Epitome theologiae christianae: ex codicibus Monasterii S. Emmeramni ...

41쪽

XXXVII

summis meis votis est, ut liber mox appareat atque simul cum nostro libro atque iis quae prius ex Bibliotheca Caes rea Vindobonensi exhibuimus fragmentis, studium Maelardi apud aequales denuo excitet, unde demum efficietur, ut omnibus Mae- lardi operibus collectis atque simul editis monumentum tali Viro dignum exstruatur. Dum hoc speramus et expetimus, sub finem verba subiungimus cultoris Melardi, qui summa eius reverentia abreptus, tempore tristi, haec eloqui ausus est: ave et vale

m Maelarde redivive, tibi ipsi tuisque cineribus Phoenix et a veritate, temporis filia,

tum reddet, quod in eonaeaa Benedietinorum Parisiena anto seculum habebatur, de quo a tentua l. e. hae sero enarrat: at pene nollo uado Abaelardi libor, in quo genio suo indulgena, omnia Aristiana religioni myatoria in utramquo partem erant, negan quod asseruerat, Maerens quod negaverat quod opua aB- quando publies juria faeero eogitaverat noster Αeharina, verum aerio Examinatum notarnia

tenebria potius quam Ius dignum do virorum eruditorum onailio axistimavit Cis Bistolae litteratro de Ia Franea I. e. p. 131.

42쪽

XXXVIII in lucem erute Hoc tibi diotum tolle

memor rAt mihi quod vivo detraxerat invida turba, Post obitum duplici Monore reddo honori Dabamaa mnaei, in spatam Panebasis Vigiliis,

ΜDCCCXXXV.

43쪽

PETRI ABAELARDI

45쪽

Caput I.

quod nostrae alntia summa in fides, harita et saeramenta,e qiud sint haec singula.

Iria sunt, ut arbitror, in quibus humana salutis summa consistit. Scilicet fides, haritas et aeramenta. Spem autem in fido, tanquam 'peciem in genere, comprehendi existimo. Est quippo dea

existimatio rerum non apparentium, hoc est sensibus orporis non subjacentium Spes vero os existimatio alicujus commodi adipiseendi, quando elli- eo quis credit o aliquid boni assecuturum esse. Est igitur fides tam bonarum quam malarum rerum et tam de praesentibus quam do praeteritis e futuris, leui in principio enchiridi beatus disserit Augustinus Spes autem tantum do bonis est e. d. futuris. Exspectatio siquidem alicujus incommodi non tam spe dicenda est quam desperatio, id est dissidentia a bono. Caritas eat amor honestus, qui ad hoc scilicet rosertur, ad quod debet, ut a Deum ipsum propter fide et Proximum propter Deum diIigamus. ihil quippo amandum est, nihil omnino faetendum, nisi propter Deum, ut in Deo finem omnium eonstituamus. Unde ipso A et a dieitur, ideat prinoipium et finia. Principium quidem supra.

46쪽

mum, a quo omnia. Finis, id est finaIta ansa et suprema, propter quam Omnia. Θquo enim como-dero nec dormire et uxorem dueero nec omnino aliquid facero non propter Christum debeo. Alioquin bestialiter, nostris tantum voluptatibus dediti viveremus. Comedero autem propter ipsum debemus, ut corpori quod suum est et nobis ommissum est ad militandum necessaria inpendamus, quibus in ejus obsequi sustentetur. Similiter et dormiendo ipsum refietamus ut vigilare eum oportet, in Qua Iaudibus valeamus. Uxor quoquo ab eo, qui eat incontinens, ducenda est, non solum ad filio generandos, sed no eum fornicatione offendat. Sic et cetera propter ipsum facienda constat. Alioquin frustra remunerationem exspectaremus, si, quae gimus, Propter ipsum non faciemus. Quod diligenter apostolus adtendens in epistola ad Corinthios ait: Sive ergo manducatis si vo bibitis sivea Ilud quid facitis, omnia in gloriam Dei facite. Sacramentum est visibilo ignum invisibilia gratias, Veluti eum quia baptigatur, ipsa exterior ablutio eorporis, quam videmus, signum est interioris ablutionis animae. Cum ita homo interior a pece tia mundatur, sic extortor a sordibus earnalibus I

vatur.

caput II.

De fide, quae et naturaliter praecedit.

Nune autem tribu aupra positi breviter asty nati atque deseriptis de ingulis diligentius agamus, quantum ad aupra saltam humanae aluit aurumam

47쪽

ntituor viderer, et do hia praeolpus, qua majoribuaimplieita quaestionibu .aa videntur. A primum

de fide, qua naturaliter steria prior est, tamquam honorum omnium fundamantum. Quid enim perari, ut apernium amari potest, nisi priua radatur erodi autem potes. si non ametur vo sperotur. x fido igitur pas nascitur, eum quod redimus bonum nos adopturo esse . per mi miserieordiam eonfidimus. Undo apostolua fide est nubstantia pellandarum Terum, hoe a fundam.ntum et origo, undo ad sp xanda aliqua perdueimur, uredendo eilicet, primum Q. Easo, ut postmodum speremus. Argumentum non apparentium, hoe est probati quod sint aliqua non parentia. Quia nemo enim fidam non ossis duburat, ex hoe portet, ut aliqua non apparentia allo oradat. Cum fidos, ut dictum est, proprie non die tu nisi de his, quas nondum apparent. Undo Iuxta apostolum eum nune tria manoro dieantur, Millest fidos, apes, aritas. Sola earitas nunquam excidet, eam hi quam in futuro mansura. Ex quo e merito major dicitur, tam dignitato perasvorantiae, quum Tamunorationis eruo, eum sellieo sola, ut aestimo, ramunsration a digna. Si quia autem de apparentibus quoque fidam habori dieat, fidem abusive non,inat. Reperitur tamen dea dies de apparontinus,

aieu do non apparentibus Iris utroquo antem pra . manibua exempla habemus Gregorina homilia m. lib. I vans eum apostolus dimet se autem fidea. atantia te. Pro et liquot, quia fides illarem eaerum εα Rr moarum, qua appareri non pollaunt. Quae iam uni apparentia, fidem non habent, sed

agnitionem. Idam dialogo libro quarto e. Cum

48쪽

Pauida dieat, eat dea a. te hoe veraeiter debee eredi, quod videri non potest am eredi iam non potest, quod videri potest Augustinus super Ioamnem at nunc dico vobis prius quam sat, ut cum laetum duerit credatis Quid is hoc cum magia hoc redere habeat, antequam sat id quod erodendum est. Hoc est enim laus fidei, si quod ere4tiue non videtur Numquid magnum est, si id reditur, quod videtur Secundum illam domini aententiam, qua discipulum arguit, dicens: quia vidisti me, eredidisti Beati qui non viderint; et rediderint. Sed D aliud vidit o aliud redidit mortali quippo homino divinitas videri non potuit Hominem igitur vidit o dominum consessus est dicens, Deus meus et dominus meus. am ipsa fides sio est diffinita: Fides est substantia etc. Quapropter quid sibi vult, ut eum laetum fuerit iredatis am et illo cui

dictum est quia vidisti me et c. non hoc credidit, quod idit, ernebat enim carnem, eredebat Deum in earne latentem. Sed si dicimus credi, sua videntur, sicut dicit unus quisquo, o oculis suis credidiaso, non tamen ipsa est quae aedificat in nobis fides, sed ex robus, quas Videmus, agitur in nobis, ut ea eredantur quae non videntur. mis ergo et aliis multis, quae indueer possimus testimoniis, Patet, si m 'do proprio modo improprio diei, eumaeilicet is m solum do oeeuitia sed la maniferata fidos dieatur Sunt autem plura etiam ad Deum pertinentia, qua credi vel non redi nihil intereat

noura, quia iv credantur alvo moti, nullum ineu

frimu perieulum lut at exedam , Deum eras pluviam daturum vel non, va huic homini miseris

49쪽

eordiam impensurum, vel non, vel al eredamus Christum hujus vel illius statura fuisse, vel non vel in hae civitate praedicasse, Vel non.

Ei igitur qui de fide ad aedificationem loquitur

ea ον tractare ne docere sumoit, quae, at non eredantur, damnationem pariunt. Hae autem ea sunt duntaxat, qua ad fidem catholieam apoctant. Eat autem fidos atholiea i. e. universalis, quae ita omnibus necessaria est, ut nemo discretus absque ea

salvari possit. Vel eatholica fides dicitur univera Iis ideo, ellicet quod nos unum facit vo quod nos unitioo. Unde Athanasius, eum praemisisset, haecos fides atholiea, Matim illud aperiens undo dicta ait atholiea, addidit Quam nisi quisque oto Sunt et, qui velint atholieam fidem diei ad differentiam fidei haeretieorum non ubicunque eum eelesta dii tatas, o quasi in angulo latitantis

Cirea quae fides atholica consistat.

Fides autem atholica partim circa ipsam divinitati naturam, partim ire divina beneficia et quaseunquo Dei rectissima dispensationes vel ordia nationes eo istit, quae nobis diligenter apostolorum Veh sanctorum patrum symbolo sunt expressa Aeprimum do his, qua ait divinam naturam pertinent, disseramus Qualiter scilieet in una et in eadem penitus divina substantia tres persona credanturo quid in uno Deo rationis o utilitatin haec' beat personarum distinetio. Primum igitur hane fidei summam do unitat aeuieo a trinitato divina

50쪽

propo uina, dein propositam, prout dominus dederit, duae inua.

Caput IV.

Quod fidei summa an in uritat a trivitato divina.

Christianao igitur fida religio unum aοIummodo

Deum tenet allo, unum omnium Deum, unum omnium reatorem, unam substantiam alvo agentiam

incommutabilem penitus et implitem, ut ne Pars aliqua, ne aliquid, quod ipsa non sit, vel fuerit, posse nesso, quam per omnia sola praedicat et ae- eundum unitalom, hoe exeopto, quod ad pernonarum pertinet multitudinom. Huie itaque tam implici atindividua substantia troa persona sibi per omnia eoaeternas et eoaequalea, non numero ae propri tatibus dirigas, veraeiter confitetur Deum patrem et filium ejus Deum, piritum anetum ab utrisquo pro-eedentem. on eat autem una persona altera, Ileotait hoc ipsum, quod altera. oque enim, qui patersat, filius est e spiritus sanctus est, nequorius filius est, pater ea vel spiritus anetus sed, quod pater ost filius est et apiritus anetus si et B eonverso. Idem quippe Deus tam pater est quam filiu is apl-

ritua anetus. Unum prorsus in natura, unum tam in numero quam substantia, ae iuxta eorum pro

prietates ita personaliter distinguuntur, ut Ilus ait late, quam illo, non aliud. Unde Sodalius: Non quia qui anmmua pater est et filius hi sat, od quia quod summu pater eae et filius hoc est. Proprium autem est Dei patria ingenitum allo, id ast a uoipa non ab alio oriatero, leui mi proprium eat, solo patre gentium eam, non laetum, mereatum