장음표시 사용
691쪽
E T EC C L 3 s I As T I c A N T. Episcopatu pellererer; tum denique ut Acacius mitteretur ad Fce licem rationem eorum redditurus, quae Ioannes illi objiceret. -- q,ondet Zeno Faelici, Joannem violata fide Episcopatum Alexan- tanum occupasse, di nullum non sacrilegii genus commisisse. P trum vero non sine accurata de ejus fide inquisitione ad sacerdotii pradum elatum esse; Meum propria manu Concilio Nicaeno sub-' scripsisse, quod cum Chalcedonensi consentit. Eragrius lib. l. cap. S.Io. II. I 2.13.& sequentibus, ubi nil fere pr*ter innumeras & acerbas reperies rixas, lites,jurgia,tantis viris indigna, quae legere, fuit taediosum. Quid multa Acacius citatus ad tribunal Pontificis Romani per dictos Legatos, non venit. Nec video quo jure fuerit 1 Papa vocatus Romam , & cur venire de auerit. Et tamen Fae- Iix, duas suos Legatos exauctorarit, quod cum acacio O Mono com minicassent, O in acutum sententiam Anathematis dixit, qui ruem 'rependens Faesuis nomen e sit ὶ dipt chis, qua sunt tabula ecclesiasica.
Non cessavit Acacius sacra peragere, inquit Literatus cap. 18. & . .cam videret Foelix res in Oriente adeo turbatas, ut nulla penitus
spes fores Joannem Alexandrinum in sitam sedem restitui posse,
eundem Nolanae in Campania praefecit Ecclesiae, ubi obiit., HunnericusVandalorum in Africa Rex inauditam in Catholicos crudelitatem. exercuit. Episcopos supra 3 3 An exilium extrusit, complures linguis manibusque truncavit,qui Constantinopolim &in alia loca delati,miraculo fuere,cum integra nihilominus voce linouerentur. quam piorum carnificinam horrenda Turanni mors est
conlecuta, qui a vermibus consumptus periit. Sigonivi, Petayiui. -- . Acacius Constantinopolitanus Episcopus moritur,de cujus in tu G u. Turibulis Ecclesiasticis retinenda memoria diu cum Rom1nis Episcopis A. C. O8. luctati sunt Episcopi Constantinopolitani, caetero quia Catholici; ut Euphemius, qui post Flavi tam in illum thronum eveetus anno Sy iommunionem Romani Episcopi ea de caussa non habuit rrandem tamen ex diptichis abolita est illa Acaeli memoria, id a- tente Hormisda Papa apud Justinum Imperatorem. Acacio mortuo succedit Flavitas Episcopus Constantinopolitanus, qui cum Petro M Ego communicat.
692쪽
6 o Hrs TORTA SACRA I. e. 82. Post Flavitam succedit Euphemius Episcopus Constantinop. quicum literas Petri Alexandrini , de mutua inter eos communione accepisset, animadverteretque eum Actis concilii Chalcedonensia anathema dixisse, valdc commotus fuit, seque a Petri communio ne penitus sejunxit. Eragrius lib. 23. Theodoricus Rex Gothorum,patricius & Consul Romanus,Zenonis hortatu aut consensu Italiam cum exercitu adiens, Odoacreiu gemino praelio superatum ad Sontium fluvium, & ad Veronam, sequenti vero anno ad Duram fluvium tertio victum, Ravennam coegit fugere, ubi triennio illum obsedit, ac postremo fraudulenta cum eo pactione facta, ut Italiam communiter obtinerent, ad convivium vocatum eun em interfecit. an. C. qy 3. quo coeptum fuit Gothorum in Italia Regnum.
A. c, Aso' Ex praedesinatiana secta Lucidus, insignis pressetur a Fausa Regiensi castigatus in viam rediit. Edissit ille Faustus opus egregium de ibis. i. Dei qua salvastur, ct libero humanae mentis arbitrio in quo salis-Coniae. Z- mur. In eo opere docet gratisin Dei semper praecedere ct inritare o adiuvare rotuntatem O qu idquid ipsa libertas arbitrii de labore piae mersedis acquisit,non Use proprium meritum, sedgratia donum. Lapsas tamen est idem Faustus postea in Pelagianismum e contra eum scripsit, Prosper Aquitanis. Episcopus Rhegii Lepidi in Livilia Gennadius.c8s .descript
ribus Ecclesiasticis. videan. C. go, ubi fusius hac de re egimunm Confirmavit & approbavit Epistolam Fausti ad Lucidum, Concilium Arelatense, conciliorum nonum, quae Pelagii haeresin damnarant rubi sic loquitur conversusLucidus presbyter inter cael ra: Ita autem assero gratiam Dei, ut annisum ( cooperationem homini, , ct conatum gratia semper ad ungam: ct libertatem hominis non extin- ctam sed attenuatam ct insirmatam e pronunciem, O periclitari eum
quis ratur O eum qui periit potuisse salvari. Vide Baronium. Excerpam praecipua capita epistola Fausi ad Lucidum presbyterum ' destinatorum haeresin sectantem, approbatae subscriptum Concilii die
tensis III. verba sunt Binii tom. Condicit. r.
i anathema illi qui dixerit, illum qui periit, non accepi e uisurui essensit Anathema illi, qui per Dei praescientiam, hominem in mortem deprimi
693쪽
ET ECCLEsIAsTICA N. T. 6 ranathema illi qui dixerit quod ras contumelia non possit assurrere . ut sit ras in honorem. anathema illi qui dixerit quod Christis non pro omnibus mortuus sit, nec omnes homines salvos esse relit. Item anathema illi, qui inter reliquas Pelagii impietates, hominem
sine peccato nasci ct per paelum laborem p est rari, damnanda praesump-pione contenderit, O qui eam sine gratia Dei liberari posse crediderit. Nos autem per illuminationem Christi reraciter ct confidenter asserimus, ct eum qui periit per culpam, siarum esse potuisse per gratiam, signa, ita ipsius famalatus Ialoris obedientiam non negasset. Et eum qui per gratiam ad bona consummationis metas servitio obsequente perrexit, cade- . re per destrum, di perire potuisse per culpam. Gravem namque in auctorem retorquemus invidiam, F dicamus quod ei possibilitatem capienda salatii noluerit dare, qui periit dec. '. synodus Lugdunensis paulo post Arelatensem habita, anathe mali os synodi Arelatensis adversus dictos Praedestinationos &Pelagianos non tantum approbavit, verum etiam auxit. in quibus
utraque synodus, sentcntiam Augustini si non damnasse, saltem non approbasse videtur. Addam his locum auctoris de vocatione gentium, quem Prosperum Aurelianensem fuisse suspicatur noster Vossius, & circa haec tempora vixisse autumate sic autem loquitur de loco Pauli I. ad Tim. q. Io. Quoniam re occulte e manifesse, ipse est cut Apostolas ait satrator omnium hominum, maxim= fidelium. Qua sententiasubtili a brepitatis O ralid imi roboris, si tranquillo considererer intuitu, totam hanc de qua agimus contraxersiam dirimit: dicendo enim, qkirasalpator omnium hominum, confirmavit bonitatem Dei super uni persos homines Gegeneralem. Adjiciendo autem maxime sidelium, ostendite partem generis humani, qua merito fidei divinitus inspirata ad summam atque aternam Alutem sperialibis bene iis provehitur. Zeno absque liberis decimo septimo regni sui anno comitiali morbo extinctus est: Longinus ejus frater magnam adeptus potentiam,tametsi spem animo concepisset,se imperio potiturum, tamen ea quae exspectabat minime est consecutus. Nam Ariadna Zenonis Uxor Anastasio, qui nondum ad Senatorium brdinem ascenderat,
694쪽
. 6 2 H I s T o R et Ani S A C R A coronam imposuit Imperatoriam. Iste Anastasius patriam habuit
Dyrrachium, ac non Imperium solum Zenonis, sed etiam ejus uxo-Il. 3. eo. rem sibi comparavit. Epagrius cry. Quomodo Zeno vivus sit sepultus, vid pud Cedremm & Zorarum. A. c. pl. FCelix morior succedit Gelasius Episcopus Romanus, natione
Odi esse prolixus, sed ut videamus faciem seu statum Ecclesiae sub Anastasio Imperatore,,describam cap. go. Evagrii lib. g. Iste Anastasitis pacis studiosus , inquit, cum in Resipublicae , tum maxime in
ecclesia admini ratione, nihilommvb rerum noxarum moliri robiit. Im. ver. omnibus modis elaboravit, ut cum Ecclesiae sanctifimae ab omni tumultu ct perturbatione pacarent, tum omnes qui ipsius parebant imperio, summa tranquillitatefruerentur, omni contentione O discordia ex rebis tam Ecclesiadicis, quam civilibus prorsus sublata. Quod autem ad concilium Chalcedonense attinet, illud id temporis neque palam in Ecclesiis sanctissmis pradicatum fuit, neque ab omnibus rejectum. Nam singuli Ecclesiarum Praesdei pro suo arbitratu ea in re egerunt. Atque ut nonnulli
decretis in eo Concilio editis sirme ct constanter adhaeserunt, O ne filiabam de rebus in illo desinitis remittere, imo ne litera mutationem admittere voluerunt; quin etiam ab illis, quae ejusdem decreta repudiabant, magna cum animi corumdentia refugerunt , recusaruntque penitus cum illis communicare et sic alii, non solum illud Concilium O ejus decreta reiecerunt, verum etiam tum irid, tum Leonis de sile decisionem damnarum anathemate. alii ver epistolam Zenonis de concordia mordicus thnuere; idque cum inter se , utrum una, an daaesint in Christo naturaegrariter Asiderent. Ac pars eorum ipsa litterarum compositione cepti sunt, pars ad pacem se magis inclinarunt; usque adH ut omnes Ecclesiae in separatas factiones dividerentur, ipsarum prasides inter ipsos minime communicare vellent. I de plurima dissensiones, tum in Orienterum in occidente, tum labia ortae sunt, dam Episcopi oriemis cum Episcopis Occidentis neque cum Episcopis Libra , ruque ipsi ricisim cum Episcopis Orientalibus ingratiam reduci poterant , sed res ad maiorem absurditatem indies prolapsa es. Quippe Episcopi Orientia ne pecum ipsi communicare volebant , nec Europa praterea O Liby a Episcopi , nedum cum exteris.sim rei cumam cui imperator animadperteret: viscopalis si xe-
695쪽
RT E c t Lix s I A s et I crux N. r. sibi noris rebus studentes avit quemquam praeter consuetudinem illarum lac rum in quibus aetatem degebat Concilium Chauedonense praedicantem,
aut idem ipsum dammintem anathema se comperiret, exturbarit. Ac priminum Euphemiam eiecit Constantinopoli, deinde Macedonium, cuisuccesila Timothetis : Antiochia porr. Flavianum expalit.,Hactenus Euagrius, ubi videre licet plures alias dissensiones,& misere laceratam Clitisti Ecclesiam per obscuras,dissiciles& inutiles controveritas,qui a temporibus Arrii Ecclesiam perpetuo turbarunt. Sic dum de mini sfidei quaestiunctilis acriter disceptatur, pulsa charitate , vera fides a mittitur.Nam fidei vitam in charitate constituit, qui fidem per cha esitatem operari voluit. O Timothee, depositum serra, diritans propharias vocum inanitates O oppositiones'is. nominata scientiae, quam nonnulli priustentes, circa fidem aberarunt. sectare autem sustitiam, pietatem,
charitatem, patientiam, mansuetudinem: certa bonum certamen fidei, apprehenderitam aeternam: pietas ad omnia utilis est, quae habet promissionem
vita praesentis Ofutura, ut loquitur Paulus ad Tim. Cogor exesamare cum Poeta, Neu pietas heu prisca Fidest Utinam & hodiernae in Ecclesiis Dei cessarent contentiones, & nostri Ecclesiastae suis tam irequentibus concionibus id nobis praestarent & efficerent , quod ex doctrina Evangelica & simplicibus Dei praeceptis, jure meritoque promittit Lactantius lib. g. cap. 26. Da mihi, inquit, virum qui miracundus, maledicus, Ufranatus: paucifimis Dei perbis tam placidum
quam orem reddam. Da cupidum, ararum, tenacem: jam tibi eum liberalem dabo, ct pecuniam suam planis manibus largientem. Da timidum doloris O mortis et jam cruces O ignes O Phalaridis taurum contemnet. Da libidinosuiu, adulterum, ganeonem: jam sobrium, castumo continentem ridebis. Da crudelem O sanguinis appetentem: jam in veram cla ventiam furor ille mutabitur. Da injustum, insipientem, peccatorem: Eretinu. y quus S prudens ct innocens erit. Uno enim Iaracro malitia omnis abolebitur. Tanta dirinae sapientia vis est, ut in hominis pectus infusa, matrem delictorum stultitiam uno semel impetu expellat: ad quod
esciendum, non mercede, non libris, non lucubrationibus opus est. Graiis ista sunt, facilit, cit.: mo . pateant aures ct pectus sapientiam fiat:
quae non admittit tam diras altercationes , tam crudelia odia; sed
Fudica , t cis D, modesta, tractabilis, plena misericordia , dec.
696쪽
Narrat hoc anno Baronius e Suida; Euphemium patriarcham Constantinopolitanum aliquando Anastasium Imperatorem de fide habuisse suspectum:igitur minitabundum compellasse ipsum in haec verbasin secus feceris resecta tua triumphis ducam te cum popu- D. Hoc exemplum prorsus insigne est & cui nullum legatur si mile: ausum esse non sam Papam, sed Archiepiscopum Constantinopolitanum,tanta contumelia Imperatorem assicere, ut minaretur se illa
propria auctoritate tonsurum,& in monasteri u aliquod inclusurum. Non puto esse aliquem Dei timentem virum ,in it Casaubonus, qui audaciam patriarchae non detelietur. Miserrima enim futura est gum & Imperatorum conditio,si hoc exemplum admittitur. Ego hi tragoedias uaronio expectabam,vel eo saltem nomine,quod tantui alius priter Papam sibi vendicat: Ille vero exsultat ad hoc factum Nita scribit: haec cum dixit Euphemius, plane exauctorationem ei comminatus est: siquidem idem erat recidere Imperatori comam, quod in ordinem Monachorum redigere ad poenitentiam,ut de pluribus faetum legitur. Vidisti quanta sibi auctorirate sacerdotii sumat Euphemius, ut abrogationem Imperii magna animi certitudine intrepidus publice comminatus fuerit Imperatori,quod timens rille ob haereticorum coetum , ad tempus saltem abscessit simulans se
esse Catholicum. Quis haec legit & non agnoscit Baronii in principes animum Sed Deus caussam principum adversus illum fortiter hoc loco vindicavit, mira enim , hoc est in Deum impietate , exultabundus ille animus hic suit percussus. Historia falsa est: locus Suidae ut tale aliquid ex eo posset exprimi, praecipuis verbis , pessimo exemplo, fuit truncatus: denique crimine talis mania festo deprehensus haeret, non dicam Baroniis, sed is qui hunc I cum Laronio suggessit. Suidas expresse notat Anastasium , quando haec ad illum Euphemius, fuisse silentiarum. Zonaras explicat de eodem Anastasio loquens: silentiarius erat, una e vilissimis dignitartibus. En facinus indignum: quod de abjectissimae conditionis homine narrant historiae, id Imperatori tribuere, & de ejus falsa contumelia adeo impotenter triumphare. At fraus illius, a quo hunc
locum accepit insignis & quovis supplicio digna. sustulit enim e verbis Suidae ista iis n. inuis , id est, is qui po-
697쪽
nea regnavit. Si postea, non igitur tune, quando id illi accidit.
Casu bonus in protegomenis. Anastali ustia halitium sectator fuisse dicitur a Montio, qui ob id, . . . , quod neutri duarum sibi adversantium partium adhaererent, ita no- 'minati sunt. Theodoricus Ostrogothorum Rex post triennalem Ravennae A. c.' y8.& Odoacris obsidionem de pacem cum eodem initam, ut aequa sorte Italix potirentur imperio, Odoacrem ad convivium vocatum fraudulenter interfecit: & pacem cum omnibus vicinis Regibus sim . ubi conciliavit .ae rebus politicis moderandis animum adduxit, usus Romanis Magistratibus. Cassiodotum virum illustrem & doctum patriciatus dignitate ornavit. Casiod. Plurimi Episcopi Romani magno molimine conati sunt suae se- dis auctoritatem supra reliquas promovere, imo & primatum illi tribuere avide inhiarunt. Pro quo cum alii alia argumenta producerent, ut Canones Concilii Nicaeni aut Sardicensis, Gelasius Papa primus ex S. Scriptura ea desumpsit, quo jure ua injuria, breviter examinabimus, additis ad verba Gelasii marginalibus adnotatiunculis. Haec autem sunt Gelasic Papae verba in cominopit rio ad a Faustum Legatum Constantinopoli: Nostis opponunt dum r.
nesium quid loquuntur: propterea quod hoc ipso insanire se prosint, quod 'primast Asana rectaque suadenti parere fugiunt. Ipsi sunt canones, qui appellationes totivi Ecclesiae ad hujus sedis examen voluere deferri: ab ipsam, misiquam prorsus appellari debere sanxerunt: u per hoc illa e tot dieii Ecclesia sudicare ipsam ad nullius commeare iudicium: nec de ejus unquam inaceperunt judicio judicari , sententiamque iidis constituerunt non opor- TIM, iere iussolvi: cujus potius decreta sequenda mandarunt. & paulo post sub dicensiti. sinem: semd tamen dicerent, F non chartis suis in omnibus pincerenturi HIneptias itaque suai sibi servent, nis re piscant, potius cogitantes Christi racem non esse superfluam, quae confestoni A. Petri apostos, inferni portad Alii ebisse'
nunquam pravaliturai asseruit. Quapropter non rerem- , ne Apostolica si Maeli Phsententia resipatur, quam ct rex Christi, o majorum traditio, o Canotrum futati toritas, ut totam potius Ecclesiam ita dijudicet. Sed au---,2 diamus verba synodi Romanae sequentis anni, ubi videbimus quo- -um E amodo Gelasius auctoritatem ecclesiasticam seu spiritualem, supra Rem
698쪽
alias. Ecclesias. ut pc stea Gregorius VIL potestatem secularem seu temporalem sit pra Imperatores & Principes usurpare satagit. Gelasius Papa acriter contra Episcopum Constantinopolitanum decertat; qui primus verba seu loca S. Clipturae in Concilio IIoin no Episcoporum o pro primatu Episcopi Romani profert, quae sic se habent in decreto de scripturis apocryphis: Post propheticuis, inquit, Euangelicas atque Apostolicas scripturas, quibus Ecclesia Christi per gratiam Dei fandata est, illud etiam intimandum putamus , quod quamvis unipersa per orbem Catholicauras italamus Cluisses Sancta tamen Romana,Catholica O Apostolica Ecclesi nullis S modicis constitu tis caeteris Ecclesiis praelata sed Euangelita voce Domini ct Saeratoris nostri primatum obtinuit; Tu es Petrus, inquientis, ct 'per hanc Petram aedificabo ecclesiam meam , ct pomaeunferi non pravalebunt adrersus eam: M Tabi dabo claris caeli. cit . quicunque ligureris su er terram erum lirata ct in caelis: Et , quumques peris Aper terram erant soluta ct in calis: tui data etiam in societas beatisiimi paulli Japostoli rasis electionis : qui non diversari cui haeretici garriunt sed uno tempore, uno eodemque die gloriosa morte cxm Petro in urbe Roma , sub Caesere Nerone uobrian, coronatus est, ct patiteris adiatam Sanctam Ecclesiam Ra- nanain chri Domino consecrarunt , 'talemque innatas xrbibusin imi- verso mundo sita praesentia , atque veneranda' triumpho pratulerunt. Est ergo prima Petri aposios sedes Romana Ecclesia, non hae ens maculam ne que rugam nec aliquid hujusmodi. Secunda autem sedes 2 ad Alexandriam
petri n mine a Marco ejus Discipulo ct Euangelista bconsecrarat'. ipse a ac I: Atto apostolo iv aeriptum directus vernari veri tati pia . rarit , ct glaerio um consi marit Marinium. Tertia ver, sedes apud Antiochiam es Din beatifimi Petri nomine habetur honorabilis, eo quod illic ni quam Romam venisset, habitarit, ct illic primum nomen Christianoru arilla geniis exortum est. Et quainris aliud fundamentum nullus =,test potierin praeter id quod pastum est, est Christus Iesus, tamen ad aedistrationem nostram eHem S. Romana Ecelesia, post illas rete ris di Novi Testamenti, quas requiariter accepimus, etiam has fiscipi non prohibet scripturas , id est Sanflam 'nodum Nicaenam trecentorum de cem ct octo Patrum, mediante Maximo Constantino Augusto, in qua Arius hareti iis condemnatus est et sanctam S nodum Constantinopolit
699쪽
risio alexandrina sedis antistite O arcadia Discuo ab D lis desitatio. Hic obserra lactor, inquit Baronius , trullam seri de Theodosio iuniore
mentionem , Aut de cateris Imperatoribus, sub quibus contigerunt reli- . . quas adi celebrari; quod ipse Theodosiui male audire risussit: pius alioqui imperator ab Historicis aliis ti bitus , vide Baronii mentem an. C. qyp. sed pergit: Sanctam Onodum Caechedonensem mediante Marciano Augusto ct Anatolio Constantinopolitano Episcopo, in quo Nestoria- Oct Eutychiana haressimul cum Dioscoro e usique complicibus damnata sunt.Hac de quatuor aecumeniciis nodis Gelasius noluit sed non 'meminit Concilii Sardicensis,quod tamen etiam cecumenicum vult Baronius . Hoc praedictum de scripturis apocryphis decretum reperies Conciliorum Petri Crabbeto m. I. pag. ysi. ubi idem Eusebius est apocryphus & non Apocryphus & epistolae Pontificum decretales venerabiliter recipiuntur, quae alibi a Baronio rejiciuntur: ubi liber Canonum Apostolorum apocryphus est, lic. In Occidente ricto odoacre , ut diximM , Italiam Ostrogothorum Rex FTheodorum obtinuit, qui ricinorum principum asinitatibus regnum suumsrmare studuit. Etenim Cladorei Francorum Regis sororem Audessendam duxit, ut recte dimoxus narrat, non sitam, quod Iornandes ex eoque Fruulpus memorant: stiarum, quas ex concubina susceperat, alteram alarico, I Visigothorum , Sigismundo alteram Burgundiorum Re- si collocavit. Ac principio quidem ita Rempublicamgessit, ut cum op- r Itimis quibusque Romanorum Caesarum comparandus fuerit , O quam-ris papulari ex instituto Gothorum , Arrianam flectam teneret, Romanae jus ac iubertatem Ecclesia summa sile, tutatui est. Inclinante jam e ad crudelitatem O bartariem deflexis r Ommachum enim ejusque generum Boethium, false adse delatai crimine, capitali asserit suppli. o. Sc. Cassiadorus, Petavius. Interea Francorum in Gallia regnum Clodorei Regis auspiciis laete Gregor. 1.
iique prolatum est . picto O occiso Durio Didii Comitis , o, qui Su-- p
esionibus praerat an. C. 86. Thuringis itidem an. C. ct et perdomitis.
700쪽
H τ s tet ossa r A SACRA Grerer, . conjugem duxitia quasvius de amplactenda Christiana religione manitui, tandem an . C. qs6. risu co3silio paruit , postquam in praelio, quod contra, alemannos ad Tolliacum in Vbiis gessit, inrocato Chlot dis Deo, praese
tem ejus opem e et expertus. Idem . Hoc eodem anno magnus ille Monachorum Patriarcha, Occi
dentalis decus Ecclesiae Benedictus, patria Nursinus, Romae literis dans operam, ab Urbe recedens, profectus in solitudinem, in Oecia dente sublimioris vitae Monasticae prima jecit fundamenta, ut habet vetus historia Cassinentis. Baronius. A. Euphemius Episcopus Constantinopolitanus, Catholicus seu Orthodoxus, multis appetitus insidiis, ab Anastasio Imperatorem . ., pellitur inexilium, in cujus locum succedit Macedonius, qui Zeno-Th bd. . nis Henotico subscripsit, ob quod communionem ejus aversati re- ct. liqui, Baromo Catholici, multa perpessi sunt. Scissa enim erat eo tempore a Romanae sedis societate Ecclesia Constantinopolitana, quod Acacii nomen , qui in schismate discesserat, e sacris tabulis eradere Euphemius, & cum eo Catholici in Oriente Episcopi, nol- Anasta bi- lent, contra quos multa molitus Gelasius Papa per Faustum Legatum in suo commonitorio, Concilio Romae convocato ,&suae pistola ad Dardanos. Contra Euphemium , quamvis Catholicum Chil in is, habet baronius. Communionem inquit, Macio desudicto'-Euph mium rebat Euphemius , causam iniquam ct impiam falsis pratratibus ornam, Episcerem &c. & paulo posti Deus per hareticum Imperatorem roluit Euphemium
et' schismaticum Episcopum sede dejici atque absindi qui sciniebat Ecclesiam. foetet, in quidem haec eis Euphemius licet, eo a perfido Imperat
re Catholicae fidei adrersarior quod tamen contempst et parere Romanis in abdicatione Acacii nominis , meruit ipse susso Dei judicios L . abdicari; sic plane Digloriosum fuist confestonii, ob hac quae pessus es,
titulum consecutus; quod ab ipsa Romana Ecclesia minim= meruit ad communionem admitti ( extra quam, Catholicam dixerunt Patres, non Romanam ut Baronius, nulla potest esse axsententia Patrum vera confesto neque mari rium infelix decesit inglorius, ct postea namen ejus )dipi chii est sublatum.
A. c. sis, Gelasius Papa moritur, succedit Anastasiis. A. c. bi. Anastasius Papa legatos mittit ad Anastasium Imperatorem, pro