장음표시 사용
31쪽
indicem huc transferre, tanquam nouam meditationum et diuinati num materiam . non inutile existimavi. Euangelium itaque Matthaei
harum litcrarum 324 complectitur. Marci 2o8. Lucae 346. Johannis 36o. Aesa- Apostolorum 324. epistola Jacobi 33. Petri prior 33. posterior et t. Johannis prima 33 secunda 4. tertia 4. Iudae s. epili. Pauli ad Roman. Ia I. prior ad Corinthios. I 2. posterior ad Corinth. 78. ad G a. latas 39. ad Ephesi Os 4r. ad Philippenses a s. ad Colosienscs 3I. prior ad Thessalonicens. 27. posterior a ad Timotheum prior. 33. posterior 23. ad Titum I . ad Philemonem 6. ad Hebraeos 93. Hic habes numerum dii inctionis noui Testamenti, plano singularis, et, quantum ego scio, haud alibi memoratae.
S. XXII. Praeter hanc distinctionem, alia quoque in Codiee nostro
deprehenditur per crassa aurea Puncta τ quae modo ipsum assiciunt contextum ; modo. ubi initium lineae et nouae periodi eo incidunt. extra lineas consis tint . indicata, quorum in Matthaeo LXXI. in Marco XXI. in Luca XXX v. in Johanne LVli I. in Actis Apostolicis XX xl I in Epistolis, Iacobi XI.Petri l. ll. lI. - Johannis l. III. II. - Id. - Judae. Pauli ad Romanos xlv. ad Corinth. I, XX l. ll. XII. ad Galat Vul. ad Ephesi VI. ad Philipp. lv. ad Colossenses V, ad Thessalonicenses L et II. - ad Timotheum I. III. u. Ill. ad Titum II, ad Philemonem - ad Hebraeos XIX. occurrunt. Ad reliquas distinctiones quod attinet, celeberrimus Malisionius Diario Italico p. I I. de codice orationum Gregorii N etianneni, cuius aetas in seculum nonum incidit, et qui in bibliotheca
Ambrosiana Obseruatur, refert, eum habere puncta ad imum literarum, pro maiore I ad summum pro media; ad medium pro minima interis punctione; sed idem obseruat . uix certum manere criterion, cum ista puncta persaepe non pari ritu procedant. Apud Graecos haec interpunctionis species uocantur I Πελεια ςιγμη, punctum collocatum in apice literae, absoluens integram sententiam, et nostro puncto respondet E υπο-ςιγμ'. siue υπ.τελεια ζιτ'. punctum ad imam literae partem locatum, sententiam sulpenam indicans commati nostro simile; 3 μεση ςι-1; punctum ad literam mediam postum , spiritui instantem remissionem promittens, cum nostro colo colludens. Apud Latinos prima uocatur distinctio ; lecunda sit bdistinctio; et tertia mediana. In nostro codia
32쪽
xe τιλεια saepius extat maiori relicto spatio ς υποςιγι- σμειν ra rius. SiEna ιηtenuandι, quae teste Mollifasconio, p. 34. in codicibus noni, decimi et undecimi seculi habentur, saepius occurrunt, et fere ubique post uerbum, Maw, adduntur ; nee commata siue uirgulae, quae priscae uetustatis sunt, in codicibus graecis annorum plus mille obuiae Palmogr. P 32. desunt aceentusue in nostrum morem efformatgnisiquoaeireu exus annuli dimidiati reserat figuram. Λccentuum autem Graeo eorum, quos Aristophanea Byzantius inuenisse perhibetur, usum secul . VII. post Christum natum inualuisse testatur Montiau conius i. c. p. 334 et ai s. qui etiam in specimine aere expressio figuram eircumflexi. n nto similem exhibet p. a I 6. Caeterum, exceptis his, quae memoraui. mus, signis, contextus una serie cohaeret, ac proinde non uana est coniectura, Covicem nostrum, cuius quippe et forma solito minor est, invisus priuatos Pra Olentis cuiusdam uiri fuisse concinnatum.
Licet uero hicce Codex summa industria, deeenti ordine, et magna
omnino exaratus sit; tamen quaedamin eo omissa et transpo
sita sunt; pauca quidem . et quae uel lynceos oculos effugere possent, neque ab eo, qui remotiori aetate corrigendi Codicem et cum aliis conferendi laborem suscepit, neque a JOASAPHO, qui eum ecclesiastico usui attemperauit, obseruata: Cum tamen IOASAPHUS IOHANNIS cap. VIII. in praetermissa historia adulterae, uerbis secundi com-Inatis, και καθισας εδιλα εν et sedens docebat illos, uerba comma tis Ιχ. Omissa, παλιν κν ο Isους αυτοις ελαλησε, iterum ergo JESUS cum
eis eollocutus est, in margine adscripsit. In epistolae Ρauli ad Ephesios eap. I. commate duodecimomerba ultima: Τους εν integrum comma decimum tertium, et uerba commatis decimi quarti usque ad u em: εις απολυτρωσιν ρος περιποιησεως plane omissa sunt. Causa omissionis in procliui est; cum enim,commate 32. et commate I . umba: εις moui 'χς δοξης -του, occurrant; facile fieri potuit
incuria aut calligraphi, aut eius, qui ad calamum dinauit, ut oculi a superiori commate desilirent ad inserius. Sed et hic error ad detegendam alius erroris originem nobis uiam sternit. Eodem enim pacto notissimum it Iud eomma Iohanneum I. Joh. V. 7. quod quidem et in nostro Codice deest, quo mysterium S. S. Τriados confirmatur. Ob simile initium subsequentis commatis: Πεισει- οι in tot codicibus
33쪽
omissum fuit. Unicum quoque exemplum reperire limit loel euiusdam. Ioco suo moti, et in alium traiiati sub finem epistolae ad Romanos eamas. commata as. 26. 27. omissa, et fini cap. I . Post uerba, πων A, a mestri mςεως, α -τια εο ν. annexa sunt. Obseruauit uero elae. BENGELIUS. In apparata ad Esaanae reflameataem pod. ο ν I. hane transpostionem in multis aliis codicibus, in uersione Selauonica, et apud multos Patres, item et in omnibus lasti artis deprehendi: qui etiam factae mutationis musam adiunxit. Videntaeri inquit, erant, νε testis publiea is stareram
mittatim , quidquid non est, ex fide peccatum est, de neret. id feci s. XXIV.
Cum noster C ex minime sierimus sit' difficilis &ret is. hor. et sere impossibilis, pix μετριαν uarietate sua semper fluctuantem certis et indubitatis L per struere regulis. In iis eodicibus, qui in ecclesia publice usurpantur; exempli gratia, in EUANGELIS ME, quorum tria infra excitabimus. ς' rubro erucia signo indicantur. Equidem hanc fouebam sententiam, designari in nostro Codice, spatio post τελειανει-urelicto; quod interdum sic extenditur, ut IOMAPHUS compendiati cum aera. πελος, et υ--, commode inserere potueriti Confirmabat in hac opinione, cum animaduerterem, semper aureis illis literis. quas in margine conspici supra diximus, ubicunque Oeeurrant, respondere punctum clausulae periodi antecedens. Verum enimuero, cum tantum sub initium EVANGELII IOHANNEI usque ad 16. comma cap. Primi. eiusmodi maiora puncta minio illustrata, manu eius, qui supra hebdomadem septimam adiecit, numero Ι 8. appareant, Cons specimen textus aere delineatum, ubi haecce puncta modo aureis pundia adiuncti modo iis obliterata esse uidebis; cum tamen alias 23. numerentur aut sententiam cogneaui esse.minus accuratam,aut ςιχομετρι- quod supra
monui, lubricam et incertam. S. HlΕRONYMUS produxit ex epistola ad Romanos 8. commata. eonL ST BERGIUM in exercitiaion hias graecae lingMae, p 337. quae ex hodierna di mone quinque commata, a I 3. usque I g. ctinficiunt, et illa Hieronymi distinctis, cum ea. quae ex hypothesi mea de spatio maiori post τελειαν fluit. ex amussi conspirat. In nostro igitur Codice, ut, quae huc spectant, breuiter proponamus, quiaque Minebonis genera occurruns: primum
34쪽
sit in CAPITA. Alterum secundum CΛNONES EUSEBIANOS inquatuor euangeliis, LITER AE enim NUMERALES, Canonibus hisce appictae. et SYNAXARIUM illia praemissum, mutuo ad se inuicem reis feruntur. Hi ne PERICOPAE citatae in quatuor Euangeliis . non st-cundum CAPITA; sed secundum LITERAS MEMORATAS euoluendae erunt. Tratium genus distinctionis indicatur per MAIORES. sub lini ae cuiusdam principium positas. LlTERAS. Quartum constituitur per AUREA PUNCTA. partim in margine, parum in ipso contextu conspicua. Quintum, tantum sub initium euangeliiJohannis, secundum puncta minis is i o contexιu expressa.
Nequis mihi uitio uertat operosam illam uestium, barbarum .eapillorum. initrumentorum, et colorum descriptionem; licebit mihi huius industriae exponere causas. In genere annotasse lassiciat, studium antiquitatum melius et felicius procedere, ubi res explicantur per signa et imagines, aere accurate sculptas, quam per longas uerborum ambages. Sie, per singula eundo, ex antiquitatibus domesticis formism o. Dainum, quas Graeci sandalia uocant, calce rum, gr. - uarων, tibiarilium , tunicarum, pastiorum mitellarum candelabrorum ex supellectile libraria figuras librorum, eodicum oluminum, an alarum, 'lpitorum, calamorum, atramentariorum, cultestorum etc. ex antiquitatibus
ecclesialticis, imaginem crucis duplicis, baptisterιioeaeum episcopalium,
sarcophagorum etc. et denique ex antiquitatibus publicis, structuram aedificiorum, nauium, diadematum etc. quae omnia longo ordine enumerare nihil attinet, ope harum picturarum clarius et distinctius cognosces, quam ex libris, ubi nudis tantum uerbis describuntur. Optandummodo foreti ut in delineatione harum picturarum. ea, quae arti hetaldicae familiaris est methodo. quam in ea, quae THEOPHILI l cum occupati imagine delineanda seruauimus, colorum uarietas per certas lineas exprimi potuisset; sed, cum per tales lineas, persecta similitudo. quam omnibus, uiribus assequi studebamus, impediretur. quod sculptoris manu indicari non licebat, uerborum ope expressimus. Vestium autem exacta descriptio adeo non inutilia est . ut potius ex uestium forma et colare aetas et seculum alicuius rei dignosci possit. Hinc iam
35쪽
in uotis habuit celeb. Eeeardus in explicatione eimeliarchii quod Possem sor huius Codicis seruat, ut aliquis de re uestiana commentarium numeris suis absolutum, et per omnia secula deductum conscriberet. Qua occasione collectionis, duobus libris digestae mentionem faciam, in qua ab anno MCCC LXXX VlII. imagines et habitus omni um praesectorum. Dispensatorum et XII. alumnorum . qui senio consem et paupertate prelli ad praesens usque tempus ex beneficio Menteliano . cuius administratio iam penes lLLUSTRIS CODICIS P O sS ES S O R E M est , nutriuntur uaria pictura . diuersisque
coloribus delineantur . sic quidem . ut in tanta cultus uestiumque et instrumentorum mechanicorum uarietate oculus speeundo uix satiari queat. Rei illustrandae causa sumamus exemplum e nostro Codice. Attentionem meretur. quod iam supra monuimus. HABITUS
IMPERATORIS illius, ACTIS APOSTOLICIS cum Lueae imagine
praefixi, cuius pallio uiolacei coloris lacinia ex aureo panno pectus dia dia ex parte tegens, atata est ridem panni particula in uiris duobus e sarcophago singentibus, et diademate cinctis,. in PICTURA IOHANNE A. ut et in aliis duobus uiris, IΛCOBO auidentibus, obseruatur. Iis, qui monumenta antiquitatis a MONT FAUCONIO. etBANDURIO collecta, attento oculo perlustrarunt, .minime ignarum esse potest, hominibus dudum e uita egressis a pictoribus taIia assignetri uestimenta, qualia pictorum aetate communis usius erant; ac proinde tune inprimis, ubi alia eoncurrere uidentur, ceteris paribus satis congruenter ex uestibus ad aetatem concludi liceta Quod itaque ad praefatam laciniam attinet, eadem conspicima in imagine Imperatoris, ΤΗΕODOSII MAGNI. habitu sollenni acuere augustali conspicui; cum is concilio generali secundo Constantinopolitano praeesset;
quam ANS HELMUS BANDURIUS commentario in ΛNTIQUITΛΤEs CONSTANTlNOPOLITANAS, L. VIlI. et quidem secundum
Parisiensem editionem, pag. 93s secundum Venetam, p. 647. sistit, hoc tantum discrimine, ut lacinia in nostro Codice non tam late splendeat, quam apud Bandinium, qui ectypon imaginis sumst ex Codice Regio, Gallico membranaceo orationum Gregorii Nazuam ni numero Igo9 quem . Mont--conius, qui eius quoque meminit, Palaeogr. gr. p.. aso. ob singularem elegantiam, et uere imperatoriam magnificentiam, ad usum Imperatoris Basilii, et domus Augustae, eontectum fuisse asserit
36쪽
rit. Vixit uero hie Imperato cBasiliis seculo nono, et imperium orientale administrauit ab anno 867. usque ad 886. In laudati Montiatico nil catalogo bibliothecae Cois linianae memoratur Codex numero 89. ut quo p. t 34. Imperator, Ni CEPHORUS BOTONIATA, siue, prout alii stribunt, BOTONEATA, cuius imperium incidit in sectilum XI. ab
anno Io78. usque ad annum 3C8s. pallio suo reiecto eiusdem generis laciniam gerit annexam; quae clarius adhuc in uestitu Palatini. illi adllavos, apparet; quippe qui duas anteriores pallii partes, tunicam arctius tectu rus, colligit. et sic conminxit, ut partes optime inter se cohaereant. Nomen huius pannaceae particulae, tum graecti m. tum latinum, nondum inuenire potui, Id ex ante allatis imaginibus apparet, hominum seculo.nono, decimo et undecimo uiuentium, uestes ea conspicuas suisse. Quo uero anno usus huius laciniae coeperit, quoue desierit, me in tanta harum antiquitatum caligine, ignorare plane confiteoro
riorem descripsimus habitum, nilque sere eorum, quae annotaris merentur, omisimus ; operest, ut paucis, quae utilitas ex Codiee speranda sit, quique inde fructus, tum ad rem literariam, tum ad sacram x undare queat, cum Orbe erudito communicemus.
Rei literariae, inprimis e instari et antiquariae, quaenam augmenta accrescere possint, exsuperioribus iam liquet. Nimirum, ut paucis repetamus, nouae literarum graecarum formae, et ABBREVIΛTIO Nu Mnatae, in eruditiT MONT FAUCO Nil opere omissae, hinc loco pletari Deile possunt Addo quoque pronunciandi rationem ueI ex erroribus. Dictorum colligi posse, cum enim corrupta scribendi ratione nomina et , ,κοβος expressa sint, medio aevo literam Η. uices σου I. sustinuisse facile apparet. Taceo denique tot figuras uestium , et rerum antiquarum imagines, quo ex hoc Codice colligere licet. Disiligod by Cooste
37쪽
Mittamus haec, et, quid sigillatim rei sacrae aecedere possit. eonmderabimus. Cum enim Codex noster nunquam in terris germanicis antea extiterit, et tamen cum antiquissimis manu scriptis, quae Millius recensui, multis in locis consentiar; hucusque uero eum nullo alio codice integro MSto. instituta collatione, comparatus fuerit: suffragiis eruditorum haec quaestio submittitur a illustr. Codicia Possessore: utrum consultum sic et reiP ublicae literariae expediat. codicem hunc in forma quadra, typis. prout quidem hodie apud nos in Graecis uiarispantur, exscribendum dari. illarum enim literarum, quibus Codex exaratus est, formam et uarietatem Optime ex specimine. multa in .dustria aere expressis,cognoscere licet. Id autem maximopere curandum esset, ut abbreuiationum notae, spatia maiora et minora, distinctionum signa puncta, uirgulae et accentus distiniste et tam accurate exprimantur, ut a Codice ipso nulla ex parte recedatur. Quam ob causam uersus uersui, linea lineis, et paginae paginis, si id commode fieri poterit, respondeant, adiecto capitum et canorum quoque numero. 'IV. Maioris utilitatis causa Codex noster eum aliis Codicibus partim omnes N. T. libros, partim integra . euangelia, partim EVANGELI STARI A continentibus, qui aut nondum noti, et in usum uariarum lectionum adhibiti fuerunt, aut quo nim authentica copia haberi poterit, inst.tuta collatione comparabitur. Licet enim eruditi ad quosdam Codices prouocauerint; tamen, cum nesciamus, utrum ipsi suis oculis eo inspexerint; an collatio ab aliis debita industria perae a sit, haud superuacaneus erit labor hoc saxum denuo uoluendi. Coepta iam est huius peris tela. et comparatio nostri codicis cum sex aliis instituta. Non abs
re erit. horum codicum notas et singularia momenta paucis recensere,
simulque pubIica occasione demisium et gratum iis declarare animum.qui nobis petentibus haec cimelialiteraria liberali manu lubentesque. concesserunt. Publice itaque praedicanda est SERENISSIMI DUCIs S AXO GOTHANI insignis manificentia; eui debemus usum EUAN
GELlSTARU sorma maxima uiro quidem celeberrimo et de re sacra ac literaria optime merito D. CYPRIANO annuente et conciliante,qui in suo
Catalogo BIBLIOTHECAE GOTHANAE, p. 43. plura de hoc codice
38쪽
referti Quam primum iste codex in manus eius, mi hoc debemus. peruenisset, statim, quae singularis memoriae eius felicitas est, se quondam, cum itineribus obeundis uacaret, comite TENTELIO. quem foriste apud MORELLIUM Arnstadii offenderat, huius e dicis memor huia annotasse, et admiratum fuisse post tot lustra grata recordationain mentem sibi reuocauit. Nec taeenda est beneuolentia ineluti SENATUS AUGUSTAΝI; quippe qui uenerando ministerii SenIore, UR PERGERO, procurante, usum TRIUM CODICUM his umhus benigne permisit. Primus rubro et atro colore exaratus contInet
4. Euangelia; alter forma minori, ab initio et in sine mutilatus, Euangelium Matthaei, et initium Marci, literis minutia una arctaque serie cohaerentibus, et nulla interstinctione separatis. Lectiones margini adscriptae aliam, eamque recentiorem, prae seserunt manum.
Tertius euangelistarium eomplectitur forma maxima. singulis paginis in duas aequales partes diuisis, literis maioribus consignatus, o sua acclesiastico aptatus, et literis illis membranaceis maioribus, in quibus cantica notis musicis insignita sunt, siue HYMNARIIS non dissimilis. Suoerimpositae quoque huic EUANGELISTARIO sunt rubro colore notae musicae. ILL. POSSESSOR has notas in antiquis quoque Jatinis
dicibus usitatas attento oculo considerans . sententiae, quam diu λ- uerati nouum robur sibi inuenire uisus est Quemadmodum enim Τυμ eae ornamenta ductusque uariegati, qui in illorum libris conspicitiniuria Graecis deuictis acceperunt, ita etiam notas musicas ab illis sumserunt mutuas. In eiusdem Bibliotheca extat Codex forma quadra nit=dissime et elegantissime scriptus ora paginarum latissima Aleoranum nigro liquore
exaratum complectens,in quo praeter accentus abicos literis additos, et rubri coloris puncta,Suratis praefixa eiusmodI notae musicae rubrae, quae tamen inomnibus Codicibus non reperiuntur,animaduertuntur. quam ob causam illae adiectae fuerint uariae huc usque tuere opina nes. Ante aliouot menses uer . eum mercator quidam, eluis noster, millius nomine eiu Constatinopoli commoratus, periit. Ephorum,data oceasione,conueret facta.ut fit, inter loquendum Codicis huius mentione, tanquam tectis is, te sancte assi aut se Tureas m templo Sophiae congregatos uidisse et audiuisse preces more ludaeis familiari recitare eanendo. ut Oa
39쪽
rus usus fuit, ut cantinnini fecundum an entus. Mahameiani Graianum, ubi sacra peragunt, cantistant. Acoluthus in Specimine Alcora. Quadrilinguis p. 1 q. Ei. Rhythmi -- elegantia et concinnitare Mahaismedanos,ego lauruit Theodorus Bbbliander, semet AiEP adeo dement ros, ui quando in recitatione seu cantillatione potius diora ni idem exprimendum uentiscentor os in casite ocuus, coelum uerseus prae λώο-riovis ardore et exqursitorum uerborum admiratione eleuarint,iai e si gna uenerationis Alcorani ediderint. Sed redeamus ad Codicem grae. cum modo memoratum, ιn quo illa pericopa. quae initium EUANGE- Lll l OH ANNIS continet, nescio qua de causa, non apparet. Celebe rimus et nobis antea laudatus GEHLlUS , conciliante uiro illustri a Mater, Consiliario Britannico Aulico. et de orbe politieo.'et literario immortaliter merito.suum quoque codicem Q U ATUOR EUANGELIORUM. quem tanquam tesseram gratae amicitiae ab amico graeco dono accepit, nobiscum lubens communicauit. Ipse quidem singulari et supra iam citato schediasmate codieis deseriptionem et uuias lectiones orbi erudito exhibuit. Neque tamen, ut spero, aegre fetet uir doctissimus,nouam a nobis faetim esse cum aliis codicibus colla tionem. Aera huic codici adimita ut cla Iaxiv. indictione quarta , no- his maximo fuit adiumento. Denique ex bibliotheca patria depromi eu-iauit EUANGELISTARIUMcrassioribusliteris exaratum at omnino protio haud exiguo habendum. De singulorum eodicum aetate iam non tuis
dicabimus. Ex singulis initium EUANGELII IOHANNEI, fi miι-
simum illud telum, quo toties et nuper quidem SAMUELE CRELLIO, sumto LUCAE MELLIERI ARTEMONII nomine oppugnata IESU Christi diuinitas defenditur. decerpsimus, et aere essingendum curauimus ; et quia in EUANGELISTARIO AUGUSTANO et alio Co
dice. haec perico pa Iohannea deest .selegimus aliam ex Mirith. e. X. a commate a . ossicia sanetissimae nostrae religionis praescribentem,et praeterea omnes literas graecas ambitu suo continentem. Ex his itaque sex codicibus uariantes collectae sunt lectiones. De numero earum parum laborauimus; utilius enim uidetur illarum numerum minui potius. quam augeri, sed ad illarum selectum, momentum et pondus respeximus; indicabimus eas successu temporis ubi codex noster publicam
40쪽
aspiciet lucem. ad imam cuiusuis paginae oram, a diem illius codicis. unde haustae sunt, nota, et subiuncta moderata epicrisi. Nunc speciminis loco quaedam tantum seleeta loca noui foederis in medium proferre licebit, quorum interpunctio aut ab hodierna diuersa est . aut eandem ab aliis temere mutatam, mirifice confirmat. Constitueram equidem, per singulos N. T. libros quaedam loca in hunc usum decerpere. sed cum breuitati studeamus, hoc Catone erimus contenti. In Matthaei
cap. ili. 3. uerba sic interpunguntur φωνηβοωντος εν τη ερ Mooz Fτοι - τε Ceta cum alii uerba εν τη-cum Eτοιμα res coniungunt. Matth. c. XUlI. 27. ubi alii post uerba πορευ Θεις εις την Θαλ-σσαν comma ponunt, noller codex una serie uerba coniungit eum subsequentibus βαλεαγ-Rον;
notis ima illa angelorum Alπλοια Lueae c. I l. I . sic interpungitur: Δομ
Mos hemii explicationi faueat. C. XXII l. 43. uerba Christi ad latronem sic fluunt λεγω σοι, σναερον cet. ut adeo iis, qui tertium fingunt an i ma-Tum .corporibus excedentium, locum, nullum hie adsit praesidium. Ioh. I. C. 3. obseruante Maio in plurimis fere M S S. sequentem in modum uerba leguntur: -tς αυτου εγενετο ουδε εν. Ο γεγονεν, sensu plane coacto eonLΕxamen Hist. Crit. N. T. Rich. Sim p. 48o. Noster Codex clarissime tritam lectionem tuetur, adiecta commate post uerba a Ia εν. et puncto post uocabulum γεγονεν, conferatur specimen ipsum aere formatum. Iohannia P. VII. 37. 38. uerbis και πινετω tantum adiemim est comma, quae in aliis editionibus per punctum a sequentibus uerbis diuelluntur. Actis Apost. C. XIll. 48. uerba ex nostro codice ordinata sic se habent και επιαν-
δραιω t 6ς -κ-λιας ad ecclesiam reseruntur. Notissimus ille locus, diuinitatis in Christo uindex I. Joh. v. ao. hoc modo procedit: Οι δαμεν δε,
I. V. Supra memorauimus in Codice nostro inueniri duoMenologia alterum antiquiori . alterum recentiori manu conscriptum; quae cum inter se u riis modis diuersa sint, cupiditatem nobis iniecerunt, ea cum aliisMenolo piis pracipue MSS. quotquot occurrebant, conferendi, quem laborem dum suscepimus, neutrum cum altero plane et ex asse conuenire non sine . . F asDiuitiam by Gorale