Rheinisches Museum für Philologie

521쪽

Th. Birthio Raetia, illio Pannoniae memorantur: sed etiam de Sicambrixe urbis nomine congruunt; quod nomen ex gladio et arcu derivando Aethicus quid sibi voluerit infra reputabimus. Denique in UA Iani, in III Albani occurrant mira nominum similitudine, ea tamen diversitate, ut contra Alanos pugnent Franci, Albani Franci dueis socii suisse dicantur 3. Do Fredegarii sabulae inventione coniecturam secit Heeger

l. l. p. 19 sqq. Aethieus vero utrum post Gesta Franeorum cosmographiam scripserit necne omnino ambiguum est; Gesta Francorum ei cognita suisse certe adhuc probavit nemo . Iam Vero neque sabulam I ex II uoque II ex I derivari posse unus quisque condona bit ; neque vero sive I ex III sive III ex I derivabitur. Denique ne II quidem ex III defluxit; nam in illa quod nominantur Pannoniae, id Aethico non debetur, sed ei auctori qui cum Gregorio

Turonensi conspiraverat. Patet etiam eum qui fabulam III invenit, Francorum nomen ex 'Franci ' regis nomine, non ex ' seritate' explicare voluisse, ut hac quoque in re discrepent II et

Do Albanis his, quibus etiam Albae Longas memoria admixta est, v. W. Wilmanns p. 127. a Scilicot nequo Kruschius probavit Mon. Germ. I. I. p. 220 neque II ger l. l. p. 12 sq.; qui ambo comparatis inter so Gestis et Aothim et Isidoro mirifico lapsi sunt. Sic scilicet Isidorus IX 2. 27 de Germanis:

. . . immania corpora immanesque nationes saevissimis duratae frigoribus, qui mores eae ipso coeli ristore traaeerunt, feroces animi et semper indomiti. Sic Aethiens p. 16 ed. Wuttho: quod sint inmania eorpora immanesque nationes saevisaimis moribus duratae, adeo indomiti, frigore et rigore ferentes. Sic denique Gesta o. 5: inmania eorpora. . inmanisque --tiones seriasimis duratae semperque indomiti fer issimi. Iam Heraer Κru-achium secutus have concludere ausus est: 'Aussordem haben dio Gesta in dom Ausdruch Isidor 'a saevissimis auratae frigoribus gedanhenios dast 'tetto Wort weggelasson; Aothicus suchi diesem Manget abEuhollan undsugi soliganter Woiso moribus hingui' Sic effici illo putat Aethi eum non Isidorum, ged Gesta inspexisse; qua in ro plano caecutivit. E contrario non Gesta, sed Isidorum potius adhibitum esse ab Aethico certissime apparet. nam Aethicus dedit frigore et rigore: quae vocabula unde tandem manarunt nisi ex eorii rigore et frigoribus Isidori 7 Indidem autem Aethicus illud moribus dosumPsit, nam Isidorus: qui mores ea . . . rigore traeterunt; contra in Gestis neque mores adsunt neque rigor neque frigus. Quibus similitudinibus luculentissimis observatis summa cum necessitate colligitur non ad Gesta, sed ad ipsum Isidorum redire Aethici verba. Ceterum nonnulla sano in Gesta otiam diligentius Ox Isidoro transcripta sunt quam ab Aethico; vide Κruschium; qua tamen re nihil effici in propatulo Est. Diuitigeo by Cooste

522쪽

Da Francorum Gallorumque origine Troiana. 511

III; discrepant etiam de Alanis atque Albanis, ut Priamnm illum

taeeam et valentianum in II nugatorie coniunetos. Itaque saeculo VII variae de Francorum origine narrationes ei reum serebantur; quaeritur utrum noviciae tum fuerint an ex vetustioribus sontibus delatae sive ad Aethicum sive ad Fredegarium. Qua in re iudicanda est sane quod mireris apud Gregorium Francorum historicum saeculo VI altum de iis esse silentium. Cavendum vero ne nimium huic silentio tribuamus. Potest enim Gregorius eas neglexisse videri propterea quia hariolationes debito ineptiores putabat nimisque a vero et ab emendata temporum ratione abhorrentes. Utque Fredegarium et Gesta Franeorum secure mittamus et de Aethico solo coniecturam faciamus,

hanc non propria Minerva fabulam finxisse et supra diximus at infra probabimus; Gregorio vero hic fons ex quo Aethicus suasibi prompsit, facile ignotus esse potuit et delitescere; quod eo facilius statuitur, quia tantummodo de viro Troiano, cuius Franci nomen, loquitur Aethicus, hunc ' Franctim ' patrem sive originem

gentis suisse Francorum nullo verbo asserit Iam vero in Aethicum animum dirigamus. Qui cosmographus neque temporum nimirum rationes accurate observavit et terrao regiones diversosque orbis tractus audacissima ignoratione permiscuit. Ceterum licet nugatorem vocemus et imposiorem inaniumque eaptatorem ventosum somnulentum subdolum, non ita tamen deformavit res quas acceperat, ut non ex sterquilino nobis

tamquam margaritam eruere concederetur.

Et maximi ponderis Vassi Troiani nomen est, quod Aethi-eus servavit, tanti scilicet aestimandum, ut vel propter hoc unum maior his in rebus auotoritas Aethico sive Aethici auctori acerescat ἔ quam rem infra pluribus agitabo, Aethici studiorem Oregorio antiquiorem fuisse confirmabo. Hoc ipsum de Vasso argu mentum quia et Zarnche et Luethgen sicco pede transierunt, ad finem quaestionem non perduxerunt. Neque Heeger quia Aethieum

sprevit, Verum assecutus est.

Supersunt autem quibus sabulae III opem seramus si vo eius

fidem et auctoritatem multis numeris superiorem esse demonstremus. Et primum emendatiorem praestitit computationem saeculorum; nam quae in III satis apte Romuli aevo accidisse seruntur, in II ad Valentiniani saeculum ridicule adscripta sunt; atque in

I tres hominum aetates sive regna Priami et Frigae et Francionis sufficere visae sunt, quibus vastum tempus inter Troiae excidium et 'Pompeium consulem ' quod intercedit expleretur - ut de Pom-Diuitigeo by Cooste

523쪽

peio ipso taceam qui in I cum Francis et Saxonibus bella gerit:

quas ego nugas brevitati consulens supra, cum de sabula I referrem, eonsulto omisi. Itaque ipsa temporum ratio observata magis commendat Aethicum quam Fredegarium aut Gesta Frmeorum.

Sequitur locus qui est de vocis Francus significatu. Et suit qui Francos, i. e. Φ96Πους, vocari opinaretur quia 'ridendo fidem frangunt' Vopiscus in vita Proculi 13, 3). Graecus rhetor hunc lusum sibi concessit: Tcvος ΚελTixov . . . OdTως εὐ πε- φpαΥμέvov πφος Tu et v Πολέμων cpΥα ἄστε . . . ovo μ4IOvrai

mvσταπια καi Kvivortivriov III 316 R. J. A 'serocitate' nomen deduci iam saeculo VI accepit Isidorus supra p. 509ὶ; idem vero

Isidorus ab aliis esse deductum ex 'cuiusdem proprii ducis nomine'. Hanc sententiam latissime patuisse eodem saeculo VI eonfirmat Bygantinus scriptor Laurentius Lydus, ἐξ hΥεμ6voc Franeos

appellatos esse commemorans. Itaque Isidorus et Laurentius etiam ea in re conspirant, quod non regem, sed ducem fuisse aiunti Et haec quidem sententia non solum in fabulam I transiit, ubi Franeio

inducitur nisi quod perperam rex, non dux fuisse perhibetur Francio), sed subest illa etiam fabulae III. Nam etsi Aethieus

ipse gentem Francorum omnino non respicit neque ideo ex Franco suo Troiano Francos derivat, tamen olim hanc fabulam eo consilio compositam esse necessario praegumitur, ut ex duce aliquo anti quissimo eponymo et archegeta nationem Francicam ortum habuisse appareret. Fuit igitur eu fabula ipso Aethico sine dubio antiquior. Ceterum Aethicus Francum non regem dicit, sed utrumque Frandum et V assum ex regia Troiae prosapia remansisse. Pluribus porro in Sichambriae urbis vel civitatis mentione immorandum est, quam Aethicus a Franco et Vasso Troianis sere inter Raetiam et Maeotidem conditam esse somniat; id ipsum ex tabula III transiit in sabulam ΙΙ. Huius urbis commenticiae inventor noverat sine dubio ex Sygambris nationem Francorum profectam esse ; conditur nempe Sygambria, nondum conditur Francia. Incipit autem Francorum natio clara haberi iam tertio saeculo

prima memoria apud Vopiscum Aurelian. e. 7 ad annum 241 Sygambrique tum ipsum coepti sunt oblitterari. Nam nomen Sygambrorum ut a poetis docte conservabatur, Claudianum dico, Apollinarem Sidonium, venantium Fortunatum, Remigium , quin 3 Cf. Roth l. l. p. 45, ot 36; M uellenhosfium in Milach. s. deutach. Au. XXIII p. 2i; sqq.

524쪽

De Francorum Gallorumquo origine Troiana. 513

Mi1m Pauli et Petri carmina , ita tamen a vita et linguae usu iam quarto sere saeculo certe alienissimnm suit'. Cuiuκ rei oertissimum documentum Ammiani Marcellini historia est, quippe qui nusquam Sygambros, ubique Francos scripserit. Denique lidet claudianus Sidoniusque synonymos esse Francos et Sygambroseompertum habuerint, fortasse etiam parti alicui Francorum diutina hoc nomen inhaesisse acceperint, nusquam tamen id novisse se produnt, Sygambros Francia priores fuisse et ex illis hos oriundos. Id ipsum noverat auctor Aethici. Nam Sichambriam urbem antea extitisse testis est quam nationem Francorum; itaque eerte quarto vel quinto saeculo neque vero postea primum Aethidi sabulae auctorem floruisse statuerim. Ceterum nomen Sygambrorum apud Orientis partium seriptores diutius obduravit; nam Laurentius Lydus do magistr. III 56 Iustinianum non contra Francos, sedeontra Sygambros bellum parasse refert, deinde adioit, nunc quidem a Rheni et Rhodani accolis eos Francos nuncupari, et quidem

ripas habitantes recen fiet, haec autem adnotat: eos ab Italia Ἀ-gambros, nunc Vero nostro tempore καθ' hμ6ς) a Galatis Frandos diei R. Sensit igitur in appellatione et temporis esse diversitatem

et nationum.

Simul in ipsius nominis Siehambriae explanationem est inqui-

hulum semininum Sygambria in litteris antiquis universis nusquam currit praeterquam in sabulis quas tractamus III et II et apud Claudianum in Eutr. Ι 383, eum inter Graecos potius h Συταμ ppiς semel apud Cassium Dionem legatur. Valuit fortasse aliquid etiam hao

in re Claudiani poetae, quem tum sere totus orbis manibus ver- Armaldus manans a stirpe Syeambra Poet. aevi Carol. I p. 61 v. 45; EL Gregor. Turon. II 31. a Nil valet quod contrarium verum esse asseverat Felix Datin in Koenige der Germanen t. VII a. 1894) p. 20, contentus sola Claudiani

poetas testificatione, qui nimirum ubi harbaros victos esso iactat, amplifie tioni ita studet, ut nomina siue seusu cumulet et iuxta ponat Sygambros et Francos quasi non una haec natio esset. Multo rectius M uellen hosfius l. l. iudicaverat, in eo tamen nimius, quod iam apud Martialem et Iuvenalem nomen hoc pro Germanis nescio quibus poetica licentia positum esse Contendit.

525쪽

sabat, memoria. Deinde Aethieus sic nomen interpretatus est ut soriberet: Sichambriam barbarica sua lingua nuncupant, id est gladium et arcum; in quibus verbis excutiendis iterum Claudianus nobis auxilium feret inexpectatiastinum. is Barbarica i. e. Francicalingua Sicambriam segladium et arcum' significare neque seimsis neque credimus . Neque enim illos cultros validos sequos vulgo seramasaxos vocant ' ex Gregor. Tur. hist. IV 51 in comparationem vocare Rusim. Sisam inesse visam esse in vocis prineipio dia intellectum est. Propterea quasi laerones et praedones Sicambros

deseripsit Aethidus supra p. 509); sieam enim latronum propriam

esse meariosque latrones docet linguae Latinae consuetudo; ita enim glossaria antiqua: Sica: . . . hoc maxime utuntur qui apud iratos latrocinia exerrent ἰ sieari: latrones in media qualibet urbae); siearius . . ληστης . ceterum sicarius gladiator h. Deinde quo sensu Aethieus in altera nominia parte meum latere significaverit, videamus. Certe de arcu sagittariorum vix eogitabimus; vix enim more Parthorum sagittarii suerant Sugambri: Taeitus Germ. o. 6 inter tela Germanorum gladios, maiores laneeas, hastas sive frameas, denique missilia ηparsa recenset, quaa sagittas

esse addubitaveris. Certe in proelita vix usquam iis uti videmus Germanos . Contra de Fennis Tacitus c. 46: sola in sagittis spes. Etiam Agathias II 5 negat inter Francos esse sagittarios. Aeeedit quod in voce Sicambria ad arcum nihil adsonat nisi sorto litterae duae a et r; quomodo igitur in Sicambria areus agnoscebatur' Itaque sicut Aethious in explicatione nominis non ipsam sicam attulit sed gladium sicae supposuit, ita pro arou quoque aliud vocabulum et aptius anquiramus. Suspicor cogitandum esse desica et καμπῆ, quasi sit Sicaeambria; καμπῆ enim curvaturam

Rive rem arcuatam valet, et conferenda maxime erunt καμπύλο3 Francum sivo Franchonem ex franea derivari, quod missile parvum significet per deminutionem ex framea sormatum, non nescius sum. Aethicus vero potius sicam et arcum inesse putavit, qua in re barbaricam linguam observasse non videtur; aptius de Saxone hoe contendisset, cui voci UM nomen subest, id est brevis gladiolus.

3 ibid. V 332, 64. . ibid. II 183, 32.

' Praelongas hastas videmus Tae. ann. II 21; cs. Tae. hist. V 18; Ovid. ex Ponto III 4, 97. Apud Francos bipennis suit quam Daneis cum appellabint: Gregor. Turon. hist. Franc. IV ID ει 11. Diuitigeo by Cooste

526쪽

De Franeorum Gallorumque origina Troiana. 515τύξα Homerim. Egregie huio subveniunt suspieioni illi gladii

Gallorum quos curvatos et uncos memorat Diodorus V 30, 4: eth

apposite otiam glossam salsi Philoxeni iniciam qua ipsa stea aio graece redditur: suae spaκiκ6v Eiφος ἐπiκαμπῆς . Quibus pensitatis Aethici anetorem ad steam ἐπiκavara vel arenatum gladium. Sicambros μ referre voluisse verisimile puto. Quid vero Claudianus poeta 7 Ecce iubet ille ubi paeatum Rhenum esse gloriatnr, et Salium iam rura colere et Sygambrum riflexos gladios in saleem ourvare , de oons. Stil. I 222: Ut Salius 3 iam rura colat flexos que Sygambrns In laleem enoet gladios. Et primum hoo ipsum casu laetum esse nego, quod poeta, sicut A ethiens, ubi Sygambrum memorat, etiam stadium ponit, qui scilicet gladius in Sygambri nomine certo inesse eredebatur. Ao-eodit quod flaros gladios dixit; hoc quod est seros iuxta euruet nonne poeta docto et eleganti indignnm videhitur 7 misere enim abundat atque superfluit. Itaque olim corruptum locum dioebam quia is flexos gladios cnrvare' intolerabile esse sentieham. Nuno vero postquam Aethico anetore Sygambrum ad exemplum Gallorum uncos sive lunatos gladios gessisse didici, tandem quid flexi gladii sibi vellent percepi et ita claudiani verba interpretor, ut Sygamber Rheno paeato gladios suos 'saleatos' sive sieas ἐπiκαμπεiς etiam

magis curvare, i. e. in falcem veram curvare iubeatur.

unae eum ita sint, effectum est eam certe Aethici narrationis partem, qua nomen explieat, ad annum 400 quo Atiliohoeonsul celebratus est sive ad Hieronymi ascendere aetatem. Quare ad testifieationes Aethici iam panilo confidentina provocare conceditur. Producimur autem etiam ad hane conclusionem sustentandam: nempe non Franeos solum, sed iam Sygambros Troianos suisse creditnm est; nam Aethieus si Sicambriam a Troianis conditam perhibet, quid tandem aliud subest 3 Seilioeta Gladios Romanos minores suisse quam Gallicos attestatur Cassius Dio 38, 49, 4. Ceterum eosinnum illum eogiumus Belgarum. a corp. gloss. lat. Il 183, 31. 3 Ita, non Sumua logendum ossa eviei in ed. praef. p. CX: et es. indieom. Itaqua quod Claudianus hoc loco Salios eum Sygambris artissimo composuit, ad eos pertinet, qui Salios Francos ad Sygamhros

reserebant.

527쪽

516 Th. Birthning Siehamhriae cives fuerunt certe Sictambri; Sichambri ergo

Troiani. Iam vero glossam afferam et raram Opinor et utilem, quam inter excerpta ex glossario 'abaVus' maiore reperies propositam in corp. gloss. lat. t. V p. 631 n. 4b; est autem haee: Sycamber Danous qui et teucrus. Quae glossa etiam in gloss. cod. Vatie n. 1471 sic abbreviata

inventa est: Sicambre: francus sibidem V 545, 45). Glossarium' abavus' quod dicitur in eodicibus extat saeonii VIII-IX. Glossas

ipsas ex remotiore thesauro in codices demanasse constat. Ineunti

saeculo VI vel Prisciani fere aetati hoc glossarium et Graeco quidem anotori adscripsit G. LoeWe in Prodromo gl. p. 97. Ingunt poetieae dictionis non pauca, insunt prisci, insunt plurima volgaris

sermonia vocabula.

Nomina ex geographia ac m3thographia deprompta non ita spissa in istis serae latinitatis thesauris deprehendimus. cim glossa hae quae est de Sygambro apte contendi possit quod di g. in eodisiis Cassinensis glossario legimus Senitis: urbs Siciliae sale

et Meas: proprium nomen Corp. gl. v 578, 56 et 47); Sperehitis amnis est V 579, 4 ; Pennus: nomen fluminis thesalire V 575,16); P eis: nomen insulae sibid. 223; magis etiam: Roma iunior: eonstantinopesis dieitur V 578, 2); Patara: eivitas ἰietae b74,4 13; Sisanis: stellia a sieano rege diem V 557, 51); item in eod.

Cassin.: Rome conditor: eertus nescitur; salustius dieit inuio triani eam condidere', vergilius abebandro; ennius es alii a romula

V 578, 3); porro in glossis ab 'absens' Iliades mulieres troiane et Ilium eisitas Troiae IV 412, 44 Lὶ; in ipso gloss. abavus maiore: Bistonia traeia IV 593, 73, quin etiam Bistimiae troiae ibid. 1 i); quocum conserantur glossae Scaligeri: Bratemiae: troiae V 592. 58 et Besonties tirares sibi d. 67). Denique aptissime adportabimus glossam sat frequentem quae audit Getae: Goti vel Geta: Gotitia; vide o. g. IV 604, 25; IV 82, 35 sq.; V 600, 42 sq. Sio nempe etiam Sygamber Franeus

Geta enim et Sygamber inusitatiora et magis poetica nomina Gottus et Uraneus detrita et trivialia. Quibus praemissis iam ad expendenda Verba Sygamber: Francus qui et Teucrus

aceedere licebit. Habes Teucrum Francum eundemque Sygam brum. Certum est hoc loco non solum Francum, sed etiam Sy gambrum et hunc quidem potissimum Teucrum esse nominatum Diuitigeo by Cooste

528쪽

De Francorum Gallorumque origine Troiana.

nam hic lemmatis Ioeum tenet; ad hune igitur et priorem et alteram interpretationem reseremus. Idem stliorum locorum domparatio persuadeat: velut in glossis eodiois Sangallensia n. 912

scriptum est IV 241, 30ὶ:Gete: gothi; et tracellubi primo obtutu apparet non Gothos Thraces fuisse diei, sed Getas. Poterat igitur etiam scribi: Getae gothi qui et trares. Simile V 582, 29: Vasternae genus currus; et est stens. Ipsam vOeniam qui adiectam videbis in glossa Scaligeri V 60I, 33 quas audit: Haustrum: rota hauritorium qui et girgilius.

ibidem 596, 42: Caldieum: foris deambulatorium quod et petibulum dioitur; plenius glosa. Vatio. Reg. Christ. V 583, 10:BRen: ornamentum colli est ex sturo et gemmis pretiosissi-

Quodsi stabit haeo interpretatio atque iam Sygambrum Teutrum fuisse tradebant, percipitur unde factum sit quod in sabula, quam Aethiona servavit, Sicambriam eondere teruntur Troiani. Ne vero Haganum heroem de Dorie omittamus. Qui glossae illius tanquam vivum exemplum est et ita praeclare ei convenit ut nil iucundius adserri possit. Etenim in saeculi decimi de Gualtario poesi magnus Haganon Francus' quidem compluribus locis vocatur, idem vero ' Sicamber' lusee Sisamber v. 14553, idem denique etiam 'veniens de germine Troiae' v. 50). Habes igitur simul et Francum et Sygambrum et Troianum sive Teucrum

Sed etiam aliud in glossa est quod admireris; quod enim in ea Sygamber sive Francus non Troianus, sed Teucrus dictus

est, omnino contra expectationem tactum puto. Numquam enim isto aevo, ni salior, nisi sorte poetico sermone Teucrum legimus, semper ubique Τroianum ita sabulae tres a quibus sermo hic orsus est, ita Aethicus omnino et totus Dietys et Dares totus, idque solum in nationum recentiorum linguas migravit apud Benedictum Mauranum et Konradum, id solum in Eddae earmina et Saxonem grammaticum, ubi semper Troia, Troiani, numquam Teucri. Nos vero Turcorum barbarae gentis apposite reminificamur. In duplici nomino adserendo qui et frequentissimum apud antiquos in inscriptionibus; vido G. Wilmannsium exempl. insor. t. II p. 406.3 Praeter glossaria ubi Teucria V l57, 22; os. 132, 46.

529쪽

Th. Biri Nam unde factum esse dixeris, quod Fredegarius non solum Franeos et Macedones, sed etiam Turcos ex Troianis provenire accepit Certe nemo ex Troianorum appellatione Tureorum nomen derivue poterat; poterant ex nomine Teucrorum, apparetque ipsa simili.

tudine vocum Tε0κpος et Tospκος in hanc Turcicae gentis originationem pellectos esse fabulatores . uuidi quod in Snorra Udaut Thor deus cum Hectore, Loli ius cum Ulixe, ita etiam Teuericum Tureis sorteir) aequantur ed. Halaiensia tom. I p. 206 .

Scripserat igitur olim aliquis non solum Macedones et Franeos, sed etiam Turcos esse 'Teucros'; quod tamen Fredegarius neglexit primariamque inventionem obscuravit supposuitque fabulosum quendam Torcoth sive potius Torquesti i. e. Torquatum ij inter

Troianos regem electum, ex quo nomen gens Turcorum accepisset.

Denique hac quoque ratiocinatione eo compellimur ut sabulae de Troica origine formam aliquam Fredegario antiquiorem extitisse

statuamus.

Turei autem labentibus saeculis etiam Teucrorum ultores Verosque Teucros se praestitere; nam sicut Graeci olim Troiam ceperant, ita Turci postmodo Graecorum caput Constantinopoliae. Cur autem Troiani videri volebant Franei 3 cur Sygambri lcur non proavum sibi Graecum sive heroem sive deum praetuleret Aliter certo ii, qui et Herculem apud Germanos fuisse memorabant et ab Ulixe, quem ad Rhenum error illo sabulosus detulit, Asciburgium esse constitutum et stram adeo ibi inventam esse Ulixi eonsecratam Tacit. Germ. 33. Quaestionem solvet qui ad Gallorum consuetudinem attenderit; valet enim de Gallis idem quod de Francis Sygambrisque;

sanguinem Τroianum et ipsi iactaverant. Cuius rei testimonia docte congessit Roth l. l. Nos vero ad Properti locum desperatum a quo prosecta est oratio recte iudicandum hac tandem via de

veniemus.

Et Sygambroruin quidem pars iam ab Octaviano Augusto in Gallias traiecta est et collocata 'in proximis Rheno agris Tacit. ann. XII 39; Suet. Aug. 2l; Aurel. Victor epit. I 7j. Anno vero 310 p. Chr. iam ' intimas Franciae nationes ab ultimis

3 In Italia hanc Turoici nominis intorpretationem saoculo VIsactam esse statuit W.Wilmanns p. IlI; cur minus apud ipsos Bygantinos ΤΗis enim Francos lE 'rεμovoς, i. e. ex Franco appellatos raso certe notum suit v. supra . 3 CL I rusch l. l. Wilmannsius contra P. 1 14 sq. orcoth nomen prius suisse, inde Torquotum per errorem factum esse sustinet. Diuitigeo by Cooste

530쪽

Do Francorum Gallorumque origine Troiana.

barbariae sedibus avulsas in desertis Galliae regionibus collocatas' esse audimns Panegyr. VII dictus conatantino o. 6 ; scilicet terratum nominatim Gallieana fuit, arationem vero et Kgriculturam barbari sive Franci fere totam usurpaverant Liban. εlς Moυλiavovabrox p. p. 379 R.). Qui ut identidem expulsi sunt, ita usque

revenerunt. Igitur num mirum dixeris, si illis saeuulis barbaro. ram dominantium ingenium eonsuetudini se accommodavit Gallorum qui omnibus tuno artibus et eruditione florebant Θ Sio vieta Graecia sibi victores Romanos subiugavit. Eaque Gallorum et Germanorum semper fuit cognatio, ea consanguinitas, ut hi illis facile mulin conoederent propensique esse deberent ad originem non diversam, sed consimilem sibi arrogandam. Talia in rebus divinis accidisse oonstat; nam Caesar Germanos affirmat deos sere non duxisse nisi eos quos cernerent velut

Solem VI 2l, 2), eontra de Gallis Caesar: deum marime Mer- rium eorunt syΙ 17, I); at vero Traiani aevo idem deus Mer-

eurius a Germania receptus est ita, ut Tacitus Germ. 9 Caesaris verba cum exscriberet, in ipsos Germanos transferret haec: deorummaaime Mercurium eorunt. Item Tacitus l. l. Germanos narrat

'litare Mercurio humanis hostibus'; prorsus idem de Gallis ad-eepit Minueius Felix 30, 4: Mercurio Gallis ritus fuitὶ humanas

aut inhumanas victimas caedere, quae Minucii verba moneo cum Taciti verbis magis conspirare quam cum Caesaris expositione

UI 16; hio enim Mercnrii nomen praetermisit: ceterum Caesar et Minucius ea de Gallis tradunt quae Tacitus de Germanis. Atque eiusmodi etiam plura addi possint velut de Germanis Tacitus o. 11 nee dierum numerum, in nos, sed noctium computant, idem Caesar IU 18 de Gallis; qualia congessit Antonius Luechen bachi. Donique Apollinis 'medici ' religionem a Gallis ad Germanos profugisse testis est Marius Victor Aleth. III 207 sq. 3. Iam vero de Gallis testimonia pauca quidem gunt quae proseram, sed sufficientia. Exordiamur autem ab ipsius Aethici relatione supra apposita.

Apud Fredegarium solus Priamus Troia relicta primus auctor atque rex Francorum fuisse perhibetur; quod qui commenti sunt, inanem nominum similitudinem captarunt: nam Priamus fere idem sonat quod primus', propterea 'narrat historia sFrancos)1 Da Germanias Tacitoae sontibus, Marpurgi a. 1891 p. 23 sqq.

3 Ad hunc locum me misit Ed. Schroederi collegae doctrina pervigal. Diuitigeo by Cooste