장음표시 사용
511쪽
Th. Birtrudiores, percepit Hertzberg . Dixeris sane admirabilem hane esse abiectionem, qua simplex fuerant pro nota fuerant aeeipere debeamus. Quod tamen a voce notescet videlicet quae anteeetit sacilem explicatum accipit; quid est enim notescet nisi nota earet ergo aio mihi intellegendus hic locus erit:
Neo minus haec nostri nota escet fama sepulcri Quam fuerant Pthii busta cruenta viri. Magni sane momenti testimonium hoc esse dico de Augusteae ae talis poetarum grammatica eruditione ; noverat Propertius verba in -escere exeuntia compositionis lege orta esse et ipsam terminationem esse eam, quam in futuro tempore posuerant Ennius et AP eius scribentes superescit; simile obraret, necescit et simplex racunt.
v. 38 Pthii, non Phthii resoribendum est observatis iis quae nuper disputavit Guil. Schulae orthogr. p. 51 adn. 2, confirma turquo hac quoque in re pusilla Neapolitani codicia maior auctoritas; hio enim pythii, i. e. p litteram sine aspiratione conserva vit. phthii, phthyi, titii codices reliqui quibus usus est Baehrensius. Prorsufi concordat cum Neapolitani memoria quod in D
retis Phrygii o. 3 pro Pthiam in codd. FV pythiam vel pititiam
scriptum est, ceterum ibidem c. 14 recto Pthia id quod in textum recipere debuit Mei sterus editor. Etiam glossa oodicis Cassinensia
in ipso errore Veri vestigium conservavit . Sic enim semper fere et ipsa medii aevi latinitas legiturque rex Opthomenus a Diomede intersectus apud Guidonem de Columna in hist. destr. Troiae 3. Quibus absolutis ad alteram carminis partem quae est de puellae superstitis fidelitate transitus conceditur. Et artius quidem nexi sunt versus 39-42 et 51-58; in his enim ipsum quod adumbravi argumentum exponitur. Utque leviora anteponam, v v. 39 et 40 tales ego quales a libris seriptis offeruntur exhibui; in quibus omnia explanata esse contendo; hoc nempe dicit poeta ad Cynthiam : tu quoque si ad mortem venies, id cura ut sub eodem tumulo mecum cubes: id est: memento hoc iter, scilicet funeris mei iter; decet enim inter amicissimos iter ad inferos esse com mune; neo aliter Horatius ad Maecenatem suum carm. II IT: 3 A. E. Ηousman coniecit Uournal os phil. XVI a. 18873: funere
quam Phthii busta eruenta uiri. Qui vir doctus transmarinis coniecturis nuper pessumdare Ruscepit poetas Latinos.
a Contra pueria pro 'his Iulius Valerius p. 57 ed. Κuebior.' G pthe pro Iephto Hieron. adv. Iovin. I p. 253 ed. Migne in cod. Sessor. teste Iulio Koch. Diuitigeo by Cooste
512쪽
ibimus ibimus . . . supremum carpere iter comitera parati. Ρergit vero Propertins: sed cana demum vel anus saeta veni ad lapides memores; in quibus lapis memor plane designat lapidem Repulturae. qui quidem memor est quandoquidem titulum seri insculptamque mortui memoriam ἰ nam in v. 36 Ρropertina ipsam lapidis inseriptionem dederat et unici Cynthiae amoris testem Reerat; ea igitur ratione memores scripsit qua Horatina earm. III 11, 5l: nostri memorem sepulcro scalpe querelam. Quae vero subhaerent. ab ulla obscuritate aliena esse video: sensus hic: Interim dum rivis, ne asperneris me ἰ sentiam enim quidquid ages, quia etiam
mortui conseii sapiunt v. 4 l. 423; igitur nonnumquam fiebia v. 5l ; id enim fas erit iv. 52i: testis Venus est Adonidis obitum lugens et conquerens iv. 53-563. Quod si lamentaberis etiam tu, tamen frustra eris si responsum tibi postulabis; neque enim loquetur defunctus v. 57. 58). Iucundum autem est quod in isto 'testamento' Propertius etiam Adonidis reminiscitur v. 58 sq., et ita quidem, ut semetipsum cum Adonide, quem fleverat Venus, comparari velit. Id enim quaeso an fortuito factum esse dixeris, quod etiam Varro in 'Testamento' Menipp. D. 1 vel 540 B. haeo verba exhibuerat: sic ille melius Veneris repente Adon ceeidit cruentus sim νΗaeo igitur Varro in Testamento. Est in propatulo etiam apud
Varronem hominem mortuum sive testatorem cum Adon esse
aequatum. Itaque fuit hic sere locus in eiusmodi scriptis sollem nis. untd p quod apnd Varronem non Adonis, sed Adon in nominativo comparet; eandem sormam plane sibi sumpgit Propertiua quippe qui non Adonin, sed Adonem in accusativo praetulerit; potest igitur Propertius hoo toto loco imitator fuisse varronis. Et in his quidem quos modo pereensui versibus non habeo de lectione quod moneam nisi v. 59 ex Neapolitano optimo voediam qui sine dubio esse assumendam, in versu autem 55 olim verum vidisse qui lauisse conieerent ubi pravo tradidum est ineuisse λοῦ de corruptelae origine comparemus Iu 4, 1 ubi tameἰς
pro tarpeis et II 9, 2 ubi elaeto pro eiecto, Iu b, 36 ubi malis
pro Maiis in libris est; item Ciceron. de deor. nat. I id velleio pro Velleio codd. Leid. ΑC; al.
Iam vero surgunt interpretationis impedimenta vixque remota accrescere Videntur. Primum enim contra expectationem
aecidit ut per octo versus 43-50 excursum inmitteret scriptor, quo subito puellae oblitus ad semet ipsum reflecteret et eum lo- sis quae dixi Ad historiam hex. lat. p. 37. Diuitigeo by Cooste
513쪽
Τh. Bir foum communem tractaret, quo dicebant melius esse puerum obire quam pervenire ad senectutem; quam sententiam primum per spicue expressit versibus 43-45, deinde Nestoris exemplo illustravit uv. 46-50. Ne quis vero de toto hoc loco dubitationes movini aut delendnm aiens aut exportandum et translocandnm, respiciat ille ver sum 51; cuius verba tu tamen flebis ad versum 42 nullo paeto possunt ad neeli; oppositionem enim pronomen tu adiecto tamen exprimit qualem verans 42 neque tolerat neque concedit; immo vero his verbis fra tamen poeta ab excurrendo ad ipsam amatam se retro vertero plane indieat. Conscius igitur exspatiando argumentnm di lataverat, conseius ad ipsum revertitur. Hoo vero Iaxiore eos lationis filo serentnr sententiae et coagmentantur: Optaverat ille versibus 39 - 42 ut Cynthia non omnino se infidelem praestaret amico defuncto; hio autem infidelitatis ei es memoria subit, quam Propertius dum vivit perpessus est; pergit igitur v. 43: atqne utinam puer mortuus essem; tum enim qnam infidelis et improba saepe fuisses non sensissem neque laetatus essem sinetibus amoris; nam etiam Nestor si ante obisset, Antilochi mortem non planxisset s- V. 503. Exinde ad ipsam gressum refert: Attamen sporo sore ut nonnumquam saltem fleas de ami soamatoro v. 51ὶ; flevit enim etiam Venus Adonidem, quamquam multos haec dea amavit. Itaque vinculum, quo versuum 43-50 cum antecedentibus vinculatur exonrsus, infidelitatis puellae memoria fuit; qnod si conceditur, nonne vitupera Adus poeta, qui, ubi subito erumpit in
exclamationem: utinam puer mortuus essem l ipsa verba ad sensum quam maxime necessaria: 'inm enim tuam malam fidem non gensissem l ' retieuit et praetermisit 3 Quem si a vituperio foeordiae
liberare volumus, una tantum ratio aptissima invenitur exensandi. Tostamen tum hoc esso Properti iterum iterumque urgueo. Neque
parentes tune vivos hκbnit ille neque fratrem vel sororem, itaque ad ipsam uni eo amatam testamentum diotat atque missurus est. Atqui in ultima voluntate omnino non decebat maledictis ineessere sed thiam. Est igitur quod pietatem et teneram mentem poetae a d scamus, qui ad mortem paratus animo simpliei et candido non nisi verecunde adloquitur perfidiosam puellam et omne quodcumque
male ominatum verbum anxie Vitat.
Ceterum locum illum communem qui est de maturae mortis felicitate ex philosophia rhetorica sive ex tonsolationibus, ubi tri'tissimus suit, sibi decerpsit Propertius, similiaque iam apod
514쪽
De Properti poetae testamento.
erantorem extitisse videntur, similia apud Callimaehum Propertii exemplum. Sic certe Cicero Tusc. I 93: quamquam non male ait cillimactus mussio saepius lacrimasse Priamum quam Troilum; sio etiam Plutarchus consol. ad Apoll. p. 113 F: uεiov rhp 6v
της τύχης hv ἐ0phVεi, . . . et Cicero iterum l. l. I 85 de eodem
rega: hie si viris filiis incolumi regno occidisset . . . . utrum tandem a bonis an a malis discessisset y tum profecto videretur a bonis. vi eerte ei melius evenisset . . . quod Si ante occidisset, talem eventum omnino amisisset. Fuit igitur haec tralaticia scriptorum sententia ubi de morte agebant; quam ita assumpsit Propertius ut variaret et a Priamo ad Nestorem exemplificationem traduceret.
Quid vero Horatius carm. II 97 Valgius poeta de Mystedelieiis morte ademptis flebiles modos v. 10) vel querelas v. 18),
i. e. elegos, fuderat; qnem desinere querimoniis Horatius iubet, v. 13 sqq.: At non ter aevo functus a Bilem Horavit omnes Antilochum seneae Annos, nec impubem parentes Troilon. Notabilis hio locus; nam ab Horatio in consolatione non solum Priamus Troilum deplorans excitatur, sed etiam Nestor ecce deflens Antilochum; itaque ne Nestorem quidem hac in re primus adhibuit Propertius. Quae eum ita sint, Callimachum ipsum a Propertio in loco, quem disputamus, imitatione expressum esse λ probari non potest; nam Callimachus Priami lacrimantis exemplo usus erat, non Nestoris. Nestorem aliquis ut post Callimachum, ita ante Propertium adiecit; vereor ut ipse suerit Valgius; ex quo tandem sibi prompsit Propertius. Quibus perspectis, quod reliquum est, ad excutiendum distiebam quod est do Nestore, a librariis non magis depravatum quam a posteriornm coniecturis indigne veXatum. aecedamus, quod quidem sto in libro Neapolitano procedit, Uv. 47. 48: Quis tam longaevae minuisset sata senectae Gallinus Iliadis miles in aggeribus. concinunt fero libri deteri nisi qui minuisset in meminisset corruperunt. Est autem necesse ordiri sententiam et a dativo Cui et a coniunctione si. Ubi vero Cui si ex Quis elicueris, pessumdabitur hexameter superfluetque semipes unus. Itaque lectio num duarum de quibus deliberemus, optio dabitur. Nam ex Rex
515쪽
Th. Biri Cui si tam longaevae aut has quinque Cui si tam longae aut has Cui si longaeVae emeere par erit. Et priori lectioni faveat forsitan comparatus versus monob. 19, 17: Quamvis te Iongae remorentur fata se nectae. Tamen posterior mihi praeplacet; nam qua lege librarius
vocem tonsaeuae poetico sermoni aptissimam ex Ionoae extricaverit non satis perspicitur; magis premo incommodam esse voculam
tam quippe iam in V. 45 obviam, eaque ex v. ipso 45 in v. 47 inrepsisse videri potest. Dativum Propertio utrumque et cui et quoi concedimus, restituimus etii et v. 47 et 53; certe qui in dativo casu genuinum non fuit neque ab ipso Proportio proficisci potuit; hoo vero tenendum, quod plerosque ignorare Video, sub ipsum antiquitatis exitum ortas esse recentiores dativi formas duas et quo et qui: et de quo dativo alibi adnotabo; alterum vero qui non ex quoi per scriptionis lapsum esse natum, sed pro cui efferri solitum esse demonstratur vel solo codice F Digestorum ubi frequentissimus est neque quisquam ibi quoi substituet; ita etiam apud
Vergilium georg. II 204 qui in Palatino, item Aen. III 712 in Medioeo; item in Plauti Ambrosiano Epid. 160; in Terenti Bembino Phorm. 504; item in Levitico Monaeensi 13, 2 sapud Zieglerum, Bruch filicho des Pentateuch); dativus aliqui apad Gaium p. 121, 21; dativus quique in Puteano Livii XXI 63, 3;XXII 1, J8 set es. XXII 59, 13J. Item qui, quipiam similiaque apud Lucretium II 17, Ciceronem de deor. nat. III 86, Horatium
uri. poet. 426 in cod. B, Varronem de l. lat. p. 205, 5 Sp. Denique quia certe inde a quarto saeculo spurius hio obtinuit datios debetque tum ita esse pronuntiatus, ex tali scriptura cave ne efficias quoi magis quam cui antiquioribus esse restituendum, sive
in Digestis sive apud Catullum 1, 1 ubi traditur Qui dono Iephdum novum libellum 8 sive apud Propertium II 23, 1 ubi Qui fuit pro Cui fuit, sive hoc ipso tandem Propertiano loco, ex quo pro
laeti sumus disputando. Iam vero metam curriculi tetigimus. Quod enim superest disceptandum in v. 48 miraculum atque portentum lectionis, eo ipso tandem ad novae disputationis caput traducimur. Ecce in
v. 48 Gallieus miles in Iliacis aggeribus' Gallus ecce Troianus Nestoris prisci adversariusi uuae scriptura quia ineredibilis ni
516쪽
De Properti poetae testamento. 505miumque a communi sensu abhorrens debuit videri hominibus doetis, eoniecturas illi coeperunt parturire nBquo cessarunt cum
unus alterius Remper laetum improbaret. Et primum quidem talia excogitarunt, quibus militis Troiani origo clarius indicaretur;
Ilius Iliacis miles in aggeribus sive Troteus Iliacis, tautologiam inauditam et intolerabilem nactus eris; porro si Caerulus, ut unus Memnon Antilochi intersector intellρgatur, negabis tamen hunc heroem voce miles satis perspicue designari neque vero idoneum explicatum habebit ipsum Galli sqnomodo ex Caerulus in libris nasci potuerit. Fnit etiam qui
Mucius proponeret; non video tamen cur saueiug potissimum miles Troianus Nestorem ut occidat postuletur; alius Callidus. non satis
eallide id quidem, immo inepte; neque enim in milite, siquid omnino, calliditas magis quam virtus aut sortitudo memoranda suit: alius Bellicus: sed bellicus miles etiam iste est quo bis idem dieatur; neque enim bellicua est bellicosua, sed ad bellum pertinens; ubi igitur miles non belliens 3 Denique suit etiam qui Caesius Iliacis miles in uosteribus periclitaretur i. Quibus ex angustiis quo tandem modo nos expediemus 3 quo confugiemus p ubi salutem quaeremus atque auxilium 3 Plane enim ineptiis detinemur, defixi scilicet in tradita hao scriptura Propertii Gallieus Iliadis miles in aggeribus.
Itaque num revera insania atque dementia Propertius totus captus fuerit Troianum Gallum vocans Gallumque Troianum, ita consideremus ut quid Troiae nomen apud Gallos valuerit novo sumpto exordio inquiramus.
Marpurgi Chatt. Theodorus Biri.
517쪽
De Franeorum Gallorumque Origine Troiana.
Ρropertianum versum hune, II 13, 48: Gallieus Iliacis miles in aggeribus in quo Ilium contra Nestorem a Gallis defendi videmus, a temrtaminibus temerariis doctorum in proximo capite vindicavi. Quod si bene cessit, quo sensu iam accipere licebit verba haec sin cere tradita 8 et quo lumine declarari poterit sermonis inaudita obscuritas 3 Non soli Romani fuere qui a Troia Priamoque principium ducerent. Et primum quidem medii aevi fabularumque Germanorum
reeentium testimonii a utamur.
Haganum sive Haganonem de Trorie sortissimum virum quis Sibet ungi ci carminis amator ignoraverit' Est vero de Tro ede Troia; sic canit poeta Waltharii Aquit. Hagano . . . egregiae veniens de stermine Troiae v. 50. Xanthen sive Santen oppidam Rhenanum parvam Troiam voeat Rythmus de Sancto Annone; Troiam Franeorum sive Sanctam Troiam alii λοῦ consimilo nempe Xanthi fluminis nomen esse visum est celebratum in antiquo Bello
Troiano 'den hach hirin si Sante n1 demi massere in iri lante'Rythm. Annonis . Nam Santhus fluvius e. g. etiam in Senecae Aga memnone v. 213 seribebatur. Brimir gigas ille in Eddae fabulatione quam Voetuspam nuncupant, similitudinem Priami prae se ferebat , Od in ipse Troiae, i. e. in Aggardo regnasse sertur in Suorea Edda videbanturque dei Asae ex Asia oriundi quasi Asiani'. Magnam
3 v. K. L. Roth in Germaniae t. I p. 38; ipsa 'p rva Troia' et Xanthi rivi imitatio manavit ex Verg. Aen. III 319 sq., id quod elinganter perspexit W. Wilmanns in Bettrine tur Gesoh. d. klteren deut- schen Litt. laso. 2 1886ὶ p. 37. Ab ipsa Vosluspa hoc nimirum alienum fuerat; sed vide Eddam Snorram Sturlusonar ed. Halaiao a. 18183 tom. I p. 227 in ' Epilogo':
eximia illa aedes quam Asao vocarunt aedem Brimeria vel Redem cer
visiariam. haec suit aula regis Priami'; liceat nempe uti versiono Latina. η Vide Snorram in 'ludificationo Gylviana' e. 53, ibid. I p. 202:'Vidar et I alius . . . incolunt in campo Idaeo ubi olim Asgardus fuit 'Diuitigeo by Coosl
518쪽
De Francorum Gallorumque origine Troiana.
urbem Parisiorum ad Paridem reserebant i et Ansgis vel Andhis Caroli Magni avus iam apud Pantum Diaconum 'ab Anchisa Troiano longo post tempore nomen duxisse' dicitur. Permiscebantur enim feliciore illo aevo et saecula et Eonae telluris, suitque latissimus hic mundus quasi unus equestris gloriae
eampus sive hortus rogarius, seriesqne saeculorum tamquam dies
unus qui heri praeterlapsus est. Fovebantur autem haeo do Troica origine somnia libris poeticis, quos sedulo tum lectitabant, multifariis do Bello Troiano conscriptis. Ne enim Vergilium orbis amorem adseram , de bello Troiano historia sub Daretis Phrygii nomine circumferebatur, quam saeculo XII exeunte inversus traiecit Iosephus Iscanus monaelius Claudiani poetas ag- seeula. Simul Dictys latinus sive Septimius ille tradebatur . Non infrequens leelio suit Pindari Thebant . Nominentnr porro Bern-hardus Floriaeensis De excidio Troiae atque Ilias Simonis Capras aureae'. Hi omnes sere praeter Septimium et ipse Dares in rebus gestis narrandis favent Troianis, non lavent Graecis heroibus. Inde fertili proventu natae sunt magnae illae de Troia cantilenaequas profuderunt Benedictus sive Benoitius Mauranus et ex hoo pro oti Gnido de Columna, Jacobus de Maeriant, Berbori de Fri istar et Conradus Wireeburgensia'. Sic quoque factum est ut saeculo XI in Dudonis itemque in Gulielmi Gemmetieensis historiis Normanni eum Danis ad Troiam et Antenorem generatione fabulari reducerentur'. Iam vero hae quoque in originatione praeiverat antiquius saeculum. Franci iam magni Chlodovechi aetate, quin et ipsi olim Sygambri Troia oriundos se esse credebant tradebantque. Quam et p. 206 Thor pro Hectoro, Ulixes pro Lolia habetur; similia otiam
in Formiat leguntur, sed interpolationibus variata; cf. E. Wilhen, Unter-lluch ungen Eur Suorea Edda a. 1878 p. 154-157. Ita Johannes Parisinus saeculo XIV. s Cf. Comparetii Vergilio nel medio ovo. Cl. H. Dunger Dio Sage v. trojan. Krieg, 1869, p. 23 Do Septimio vorso ex Graeco conseratur Noach Philol. suppl.
VI p. 401 sqq. Vido Uinitium in Philologo L p. 368 sq.
519쪽
Th. Biel quaestionem onm olim doctissima lucubratione movisset M.thius, partem eius recte resutarunt F. Zarnehei et E. Llithgent. qnsis socuti sunt G. He eger et W. Wil manna 3, partem nimis negleetam iacere video. Itaqne ea qua par est brevitate hoe loeo retrae. tandam esse constitui. Tres autem potissimum hae de re nuntii antiqui aetatem tulerunt. I. Septimo saeculo haec seripsit chronographus Fredegarina qdi voeatur scholasti eua in ' Soarpso de Orontea Gregorii' auctoribus ridicule adscriptis Hieronymo si Vergilio: De Franeorum fero reystus . . . Priamum primum huisse resti; eum Troia fraude Ol e ea retur ... postea Frigam habuissent regem . . . alii eum Frista x ali FHyiis Asiam per ean es litoris Danuvii fluminis es mare Deianum e
Sedisse. . . . Eurufam ... pars eum Franeionem eorum resse instrema
fui e. . . . Reni ripam oempant nee proetid a Remo elui arem ad instar Troyiae nominis aedifieare eonori sunt. Reliqua parum ad rem . Fuerunt igitur reges tres Priamus Friga Francio: tertingiam ad Rhenum accessit; oppido quod eondidit Troiae nomine prae dito coloniam Traianam significari fere consentaneum est . Simillima idem pluribus rottulit Fredogarius in ' Aearpso ' ehronicae Hieronymi': ubi momorabile quod ax Franeione Franeorum voeatam esse nationem affirmat per quem Franei voeantiar); quae fabula tum late patuerat: nam iam Laurentina Lydus de magistr. III 56 ἐξ hrεμευος nuneupatos esse an divorat, idemque Reeepit Isidorus orig. IX 2, 101. Ceterum narratio in Hieronymi Searpso prior fuiaso videtur inde transoripta in Rearpsum Gregorii . II. Proeedente octavo gaeonio in segesta Francorum ' sive in selibrum historiae Franeorum haso illata sunt quae prorsus differunt 8: post ex ei dium Troiae Priamum cum Antenore magnoquei In Sitgungsberichte der s1chs. G . der Wissonata. tom. XVIII a. 1866 p. 257 sqq. a Die Quollon und dor historiacts Worth dor stanhiaehon Troja
sago. Bonnas a. 1875. a I. I. 4 v. Kruschii editionem in Mon. Gorm. hiat. , seriptorum rerum
520쪽
Do Francorum Gallorumque origine Troiana. 509 exereitu Pannonias ingressum esse iuxta Maeotidas paludes, civitatem ibi aedificare coepisse et appellavisse Sicambriam. Post simultos annos sub Valentiniano bellum Alanorum fuisse; quos postquam deiecerint Troiani, Francos esse appellatos, hoc est seros. Post decem annos aciem Valentinianus imperator contra ipsos Franeos direxit; tum cecidit ille Priamus eorum sortissimus. Mox ,,a Sicambria egressi se in extremis partibus Hreni fluminis venisse ' dicuntur. Porro nominantur Priami filius Maroliomir, Antenoris filius Sunno, Narcho miris filius Faramundus, Faram undi
Fabulam II ex fabula I transformando natam esse non posse uelle perspicitur. Francorum nomen diversa ratione explicatur, de qua rursus conspirat Isidorus qui l. l. etiam haec: 'alii eos a seritato morum nuncupatos esse existimant ' Emergit Sicambrias
nomen quod oppidum esse infra videbimus; denique in Pannoniis eonsedisse Troianos audis, quod ut differt ab Ι, ita conspirat cum gravissimo auctore Gregorio hist. Franc. II s qui fabulas hsta quidem repudiavit universas, dicit tamen: tradunt multi eosdem de Punnonia fuisse degressus et primum quidem littora Rheni amnis
III. Aethicus denique in cosmographia quem saeculo VII adgeribunti Francorum quidem populum prorsus ignorat, quod gravissimum est; non novit ille nisi Francum quendam Troianum et Vassum, utrumque ex regia natum prosapia, qui cum Romulo belligerant; mox Franeus . . . . et V sus videntes Se Superatos .... pulsi a Sede Stat in/ Raetiam penetrantes ad invia et deserta Germaniae perveneνunt laevaque Maeotidas paludes demi tentes more praedmum . . . . atque latronum degentes urbem construunt; &ehambriam barbarica sua lingua nuncupant, idem legas id est)gladium et aretim Aethicus ed. Wutthe p. 77 . Haec ipse Aethidus sibi proprio Marte finxisse non videtur;
nam ad Francorum originem explicandam sabula haec quoque inventa suisse debet; tamen ipsos Francos Aethicus non novit; igitur accepit rem ab aliis, nescit originem Francorum inde de- duei posse' omninoque quo consilio ficta suerit dissimulat. Con-eordant autem sabulae II et III hae in re, quod ad Danuvii ripas Μaeotidasque paludes Troianos consedisse tradunt, nisi quod