장음표시 사용
61쪽
tii. o. s. at T. Antiqui juris asperitatem in primis emendavit praetor favore cognatorum, succes--- sionem in illis admittendo, ita ut, proximiore cognato deficiente, sequenti gradu constituti admitterentur si : quod beneficium postremo Iustinianus ad agnatos protraxit Ia duplici ratione: primam repetit Imperator ex edicto praetoris pro cognatis lato, cum agnati eodem beneficio digni sint: alteram ex onere tutelae successive agnatis deinbito 33: atque ita servatur aequitas naturalis, quae prohibet, ne commoda ab incommodis secernantur 43. si in L. i. S Quibus ex edicto io. U. de successor. edici 38. 9. , d. s. Placebat autem I. in med institui de legitim agnatori succes ion. 3. a. )
Si plures sint agnati, ut obiter dicamus, in eodem proximo gradu constituti, et quidam ex his haereditatem omittant, vel quia adire nolint, vel quia non possint, illorum portio caeteris adeuntibus accrescit si : et quamvis hi, qui adierunt, deces-εerint, antinuam omittentium portio accresceret, attamen haeredes eorum haec portio aequitur ta); quia per aditionem jus quaesitum est in tota haereditate, quod non scinditur, nisi cohaeredes adeant. si L. Si ex ρluribus 9. V. hoc tu. , S. ult. instituti de Senat. Consuli. oris
In his passim consentiunt interpretes. Major difficultas est, utrum successio admitti debeat in suis haeredibus. Fingamus, Titium decessisse, relicto filio Sempronio: Sempronius paternam liaereditatem repudiat, tum decedit, relicto Maevio filio. Quaeritur, utrum Maevius vi successorii edicti possit avitam Titii haereditatem consequi, nec ne: quod autem dicimus de nepote ex filio, idem dicendum de filio fratris, si hie, idest frater alterius fratris haereditatem repudiaverit, tum decesserit: nempe dissicultas est de successione in eadem linea, cum Posterior gradus a priore genitus cst.
Duae sunt in hac quaestione pugnantes sententiae. Quidam successionem etiam in suis haeredibus, saltem ex novissimo iure , admittunt, seu existimant, filium, cujus paler repudiaverit, vel renunciaverit, ad avi intestati haereditatem admittendum esse: negant alii, vetus, aut novum jus sequentibus tu gradu suorum haeredum savere. In primis certa ab incertis sunt secernenda.
Fatentur utique omnes, sequenti gradui locum non fieri, si unus tantum ex pluribus , qui in primo gradu constituti sunt, delatam haereditatem repudiaverit: veluti si fingamus, avo superstites suisse duos filios, quorum unus haereditati se immiscuerit, alter Parbem suam agnoscere noluerit; nimirum hoc eam Iiberi ejus, qui haereditate abstinuit, partem hanc adire non possunt, quippequae iure accrescendi quaeritur alteristatri, seu patruo, qui delatam sui patris suceessionem agnovit si, si D. I. Si ex pluribus s. o. hoc tit., d. S. ust institui de Senat. constili. Omhitiano 3. 4 γ μ. supra S. a i8., Fab. cod. de Pactis i b. a. tu 3. desvic i5. num. 4. in corP.
62쪽
Quibus modis legitima successio isseraturi sit
Idem serendum est judicium, si existant alii, qui juris fictione , bcu jure repraesen- tationis fingantur constituti in eodem gradu, ae repudians: veluti si Pater filium reli- ui. in. querit superstitem, atque ex alio praedelancto filio nepotes: liberi repudiantis avi iam haereditatem consequi non possunt odio nepotum ; quibus, avo mortuo, jus statim quaesitum est; filius autem repudiantis gradum patris adhuc Viventis non potest repra sentare si ; cum leges non nisi in locum praemortui parentis filios jure repraesent tionis venire decreverint i et .
ad Senat. Consuli. Tertullian. lib. 38. niam. 3. Pr P. I . aὶ N At Ii 8. ωρ. r. , et caρ. Si igitvir defuncti neque 3. S: Ia 3. Quaestio ergo ad eum casum pertinet, quo nullus sit in eodem proximo succedendi gradu positus, vel qui talis jure repraesentationis fingatur Praeter repudiatilem: atque in hac quaestione quidam nepoti favent, alii contra eum sentiunt: utraque sententia suis non contemnendis tandamentis nititur; sed generalibus inris regulis, nec Don aequitati magis consentanea videtur eorum opinio, qui putant, successorio edicto locum esse favore suorum haeredum, ita ut, proximiore gradu repudiante, puta filio, sequens idest nepos, avitam haereditatem habere poMit , quasi repraesentans gradum p tris repudiantis.
Favore cognatorum , et agnatorum repudiantium, vel alia quacumque ratione haer ditatem omittentium jus successionis apud Romanos tandem admissum fuisse, supra demonstravimus S. III. : atque apertissima sunt Iustiniani verba fax Quinimmo successorium edictum Imperatores Produxerunt ad filios, quorum mater propter furorem impedita sit, ne patrui haereditatem, seu bonorum possessionem acciperet sa . Porro adem nequitas, quae suasit, ut cognatis, et agnatis prospiceretur, lavet descendentitibus; immo magis lavet descendentibus, quam cognatis, et agnatis, cum ratio naturalis bona parentum etiam remotiorum liberis addicat s3 ; non cognatis, vel agnatis. Ergo jus pro cognatis, et agnatis constitutum ad descendentes protrahi debet ii in D. I Placebat autem 7. instit. de legitim. agnator. Succession. 3. u. 3
' Quod si quis objiciat, hoe utique argumento probari, ius idem pro suis haeredibus constitui debuisse, ac pro agnatis, vel cognatis, non autem vere constitutum fuisse, quod proinde interpretum voluntate suppleri non possit, in promptu responsio est, petita ex ejusdem Romani juris principiis, quibus continetur, ex rationis identitate leges extendi posse ti): atque, cum leges de omnibus casibus ferri vix possint lain, interpretatione statuendum s3ὶ, atque ad similia, si eadem adsit ratio, procedendum esse .
S. 226. Quamquam nee omnino certum est, ut contrasentientes arbitrantur, vetere Romano
jure suis haeredibus successorii edicti beneficium denegatum fuisse. bituntur respotis
63쪽
GaItari rud. lib. ILL EI. II. ωρ. II. IzzTT Ulpiani, ajeniis, sueeossionem in suis haeredibus non esse siὶ: atmie inde colligunt, nepotem, Patre repudiante, suum haeredem avo fieri non posse. Sed perperam; e enim iii. ,α iureconsultus hisce verbis tantum innuit, plures suos haeredes successive esse non i 6. posse: videlicet, cum suus haeres dicatur ille, qui primum gradum in potestate pa-- 'is rentis obtinet, cum idem parens decedit sa , fieri nequit, ut unus tempore mortia suus haeres sit, deinceps alius, quia Proximitas desumitur a tempore, quo Parens
moritur s3ὶ. si in L. r. I. Sciendum est 8. F. hoc sit. saὶ S Stii autem a. instit. de furerea qualitat. , et didiereriL la. 39. 3ὶ D. S. a. in med.
Ergo, quia, si proprie loquamur, suus haeres post mortem parentis fieri nequit ille,
qui tempore mortis primum in potestate gradum non obtinebat, ad successionem tamquam suus nunquam admitti poterit ὶ Nequaquam: illatio haec plane aliena est ab Ulpiani sententia: cum in eodem textu demonstret iureconsultus, suum haeredem, saltem quoad successionis jus, nepotem avo post eius mortem fieri posse: veluti si avus p trem exhaeredaverit, extraneo haerede scripto; pater vero decesserit, dum extraneus
deliberabat, qui, patre mortuo, repudiaverit si): vel si pater sub conditione pol stativa institutus fuerit, atque decesserit, ea minime impleta a, si in D. i. i. I. Sciendum est B. in ρrinciμ ν hoc tit αὶ D. L i. I. 8. Proρ. sn.
Longe infirmius est aliud argumentum petitum ex denegata inossiciosi testamenti querela nepotibus, quorum pater exhaeredatus est iij; ut enim praeteream, aliquando etiam concedi, nempe cum extraneus haeres scriptus, vivo stio exhaeredato, deliberabat, eo autem defuncto haereditatem adiit ta), non valet argumentum a querela ad jus su essionis; querela dissicilius datur, utpotequae parentem furiosum singil 3i: atque iis Lantum competit, qui absque legitima Caussa exhaeredati sunt: Porro nepotes, quos pater praecedit, haeredes instituendi necessitas a legibus injuncta non est l43: adeoque perperam quaeritur, an iure, an injuria suerint exhaeredati.
Quibus Personis intestula successio deferatur.
Successio intestata generatim defertur consanguineis cvacibus, atque in Praescri- ρω consanguinitialis gradia Positis: his desicientibus, Miro, ori uxori, tandem μεω. S. Ia Mnati, retere Romanorum iure, successionis intestatae emolumentum soli hahebant; deincePs Iustinianus idem benescium cognatis in tiit. S. a M. Amnes nec Metere, nec u o jure ad ιntestatum successionem admittuntur. S. a3t. Auccessio intestata nec nutritoribus, neque hoNitibus, neque tutoribus datur. I. 232. Haeretici, vostatae, et Dii per vilium successionis I gitimae incapaces habentur. S. 233.
64쪽
Quibus Personis intestata successis d feratur. 63
Arienigenae apud ρlerasque gentes ad intraratram Successionem non admittuntur. I. 234. TVP monuntur plures casus, eg die ae ς-eεtiones de irare alieni nartim in ιαμα- t.
Alienigenae viad nos non succedunι subditis, neque in bonis asiodiati s , nisi ei. M'. Mium fura obtinuerint, Mel reci oca successis inducta sic S. am. Quid si alienigenaa succed. re velint alienigenis, qui in ditione moratii sint 8 ς αῖ . Alienigenis stibditorum successio uisicilius conceditur, quam algerius adient nae inditione defuncti. S. 238.
Fendoriam successionis incremces sunt alienigenae, licet Per moestituram ὐocati Diadeantur.' S. 239., et 24O. Alienigenae non auccedunt in fideicommissis, pel ρrimogeniis actu inser olos inst tutis. S. 2 4 l . deicommissariae, vel ρrimogeniales successiones tamquam ιestamentariae, aut saltem actu Postremae Moluntatis uelatiae r utantur , tametsi fideicommissum, avi ρα--
genium inter Diuos institulum fuerit S. I a. , et a 3. Conuactus e tionis, et Menditionis facilius sterminuntur inrer subditos dioersoriam Princiρum, quam successiones ideicommisauriae, Mi Primogeniales, licet hae ab actu inter Misos exorditam ducant. S. a 44. Alienigenae excitidiantur a successionibus, quarum conditio post legem re ellentem existit, q mois ante eam divositae sint. S. 245., et 246. Quid ii sideicommissum ante latam legem alienigenae delatum fuerit, eoque decedente , alter alienigena succedere veliι 8 S. 247. origo ρotissimum in icitur, vi definiatur, ara quis Pro cive, an Pro alienigena habendus sit. S. 248. Natiuitas acciden 'alis ciuitatem nec adima, nec tribule L 249. Filius ex mire cloe natur ciris est, licet ex matre alienigenia. S. ISo. Paternae originis ratio non 3usscit, ut quia Pro cloe rmutetur; cum Parentes in aliam ditionem se transmierunt animo ibidem commorandi. S. 25 i. CDis esse non d sinit, qui alio se trans rL S. III., et a53. mssallus in alienam ditionem se trans rem ibi Permansurus ara successionis siue festamentariae, sise legitimae cvax erae Pergat 8 9 254. Mutiores nubentes alienigenae vud suos commoranti bona fudialia, a ue hix s milia amitiunt: nec deince 's alia 6MSdem Seneris acquirere ρ sunt. I. a55. Mulier, si alterius ditionis inro nubat, non a Mittir ial intestatam βαδ ιαcces.
Sionem. I. 256. Mulier alienigena jus inrestriae successi is non acquirit, quamvis crui ntibal, atque in ditione commoretur. S. 257. Monachi ab inlestiitia, non testamentiaria successione excluduntur: clerici utriusque Paces sunt. Equites Ierosolymitant mmchis aequimrantur. S. 258. Monachias e monaoteris discedens mccessionum omnium cvax est, si professis r ligiosa ea caussa ess, metus, aut simili ab initio inrita fuerit. S. 259. Monachus ex justa si emeniente crauara dimissus haereuuatis ρritas delatrae, φιam dimitteretur, Partem non acquirit. S. I . Monachi, quod ρertinet ad caussam alimentorum, cisiliter mortui non rmulam tur. S. 26 . ccessionis infestatae camces sunt religiosi, qlιἰ solaninia religionis vota non emia
Nems, cfva pater ρrraemortuus aliquid accepit inter visos Wo omni iure, legitimam
successionem asi habet, si, am Disente, donationem mn erit S. 263., α 264. Qt id si, mortuo am donatore, atque delatri haereditate, ne s donationi consentiat, et unoscat, quod sibi datum eat ea lege, ne quid amplius Aetat8 S. 265.
65쪽
ii 'l ,, antestata successio generatim desertur consanguineis capacibus, atque iri certo con-iii. i5 sanguinitatis gradu constitutis: i praeterimus , quae de successione libertorum , seu in i r i, si bonis libertorum Romani juris textus commemorant ti); cum haec Plerarumque gentium moribus exoleverint : quod si nulli adsint consanguinei, idest sanguinis vinculo, seu per masculo, seu per foeminas conjuncti, successio intestata desertur viro, vel uxori, et tandem fisco. iὶ Agit de ea Iustiniantis in lib. 3. tu. 8., et s. institias
Intestatam successionem deserri dicimus consanguineis, seu sanguinis viliculo per maseulos, aut foeminas coniunctis S. praeced. ; licet enim lex XIL tabularum agit tos tantummodo vocaret, utique si nemo existeret Auus haeres, vel ex his, qui suorum haseredum loco habentur ii; attamen succedentibus temporibus aequum visum est praetori, successionis beneficium cognatis quoque intra certos limites indulgere αὶ: tandem Iustinianus iura legitimae successionis omnibus cognatis dedit, adempta agnatis omni praerogativa saxsi in Princiρ. institui. de legitim. mnat . sumess. 3. I. ta Princip. institue. de successione cognat. 3. 5.
Sed quoad assines certum est, nec vetere, nec novo jure ullum successionis jus invicem tributum fuisse si ; neque Iustinianus successionis intestatae modum accurate deseribens aὶ assinium mentionem faciL Sane non dubium, quominus assinis, puta Privignus, novercae succedere possit, non Per se, sed Per fratres suos consanguineos, qui matri suae haeredes extiterint, tum intestati decesserint s3 . si nitatis iure nulla successio Permittitiam L. Ad uralia T. cod. commvn. de successionib. s 6. 59. x V. L Vitrico 3. , I. Amitae 5. cod. eod. tu. . iaὶ N eu 3 8. cv. ., a. , 3., 4. , α 5.
3ὶ D. l. 5. cod. commvn. de succesSionibus. S. 23 a.
Vix monendum, haereditatem ab intestato non deseri nutritoribus si , neque hospitibus ta , neque tutoribus, quibus nulla lege hoc jus datum est: quod vero traditur, haereditatem eo pervenire, quo tutela redit i3 , nihil aliud significat, quam agnatis, qui jura legitimae successionis habent, onus quoque tutelae gerendae incumbere 4 , ne onus ab emolumento sejungatur s5 . si L. Nutritoribias io. cod. commvn. de succession. 6. D. aὶ Aura. Omnes peregrini Post d. I io. cod. eod. titia
S. 233. Quin immo nec sufficit, quem defuncti consanguineum esse, ut ad successionem intestatam admittatur; sed insuper desideratur, ut illius acquirendae capax sit. Incapax autem esse potest, Vel ex caussa criminis, Vel ex desectu civitatis. Ex caussa criminis
in intestata successione repelluntur haeretici si , et apostatae fa . An idem do judaeis sentiendum sit, colligi potest ex alibi disputatis s3 . Perduellium filii ab avita, paterna,
materna, et proximiorum intestata successione excluduntur, ut parentes a tanto scelere
filiorum charitate, abstineant s4 . Generatim tamen bona damnatorum dantur descendentibus , ascendentibus , et collateralibus usque ad tertium gradum i5ὶ: atque ita etiam servatur in grassatione si .
66쪽
Beneficium legitimae successionis iis etiam denegatur, qui maximam, aut mediam capitis diminutionem passi sunt, cum per primam libertas, et civitas amittatur, civitas vero per posteriorem si in; qui autem cives non sunt, haereditatis a civibus acquirendae capaces non habentur I ; quo sundamento apud plerasque nationes alienigenae, seu qui alterius ilitionis Principi subsunt, ad intestatam successionem non admittuntur s3ὶ; prout apud nos quoque decretum est 4 . I. l. , et a. inat. de cv. diminut. I. 36, a L. i. eod. de haeredib. instituend. 6. 24.), I Sed si conditioni G. S. Solemus a. f. eod. tit. 28. 5. . V. Tom. V. ρag. 398. S. 15 al. , et I 5 II. 3ὶ Fab. cod. de oector. signis c. Lb. 6. tu. I9. desinit. I 8. in Princiρ. sis Reg. ConsL lib. 6. tu. II. S. a. , et seqq.
Quod pertinet ad jus apud nos in hac re latum, plures casus secernendi sunt Nempe quaeri Potest. I. Utrum alienigena succedat subdito, qui in ditione bona relinquat, an saltem succedat alteri alienigpnae, in ditione morienti, quoad bona ibi posita. a. Dubitari potest, an lex de alioni genis a successione excludendis complectatur seu da, quorum successio ex investitura desertur. 3. Quid dicendum de fideicommissis, vel primogeniis inter vivos institutis. 4. Utrum extendatur ad praeteritos casus, seu dispositiones iactas ante latam legem. 5. Qui inter alienigenas reeenseri debeant in
S. 236. Alienigenis, cujuscumque gradus, status, aut conditionis sint, sive in ditione domicilium habeant, sive alibi degant, in subditorum bonis tum seudalibus, tum allo-dialibus omnis successio denegatur, sive haec deseratur testamento, siVe ab intestato, sive alio quolibet ultimae voluntatis actu: praeterquam si litteras, ut alunt, civilitatis, seu naturalitatis a Principe obtinuerint si : vel nisi reciprocae successionis jus inter alienigenas, et subdit O constitutum sit, atque observetur ia . iὶ Reg. Constit. d. lib. 6. tit. II. S. I.
Quod si quaestio sit de successionibus in bonis alienigenarum, qui in ditione d cesserint , atque ibi bona reliquerint, generatim statuitur, ut eadem agendi ratio erga ipsos ser etur, qua ipsi erga subditos utuntur, tum in successione legitima, tum in testamentaria si in; tum in praestationibus, quae ibi fortassis exigantur, in casibus Successionis, vel alio quovis titulo ia . si in Reg. Constit. d. lib. 6. EL II. S. 4.
I. 238. Ex his constat, dissicilius admitti alienigenas ad successiones subditorum, quam adhaereditates alienigenarum; cum postremae alienigenis dentur, dummodo ipsi in pari casu subditos non repellant, licet nee literae civilitatis obtentae fuerint, nec reciproca jurium communio inducta sit si): priorum vero, seu successionum in bonis subditorum ulienigenae capaces non habentur, nisi civium jura speciatim adepti sint, vel generalis a URIS . 1 m. IX. 9
67쪽
i , re inter utriusque Principis subditos reciproca successio inducta sit, atque uSu re opta: ii i , adeoque non Susticit, Subditos in Pari casu apud alienigenas ad successionem admitti sal. iit i 6 si Reg. Constit. d. lib. 6. tu. ia. 9 4. αὶ Ret. Constit. ibid. S. λ, et 3. S. 239. Solutu dissiciliores sunt quaestiones deinceps propositae s S a 35. ὶ: atque , ut exordiamur ab ea , quae respicit seuda per investiturum delata , legislatoris consilio inspecto, tonendum ost, legis prohibitione odio extraneorum contineri: cum enim a seudorum possessoribus specialia obsequia Principi tamquam issi recto domino praestanda sint,aique potissimum iidem Principi vassalli debeant, quae in extraneis magis suspecta est. ex rationis identitates, immo potioritate lex ad seuda protrahi debet, licet nullo
postremae voluntatis actu, sed solis investiturae verbis eorum successio regatur iij;maxime quia apud nos vix ulla sint seuda haereditaria, de quibus testamento disponere liceat, sed omnia sere recta, et Propria sau
Ilis addi possunt alia argumenta ex iisdem Regiis sanctionibus deprompta: iis nompedecernitur . ut silia nubilis, vel mulier jurisdictionem habens, aut jura sive seu lasa ,sive empli istutica a directo Princis dominio dependentia, haec amittat. noque ad alia deinceps acquirenda sive actu inter vivos, sive ultimae voluntatis capax habeatur, si nubat alietiigenae extra ditionem commoranti ii : eaque jura statim devolvantur ad Proximiores in gradu succedendi, exclusis descendentibus ex eo matrimonio sa . Insuper stadem Regiu sanctio prohibet, ne alienigenae seuda in ditione posita a quocumquendi piscantur s31. Nemo sane non videt, potiori ratiotio repellendos esse alienigenas a fetidis, in quibus succeditur vi actus inter vivos celebrati, seu ex pacto inlaudationis 4ὶ. si in Reg. Constit. lib. 6. tu. 3. OP. I. s. 7.
αὶ Reg. Constit. d. S. 7. in Iri. 3 Reg. Constit. lib. 6. tu a 2. S. 6.
Gravior prima fronte est dissicultas in fidei commissis, vel primogeniis actu inter vivos institutis; attamen ab his quoque ulienigenae, qui jura civitatis a Principe consecuti non sint, vel generali jurium communione non gaudeant, ex legis sententia excludi debent; etenim alienigenis generatim, atque indistincte denegantur jura civium, seu subditorum li); inter quae profecto recensetur jus succedendi in fideicommissis, aut primogeniis, quocumque Voluntatis actu institutis sa . iὶ Reg. Constit. lib. 6. tic II. S. I. sa, V. Tom. VIII S. 8 ., et Feqq. Pre. IOO. s. 242. Quod si objiciantur ejusdem Regiae legis verba, quibus alienigenae nominatim ex Cluduntur a successionibus testamento, vel alio postremae voluntatis actu delatis li), respondemus, ex communi hominum aestimatione successiones fideicommissarias, et primogeniales, licet fideicommissum, aut primogenium inter vivos institutum fuerit, tamquam testamentarius reputari, vel saltem tamquam delatas aetu postremae voluntatis . quatenus ex voluntate instituentium bona ad vocatos non perveniunt, nisi Per ulterius obitum: quamquam aliis placet, hasce successiones in legitimarum numerum recensere, quatenus absipae ulla testamentaria dispositione voeatis quaeruntur tu vim
contractus, qui legem imitatur saὶ.
68쪽
Quibus ρers is intestata successio deferatur. si in Reg. Constitui. d. lib. s. tu. II. S. I.
Profecto , sive ad sori, sive ad communem hominum usum respiciamus, nullum sit discrimen inter successiones fideicommissarias, vel primogeniales, utrum actu inter- vivos, an postremae voluntatis dispositione regantur: verbo dicam, essectus horum lurium, non origo spectatur: cum autem idem sit in utroque casu Mectus, iisdem
egibus subjici debent, ne ad alienigenas perveniant, contra legislatoris, subditorum utilitati prospicientis, mentem S. a 4 i . : praeterquamquod , uti jam animadvertimus , etiamsi sex municipalis vidori possit inter angustiores limites coercita ex verbis, quibus mentio sit actuum postremae voluntatis si , generalis tamen, et indesiuita sanctio prius proposita αὶ restrictionem hanc omnino respuit, non secus ac legislatoris mens, quae potissimum inspici debet 3xti Reg. Constitui. d. lib. 6. tu. ia. I. I. sαὶ Reg. Constit. ibid. S. I. 3) L. Et ideo ii., t. ia. , et i ., 8. Scite leges i7., I. In ambigua r9. V. da
. . , a 4. Neque etiam nocet, quod objici potest ex facultate alienigenis dala acquirendi bona in ditione posita, dummodo ultra duo miliaria si ut a confinibus sit; etenim contractus emptionis, et venditionis, atque his similes descendunt a jure naturali secundario, seu primario jure gentium, quod ubique vigere debet, etiam inter subditos diversorum Principum taὶ; sed ab his inferre non licet ad contractus gratuitos, quos sustineri jus gentium non praescribit: atque ideo Princeps alienigenis, vel favore alienigenarum probibere potest 3 . 1 Reg. Constae lib. s. tu II. S. 6.sa S. Sed jus quidem a. insti de iuri naturai., gent. , et cisa. t. a. 3ὶ Argum. S. Sed naturalia ii. institue. eod. si S. I S. In quaestione quarto loco proposita S. 235. , utrum lex de albinis, seu alienigenis
a successione excludendis se extendat ad casus Praeteritos, seu an complectatur successiones ante dispositas, quam lex serretur, sed quarum conditio post eam existit :puta si fideicommissum eo tempore institutum fuerit. quo alienigenae admittehantur, sed illius successio nunc aperiatur, ut ajunt, seu deseratur, affirmandum putamus; quia inconcussa est juris regula, haeredem eo potissimum tempore haereditatis acquirendae capacem esse debere , quo desertur si .
Neque aliam sententiam adstruunt verba legis municipalis, quibus cavetur postquam alienigenis succedendi potestas denegata fuit , ut omnis dispositio, quam ipsorum favore fieri contingat, nullius roboris Labeatur, tamquam si iacta non esset i); hisee eleuim verbis unice demonstratur discrimen, quod intercedit inter dispositiones iactas ante legem albinatus, vel post eam iaciendas: priores vitia suam habent, licet alicui-gena ob personae accidentalem statum, et incapacitatem a successione excludatur, Posteriores vero se ipsis nullius roboris sunt, nec unquam vim babere possunt sax iὶ Reg. Constit. d. lib. 6. tic ra. I. a. in Fn.
I a T. Sane, nemini dubium, quominus successor alienigena admitti debeat ad fideicommissum , quod favore alienigenae praedecessoris puri sicutum fuit, antequam sex albinatas
69쪽
68 IurisAriad. lib. III. fit. I. cap. Πι ibi a lula esset; laoc enim posito, alienigena succedit alienigenae, quo casu sussicit, si apudii alienigenus eadem agendi ratio erga subditos servetur ii : atque hoc plane sensu tra. iii , si dilur, leges suturis utique, non Praesentibus, aut praeteritis formam dare negotiis lain. il l. 6 i in Constit. d. lib. 6. tu. ia. S. 4.- αὶ L. Leges 7. cod. de legib. si . t 4. Postremo superest breviter demonstrandum, quis inter alienigenas haberi debeat in hoc argumento, necne. Consentiunt omnes, Originem potissimum inspici, ut desiniatur, an quis pro cive, an pro alienigena habendus sit: ita ut civis, seu subditus censeatur, qui natus est in ditione; alienigena, qui Oxtra illam si): dummodo parentes illuc domicilium transtulerint; neque enim sussicit, quem alicubi natum esse casu fortuito, quia parentes peregrinationis, aut alia simili temporali caussa in eo loco reperirentur tu .
Porro, Sicut nativitas, ut a junt, accidentalis, in ditione civitatem non tribuiti S. praeced.), ita civis, seu subditus Principi esse non desinit, qui ex parentibus subditis natus est, sed extra ditionem, cum parentes sorte peregrinarentur ii ; neque enim parentes, ut per se patet, jura civitatis amittunt, quia peregrinationis, seu negotiorum caussa alio ad tempus se transferant: adeoque nec filii, qui Parentum conditionem sequuntur a , subditi esse desinunt, licet casu alibi nati sint. si Fab. cod. de perbon signiscat. lib. 6. ut 19. d. insinu i . num. 3. in corP.
αὶ L. i. S. Qui ex duobus a. U. ad municiρ. s 5o. i.
Si uterque parens subditus sit, consentiunt omnes, filios nasci subditos si , saltem si parentes in duione commorentur, ut infra explicabimus. Sed, si alienigena sit ulter ex parentibus, interest, an Pater civis sit, mater alienigena. Fit us ex Patre cive natus civis est, licet ex matre alienigena; nam filii patris conditionem sequuntur, non matris sa , nisi vulgo quaesiti sint s3ὶ, vel speciali privilegio, ut ait Ulpianus, materna origo censeatur s43. si L. r. S. Si ex duobus a. q. ad municiρ. go. i. ain D. I i. S. I., ι. Cum legitimae i s. s. de statu homin. i. 5. id, D. I. 19. β. de statu homin. , d. l. I. S. a. in D. 4ὶ D. I i. I. a. in meae
S. agi. Dissicultas est in eo casu, quo parentes in aliam ditionem, quae alteri Principi subsit, se transtulerint, animo ibi perpetuo commorandi. Quidam putant, filium adhuc civitatem retinere , ex qua pater originem ducit, ita ut sussiciat paternae originis ratio, ne quis alienigena reputetur sti. Verum contraria sententia, quam alibi probavimus sa), et postea Fabro displicuit 3ὶ, solidiori nititur fundamento, cum civitas pendeat ex loco originis, quo quis natus est, nisi haec accidentalis sit t4 , non ex loco, quo in lucem editus est pater, quemque deseruit 5 . iὶ Fab. cod. de rectori senis l. lib. 6. tit. 19. desinit. I 8. num. 3. in C P., Argum.
70쪽
Quibus Personis intestata successio deferatur. 60
Cavendum tamen, ne hinc inseratur, patrem, seu eum, qui domicilium in aliam . - ditionem transfert, civem esse desinere, atque alienigenam fieri; etenim adsumptio iii se; originis, ait Ulpianus, perpetua est, nec recusando patriam quis eam mutare potest si λαοῦ ' si D. I. Adsumptio D. in mines. o. ad municiPal. 5o. l. ,-- S. 253. Quod autem de viro dicimus in alienam ditioncm transeunte, idem ex rationis identitate dicendum de Meminis, quae alienigenae apud suos degenti nubunt tiὶ; utiquo quod pertinet in utroque casu ad bona allo li alia; si enim de bonis seu talibus agatur, aliae praescriptae regulae sunt, tum quoad subditos, tum quoad alienigenas seuda inditione possi uentes, quas mox eXPonimus.
S. I 54. Si ergo de seu dis agatur, distinguere oportet, an vassallus subditus sit, an alienigena : tum an illius successio jam sit delata, nec ne. Si vassallus subditus sit, utque in alienam ditionem ibi permansurus transeat, facultate a Principe non obtenta, v lsi ibi commoretur ultra tempus rescripto Principis praesinitum, atque ultra decem annorum spatium , vel intra decem annos monitus non redierit, illius hona fisco applicantur ii : quod si sacultatem obtinuerit in aliam ditionem migrandi, nullo statuto tvmporis spatio, ad successionem sive testamentariam, sive intestatam non admittitur, nisi intra biennium, a quo alterutra delata sit, in patriam reversus fuerit a . ii Reg. Constittit. lib. 4. tu. 34. CV. 16. S. 3.
S. 255. Severior regula praescripta est odio mulierum, quae alienigenas extra ditionem habitanti nupserint; cautum quippe, ut excidant tum dominio, tum possessione iurisdictionis, aut jurium, tum seu ualium, tum emphyleuticorum, a Principis directo dominio pendentium ii : atque insuper incapaces sint alia hujus generis jura acquirendi, sive actu inter vivos, sive ultima voluntate: ita ut haec devolvantur ad proximiores in gradu succedendi iisdem mulieribus, exclusis descendentibus ab hoc matrimonio tu . i in Reg. Constittit. lib. 6. tu. 3. CV. I. S. T.
An emina alterius ditionis viro nupta, cui denegatur facultas acquirendi seuda sive actu inter vivos, sive ultima voluntate S. praeced. , ad intestatam Dudi successionem admitti debeat, anceps videri potest quaestio; cum casus hic expressis verbis non definiatur. Vertim legis sententia comprehendi videtur, tum quia iucilius plerumque Permittitur successio testamentaria, quam legitima iij; tum quia facile contingit, ut mulier haec perpetuo manere debeat extra ditionem, ne a marito discedat : adeoque alio legis capito S. 254. contineri videtur. ii L. mmanitritis 8. cod. de naturalibus liber. 5. 27. λ V. infra S. 258. S. 257. Caeteriam, sicuti foemina extra ditionem nupta jus civitatis non amittit, atque succedere adhuc potest tum ex testamento, tum aD intestato in bonis ullodialibus a 53. , itu e converso foemina alienigsena civitatis jura apud nos non acquirit, licet cum cive matrimonium contraxerit si : quamquam subjicitur soro, atque statutis loci, quo degit maritus ia). Sane, non nisi obtentis litteris naturalitatis, alienigenae ad Successionem civium admittuntur 33.
si Contrariorum, seu correlatio ruria ex trito axiomate eradem est ratis. L. Orum I.