장음표시 사용
701쪽
ET ECCLE si As Tic A N. T. Myconcilianda Ecclesiarum pace, quibus ad erat Festus patricius Se- .maror Romanus; qui Anastasio Imperatori pollicetur se effecturam, ut Henotico Zenonis Anastasius Episcopus Romanus subscri
Analiasius Papa moritur , succedit Symmachus. De Anasta-- pr.s o Papa haec habet Baronius: Ceterum siquis contentiose nimis assere tu relit Anastasium propensiorem fuisse in testituendo sublato e dipy - Et Amista chiis Icarii nomine, sed morte praventum id praestare minime valuisse: in D misces quidem , quo magis magisque admireriae Dei providentiam ergas 'Romanam Ecclectam, tum titubantem Apostolica sedi praesidentim Ponti, rem ex humanis ante subduxerit , quam quod meditaretur, impleret , O ante a morte 'areptum, quam reI tentari posset ut Festo Legato desubscribendo Zenonis IImorico consentiret. Ita namque dirino consilio, addit Baronius, quo potisimum semper Catholica sidei servare consuerit integritatem , factum simul, ut quam citi ) morte mulctatas sit, qui in istis bd Ascrimen adducturus esset Catholica Romanae Ecclesia puritatem. Asie frequentur hariolatur vir illustris imus.
Schisma oritur triennale Symmachum inter & Laurentium. At non clerus tantum, sed & Senatus Romanus ea de caussa mutuis inter se discordiis rixisque certavit, unde caedes in Urbe, rapinaeque quam plurimi. Laurentius promotorem habuit Paschas num , san- Romanae Ecclesiae Diaconum, virum qui tum ex doctrina, tum ex vitae sanctitate, summam sibi gloriam comparaverat. Facta contentione' hoc contraxerunt partes, ut ambo Ravennam pergerent
ad judicium Regis Theodoriri, ex lege Odoacris: Qui dum ambo introissent Ravennam hoc judicium *quitatis invenerunt: ut; qui primo ordi intus esset, vel ubi pars maxima cognosceretur, ipse sederet in sede Apostolica: quod tandem aequitas in Symmacho invenit &c. lib. Pontis Baron. Hic Symmachus constituit, ut omni die Dominico vel natalitiis Martyrum , hymnus Gloria in excelsis
Convocantur diversae Synodi RSmi in caussa Symmachi, Them A. dorici Regis auctoritate, quod negat Baronius; interim haec verba reperiuntur in initio synodi quaris, Tom. I. Conciliorum: Sancta nodus apud Urbe es Romam ex pracepto glorio mi Regis Theodori-
702쪽
6so Hrs TORIA SACA . ri , di persis e regionibus.ongregara , dcc. Symmachus Papa insimulatur multorum scelerum,& Ravennae apud Theodoricum accusaturi Laurentius etiam , qui Nucerinus Episcopus hactenus fuerat, Romam evocatur & omnia turbis miscentur. Anastasiis.
Clodoveus in Galliis Francorum Rex, opera Clotii dis Reginae conjugis,foeminae Christianae, fit Christianus, & a S. Remigio Rhoemensi Episcopo cum tribus hominum millibus bapti Eatur. Greg. Turon. addunt ad hanc historiam Hinc rus & eum secuti Flodoardus de Aimoinus, cum puer ille qui ampullam fere at , in qua sacrum chrisma continebatur, cotum A multitudinis interclusus esset, ad beati De res antistitis columbam caelitus adpo Fe,qua ampullam alteram rostro at tulit d qua Clodo paus inunctus custas tamen rei nulla apudGregorium Turonensem mentio, juxta Peruvivin. Ille post superatos Burgundos & Gothos, Lutetiam Parisiorum veniens tam felicibus auspiciis, consecratam ibi sedem regni constituit, an . C. so T. A. c. s oo. Clodoveus Galliae Rex multa praedia donat Rhemensi Ecclesiae, quorum praecipuam partem Remigius confert Ecclesiae Laudens, ibique Episcopatum instituit. Sigeb. A. c. so . Persecutio in Africa a Vandalis olim instituta recrudescit, &Fulgentius,cum vix ordinatus Episcopus esset,in exilium mittitur,cum, septuaginta aliis Episcopis in Sardiniam. Baron. A. c. io . Concilium Aurelianense jussit Chloreuei congregatur. Tm. r. concit. Gallic.A. c. sti. Pellitur in exilium ab Imperatore Anastalio Macedoniin Episci pus Constantinopolitanus : suocedit Timotheus Eutychianus, homo impurus, quem Constantinopolitant x Atii bis appellabant. Ad hujusmodi scelera Anastasium impulit Serreus monachus, lues to-- GusOrientis & princeps eorum,qui dicti sunt. Evagrius. A. c. si . Omnes praecedentes de praetermissi anni, nil habent memorabile, praeter contentiones, turbas, caedes, & bella Ecclesiastica: quae
. sunt tam frequentia, tam diuturna, ut videantur aeterna.
Symmachus Papa moritur, sirecedit Hormista. Moritur Chlodoveus Francorum Rex cui uni ex omnibus orbis principibus Catholico Regi tam laetos armorum successus, ut paulo
ante diximus, singularis indulsit numinis favor: quod inusitata per
703쪽
ET ECCLEst AsTICA N. T. id bellum testata sunt miracula. Interim in propinquos neviens,
pene omnes interemit, ac Lutetiae decessit. Petap. i De Francorum moribus, vestibus, virtutibus, & bellicositate, cuar.
vide Gregorium Tuarenensem, Agathiam deci sed militarem fortitudinem sic paucis exprimit Sidonius: Nan timor: invictique malunt, animaque sversunt
Chlodovei regnum ex aequo inter se, uti moris tune erat, divis runt quatuor ejus filii. Theodoricus ex concubina natus sedem a- . pud Metas regni habuit g Chlodomirus apud Aurelianos: Chlotharius in Suessionibus: Childericus Lutetiae. Macedonius Episcopus Constantioopolitanus in exilio moritur A. c. sis. Gangrae, multosque a morte sua morbis liberavit. Cumque jam esset insepulcro condendus, sublata dextera manu, crucis signo se pulcrum obsignavit. Idem Theodoro cuidam suorum familiarium dixit. Accipe hac, ct abi, dianastasio recita: Ego quidem Macedonius abeo adpatres meos, in quorum pD persui: interim iamen semper Deum in-mpellabo, dum tu quoquevenias, O caussa noria disceptetur. Haec Cedrenus in annalibus, haec eadem Theophanes in Misella , dianastasius bibliothecarius inchronico &c. Porro de miraculis nihil inquit Baro nius. Interim tamen ex Diptuchis nomina Acacii, Euphemii,&Macedonii, instigantibus Episcopis Romanis, postea sunt sublata. Insignis est epistola Anastasi Imperatoris, per legatos Episcopi A. c. si6. Romani ad Hormisdam Papam missa, in qua te fidei integritas, &pacis Ecclesiasticae amor uim mus indicatur. Tom. i. epistol. Rom.
Pontis inter Normistia epistolas. De Episcoporum Romanorum rigore nimio conqueritur ad Hormitam Papam Imperator An stasius,ut de postea Justinus Imperator de rigore Hormisdae ad Hormisdam . victam. r. Conciliorum.
Moritur Anastasius, succedit sustinus Thrax, 8 subulco miles, A. c. si 8. tribunus, Comes, tandem aliena pecunia imperator. De Anastasio sic Evagrius lib. a. c. 3 v. Est res supra modum illustris, O piat)dirina ab eodem Imperatore in tributo, quod Chrysar rum dicitur, tollendo gesta. Impastum fuit hoc sceleratum tributum cum aliis complatibus, rara'
704쪽
. H t et oi RGI,A S nec,R A meretricibus, qua corporis p uubritudinem habebant renassem , &c. Idem cap. Anastasius Amraco praefecto mandatum dedit , ut Cosmum OSeveriamum Episcopos suis sedibis expelleret: qui retulit adanastasium,hos Pesanguine non posse suis sedit in extirebari. Itaque tantum in Anastas animo insedit clementia ct mansuetudinis, ut per litteras Asiatico 'iu- Fcaret se velle nullum facinus aggredi quam rii magnum O memorabile, si vel gutta sanguinis pro eo fundenda esset. Uic Ecclesiarum totius orbis status
fuit dum regnaret Anastasius:quem nonnulli tanquamconcilii Chalcedonen. sis adversaratim existimantes, , sacris tabulis exemerunt. Et c. q. Inseditione populi propter trisagium anastasius se paratisimum abdicare Imperio proclamat:quod cum populus vidisset,subit.,Felut nutu quodam dirino cara . ius, mutarit sententiam: rogat Anastasium ut coronam sibi impexat, palli-eeturque se ea lege acquieturum. Anastasius autem posthac ad brerisimum temporis spacium ritam protraheni,cum 2 T.anxos,menses tres ct Aes totidem, Romanu rexisset Imperium,ex hac luce migrarii. Hactenus Evagr. De Anastasii morte alii aliter narrant nempe sost mira insomnia, variasque visiones , & mortis instantis , ex ictu fulminis, praedictionem, eum fulmine trucidatum. Zo raras, Cedrenus &c.
Hii Anastasius dum pacem Ecclesii conciliare conatur, maxima in iis oriuntur contentiones. Fama est paul. ante mortem virum ei apparuisse tenribili specie, qui librum manibus tenens,mnos ex eo pira illius i se ob ipsus impietatem delere testatus es: ut mirum sit, tam lolgum rita destinatum illi sui stactum, quod si implesset, centum O duos annos atrii eret.
Petavius ex sinara &c. Sic varia de incerta multa inveniuntur apud hujus temporis historicos, partium studio abreptos. P stquam anastasius ex corporis ergastulo, ad praclarius domiciliam demigrarit, inquit Evagrius, lib. q. cap. i. Justinus, ut diximus , successit: fuit is genere Thrax , obscuris masoribus natus. Per idem tempus amantius vir potens in primis cubiculo Imperatoris presulti 'qui quia non licebat Eunucho Imperio Remano potiri, cupiebat Theocrito, homini secum FA O benerolentia conjuncto, coronam dare Imperatoriam. Itaque Iustino accersito, magnam pecuniae rim ei dat quam jubet illis iustribui, qui possent purpuram Imperatoriam Theocrito imperiiri, ct ad id praesta tam macimὲ riderentur idonei. Iustinus autem , sire qua popiam largitionesuum plane rei sidit,sre quia excubitorum bene
705쪽
Ex ECCLE si AsTICA N. T. cssvolantiam pecunia conciliarit ( utrumque enim memoratur Imperis ipse patitui est, ac statim post amantium ct Theocritum cum nonnullis pinedio sustulit. Evagrius. Ille Amantius tempore Anastasii tam niarat se coram Imμratorestantem a magno quodam porco prostratum devorari. Zonam: Unde autem priai erit sustinus, notum.
Joannes Episcopus Constantinopolitanus in actis publicis ple
Hormisda Papa insitanter id apud Justinum Imperatorem urgen- A. c. si P. te,per legatos Constantinopolim missis damnata est cum haereticis omnibus Acacii , Euphemii, Macedoniique memoria , ut & Zeno nis &Anastasii Augustorum nomina de diptychis deleta. Eic dixisset
Cum redintegrata paceΗormis Legati perGracia urbes proficiscerentur, unus ex his IoannesviscopusDorothei Thessalonicensis Episcopi factione ab hujus urbis popula crudeliter ignominioseq, est habitus,quam ob causta citatus aIustinoDorotheus,corruptis judicibus,teri poena defunctus est. Peruv. Vitalianum, vitam in Thracia degentem, qui Anastasium Imperio ex- A. c. s io. turbare moliebatur, Iustinus Constantinopolim accersit nam ct potentiam ejus extimuit ob ancipitem fortunam, qua in bellis cerni solet, ct nominis ejus celebritatem, qua in omnium ore fuit, ct Imperii, qua flagrabat,inpiditate. Ac cum conjectura prospiceret,idq; sane verisimὶ,se non alia ratione eum posse vincere,nisi amicitia erga eum simularet: vultu mirὲ adfraudem camposito , qua facile deprehendi non posset, unum ex ducum numero, . qui Praesentei rorantur,eum signat. Et quo magis persuadereturnialiano O facilior aditus ad fraudem pateret, ad consulatus quoq; honorem esseri. stui Consulfactus, cum in palatio persaretur, in porta quadam post aulam possis per dolum casus occubuit: MA: poenas proseisibus,qua tam inconsiderate contra Imperium consciperat, persolpit. Haec Evagrius i. q. c. a. Iustinus Eutychianos per concilium excommunicat, &Mani-
clitos edicto & exilio persequitur. vide Epistolam Iustiniani adHo misdam pro Episcopis Catholicis Constantinopolitanis e diptychis
non submovendis: Ne dum polumus animas lucrari, corpora multorum
706쪽
HisTORIA SACRA AEternitatis igitur supremae, tremendique udicii non immemor sanctito restra dec. ' uasi Hormisda eorum oblitus non satis secundum spiritum lenitatis agereti ut Hormidae exprobat ipse Justinus Imper tor. Vide epistolas Hormissae in Fne tomi i. Concilior. Interim tamen. Justinus Imperator,& Epiphanius Episcopus Constantinopolitanus Hormisdae Episcopo Romano,pacis aut alterius considerationis politicae ergo, multa tribuunt. .
A. c. sis. Hormis da Papa moritur, inquit Baronius, inter immens s seculi fluctus , tempore impii Anastasii Imperatoris ecclesiam regens , clarumque regiminis summa constantia moderatus, litentes vitarit scopulos haereticorum, undasque humanae potentia scindens di caecani, ad optaram pacis portum Ecclesiae navim Ab sustino Imperatore perduxit: prascribin que jura Principibus &c. sic paulatim accrevit Pontificum auctoritas.. apud Imperatores socordes & negligentes, & inter caeteros,Justinus
fuit homo insignis stoliditatis , summa cum infantia inusticitate, secundum Procopium. Per numeros veniunt i gradusique suas.
Succedit Hormis dae Joannes Pontifex: & Fulgentius in Atara
A. C. sis, Cum Justinus Imperator in Oriente persequeretur Arrianos, dc. horum Ecclesas Catholicis adjudicaret, graviter id serens The ' doricus, Italiae Rex Arrianus, Joannem Papam Legatum misit ad Justinum, ut ab Arrianis injuriam abstineret, minitans, nisi id sic rei, se in Catholicos vicissim tota Italia saeviturum. Lib. pontifMulta hoc loco incerta statuit Baronius & persecutionem justini Imperatoris adversus Arrianos tanquam jultam defendere conatur , quia , inquit, non licet per ligem Deipacisci cum inimicis Dei. ubi citat locum Deuteron. q. Josue p. Judi c. r. sed hisce S. scripturae locis non est vetitum aliquod facere pactum cum infidelibus, verum tantum cum septem iis nationibus, quae Palaestinam incolebant, quam Deus elerio suo populo possidendam dederat, qui erant Hethii, Gergesi, Amorrhaei, Hevii, Sebusi, &e. Secundo hoc probare nititur epistola Joannis Papae ad Episcopos Italiae, quae omnino adversatur historiae de vita ipsius Ioannis, cum qua reliqui omnes historici conveniunt, ut Beda, Paulus Diaco rus, Aimoinus, Marianus Scotus , Sigebertus O alii. Quare ego mihi certo persuadeo, illam epistolam Joannis etiam esse de mercibus Isid
707쪽
RT ECCLE si AsTICA N. T. Mercatoris,quas orbi obtrusit post octavum a natoChristo seculum: in cujus ossicina multa adulterata de corrupta venalia inveniri, alibi etiam ipse monet Baronius, & copiose Nondellus lib. cui titulus, Vinas prosancta reteri Raniam Ecclasia dec. pag. s ys . Hanc esse ejusdem valoris epistolam facile est animadvertere, nam primo pugnat cum veritate historica, ut diximus, secundo cum ipsa ratione. Nam quomodo subditi regis potentissimi ausi fuissent atriailararentem a tanquam Cathoisa dirimi precibus atque operibus consecrare, ut habet sputia illa epistola Joannis Papae, cum ipse Rex fuerit Arrianae sectae addictissimus, & ea de caussa Joannem legatum Constantinopolim ad Justinviti miserit, Ut Arrianis adempta templa restituerentur, minitans se Pmnes Catholicorum Ecclesias gladio perditurum , nisi id apud Justinum obtineret et quod, ut hiuorici referunt, obtinuit. Tertio, falsisas hujus epistolae apparet, ex male allegatis Consustibus, & citato scriptionis tempore, quod etiam viderunt Baronius & Binius. Multas alias Baronii conjecturas consulto praetereo,ne sim nimis prolixus. sed hoc certo constat, ab Imperatoribus Atrianae sectae fuisse concessam libertatem,ab anno C. 363. ad annum sic. & non tantum consensu, sed etiam ex voluntate Episcoporum Romae. Quare non possum satis mirari Christianorum quorundam mores , qui se mutuo in caussa fidei male persequuntur, aut saltem sibi invicem libertatem conscientiae aut exercendae religionis vi adimunt: idque contra doctrimm Sacrae scripturae, contra consentientem Patrum sententiam, & primitivae de purioris Ecclesiae praxin. Doctrinam S. scripturae vide Matthai Io. & 13. 2 . 2s. Marci 38. Luca Io. 3. &c.&'. sq. & I S. v. Ioban. 6. 62.(dein
illum locum Athanasium, Chrysostomum & alios)-3 8.3 p.
Galati . 2s. Heb. II. I S. S. Petrus autem dicit actor. s. et s.
Deo metis obediendum seu hominibus, ct Cyprianus epist.'3. Neque enim hominis constitudinem sequi oportet, sed Dii reritatem. Unanimem Patrum primitivae Ecclesiae consensum, in hac de per- secutione Christianorum sententia,docet Justinus Martyr, qui vixit am C. Iso, Phaec habet apolom secunda: Persiadendo nos ducit ad si pers culinei naturalis, pras nobis Assit; ut ea sequamur, quibus deIecta-
708쪽
HisTORIA SACRA delictatur , liberὶ ea eligendo Et existimares id esse utili omnibus homnibus,runon tantum ea disere imp antur , sed ut ad eadem etiam a moneantur. Athenagosas in sua apologia pro Christianis scripta paullo serius circa annum I o. sic loquitur: Imperium refrum, maximi reges, regitur per diversas leges ct consuetudines, neque prohibitum
cuipiam est per aliquam legem aut supplicii metum sequi suae regioniis religionem, quampis sit ridicula Oc ; roso ipsae leges permittunt omnibus
his, partim credere nullum esse Deum, quampis hoc putetis esse impium diprarum,partim eos habere Deos,qui cuilibet placent, tanquam rem necessa riam ut per timerem Dei ab injustitia avertamur. Sed ( quamnis ros non
finitis vos seduci fimplici narratione, veluti vulgus ros tamen odisianos selo de nomine Christianorum. Tertullianus Apologetico adversus gentcs pro Christianis circa an. C. rota sic scribit: Videte ne Ohoc ad irreligiositatis elogium concurrat,. adimere libertatem religionis, ct interdicere optionem divinitatis, ut non liceat mihi colere quem relim, sed cogar colere quem nolim. Nemo st ab invito coli vellet, ne homo quidem Oc. Et lib. ad Scapulam cap. r. Numani juris o naturalis potestatues unicuique quod putarerit colere, nec alii obest aut prodest alterius religio. Sed nec religionis est cogere religionem, quae sponte suscipi debeat, non ri rcam ct hostiae ab animo libenti expostulentur. Uerissam sunt pauca haec ejusdem auctoris verba: Lex nora non st vindicat ultore gladio.Cyprianus ep. 3 r. s. 8. qui vixit an. C. 2 I. Tum deinde quantus arrogantia timor est, quanta humilitatis o lenitatii oblivio, arrogantiae suae quanta jactatio,ut quis aut audeat, aut facere se posse credat, quod nec Apostolis comcefiit Dominus, ut Zitania st putet a frumento posse discernere, aut quasi impalam ferre ct aream purgare concessum sit, paleas conetur a tritico separare. Cumque apostolus dicat: In domo autem magna non selum rasa aurea sunt O argentea, sed di lignea ct sictilia: aarea O argentea rasa rideatur eligere, lignea ver. O sictilia coni nere, abicere, damnare , quando non nisi die Domini vasa lignea diriti ardoris incendio concremenium, oesctilia ab eo, cui data est ferrea virga, fram antur. Auis se comdis O renis scrutatorem consiluit O Iudicem,per omnia aqualiter judicet,&c.Et ad Demetrianum de persecutiones Quid te adinsmitatem
corporis uretis' quid cum terrenae carnis imbecillitate con endist Cum
animi rigore congredere, rirtutem mentis i fringe, Dem Astrae, disceptatione,
709쪽
ET ECCLEsIAsTICA N. T. 6set ratiora , st potes , vince, rince ratione. Si ea esset Dei voluntas ipse in ultionem suam surgeret, ipse se sua majestate defenderet. Discite . me,inquit Christus, Dei sapientia & virtus, quia ego sum mitis di humilis corde Oc. Et quisi odisse non licet nobis , inquit idem Cyprianus
s. s. OA Deo plo placemus, dum nullam pro injuria vicem reddimus d c. Odiis restris bene rotentiam opponimus, ct pro tormentis usupplicui, quae nobis inseruntur , salutis itinera mons ramus. Apud Eusebium lib. I. cap. Io. Dionysiias Alexandrinus sic respondet Amyliano Prae ecto : Exposui vobis memoriter , inquit Amylianus, clementiam dominornm nostrorum qua erga ros utuntur. Etenim facultatem salutis rabis dederunt, modb ad id quod natura ipsa dictat reperti, o duos imperii, hujus custodes adorare, ac qua natura repugnant oblivisci volueritis. Quid igitur ad ista dicitisy haud enim clementiae illorum ingrati eritis opinor, quandoquidem ad meliora ros hortantur. Dionbius respondit : non cuncti cunctos, sed guli aliquos Deos adorant, quos sibi adorandas esse putant. Nos igitur unum illum Deum omnium viticem, qui etiam plenii mis augustis Valeriano ct Gallieno imperium hoc commendavit, colimus ct adoramus, illumque indesinenter pro imperio eorum, ut immotum
permaneat, oramus. Lactantius Firmianus l. s. c. 2 o. qui vixit an. C.
3 ro. sic prolixe scribit de insania persequentium in negotio religionis:o mira ct caeca dementialiis putatur mala mens esse,qui Fidem serrare conantur, in carniscitus autem bona: in iis ne mala mens est, qui contra jus humanitatis, contra fas omne Iacerantur I an potius in iis, qui ea faciunt in corporibus innocentium, qua nec sapisiimi latrones , nec iratisimi hostes,nec immanissmi barbari aliquando feceruntI Et: sed quoniam vi nihil possunt (augetur enim religio Dei, quant. magis premitur ratio- . ne potius O hortamentis agant. Et: nan est opus vi ct injuaria, quia religio cogi non potest, verbis potius quam verberibus rei agenda est, ut
si rotantas. Distringant aciem ingeniorum suorum, si ratio eorum re-ra est: asseratur, parati sumus audire si doceant. Tacentibus certi nihiI credimus, sicut ne sapientibus quidem credimus. Imitentur nos, aut rationem rei totius exponant. Nos non illicimus, ut illi objectant, sed docemus, probamus , osendimus. Itaque nemo a nobis tenetur inritus. Inutilis enim est Deo, qui derotione ac sile caret. Et tamen nemo discedit,
ipsa peritate retinente. Doceant illi hoc modo, si qua illis stacia reritatis Oo oo est
710쪽
HisTORIA SACRA est m. Quid ergo saviunt, ut stultitiam suam dum minuere rotant, Migeant longe di persa sunt carniscina ct pietas: nec potest aut veritas cumri , aut justitia cum crudelitate conjungi. Sed merit. non audent de rebus quicquam docere Apinis , ne a nauris derideantur aut a suis deserantur. Nam fort) vulgus, cui implex incorruptumque judicium est, si misteria illa cognoscat in memoria mortuorum constituta, damnabit, aliudque re-rius, quod colat , quaret. Hinc sida silentia sacris institutasant ab hominibus callidis, ut nesciat populus quid colat. Cum autem nos in eorum doctrinis versemur, cur nobis aut non credunt, qui utrumque norimus e aut
inrident, quia perafalsis pratulimus I Sed defendenda sunt, inquiunt, suscepta publicὲ sacra. O quam inhonesia voluntate miseri errant. Sentiant enim nihil esse in rebus humanis religione prastantiui , eamque summa dii oportere defendi r sd ut in ipsa religionὶ , sic in defens nisgenere falluntur. Defendenda enim religio es non occidendo, sed moriendor non feritia, sed patientia i ten scelere, sed FD: illa enim malarum sunt, hae bonorum. Et necesse est bonum in religione si r pari , non matum Namflsanguine, si tormentis, si malo religionem defendere velis, jam non dest cetur illa, sed polluetur atque violabitur. Nihil est enim tam rolunturium, quam religio: in quasi animus sacrifica viii a persus est, jam sublata, jam nulla G. Lecta igitur ratio est, ut refigionem patier is rei morte des. das, in qua fides conservata ct ipsi Deo grata est, ct religioni adct auctoritatem. Magnus ille Athanasius qui vixit an . C. 3s6. epistola ad solitariam vitam agentes: Quod si inhonestum est aliquat Episcopos m tu coactos sententiam immutasse, quant. Papius foediusque illorum facinus, qui, quod hominum est minime suae caussae coiisdentium, inru. tos ad mutationem sententia coegerunt. Ita quoque diabolus, quia nihil reri habit, in securi ct ascia inradens, concutit fores eorum, a quibus recipitur. Salpator contra mansuetus est, Siquis, inquit, relit me sequi ct esse discipulus meus, docetque se cum ad quempiam renit, non ri instare, sed patius pulsare ac dicere, aperi mihi soror, mea ponsa: quod si aperiani, intrat flagrarentur aut nolint aperire, abscessit. Non enim gladiis aut jaculis , aut militari manu reritas predicatur, sed suadendo ct consulendo. Qua autem ibi suadendi libertas aut consilendi ratio, ubi qui contradicit pro mercede exilium, aut mortem reportat IDavid autem quamquam Rex, cum hossem sub sua manu haberet , milites