장음표시 사용
41쪽
rant sine e sotie vel mandato saltem pro sorte socii, actionem ex L . . oenito reliquis dandam ess3, quasi cessam et mandatam a vendia rore cui forte e las praesiterint et cui actio praecipue compet bat de epulis praestandis quas particula pretii. Si haec sente tia singularis non audiat, nescio meam fidem, quid sit singulam. Elegans tamen et acuta est Uti auctoris plera que, imo Noodii approbatur calculo : seriam igitur merebitur inspectionem, cum plura in illa desiderem secus ac Gerardo videbatur. Et quod primo epulas per partem pretii interpretatus sit, ab uno illo praestando, supra iam profligauimus Frustra deinde vero est, quod fingar, extraneum venditorem sociis actionem cellisse vel mandaste. Fingere licuit: at si haec fictio quoque,
quam nec prisci Orientis auctores neque Ious noster agnoscit, agnoscatur: quaero quem exitum haec: habitura fuerit pobstat enim tertio, quod Vlpianus iam ipse actiones et pro socio et ex vendito cumulet, utramque Vero cumulat ratione sociorum reliquorum unice, non ergo disiungit ratione iuris
et facti extranei venditoris qui cesserit. Ait enim, si epulas socius sociis non soluerit: soesis utroque ea , sed diuersa
consideratione, et pro socio et ex vendito cum eo socio age dum est. Nullus hic locus fictioni actionis venditori mir neo concedendae, bene vero fictioni facti incidentis, cum ervi societatis emtum fuerit et venditum. Et an venditor e traneus socios omnes, vel unum illum unice ex contractu conuenire queat, de eo hic nulla quaestio. Errat quarto, quod dicat reliquos e raneo praestitisse epulas. At epulae
neo reliqui emebant, quomodo ergo reliqui extraneo epulas praestitisse dici potuerunt 8 Labitur denique quod extraneo actionem praecipue et primario de epulis praestandis comperiisse putet. Illa enim illi nunquam ideo competere poterat,aet epulae non sunt ratione huius pretium, ad quod agit praecipue
42쪽
AD DOR VI P. C. LXIX. Π. PRO SOCIO. 43
cipue venditor. Vt verbo dicam et centies Rixi, epulae causa sunt unica omnium, qui hactenus propagati simi, errorum vel fictionum. Et vel tantum in Lano a Costa desidero, qui et iasias ab Ant. Dadis. ALTE sERRA m docte excussus est et
VIII. Hieron. BORGIAs M, qui lauestigationam Libros XX. Ant. Fabri Coniis . Libris XX. opposuit, Domitio nouum . adeo opus nuntiat, quasi contra pristinam Iuris Romani se ' mam aedificauerit, et nullam hic venditionem esse decreuit, ne quidem in epularum expensis. ΙCti igitur Rhle, actionem flum ex pacto nulZam vero ex vendito concedine. Nugael si supra cap. ΙU. S. 3. ex iure recte probauimus, quod hic nulla - os datur pactionis extra Contractum mentio: Borgias protinus et quicquid ea praeter egit vi sua concidet et obruetur. IX. Ban. t V o E T Ii ρ sententiam proposuit de laniare, Petr. vero de Gullieu hunc nimis inconsiderarater et immerito
Icium Lugduno Batauum κλεψίας accusese adiicit, quasi s ctum legis no ve non cum vno e sciis, sed quodam alio initum Ooluisset. Recte in hoc arguit, et tamen Metii sententia
tanta etiam mecum habetur, Ut verbum non amplius addam: soro Vterque natus erat forte et de Toullieu. X. Vnus tandem et alter fuit, qui caput nostrum ita a tigerat, ut canis e Nilo, euanuit igitur protinus ut apparebat. Petrus vero TRONCHIN M teste Corn. van BYNRERs-HOEκ C, Vlpianum sollicite excussit et adeptus dicitur. Nouissime omnium Henr. RELLINGH viges V ultimus esse . noluit, qui Domitium ab Vlpiano eviscaretur. Mihi vero .
43쪽
fortuna non voluit, ut vel alterutrum acquirere licuerit aut
saltem inspicere, etiamsi literas in hanc rem Franequeram miserim. Magili sane illum emtum voluissem, praecipue cun Cornelius illa testetur, rar onchinum veram nostri capitis sentemitam attigisse, ut Bnkersiae ii iudicium ex hoc quoque perspiceretur. Excerpsit Tironchinum de T vLLI EV o, si recte, placet in uno, quod alii iam dixerant, displicet in omnibus aliis; si tamen aliquando eueniat, ut alterutram Vel utram-
que illorum disputationem, quos praeter nullius omnino limmanioris ICti oblitus sum, nisi ubi humanitas ct alia suade-
hant ut ipsi humanitati concederem et tempori, adipiscar: sedulo curabo, ut nostris aliquando quicquid scripserint inserantur fideliter. Interim ex his quae disputauimus, facile imdicari poterunς et examinari, an iustius arma induerint. Postularet equidem etiamnum materiae dignitas verit iisque causa, ut et illorum interpretationes, qui vel tantillum in Vlpiano mutant et a Florentina recesIere, abrogarem. V rum cum emendationis pruritum specialibus supra locis iam amprobauerim, et qui vel verbulum sollicitauere maiustiti it ris vim simul fecisse videantur ; quid refutare attinet qui se refutatione reddidere indignos p praesertim cum eorum e plicationes illi plerumque suas secorint, qui Thuscam etiam ituiti sunt lectionem. Si hos in nostram ditionem redegerimus: non potest non quin et illi maiestatem Ulpiani comiter
in posterum conseruare teneantur. Provoco iam Cyprianum REGNER VΜ, si recte volui, an etiamnum dissiciles hie esse n. gos et de nominibus actionum quae NuLLvΜ usura habeam, opinetur. Et mea fide esse iubeo, qualis demum fuerit capitis nostri sententia, tantum soro illam utilitatem, et praelem
tim Mercurii clientibus praestare polle, quantum in simili vix
44쪽
AD DOM VLP. C. LXIX. II. PRO SOCIO.
alterum quid et aliud. Studia igitur quae sectamur, si neque panem dant et dapes, neque annonam, nisi sorte latenter, fi ciuot abundantiorem : cur illis incubamus p Causam si pen tras, embesce et regredere. Tantum volui:
evicit s p AME MI vs Orbs Romano CUM REI NEC CIvs Amia uolabr. Tit. us f io. --OD Probab. Libr. III. cap. ia. frustra distentiente, ubi ad Modium lamauit wAECH ΥΕΕno quasi maximam eum media ca- 'pitis deminutione confundςre liceaI. . II. Frustra Iob. Sanus, R εκ 1 vs dos deIuri'. 4 fusi. Pauli, Cap. III. rg. statuit, apud Auctorem ACxo Rur L APOSTOLICORVM Cap. XXII. U. Paulum exaggerandaα itum, L is Porciae et Semproniae, causa verbum seMeτακριτον adhibuisses II I. Licet argumentis REI NOLDI Orat. de Pomponio eL HEI NE C- ei et Hist. Iur. f. CCCX. iisque violentis non aeque utamur ; non desunTtamen rationes. eaeque magis probabiles. quibus saluis Cap. XLI. π. deII. I. et Cap. XXXII. π. de Leg. II. contra Augustinion, Gratium, imo et Ottonem evinci possit, unum dari unice, non vero duos Pomponios. IV. Falsissimum est, uti coniicit van gYNκER MOER OU. III. LIII. u. et aeno TZ Labeonem πλανων Libris generales Iuris regulas,
et quibus exceptiones addiderit Paulus, proposuisse. V. Ut
45쪽
V. Ut sateraneem van aYNREns Ho Ex OU II. s. euhemus, eo, modiori via, et familiari remedio salutem Mo DR se I No Cap. XXXIV. m. adMMaicip. restituo, hunc in modum : Titium quidem viaticum petere non posse, sed eum, cui nomen incidasset. VL Invita Iurisprudentia, I A voLENI grammaticae rationi Cap. VIII. π. de aur. arg. leg. criticam admouit manum van aYNκERS HOE KOU. II ige emendaturus ex arte, et salute Θυατος, si mecum Iegeret.
TITIAE PESTEM MEAM, MUNDvM, ORNAMENTA , id est, quμ, MFLIEBRIA, DAMNAS ESTO DARE: adde G v N D LIm