장음표시 사용
21쪽
XVII de fide, absolvit, sed media in re in disp.
tatione de attributis Dei inchoata, thema uberius tractandum imperfectum reliquit. Abaelardus nempe in Introductionis L. III. c. 3 ait se jam de tribus divini numinis attributis, de potentia sapientia bonitate, accuratius exponere velle. Initium capit a potentia ab hac ad sapientiam transit sed media in expositione de hoc divino alis, buto, immo in media periodo rem suam inissam facit de bonitate ver ne Verbum quidem legitur. Ita quoque de secunda ac tertia parte de caritate scilicet ac sare mentis Ini ductio nihil amplius proseri. Noster jam libellus, quemadmodum dictum est, usque ad articulum de sapientia prorsus idem argumentum exhibet atque Inis ductio in Ubi autem Introductio in mat
13 Sansilius quoquo ex onsensu argumenti intractatu nostro propositi cum argumento Intro- duetionis non oΘειαν libri nostri .ed αυsεν- τιαν potius colligendam esse putat. Ait nim: neque liber isto Abaelardo abnegandus eat ad causa, quod magnam partor ex ejusdem I
troductiones in ThooL exeo tua sit. Id enim
22쪽
XVIII ria tractanda desinit noster Codex pergit nec non inceptam materiam dispositioni, in
Introductione propositae, accomodate absol
vit. Capito XXII de bonitate divina disputatur. Capito XXHI-XXXVII quae reli
quae partes, tractatus de aritate et sacramentis, adduntur. Ita liber noster finem quendam, quem in Introductione Petrus tamquam suum profitetur, persequitur, quod,
siquidem ratio qua id fiat Maelardo digna
esse videatur, non sine magno momento in
seprio vostri libri defendenda esse potest Atque profecto argumentum libri nostri Petro haud indignum iudicari potest. Nunim si Introductionis uum libro nostro
Abas ardo haud ingesitum fuisse certo persuadabitur, quisquis Hua Theologiam Aristianam eum ejusdem Introductione in Theologiam conferro voluerit. Is quippe deprehendet, primum et quintum Theologia librum paene do verbo ad verbum in Introduction reperiri. De qua BIoquona Guiloimus Abbas S. Thoodorie in puatola ad aulaidum Carnotensem et Bernardum: Duo autem, ait, orant Iibelli AbgoIardi id ompono eontinentea nisi quod in altero plua, in altero minua aliquanto invoniretur.
23쪽
,comparationem instituimus ' eundem Lrum ab omni auctoritate humana liberum,
ingeniosum ac saepe audacem scripturae Saerae commentatorem, accuratum et dii, gentem antihuitati perscrutatorem nec in nus hominem perfectae aetatis suae ac Vari
rum opinionum in ea auctoritatis quid habentium notitia gaudentem, reperimus. Idem prorsus locum habebit, si tractatum nostrum cum ceteris Maelardi scriptis, inprimis cum Theologia christiana et commentario in ep. ad Romanos atque fragmentis ex ejus scriptis, quae apud adversarios extant, comparaverimus Quod eo magis notatu LM Ch. e. g. Introd. L. I. u. . eum e. 28 Iibrinoatri. I e. 25 Iibri nostri: so dieat Auguatinua voluntatem suam, nos vero dieimus te. 16 Si quom a contradictio offendat, quam Obviam habemus in orbi Confessionis ep. 20 solum filium Dei incarnatum profiteor ut no a servituto peccati et a iugo Diaboli liberaret, ota orna aditum vita mort sua nobis reser
ret eum orbis nostri libri e 23 eollatia, iaeogitet Oandom eontradictionem in Commontario super piatοIam ad Romanos e. 3 reperiri eis.
24쪽
gnum est, quo minus ingenium, quale in Aba lardo erat, imitatione exprimi potest. Dentuque externa ac interna forma dictionis , limguae genus et stylus A elardum auctorem libri nostri esse probant. . Ohviam enim
i . R. Proetore in Conia imo alia quoquo diserte abnegantur quasi nunquam a Petro pro- Iata et scripta, quas nihilominus in ejus libris leguntur. Egregium hujus rei documentum habes in Conis ione Opp. p. 331): Quod igitur mihi ve per malitiam impositum eat, quod seripserim:
quia pater plena potentia est, filius quadam potentia, Spiritu sanctus nulla potentia hae ogo verba non tam haeretica quam diaboliea, sicut justissimum est, abhorreo, detestor et ea cum suo autore pariter damno. Quae si quis in meis reperiat scriptis, non Olum m haereticum, verum etiam haeresiarcham profitoor. Recte annotat artentus in praefat. ad Thes. n. Anecdot.
Tom. V.), Abaolardum hisco orbis quasi proprio ae jugulare gladio a Bernardo scriptorum auorum ensori applaudere. Attamen quam pauIl post addungit opinioni subaeribere no- Iumua. Et sane inquit qui Petri bastardi genium aemo agnoverit, is facili negotio advoritit, hominem ita a natura comparatum fuisse, ut oppositas sibi invieem propositione haud aegro doeor potuerit.
25쪽
XXI habes latinum sermonem, quo delecteris, prorsus diversum ab eo sermone, qui in istis harbariei temporibus invaluerat. Noster ibbellus assatim probat, auctorem OStrum aeque atque Abaelardum assidue in tractandis et volvendis antiquitatis seriptoribus, Ciceronis oratii aliorum fuisse versatum. Quodsi ex his concludere licet, librum nostrum vere ab Abaelardo scriptum isse, porro investigandum erit, quo circiter tempore in publicum prodierit Cum igitur, ut
Supra demonstravimus, summa similitudo inter nostrum librum atque Introductionem intercedat, cardo rei in eo versatur, muri librum nostrum priori vel seriori tempore atque Introductionem scriptum esse a Diremur. In hac re non sine magna veri sp eie dixeris, nostrum tractatum priorem suisse ac lineamenta aetardianae heologiae vel ejus Theologiam in compendium redactam in se continere ad ulteriorem ejus enarrationem Introductionem scriptam ac scri-hondam fuisse defensionem denique ac amplificationem Theologiam christianam Abaelardi absolvere. Nihil enim in hac ομ-
26쪽
XXIImone temerarii et insulsi esse videtur, Petrum idem thema tribus modis, paululum inter se diversis, voluisse tractore, ita ut ab iuipo Aetiori opere ad persectius paulatim asce deret.
Sed uio sententiae locus libri nostri, qui sapite XXXIV. legitur, diserte conis
disit. In hoc enim auetor ad eommentarium
super ep. ad Romano Provoctit. Jam cum
commentarius inperte innuat Introductionem aut eum scriptam esse, non dubium
esse potest, quin noster libellus post Introductionem locandus sit. raeterea nihil eerti de tempore definiri potest. Porsus in dubio relinquendum esse videtur, num liber noster ante vel post Theologiam christianam et librum titulo: scito se ipsum, insignitum prodierit 7 ro nostra sententia, eum medium Mouu inter Commentarum et Theologiam christianam teneve, id unice proserri potest, Peruvia Theologia christ. edita argumentum Introductionis, iam prius editae, vita ac na vi quidem inmmeurate, quemadmo nidi in nostr libro factum esse idem , e- patiturum fuisse. Ante uberioaees thoologiae
27쪽
XXIIIoommentarios haec repetitio minus miratio nem movere potest. Sed his missis pro certo affirmare licet librum ante annum ΜCXL compositum esse. Ultra hunc annum non facile progrederemur. Huic quaestioni altera quaedam finitima est , num Petrus Introductionem ad sinein perduxerit an impersectam mutilamque, ut eam in editionetarisiensi habemus, reliqum Pit Hanc vero quaestionem modo alti gere, cum alii quoque eam attigerint, nec tamen uberius persequi volumus A priorilis dirimi non potest. Po utraque enim opibnione, Abaelardum libro ultimam manum addidisse sive opus inceptum non persecisse,
eausas satis graves enumerare licet. Utra
que opinio suis laborat dissicultatibus. Be
in Sanmius stat amabillonii' parithus,
qui sine longa causarum enumeratione Introductionem ex Abaelardi manu persectam prodiisse statuit vel potius conjectatur. Ere, quae deessent, ait, a posteris ob sparsos em
28쪽
rores resecta esse. Sed dissicile est intellectu, cur is, qui hanc criticastri provinciam in se suscepit, medio in libro demum res
minus placentes Severe amputaverit, cur
non in prioribus capitibus idem fecerit, immo potius si sibi constare voluisset totum e emplar, quod in manus incidit, perdiderit et
ex more tunc temporis usitato igne conor
maverit Alteri contra opinioni, Ρetrum I troductionem numquam absolvisse, sed albqua re impeditum fuisse, quo minus inceptas perficeret lucubrationes, duo favere videmtur. Id scilicet prim loco, quod tum facile explicari potest, cur media in propositione oratio cesset; deinde id sortasse quoque altero loco, quod forma Theologiae christianae summam similitudinem cum Introductione, quatenus in utroque tractatu idem reperitur, refert Praeterea quaeri potest, AEur18 Νoque tamen me praeterit, hanc ausam quodRmmodo incertam esse. tonim a Introductionem imperfectam eas ex eo volumus elicere, quod Theologia imper et ait hanc quoquo B Ernimperfectam uisa primum esset evincendum, si ireulum in demonatrando nubterfugere velis.
29쪽
XXV tandem Maelardus, qui persectiore iam opere
Introductionis scripto persectius etiam opus
dico Theologiam superaddendi consilium
habuit, librum compendii sermam prae Soferentem conscripserit Si conjecturae locus permittitur, arbitrari licet Petrum n strum id fecisse in usum Scholarum, quas coram fideli discipulorum cohorte, una Cum praeceptore dilectissimo in solitudinem Neunte, in Paracleto habuerit Pariter atque apud Introductionem ' discipulos id rogare Maelardumque eorum votis annuere potui se quis est quin videat Cui haec minus placuerint, in commodum eorum, qui Systema eius in compendioli sormam redactum p nitius cognoscendi desiderio flagrarent, id factum esse statuere licet. suum id modo
Quin etiam Introductio perfecto existero potuisast, licet Abaelardus nunquam Theologiam Prorsus absolvero potuerit o VoΙuerit. 1s Cis. Prael. Abael ad Introd. Scholarium nostrorum petitioni prout possumus satisfacientes, aliquam sacra eruditionis Summam, quasi divinas acripturae Introduetionem, eonseripsimus. Cis historia calamitatum e. s.
30쪽
XXVI summis laudibus exornaretur, modo omni
contumeliarum genere cumularetur, inceros veritatis amicos ad iustam rei consider tionem eiusmodi librum expetere potuisse, averisimilitudine non alienum esse videtur. Ab his diande in aliorum manus, qui minus bene erva agistrum Petrum animati essent, librum transiisse existimandum erit. Quam demumcunque sententiam priorem seu posteriorem praeoptes, benevole lector, alia praeterea sententia in auxilium vocari potest. Haud ver absimile videtur, Abaelam dum non ipsum, quae in nostro libro legam tur, literis mandavisse, sed alium quendam hominem doctum. Si eorum conjecturae, qui Introductionem olim persectam extitisse arbitrantur, calculum adjicimus, haec Semtentia magnopere se commendat. Quo magis Petro indignum esse judices, qui personam abbreviatoris vel excerptoris sit venia verbol egerit, eo facilius ejus cultori et discipulo id tribuere possumus. Brevis historicarum rerum tractatio, quae in tractatus nostri . I invenirer, quamquam in Intro-