장음표시 사용
21쪽
S De ara agri et stirpiam generali disseret BL SEGNIra, Pros, lebas Latiae et Martis horis VI VIII matutinis. 6 Historiam rei rustieae tradet IDEM elebas Merenrt et Salarn hora VIII. T Be cura agri et Stirpium spe elati expositurus est Dr. RORDE, Cons. oecon. diebus V neris et Saturni horis VI VIII matutinis. 8 Prat enituram docebit IDEM ille Iovis hora VIII. 9 Hor ι pomarii ulturam Oeebit et demonstrabit ZARNACK, Hori aeae. die Mart. h. IV-VI. 10 aestimanda agri bonitate Studiosos exereebit r. SEGNITZ, Pros. die Veneris, inde
11 Demonstrationes praeti eas in re rasilea praeIbit r. R0UDE, Cons. econ. ele seneris, Inde ab hora IV. 12 De cura pecoris domest te in genere et de cura equi in spe et disseret Dr. FUERSTEN BERO, Veterinarius provinelae regius, diebus Lunae et Mariis hora VIII. 13 Equos eo gnoscendos iisdemque soleas ferreas assigendas docebit IDEM et Veneris h. VIII. 14 De morbis externis animalium domesti eorum mammallum disseret IDEM , leb Mercuri et Iovis horis VI VIII matutinis. 15 De productione salia arta expositurus est UIESE, rei Saltuariae magister, diebus Lunae et Iovis horis II IV. 16 Excursiones rorestarias praeibit IDEM , ille Salarni, inde ab hora IV. 17 Chemiam experimentalem organt eam traditurus est Dr. TR0MMER, Pros. elebus Lunae et Mere horis I X XI. 18 Exercitationes agronomico-chem leas in laboratorio chem leo praeibit r. TR0MMER, Pros. assistente re. SCHOLZ, dieb. Lunae et Saturni horis II VL19 Physices capita de calore, lueo, electricitate et magnetismo doeiurus est IDEM ille Saturni horis I X XI. 20 Systemata plantarum tradet atque exerellationes in disquirendis et cognose ea dis stirpibus praeibit r. JESSΕΝ, diebus Mariis et Iovis horis X XI. 21 Physiologiam plantarum doeturus est IDEM ille Veneris horis lX-XI. 22 Excursiones botant eas insillae IDEM et Saturni, lnde ab hora IV. 23 Artem agri metiendi libramentique explorandi tradet r. GRUAERI, Pros. diebus Lnnae et Iovis horis IV VI. 24 Arelit tecturae rusticae partem alteram demonstrando in aedisscit academicis docebit MVELLER, Architecta eademicus, die uereari horis IV VL25 De vll eonstruendis et de substractionibus in aqua, quatenus ad rem a Sileam pertinent, disseret IDEM , die Veneris horis Il-l V. 26 De stercore disseret r. SCHOLZ, Assisiens, die Merenrt horis IV-VI, privalim. 27 Minera logiam et oryctognostam docebit IDEM , ille Mariis horis IV-VI, privatim. 28 De hemia analyti ea expositurus est IDEM, horis desiniendis, priValim. 29 cheiulam norganicam repetiturus es IDEM , horis estniendis, privatim.
INSTITUTA SPECIALIA ACADEMIAE HILDENSIS.
Bibliothecae eadem leae, nae studiosis diebus Mercuri et Saturn per semestre hibernam hora i et per semestre aestivum hora X patebit, praeest Dr. JΕSSEN,
Mus eum Herarium Academiae regi IDEM.Mus eo pro plasma iam suppelle e illis usi leae praeest Dr. SEGNITZ, Pros. Collectis Insi ramentis rusticis praeeSt r. 0ΗDE, Consit. Deconom. Institulum hemicum, apparatum by Slealem, et musaeum minera logi tum moderatur Dr. TR0MMER, Pros. assistente Bre. SCH0LZ. Mnseo goologico et bolanteo, Institulo micros copleo, colle et is seminibu S, ructibus et pomorum pro plasmatibus praeest Dr. ESSEN. Masel anatomicis et veterinariis praepositus est Dr. UERSTENDERO, Veterinarius prο-
Η ortum notant cum curant r. JESSEN, Praepostius, et ZARNACK, Iortui. Acad. Seminarium et plantaria pomorum, hortum olli orium, et agrum et u Sticae experimentis emendandae inservientem curat ZARNACK, ortui. Aead. Re rusticae Academiae praeest Dr. 0ΗΒΕ Consit oeconom.
SCHOLAE INDICE MORARIO ME SCRIPTAE.
Materia medica, quater. Encyclop. et methodologia, IS. Physiologia organ Sen-
22쪽
comparata, quater. Exercit ellulci eblurg., sexies. Astron Sphaer. quater. Soci math. Semel. Hist. Germ. quater.
perlin. d. Lunae. Theoria rarii obsteir. Iur philOS., quater.
De morbis culaneis, ter Exercitat operationum chirurg. Sexles. Sem hist. Semel. Exerci cant. Semel. Sem Zool. botas.
23쪽
Exercit ad Vet. Test. perlin. d. Veneris; ad V. est peri die
dus gentium privat. l Repetitor.
25쪽
26쪽
pud Ciceronem de orat. I, 8 a Catillo uno eorum qui ibi colloquente inducuntur, narratiuncula quaedam inserta est huiusmodi: Mannibalem Carthagine expulsum, quum Ephesum venisset, invitatum esse ab hospitibus, ut hormionem audiret, philosophiae prosessorem haud ignobilem quumque ille se non nolle dixisset, locutum esse hormionem, hominem copiosum aliquot horas de imperatoris ossicio et de omni re militari um, quum ceteri qui illum audivissent vehementer essent delectati quaererentque ab Hannibale quidnam ipse de illo philosopho iudicaret, Poenum non optime praece sed tamen libere respondisse, multos se deliros senes saepe vidisse, sed qui magis quam.Phormio deliraret vidisse neminem. Neque mehercule iniuria inquit Catulus quid enim aut arrogantius aut loquacius fieri potuit, quam Hannibali, qui tot annos de imperio eum populo Romano certasset, graecum hominem, qui nunquam hostem, nunquam castra vidisset nunquam denique minimam partem ullius publici muneris attigisset, praecepta de re militari dare' Me autem nunc huius narratiunculae commonefecerunt aliquot mostrorum hominum exempla Phormionis arrogantiam non modo aemulantium sed longe etiam superantium. Nam ille quidem nihil nisi versatile ingenium et facundiam quandam scholasticam et innoxiam ostentare Hannibali voluit, hi autem 'liquid amplius assectant neque in prisatorum circulis se continent iubi ad calices et sumum diserti καί νωσιν ci πειοπηρίαν exerceant, me publicorum adeo consiliorum auctores sese et rectores fieri gestiunt dic nimis multos videmus consultores vitio creatos qui non solum de re militari, sed de omni re publica quid aut debeat ieri aut non debeat
summa cum confidentia decernant aut decernere Saltem cupiant, riuumque plerique vitam omnem ab administratione rei iublicae longe remotam habuerint, sibi tamen summam rerum permitti suaque iudicia, aut opinione potius ei cupiditate plus valere postulent, quam probatorum virorum consilia, quos regis providentia administros Sibi elegit gubernaculisque admo it rerum usu et experientia istis certe popularis aurae captatoribus aliquanto melius instructos suotus enim quisque istorum est, qui non ante quam promoveretur hominum gui similium sust ragiis totus quaestu suo intentus, aut in arte qualicunque factitanda aut in mereatura negotiisque lucrosis aut in minutis causis forensibus agendis et disceptandi Versatus, rei publicae causas et rationes aut plane non attigerit, aut certe non aliunde quam partim ex libris ab umbraticis doctoribus in alicuius cholae angulo compositis, partim, quod peius est is vilissimi schedulis, quales
ab hominibus aut improbi aut imperitis quotidie sparguntur, cognitas habuerit, si cognitas
27쪽
dicere licet res male relatas maleque acceptas Non mirum igitur in talium hominum conciliis ut quisque audacissime loquax est erramque ignoratarum peritum se es8 iactat, ita maximo in honore esse apud auditores bonos fortasse viros quis enim hoc negabit sed parum tamen peritos et minus etiam quam istos declamatores rerum gnaros multosque insuper etiam morbo quodam assectos nimis hodie pervagato quem nescio quonam aptiore quam vertiginis Progressi aenomine appellem Is morbus qualis sit, quo progredi. quem exitum habere soleat, ex historia Populorum simili malo assectorum disci a prudentibus potest dictumque dudum est a Platone, de re pubi VII p. 562, quem locum a Cicerone de re pubi I c. I latine eon Versum legendum relegendumque omnibus commendaverim, qui non turpe sibi existimant a Platone 'Oeeri. Neque alienum fuerit etiam labellae cuiusdam Aesopiae meminisse de serpente euill quum audaeapiti obedire et obsequi recusaret per icissetque tandem ut regimen sibi permitteretur, temere et stolide grassans una cum capite semet ipsa pessumdedit am ancipiti igitur morbo qui obsistit eumque coercere et reprimere medicina, si potest, leni si haec parum proficiat, ehementiori studet hune ego non male de re publica mereri arbitror. nihilque magis optandum puto quam ut contemptis aegrotor m qui se sanari nolunt voci rationibus et conviciis in Exsequendis consiliis salutaribus constanter perseveret, memor uteris verbi: Βασιλικου - κολῶς
Sed nolo plura dicere, ne, si plane eloquar quod sentio graVius multos quam opus est offendam. Hanc ob causam aliud programmatis argumentum sumere Placuit, quumque nuper scholia mea in Ionis uripideae primum pisodium usque ad . 33 ediderim, nunc reliquam eius episodii partem pertractabo. - Abrupi autem enarrationem in eo loco, ubi Ionsuspicari se professus est matri suae iniuriam ab aliquo factam stuprumque illatum esse. Hinciam Creusa suae sortis admonita quippe quum et ipsa simili quondam iniuria violata fuerit
commodum ad suam causam agendam tranSitum arripit, Sic tamen ut, celata sua perSuna, quae si hi acciderant in metam amicae cuiusdam personam tranfiserat. IIsnoa 2 ε 3 cra ιητὼ τ&Uτα τις Uνη, inquit v. 345. In proximo versu quum codice Ionem dicentem faciant
inusitatam veteribus Atticis imperativi dormam Telicissima emendatione semovit Ferdinandus VXem. τις; εἰ πόνου si οὐ ξυλλαβοι - quam merito Hermannus ceterique post 'tunc editores omnes receperunt. - De amica igitur sua elandestinum aticinium Creusa Ne petituram esse ait v. 348 h. e. clam viro suo, ut patet ex . 409 sqq. Ion autem ei hae in re peram suam
Sic enim saepenumero etiam in pedestri sermone. προξενεῖ minus proprie dicitur, non de iis
qui aliquo προξενι- h. e. publici hospitii munere Tunguntur, sed de quibusvis qui similem
I Rettulit alio labellam Plutarchus in vita Agidis ci 2 nam in collectione sabularum Aesopiarum non legitur.
Utrici libro de proxenia p. 46.
Incohatam rei expoSitionem quum Creusa abrumpat pudore se praepediri dicens Ion V. 3bl. o ταρα, inquit, π2άξεις Lδεω ciuγος εος. Nempe i id υς, quod nomen ex Verbo idoLριε ci, quo illa usa erat, intelligitur. Αιδους aram Athenis fuisse Musgravius admonuit, eamque admonitionem Badhamus sibi repetendam Puta it, ratus sortasse hanc Euripidi causam fuisse ut Aia, deam diceret. Poterat autem etiam ad Hesiodum provocare, qui O. et D. V 200 Αιδα, et diutissi coniungit. Verum etiam si nusquam illa consecrata esset, nihil tamen obstabat poetae, quo minus divinitatis personam ei indueret, sicut aliis quibusvis assectibus, qui quum Vehementius hominum, saepe etiam invitorum, animum commoveant, vis Eorum quasi extra homine eSSe et divino quodam numine in animos ingruere videbatur. Sic αναιδειαν εον dixit Menander Mein is com I p. 144, itemque o ictu, εον επι αυεστύτη lib. p. 289 , Porro μιαν Violentiam pudori contrariam Euripides in Herc. fur. V. 555. Ῥιλοτιιιιαν, κακίστην δαιιιόνων et αδικου εov, in Phoeniss. V. 532. λυπην, δεινηυ εον, ὼλ ostio ἰάσι/ιου, in reSt. V. 399. φρονησιν γα ἡν εον, Sophocl. r. 662, non alio SenSu, quam quo ΛeSchrius, εο μέγιστον δωρον εστιν ευ φροτεῖν. Sed non opus est plura asserre: nam neminem ignorare putamus, quam late hoc genus apud poetas praesertim pateat. Conserri
possunt quae lausenius habet in heologumenis Aeschyli p. 134, Boissonad ad sellum de Operat daemonum p. 292. nos in Antiquiti. gr. II p. 145. - ro ὁ σαρα auckiu ου tauta,
Κirch hosfius autem υταρα scripsit nobis neutrum probatur. Nam eoalescere quidem τοι non rarius cum i quam eum e videmus; qua ratione autem, cum utroque simul coaluisse statu tur, non sati perspicimus. QuodSi cum Q coaluit, non videtur accentus tamen in praecedentem negationem hanc vim exercere potuisse, ut ea acuenda esset, quod auckio visum esse
eius scriptura ostendit: ταρα an ταρα rectius sit, ambigi potest: nam plerique etiam ταλλα, malunt quam ταλλα Scribere. Νο quidem Butimannum sequimur, gr. r. mai. g. 29; nec Goett- lingius noster, de accent. p. 385 aliter iudicat. in proximo versu, 352 Φοίβω μιγῆναι φησι τις φιλων Ηιων, improbaverit aliquis Atticista severior verbum πιγγψαι de muliere usurpatum. κρουται, inquit
non Solum poetarum Sed etiam pedestrium scriptorum nonnulla exempla repugnant. GL Baehr. ad Herod. I, 5 p. 13 ed. sec. In Ionis autem responsione v 352, Φοίβω γυνη γεγωσα ιιτ λεγ ω ξένη, multo magis Euripidis eiusque similium, quam priscae aetatis iudicium agnoscas. Et ne uripidis quidem aetate deorum cum mortalibus concubitus prorsus incredibile vulgo visos esse exempla quaedam demonstrant, qualia in Antiquiti graec. II. p. 14 commemoravimus Creusa autem quum dieit v. 354,
28쪽
iton affirmat solum ito ante dixerat Per γε particulam, cuius Propriam vim rectius Aseverativam fere ut no8traecia quam, ut multi volunt, restricti am enig stens dicendam esse hebitror sed addit simul per καί aliquid amplius quin V. immo istiam Puerum peperit ouo modo καί - γέ non raro dicimi Omne id ius stendit ad Aescliri Pers. v. 266. s. nugk ad Eue Hec. v. 976. De I et cautem altera Fllaba prodiret monui iam ad Isaeum p. 4I2 dativum esΑ adiectivi obsoleti λά ρος, quam ob causam subscribendum est. Neglexit hoc ad hamus alteram formam cribens, quae Pro accuSativo plur neu tr. eiusdem adiecti, habenda est nec admittenda in versu, ni Si Si metrum alteram syllabam corripi aut postulat aut patitur. Rursus Ion fidem se Creusae verbis habere negans, ου εστιν, inquit v. 355 non e Stu dicis rem incredibilem et quae fieri non potuerit sibi videri significans. Si enim plerumque haec sormula usurpatur, quo sensu latine dixeris nullo modo. s. Soph. Ant. v. 289:
contra ubi cum accusativo personae con Struitur, ut F. 1089: Bχ osita του πολυυsivo εον, pudor cum verecundia coniunctus significatur. in proximo versu Creusaeo φησι citUτη καὶ πεπον ευ α λια,
hoc o φησι pro eo, quod codice habent, o φησιν Scribendum esse plerique consentiunt. Nam quod Matthiaeus ait o φησι iungendum esse cum versu Superiore, h. e. subaudiendum ESSE EX illo verbum ἀισκυνετIι, non magis probandum est quam quod Doederi inus voluit ut subaudiatur milii h. e. ut Sensus Sit quod ipsa ait aio aut, quod nescio cui in mentem venisSe memini, φησι αυτε, ta πεπον εν, ὼ λία quod ipη ait Scit. Se Passam 8 se, et i in Vere passa est mulier misera. Resu tantur haec omnia proximis Ionis verbis, quippe quae
demonstrent Creusam praeter stuprationem etiam alia quaedam mala amicae significasse. Mincille interrogat: τι χ2ῆμα 62ύσασ, i εω υνεζυγη; Δρασασα in hoc contextu idem sere quod πώ ουσα esse manifestum St, Pro quo etiam πρύξασα dici potuit, ut in Oreste v. 535 de Cirtaemnestra iure intersecta Fndareus dicit υγατηρε ιν ατου επacis εν 'δικα. Odem igitur modo licet rarius, etiam fleta dieitur, neque tamen ut puto aliter, quam ubi praecessit aliquod verbum ut h. l. πεπον is, cuius significationem illud quodammodo repetit, quemadmodum etiam ποιεῖν non raro praecedentis Verbi notionis repetendae, im habet. s. Hein dors ad lat. Soph. p. 403 et quae nota imus ad Isaeum p. 372. t sane etiam qui patitur aliquid eo ipso quod patitur etiam agere aliquid videri potest. - Resert
deinde Creuga puerum a matre expositum esse, V. 358,
in quo illud 4ε κε δω ιάσω non plane ad veritatem dictum esse nemo mirabitur. Re Fera enim puer ille in eodem antro, in quo matrem Apollo compresserat, et editus et expo8itus fuit. Sed id nunc a Creusa commemorari non opus fuit. e Mercurius quidem, quod magis sertasse mireris, in prologo v. 16 rem plane sic ut gesta erat rettulit quaerenti autem Ioni, quid laetum sit puero exposito, illa id ignorari respondet, eamque ob causam nunc Oraculum a Se consuli, V. 360:
h. e. ταυτα πιχι 2ωτο τ ιιαυτεῖον Monendum hoc putavi propter eos, qui sorte in huiusmodi structura de ellipsi praepositionis διά cogitent qui error, licet dudum a peritioribus explosus, PaSSim tamen etiam a viri alia non contemnendis repetitur, velut in hoc ipso loco inligkio ad Androm. v. 2l2, ubi eum comparat cum altero, in quo Est ταυτα τοι ' εχε rro oc, cuius longe di Versa rati est. Nam to o αε σιτα τουτο ρ κεῖτο dicitur propter similitudinem significationis cum eo quod est o εἴ τις τουτο ρ κεῖνο, quemadmodum apud Sophoclem Oed. Col. V. δέος σχετε ριηδευ ο αυδω, quia δεος ισκει idem est quod δεδιέναι. Dictum est de uniVers hoc genere constructionis in Opusc. ac III p. 201 sqq. Sed ιιαντ εοαί τι non aliter dicitur, quam cetera verba interrogandi, quae legitime accusativum rei, quam qui se iseitatur
Μοx, quum Creusa dixerit puerum a seris discerptum periisse credi. Ion quam dudum ille perierit interroga v. 367
h. e. 2ονος δε ιις αφ λ παῖς διαπεπ2ακται, qua larma loquendi, in latino ο8troque sermone usitata, Graeci aut raro aut nunquam uti solent, sed praeserunt participium praeteriti dativo casu positum. Nimirum si quid ante aliquod templi lactum est, hoc tempus ei personae aut rei, de qua Sermo est, praeteriit hinc igitur ea dativo casu ponitur, additurque aut participium actionis praeteritae, aut nonnunquam etiam verbum finitum eum praepositione et relativo i ioυ, τίς 2ovo τυ παιδὶ διαπεπὐαγμένω aut τις 2ονος - παιδι φ υ διαπεπρακται. Utriu8que generis exempla in grammaticorum libris extant, Velut apud Matthiaeum . 388 . Verbi autem διαπ2αττεσ ci hoc Sen Su ut sit i. q. διας ειρεσαι exempla congessit BlOmne id in glossar.
ad Aeschyli ers. v. 265. Respondet Creusa v. 368:
itaque φηgo eum, si viveret, ore dicit pari sere eum Ondi aetate. Nam migil ιιέτρου apud Homerum aliosque poetas haud raro dicitur de adulta aetate, cuius initium fere a quarto decimo aut, ut apud Athenienses a exto decimo anno numerari Solebat; quamquam terminos ηβης non Semper certo ac definito annorum numero constitutos esse nemo mirabitur δ) Mane
3 Vid satis accuratam de variis aetatis gradibus eorumque appellationibus disputationem Nauchi in Aristophanis Byz fragm. p. 9 sqq. De theniensibus dubitari non debet, quin initium clyri annum XV numeraverint; ad militaria autem tirocinia et περιπολων munus vocabantur adolescentes anno XVIII, quo pertinet locutio ἐπὶ διετες ἐβαν. Non satis circumspecte hanc quaestionem nuper tractavit auptius in Ephemerid. gymnas. Zeitachris s. d. inimiastalWesen I 862 p. 17.
29쪽
is . Nati licere Dotuisse concesseris, adeo tamen In ULUM ULLU
I'' Ti. h.bhis uisiqin ut saepe mito omissum sit minus explieaie ogile i. in itia. tiam proposuit conformatione orationis recte illud quod aput
oz osse si pervenisset ille ad hoc aetatis. Nempe loe, pinor, Volebat,
hh. . nonnunquam istoriim etiam doetissimorum mentem obnubilat ut ei notissima
De proximorum versuum distributione ambigitur 'am utim uigo x. 369ἀδι- ουιν- εος et τεκούσα δ' ἀχλία loni tribuatur, eumque excipia Creusae versus
Hermannus hos versus transposuit, hune alterum loni tribuens, ut is interroget. nonne alium
postea partum illa millier ediderit, altero autem emit, in quo υ επιγῶσα Pro xl τεπινυσα scribi vitii Creusa id non laetum esse respondeat. mihi is ordo, quem codices habent servari Posse videtur diam quod Hermannus ait. non debuisse Ionemo si dei iniustitiam vituperare vellet, ad acceptam modo aetatis notationem respondere, ilippe ita nihil ad facti iniquitatem pertineat hoe argumentum si tantimi valeret si tantummodo de aetate, non etiam de interitii oueri quum a Creusa v. 368 εωρ is). tum ab ipso One v. 367 α--μ-φ dietum esset. Nunc igitur de interitu cogitans non sane inepte Ion dei iniquitatem qui puerit interire passus si caecusat Αδικεῖ enim praesenti tempore, non de iis solum dieitiir qui hoc ipso tempore iniuriam laetunt sed est gaepenumero idem quod δι- εἴωσι, ut possit pro eo etiam δὲ--, οῦδὲ- θαι dici id quod Heindors et Bonita ad lat. Proing. g. 4. Higer ad Dion . Hah hiἡioriogr. p. 30 aliiqii multi observariint Minus etiam de altero versu assentior e manno quum aptum esse nega sic relisain loquio quae non iam novam prolem. quam quem pepererit filium quaerat. quaerit sane; sed non minus etiam 'ovam prolem exoptat. 'une em amie sua loquens sortem eius tanto miseriorem esse ait Rito ne alio quidemnuoro 'pos prioris interitum edito aliqlio saltem doloris solatilim habuerit. quod autem e mannus insuper addit, rigidum esse illud ἔστερον a Creusa dictum, ereor ne in idem vir summus vitium ineiderit quod in aliis non raro ab ipso reprehensum memini, si quis qu1 Margumentis pugnare neqlliret, ad sensum suum nescio quem provocaret et rigoris aut languoris eriminatione iacta satis se dixiss erederet Cur autem in ore Creusae Osrino frigeret, nee Hermannus dixit neque a quoquam perspici posse arbitror Denique negat verba Creusae recte adnexa esse: debuisse enim eam sic potius dieere ' ἄλλον - ρον τι- μον Potuisse eam si dicere ut Preserretur ad superiora verba ἡ--υσα δ' --, nemo negabiti debuisse autem sie quis demum assirmare ausit immo si disertius verba distinguuntur IOA aptissimum est M. quo signifi- Creusa assentiri se lonis verbis simulque aliud addit riuo magis illud vere dieitim esse probetes misera sane est: ideo ne postea quidem alium peperit, nempe tam vere misera est ut ne hoc quidem solatium ei contigeri tuisset etiam γέ addi quo magis res extolleretur, et facile, inter arao et στερον excidere potuisse manifestum est on improbo igitur adhamum particulam inserentem: necessariam tamen esse non puto. Advorsus Hermannum autem etiam hoc fortasse argumento uti licebit Duod si versus si ut ille voluit transponantur Creusa οὐ σεσωοῦσα δ' viaita dicens, videbitur Apol inem non sollim propter pueri interitumo sed etiam propterea accusare, quod in amica sua ne postea quidem pepererit quasi Apollo etiam fertilitatis aut sterilitatis mulierum auctor et dispensator esset, quod munus ab eius numine alienum esse equidem redo. quae enim pro contraria sententia aliquis afferre possit haec quo modo aecipienda videantur in scholii ad 43 aut Q dieam. Nunc quidem vulgatum versuum ordinem satis defendisse videor ). subit mox Ionis animum haee eogitatio minus lamen fortasse iniquum Apollinem suisse quam Cretisae videatiir quid' inqiiit si puerum non perire siverit, sed servaverit et in oce ulto educaverit -Αt, reponit Creusa, sic quoque iniustus diei debet v. 372:
Nuper etiam Bellius, Graecus non indoctus, in Philistor I p. 26I, eandein qu ΙΙ-nnus transpositionem versuum ommendavit, eoans tamen λυκ-σα, quum . o υκο- Venet.
30쪽
h. e. si ommii ni gaudio solus perfruitur non recte facit. Τα κοινα κώρ ιατα dici apparet ea quae communia utrique parenti esse deberent quibus qui solus excluso altero fruitur, prosecto iniustus est. Haec quin esset sententia non debebat a B ad hamo dubitari cuius ipsius interpretatio qui palam impune peccat non clam iuste facit' perquam absurda est. Omitto quaerere, quam apta sententia it, sed verba tantum spectabo. Ta κοιxc igitur significare vult i. q. palam subaudiendum sine dubio υδίκαια δρί; ratiis καιρω autem i. q. impune, induetus scilicet eiusmodi exemplis ubi qui aliquid non impune saeit o καίρω ποιεῖ dicitur denique ιονος FSe i. q. elam. alia refutare piget. Ceterum fatendum est collocationem adiectivi siότος aliquid offensionis habere. Nam vim eius ad καίρα, potius quam ad δῶ pertinere manifestum est. Mallem scriptum ταπιγιυ κα- ιιούτοι οὐ δίκαια δρα Nam hane adiectivi sormam etiam in iambicis non respuia tragicis certum St. Ion quum non habeat quod contra dicat orationem alio convertens suam conditionem non absimilem eorum esse ait, quae Creusa de amica ua narraverit; verum quum Creusa etiam plura in hane sententiam dictura videatur huic intercedit v. 375:μη ηυι εα οἶκτον ε4α Ου λελησ1ιε α, Sic enim non improbabiliter ab Iariungo eorrectam arbitror codicum Seripturam καὶ ira in οἶκτον ii Rα - , in qua καί librariorum errore in Vectum esse e versu superiore, καί ',
4εν, οἶμαι ιητεύ- λίαν reo εῖν, perquam credibile videtur Moc viti sublato reliquum versum alii aliter refinxerunt ego, ut dixi Hariungo assentior quod autem idem cum obraeo, quem
etiam adhamus seeutus est, λελη uia ta seripsit, ut esset plusquam perlaetum, Praeter necessitatem laetum puto. Obtemperans Creusa Ionis intercessioni non amplius de huius sorte verba facit, sed revertitur ad amicae illius causam de qua se oraculum consulturam 88 v. 346 professa erat,
Ionemque rogat ut quid iaciendum sit porro se doceat. Ion autem rem factu difficilem esse ostendit . 377.
Κάιινειν fere ut νοσεῖν de rebus pariter atque de hominibus dicitur male se habentibus et dimficultate aliqua laborantibus CL Med. V. 768 ουτος γαρ ανήρ - ριύλιωτ Ἀώιιvo3ιεν - λιΩην πέφαττα τοῖς μοῖς ΘουλεU3ιασιν - Λογου autem . l. de consilio Creusae accipiendum esse patet, ut in Med. v. 588 καλῶς γ ν Dυ- τωδ' υπηρετεια λογω. Difficultas autem in eo constat quod nec Apollo de re quam ipse celatam voluerit responsurus nec de ministri eius quisquam divinare ausurus sit quippe, inquit, si in suo ipsius templo Apollo improbitatem suam revelatam viderit dubitari non potest quin eum, qui huiusmodi vaticinium ediderit graviter ulturus sit. Igitur desiste de consilio tuo:
in his dativum ω εω non a ιιαωτευσεον sed a ταναντία pendere vix opus est dicere. Sunt autem ἀταυνία τω εο non modo quae voluntati. sed etiam quae dignitati atque honori eius Contraria Sunt siαττευτέον autem, quod vel de edendo vel de consulendo oraculo dicitur, ut verbum ιαττευεs αι, hoc quidem loco ambiguam ignificationem habet quum non solum de iis, qui responsa petant, sed non minus etiam de iis, qui responsa edunt, accipiendum sit. Nempe fuerunt qui aut incantationibus aut aliis quibusdam artificiis deos etiam invitos cogi posse opinarentur, ut res occultas hominibus aperirent, quam opinionem posterioribus temporibus pervagatam, etiam uripidis aetate non defuisse videmus. s. Antiquiti. gr. II, p. 332. ue enim Pertinent quae sequuntur . 383:
εους, construi nullo modo potuisse, sed tantum cum infinitivo φρύζειν, ut accusativus ille prosubiecto potius infinitivi quam pro obiecto verbi εκπονηcrosis haberi debeat. Deinde δι sicis νῶν πτεροῖς si si a poeta scriptum credimus, non aliter explicari potest, nisi ut dativum πτεροδtanquam o epexegemate additum esse dicamus Displicuit hoc non iniuria meathio qui πτεροῖν, et Reiskio, qui paullo audacius siriλω σφαγαῖς τί τη Δι, οἰωνῶν πτεροῖς scribi voluit. Equidem nec dualem probo, pro quo pluralem πτερ is positum mallem, nec transpositionem Reiskianam Interpositamque obtestationem; non magis tamen illud epexegema ab Euripidis manu esse credo, sed imputandum librariis, pro deleto aut Oblitterato vocabulo illud reponentibus. Fuit opinor, βροτοῖς, construendum cum φράζειν. Aptum certe hoc esse nemo ditate bitur tutabantur autem dii aut extorum aut auguriorum signis, si minus aperire res occultas indicia tamen dare, quorum ope eo perveniri posset Et Delphis quoque non solum Pythiam Apollinis instinctu vaticinatam. sed extispicia etiam et auguri usurpari 'olita esse constat. Vid. Antiqv. gr. II, p. 317 18 in primo versu adhamus pro εἰς γαρ τοσουτω reposuit icro ατο γαρ, supervacanea non minum quam improbabili coniectura β Epiphonem enim est εἰς γαρ τοσούτου quemadmodum haud raro demonstrati a aut pronomina aut adverbia usurpantur Sic ἴrco in hac ipsa sabula v. I4. τοῖον γάρ, om. l. XIlI, 6 cf. IV, 390. X, 145. XXIII 480. Od. IV, 206. τοσούτου apud Lucian Oxar. e. 30. τοιάδε. Eur Med. I 6 tantum Cie. d. n. d. I, 5 10 33 93. adeo Liv. II, 3, I ibiq. Dravenb. s. and Τurseil. I, p. 352. in versu 393 Hermannus ex akeneidi et Matthiae coniectura scripsit
eumque secuti sunt I artungus et ad hamus. Stephanus ἀνόνητα coniecerat. id quod ex codicumscriptura σκουσα non minus facile, immo facilius fortasse quam illud alterum refingi potest. Placuit hoc etiam Reigkio receptumque est a Nauckio. Sequitur chori sententia v. 395: