장음표시 사용
51쪽
5o Iuri rud. lib. LI. tu. XXXVII. Amendis.lti,i i. , enim alium situm sive natum, sive postliumum instituerit pater, alibi defendimus, . non rumpi testamentum per nativitatem posthumi ignoranter praeteriti; sicut nec exiis. 7 praeteritione siti nati; sed tum filio nato, tum postia uino per jus accrescendi dandam i. esse haereditatis partem una cum caeteris filiis haeredibus institutis; ex praesumpta -- patris ita testantis voluntate si .
Porro clausula codicillaris, scite adjicit Faber, quae posthumo nocere non potuit, quamdiu vixit, nec etiam nocet illius haeredi, licet extraneus ait: ideoque, posthumo mortuo, haeredes sive legitimi, sive testamentarii non videntur rogati de liaereditata restituenda per fideicommissum si ; etsi enim favorabilior sit caussa posthumi filii, quam haeredum extraneorum; attamen semel quaesitum posthumo jus in haeredes transferri debet sa . . si b. eod. hoc tu. de codicili lib. 6. EL I7. desinit. s. num. I., et seq. in cor .
Utraque regula, tum ea, qua diximus, clausulam codicillarem non nocere posthumo ignoranter praeterito S. I 8 l. ; tum altera, ex qua idem ius haeredi tribuitur sS. pra ced. , suas habet exceptiones: ut enim Praeteream casum , quo testator alios filios haeredes scripserit i S. i 83. , censet Faber, vi clausulae codicillaris sustineri testamentum, quo Posthumus ignoranter Praeteritus sit, si qua adsit voluntatis conjectura ad exclusionem posthumi; puta quia pater diu supervixerit posthumo, ne testamentum mutaverit tiὶ; ex quo innuere videtur velle, ut institutio vim habeat etiam odio ipsius t S. I 8a. . Atque idem est, si posthumus praeteritus vivo adhuc patre decesserit ain: quo tamen casu testamentum ex aequitato directo sustinetur s3ὶ. i b. eod. hoc tit. Ib. G. tu. II. desinu. 5. num. l. in F., TheSatin ae
αὶ Fab. d. de u 5. num. a. 3ὶ L. Posthumus i a. F. de injust. , rve., inrit. fact. testament. 28. 3. S. I 86. Fieri quoque potest, si Fabro assentimur, ut clausula codicillaris, quae praeterito
per ignorantiam posthumo non nocuit, eo mortuo sine liberis, adversus haeredem vires suas exerat: videlicet in eo casu, quo testator respexerit ad conservandam
tignationem, atque ideo bona omnino extra familiam alienari prohibuerit: si postumus, matres superstite, decedat, ad quam proinde haereditas legitima perveniret, potius sa-vendum existimat Faber haeredi instituto, qui de agnatione sit, quam matri, vel cuicumque extraneo si in; quia in hoc casu sdeicommissum reale a testatore ordinatum
sit, cujus petendi ius habent illi, qui sunt de familia, atque in proximo succedendi
gradu constituti lax iὶ Fab. cod. hoc tit. de codiciu lib. 6. eis. II. desinit. 8. in princip. saὶ L. omnia 32. S. ME., I Peto 69. S. Fratre haerede 3. β. de legat. a. 3ι. I.
S. ἐ87. Addi potest, testatorem, etiamsi de posthumo cogitasset, attamen ad conservandam agnationem aeque dispositurum fuisse, ut haereditas post ipsum ad haeredem scriptum perveniret; atque ita deinceps in familia jure fideicommissi conservaretur si . In hoe tamen casu institutio directa non flectitur in fideicommissariam; sed fideicommissum familiae relictum conservatur, tamquam per clausulam codicillarem ab intestato repelitum sa , prout in aliis casibus repetitio haec a Romauis prudentibus ex praesumptra testatoris voluntate inducitur 3).
52쪽
S. I 88. Caeterum in eo casu , quo filius natus, vel posthumus ignoranter Praeteritus sit, multum interest, an testamento inutili adjecta sit clausula codicillaris, an defunctus, intestatus decedere volens, codicillos secerit, atque fideicommissum in his extranei sa-vore ordinaveriti Si posthumus in testamento per ignorantiam praeteritus sit, plerumque corruit testamentum, nec ex clausula coincillari sustinetur, prout modo diximus. Sed si, codicillis ab intestato iactis, ad fideicommissum extraneus quippiam Vocatus ait, valet dispositio, atque, licet testator de posthumo nascituro non cogitaverit, attamen fideicommissum a posthumo praestandum est si in; quia haeredes omnes ab inle- stato venientes, quicumque sint, rogati Praesumuntur de fideicommisso restituendo a . ii in Fab. cod. hoc EL, de cocilatu lib. 6. tu. i . definit. a. in Wi m.
αὶ L. Si quis 3. --φ., et S. it Conficiuntur 8. S. Si post factiam 3. in M. β. hoc sit.
s. D. Excipi debet casus, quo defunctus speciatim designaverit personam, a qua fidei commissum praestetur; tune enim posthumus, de quo onerando non cogitavit testator, fidei commissi praestatione gravari non debet it . An vero taxative, ut aiunt, an demonstrative tantum adjecta sit persona, quaestio est prudentis judicis arbitrio dijudicanda , diligenter inspectis testamenti verbis, nec non pensatis rerum, atque Persona rum adiunctis.
sequitur disputatio de legatis, et fideicommissis secundo loco proposita I. rri. 3. In hac autem quaestione non una est omnium sententia. Quidam putant, inter quos Faber, ex clausula eodicillari conservari legata, et fideicommissa tum singularia , tum universalia, sive scienter, sive ignoranter filius natus, aut Posthumus a Patre praeteritus fuerit si , praeterquam si testator respexerit ad certam Personam, nec aliam voluerit legatis, aut fideicommissis onerare lai, prout modo diximus i , praeced. si Fab. cod. hoc tu de codicili. lib. s. tu. 37. def. i. , 3., et s. tibi tamen ex minma sententia loquitur, non ei Senatus Sabaudi placito. αὶ Fab. d. de te. i. num. S, et T. in C P.
Sed aliis, quorum aententiam alibi defendimus, placet, filio ignoranter Praeterito, atque extraneo haerede scripto, legata quoque, et fideicommissa , utpote accessoria corruere si : solvenda autem esse, si alter filius institutus proponatur, pro parte flua a filio praeterito, qui iure accrescendi I 83. gaudet ia): nisi appareat, non omnes filios, sed unum ex ipsis, secundum voluntatem testatoris ad legata, et fideicommissa praestanda obligari; puta si plures instituens filios ab uno tantum legaverit l3ὶ: quo sane casu integra legata praestanda non sunt, sed imminuta ex parte hereditatis, quae
Quae de legatis solvendia, nec ne, a filio nato acienter, vel tradita sunt, eadem, si juris ratio inspiciatur, servari debent in ignoranter praeterito, posthumo, quem Pa
53쪽
- Τ. 4. ter sciens, Vel ignorans praeterierit: attamen apud plerosque pragmaticos invaluit, ut legata saltem pia, rupto etiam per nativitatem post humi ignoranter Praeteriti testa-iii. mento, praestanda sint siὶ: quae autem de post humo dicuntur, pari ratione conve- niunt filio nato; cum uterque a parentibus instituendus sit, aut nominatirn exhaere-- - dandus taὶ: quamquam de posthumo ignoranter praeterito potius disputatur, quia facilius contingit, ut pater de eo non cogitaverit, quam de filio iam nato.
Quod pertinet ad quaestionem tertio loco propositam , an filius scienter praeteritias duas quartas, videlicet legitimam , et trebelli unicam habere possit ex fidei commisso, quod vi elausulae codicillaris inducitur, nec unanimis est pragmaticorum sententia: quidam filiis lavent si , atque sententia haec aliquando probabilior nobis visa est sa :verum hodie magis recepta est opinio, ut ex fideicommissis puris, qualia sunt, quae per clausulam codicillarem inducuntur, una dumtaxat quarta detrahatur tum a liberis, tum potiori ratione a parentibus, et fratribus turpi personae postpositis s3ὶ: si tamen expresse, aut tacite, prout aliquando contingit 4 , ropolita sint silet commissa ab intestato, atque haec in diem, vel sub conditione relieta fuerint, non dubium, quominus duplicis quartae, seu legitimae, et imbellianicae detractio fiat s5 .sii Thesauri decis. a 4 i . num tili , et in aduuionidi littera E.
Cum quaeritur de vi clausulae codicillaris ad sustinendum testamentum , quo filii , vel parentes praeteriti sint, distinguendum diximus, et demonstravimus inter praeteritionem scienter, vel ignoranter sectam. Sed disti uctio haec servanda non videtur in fratribus turpi personae postpositis, quibus ideo legitima in hoc easu debetur si ; a que ideo vi codicillaris clausulae indistincte tenetur ad bona per sdeicommissum resti. tuenda turpi personae. quam frater scripserit haeredem ax iὶ S. I. institiat. de inessicios. testament. I. i8.
S. 195. Caeterum, cum filii existentia eo tempore, quo testamentum conditum fuit vel post- humi nativitas post scriptas testamenti tabulas res facti sint, onus probandi incumbit ei, qui asserit, sive reus εit, sive actor; cum uterque tandamentum suae intentionis demonstrare teneatur si : nee ab onere probationis eximit vulgaris praesumptio, qua homo vivere creditur centum annis sax
I. I96. Postremo superest inquirendum, an variare liceat; seu utrum ille, qui haereditatem in primis petiit tamquam ex testamento, deinceps, veritate Cognita, possit eandem postulare tamquam ex codicillo. In hac Porro re legibus cautum est, ut electionem
habeat scriptus haeres, quo malit, iure uti lii: quod si ab initio unum elegerit, distinguit Theodosius extraneos a parentibus, liberis, et consanguineis. Extraneis mutandae actionis pinestatem denegat sa): quam tamen permittit Parentibus, liberis, agnatis
54쪽
De clausula codiciliari. 53 usque ad quartum gradum, atque cognatis usque ad tertium sa); ita Pro his suadente imi i ,.sanguinis conjunctione. i in L. ult. in princi cod. hoc tit. iii. 1 ' sαὶ D. I. uti. iri Winci, Fab. cod. hoc tu. de codicia. lib. 6. tu I7. def. Io. num. 1β
33 D. L ust S. Si quis vero a. cod. hoc tit., Fab. d. def. IO. num. a. S. 397. Si tamen haeres institutus testamento, quod ex caussa exhaeredationis perperam s ctae a Patre, Vel maternae praeteritionis ruptum est, cum haereditatem ex fidei eommisso vi clausulae codicillaris petere posset, adversus legitimum haeredem, tamquam haeredom egerit, adhuc fideicommissum, ait Faber, Petere poterit ti); quia variare non judicatur haeres testamento institutus, tametsi postulet fideicommissum ab eo, quem prius legitimum haeredem agnovit. iὶ Fab. cod. hoc tit. de codiciv. lib. 6. tu. 37. d. def. Io. niam. 3. m. Haec sunt, quae de successsione voluntate hominis delata, sive directe, sive indirecte, et per sdeicommissum dicenda erant. Agendum superest de successione intestata, seu quam lex ipsa deseri; quoties defunctus non cavit, quid post mortem suam de suis bonis fieri velit, vel rata non habetur ipsius voluntas; utpote legibus Mut,
56쪽
De haereditatibiis, quae ab intestato deferuntur.
Instit. lib. 3. tit. I. De haereditat, quae ab inust. defer.
iaccessioni legitimae non sit locus, nisi testamentaria desciente. S. im. Successio intestata Potissimum legitima Mocatiar: quamquam testamentariae haec qu que πρellatio convenire Potrat. S. ΣΟΟ. Intestatus est, qui testamentum non fecit, aut non jure fecit; rei cujus testamentum irritum factiam est, aut destitulum. I. IO . Intestati minus ρromie etiam dicuntur, qui testamentum condere nequeunt, ρuta -- puberes, et furiosi. S. IOI. Quia si statutum faeminas excladat a successione intestata Boore una Omm8 S. ao3. Quae sint de intestata successione inquirenda st S. ao4.
actenus, Iustiuia ni methodum seculi, egimus de successione, testamento, vel co dicillis directe, vel per fidescommissum delata ; atque explicavimus jura, solemnitates, conditiones, essectus successionis testamentariae, eujus prior, et Potior caussa est ii :hisce peractis, ordo rerum postulat, ut de successione lagitima, seu intestata tractemus.
iii L. Quamdiu 39. A. de acquirenae haereditat i 29. a.
Intestata autem successio in jure passim legitima appellatur si , quia a lege, citra, immo Et contra hominis voluntatem immediate desertur ain liberis, aliisve, quos institui necesse est, ut testamentum valeat s3 : quo differt a testa montaria; licet enim haec legitima quoque possit nominari, quatenus testamentariae dispositiones a legibus con firmantur, atque ab illis vim suam obtinent 4 , immediate tamen ab hominis voluntate pendet: atque hinc legitimi haeredes a testamentariis distinguuntur, immo alii aliis opponuntur s5 . si L G orea 3. I. De illo a. β. ρro socis i i 7. a. ia) L. i. V. de haeredita petition. s 5. 3. :3 Princ. instre da ex eredation. liberor. a. 13. , ρrisc., et S. t. instit. de in se Diox testamenti la. I 8.
57쪽
Cum haereditas intestata, seu legitima non deseratur, nisi testamentaria deficierites S. t 99. , scire praestat, quis dicatur intestatus, seu intestatus decessisse judicetur. Pluribus modis quis potest intestatus decore, seu fit, ut intestatus existimetur: Inte- stritus decedit, ait Iustinianus, qui aut omnino testamentum non fecit, aut non jure fecit: aut id, quod fecerat, rivium, irrisinoe factum est: aut si ex eo nemo haeres extiterit tiὶ: atque iisdem pene verbis intestatum desinit Ulpianus a . iὶ Princiρ. institiae. hoc tu. αὶ L. i. . hoc sit. I acta. Si quaeratur, utrum intestati dici possint illi, qui propter aetatem , vel aliud sive corporis, sive animi vitium testamentum condere nequeunt, veluti impuberos, furiosi, respondemus, Proprie quidem intestati verbum hisce personis accommodari non posse; cum testandi habitum, seu potentiam, ut aiunt, non habeant: Privatio autem, ut seri tritum apud philosophos axioma, supponit habitum: unde lupis non recte dicitur coecus, quia videndi facultatem ex sui natura non habetis aO3. Quia tamen apud iureconsultos haereditas intestata padem est, ac legitima; nee alia est successionis Apecies praeter eas, 'liturum una desertur a loge, altera ex hominis dispositione, idcirco intestatus etiam non inepte dicitur ille, qui testamentum sacere non potuit si . Atque hinc alibi diximus, statuta, quae so minas a successione intestata excludunt favore agnationis, vires habere in successione impuberis odio soc- minarum sa).
Hisce praemissis, plura sunt quaestionum eapita de legitima successione seorsim , ne rerum Permixtarum copia isenebras offundat, expendenda. Primo igitur loco investigabimus , quibus modis legitima successio deseratur. a. Quibus personis. 3. Quo ordine. 4. Quibus in casibus intestata successio denegetur.
Quibias modis legitima successio defratiar.
uccessio legitima in ovilia deferri dicitur, cum Wo numero personarum Me ditatis dioisio m. S. Iob.
Successio in lineas ea est, ster quam bona ex una linea defuncto quaesitu ad eandem re riuntur, altera linea ab hisce bonis exclusa. S. I OG. In stimes succeditur jure rFraesentationis, ex quo remotiores singuntiar r Praeseu tare gradum Proximioris defunctae Personae, ut ita cum ρroximioribus sverstitibus admittantur. S. 2O7. Iras rePraesentationis naturali aequitate nititur, ρotissimum in descendentibus, tityartem consequi ρossint in haereditate . ascendentitim. S. 2O8. Ius reρnaesentationis Olim imitum olebat in Macendentibus reFectra Patris , atque ascendentiam Paternorum. Quare Z S. 209. Deinceρs non tantum in descendentibus resρectu matris, et maternorum ascendentium, sed etiam in siliis fratriam, et sororum hoc sua Probatiam Dit. s. alo.
58쪽
Quibus modis legitima successio deferatur. 57
Ius repraesentationis remotiori favet, licet ψse moximioris , in cujus locum suo Inu. l. 3. cedit, haeres non sit S. ID. 'ia Nepos, cuius patre decesserit ante aditam ari haereditatem, successionem ρaternam re 'udiare potest, atque aὐitam consequi. S. a ia. , et ar 3. l. l. 6.μροα Ecet avi successionem, cui ρater se non immiscuit, reρtidiare, et paternam agnoscere. S. a 4. Successorio edicto in legitimis haereditatibus olim locus non erat: sed ρroximo deiciente, haereditas Macabat, et suco acquirebatur. S. 2 5., et alsi. Successionem deinceps Praetor in ρrimis admisit famre cognatorum, tiam Iustinianus fauore agnat um. S. 2I7. Si ρliares sint agnati in eodem succedendi gradu positi, atque unus desciat, hujus Portio caeιeris adeuntibus accrescit. I. a 8. Proponitur quaestio utrum suis haeredibus Prosit successorium edictum. S. aici. et a Io. Si unus ex filiis haereditatem agnoscat, alger ab ea se abstineat, hujus stius πρωdiatam a Patre suo ρortionem , successorii edicti benesicio, consequi non Potest S. Ial. Quid si existant alii, qui jure repraesentationis finguntiar constituti in eodem gradu, quo reρtidians continetur ρ S. Iaa. Successorio edicto locus esse Midetur in suis haeredibus, cum nemo est Positus in eodem gradu succedendi, nec iure re raesentationis esse Angitur. S. 223. Eadem aequitas, quae successionem in cunatis, et agnatis induxit, Hora descendentibus. I. a a Legis sanctis ex rationis identitate ad similes casus inter elatione extendi P
Successionem in suis haeredibus non esse, quo sensu dixerit m ianus P I. ain. Nems am ρOse ejus mortem suus haeres feri ρωπια I. III. A querela inofficiosi testamenti ad ius intestritae successionis argumentari non fiere S. 228.
egitima successio tribus modis deserri potest. I. In capita. I. In lineas. 3. In stirpes. In capita succeditur, cum haereditas dividitur in tot partes, quot sunt personas constitutae in eodem succedendi gradu sa): atque in capita, seu in personas, et pro numero personarum, eodem ex gradus aequalitate jure utentium, divisio fit; cum singulae proprio iure, et ex propria persona veniant. si in L. Post consanguineos a. S. Haec haereditas a. o. hoc tit, Nooeu 3 18. ωρ. Si igitur de nctus neque descendentes 3. S. l. in M.
Successio in lineas locum habet, cum defunctus solos ascendentes remotiores suis perstites habet, quorum aliqui ex paterna, alii ex materna linea sunt; hoc quippo casu, quanticumque sint ascendentes remotiores ultra patrem, et matrem in una, vel altera linea, haereditas in duas aequales partes tribuitur; ita ut pars una paternis, altera maternis ascendentibus cedat si). An vero successio haee in lineas hodiernosori usu vigeat, et quatenus divisio bonorum sat, suo loco expendemus la). si D. Nooeu ii 8. cv. Si igitur defunctus neque 3. feri in Princiρ. a V. interim Thesauri decis. 27. Per tot S. IOP. Postrema successionis species, quae in stirpes fieri dicitur, locum habet, cum succeditur iure repraesentationis, seu cum remotiores succedunt una cum proximioribus, quia finguntur repraesentare gradum alterius personae, quae proximior defuncto erat si rnimirum stirpis nomine significatur origo personarum: filius est stirps nepotum, nepos
pronepotum, et ita deinceps: quod si Sejus plures filios genuerit, Titium, Maevium,
59쪽
ri Πιδ Id III. tis. I. caP. I. GT et Semproni im, ex Ilis procreati, seu nepotes, pro stirpe singuli habent patrem suum; i; ' at pie ideo, si nepotes ex Maevio, et Sempronio nati in successione Seji concurrant is is eum Titio, in stirpes divisio fit, ita ut eam partem ipsi serant, quam habuisset pater, hi t f seu stirps, et origo eorumdem, si vixisset ta), cujus gradum repraesentanti 2-- lii Moesi. ii 8. OP. I. feri in Iri. at D. Moeli. ii 8. cv. i. , et caρ. Si igitur defunctus neque 3. feri in minem.
Ergo jus repraesentationis definiri potest: jus, quo consanguinei gradu remotiores subeunt locum proximioris deficientis. Jus hoc a legibus fictione quadam inductum sest, s d maxima nititur aequitate, potissimum in descendentibus; alioquin nrpotes, Patre praemortuo, omni successionis avitae emolumento carerent; cum tamen aequitas naturalis omnino suadeat, ut nepotes, aeque ac filii primi gradus, a pare utibus bona consequuntur, ex quibus alimenta, et caetera ud victum necessaria sibi comparent si . Nihil porro interest, utrum consanguineias deficiat per mortem naturalem, an Permortem civilem a : quia haec, quod ad civiles effectus pertinet, naturali aequiparatur.
I aD9. Sed in hac re non eaedem semper regulae apud Romanos servatae sunL Olim jus repraesentatiouis tantummodo vigebat in descendentibus respectia Patris, et paternorum ascendentium; quia veteres existimabant niti iure suitatis, ut a junt si r quo iure fit, ut sibi videantur, etiam vivo adhuc patre, domini bonorum paternorum sal: Patre autem sublato, nepotes statim succedunt in locum ejus, et gradum, utque nanciscuntur respectu avi jus sui haeredis, quod pater habebat ta . Cum ergo nepotes locum patris teneant. ConSequens est, earn em partem ipsis deberi, quam pater habuisset, sivo
Deinceps, postquam Senatusconsulto Orpluciano inductum fuit, ut matri, et maternis ascendentibus filii sui haeredes esse ut si , atque ex principalibus constitutionibus idem jus protractum ad nepotes ta , inter eos quoquo recipi debuit jus repraesentationis , quoad maternam successionem l3ὶ: tandem idem ius repraesentationis probatum fuit in iratrum, et sororum sitis, ita ut hi, si concurrant cum fratribus defuncti, infitirpes succedant s4 . si Princiρ. instu de Senat. Consuli. Or hirian. 3. 4. taὶ S. i. instit. eod. tu. 3ὶ , uti. Pro . sn. instit hoc tis.s 43 Nooeli ii 8. ωρ. Si igitur defunctus neque 3. feri in princi'
Ut iuri repraesentationis locus fiat, necesse non est, ut remotior sit hacres proximioris, in cujus locum, et gradum succedere vult: quare nepos ad avitam legitimam haereditatem admittitur, licet patris praemortui haereditatem repudiaverit, vel ab eo Ex justa caussa exhaeredatus fuerit; tu in quia leges nullibi hanc eouditionem memo-
60쪽
Quibus modis legitima successio deseratur. 59rant; tum quia duae, et distinctae sunt haeres tates, quae proimie non eodem iure regi dehent ii, itin Argum. I Si ex Patronis ro. I. i. in sua. s. de bon. libertor. 38. a.
S a la Dissicilior est quaestio, utrum nepos, cuius pater Post avum mortuus est, Sed ante aditam avi patris sui haereditatem, possit Pateritum repudiare, atque avitam adire. Quidam negant, alentes, utramque, videlicet patris, et avi, haereditatem in nnatncoaluisse, ut proin ta una ab ultera separari nequeat ; cum filius patri ipso iure haeres fiat ii): nee permittendum sit nepoti, ut proprio iure repudiet haereditatem, quain Pater non repudiavit.
Aliis tamen magis arridet contraria pro nepote sententia; atque tradunt, nepoti imdulgendum, ut avitam haereditatem agnoscat, paterna repudiata siὶ; quia licet illius, iuris subtilitate inspecta, patri suus, et necessarius haeres sit, attamera beneficio praetoris potest a paterna haereditate abstinere sa): hoc autem abstinendi jus in successores suos, quamdiu illud non abiecit, transferre debet: praeterquamquod, etiamsi concedamus, nepotem ex persona patris sui ad avitam haereditatem venire non posse, si paternam repudiet, nihil tamen impedit, quominus ex propria persona, tamquam Proximior, avi haereditatem consequatur s3 . Sane, si pater avi successioni se immiscuerit, eum ex immixtione utraque haereditas confusa sit, una ab altera amplius a parari non poterit. sit mel in Pandect ad Senis Consule. Tertullian. lib. 38. nmn. 4. Prop. M. ia) D. S. Stii autem a. in .a. instit. do haered qualit, et diraerenL sa. 39.
Eadem ratione permittendum quoque nepoti est, ut paternam haereditatem habeat, avita . cui pater nondum se immiscuit, repudiata ti=; quia, ut modo diximus, anis immixtumem una haereditas alteri juncta non est; ad eoque nihil impedit, quominus in altera seiungatur ta . si mee in Pandera. ad Senat Consuli. Tertullian. bb. 38. num. 4. ρωρ. M.tαὶ D. I. Sui autem a. in m. institi de haereae qualit, et dioerem. sa. I9.
Assias huic est alia quaestio, uirum in successione intestata locus sit successorio edicto, seu edicto Praetoris, Per quod, Proximiore consanguineo haereditatem repudiaute , vel non adeunte intra praefinita tempora, locus fit sequentibus in gradu.Atque hie quidem distinguendi miit cognati, seu per foeminas mutuncti ab agnatis, qui per masculos iuncti sulit: tum ab his separanda sunt liberi sui haeredes.
Vetere Romanorum iure, certum est, successioni in legitimis haereditatibus locum non suism; adeoqus haereditas, moximo repudiante, vel, quacumque alia ratione, deficiente, ad sequentes gradus non transmittebatur I : proinde si stater, puta, deincessisset se antequam adiret fratris haereditatem, illius filius adire non poterat ta :atque rationem hujus juris indicat Paulus, aiens, quia omnis successio proximiori deseritiae t3 : videli t quia lex ML tabularum semel desert hameditatem agnato proximiori ; non caeteris graduum sequentium: quare, illo deficiente, haereditas vacanat