장음표시 사용
811쪽
ipsum Tmplutu compulissent, Romanus miles rapto ex incendio titione, asorio sub tui in humerum, perfenestram auream ignem in domos seu Cellas tirca Templum constructas a Septentrionali parte rejuit , quas corripient statim ignis Templum imum illis junctum (frustra Tito incendium restinguere militibus jubentei simul inflamat anno Vespasiani secundo,
eodem mense eodemque mensis die, quo prius a Nebuchadnesare fuerat incensum. Urbem totam ct Templum funditus ererti ct complanari jugit Titus, (eique de more induci aratrum excepta occidentali duntaxat muri parte, turribusque tribus, uippico, Phaseli ct Mariano quas ob elegantiam ct fortitudinem insignem potuit posteris relingui documentum magnificentia illius urbis. Pag. I et linea prima, post libro, adde , cap. q. & linea i lege, Iudaei ea,tu e de Iesu Christo, Blondellus qua de Beato Ioanne Baptis a d c, Pag. 128. lin. is. Sic de Euangelio Johannis loquitur Epiphanius haeresi s i. Cum protulerit Lucas Genealogias ab imis ad superna. O indicationem fecerit adrentus Dei Herbi ex supernis, simulque coniunxerit ipsum carnali ipsius dispensationi,ut aperteret ab erroneis O seductis errorem , alii non intellextrunt. Quapropter cogit S. Spiritus Ioannem rec
fantem Euangelium annunciare ob metum di humilitatem in senecta ipsius, post nonaginta annot rita ejus, post reversionem ejus a Pathmo , quae facta est sub Clauso (Domitiano Caesare,postquam multos annos in alia transegisset Euangelium exponere. Et non crat ipsi opus de incarnarionis negotio per longum tractare. Iam enim munitus erat is locus. Sed
relut a tergo quorundam incedens,di risitis ipsos ulterius progredientes,, ad asperiora stipsos exponentes, ct in apia ac spinosae rerocare ipsos in rectam viam cogitarit, ct ipsis praedicare constituit O dixit: Quid erratis, quo pertimini, quo seducimini tu Cerinthe ct tu Ebion O alii INon est ita ut putatis. Certὶ genitus est Christus secundum carnem, manifestum id est, Ecce enim ipse confitear, quod Verbum caro fictum
est. At non x quo carofectis est, putaveritis eundem esse. Non est enim a temparibus Maiiasolum, velut unusquisque nostrum ex quo na-rut est existit, rerum priusquam natus est, non est. At sanctas Deus Verbum, fl:us Dei Christus Dominus noster Iesus, non est a temporibus Mariae solum , neque a temporibus Ioseph solum, neque Eli, neque Leri, neque Zorobabel, neque Salathiel, neque Nathan, neque David, neque a Iacob
812쪽
rs ADDENDA neque ab Isaac, neque a temporibus Abraam , neque Noe, neque Adam , neque a quinta die, neque a quarta, neque a tertia, neque 1 secunda, neque ab eo tempore quo coelum & terra facta sunt , n que a quo mundus fuit: Sed in principio erat verbum, & verbum . erat apud Deus, & Deus erat verbum , Omnia per ipsum facta sunt,& sine ipso factum est nihil,&c.
Pag. IJ s. Hieroumus excCum Ioannis Euangelistae ct aposioli referi ad annum Trajani tretium, ubi sic scridit: Ioannem Apostolam useque ad Trajani tempora Iren ut Episcopui permansisse scribit, postquam auditores ejus insignes fuerunt Papias Hierapolitanis se PolycarpisSm'. naus , ct Ignatius Antiochentis. Ita ut inter obitum Ioannis O persecationem Trajani solum sit septennium: nec muli. amplius esse potest , cum Eusebius referat Trajani excessum ad annum ii s. quo ei succesit Hadrianus. Ea ostendunt ex hac Plinii epistola ct responso cognosci faciem Ecclesia, qualis fuit proximis ab apostolis remporibus. Vossius tractatu de persecutione Christianorum.
Pag. is 8. lin. et s. aliisibi unum diem jejunandum putant, inquit Irenaeus apud Eusebium , de quo sic loquitur Tertullianus lib. de Orat. sub finem: sic o die Paschae , quo communis O quasi publica jesu-nii religio est, osculum deponimus. qui diis parascere sancta, qua passionis
memoria celebratur, ac pascha muris inpaer esse videtur, inquit Petavius
animadversi in Epiph. pag. Pergit Irenaeus: alii duos, alii plares, alii quadraginta horas diurnas ct nocturnas computantes, diem suum& post suum habet Christophortanus statuunt. Textus Graecus
cm uianete, in , id est computant, metiuntur. Robertus Stephanus
habet, quadraginta horis diurnis Onocturnis metiuntur suum diem, quae horae go, exprimunt illud tempus, quo abfuit a suis sponsus. Matth. p. vers. is. Et Apostoli jejunarunt post Christi mortem ad ejusdem resurrectionem, in cujus doloris seu tristitiae mem riam Ecclesia observasse videtur jejunium illud Paschale. Quod his verbis manifeste etiam docet praedictus Tertullianus , lib.
de jejuniis adversus Psychicos, per quos intelligit Orthodoxor, cap. 2. Certὲ illos dies jejuniis determinatos putavi (Orthodoxi in quibus ablatus esi sponsus: ct hos esse jam solas legitimos jejuniorum Christianarum, abolitis legalibus O Propheticis ritustatibus. quod idem in dicat
813쪽
dicat ejusdem lib. cap. inui videre licet in nostris collectaneis, his
inter caetera verbis: Ecce enim conpenio vos di prater Pascha jejunantei cura illos diei, quibiu abs tus est sponsus, ct stationum jejunia interponentes,ct vos interdum panecta a victitantes, ut cuique visum est: denique responderis,hac ex arbitrio agenda,non ex imperio. Quia Christiano temper parce & sobrie vivendum , hoc vero tempore, quo abfuit
sponsus, jejunium vocatur, quia ab omni cibo abstinetur. Posthac, videbimus hanc jejunii Paschalis institutionem mutatam sive aucta in totius hebdomadae sanctae jejunium in pane, sale & aqua, in aridis; quare haeresi et o n. Epiphanius eam vocat di Paschatis hebdomadam. Et haeresi s. inquite Paschatis dies humi cubando, asictandoque corpore; nec non O aridarum citorum usu, precibus, rigiliis , jes uniis ac reliquis id genus saluberrimis corporis cruciatilus celebrare solemus. & ibidem n' 6. Cur sex. Paschatis diebus nihil omninbad cibum prater panem salam ct aquam adbibendum definiunt I De hoc Paschatis jejunio etiam loquitur Timotheus Episcopus Alexandrinus in Canonicis responsionibus, Interrog. 8. & io. Distinguitur utrumque ses unium Constit. Apostolic. cap. I p. ut primo jejunio ab omni cibo abstineatur, reliqui hujus hebdomadis dies in aridis transigantur. Huic hebdomadae sanctae jejunio postmodum ob corruptos hominum mores quadraginta dierum jejunium additum fuisse ab Ecclesiis multi censent. Et tamen S. A ugustinus epist. ii 8. ad Januarium attendere nos vult sacratisimum iri,um (tempus quo
ablatus erat Sponsus crucistxi, sepulti ct resuscitati Christi.
Pag. 226. Vetustissimis temporibus proculdubio eadem & communis omnium Ecclesiarum fuit copiuetudo in celebrando sacro mysterio diebus Dominicis, ut ex Apostolo i Cor. i6. & ex Justini martyris apologia secunda colligitur,. ubi cum de Christianorum ci ventibus agit, solius Dominicae meminit. Reliqua magis ex privatis Ecclesiae cujusque ritu, quem ex communi Apostolorum praescripto derivata existimat Petavius, quem videanimadvers. in Epiphaim pag. iso. ubi etiam docet, quibus temporibus Synaxes sine coenae Dominicae celebratione fuerint habitae. qua de m etiam vi- ac Socratem lib. s. cap. et r. Alexandriae, inquit, quarta feria, ct ea qua dicitur Parascere, O leguntur scriptura, ct doctores eas interpre- . ' Ddddd et ' tantur,
814쪽
Pag. 16'. lin. 28. post sequebatur pone comma de nan jeju-
Pag. i 88. lin. et . Praecisum illud & ceremoniale otium Judaeis in signum Evech. ro praeceptum, cum quis ipsam quietem , partem existimat cultus divini, superstitionem vocat, in praefatione in sententiam Ameti de Sabbato Christianus Scho
Calvinus inst. rel. Christ. lib. r. c. S. s. 28. Umbratile rete ei nuncupare solent, quod externam diei obserrat em contineat , qua cum Christi adventu cum reliquis figuris abolita fuerat, de ibidem s. si . Si timetur superstitio, plus erit periculi in Iudaicis feriis quam in Dominicis, quas nunc habent, diebus : nam quod ad ereriendam superstitionem expediebat, sublatus est Iudeis religiosus diei: quod dicoro, ordini, paci in Ecclesia retinendis, necessarium erat, alter in eum usum destinatus est.& et g q. Ita evanescunt nuga pseudoprophetarum , qui Iudaica opinione superioribus seculis populum imbuerunt, nihil aliud asserentes, ni si abrogatum esse quod ceremoniale erat in hoc mandato (id vocant sua lingua diei septimi laxationem remanere autem quod morale est, nempe unius diei observationem in hebdomada : atqui id nihil aliud est, quam in Iudaeorum contumeliam diem mutare, diei sanctitatem eandem animo retinere.
Siquidem manet nobis etiam par mysterii in diebus significatio , quae apud ' Iudaos Iocum habebat. Musculus in Galat. r. stili baptitatus est is
Christum servatorem, O spiritum gratia accepit, profecto non sine grandi gratia injuria jugo se legis serviliter subiicit, si selegatis Sabbati serrata de liorem esse sulcat. a Christianis ergo abesse debet superstitiosa dierum
815쪽
ET EMTNDAND A. Is Pag. et I p. lin. 2 . De pane aγymo in sacramento Eucharistiae usurpando sic loquitur Godavius histor. Eccles. lib. I . pag. I SI. I E-g se Latine i en scit a jourcha pains alimes , c est a dire sans Ieraiti, paur solis rifice; niuis Ies doctes estiment, arra Dison, ce me semble, que e est usage est bderne, di pretendent prourre ceste opinion, qui choque Ie rustaire, par I'autorite si aruiens canons di des Perra, durant plum sis riseriei. 1 examen decette contro perse ne i pas de ce lieu, ct Iechangement anive en cerae circonflance de Euchari rie, que ue templderant Ie Pape Leon IX ne blasse pas de taut sa verite , O pour ce sui etl Eglise Latine ne sesepareroit potnt de rhuse Greque, ne i Vissant pard un dume essentiel, mais dune caustume creemonielle, paur laquelle it ne faut pas rompret unite. Vide Concit. Carthag. III. canone i q. Cyprianum lib. de opere & eleemosyna, Ambrosi de Sacram. lib. q.
cap. q. Concit. Matisc. a. caii. 2 q. Tolet. 6. can. I S.
Pag. 236. lin. ii. pro Dominica, dicendum, diei Sabbati. Ibidem nota feriae quarti synaxin & jejunium in quibusdam Ecclesiis institutum fuisse, ob venditionem Christi eo die factam; seu, ut vult Augustinus epistola 86. ad Casulanum, ob initum eo die Concilium a Jud is de perdendo Christo. Ferit sextae synaxin de jejunium ob passum eo die Christum. Sabbatis autem in Ecclesia Orientali fuisse celebratam synaxin, ut eo ritu lucrarentur Judaeos. Eadem linea pro in ancorato pone in Compendio aut explicatione Dei adsvem Panarii sire operis adrersus 8o haereres. Pag. r; p. lin. S. Vide Godavium Historiae Ecclesiast. lib. s. pag. 3 3s, de Baptii mo adultorum, ac de ceremoniis antiquis in eo
Pag. et s. lin. io. Vide Godavium lib. g. pag. rcf. ubi agit de gradibus poenitentiae veteris Ecclesiae, & demutatione ejusdem
subsecuta seculo Octavo, cum poenitentias redimere licebat per Eleemosynas, preces, Missas: ut videre est apud Burchardum , Ivonem Carnutensem, Bedam & alios. Sequentibus seculis loco poenitentiae utebantur peregrinationibus in Palaestinam , versus Romam , S. Jacobum, S. Martinum &c. Seculo duodecimo de disci- . plina seu poenitentia plurimum est remissum, unde postea subsecutae sunt Indulgentiae.
816쪽
Pag. et T. lin. g Ordinatio Episcoporum in ptimitiva Ecclesia
paucos habuit ritus, sola manuum impositione toto presbyterio contenta: postea additae sunt unctiones certarum corporis partium, pedum pastorale, seu baculus curvus, qualis erat veterum lituus,
chirothecat, annulus, mitra, & habitus Episcopalis , denique imp sitio super altare &e. Vide utrumque Durandum de alios. Pag. 238. lin. et T. De his audiamus judicium Francisci sim uvilib. i. historiarum Gallicanae Ecclesiae, editione prima, ubi inceriam longa antiquitate O postreorum commentis originem horum exstitisse refert, his verbis: Primos, si verum amamus, hus modi delatas morachos in Galliis habuimus. Illi simplici acsrrida, ideoque minus cautu Ospemconsulta religione perculsi , adisiciendas hominum mentes Oogastiorisanctorum nomine ad eorum cultum repota das, illassus eorum titulos , primum Hi, dein credula plebi persuasti proposuerunt. Ex horum oscina Martialis Llmoricensis Apoliolatus, Ortini Bituri ensis Discipulatus, Dionisii Parisiensis Areopagitica, Pauli Narbonensis proconsularis dignitas, amborum Pauli apostoli magisteriam , ct in aliis Ecclesiis similia prodiere. Quibus quidem sano juccio ct constanti animo Galli Episcopi resilere. ai ubi Ecclesiae G licana parentibus, sanctissimis fidei praecanibus, detractis his spoliis injuriam steri, mentibus ingenuo, di probis in- persuasum est,paulatim error communi consensu consurgere,ct tandem antiquitate sua contra veritatem prascribere. Vidit etiam haec Godavius in historiae Ecclesiasticae lib. i. pag. i Sp. quae dedimus inter Addenda ad pag. Ioo. lin. 2 i. quibus similiavide apud eundem lib. 2. pag. re T. qui eos ibi eadem incertitudine collocat sub Zepherino an . C. 213. quos alii a Petro Roma, alii a Paulo ex Hispania
Pag. et G. lin. 2. In Britannia, ut inquit Usserius, ipsis Apostolorum temporibus a nunciatum fuisse Christi Euangelium auctores habemus locuplatissimos, Eusebium, Theodoretum, arnobium juniorem di Gildam Britannum: a Iosepho vero aromatbens id fuisse prasi tum Glastoniensium monachorum traditio est , nec ita tamere ami- qua, ut ante Normannica tempora certum aliqu:d in probatae frascriptore quoquam deprehendi posit illius restigium. De primo Militem. Christiano Britannorum rege in Dida ct libro Pontiscali (Beato Hiero nos
817쪽
nim , O Papa Damaso perperam attir ibpto primum legimus, Lucium
regem Britannicum, missa ad Eleutherum Romanum Episcopam epistola, illius opera Christianum essectumfuisse. Britannica consarcinator historia, id satis esse non existimans, Regulo hoc in Romanae Insula Monarchiam transformato, in urbibus illius xx piis, totidem ab eo constitutos Episcopos somniarit, cui ct suum de flaminibus S archistaminibus centonem Galfridus Monematensis deinde assuit. Triste profecto est cordato Christiano videre, quam multis ineptiis Sanctorum vitas, totamque Ecclesia
Historiam , aras superior contaminarerit, atque nororum miraculorum
ovisionum obtentu hominamsmplicitati illuserit. Ita de S. Albani corpore inter Verolamienses O Colonienses coenobitas lite orta, miracula mi raculis opposita, ct in consimili de B. Patritii reliquiis inter Glastonienses, ct Danenses monachos controversia ab utraque parte risiones producta, hic ridebit visionibus contrarias. In iis enim percensendis quae ex Elisabetha Sconaugiensis di Richardi Pramonstratensis repetitionibus d. Ursulanis virginibus retulimus , quis tam patientii fuerit stomachi , ut Apuleianum illud sepius usurpare non cogatur I NihiIbac fabula fabulo . . pul. m. fui, nihil isto mendacio absurdius. Usserius. tamorph. Pag. gor. lin. et t. Anastasius Bibliothecarius alius est Baronio
Annalium Tom. io, ab Anastasio Cardinali titulo S. Marcelli, qui quod quinquennio Parochiam suam deseruisset in Synodo Romae a Leone IV es excommunicatus: qui idem Anastasius sedem Romanam postea invasit , & thronum Pontificum conscendit an 8 sis. Foere quidem coaevi, sed ille Bibliothecarius dicitur fuisse Abbas Romanus , cui tribuitur Liber Pontificalis , seu de vitis Pontificum, sed nec est Anastasii, ut docet Baronius, Blon-dellus &alii, nec Damasi ut Baronius, Bellarminus, & omnes docti. Ille Anastasius in linguam Latinam transtulit Synodum Latinis Octavam pro Ignatio & contra Photium an . C. 8sq.
sub Imperatore Basilio, quam dedicavit Hadriano II, sub quo &Leone VIII maxime floruit. Haec habet de Libro illo Pontificali Godavius: Chistoire de Pontifes Romajns, qui pqrte son tam ( de Damase nest pas de Io, mais de quelque aucteur ignorant, qui portotison nam , ct quilla remplie, A bt cev de choses indignes Tunbamme
818쪽
Pag. go; .lin. tr. Post Baron pone punctum ubi est coloninam sequentia verba sunt Vossit de his loricis Latinis lib. r. cap. 8. ubi loqititur de lib. Pontificali, qui quondam, ut saepe diximus, perperam Damaso Papae asscriptus et Pag. lo . lin. I . tollatur vox Lampridius. Pag. go S. lin. et q. On ne cait potnt, dii Saint augustin, qui a est se premier Traducti iir de I Escriture en langue Latine, Olla a apparameque plusiuuis 3 ent mis la main a mesure qu iis recourroierit quesque lib. Glec de la Bible. mais enire tautes Ies vernus, qui courient, celle qu on .appelloit Italique ou Remaine avolt plus de rogue ct d auctorite. Eu-fn Sami Uierosime traduisit toute I Escriture de Nebreu en Latin, Ohien que fabord I hise ne receat s version, elle svntro uisti toste- fors peti aptu, celle de Septante demestrant neat tinoins io ours dans son ancien credit: ct ainst ii 3 eust Lux rer fions , Tune qui fui nomme Ia vieille, ct rautre Ia nevrelle. Apres Sami Gregoire Ie Grand certe dipteste fit naistre dei disputes enire Ies Catholiques , ceux- se servant dune rerson, O ceux II d une auire , de sorte Mur Ie bien dela palae, des deux it i ensit une , qui est nomme la Vulgate, ou nous arons
excore des limes enitera, selon Z interpretation commune de Septante,
comme est Ie Oautier, ct scion Ia traduction de T Hebreu par Saint Hiero me, comme sent Iespetiti Prophetei ct Iei quatre, quon antlla grans, Iuri peti des choses excepi eei. Godavius lib. 3. pag. 2si.
Pag. 3 o T. lin. 16. Quelques modernes metient apres te rape atterus,un Cyriacus Romein, mais comme ili noni fautrefondement, que Ira
Actes de Dincte insula, qui soni indubitablement supposes, it ne fautpas per re si temps a refuter une sufete qui est si evidente, nul Aucte ni Grec ni Latin ne partant de ce Pontis pretenda. Historiam seu potius fabulam Ursulae vide partis prim S pag. i oo. Pag. 3 ra. lin. 18. Apologiam pro Origine ab Eusebio, opera sanctissimi Martyris Pamphili descriptam, vide Tomo primo apud
Originem editionis Erasini circa finem. Pag. 32 I. lin. C. Hec. Perverso ordine citata est hoc loco epistola Firmiliani: quare sic lege : Malis vero error sit & caecitas ejus, qui remissionem peccatorum dicit apud Synagogas haereticorum dari posse, nec permanet in fundamento unius Ecclesiae, qui semel a
819쪽
ET EMENDANDA E; Christo supra petram solidata est: hine intelligi potest , quod soli
Petro Christus dixerit: quaecunque ligaveris super terram erunt limgata & in coelis, & iteium in Evangelio, quando in solos Apostolos insufflavit dicens: Accipite Spiritum S. si cujus remiseritis peccata, remittentur illi,& si cujus tenueritis, tenebuntur. Potestas ergo 'ocatorum remittendorum Apostolis data est & Ecclesiis, quas illi a Christo missi constituerunt, & Episcopis, qui eis ordinatione vicaria successerunt. Hostes autem unius Catholic* Ecclesiae, in qua nos sumus &adversarii nostri, qui Apostolis successimus sacerdotia, sibi illicitia contra nos vindicantes & altaria prophana ponentes,quid aliud sunt quam Cliore & Dathan & Abiton, pari scelere sacrilegi de easdem, quas illi, poenas daturi cum his qui sibi consentiunt &c. Et: Atq;ego hac in parte juste indignor ad hanc tam apertam & manifestam Stephani injustitia, quod qui se de Episcopatus sui loco gloriatur, &se successionem Petri tenere contenditAc. Quod autem pertinet ad consuetudinem refutandam,quam videntur opponere veritati,
quis tam vanus sit,ut veritati consuetudem pr ferat aut qui perspecta luce tenebras non derelinquat 3 nisi si & Judios Christo adventante, id est,ueritate,adjuvat in aliquo antiquissima consuetudo, quod relicta novi veritatis via,iq vetustate permaserint. Quod quidem adversus Stephanum vos Afri dicere potestis,cognita veritate errorem vos consuetudinis reliquisse. Caeterum nos veritati & consuetudinem jungimus, & consuetudini Romanorum consuetudinem, sed veritatis opponimus, ab initio hoc tenentes, quod a Christo & Apostolo traditum est. Et: Et non pudet Stephanum hoc asserere, ut per eos,
qui ipsi in omnibus peccatis sunt constituti,dicat posse remissionem peccatorum darip quasi possit esse in domo mortis lavacrum salutis. Ubi ergo erit quod scriptum est: Ab aqua aliena abstine te,& a fonte alieno ne biberis 3 si relicto Ecclesiae fonte signato, aliam aquam pro tua suscipis,& prophanis fontibus Ecclesiam polluis 3 Et: nec metuis judicium Dei, &c. Vehemens & acerba nimis haec est Epistola Episcopi ad Episcopum urbis Ronit, cujus dignitas semper fuit magna. haec autem fuit hujus indignationis caussa, ut bene suspicatur 'Pa melius, quod ad Firmilianum, Helenum ct alios illarum partium vis oppi Stephanus scripserat, se illis non communicaturum, quamdiu in ea sententia de bapticendit hareticis per erent, ut ex epistola Dionysii
Alexandrini ad X istum Stephani successorem docet Eusebius histor. Ecclesi l. i. c. s. E e e e e Pas.
820쪽
ADDENDA Pag. lin. las Afriquains dememrerent lang-temps a ressa mori(deS.Cyprien,dit,lon sieur Godeau l. 3. p. 338 Gni unamque de rebaptim. Et te premi re Concite Carlai , qui se nient long -iemps
res, a Ut dit quili usolent de leur propre LD , ordonne tin temperament fori rasannabie, qui est, qui Iassent Iessectet des Nereiiques , extinterroget sur Ie Symbole , ct s on reconnoint, qu ilia ent este bapti ceu nam si Pere, si sits ct si Salit Esprit, quon ne lai rebapti e polit, mais que is main stule leur Ait imposse, peur receroir Iesint Eonit: cina direr que rEresque les confirmet siue si quelqun ne respond pas a certe Trinite , ( ces sont Ies termes si Canon ) cepi a dire, se iraure n apoir paseste baptire au nam des irais perlonnes, pu narpit pat Pelles la creameorthodoxe, quon tui donve Ie bapte e. Pag. 32 q. lin. I. Vide pag. 38 et canonem octavum Concilii Arelatensis ante Concilium Nicaenum an. C. 3iq celebrati, quo in Ecclesiam recipiuntur saeretici cum manus impositione, qui bapti- etati erant in nomine Patris, & filii,& Spiritus sancti: sin minus, rebaptitantur. Pag. 326. lin. 3 3. S. Cyprianus moriturus , gratias, inquit constanti & intrepido vultu, agamus Deo, qui me liberare dignatur, de huius corporis carcere. Eminet in ejus siriptis ingens charitatis ardor, hufrequens erat primis prisca Ecclesia seculis, sed ab ista tempore Mailatim refriguit, ut inquit Godavius. Pag. 32 T. lin. c. post rebaptitandis pone hareticis: & pag. gr Alin. iq. post priores pone mart/rio mortui sunt. Pag. 3s S. lin. 32. lege nora, specie quidem grata. Pag. a s 6.lin. go. Eodem modo haec Eusebii verba de Imperatore
Aureliano interpretatur Godavius: Aurelio orsinna tresconremibi