장음표시 사용
31쪽
multis variisque incommodis vitam hominum eonflictari, quae vix unquam uno commodo om- pensentur. Similis sententia est apud indarum, Pyth. III, SI I παρ' ἐσλόν ωασα σύνδ αγδω-αι βροτοῖς αρούνατοι nisi quod chorus mala aliquanto litra pro portione bonorum hominibus evenire queritur. Εὐεύτim ut cum Hermanno non modo unum sed etiam eontinuum bonum significare putemus, nullam causam video. Multo minus probari potest artungi mendatio ντα δ' υτ η ψεύρο- αν, cui equidem si omnino emendatione opus esset. Prae' serrem Grotii coniecturam taura εὐσυκῆ - Ax, quam Valevenario quoque laeuisse Video. Diatr. p. 229. Creusa autem, licet tolerandum sibi videat quod mutari non possit exprobrat saltem Apollini iniustitiam iniustum inquit et hic et illic te praestas erga absentem illam, quae nune meo ore quasi praesens loquitur ἐς πάρεισιν οἱ λόγοι In proximo versu ermannus scripsit
ού ' ἱστορουστ ριητρὶ ιιάττις ων 2εῖς, quiun in odicibus aut σύ δ' οὐκ sit aut σύ se οὐκ quorum si alterum utrum praeoptandum sit. praestet haud dubie cri γ' οὐκ, nemadmodum Ηartungus scripsit. 'am γέ saepissime idem fere esse quod γάρ nemo nescit cs Butimann ad Soph. Phil. v. 456. ad Demosth. id. p. 46 Sehaeser appar erit ad Demosth. I, p. 784), neque id mirabitur qui hoc ipsum γάρ nihil nisi γναρ esse meminerit et primitivam illius voculae vim ingseverativam esse agnoscat, sere ut nostrae articulae ja, quae et ipsa non raro usurpatur ubi eorum quae ante dicta sunt ratio redditur, id quod non sine quadam asseverationes fieri consentaneum est is quae diximus in libro 'eparti. r. p. 196 et Curi. tymol. r. II p. 103. Pronomen cri in initio collocatum sic explicaveris, ut cum emphagi quadam efferri dei personam dicas tu, qui deus es ac proin faei leservare filium poteras tamen eum non ervasti Et emphasin etiam ermannus agnovisse Fidetur quum convertat nec tu fecisti ossietum tuum, nec matrem suum ut facere possit
tasse alibi recte tamen de eo tantum dici potest euius orpus ad humandum praesto est. Puer autem dudum, ut quidem Creusa redebat, a seris interemptus et devoratus humari et tumulo condi iam profecto non poterat, sed tantum cenotaphium in eius honorem et memoriam er g . Itaque nisi perquam negligenter et improprie uripidem scripsisse credamus, Pro τά pc reser 'bendum dicemus τώ poc. s. Anthol. Pal. VlI 65l,6 ubi cenotaphium ipsum loquitur ἡ-
Sic enim Hermannus in primo versu non improbabiliter explevit odicum scripturam δα κρὶν - Nam A ante αν, γέ inter hoc et sequens κρε, quam facile omitti a librariis potuerit in aperto est Immerito autem Badhamus hanc emendationem improbans larticulas ὁ - γέ ibi demum usurpari posse autumat, ubi quis alterum refutans aliquid asserat: quod sibi vel ab adversario concessum iri arbitretur am profecto si in refutando altero ὁ - γέ dici oncedit quam ob causam easdem particulas etiam in eo, qui semet ipse reprehendit, quaeque modo dixerat aliquo modo corrigit aut reprobat, usurpari posse neget non perspicio. Utroque enim modo eadem est earum vis, alterius quidem ut indicet quae nunc dicantur, propter ea quae modo vel ab altero vel ab ipso dicta sint, dici, ita quidem, ut eorum aut ausa et ratio, aut consequentia, aut etiam correctio quaedam et reprehensi subiungatur quod ubi fit, ἀλώpraemiit solet Cs. Soph. Med. Col. v. 989 ubi Medipus post facinorum consessionem, quasi corrigendi causa adiungit λ οῦ γὰρ ὁ ξυνοιδα τοῦ I autem santum abest, ut in resutando tantum dici possit. ut in omni oratione adhibeatur, in qua asseverationi locus sit, Hanc enim genuinam eius vim esse iam gupra monuinus Ceterum quum probabilem Hermanni emendationem dixerimus, plane certam esse haudquaquam contendimus Reisvius, quem ar- tungus sequitur ἀλλ Οἶ ἐῶν γάρ scripsit, quod minimo discrimine ab illa distare apparet. Alii graviorem corruptelam subesse rati, aut δελέος si ἐν χρηστερι δε πρὸς τῶν νεῶν coniecerunt, aut a Ut oc ἔδη δὴ κρη σύ εἰ - in quo quid rari esse voluerint. templumne an statuam, et quo exemplo de altero utro verbum χρῶν usurpari potuisse credant, nolo quaerere. Seidlerus sortasse ντλη tio in initi excidisse suspicabatur denique Sanderit in libello animadversionum Belirage gur Eriti u. Erule des Soph. v. Eur. Hildesiae a. 483 impresso, non autem a librariis divulgato sed tantum cum amicis communicato, p. 45, ab uripide nihil nisi εἰ δ' reris Mae ἐῶ κρη τύδ' κτλ. scriptum illa autem si τρος εἰς ψιν ποτέ ab interpolatore quopiam
addita esse eensebat Hoc est hariolari ego vero Hermannum sequi malo. Nox Xuthum advenientem Creusa conspiciens petit ab lone, ut de sermone inter ipsoe habito adversus illum taceat, verita scilicet ne sibi vitio vertatur, quod clandestinam amicas operam dederit, neve quae dixerit, si evulgata fuerint, ecus accipiantur, και raoβῆ λογος ου ηπερ ηιιεῖς ἀυτον ' εξειλίσσosim.
Nauchius scripsit κἀποβη λογος, quia apud Stobaeum Flor. XXlV, 2 non o mori a prima manu κῶ ι αλῆ, a seeunda ci siὀλῆ scriptum est Vix autem tanti aestimanda est Stobae aut
32쪽
eius librarioriim auctoritas ut ad eorrigendam vulgatam lectionem satis causae sit et nescio
an iratio 33i Euripides scripsisset etiam o totius quam i scripturus fuerit. on absimili autem quam Creusa sensu dicit aliquis apud Plautum, Pers ill l 23 inimici famam non ita ut
sere ut Agamemnon ap. Aeschrium Ag. v. l0: ῶτου ψεν Ἀργος. καὶ χεούς ἐγχωριου δικη--MA. te ἀπαρχαῖς, primitiis, niinc de prima appellatione dictis non opus est dicere. Reinde
cui quum Creusa respondeat: ουδεν γ' ἄφι- δ' εἰς ιιέριμναν,
apparet miniis esse μὰψ - - 22 χι- ο erum gravem in1 irem atque anxietatem finimi si nificat alterum autem eliram tantum et sollicitudinem. Αφική σα εις μεριμναν inhoe eontextu nihil aliud esse potest milam advenisti in illud tempus, quum iam sollicita esse eooni de longa tua mora; neque id adeo durum esse puto, ut de corruptela suspicandum sit cum Badhamo, qui ἀ-vlmia pin 'ipiat. - quaeri de niti Cmdiuo quid ponsi ciulius a Trophonio tulerit, v 4is:
sie ei reeis haud dubie librorum scriptura -- έσεται 'axeneidio emendata est. φαίδιουθκε oti est mέγια παιδο , semen ad liberos mereandos idoneum quale ab utroque sexu emitti. heri oportet ut prolineus existat coitus; et hoc est in piriti Noluit, inquit Ille deI
De verbo reo αμ ει plane eodem sensu li lat. Oeeupare id exempla ab Heldio eoruieeta ad Plutaret, Timol. p. 382. Noluit autem Trophonius, utpote non deus sed heros tantum
Draeripere ita Apollo certius et maiore cum lictoritate responsiirus esset. Creusa vero honum rei eventum exoptans non Apollinem nunc sed matrem eius Latonat invocat quippe muliebris ei materni doloris illam, et ipsam mulierem et matrem magis miserituram et apud filium pro se intercessuram confisa quae autem addit.
non mirum si aliter ab aliis intellecta esset nam eonsulto haud dubie Creusa obscurius loqui tur , D ita utim proprie de contractis eum alter negotiis dicatur, 'linc quidem dilatata si innineatione diei apparet de commercio qualicunque potuit igitur fortasse etiam de eo genere mmercii intelligi quod inter deos hominesque intercedit precibus votisque eos euntes, non
minus autem etiam de quovis inter homines commercio et communione, qui aliquam rem ommuniter agunt. Itaque quum οὐ pronomen manifestum sit ipsam et Xuthum designare, horum duorum συμβολαια εἰς Απολλωνα erunt communes preces votaque, quibus eum iam prius licet laustra invocasse videntur, sed contraxerunt tamen iam aliquid eum deo commercii. Nam sieliae eonstruenda fise συμιμολαια ει παιδα σου σου, non, ut nonnulli putarunt, εἰς παῖδα του σου sιεταπεσοι βελτιονα, recte intellectum egi a pleri8que editoribus, qui haec interpungendo seiunxerunt. Loqui igitur Creusa videri poterat de suis et uihi precibus communibus, et meliorem Duam antea succesSum earum optare atque sic verba eius a Xutho accepta esse, huius responsio ostendit, εσται τάδε tacita mente autem Creusam de stupro ab Apolline sibi illato cogitare neminem no8trum saltet; neque obstare dicemus pronomen φυ, uno eum Creusa etiam Xuttium designans. Nam prosecto Creusa illud συμβολαιον inter se et Apollinem stupro Contractum etini ad maritum suum, licet ignarum, pertinere tamen non mediocriter censebat neque ut arbitror, inittria. Erravit inagnoperemusgravius, quum pronomine isto Creusam et Latonam significari vellet quid enim his duabus commune erga Apollinem fuisse dicemus, quod nunc Creusa in melius mutari optareU Nec minus perversa est adham interpretatio, qui prorsus contra disertam Creu8ae rationem non Latonam ab ea sed pollinem invocari vult, ut i sit mihi tibique, et παῖδα σου filium quem tibi peperi. Denique eathii commentlim, qui συιιβυλαια εις παιδα του σου de Trophonii responso, quo uilius ad Apollinem remissus sit, accipi oluit, resutari vix quisquam postillabit. - De μεταπεboc -ονα, in quo προληπτικον s. anticipatum adiecti, usum eino non agnoscit, dici non opus St. lntei roganti autem ullio v. 427:
apparet προφημευει h. l. non de promendis vaticiniis accipiendum esse, id quod ab Ionis officio alienum erat, e significari illo verbo etiam monita ac praecepta a templi ministris edita, qui quid faciendiim esset consultoribus ante itum admitterentur praemonstrarent. aes quae diximus ad canticum primum . . T. De Atio, ubi εrido potius dicendum fuisse videatur, praeter O-beckium ad Phryn. p. I27 et Lehrsitim de Aristarch. stud Hom. p. 14 non inutile nierit etiam Κrugerum audire de attractione l. lat. p. 309, cui quae opponuntur ab Ellendii Lex. Oph. I P. 44, non innia erte satis valida sunt Hoc quidem loco non inepte aliquam attraetionem subesse dixeris, ut designentur quae intromissis facienda sint. - orro quinam sint illi Δελ-cμῖν ἀριστῆς, quibus interna templi curae esse Iuno. 430 dicit, non satis liquet. Iid Antiquiti. gr. I p. 303 Hoc tantum apparet, antistites quosdam nobiliores designari. Exilutarchi autem narratione, de rac des c. 51, constat vaticinanti de tripode Pythiae praeter prophetam etiam ex Hostis quosdam affuisse. - iretur autem fortasse aliquis authum, quasi nihil amplius observandum Sit, Statim templiim ingredientem ) Nam quod dicit v. 432
6 In v. 43 sq. ἔχω δη πάνθ' σων χρήζομεν στείχοιμ- εισω, nihil sacilius fuit quam εχων seribi, id quod adhamus suasit, probante Scheniat in Philol. XX p. 33o, mihi supervacaneum videtur.
33쪽
tori munera exsequenda eonversus sacer tamen non potest, quin iniquitatem Apollinis illo a Creusa memorato casu probatam vehementer reprelienda verbis ad Euripidis potius contemptum deorum Tab ilosorum quam ad adolescentuli eocori personam accommodatis Noυ ετητεος δεειοι Φοι ος, ait F. 450 τι πάσχει , Orcia ενους 'sic tauo v rQoδιδω . Canter eoniecturam τι πάσχωυmerito etiam adhamus sprevit, alias ipse huiusmodi emendatiuncularum paullo cupidior Non infrequens est τι καsκει sic cr δετως dictum CL Hippolyt. V. 342 τεκνον τι πασχεις σwγγόνους κακορρο νεῖς', Aristoph. Pae. V. 385 γ ειπέ sior τί πασχετ' vδQες εστατ εκπεὐηHimor. Verbum γαιιεῖν minus proprie sed admodum requenter apud poetas etiam de iis diei, qui cum virgine non si hi nupta concumbunt monuimus ad prolog. v. 10. In proximo membro παιδας - νησκοντcic caesiελεῖ accusativum pro genitivo ponere Euripides potuit propter similitudinem significationis cum eo quod est περιορῶ y Neque adeo rarum est hoc genu permutationis, ut construantur verba non cum eo casu, quem nativa ipsorum significatio poscit, sed cum Ilio non quidem eiusdem sed propinquae tamen significationis verbis apto, quorum proinde signis-eationem illa quoque induere poterant. Hue pertinent maxime verba asseetuum, de quibus diximus ad . 267 Sed eiusdem generis est quod πεὐφερειν, ruoφεQειν, διας ειν ubi superandi significationem habent eum accusativo construuntur ad exemplum Verbi ικαν, item 4ίστασαι e. s. σου eisdimo Pro φεχσειν, Ἀττρεπε α - pro τινος, iam ' Prisciano XVIII, 25 a. 211eommemoratum ex Alexide, ubi est sere i. q. α δεώ αί τι. λ κατυ ιελειν cum accusati o constructum idem Priscianua l. l. g. 230 ex Antiphonte asserto Porro sim ori γε usitata est vetandi et dehortandi formula cuius alterum exemplum habemus infra v. 1350 aliaque apud fluctium ad Hecub. v. 40S. - Proximorum verborum lectio. και γα οστες N 2οτων οὐ πεφυκI, η- ιιιουσι οἱ νεοί, quin recte a Barnesio ex Iugtino recepta sit pro ea, quam codices habent, o rica τῶν κακός πεφύκει, nemo dubitat. quod autem Hermannus autumat, etiam tam avβροτὸς κακὸς πέφυκε non minum apte dici potuisse, vereor ut probari possit. Nam 'dditum istud participium aut causalis aut conditionalis s. continuativaex aut concessivae enuntiationis sensum inserret, quasi Ion mortalitatem aut causam malitiae aut conditionem opportunam aut contrariam diceret quorum nihil eius menti satis convenire credo. - versu b7 ἀδικιανοφλισκάνει eodem modo dicitur, quo apud Sophoelem Antig. v. 924 τὴν δυσσεβειαν κτήσαιιην, vitio ipso pro vitii exprobratione nominato. Eiusdem generis est δειλία καὶ κακην κεκτησεται apud Euripidem ph. aur. v. 682 Et quod in . . 614 legimus χωρια ληψοειαι Alia haud absimilia olim a me in Observati in ahucydidem proposita repetiit Oppo in commentar. 1
γάρ rationem indicat, cur hypothetie tantum loquatur Poterat etiam ει δε - 2 ιαι γ 27 Quae a Matthiae citatur annotatio mindoini ad Plat Phaed. p. 84, nihil huc pertinet. Nam loqui in Piraeindoinus tantum de muta cum infinitivo, ut μελησας λέγειν est apud Platonem, similiaque Pud eundem in Alcib. I p. II e. et Xenoph. Cyr. VII, 2, II, quorum prorsus diversam rationem esse appreret.
34쪽
τω λόγc πιισαρ υκ ἔσται, et praeserendum o sitisse dixeris nisi metrii obstitisset. Δικαe βιαιων gsuo de poenis Peel niariis intelligendas esse sequens versus olliendit. Etiam iure Attico erimen violentae stuprationis, si quis stupratori βιωων actionem privatam intenderet pectinia lui solitum poterat antem etiam Jγως actio, quae publica erat, intendi, condemnatoque mortis poena irrogari GL de ord iudic Att. p. 323 et 545. - Mox v. 462τας ἡδονας γα τῆς Moμη εας παρος
utrum προιινπιας an, quod Hermanno placuit, mosi ειας praeserendum sit, nolo disceptare. Correptae penultimae exempla non rara esse nemo ignorat. ConfidentiiIs ad hamo obloquar qui elim Coningtono πεet pro πωρος rescribendum censuit, eiusque eorrectioni alictoritatem a Iustino petit, apud quem περαιοῦ legitiir. Potuit sane περ dici potuit autem etiam cistoc, siquidem hoc adverbium non solum de eo quod tempore praecessit, sed etiam de eo, quod aestimatione praestat e praesertiir dici memineris. Si in proximo issimo V. 499: μοι μὲ πλουτoi τε παQος βασιλικων αλαsico τ ειεν lo*αι κηδειοι κεδνων μνων. Itaqlte τας ηδονας recisio νης προιιτπίας σπευδει idem est atque ἄλλου ἡ νη προμφίαν aut προ τῆς Moμη ιας, quemadmodiim κερδος λῆσαι προ δίκας est apud Pindarum Pyth. lV, 140. ἐμαινεῖν eo δικαιocrin ης ἀδικία apud Platonem Republ. I, p. 36 I. io myuo xiv πρ δίκα apud Elirip. Herael. v. 925. Absoluta hac enarratione maximam partem e scholis nostris olim habitis excerpta, id quod nonnullorum causa monere haud ab re silerit iam eo praevertimur, nune quum maxime nobis agendum est.
In dicimus igitur Megi augu*tigΝinii patris patriae boni
sortis constantis sacra natalicia die crastino hor. XII in auditorio maximo ab universitate nostra celebranda omnesque quicunque rebus nostris avent, magistratus regios et urbicos, civiles et militares, omnesque omnium ordinum cives atque hospites ut coetui nostro frequentes adesso volint qua decet observantia et reverentia invitamus.