Iacobi Gorscij Praelectionum Plocensium liber primus quintus, siue De baptismo recèns natorum. ..

241쪽

appellat, & pro toto partes usurpat. Quomodo aut quae totius sunt a para' tibus alienar Si panis qui de coelo de-stendit dat vitam, non potest dici, par. res ci' panis vita no dare : caro Christi pars est Christi. Quod conuenit Christo , cur idem carni non conueniat Christi ε Nam etsi virtus illa vivificam 'di aliunde proueniat, quam ex carne, inihil tamen obstat, quominus ro Christi vitam in se habeat,quam eius manducatione cosequimur: qu

admodum enim, etsi Christus homo passus sit, Deum esse passum dc crucifixum dicimus. Et, filium hominis habere potestatem remittendi peccata. Quae potestas,etsi a diuinitate Christi oriatur, filium tamen hominis dixit Christus habere in terris potestatem dimittendi peccata: ita carni Christi tribui,&conuenire vitam cofitemur. quae absque diuinitate, ex qua iustitia& vita fluit,non est. Nam si miracula quae Christus edidit, non sol una eius diuinitati separatim a sancta ipsi' cai

ne, sed etiam carni ipsius Diuinae tribuuntur, ita-vitam quam operatur

242쪽

in nobis per Eucharistiς simptione

& carnis suae maducationeni, sanguinisq; potationem, non soli eius diuinitati, sed & carni eius attribuimus

Cogita pic inqiiit CyrillusAlexandrinus', quod Unigenitum Dei verbum

pluinta. ai. homo factum , etiam per propriami suam carnem, saepenumero esicax si vi 'crit,Vtpote propriam ac specialem idi se habens, non per confusionem de ' commixtionem. Sed quemadmodu. anima operatur per proprium corp', inemo tamen dixerit solius animae es se opera taetsi incitet ac moueat compus ad opus,sed utriusq; ita etiam sen tiendum est de Deo.Nam ante inca nationem,nudum existens per se ver bum,opera edidit diuina: Homo aut factum,per carnem etiam suam, op ra edidit. Ita enim admouit manum coecis, ita suscitauit viduae filium e tensa manu loculum attingens: ita luto ex sputo facto, unxit oculos coeci ab ortuita: diuinitas eius, vita nobis danda, non excludit ab eo dono menta &sacramenta,quae ille virtute

sua diuina,in suam carnem dc sanguia

243쪽

nem, ut saluti nostrae seruiret, vertere, dignatus est.

Cur Ecclesia constitutionem receptism defendat nec temer Christi institutio, urgentibus morem. ora causae expon&ntur,ac tota disputatis

conclussitur.

CAP. X.

Christi,& diuinitatis, Vitaeque in carne eius existetia alius locus disserendierit, ad materia propositam redeanaus, atq; concludamus, unius speciei sacramenti Eucharistiae usum lcgitimum,a Chr isto profectum, Apo-holis usitatum, in Ecclesijs frequentatum,& magis consensu omniuEcclesiarum receptu, quam ulla vi aut Pontificum aut concilioria populo obtrusum.NO enim conciliis ullum, aut vis Pontificia,hanc ratione in una specie decreuit,& praecepit, sed quod Ecclesia yltro omnium consensu faceret, approbauit,nec temere eam cosuetudinem immutandam csse sanciuit.Si-

244쪽

ue Igitur alteram speciem quis sit amat, siue utramque bene facit,Chri-1ii instituto satisiacit. Etsi enim quis manducat carnem solam, etiam iam guinem potat: & qui sanguinem bubit, carnem quoque eqit. Sed dices, cum Uterque modus con ' candi legittimus sit, sempei cci si a liber fuerit, cur popul c libertas sub utraque specie communicandi Gripitur 3 Cur liber usus communicandi cuiuis ut vellet, more veteris Ecclesi non conceditur Respondeo. Vt leges, ita consuetudines reccptas, ct probatas, periculosum esse, temer. mutare: ita dc hanc consuetudinem, praesertim a cocilio approbatam, abcque incommodo Ecclesiae, mutarin5 posse, neque dandam esse licentiam hominibus leuissimis, pro sua libidiane, laudatas & probatas consuetudia

Des,dc constitutiones commutandi, . descrendi, & contemnendi. Neque enim hic leues homines, dc nouand rum rerum, Ecclcsiatq; turbandae cupidi cqnsisterent. Nihil tam firmum in Ecclesia inueniretur, quod non com

245쪽

uellerent, in quod pro sua petulantia

dc leuitate, non inquirerent. Quod videmus factum, aperta fenestra per Lutherum, in consuetudines dc comstitutiones Ecclesiae inquirendi. Non soluea quae hic sunt perturbauimus,

sed etiam in filij Dei naturam inquirimus, a complexu patris eum auelliamus. Ecclesia mater benigna, ut modeste petentibus nihil negat, ita arro Melisia dimiganter agetibus, ac vi rapientibus ni fores hil concedit. Semper temeritati, constantiae, dc petulantiae hominum 'Authoritatem suam opponit. Non ademerunt illa Cocilia, Constantiese&Basilien spe pijs hominib' comunia Onis sub utraq; specie Non sustulit deniq; Sacros annum Conciliu Trideti-nu, sed ea lege apposuit, ut si quis velulet utrius', speciei usum sibi concedi, .

credat ut credat pinuecsse,si alterat tum usus fuerit, quasi utraque,Vtatur. Credatq;, 'tin utraque sit totus &int ger Christus ita & in altera totum ac e integrum csse,dc in carne viva sanguinem eius,insanguine carne esse. Neq; ieos reprehendendos damnandosqι,

246쪽

qui unam speciem sumant, imo ita probados, quam si utramque sumeret.

cum ob alias multas, tum vero Obν Τρη hanc praecipue causam Nestorius da-

natus , quam quod carnem Christi sine sanguine esse crederet, & sanguianem abiq; carne. Quod idem isti qui utramque speciem flagitat,faciunt. Duenim non integrum Christum putat sub una specie sumi, sed partem tantuciti in Nestorij errore prolabutur.Ad

quem euertendum Concilium Ephe- sinum sub una specie communicationem instituit.Hoc errore, & hac haeresi semota, modeste a summo Pontifi- ce,communione utriusque speciei postulantibus, & eam fidem debaltera specie profitentibus , posse concedi Concilia illa censuerunt. Habet certe Ecclesia iustas causas, Eur potius Vna

speciem vulgo dat, quam Vtramque. cause ga Non vult dare occasionem resuscitan tri s sp dae haeresis Nes orianae, non vult put

in Christum esse diuisum, & non totum sub altera specie vidit asseruationem calicis sine periculo, & custodia

xi, α populo dari non posse. Non a-

247쪽

pud Quines nationes vinum nasci,ple, rosque esse, qui non solum gustando

vino abstineant, sed etiam odorem Giusnon.serant.Non desunt aliae cauta

propter quas ultro fideles se abstineriant acalicis usu, specie panis sola contenti.Non ignorant Euangelici & causas intermissi calicis, & consuetud,

nis Ecclesiarum, ac consensus hominum rudes non fiant, sed pro eorum natura hominum, qui libidine aguntur, qui leges conculcant, magistra- 'tui non parent, pacem & res quietas Ecclesiae,&concordiam oderunt: tencupiuntque negata, ma- ω Ecdefoximtalli, qui concordia .rei Christia, turbidinnae vigente, stare non ponunt, qui di- scordi)s, & malo publico aluntur, dc t quorum pietas quaestus est , qui ob uariciam & pecuniae studium ,& ambitionem , intemperantiam, in fide

naufragium fecerunt, quos Dominus iudicabit. Nos interim huic m peri, Ut coronidem , quid Tridentinum Concilium de hac controve

sia decreuerit, addemus, qui finis sit huius nostrae lucubrationis. CQm cilium

248쪽

ConciliumTridentinum sessi. 2I. cap. a. Praeterea declarat Sancta Synodus,

hanc potestatem perpetuo in Ecclesia fuisse, ut in Sacramentorum dispensatione,salua illorum stabstantia, ea st tueret vel mutaret, quae suscipientiuutilitati, seu ipsorum sacramentoru

venerationi, pro rerum, temporum, . & locorum varietate, magis expedirexere. . iudicaret.Id autem Apostolus no ob- . r. scure visus est innuisse, cum ait : Sic nos existimet homo ut ministros

Christi,& dispensatores mysterioruDei. Atq; ipsum quidem, hac potestate usum csse,satis constat,cum in mul, iis alijs,tum in hoc ipso Sacramento, cum ordinatis nonnullis circa eius φ Caetera,inquit,cu venero disponam. re agitoscens Sancta mater Ecclesia, hanc sitam in administratione sacramentorum authoritatem, li- cet ab initio Christianae religionis no

insteques utriusq; speciei usus fuisset:

tamen progressu temporis, latissime' iam mutata illa consuetudine, grauibus & iustis causis adducta, hanc comsuetudinem sub altera specie commu