장음표시 사용
531쪽
Th. Biri Priamum primum habuisse regem'. In Gestis Francorum eo provecti sunt ineptiarum, ut duos heroes et Priamum et Antenorem primo fuisse narrarent; an etikm 'Antenor' tamquam homo 'ante.
rior' videbatur 3 ceterum de hoc Patavii conditore nihil in Gestis scriptum est nisi eius filium fuisse Sunnonem. Multo exquisitiora Aethicus accepit. Qui de Priamo apud illos stupido illato nihil, nihil etiam videlicet de Antenore; sed Troianos duos, ex regia prosapia
qui remrens erant, proponit semper coniunctos Francum et Vassum Aeth. ed. Wuttho p. 77ὶ: Nempe Francus et Vassus cum Ro- molo dimicant, Francus et Vassus foedus apud Albanos patra verant; eum Franeo et Vasso denuo a Romulo pugnatur. Francua et vassus per fugam lapsi evadunt. Franeus et Vassus videntea se superatos Raetiam penetrant, Sichambriam urbem construunt. De ipsa vero Francorum natione nihil accepit Aethicus, pergit ibi Romuli saein ora plurima narrare, Francum et vassum non novit nisi esse Troianos. Summi pretii esse servatam vas si memoriam supra dixi. De quo cum docis nuper ageret MoWati, quia ad Aethici verbx non attendit, rem non expediisse videtur. Certe vassi nomen minime fictum est neque ab Aethico primo prolatum, sed quamvis tenebris offusum, antiquum tamen et venerabile. Nam ad deum indigenam
relatum videmus in titulo votivo antiquo Biliburgiensi sapud Treveros) ubi consecratum est Mereurio Vasso Celeti Brambaeh. inser. Bhen. 835); nisi quod inter Vasso et Celeti punctum non est in lapide potestque iunctim legi Vassoorieri; ceterum de lectione satis constat 3.
Neque vero hio Vassus vel Mercurius Passus Germanorum deus fuerat, sed Gallicanus Arvernorum. Nam haec quae sequuntur Gregorius Turon. hist. Franc. I 32 do temporibus Valeriani et Gallieni tradidit: Chroeus quidam Alamannorum reae . . Gallias servastavit . . . . Veniens vero Arvernus si. e. ad Arvernos) δε-
Iubrum illud quod Gallica lingua Vassost,ate sive Vasso Galatae
vocant, incendit . . . . Cuius paries dupleae erat, ab intus enim Howat Revuo archeol. a. 187b p. 350. W. Wilmanns p. 126: Francus und Vassus begeichnen, Wie die Xamen deuilich erhennenlasson, die Thei lung der Machi κwischen den Κbnigon und thren Vasallen.' Cui tamen sontantias obstat quod Aethicus ambos pisi modo ex regio Ranguine deducit et pares otiam exhibentur in hist. Daretis Frigii do or. Francorum sv Romania III p. 138 sq. ubi haeo: Fristis
yenuit Franeum et Vassum elegant issimos pueros atque efficaces, dicunturque 'sermani .
532쪽
De Francorum Gallorumquo origine Troiana.
pero marmore ac museo varia tum erat; patrimentum quoque aedes marmore Stratum.
Delubrum hoc apud Arvernos ' Vasso Galate' vocatum satis elarum fuisse videatur et splendidum, neque tamen antiquum, sed recens laetum; certe enim quod intrinsecus variatum esse dieitur marmore ac museo, marmor demum inde ab Angusti aevo adhiberi solitum, musivum autem ibi memoratum si sorte non solum parietarium fuerit, sed etiam de cameris inerastatis sit eo. gitandum, non multum ante Plinii aetatem aedem structam esse argnat. Ceterum hane aedem secure Mercurio adscribimus. Saepenumero enim 'Mercurio Arverno' dicatnr in titulis: Plinii aetata in divitato Galliae Arvernis' statuam Mercurii colosseam et omnem amplitudinem statuarum vincentem perseeit Zenodorus Plin. n. hist. 34, 4b , quam facile ad Vasso Galate delubrnm re, tuleris 3. Dubium hoe, quid signifieet illud ipsum Vasso dare. Et persaepe apud Gallos idem nomen simul et loci et personae sive dei) fuisse satia oonstat'; Vassum Vero primitus non locum , sed
IV 1884ὶ p. λ99 sq. st 1883 II p. 367 sq.
a V. e. g. do Vesunna et dea et urbe Hirach sold in Wostdeutsch. Z lachr. VIII p. 136 not. 46; Howat in Revuo arch. 40 p. 47 sq. 3 Cange a. v. Vasso de Vasaogalato haeo: esse ibi etiam nune locum qui 'te Vas gaint Artem' audiat, i. e. templum S. Artemit; item apud Delphinates in pago S. Gialeni locum osse qui ' lo champ du Vas' dicatur. Haec tamen sio explicari possunt ut a Vasso homino si vo deo in locum transmigrassa nomen putemus. Certo nasma in Owalli lingua ywas vel γαδὶ hominem, non locum notabat: es. Owen Pugho, Dict. of the Welfh language a. 183R II p. 156: 'suras a youth, a lia, a FOung man, R Page, R servant; saeas gwWh: a hero'; nam sisychfortitudinom significat; etiam 'Gwasanr a youis, a page. Guasaeth: servico'; et os Zeussu gramm. Celticae ed. II p. 120. Et famuli significatus receptus est in sermonem modii aevi. quo ministrum paraum, vassarum, Etiam Paraam, vassalam, vana ιm, vassorem vocabant sueruntque ipsorum regum ministri nobilissimi ' vassi regales' rivo 'vxssi dominici'. cum drudia coniuncti in capitulo Caroli Calvi v. Du tango):haeo in vita Ludovidi Pii legimus Perta Mon. Germ. II p. 608ὶ: Ordinavit per totam Aquitaniam eomites . . . Me non alisa plurimos quos passos volgo meant eae gente Francorum. Itaque vassus nomen personale primitus Gallicum fuerat, deindo a Francis usurpatum ot Franoleum tactum est. Hinc est quod Francum et Vassum quasi fratres con-Diuitigeo by Cooste
533쪽
Th. Biri personam indicasse suadet Aethicus; dativnm casum et forma ipga commendat et tituli modo adscripti comparatio. Itaque dediearum templum suisse 'Mercurio Vasso Galatae , inde vero 'Vasso G lato' nomen delubro postea inhaesisse crediderim; id ipsum proebat titulus ille sto conceptus: 'Meronrio Vasso celeti' vel Vasso. celeti'. In qno illud Celeti ad graecum κέλης non revocabis, magis ad Celatus quod cognomen Gallicum in titulis apparuit
pro Celti scriptum esse suspicio est: nam forma Cestes sive Celtis, nom. vereor ne subsit Ammiani Mareellini verbis his id, 9, 2: Aborigines in Gallia Cestis nomine regis amabilis et matris eius ea D Galaitas distos, in quibus Celtis dativus esse vix potest: id enim exponit scriptor unde gentis nomen traxerint aborigines Galliarum; sunt autem et Celtae dicti et Galatae; et Galatae quidem 'ex matris regia voeabulo '; ergo Celtas ex ipsius regis
nomine appellatos esse expectamus; et notus est Κελτος Herculis filius Celtarum nominis auctori; apud Ammianum Vero ρο- test accipi Celtis pro genetivo ut ipsum nomen regis dimabilis Rgnos datur, potest esse accusativus pluralis pro Critas; certe emergere videtur Celses sive Celtis rex reconditus eum matre Oalata . Idem nomen in lapide. Ea igitur inconstantia ruit sedimonis, ut Mercurium modo Vasan m Celtem modo vasgnm Galatam praedicarent. Ceterum in Vassi nomine pensitando etiam Vasarum gentis
iunctos videmus apud Aethicum, sed ita, ut Vassum semper altero lo Poneret; nempe Gallus ipso sive 'Vassus' servus Franci sive Franei VR8salus lactus erat. Necessario tamen sumimus olim honestiorem fuisse et superbiorem apud Gallos fassi notionem; aliter non dedieatum esset Mercurio Vasso; os quod supra posui 'a yOuth, a lad, a yOung mau', Inde explicantur nomina Vassoris, Vasiones et alia eius generis. Itaque natio potius et origo genuine Celtica hκc voce exprimebatur; quae tamen, ubi Franci regnare cooperunt, cum despectu pronuntiabatur et in humilem sensum abibat; ita kMehi, olim eques, nunc vero Fer u
dictus esti Ita Parthenius orol. ep. 30: ubi Brotanni filia est Celtine, quam compressit Hercules, filius natus est Celius; similia Elymol. Magn.
locum Ammiani, interpretationem non adiecit. Extat vom vox reuis, i. e. scal Prum, quam ipsam origino Celticam Esse tacito conicias sita
etiam Shutgeh in Bogron inori Bestrasgo XXII p. 126ὶ. Ceterum duplex nominis sorma etiam in Gallico deo Tanarus et Taranis conspicitur les A. Michaelis in Jahrbuch L lothring. Gosehitate VII 189M S. 158 ff. . Diuitigeo by Corale
534쪽
De Francorum Gallorumque origin B Troiana.
Aquitani eae recordemur; nec non et Vasionem Vocontiorum civitatem adseram, quam Plinius tetigit, sive civitatem Vasiensium memoratam in Notitia Dignitatumi: nnde in ipsa illa Galliae Narbonensis regione Marti et Vasioni dedicatum invenimus CIL. XII 130 l . Porro Bellovesus et Sestotestis antiquissima nomina Celti ea Livius V 34); nomina propria etiam Dassovassus, Moris; in titulo sepulcrali quinti saeculi scriptum: hic requiescit . . . Passis Le Blant inscr. ebrii. de Ia Gaule n. 723; ceterum gentilicia novimus Passitis, Vassetius, Vassilius et oppidum Mincius, hodie Vassy ηοῦ item Vastilius villa suit gaeeulo IX, hoo
consectarium est ut ille quoque Vassus, quem scripsit Aethicus, Gallus sit et Arvernus et olim hΥεμῶv visus sit Gallici nominis;
nee sine apto consilio ab huius fabulae auctore Franeum et Vassum Troianos coniunctos esse dicemus, sed altero nomine Francorum, altero Gallorum nationem plane designari. Ergo etiam de Arvernorum Troiana origine nuntius extiterat; eum nuntium imitati sunt Franci. Utramque sabulam constatam videmus apud Aethicum. Quam tandem conclusionem ecce Lucanus poeta ita confirmat atque eorroborat ut omnis omnino eximatur dubitatio; qui 1 427 sq. Leucos Suessones, Sequanos, Belgas aliasque nationes Gallicanas enumerans ad Arvernorum memoriam his verbis accedit: Arvernique ausi Latio se fingere fratres Sanguine ab Ilia oo populi. Itaque iam regnante Nerone Arverni Iliacam originem affectaverant; mox Plinii aetate Mereurius ille eolosseus apud eosdem Arvernos factus, ipsnm delubrum 'Vasso Galatae' magnis sumptibus ornatum est. Cogimur igitur in hano sententiam: Arverni Troianos se haberi volebant; apud eosdem vas si divinum nomen incl1ruit; Aethicus autem eundem Vassum Troianae stirpis ducem cum Franco in occidentem facit migrare; ergo antiquo et genuino sonti fabulam suam debet Aethicus; quae quidem eo saeculo inVentactas dicenda est, quo Franei et Galli gens una videri et unius stirpis propago haberi voluerint. Id aptum esse crediderim saeculo quarto. Quodsi Franeos olim in Pannoniis consedisse multi trade-1 CL cIL. XII p. 160 sq. a CL d 'Arhois do Iubainvilla Reeherches sur la propr. soncieroen Franco 1890ὶ p. 333. . Ibidem p. 503.
535쪽
Τh. Biribant v. supra p. 5093, an hoc quoque a Gallis in Francos, a V ago in Francum translatum est ' De Gallis enim Iustinus 24, 4 portionem eorum olim per strageg barbarorum Illyricos sinus penetrasse et in Pannonia consedisse'; unde 'divisis agminibus alios Graeciam, silios Macedoniam petiisse. In delubro autem Mercurii vassi Galatae, de quo reualit Gregorius, picturas mugivicas tonspicuas finisse vidisti; hominum de pietas esse figuras facile suspiceris; quid igitur 3 nonne Passi historia descripta esse debuit 3 quod taman fieri non potuit sine Graecae artis imitatione. Itaque etiam hao in re Graecae sive 'Troicae sabulae aliquid subodoramur. Huiusmodi fabulationis qualem de Vasgo Troiano sindivimus in deliciis fuisse Gallorum altero exemplo ostendam. De Lugu duno tradebant Homorum quendam et Atepom rem suisse, qui corVorum augurio obsequentes in huius urbis loco primum sibi domicilium constituerenti: namque 'augurandi studio Galli praeter ceteros eallene qui iidem etiam in Pannoniam 'ducibus avibus' penetrasse ferebantur sIustinua l. l.). Mirum autem quod qui I.uguduni natus est, Marci munieeps vocatur apud Senecam in Apotheosi o. VI. Ubi agnoscitur illa vox Marco, quae non solum in Gallico Marcomastum, sed etiam inter Germanos in Mareoman
Ceterum Vassi et Franei conivnota fata etiam apud post riores clara habita sunt. Ex Aethieo rem assumpsit sibi anetor Originis Franeorum quae in libro goripto gaeo. XII Rervata. prelo data est in Musei Rhenani iurisprud. antiquioris vol. I p. 162 sq. ita tamen ut ampliaret, Frigios duos statuens et maiorem et in niorem, iuniorem Frigium per sex generationes a Priamo sive a Priami cognata dedueens, huius Frigii filios fuisse dioena Franeum et Bassum, Sicambriam urbem ex Sicambre Franei filio nomen ReeePisse. Simile est, quod in historia Daretis Frigit de oris. Francorum, quae Fredegarii codicibus nonnullis interpolata est v. Romania III p. I 38 sqq.), Pherecides genuisse fertur' alium Frigionem belligeratorem, qui annos sexaginta tren Principatum gentis suae rexit; qui Frisio genuit Franeum et Vassum elayan
536쪽
De Francorum Gallorumque origine Troiana.
tissimos pueros atque efficaces. Destineto igitur Fristume iuniore . . . itidem stermani tyrannidem mutuo arripiunt . Interim 'vassus' illo aevo apud Francos in notionem famuli,' vassus domini eus ' in comitis sive ministri regii significatum transierat; de quo supra verba feci p. 521 in adnotatione. Unde etiam heroicum carmen illius aevi accepit; memorabile puto quod in poesi de Gualtario Hagano heros et Francus identidem et germine Troianus fuisse fertur v. 50 et Sicamber v. l 455, idem vero etiam Vassus in v. 133l: Innuit ergo oculis V assum praecedere suadens. Ubi sane intellegere debemus vassallum sive admini atrum. Sed enim de origine Troiana documenta nondum exhausimus; audivimus Aethicum, audivimus Lucanum: reliqua quae praesto sunt in exitu componere officium est. ει Timagene qui aevo Augusti de Galliae situ ac moribus seripserat, et alia et haec 'super origine Gallorum' assumpsit Ammianus Marcellinus XV s: aut Aborigines suisse primumque regem Celtem sive Celtim cum Galata uxore - aut Herculem huc venisse, eoisse cum generogis seminis, liberos fuge episse - aut quosdam post excidium Troiae fugitantes Graecos ubique dispersos loca haec occupasse tunc vacua'; ubi verbis quosdam fustitantes Troianos notari veri simile est . Itaque Timagenis aetate 'quidam 'eerte 'aiebant' Gallorum originem ad Troiam redire. Quam opinationem magis etiam de Aeduis quam de Arvernis obtinuisse testes adfirmant. Id enim Iulius Caesar de bello Gallido I 33, 2 paucis admodum verbis sio prodidit: Aeduos fratres consanguineosque saepenumero a Senatu appellatos, quod ex Caesaro
His seris narrationibus quod aliquam auctoritatem et maiorem quin Aethico tribuero videtur W. Wilmanna I. l. p. 127 sqq. non
3 Fugitantes voci Graeeos ne pro attributo appositum osso statuas; immo Graecos obiectum est vocis fugitantes: primum enim fugitare transitivum esse verbum consuevit; deinde post Troiae casum Graeci non fugitarunt, sed cum praeda reditum pararunt; denique si 'quosdam Graecos ubi quo dispersos' coniungeres, sensus evaderet ineptus; 'quidam ' enim Graeci non 'ubique' dispergi poterant. R CL H. Milliens quaest. de Strabonis . . . sontibus, Mamurgi
537쪽
Th. Biet saris ad annum 58 a. Chr. Hinc est quod Cicero ipse quoque iam anno 60 non sine risu Aeduos fratres nostros vocavit Q Att. I 19, 2. Postea Tacitus ann. XI 23 de Aeduis: soli Gallorum fraternitatis nomen cum populo Romano usurpant. Denique gaeculo quarto in paneg. dicto Constantino VIIIJ c. 4 memoratur
fraternitas Aeduorum proptereaque eorum civitas tunc iacens erecta dicitnr, ut esset . . . provinciarum velut una mater, quae resignas
urbes quodammodo Romanas prima fecisset; item paneg. V e. 2Ide civitate Aeduorum: nune sibi redditum illud Romanae frater nitatis nomen existimat: Idemque in panegyricis tangi videmus VIII o. 2 et e. 3 ubi etiam Ilienses in comparationem Vocantur, qui 'origine sabulosa se imputaverint'. Et ex Caesaris quidem verbis et reliquorum non nisi hodemei videtur: Romanos suisse qui Aeduos fratres appellarent. Hano fraternitatem etiam ipsos Aeduos sibi vindicasse solus Plutarchus testis est in vita Caesaris; dicit enim de iis o. 26: s
Iam vero primum ' consanguineos' appellatos esse a senata Caesar memoriae tradidit; quod vocabulum ad veram sanguinis communionem sive ad originem Troianam cum magna specie veri
rettulit Roth l. l. p. 51. Eodem facile ducit altera vox fratres
nam hac in re iudicanda ad proximum Arvernorum exemplum re spiciamus necesse est. Arvernos autem Lucanus dicit cum se Romanorum 'fratres' fingere auderent, 'ab Iliaco sanguine' se dea-cendere iactavisse supra p. 523ὶ; ergo fraternitas haeo apud Gallos ad Iliacam originem pertinebat. Neque dubito quin ipsum Aeduorum exemplum tantum valuerit, ut simile sibi arrogarent Arverni; at vero 'solos' Aeduos fratres agnovit senatus vide Taditi verba); Arverni quod per aemulationem idem praetendere 'ausi' sunt, frustra fuerunt. Homines Galliei provinciales ad civitatem Romanam mox admitti coepti sunt; qua quidem primum viritim donabantur. Inter cives hos Romanos nationis Gallicae observatum est plurimos nomen assumpsisse Iuliorum et Claudiorum ; quod in honorem imperatorum lactum esse non infitior, faciliorem tamen explieatum habet, si simul Iulios per Ascanium ab Aenea profectos effie me minerimus; sunt igitur omnes Iulii Troiani. Vides quam apte
3 Vide Aem. Huebner Herm. X p. 396 et 404: nomen Iulium ei Claudium in Taciti annalium libris I et II satis rarum, frequentius esse in III et IV, spissum vero in historiis. Diuitigeo by Cooste
538쪽
De Francorum Gallorumque origine Troiana. 527Galliei optimates Iulii potissimum vocari gestiverint; eum nomine Iulio sparsa est per Gallias Troiana origo .
Aeduos vero etiam 'saepenumero' consanguineos appellatos esse Caesar I. I. auctor est; itaque iam ante a. 58 a. Chr. n.
et inter Aeduos Romanorum origo Troiana et apud Romanos origo Troiana Aeduorum innotuerat; quin etiam si 'senatus' illis annis freqnentius hao appellatione usus erat, in ipsa urbe de Gallis Troianis fama tum sine dubio pererobuit et satis innotuit omnibus. Necesse est Rutem praesumpserint Aedui aliquem Aeneae socium give Antenorem sive alium nescio quem Troia deleta in Gallias devenisse, Aeduorum civitatem condidisse. Unde ad Propertium nostrum post longam tandem circuitionem reducimur. Qui viginti fere annis post de Nestore supervivente hoe distichon seripsit, a quo prosecta est haec disceptatio: Cui si longaevae minuisset fata senectae Gallidus Iliaeis miles in aggeribus eqs.
Elucet tandem estque perspicuum quid his verbis sibi voluerit Properitus; ipse poeta de Gallis Troianis gravissimum testimonium laeti divolgatamque illis annis apud Romanos de iis famam suisse
plane demonstrat. Neque iam quemquam fore spero qui tangere verba lectissima audeat; quae scilicet si emendare voles, mendum ipso
demum inferes. Immo quia Galli ex Ilio oriundi, Gallidus iam ille miles fuerat qui contra Graecos in aggeribus Iliacis pugnavit. Quod ut putide elegis poeta infernit, quos de morte ad puellam
scripsit, ita tamen iam veram lectionem esse apparuit, neque aliena talis memoria a doctiore ingenio Properti; qui in libro postremo Romae urbis sacra diesque descripsit originesque plurimas remotas abditas venatus est neque minus putide Teucrum
Quirinum apposuit IV 6, 21 ubi Romulum interpretamur. Eidem Ρropertio etiam hoc notum fuisse premo, Virdomarum Belgarum ducem quem anno 222 a. Chr. n. vicit M. Claudius Marcellus, ab ipso Rheno olim genus duxisse; sic enim illo cecinit IU I 0, 39 sqq.: Claudius a Rheno traiectos arcuit hostes, Belgica cui vasti parma relata ducis Virdomari. Genus hic Rheno iactabat ab ipso. Spolia autem de Virdomaro reportata in Iovis Feretrii templo
3 In Corporis inser. lat. indice tomi XII nomen Liuius columnas complevit octo, cognomon Iulius, quo ad Ascanium plane respicitur,
539쪽
Th. Birtasservabantur. Itaque Rhenum personatum denm a Belgis vel certe semideum creditum esse statuit Propertius; quod ne lirentius sum fecisse aiasin, etiam Gothi Histrum flumen deum suspieieb atet per numen eius iurabant teste Claudiano De bello Poll. 8I: hio nempe ipse Alaricus ' numen patrii Histri iurare' sertur; eoaesentitque Agathias I 7 et arbores et fluvios ab Alam nis saeros habitos esse testificatus. Facit autem momentum ad Properti verba de Troiae milite
Gallieo illustranda etiam hio locus Quinti Smyrnaei quem usque ad postremum retinui. Nam in Posthomericis ille VII 611 intεrsacinora Neoptolemi Troiam opprimentis hoc principale eelebrat: interfectos ab eo esse Megetis Troiani divitis filios duos geminos Κελτοv τε καὶ Eύpiov. Tenemus Voltum virum Τroianum, Troianum etiam Ubium , deprehendimus Celtum et Ubium et fratres hi alti Ilii defensores:
Ponetravit igitur etiam ad Graecos orientis poetas quarti p. Chr. n. saeculi de Gallo Troiano fabulatio. Et patrem quidem Celti et Ubii Quintus nominat Megetem, Megetis vero patrem Dymantem v. 6073; Drmas autem rex notus fuerat Ρhrygiae, socer Priami, Hecubae pater; fio Celtus et Ubius germani et gemini fratres a Frigio' sanguine et a 'regio' quidem - ut Vassus et Franeas - descenderanti Quos qui primus invenit, occisos esse a Neoptolemo sine dubio non narrabat, sed post Troiae excidium ex Asia fugitivos ad Rhenum et Rhodanum demigrasse. Denique haec non post Taciti aetatem inventa esse suppleamur; postea enim Ubiorum nomen ex historiarum memoriis evanuiti Nonnulli vero ex Neoptolemo potius et Achille Eubium quendam ortum esse tradebant; de quo fides est apud Iulium Valerium in ortu Alexandri Magni p. 57, 29 ed. Κuebleri; quodlidet ab hac disputatione alienum dicas, tamen propter ipsam no minis formam nolui non adicero; etenim apud Valerium in optima Taurinensi membrana saeculo VII reseripta tests Euebi ero non Eubius exaratum est, sed Gius. Marpurgi Chatt. Τh. Birtii Brenno pro Rheno habuit Passeratii liber; idemque otiosa coniectura amplexus est Iacob. Strabo quidem Ubium non Edpiov. sed Osipiov transcribit; oet rum apud Graecos Perrarum nomon est; de diphthongo oonseraturAεὐκioς Luetu8, 3lm. Diuitigeo by Cooste