장음표시 사용
11쪽
erroribus non careat, tu ipse auctor postea est consessus Her-gog R. E. 1. Aufl. 11, 20 sqq. , idonea, qua duce utantur omnes do ecclosiastica Britonum colorumque historia disputaturi. Neque saerii Britannicarum Oolesiarum antiqAtaltibus Dublini. 1639 adhuc carere possumus. Concilia autem Magnae Britannia et Hiberniae a Wilhinsio 173 collocta hodie consenuerunt, quia OV eaque optima exstat editio, cujus primi tomi Hasius montionem fecit Guncus an ecclesi fieri documenta relatin to Great miluin and reland M. Hadda an esubbs. UOM. via. 1. 1869 voL 2, 1. 1873 voL 2, 2. 1878 vol. 3. 1871. Haec oditio maximo usui mihi fuit non solum quia continet commentationem, brevissimam illam quidem sed doctissimam, de chia-mato inter Britones o Romanos, sed quia eorum quoque antiquitatis testimoniorum, quae lingua Celtica conscripta sunt, notitiam mihi comparavit. Hi doctrina prassidiis, quibus acce
135 sqq.), Ebrata commentationum censuram scribentes PBr- pauci de nostra ro disputavorunt, denique, quae erielius
lumba Luxoviens disseruit, et qui posteriorum temporum rationem habuerunt, Braunii de Culdois libolius Bonn. 184s of Wathonbachii de Scotorum monasteriorum congregatione Ommentatio in v. uuat, ei achris fur christilitae Arinciologia. 1.18563, exornatus initio rem aggrossus et totam studiis persecutus sum, antequam alio libros cognoscerem, quorum mentionem prius non inveneram. Forte enim invini Looningium Gestalintedes deurachen ista rectus. H. 1878 p. 411 - 447 Ebrardi sententiam examinasse brevi illa quidem commentatione sed omnium, quae in nostra gente de a re conscripta sunt per tres annos optima. Eidem Loeningio debeo, quod cognovi Varini erudes relati si pestat politique et religisuae desines Britannique aumomen de inuasio actaeonne Mem res pr entia par div. an a
tationum prior minoris momonti est quam altera, sed utraque doctissima. Tamen ex utraquo multum fructus non cepi partim Multo melior est si in suo onere perlacta Schoolli de ecclesia Cottica commentsitio in Horgog-Ρliti R. E. VIII, 334-3bb, quam non suo loco editam negligentia quadam praetermisi, doneo libellum meum perfeci. unc maximo cum gaudio illam legi, attamen, etsi in nonnullis Schoellius aliter sensit atque ego, non habeo, quod meis addam integram potius malui legentibus offerre meam commentationem comparandam cum Schoelliana.Djsiti sui. IOO le
12쪽
quia, quae proseri, aliunde jam audi a partim quia alium atque nostrum Varinus sibi proposuit finem Tota enim ejus commentatio altera eo spectat, ut Centuriatorum araoburgensium sententiam res et cum examinans, num jure his sex rebus: 1 tonsurae sorma 2 liturgia missas 3 odio in Romanos 4 baptizandi more 5 seati paschalis computatione 6 matrimonio clericorum, ecclesiam Britonum diversam fuisse a -- tholica censuerint, tum docon nullam unquam Britonibus cum Asia fuisso necessitudinem. Sed alio loco, ubi non speraveram, novi aliquid inveni, quod ad cognoscendam colorum ecclesiae naturam maximi momenti ridotur esse apud Haritvngium Diplomaeiach - historiatae orae ven. 1879 p. 21 sqq.). Quanquam enim ea, quae pauca de Britonum ecclesia aliunde sumpsit - proh doloris Ebrardi quoquo libro - magni existimare non possum, tamen aliis hujus libri partibus multum debeo, neque omittam gratias agere Harthungio, qui p. 22 omnes, quid Britonum ecclesia exstent libri, enumerare conatus sit. ο- natus est, nam complures eum fugerunt scriptores. Cum enim
priore anno in lucom prodierit Warren Litum and ri - σα misio hureh. Orsor 1881, tandom aliquando in hoc libro expletam a perfectam librorum tabulam inveni nec non ex ipso libro fructum porcipere potui. Sed mihi non contigit, ut omnes libros amarronio laudatos, ex quibus utilitatem, seram quidem illam, capturum me eas sperabam, adipiscerer. Toddi L se of in Atrio in lin. 1864), librum ab H and St. et Loeningio frustra mihi commondatum, quia vel in ditissimis gentis nostrae bibliothecis deest, oum apud Warrenium quoque inVenissem summis laudibus elatum, a bibliopola quodam Londinensi postulavi,sod omnia hujus libri xemplaria vendita esse comperi. Sed ut omittam, quibus uti mihi non licebat, usus sum praeter libros supra commemorato in perficienda hac mea dissertatione etiam his duobus libris prior Shonii libro doctissimo et uberrimo, sed sabulis nonnumquam nimis confiso Mene, Cesti Scotia .
quas de Bedae historia ecclesiastica coram juvenibus theologiaostudiosis habuit, ita auxit, ut adumbrandae Britonum et Anglorum historias occlesiasticae non parvas utilitatos praebuerit. Alios denique, ad quos rarius provocavi libros et omnia veterum scriptorum testimonia suis locis commemorabo. Hoc loco nil reliquum est nis ut viris illis doctissimis, qui bibliο- Summam utriusquo commentationis invenies apud Montatim-bert, is moines Poecident. III, 88 491.
13쪽
isocia regia Borolino i t rogias resdonsi si bibliothscas univorsitatis Littingonais praesunt, gratias persolvam, quod nonnullos libros, qui in nostrae urbis bibliothsola desunt, sosque mihi omnium utilissimos mihi transmittondo liberalites curaverunt, et ut a lectoribus petam, ut condonent, quod aliis libris Britannicis, utpote quos adipisci non potuerim, vi coactus uti omisi. Has do libris, qui adjumento mihi orant. Ipsius disputationis Oxordium ab Ebrardo fiat. Sententiae ejus summa haecce sat Britonum Scotorumquo ecclesia, caedeica jure nominanda, quia christiani Britannici et Scotici et nominabantur et orant Culde i. o. viri dei, fregrinantium opera propagata per totam Galliam, formaniam, Helvetiam paullo anto Bonifatii tempora mirum in modum ita florobat, ut una o spiritu et fido quin otiam jurisdictione, quippe quae universa abbatia Hiiensis provincia esset, evangelica ecclesia paene appellari posset, nam non
solum libera erat jurisdictione papali eaque de causa respuebat
errores romanos, sanctorum et reliquiarum cultum, honores virginitati habitos, communionem sub una, alia multa, sed etiam, quod majus eat, omnes hujus ecclesiae Acerdotes, pares dignitate uxoribus non carentes, justificationem ex fide et evangelicam vivendi rationem populum docebant. - rosecto gaudio esset nobis evangelicis, si res ita sese haberet, sed oro dolori tantum abest, ut haec brardi sententia veritate nitatur, ut sero omnis, quae proseri, salsa sint. Quod satis apparobi in
eis, quae sequuntur, etsi permulta, quae contra Ebrardum conscripseram, typis exprimenda non esse censui, ne virum illum et canitio ornamento et magna studiorum varietato et copia juventuti meae admodum venerabilem, plus quam seri necessitas, cogerer vituperare. Sed de nomin Culdeorum pauca praemittere juvat.
Culdei, quorum nomen IVV, MI i, XIII hi saeculi temporibus saepissim occurrit in Hibernia o Scotia, uno temporis erant lorici regulares, simillimi canonicis Shone II, p. 277, 35 sqq. cs Brau p. 19), vel saltem tales esse debuerunt. Nam apud quarundam ecclesiarum uideos ecclesiis enim ascripti Brant earumque reditu, vel decimis dolium vel raodiorum fructibus, frusbantur disciplina adeo collapsa erat, ut, ne dicam de aliis, etiam publio in matrimoniis vel cum concubinis viverent Shens II, p. 56 sq.) Hac ipsa de causa oppressi sunt
Mere analossus to secular cano . Reeves on the ancient chureias of
14쪽
stitutis in eorum locum canonicis sub Augustini regula canonicali viventibus inhone II, p. 384 sqq.). amen, etsi ejecti erant ex compluribus ecclesiis, in quibusdam paullo diutius privilegiis suis utobantur Mens II, p. 399 sq. 404. 15 sqq.), nomen otiam XV ' saeculo occurrit Brau p. 10). Verum nimvero his uidet nihil rei esse cum antiqua Scotorum eccissi dicas. Atqui Ebrardus, qui opinatus legitima
fuisse forum matrimonia eos ipsos legitimos ecclesiae Scottoae sacordotes fuisse putat, aliter censuit. Morum suorum eos esse vestigia secutos affirmat, et ne omnino testimoniis careat haec
opinio, jam illos uideo appellato fuisse contendit. At ipsum
testimonium hostimonio eget. Sod longum est omnia salsa Ebrardi argumenta refellere os contra Ebrardi commentationem in Kahnis
Zoitschr. s. d. hist Theol. 1875 p. 46 sqq. Loening I. p. 423
not. l). Diluam, quo potissimum utitur, argumentum. esse enim Ebrardo nomon uideorum in sermonem latinum conversum apparet, ubicunque in vitis sanctorum, qui vel ipsi in Hibernia nati sunt vel quibus cum talibus necessitudo fuit, sancti illi viri dei appellantur. Atqui nomen virorum dei longe aliam vim habere, atque Ebrardus putat, inde jam manifestum est, quod Romanae quoque ecclesiae sancti ut ipse Bonifatius, Moguntinus, simillibaldus, ichstedtonsis, in ipsorum vitis nonnumquam illo nomine appellantur, manifestius fit, si juro Shenio aliisque Britannia verbum uideorum aliter inis rotandum saevisum est Do qua ro ipsius henii ΙΙ, p. 251 nos. 44 verba transscribero mihi liceat: Ceile Culdoi nim sermons sitico sunt sile-do vel ole-de), inquit, as a substantis meam littε-rali ,,soci μ marit μ, in i ha a secondar meaniam 8σ-
valent of is ei; in his is fili more objectionabie. Vir et
15쪽
Culdeorum explicari non poteat, nisi pauca antea dixerimus de Culdsorum historia o natura. Culdei, quorum neque apud Bedam neque in Adamnani vita Columbae do qua vid infra fit mentio, primum in Hibernia repariuntur saeculo fortasse jam
septimo Shone ΙΙ, p. 251; . an St. II, 1, p. 118 certo octavo H. an St. II, 1, p. 175 in Scotia non anto anuum 842 Η and SL II, 1, p. 118 et p. 147), neque potest dubitari, quin
tunc hac notione significati sint monachi strictioris observantiae Η. an St. II, 1, p. 175, hene II, p. 252 inprimis remitae. Qui cum nonnumquam apud veterea appellati sint deicolae μ, oujus rei testimonia invenis apud henium II, p. 238, kenius verbum Ceil De idem esse putat quod deicolae, eademque do causa remitas in Hibernia Ceile-De sive video appellatos fas opinatur II, p. 251). Prosecto kenius nobis persuaderet, nisi haec sententia ejus arctissime esset conjuncta cum altera, quam salsam esse equidem persuasum mihi habeo. Perperam enim ipsam remitarum Vivendi rationem saeculo demum
septimo in Hibernia percrebuias docet cf. infra). Quae cum ita sint, quae sit nominis uideorum origo et principalis orbi significatio, in modio relinquendum est, donec tenebrae illae, quibus indo ab anno 700 ' usquo ad annum fere 1000 R cclesiastica ootorum historia obscuratur, removeantur. Nobis hoc dolendum non est, nam de Culdoia omnino verba non fecissem, nisi perperam Ebrardus hoc nomine appellasset omnes prioris quoquo temporia cotos, patribus, ut ita dicam, delegans, quod do solis filii constat. Quae perquirendae antiquitatis ratio quam lubrica et dubia omnino sit, hoc ipso loco sponte apparet. Nam videos, quos saeculo Octav eremitassessa invenimus, eosdom tribu vel quatuor saeculis post canonicos fuisse historia oost. Quod unde factum sit, henius, cum certa do temporibus intercedentibus testimonia desint, ex fabulis enucleare conatus est II, p. 254 276), equidem malosa eri nescire nos, quod nesciamus. Nescimus igitur, quando et quibus rebus commoti Culde canonicalem amplexi sint vitam, nescimus quoque, quando et quibus de causis disciplina apud eo collapsa sit. Forsitan bellis, quae cotis cum Ormannis gerenda erant, actum sit, ut Scotorum ecclesia temporibus Soli Bornaria Iaravassensis nonnihil alia videatur esse, atque ineunte aevo medio. Nam non soli uide naturam mutaverunt sodoliam, ut infra saepius videbimus, mores et ritus alii occurrunt saeoulo duodecimo, alii prioribus temporibus. Quae eum ita sint, luce clarius est quaerentibus nobis, quales morin antiquas Britonum colorumque colesiae mores, quae ratio credendi et vivendi, saeculi undecimi et duodocimi rerum rationem amplius habendam non esse, immo solis certisDjsiti sui. OO le
16쪽
o firmis aequalium illorum temporum testimoniis usi qua tionem nostram conemur dissolvere. Qua in re tomporum seriem observare malui, quam nocumulare in unum locum res easdem illas quidem sua ipsarum natura sed divisas et temporibus et locis. Hac ipsa de causa et quia, ut postea apparebit, res ipsct cogit, de Britonum ecclesia st de Scotorum mparatim est dicendum. Primum igitur
qualis fuerit, inquirentibus nobis tres aetates distinguendae bdentur esse, prima quidem primordiorum usque ad annum circus 450, secunda, qua magis nostra usterentium causa, quam ipsa re ansam praebente sejungitur a tertia, indo ab anno 450 usque ad annum, quo Augustinus in Britanniam venit, i. s. 597, tertia denique usque ad annum circiter octingentesimum. Primum igitur
disserendum est. Primordia ipsa quae fuissent, ea osset acilia ad cognoscendum, si sciremus, unde suissent id sat si exploratum haberemus, a quonam fides christiana in Britanniam allata osset. Sed de hac re vix aliquid pro certo affirmari potest. Gildas enim, antiquissimus rerum Britannicarum scriptor, quinatum se esse ipse testificatur' eodem anno, quo obfossio Badonici montis saeta sit cf. Lame em G chielit et ori Eula . 1834. 1. m. p. 104 i. e. anno 516 ' vel 520 vid. Sohol p. 3;Sfovenson, opera Gildae. 1838 p. VIII sqq. votustiora scriptorum monumentu si qua fuerini non comparere queritur historia 4 d. fovenso p. 133. Ipse cum no sermone patrum qui-d- quicquam de origine ecclesiae Britannicae memoria proditum esset, omnia, quae de antiquissimis temporibus enarrat,
mutuatus est ab Eusebio Schol p. 9 sqq.). At is, a quonam fidos christiana in Britanniam allata esset, ipse nesciebat. Νε-que ex iis, quae iidas de suis addidit, quicquam colligi potest. Nam iis, quae refert hist g 10 p. 17 do Albano Vorolamonsio de arone ulloque urbis Legionum civibus, in Diocletiani persecutione martyrigatis, equidem aliter rightius p. 8 haud
scio an fides Bneganda sit. Persecutionem nim Diocletianam Britanniam non attigisse ex aliorum testimoniis quorum seriem videas apud H. an St. I, p. 6 constat. Quae tuis ita sint, Ebrardus do Gilda omnino nihil dixit nisi eum circa annum 450mum stol in Cambria vixisse p. 10 .Djsiti sui. IOO le
17쪽
Sehoollius, cum p. 11 ex eo, quod illi martyres Verolamit Verulam municipio Romano et in urbe Logionum Caerison in Cambria supplicio affecti esse traduntur, suspicandum esse cen-mat oppida illa Romana incunabula quasi fido christiana fuisse, nimiam mihi videtur fidem habuias sabulis. Ex Gilda orgo nihil comperimus de iis, qui primi Britonibus evangelium praedicaverint, neque plura ex Bedae scriptis. Omissi enim, quas de Lucii regis conversione temporibus Eleutheri episcopi Romani facta narrat, fabulis vid. H. and St. I, p. 25 sq. Soholi p. 22 sq.)rosia narratiuncula de Germano Autissiodoronai et Lupo ejus
comito flagiana haeresis eradicanda causa a Gallicana quadam synodo bis in Britanniam missis h. e. d. fovenson P.
hiat Bodaeo, lib. 1, cap. 17 g 39). Sed cum Beda omnia, qua narrat, hauserit e fabulosa St. Germani vita Scholli. 25 sq.), Prosper quitanicus tostis fide dignior os habendus. Qui cum Gormanum, ad actionem aladii diaconi a papa Colostino missum esse tradat inronio a dom. 429. opera ed Baasani 1782a, p. 401 Η and St. I, p. 16 nil restat in hac narratione, quod antiquam Britonum seclesiae cum Gallicana familiaritatem suisse comprobes Familiaritatem illam fuisso nihilominus constat. Nam nonnulli Britonum opiscopi anno 314 φ concilio rotatonsi infor-fuorunt M. an St. I, p. 7. cf. right p. 9 sqq.). Quod, si
hoc concilium centum anni ante fuisset, alicujus momenti esset, sic nullius. Conjecturis ergo relinquitur locus. uenterua et
multi jus aequales et ipsi jam Centuriatore Magdeburgensea Cent. ΙΙ, . , sol. 9 fidem christianam ex si minore in Britanniam allatam esse opinati sunt. Quod, si comprobari posset, non neglegendum esset in dijudicandis colosiae Britonum moribus. Sed quaerentibus nobis, quid huic uonfer opinioni adminiculo uerit, apud ipsum nil occurrit nisi computatio ostipaschalis, qua Britones utebantur. t Britones nequaquam cum Quartodecimanis consensisse, jam pridem viri docti docuerunt Vari mem. II, p. 295 sqq. f. brar p. 19-78). Immo eam opinionem, qua altera illa Muonteri nitebatur, hanc scilicet:
Britonum ecclesiam primordiorum jam temporibus alia usam fas computations sesti paschalis ac Romanam, commenticiam esse sacile comprobari potest. Vetustiorum enim scriptorum ostimonia audionda nobis sunt posteriorum ratione non habita. In
quibus Constantinus imperator haec oripsit in pistula ad ecclesias p. Eusebium vis. Constant ΙΙΙ, 19: idcirco id aequum
reorumque Me Omne judicaverunt, . . . in quod in urbe Roma perque omnem Italis . . . Gassiari Britannia . . . concordi entemsi observa in id Misa quoque prudentia Mentibus nimis a lectatu . . . atque ut summatim ac breviter dicam, placui Djsiti sui. OO le
18쪽
communi omniam judicio, ut sanctissimae paschae eae lacuno demque die celabreratur. Adesdunt Hilarii Pictavonsis orba hascos dilectissimi et beatissimis 'atribu et oepiscopis provinciae Germaria primae
. . . et Provinciarum Britanniarum episeo is Hilarius. - Mulatu gum . . . O et illa O M omia eo amo egestandae liner eo perstitisae de synodis, resegom et g . p. d. Bonod. I. p. 1149 6 1151 of thanasii ad orian imp. syn.eP. Boc. lex a dom. 303 p. d. Paris. I, p. 81 haseos: . . . hanc fidem a re qui Nimeae eonvenerunt confessos msse eamque Uragio suo comprobare universa totis Orbis colerias, nempe Hispaniae Bruanniae, Galliae et . . . Quibus patrum illorum orthodoxorum, utpote qui rerum Britannicarum non ignari fuerint, verbis maximam fidem adjungendam esse inde apparet,
quod festo ipso Athanasio anno 347 conoilio Sardi nai H and St. I. p. 8 et teste Sulpicio Severo anno 359 onoilio riminensi H. an St. I, p. 9 nonnulli Britonum episcopi adfuerunt.
Ergo temporibus Athanasii ecclesia Britonum a communione ecclesiae catholioae neqv fido neque moribus dissentiebat Gildas
igitur hist g 12. p. 19), quem Beda sequitur h. e. 1, 84 223,
cum dicit Arianam perfidiam transmarina vomentem Venena m-
tres eoisse sejungi videtur rem verbis auxisse es Bright p. 12). Pelagii autem doctrinas qui faverent, paullo post in Britannia suisse permultos suspicandum est non tam quia Pelagius natione erat Brito jam non in patria sua Pelagium domisso constat quam ex Prosperi de misso Germano Verbis, quae Agricolam, elagianum, Severiani episcopi elagiani, filium o clesias Britannias dogmatis sui insinuatione corrupisse testantur
chron. a. dom. 429 p. I, 401 Scholi p. 6 donique ex libello illo, quem iisdem soro temporibus Fastidius, natione Brito tostanto Gennadio, flagianus est ipso libello, de vita christiana composuit Migne atr. lat. 50, 2 p. 383 sqq. s. agenman in Horgog-Ρlit R. E. Art. Fastidius). ano flagi haeresim Gor-
manus duobus itineribus eradicasse dicitur vit Germ. H. and St. I, p. 16 sq. 18 sq.), rosperus autem de Coelestino papa Germanum mittente non plura quam dum Romanam, inquit, insulam studet servare catholicam conis Coll. 21 op I, p. 197Η. an St. I, p. 16), itaque dubium est, num rori tempore evanuerit in Britannia hasresis Pelagiana. Sed prosecto dubium non est, quin, omissis, quae de doctrina Pelagii commemoravimus et jure omissis nam paene totam illius temporis colosiam docuisse constat tali ratione, quae olagii doctrinae similior fuerit quam Augustini Britonum ecclesia, quoad imperium Romanum in Britannia constabat i. e. a primordiis usque ad annum circiter 50 plane orthodoxa sit habenda. Djsiti sui. OO le
19쪽
Quas cum ita sint, nobis non opus est scire, a quonismovangelii doctrina in Britanniam allata sit. De qua re, cum nullo modo fidem christianam recta via ex orisnte in Britanniam allatam esse omnes consentiant, in duas sententias discodunt
viri docti. Alii Gallos Britonum apostolos fuisse affirmant, quorum ritibus occlesiasticis, liturgiae lectionibus acris, hymnis secundas aetatis ecclesiae Britannicae ritus, liturgiam, lectiones, hymnos similia fuisse luco clarius est vid. Warren p. 6 et loeos ibi commemoratos), alii liquo minores numero auctoribus Romanis Britones ad christianum fidem transiisse sibi persuaserunt Scholi, p. 48. Haddan), alii in medio rem stinquunt Bright p. 13. ano controversiam disceptari nostra parum intereat, dummodo ecclesiam Britonum orthodoxam fuisse concedatur. Nec tamen silendum esse putavi proximo anno arrenium, virum doctissimum, perplura attulias argumenta, quae
comprobarent, fidem christianam x Gallia ac quidem ex urbibus Lugduno et Vienna temporibus Irenaei in Britanniam transmigrasse Warre p. 46 - 58). Quae sententia cum ex ritibus in Britannia usitatis neque oorum, qui cum orientalibus congruunt exstant enim tales Warre p. 55 - neque eorum, qui simile sunt Gallicanis obscuram relinquat originem, digna mihi videtur, quam assensione comprobemus, quamvis, quae de tempore, quo acta esset illa transmigratio, Warrenius attulit, incertiora esse negari non possit. Nam quid incertius, quam quae apologeia proserunt de ecclesia succrescents Sed quid ad romyUt sint incertiores, quos subduxit, calculi, certior est ipsa res, certiora illa argumenta, quae rituum natura nituntur. Quinetiam duas alia res commemorem quae Warreni haud scio an majorem fidem afferant. Quarum prior est, quod symbolum, quo Britonos in baptismatis ministerio ineunte saeculo quinto usi esse identur, quantum cognosci potest ex symbolo illo regularum fido more et contracto et aucto, quod exstat inlatricii, Hibernorum apostoli, natione Britonis, consessione H. an St. ΙΙ, 2 p. 297.
Η n, Bibli his de Symbole. 1877. p. 268 -- ita discrepat
cum ea symboli apostolici forma, qua Romani tunc temporis utebantur Hahn, p. 13 sqq. s. Harnach Art. Apostolicum in Hergog-Ρliti R. . ut Romanos Britonum apostolos suisse tibi vix persuadeas, o orientalibus symboli sormis, quibuscum Irenaei symbolum congruisse apparet ex regulis fidei, quae apud ipsum reporiuntur Hahn, p. 1 sq.), similior est, quam ulli occidentalium
symbolorum formae. 3 Pro dolor si ipsius auctoris additamenta et verborum in codicibus corruptelae impediunt, quominus accuratius hoc symbolum Djsiti sui. IOO le
20쪽
Altera etiam sui ipsius causa commemoratione digna videtur. Cuique enim, ut opinor, Gildae libros logonti conspiouum
videbitur, quod Gildas ep. g 74 sq. mentionem scit do lanatio
et Polycarpo verba proserena ex hujus martyrio et illius ad Romano epistula. Nonne haec res, etsi conatat ex Gregorii Turonensis de gloria martyrum libello c. 86. Migno, . . 1, p. 82. s. arron, p. 99 martyrium olycarpi in compluribus Galliae colesiis recitatum esse in celebrandia eucharistia mysteriis, - nonne, quaeso, haec res idolu lassicare consuetudinem misso antiquas Britonum ecclesiae cum urbibus Lugdunos Vionna 3Ηasoras primordiis. Ad alteram jam veniamus ecclesiao Britonum aetatem
inde ab anno 450, usque ad annum 5sT
pertinentem. De qua priusquam disserere incipiamus, memineritis, qui haec legit, eo ipso aemio, a quo initium capit, alibi quoque quin etiam in omnibus occidentis torris antiquitatis instituta corruisse, nova quaedam exstitisse. Quocunque spectaveris, in doloribus quasi puerpera tunc suisse mundum invenies. Neque aliter in Britannia. Eundem enim fortunae exitum tulit, quem multa aliae imperii Romani provinciae. Nam bona illa, quam extremis imperii Romani saeculis in Britannia invenimus, ecclesia oondicio medio sere saeculo quinto subito conVΘrsa eat, cum Angli Saxonosque pagani Britanniam invasissent, o Britonos ab iis rejecti partim occidentales Britanniae partim transmarinas Gallias regiones petere cogerentur Gildas hist g 25, p. 32). Anno etiam 455 tostibus annalibus Cambrias do quibus cf. Scholi, p. 37 sq. macha comminatum est cum a Leone episcopo Romae m. an St. II, 1 addenda p. XXII),
sed postea, etsi frequontissimum commercium cum Gallia saltomcum Armorica cui hodie nomen si Breta e Britonibus nunquam non suit os infra et arron, p. 58 sqq. nullam Britones cum ceteris occidentis terris nullam cum Romanis socio-tatem habuisse videntur dono anno 597 Augustinus in Britanniam venit. cum aliis comparemus. Satis sit commemorasse, illud ,hominem factum et illud a quo est omne principium deniquo illud perissum Christum faeta sunt visibilia et invisibiliaJ non nisi in orientalibus symbolis et apud ipsum Irenaeum inveniri. Vim suam accipit haec vox haudquaquam ex controverata quadam de tempore festi paschalis sed inde, quod propter computandi difficultatem varia passim in occlesia universa erant opiniones vid inis. Djsiti sui. IOO le