장음표시 사용
11쪽
Inter otium theologicum, quod in urbe Μonacensi mihi transigere contigit aulicam hibliothecam, principem ceterarum rarespiratine frequentavi et numquamino nova cognitionis et voluptatis auctus accessionexedii. Lubentissime autem in legendis et rotegendis bibliothecae St. Emmoramni ex Balisbonensi monasterio S. Emmeramnsi d dicat huc transportatae, libris versatus sum. Praetem enim quod eam aulo script rum theologicorum genere, praecipue urtem libris ad historicam theologiam specta tibus, splendidissime exorn tam vidi, externa quoque praesidio, ad interiorem ejus notistum p/rveniensi, ita coni sti in erimi,
12쪽
VIII studium meum indies augeretur et acoesId retur. Liceat mihi grato animo memoriam Viri de hac S. Emmeramni bibliotheca meritissimi repetere, qui ea bene ordinata egregium catalogum composuit, catalogo ne dota addidit atque notitiis egregiis ad rem literariam pertinentibus larga manu instruxit. Innuo Colomannum an filium,
coenobii Ratisbonensis monachum ' i 809
cui quam multum cum in omni historiae genere debeam tum in hoc potissimum labore, de quo statim uberius dicturus sum, bene scio et Persentisco. ovum profecto in eo testim nium improbi illius lahoris, cujus exemplati dissustra quaerimus, onte oculos habemus, quo Benedictinorum ordo saluberrima P tione quondam litem auxit, sustentavit, adiuvit. Porambulanti mihi hano bibliotheeam
in oculos Incurrerunt eodiees quidam, in qu evm onto nomon Viridos, quod nunquam non sine quodam reverentiae sensu exaudivi. Inspexi eos accuratius a gaudio sere tripnatavi, cum in unum mihi incidisse viderer, ius argumentum si non plane incognitum
13쪽
lX fuit, tamen quoad eius scio in notitiam ceterorum theologorum non perveniti Liber modo dictus bibliothecae Emmeramnensis titulum gerit Petri Abae lardi Sententiae. Hae in triginta septem --pita disposita sunt. In legendo primo e Pite permagnum utique consensum cum I Mtroductione Abaelardi animadvertore liust tPrior verba prorsus eadem η. Usque mediam capitis XV partem' huius conse sus vestigia inveniuntur, ita tamen ut capito I. -XV. Introductionis in capite --
2 Hac o romabillonius, qui codicem nostrum in itinero per avariam facto obiter tantum inspexit, Introduetions Petri se libram no- atllum unum eundemquo eas collegit quod voromabillonius in linor Germante p. 10 proposuerat, Autores historia litteraria Gallorum in dissertationibus nuper vitam et seriptu
Ahaolardi eonisina tomero repetunt. His relitter de In raneo T, XII p. 18. n. cis. quoque Andreas uorcotanua D Chiusne in opp. AbaoL p. 1160. si abillonius, Annin ord. N. Bonod T. V. p. 357. 3 Introd. . 1007.
14쪽
codicis nostri non ad verbum expressa, quemadmodum ii opinati sunt qui obiter hos libros inspexisse videntur, reperias, quamquam vario modo inter se conveniant. Quae praeterea in Introductione admini, non amplius accurate sed modo summatim, ita ut et verba et ipsa argumentatio prorsus differant, relata sunt. Filum orationis in Inlr duet L. III. c. , media in re abruptum
esse constat. Noster autem codex mat
viam aletro in Introductione tractatam ulterius persequendo cum ea, quae de attributis Dei in Introductione desiderantur, adjicit, tum alias quoque dogmaticas quaestione a tingit. Haec in universum de argumento codicis nostri eiusque relatione ad Introductionem Magistri eisi. Iam autem, ut videamus, quo iure hic liber Abaelardo vindicari possit, ante omnia quaesti proponenda esse videtur, num libri cuiusdam Sententiarum obaelardo adscripti vestigia Abaelardi tempore vel apud eum vel apud alium virum, em tempore Viventem indagari possint Atque ita pro-
15쪽
XIseoto est. Bernardus enim Claraevallensis in quibusdam epistolis inter alia Ahaelardi scripta etiam Librum Sontentiarum λenumerarit atque etiam locum ex hoc scripto allegat loreb Gualterus a St. Victore
diei Thoologias, ad manum est enim. Legit o alium, quom dicunt Sententiarum ejus, nec non et illum, qui inscribitur, cito teipsum: et animadvortito quantam et ibi an- voaeant segetem saerilegiorum inique errorum, quid sentiat do anima Christi, do persona Christi,dorassesnsu Christi ad inferos, o sacramento altaria, de potestato Iigandi atque solvendi, do originali peceato, do concuplaeensia, do peccato doloetationis, de p. infirmitatis, do pece ignorantias, de per poeeati, do voluntate peccandixeI. - R. v. lso ad Innoeentium Papam: atarium nostram rodomitonia, AEleut in Iibro quodam Sontontiarum ipsius is uom in quadam riua expoaulano piatoIae ad Romanos Iogi, temorari incrutator madeatntis aggrediens, incipas atatim auae disputationis exordio coleariati eum unam omnium do hac re diei osse sontentiam ε ipsam ponit ac pernit et gloriaturis haber meliorem.
16쪽
XII mentionem tractatus cuiusdam iniicit, qui sis titulo Sententiarum circumserretur 4 que aetardo addictus esset Guinem&P-vorha huius tractatus roseri'. quae tamen ita se habent, uti prorsus ab iis, quae nosterres nostri per Apostolos in hoo convoniunt, quod diabolus dominium et potestatam habeat nuper hominem, et juro sum possidebat, ideo aestieet, quod homo et libertate arbitrii, quam habebat, sponte diabolo eonaeuait Aiunt namque, quod si quis Iiquem vicerit vietua iuro victoris seros constituitur. Ideo, inquit, icut dicunt doctores, hac necessitato inearnatus est filius Dei, ut homo, qui alitor liborari non potarat, per mortem innocentia iuro Iiboraretur a jugo diaboli. Sed, ut nobis vidatur, ait, ne diaboIua unquam jus aliquod in homino habuit, nisi orto Deo permittente, ut arcerarius no filius Dei ut hominem liberaret, earnem assumsit. 6 Gualterua, in libro suo conara IV. Labyrinthoa Gallias, de quo habes oxoemia pud C. L. Bulaeum, in hiator univ. Parimo is T. u. p. 200. 7 Buissu L, Contra Abaolardum mesertim Rot propior tractatum quendam, Qua erat hielitesua: Inelpiunt Santontia a Divini Latia; et hoe initium: omno sitiente vente M aquaa et hibito amies, inebriamini eari imi vim , in
quo multa continebantur hamosas et peolanae voeum novitates ol.
17쪽
XIII codex exhibet, differant. Tantum deinde arues ut ex iis, quae de argument totius libri
disputat, evinci possit, nostrum tractatum unum eundemque esse cum libro ab eo commemorato, ut contrarium etiam inde emoeroli a Pauca enim quae affert Gualterus haud parum abhorrent a simplici dicendi mnere, quotetrus tractatus suos aperit existimares potius hoc superbum dicendiis nus, ex rhetorum scholis repetitum, haec sesquipedalia verba a vano ac garrulo h inino Tanquelmo vel simili quodam ammtulo prosocta esse, quam ab Abaelardo vero ac asto usarum alumno. Aliter se res h o cum Bernardi testimonio Quae enim hieo ex libro sententiarum et Commentario
ia Romanos in medium affert in v. Ih0 ,
non quidem verborenus in libro nostro imguntur, sed quoad sensum eadem se nobis offerunt in .s Ch. e. XXIII. nostri eodiei nee nonis XXVIII. a. sin. Cum hi Ioela comparandua eat Abasiardi Commentarius in p. ad Romanos opp. p. 550 - 55M. Expositioni do redemtione porchristum saeta has fore orba addit AbaoIam
18쪽
XIV Sed mirum Abaelardus ipse contra testem modo dictum surgere videtur, qui alicubi ait η quod autem capitula contra me script tali sine amicus noster concluserit, ut diceret: haec autem capitula partim
in libro theologiae agistri Petri, partim in libro Sententiarum eiusdem, partim in
libro, cuius titulus est Scito te ipsum, perta sunt, non sine admiratione maxima suscepi, cum numquam liber aliquis, qui Semtentiarum dicatur, a me scriptus reperiatur, Sedisicut cetera cuncta contra me cap tuisita et hoc quoque per malitiam vel ignorantiam prolatum est Sed quis est, quin videat, utrumque, Petrum et Bernardum ymo a veritati convenienter haec diceret tuisse Maelardus cum summa animi fiducia se nunquam talem librum composuisso,
dus uua quidem Ientu au loco exponemus. ne nutem succincte, quantum ad expositionia brevitatem pertinet, do modo nostra redemtioni quod videtur nobis sussciat a qua vero desunt perfectioni, Theologia nostra traetatui
19쪽
XV si nunquam eiusmodi titulum libro a se
scripto proposuerit, contendere, Bernardus contra sine errore tractatum quendam, qui
titulo Sqntentiarum non a Petro sed ab alio quodam homine insignitus erat Aba lardo adscribere potuit. Huc accedit, quod Bernardus in iis locis, in quibus de titulo libri sermo sit, non satis perspicue ac definite loquitur cis annot. n. M. Quum igitur externa testimonianon m&tent, Maelardum librum, qui adversariis ejus atque aliis viris doctis sub titulo Sentemtiarum innotesceret, composuisse, porro imquirendum erit, num interna testimonia id probent ac flagitent, vel num diserta indicia in eo ad.int, hunc librum ex aelardi manu prodiisse. Ad hanc quaestionem solvendam ante omnia locus 'spiciendus erit η, in quo auctor libelli nostri se ipsum nominat atque accuratius depingit. Dicit enim quod qui dem, quia in epistola ad Romanos super eum locum Iacob dilexi res diligenter e
to e. XXIV. li AbasI. Comment in p. ad Rom. opp. p. 646ae
20쪽
XVI pressi, hoc quasi notum praetereundum existimo. Haec verba haud obscure significant, autorem nostri scripti ab autore oommentarii super ep. ad Romanos non differre. Huno autem commentarium Abaelardi opus esse genuinum extra omnem dubitationem
positum est. Quodsi igitur non in suspicionem incidat, callidum quendam interpolatorem haec satis dextro finxisse, Abaelardo quoque librum Sententiarum , quem dicunt, tribuas necesse erit. Huc porro facit, quod finis atque argumentum totius libri, inprimis comparatione cum libro Introductionis in theologiam instituta η, ad Petrum eius amtorem lectores ablegat. Introductionis enim autor statim ab initio animadvertit, se in teriam suam in tres partes divisam tractat rum, primum de fide, dein de caritate, denique de sacramentis locuturum esse. Quemadmodum autem Introductio ad posteritatis manus pervenit, ne priorem quidem partem,
42 Si ad filis et aliateriain purae , sin rari quoquo possit liber Abaolardi qui inambitur: Theologia Christiana, quem habes apud aris-nium in Thesauro Anoedot T. V. p. 166 q.