Antiquae Britonum Scotorumque eccesiae qualesfuerint mores, quae ratio credendi et vivendi, quae controversiae cum romana ecclesia causa atque vis

5쪽

QUAE RATIO CREDENDUE VIVENDI QUAE CONTROVERSIAE CUWROΜΑΝΑ ECCLESIA CAUSA ATQUE VIS,

QUAESIVIT

MDCCCLXXXII.

7쪽

Mmmentum.

Pagina

CU I. De primordiorum aetate ....... 8 12

8쪽

corrigenda.

936352729 20213 1828 132 20 20 32 25 1627 15

Turonenis consilio tonsura postalasse

annatationes

XXV VI m

subaducuntur vero vero

ruberniis

tam quarendum monaterium Nordenhymbr.

a. d. 363. faciat. Turonensis. concilio.

tonsurae.

postulasse. p. 219. hodie.

eum.

annotationes.

XXXV. XLIII.

subducuntur.

Hibernis.

tumoquaerendum. monasterium.

Nordanhymbr. p. 471.

9쪽

Bonifatium, Germaniae apostolum, pontificum Romanorum legatum, prohibuisso, quominus in Germania ecclesia constitueretur, quae tantum sui similis suos, ne ii quidem possunt negare, qui jure affirmant ecclosiam liberam temporibus medii ovi ne- quo in Germania neque alibi potuisse exsistere. Nam inter omnes constat Bonifatium et, qui opus ejus excepit, Carolum Magnum fundamenta jecias ecclosia illius romano-catholicae, quas usquo ad Ompora Lutheri in Germania perduravit inconcussa. Qua de causa de Bonifatio recte non judicabunt nisi, qui quaestorint, qui mori in Germania ecclesiae status, antequam Bonifatius adventavit. Itaqus cum in Gormania ante Bonifatium ofipsis Bonifatii temporibus Scotos Britonesque peregrinantes VRngelium praedicasse constet, iis, quorum interest sine odio et sine invidiaras Bonifatio judicare, ante omnia quaerendum est, Britonum colorumque ecclesiae quales fuerint mores, quae ratio

credendi et vivondi. Eam ipsam ob causam iam Refibomius de Bonifatio verba Moturus pauca de Britonum ecclesia disseruit Mishmgrach. D raradanda I, p. 317-32M. Et quod tunc temporis opportunum erat, hodie necessarium esse nemo ignorabit, qui sorte legerit, quas Ebrardus ostigia sequens ebori Di vorka

lingisoLm GHube hiaden am meis. 1858 do Britonum cotorumque colosia in lucem protulit primum in Niodnori ni solirin fur, histor Theol. 1862 e 1863 et donuo in libro, qui inscribitur Die rose reiacte Missis Bi he. 187M. Qualem de Bonifatio Mardus tulerit sensontiam, nomini erodibilo oris nisi iis, qui oculis quae Ebrardus p. 454 scripsit inspexisint Bonifatium, regni Christi inimicum, servum tenebrarum, longaevo Vitae suae tempor in destruendo regno Christi peracto merito int-fectum esse a paganis, quippo qui pagani non jam fuissent, si illo revera fuissos, qui nominatur, Germaniae apostolus. Quae sententia, odii non novis os Conturiatore enim Magdebur- genas simile judicium secerunt- tamen nova audacia ab Ebrardo prolata at Nihilosocius commenticiam eam osse ita dilucidum

10쪽

in una annotatione ΙΙ, p. 352 sqq. de Ebrardo verba non Θ-cerit. Sed negari non potest ipsum uellerum in iis, qua nisus subregio de Britonum colorumque ecclesia scripsit, novi quicquam non attulisse. Hoc minus probandum est, sed silentio praeterire Ebrardi figmenta uellero utpote extorno, licuisse Iibonio confiteor eo magis Wreneri fuisset in suo de Bonifatio libro Bonifaenus, de Amin de Deutician, n die Roma-simn non Mininum a. 1875 Ebrardi sonisntiam examinare. Sed quanquam in praefatione eam quaerendi rationem, unEbrardua conjocturis nimia confisus usu est, recusavit, tamen in iis, quae sequuntur, justo plus Ebrardo fido habuit eoquo modo illius commonia in ipsam Bonifatii historiam introduxit. Itaque inprimis ipsi ornero crimini dandum sat, quod salsa Ebrardide colorum Britonumquo cessala opinio late jam diffunditur, neque silendum est etiam ornerum, partim ab Ebrardo in errorem inductum parum justa in nostra aetatis catholicos ira incitatum d Bonifatio ex aequo non judicasse. Quod eo misislugendum est, quo plures assensi sunt illius sententiae. palaenim viris doctissimis, qui volumina illa, quae inscribuntur Re- Heracyolo die fur protestantiaeia Theologia und irine iterum edenda curant, orneri de Bonifatio judicium dignum sas visum est, quod divulgaretur. Quae cum ita essent, examinandas Ebrardi de Britonum Scotorumque ecclesia sententiae laborem, quem ne Busatus Winfri-Bo=ά esu ed. . Soherem. 1880 nec ischorus BOn fati . 1881 suum judicaverunt, mihi subeundum eam putavi Roquidem non ita, ut Celtorum occleatae historiam rerum scriptorum more prosequar, sed ita disputabo, ut adumbranda Bonifatii historias inserviam diluendis iis fiotitiis, qua illi, cui nostragena cognomen attribuit apostolo Germaniae, umbram suciunt. Itaque cum opus aggrederer, aegre tuli, quod non solum apud nos Germanos raro de Britonum Scotorumquo colesia dia- putatum est, sed etiam quod quid mirum ii, qui alibi exstant, libri in nostratium ignoratione versantur. Nam pae

letorum et inutilium plures numerat, quam recentiorum. Obsoletum est, quod uenterua, vir doctissimus, d veterum Britonum ecclesia disseruit in Theol. stud. u. Mil. 1833, obsoleti stLingardi, Lanigani, Schmedii libri Has l. ), inutilis autem eat libellus, quem retinius, episcopus Sangallensis, de antiqua Hibernorum ecclesia composuit seses hie de aliis tam iretis. Fretiburg 1867). Sed summa laudo efferenda est, quam Ebrardus non legit, Schosilii de ecclesiasticae Britonum Sociorumque Hatoriae fontibus dissertatio Berotini est Londini. 185l eaquo, quamvisDjsiti sui. OO le