장음표시 사용
821쪽
RTE MENDANDA . asPag. 3 y . lin. 2 o. Ceque las actes de S Irestre racontent de la lepra, si bain si fatu des petits Enfans , que I an I aroit constita, de ranari-titon de S. Plem O S. Paul, qui lui commenderent destre cereber ia Nape virestre, cache dans une caverte de mont Soracte, tequel la guerit di le
tet et de son bapte e 'innit ungrand Aiet de dispute aux Chronologistra. Eusebe de Casaris dii clatrement, qu il ne fui bapti: Eque peti de tempsarant se mort dans lis 'ubouus de Nicomedie par Eressura qui ij troaverent. Les Uistoriens Ecclesiastiques O plasteuri Peres out escrit la meisecisse. Godavius lib. q. pag. qyl. quem vide. Pag. 3 p8. lin. x 8. postprincipe, adde, Nieronimus in Chronico. Eusebius Caesariensis de vita Constantini lib. q. cap. 6 I. refert Con- . stantinum Helinopoli, postquam in ipsa martyrii aede errata sua confisus esset & se supplicem Deo obtulisset, dignum fuisse habitum manuum per precationem impositione, &inde discessisse ad suburbana Nicomediae, de cap. 6r, convocatis Episcopis ibidem sacrorum mysterioriam factum participem, & cap. 6 g. liberis regni haereditatem reliquisse, & cap. 6 . in ipsa Ppntecostes celebritate
mortuum , cum natus esset annos sq, imperasset annos 3 r. A Ruf-fino cap. II. dicitur mortuus in suburbana Nicomediae villa , libetis de successione orbis testamento haeredibus scriptis, A Socrate dicitur lib. primo cap. ultimo in suburbio Nicomediae lavacro bap. tismatis tinctus testamento composito, quo tres filios imperii haeredes instituit, mortem oppetiisse. Idem habet Theodoretus lib. 2. cap. 3 i. Metomenus lib. 2. cap. am nulla facta Eusebii
Nicomediae Episcopi mentione. Primus ab Eusebio illo Arriano &Arrimorum principe Constantinum baptiratum serapsit in Chronico, quod iubjecit Chronico Eusebii, Hieronymus, his verbis r hJanimus extremo rita sua tempore ab Eusebia Nicomediae Episcopo
bapti ratus in Arriatium dogma inclinat. Nec mirum cuipiam videri debet , si in suo territorio Imperatorem bapti Ea verit Eusebius. Anno ipso Pentecostes iue, inquit Petavius, moritur Constantinus in suburbano Nicomedia, ubi Dial. ante mortem baptiorum ess plerique veterum afrmant; quibus Cardinatis Pirronias nuper astipulatus
est, dum post Nicaenam S nodum baptitatum ab Eusebio Nicomediensi
822쪽
Pag. gor. lin. 3 . Leontius dicitur fuisse Episcopus & interfui
se Concilio Nicaeno, cum eo tempore & cum se castraret, fuerittantum Antiochiae presbyter. Illius tamen recensfacinus , inquit Baronius, huic canoni causam dedisse videtur, de quo haec habet Athanasius Apologia de fuga in sine: Leontius accusatus de commercio. Peam jurencuta mulieris, ( Eustoliti jussusque proinde ab Eustatiore piscopo Antiocheno abstineret, seipsum castra dum dedit,qub ita libere ejus commercio uti posset. neque tamen rei ita s. spicionem abluere potuit, quo minus cum presbyter esset, deponeretur. Ille tamen quamvis castratus postmodum ab Arrianis,abrogato, ob se ius contra Euphratam conmissis, Stephano, electus est Episcopus Antiochenus. qua de re paulo post in add endis plura. Pag. go'. lin. r. Vide Godavium l. . p. sos. ubi inter caetera hic habet: II es vrO, D il ne paroisi pas, ni par Ies conrocationi aux onocti, xvi par Iei ordinationi dei Metropolitains, qui appartemsent proprementaux Patriarchis, ou GUs de Diaeces, ct en quo consistati lamelluvie parile des Dolis deprimatis, que Exesque de Rome Iesa istaret ences premieriscles, ny danylai Gaulei , ni canite departe ment Dalique,doni
Milan estoli te Chesct qui contenati sept propinces, usque es campo olenthon ressari Patriarchal O Primatiat, &c. Pag. qiq. lin. 2 o. De cruce, ct de clavis vide Godavium, lib. q.
pag. Sis. 8 Pag. qi . lin. 3 2. pone ante Treviros, ad. Pag. ri. De Donatione Constantini vide disputationem Lautarentii Vallae,item Innocentium Gentilem, in apolog. Ecclesi reso
mali in Gallia, & Franciscum Hotomannum in bruto fulmine, Joannem Schneideninum ad rubric. prooemii Insi. pag. . n. A & ibidem in notis marginalibus mesenbecium, & Godavium ti . pag. go r. Pour Ia Donation de cest Empertur, Iasa ete en est fi eria hie O sibi en justitit par iei impertinencti des risere, di par Irafautes de
823쪽
R TEMENDANDA. etis Pag. go. lin. vltimae adde, quod Patres Concilii Chalced ensis quatuor Canones hujus synodi suis canonibus inseruerunt, nimirum q. s. I & IT. exceptos ex codice Canonum universae seu Catholicae Ecclesiae, nulla tamen facti mentione synodi Antioche uae, qui in Chalcedoniensi sunt 8s. 8 . 's. & y6. Pag. sis s. lin. . Ille Stephanus Antiochiae Episcopus, religione Arrianus tyrannica audacia &dolosa vafritie multa scelera contra orthodoxos commisit, & inter c teros contra Euphratam Coloniensem Episcopum et in cujus cubile ipsa nocte per suos deduci curavit meretricem, ut eo modo famam viri & Concilii Sardicensis ad Constantium Imperatorem,cum Vincentio Capuano, legati, laede- . ret: qui cum ibi conspiceret senem dormientem, nec tale quid cogi tantem & simul Episcopi signa animadverteret, vociferata, vim quiritatur, unde omnibus in diversorio expergefactis,detecta est nefaria machinatio. Mane vulgatum facinus, itur in judicium: Leno vocatus auctores prodit & illi Stephanum:quare Episcopali dignita. te exuitur, & in illius locum sufficitur Leonisus, etiam Arrianus &sponte sua castratus ob Eustolii invenculae commercium , homo versutus, & tectis inliar scopulorum marisfraudibus, ut de eo l5quitur Theodoretus.Tunc rer. Constantius turbulenta adversus Orthodoxos E-' piscopos consilia eductus,literas mistit Magno Athanasio, semel, iterum,terrib, q uibus eum, ut ab Occidente reverti rellet,exhortatur. Theodoretus lib. a. cap. S. Io. Athanasiis lib. ad solitariam vitam agentes. Pag. ls. lin. Ir. Lapsum Liberii multis rationibus docet Godavius, sed rediisse ad fidem consubstantialitatis multis etiam argu- mentis assirmat, praecipue per epistolam a Liberio ad Athanasium se scriptam, in qua eum Verbi divinitatem statuere ait, & cum S.
Petri lapsu lapsum liberii comparat: pag. 3 so & 6si. Pagina veroi cs idem inquit, Dint ambrose, S. Basile, S. Epiphane, rendent un ho-i narable te molen e de se piete, qui ne 'ut estre suspect,en dei disenscurs si rigides de la fur Orthodoxe. Pag. s r. lin. Jo. Theodoretus lib. g. cap. 8. de Juliano hici habet: Ac primum Galilaeorum liberis (ita enim appellabat cul- tores Servatoris nostri interdixit usum Poeticae Rhetorice que ac Philosophicarum artium. Nam propriis , inquit , ut ini Eceee 3 pra-
824쪽
provirbio est, pennis configimur: ex nostris enim libris arma capiunt , quibus in bello adversus nos utuntur. Postea aliam tulit i gem, qua exigibantur militia Galilaei. Et cap. s. Julianus non tantum pelli sed penitus tolli Athanasium imperat. Cum autem illi metueret societas ipsius, praedixisse fertur: Turbas eas mox abituras esse: nubes enim appellasse, quae subito dissolverentur. Cessit itamen cum advenire contra se missus comperisset, & nactus in ripa fluminis navigium , Thebaicam regionem petere constituit. At is qui interficiendi illius mandatum habebat, cognita iuga illius colerrime insequitur: Ante verterat tamen eum quidam necessarius Athanasii, qui hortaretur ipsum ut cursum intenderet: ibi qui ade- rant orabant, ut ad desertum declinaret: sed ipse gubernatorem retorquere navigium A lexandriam versus jubet: ita cum recta contra insequentem ferrentur, occurrit is, qui mortis acceperat mandata,& quam longe abesset Athanasius, interrogat: ille verti non longe abesse responso dato , dimisit eum. Ipse vero Alexandriam rediit,
ubi quamdiu vixit Julianus, deinde latuit.
Pag. 8i. 8 r. 83. De matrimonio Clericis prohibito nec Sacrae Scriptulae auctoritate,nec universalis Ecclesiae traditione quicquam esse determinatum reperio. Particulares Ecclesiae sibi suas habent traditiones & ritus, quibus aliae, non constringuntur, nisi cum . quis in iis vivit aut versatur. Coelibatum Clericis esse quam convenientissimum, nemo prudens negare debet, si in eo caste vivere possunt. Sed melius est nubrae quam uri. Unusquisique suam uxorem Ounaquaque sumn maritum habeat , propter stupra vitanda, quae prae
cepta generalia neminem excipiunt. Dico autem inconjugatis, Oxi
si pergit Paessura, bonum nil est ,fimanserint ut O ego: quod si se ira
canistrent, id est, continere non possunt, contraban matrimonium. Unusquisque' aprium habet a Deo donum ed conjugatis pracipio,non ego, sed Dominus: Uxor a viro ne separetur. Vnusquisq: in ea rocatione maneat in qua vocatus et . Coelibatum praefert Paulus, tum propter pras eh-tem necessitatem, tum qui accelebs commovilius curat ea quae sunt
Domini, si firmus habet potestatem propriae voluntatis. Et quam hoe sit dissicile tu,runt hominum plurimi, & res&ipsa loquitur experientia & haec omnia generalia dicta esse a Paulo tam Laicis
825쪽
quam Clericis docet ipse textus. Audiamus ergo quid hae de re dicant quidam Patrum. Cyprianus epist. 6 r. ad Pomponium: Quod si ex fide se Chrisio dicaverunt, puduὶ ct cast=sine ullasabula persererent , ita fortes di stabiles praemium virginitatis expectent: si autem
perseverare nolunt aut non possunt, melius est ut nubant, quam in ignem
delictis suis cadant. Quisquis illos ejectus fravare non potest, inquit
Lactantius, cohibeat intra praeceptum legitimi tori, nam honorabile essister omnes conjugium S cubile impollutum. Scortatores autem di adulteros judicabit Deus. aedificarit Deus ὲ cocta, inquit Basilius, quam accepit mulierem. Consensum O padicitiam creatio ista docet: qui piro unam aptans mulierem, pudicitiae legem tulit. Nihil prodia, inquit S. Hieronymus, carnem habere rirginem , si mente quis nupserit. Non omnes capaces sunt hujus dicti, sed ii quibus datum eli, inquit Christus. Astamen beatior, inquit S. Paulus, fisirmus in caelibatu maneat, depraesertim presbyter . Quare Concilium Agathense can. Sanctimoniales, quampis vita earum ct mores probati essent, ante annum aetatis sua qo velari vetabant. Ego observo antiquam in E clesia receptam consuetudinem, ut plerique Clerici & fere omnes, ut Episcopi, presbyteri, Diaconi vixerint coelibes, moti, ut credo, rationibus S. Pauli, & praeterea post susceptos ordines, non licuisse uxorem ducere, si autem quis in Laico statu ante susceptum ordinem uxorem duxisset, uxorem servare potui
te. Prohibuit matrimonium Clericis majoribus Concilium Eliberinum, Neocaesariense, Arelatense, Carthaginense, Concilia particularia, & post ea Stricius & Innocentius Episcopi Romani. In Reclesia Orientali suit permissum, ut refert Socrates lib. s. cap.ri, & alii. Si haec fuisset institutio Apostolica aut traditio Ecclesiae universalis, fuisset etiam observata in illis Orientis & Graeciae Ecelesis, in quibus Apostoli Petrus, Ioannes, Paulus, & reliqui Apostolorum discipuli Euangelium Christi praedicarunt. Quicquid sit,
fuit sane insignis&pr clara consuetudo apud eos Clericos, qui per donum continentiae suas cupiditates potuerunt cohibere, originem ducens ex verbis S. Pauli de persecutionibus subsequentibus.
Tria genera Digamorum statuit Justellus in notis ad Codicem canonum univer Ecclest,ut videre est dinovatiam schismate pag. 3M,
826쪽
go A D D E N. D Agii, quibus negatur presbyteratus apud Paulum I Tim. a. his quartum addit Epiphanius in hoc fidei compendio seu expositione,& haeresi s y de Catharis, quo quis mortua priore uxore , ducit logitimam secundam. Vnus Theodoreius , inquit Petavius in saepe dictis animad versionibus,solos digamos,qui plures simul uxores habiunt, ad apostola repudiatos sentire videtur. Epiphanius sacros conventus aut Synaxes feria quarta & sexta &Dominica ab A postolis institutas dicit, sed in sacrasriptura & apud
Justinum Martyrem apologia secunda tantum fit mentio diei D minicae. Tempore quadragesimae fiebant conventus seu synaxes feria quarta & sexta, ted sine communione,seu Coenae celebratione, exceptis Sabbatis & Dominicis. Apud diversas nationes diversi fuerunt observati conventuum ritus, quae varietas facta non fuit ex praescripto Apostolorum, sed ex privato cujusque Ecclesiae ritu. Vetustissimis temporibus eadem & communis omnium Ecclesiarum,
ut par est credere, fuit consuetudo, qualis describitur a Justino
Martyre, sed languescente populi Zelo & pietate, paulatim ea mutata est. Tempore Apostolorum de discipulorum eorundem vix credibile est fuisse conventus sine communione, univers populi. Postea& serius ter quaterve quotannis , sestis nimirum Paschatis, Pentecostes & Natalis Dominu&c. fideles ad communionem compellebantur. Vide varias synaxeos celebrandae consuetudines apud Socratem lib. s. cap. 2I. Soetomenum lib. T. cap. Ist Ambros.serm. a . Agathensis Conci l. can. 18 & q. .Petavium in animia
ad exp. fidei Epiph. Epiphanius dicit institutam synaxin seria g. quod illo die asI
tus seu comprehensus fuerit Christus, cum comprehensus fuerit se ria quinta sub vesperum & feria sexta crucifixus, vel secundum I dios , eodem die fuerit captusa crucifixus. Verior hujus institutionis caussa est , ob initum a Iudaeis eo die consilium de perdendo Christo,ut habet Augus .ep.86 ad Casulanumiserit sextae jejunium est ob passum eo die Christum. Haec jejunia vocantur stationes seu semi jejunia apud Tertullianum de alios, cum ante nonam, nobis tertiam, non prandebant: sub finem hujus stationis seu jejunii populus commuivcabat: tempore vero quadragesimae diebus Mercurii.
827쪽
ET EMENDA N D A. 3 irarii & Veneris illi conventus stationum etiam observabantur,sed integro jejunio & sine communione, ut diximus. vide Petavit animadvers. in ex p. fidei. de stationis etymo. At ver. , inquit Epiphanius, alia m steria de Laracro ct internis steriis, id est, de Baptismo&c cena Dominica,
Euangelii di apostolorum , ita perficiuntur. Haec Grica ita transtulit doctissimus Petavius: ea ritibus illis O ceremoniis obeuntur , qua ex Euangelio,ct Apostolorum auctoritate, ct traditione profecta sunt. Differentiam versionis ejusque caussam animadvertit Lector. Si e pergit iEpiphanius: In his autem eorum qui vita defuncti sunt tam sancti, quam reliqui fideles,ex nomine,seu nominatim, memorias, seu comemorationes faciunt,orationes ct mysteria perficientes. Verissimum est,inquit Vossius, orationes di oblationes non in funeratione sollim , sed anniversaria htiam die jam a natoChristo tertio quartoque minimum seculosuisse usurpatisimas. Ubi modum orandi pro mortuis ex DionysioAreopagita refert. Orationes pro mortuis antiquitus erant f ἐγκωμiamsi, inquit idem Vossius; ut eadem in his causa habeant locum, ob quaracta Mariirum describi ct referri solere auctor est Bassius oratione 'o Gordio maryre, ubi sic ait: Teων ν ἀν δειmc diu Sc. Glorifica- lat. D. A-mus cum primis Dominum per servos suos, deinde justos per terimo- functi nium eorum quascimus, laudamus: O populum per honestin factorum nar-gationem exhilaramus. Nam exhortatio ad temperantiam est vita Ioseph, ct ad furiitudinem rita ipsius Sampsonis. Sed imprimis clarὲ, cur nomina defunctorum ad mensam Domini recitarentur aperit Epiphanius haeresi
rer, de eo quod nomina dicuntur desunctorum, quid hoc instituto fuerit 'aestabilius y quid hoc oportunius, ct admirabilius I tum quod qui adsunt credunt defunctos rirere, neque esse in hoc est, conditione earum, quae es e Dirunt: sed eos est O virere apud Dominum , O (ut maximi veneranda 'adicatio declarat) spem esse iii, qui orant pro fratribus ac F in peregrinatione essent. Et paulo posi: Sed di mentionem facimus pro justis di Patribui ct Patriarchis di Prophetis, O Apostolis , OEuangelisti: ct Martiribus ct Confessoribus, Episcopis O Anachoretis oeordine universo, ut Dominum Iesum separemus ab aliorum hominum ordine ropter bonorim qui Abitur ipsi, ct ut gloriam reddam ut ipsi m.
828쪽
audiis dili vellerabile culte fuit let extremite , ct ii ni a quen celo de Dira,rendi Deum ou ori ne Bauroit commetire d exces, puis quil est au desus de ioutestis est. sim stet adorations des homnies. Larierge nepeat seplaire di honneur qui rarit
cliose si celu/, depant qui elle se confidere camine un neant , Oilr ,ha d. deplorer i ignorance des derniers flectes, ou seus pretexte de Aration vers Ia mere si FiIs de Dieu, Ie peti pie a passe Ies bornes de la verita-ble piete, Iaquellet ne cognoit potvi ces exces de Iouanges O de titres, nices derotians, que Iasimplicite , ou Pitterest, intro sent peu a peti dani ratis sion ni prendgarde. Les premiers 'cles ont eu au tam de cognat sance des grandeurs dela mere is Iesu Christ, ct unaci grant re pectpolirelle, que lenostre. Mais comme Irur piete esto it plus solide, ilis soni bien gardcc dans leur culte, de rien dire d elle , ni de rien Dire en honneur, qui diminua celo qui est dea a son Dieu ct au naura, ct datuelle est si jalpus, quelle ne peut recognat ire pour sei serpiteuri ceux, qui passent en cela Ies termes pres riti par Ia Veritet. L Eglise Catholiquen appreure potnt la superstition desperum es en cesulet, O ceux qui se sonet
separe: d elle, ne Dirent par pretare potir se creance, ce que les particu- Iieri pelirent ou dire, ou escrire, ou faire, contre sei reniabus sextimens,
Iesqueis edant bien extendus, ne soni potnt d imure a ta gloire de celu , qui paulant estre Iohe en ses salvis, Ie reui estre d une fuson particulieredani celle, qui a merite par la piete de se for, camine dit S. Augustin, de conceroir cet' qui est Ie Sanct*cateur O le Diea des Salvis. Vide hist riam Ecclesiasti Tornielli pari. r. pag. 36 i. Pag. Sor. Godavius haec habet de S. Ursula cum virginibus Britannis lib. q. pap. a G. Cette histo ire est accompagno de circam-stancei manifestemenis auces, entre Iesiquelles las nom si Pape Priacus, qui ne se troure potnt dans te catalogue des Pontifes Romains, Iust ponrendre certe narration tout a fati su pecte, outre te nomise de ces Vierges,
Itur rotage de Rome, leur retour avec te Pape Apost a Colagne . rviis celebre la feste de S. Ursule te pingi uni e e si jour is Octobre , sani determinre ni te nombre deses compagnes, ni la cause de leur mari re Orestime quilen Aut demeurer M. Dans pi euri Eglisis de France mi est dei testes, que I on dit Ure de ces rierges. Celle de Gras e re con-
829쪽
nx EMENDANDA . 33Mala re n pa trouxer aucun titre Mur iajustister. Vide etiam de hae Ursula & Papa Cyriaco judicium Godavit inter haec nostra addenda ad pag. 3ol Pag. so . lin. S. Amphilochius, Episcopus Iconiae , cum videret Imperatoris erga haereticos benevolentiam, accedit in aula
Theodosium, ubi etiam aderat Arcadius, Imperatoris filius; &cum neglecto silio salutasset Patrem, monet Episcopum Theodosius, ut etiam filium salutaret e respondet Episcopus, sussicere si tantum honor exhibeatur Patri. od cum aegre ferret Imperator, respondet Amphilochius: Deum patrem etiam aegre ferre, quod filio suo multi blasphemi non tribuam veram divinitatem. Theodoretus lib. q. cap. Is
Pag. dicta, lin. 13. Liber Pontificalis seu de gestis Pontificum, tribuitur Damasio, non est Damasi Papa, sed auctoris cujusdam ejusdem nominis, o ignorantis ct stolidi, qui eum replerit multis parachroni is di rebus pirotis, indignis viro prudente di sinctio. Godavius. vide nostrae hiitoriae parte t. pag. 3 2.
Pag. So8. lin. p. Repudium in persona Episcopi eligendi ex jure Novellarum Justiniani hoc est, ut sit coelebs & orbus: id est,
ut neque uxorem habeat neque liberos. Hoc jus non solum constitutionibus duabus Graecis, quae sub tit. C. de Episc. O clari olimeollocatae hodie desiderantur, Justinianus cavit, sed etiam repetiit n. s. addita poena tam in eum qui ordinatus fuerit, cum esset maritus & Pater, quam in ordinantem. Poena est privatio Episcopatus. Hae in re studuit Imperator utilitati Ecclesiarum & facultatum ejus: nam si mariti & patres ad Episcopatum admitterentur, metuendum existimabat, ne talis Episcopus affectu erga Uxorem&liberos, quos unicuique natura voluit esse carissimos, diriperet bona Ecclesiae & ad privatas suas necessitudines caritatesque transferret. Sed Leo Imperator edictus Philosophus in Novell. r. hac ratione impulsiva, quae Justinianum movit, erudite refutata, ipsus constitutioni perpetuum indixit silentium, & contra voluit nemini liberos legitimos im pedimento esse debere, quo minus ad sacerdotium & Episcopatum promoveatur: dummodo alias dignusin' niatur. Ex quo apparet hanc interdictionem in Orientali Ec-
830쪽
clesia non diu durasse, unde etiam diserte fatetur Innocentius III.
in cap. 6. cum olim m. de Cier. conjugat. Ecclesiam Orientalem non admisisse votum continentiae in Ordinibus sacris. Idem Leo No reli. g. nec maritos arcet ab Episcopatu, dummodo ante Episcopatum teu sacerdotium contraxerint matrimonium, quam ad rem etiam veteris Ecclesiae morem allegat. Videri possunt praeter Canones A postolicos, multi etiam in Decreto Gratiani canones subdist. 16. Eq. 28. 22. ct inprimis vero memorabilis est vel proptet historiam sanctissimi viri Paphnutii canan. i et Milo dist. 3 i. Eaque sententia est multo sanior& tutior quam ali tum, qui votum perpetui coelibatus in sacerdotibus atque Episcopis promiscue omnibus exigunt, sive illi confidant se promissum servare posse, sive impossibile ipsis sit servare coelibatum & castitatem. Manifesta enim & generalia sunt verba Pauli, quae nulla se patiuntur ratione eludi, quod praestat nubere quam uri. Equidem fateor Virginitatem & coelibatum idcirco esse aptiorem rebus divinis , dc matrimonio praestabiliorem, quia minus adfert impedimentorum, cuibus homo a cultu divino exercitiisque sacris animaeque suae cultura avocetur. quod satis demonstrat Paulus I Cor. I. cujus etiam auctoritatem secuti plurimi sancti Patres, virginitatem matrim
nio anteposuerunt, sed ob id promiscue id ab omnibus hominibus velle exigere, ut in coelibatu vivant, si aspirare & admitti ad Episcopatum vel clericatum, aut etiam retinere velint, valde est periculosum , cum non omnibus datum sit donum continentiae, etiam Christo teste, Matth. II. IE. Ita vero extollere virginitatem, ut etiam prae illa vel contemnas vel etiam condemnes conjugium, illa &haeretica est sententia,& anathemate digna. Probatur hoc ex
ipso jure Canonico c. 3. c. q. c. it. dist. 3o ct c. '. abra Concilio Gangrensi &c. quibus consimilia etiam inter Canones Apostolicos legas. Ritteribusus in Norellas Iustiniani ct aliorum
Padi eos. lin. ultima. Sic narrat hanc de Paullino historiamCodavius lib. q. pag. 8oi. aut sect. i. n Amma querque