem mare de compore flammam brevius rem et implicita constructione, im telligenti tamen satis lucide expressit
Qui fieri potuit, triplici cum corpore ut una, Prima leo, postrema draco, media ipsa chimaera, ore oras aerem effaret de corpore flammam t
27쪽
Vides Himera, nomen monstri, referri ad - , ne omitti potuisse caeterum Homeri versum ad verbum exprimi.
Homerum igitur cum Lucreti comparans, Sprengel intellexit, ovidium petulanii. quasi Homerum non intelligere ille videri voluisset, mucreti acumine, dicentis scilicet media i sa pro
media mirifice delectatum, idem bis suis carminiDus inseruisse : quare bo loco pro ignem et Trist. V, 7, 4, proflammis scribendum esse lysa, ut sit esse Chi eram, a truce quo ψsa separet angue eam. At enim nec est in Lucretio, quod criticus vidit, acumen, nec Ovidius unquam Scripsisset a truce quin ima, quum aliter facere posset. Atqui hic pronum erat scribere: quae semente truci se retri satiam. Patet adeo hic causam non esse , cur in priore loco legamus ipsa, quod tamen, si vel uno eodice niteretur, neque ego reiicerem. Interim igitur maneat ignem, in quo nihil offendit Nimirum poeta, monstrum, cujus notissima forma, nomine suo designans, vereri non debuit, ne quis haust intelligeret, mediis in partibus ignem ad eam pertinere Parism, unde nomen habet Chimaera.
s, Spreng. p. 48. criticus interrogat, quo tandem pacto istud capillis Heinsius et Burmannus, o esque critici immutatum relinquere potuerunt et ' Nempe Byblidis nihil intersuisse, dura an molli terra jacerent capilli igitur scribendum p illis. Scio has Voces quandoque confusas, et memini Ruhnhenium in nota ad Iulium Rufinianum de Schem, ex emendantem epigraniniatis Antho lat. versum Nunc mihi dicetur tumidis Arethusa vittis ubi certa
emendatio a illis. Sed ecce Ovidii locum:
Procidis, et dura positis tellure apillis,
Bybli, iaces, seὀnclesque tuo promu, ore ad eas. Sale etiam nymphae teneris Lelegeides ulnis
Tollere conantur, saepe, ut moderetur amori,
Praeeipiunt, surdaeque adhibent solatia menti. Nuta raeet, viridesque suis terit unguibus herbas Byblis, et humectat laenimarum gramina rivo.
Ides, puellam, hondes ore prementem, terram etiam papillis prvinere debuisse. Sed enim necesse non est, Ovidium hoc dixisse , et quod commode et vulgo de pede, genu, capite, id de papillis inepte dictum existimares. Quis enim posuispa illis , nisi Osuis, repugnante verbi notione, Pro terram prementibus inaeipias Equidem non Villis, sed Osuis Corruptum puto, neque difficiis est conjicere, quid fuerit. Lege enim levi mutatione assis c illis , et habebis quo nihil aptius dici ad rem queat. Nosti enim passos capillos ad Imtus et doloris ampliorem descriptionem in veteribus poetis ita pertinere, ut vix usquam desiui. Conser in centum locis
28쪽
ipsius Ovidii de Lucretia passis sedet illa eayaeis caeterum prengel, in priore emendatione non respuendus adioeredibilem dilabitur, legem fovet ignibus pro terit ungia Atis. Nempe Byblin , ait, iVo lacrymarum humectasse gramina, ineque faventem se gramini praebuisse; hoc esse teneri adsectus, at lectoris eo misericordiam augeri hinc autem colligendum esse, sequentis phraseos fore similem sententiam atqui ad plantarum incrementum praeter humorem etiam necessarium esse calorem, hoc autem in versu aliter non posse exprimi nisi legendo D, et ignibus hanc sententiam praeparatam esse a poeta in verbis Positis a tuis; sic alteram altera emendationem niti; omnem deuique, si quis dubitare etiam ausit, dubitationem tolli versibus Fast. V, os :Est mihi secundus dotalibus hortus in agris;
Aura fovet , quida sonte rigatur aquae.
Ubi pentametrum scribens, criticus hiatus memor, Videt Ovidium scripsisse aura .foret liquidae fonte rigatum qu . Quibus lectis, nonne venia digni erimus, si quid infaustum adclamemus; quo criticus moVeatur, ut in perpetuum a eor-rimndo abstineat Enimvero, quis tandem patienter feret hominem non conjecturis, sed decretis tantas ineptias summis Romanorum ingeniis adfingentem y Caeterum pro Mere etiam mallem me e tuam vulgarem lectionem, regiis quoque Lematrii codicibus confirmatam.
IX, i , Spreng. p. o. criticus, ad graeca et hiatum
recurrens, scribit rotis pro reatis, ut sit
Par aetas, par sorma fuit, Primasque magistris Acoepere artes, elementa rotis, ab isde . Sic amor ambarum tetigit rude Pectus eis.
Ita omnia cohaerere, inquit, ut nihil supra, praesertim siro amor scribatur Amor. Poetam rotis vocabulo uti, ne is occurrat amor. Ignorabat, puto, pro Amor Mer a Propertio aliisque dictum. Hatis non immerito suspectum est, utpote obscurum me tamen auctore nil mutabis Artes P imae elementa sunt aetatis iuvenilis, qua significatione quam doque occurrit aetas cf ἡλικια simpliciter. Quod si hic nolis, ne sic quidem satis justa causa damnabis vocabulum com--de enim supplebis inius, ut sit aetatis illius, qua erant primas artes accipientes puellae , i. e. puerilis vel juvenilis. Quidquid sit, elementa rotis non scripsisse Ovidium, tam Vera res est, quam Sprengelem hiatu et graecis mirifice uti ad depravandum Oetam.
X, o, Spreog. p. 57 hcriticus legit nam chaonis adfuit arbos , et nemus Heliadum, et frondibus esculus altis, et tiliae mollese agus. Cur ita decreverit, non lubet expendere.
29쪽
X, sprere. p. 5 . mihi etiam displicet blares na
in serat, floresque alios Panchaia tellus,
Sed magis displicet Sprengelis, ad brevem syllabam in laturecurrentis, et Odorum alios. Sic scribere poterat malo critico dignus poeta, Ovidius non poterat. Quid igitur scripsiti ero Proximum si vis, lege roresque alios. Ne multum dubites conser Tib. iii 4 , 8, Spirabat Srrio Frtea rore coma.
Vides rores esse unguenta sive odores, quales parantur e succo aio rore actorum es. σωιν , stacta p. Plin. II, 15, NITU, I, et alibi; cs eodem sensu quandoque occurrens gutta. Fempe tu et myrrha ros arboris, unde poeta sudataqueu O iura ferat, roresque alios, Panchaia tellus dum ferat et mWrrham. Quid amplius vis, quo emendatio com mendetur
TemPus erat, quo cuncis assent, interque Triones Flexerat obliquo plaustrum temone Bootes.
pro inter criticus Meemit stra es ad xiret, i6', ut sit Plaustrum sine Trionibus, i. e. sine bobus Scilicet, si plausetrum dicatur sidus, non simul Triones sive boves dici posse. Habes futilitatem, qualem refutare peccatum seret. Quaeris, quid ipse ' Si ponamis sanum esse inter sequitur, aut Plaustiam flecti inter Triones, i. e. inter Ursam malorem et minorem es Virg. gemini, Ovid. gelidi Triones aut temonem esse obliquum inier eadem sidera sed neutri admittendo idonea ratio suppetit. Ipse quidem Ovidius plaustrum Bootae facit Ursam majorem non uno loco. Quare dubium non videtur, quin inter corruptum sit. Si in uno codice esset infra avide arriperem, ut sensus esset, Booten flexisse plaustrum inserius a culmine, ubi media nocte fingunt poetae. Si hanc conjecturam probas, distingue : Bootes infra flexerat riones, plaustrum obliquo temone de re fisnacr. τρέφεται et αρκτος ήδη καπι χεῖρα σὸν ο- ου); si aliud mavis, lege Mytem, et distingue : Bootes flexeret septem Triones, Plaustrum etc. Helius non habeo his duobus sed prius praesero. Caeterum hac oceasione inspex locum Manilii
tergo nitet Arctophylax, idemque Bootes, Quod millis itinetis instat de more iuvencis, Arcturinnque rapit medio sub pectore secum. Queis poeta, non obscure utriusque nominis causam complectens, Booten boves stimulantem , eundemque Arctophylaeem a primaria stella, Arcturo, i. e. ursam custodiente adpellat Areturus enim, si me contra Servium aliosque auctorem probas, non quasi ursae caudam .. Ysequens, sed
30쪽
plane eadem significatione, qua re hylax, ab ορέω, viailo, custodio , dictus est. Sed vero proximum, diversa initio tuisse sidera Booten et Arcturum , postea confusa Booten ad pellatum a anilio vides, quod similis junctis instat amore iuvencis, ubi caliger ex uno codice legit stimulis , ad rem optime, sed offendit pluralis sine necessitate versus su vitati nocens. Si similis, sicque Arati, quem expressit Hannius, εοικω. servare malis, possis legere instanti more juvencisuquod an quis coniecerit, nescio.
X, 65 , Sprens. p. 4. habes graecum ara Pro
XI, 3 ng. p. 5. criticus post numen ponit
Punctum. Ego, si codex unus habeat deus pro deum, hoc malim, ut sit Bacchus, qui deus est mite lumen, etc.
XI, 9 , Spreng. pag. s. hin loco dissicili
Forsitan hanc volucrem, rapto quae vivit, et omnes Terret aves, semper pennas habuisse Putetis. Vir fuit, et lanta est animi constantia, quantum
Acer erat belloque ferox ad vimque Paratus, Nomiii Daedalion, etc.
versum tertium alii piarium, alii corruptum ulicant sed defendit preget, recte quidem; nam verba forsitan se erpennas habuisse uteιis flagitant contrarium vir fuit; et, omisso versu , nexus idoneus orationis desideratur : quod quoties sit, gravissima causa est, cur aliquid aut corruptum aut omissum esse, suspicemur apud poetam, quem supra diximus plenum semper et rotundum properare. Caeterum Sprenge versum explicat tam immutabilis est animi indoles , quam acer erat etc. Si hoc probas, vides sic distinguendum esse: vir fuit Cet tanta e a. c., quantum a. e. b. f. a. V. P. nomine Daedalion auod tamen criticus non monuit Habes constructioilem serendam, sed satis insuavena. Quidni igitur levi mutatione alianti proponam, sensu utique, si quid judico , praeserendam, legens Vir fuit, et, tanta est animi constriuial --, iam tum Acer erat, belloque felox, ω vimque paratus, Nomine Daedalion eis. ISic sensum habes Daedalionem, quum vir esset, tam aerem etc. fuisse, quam post in avem mutatum. Hoc poetam oluisse, mihi quidem mulio videtur vero similius, quam tam immutabilem animi indolem esse, quam Daedalion acer etc. fuerita quae est Sprengelis interpretatio. Vides mutationen levissimam, sensum optimum, et sententiam niseriam, quales frequentes
in ipsis Metamorρhosibus. XI, 35i, Spreng. p. r. criticus contra Heinsium et Burmannom lasendit versum