장음표시 사용
361쪽
tur. In I. 24. Papinianus tanquam dubius di suspensus, propter diversas veterum sententias, subobscure & abrupta, ut selet, sermonis brevitate quaerit & disputat, depositum an mutuum esset. Unde Basilicia, Auctores eum nec percepisse videntur, qui negant depositi actionem esse.' In Response
L 2s. autem, ubi jus Certum consulenti suggerendum erat, plenius rem definit: neque enim ea in specie expresse convenerat, ut depositarius pecunia deposita uteretur, quo .casu demum isthaec conventio mutui natu ram induit L p. g. ult. & I. Io. D. de Rebus editis. Adversis porro cornibus rursus immediate ex Quaestionum & Responsorum libris conjun l. ψ . f. 3. Cum L As. g
D. de Usurpationibus. Item I. 3. g. 2. Di de uris cum I. s8. D. ad Scium Trebebis Eanum pugnarent, ut vix inconstantiae n tam essugere, & integritatis laudem tueri Posset. Papinianus: nisi capita posteriora summus Cujacius lib. XII. Observat. Cap. . .ro. illa Clarissimus Haeservicensis Ante-eetar, Gulielmus Best de Ratione emend. . leges cap. 23: in concordiam reduxissent.
Cessit id autem tam feliciter, ut ipta ratio- .nes a Papiniano subjectae & negationem & geminativirem flagitare videantur. N ihil
362쪽
Monns PAPINIANI. 3 sergo caussae erat, cur Tribonianus vari tionem ante memoratam Papiniani inco ' stantiae adscriberet, quasi Protei in modum in varias transierit figuras,
Mille trahit varios , adverso sole, colores. Quemadmodum enim Tullius Non putavit famam inconstantiae sbi sertimescendam , squibusdam in sententiis paululum se immutas 'i, lib. I. Epist. s. sic tantum a reprehensione hic abest, ut potius laudi tribuendum sit Papiniano, de ipse sibi duxerit, quod cedere voluit , ubi vinci erat necessum. Qui quid hominum est opinantur, vacillant, labuntur indies, etiam ubi se accuratissimos Disse putant. Et nonne supervacuus seret
in stiudiis longior labor, si nihil praeteritis
melius invenire liceret λ nonne nova culpa est, culpam pertinaciter tueri 8 Stoicorum hoc dogma erat, non adeo obstinate decretis inhaerendum esse: Marcus siepius immicat lib. I. g. 16. I. LV. f. I 2. l. n. g. 2I. lib. Vm. f. I 6. Arrianus lib. H. Dissertat. Epicteti cap. I s. & Seneca lib. IV. de B neficiis cap. 38. Non est levitas is cognito . damnato errore discedere ingenue fatendum
es aliud putavi, deceptus sum: haec vero suis: perbae sultitiae perseverantia si God δε- mel dixi , quaiscunque est , um ratumque
363쪽
CAPUT XU. Horum exemplo prudenter & sancte variavit Papinianus, in senectute emendans, quae juvenis peccarat. Nec is selus. Variarunt& alii prudentissimi viri: Sabinus in I. II. D. de Heredibus Julianus I. I s. g. I. ad Legem M. Marcellus I. 7. g. pen. D. de
Pactis: Scaevola I. 23. g 3. D. Acqui-- . rendo rer dom. Maecianus I. 17. de Dre pse nonatus: Ulpianus I. 92. D. de conditionibus , dem. Paullus I. 78. g. pen. de Legatis lib. 3. Vide Cujacium lib. IV. Obs cap. I . Merillium I. Obs cap. 9 Nooditum ad Leg. Aquiliam cap. Io. Rationem Variationis egregiam explicat Quintilianus tib III. Instit. cap. 6. Ipse me paulum in alia quam prius habui. opinione nunc esse confleor fortasse tutis um erat, famae modo sudenti, nihil ex eo mutare quod multis annismnsensessem modo, verum etiam approbassem Sed non sustineo esse mihi conscius dissimulanti in eo praesertim opere , quod ad bonorum δε- , venum aliquam utilitatem componimus . illusarte judicii mei. Nam S Hippocrates , clarus arte Medicinae videtur honesti me se esse, qui quosdam ermes, ne posteri erra- . rent, consessus es. Et M. Tullius non dubiravit , aliquos jam libros , aliis postea seriariis , ipse damnare. Inter Patres quoque
364쪽
Inter Medicos post Hippocratem alii item
resipiscentes se suaque cor Xerunt , teste Cornelio Celso. Inter Iurisconsultos do ctissimus Lasius ad I. s per errarem I s. de Drisdictione, primo Dinoratus anno, si in ejus explicatione errasse, generosa CO fessione scribit. Celeberrimus Gorean librum suum de jure accrescendi, edito D areni de eadem re scripto, post decennium retractavit, auctore mimano in AntiTribon. cap. 6. Et summus denique Cujacius plus semel scriptorum suorum Censor est, atque erroris veniam se prolixe petiturum pollicetur, si ab altera parte veritas stare videatur, l. II. Obs cap. ult. l. U. cap. 38- lib. IX. cap. s. Sexaginta & novem ejus v riationes a Merillio sunt observatae. Atque Utinam inquit, lib. II. Obs cap. 37. in fine, qui hoc tempore jus nostrum interpretantur , Papisianum imitati, quae velfalse vel inepte . aliquando senserint, ingenue retractarent, nec in si , contra quam postea resciverint, tam obstinato tamque ob malo animo uti faciunt, perseverarent. Idem judicium est acutissuhai Antonii Fabri in Rational. ad l. 7. de Servis export. Non puduit inquit,
virum . Vc minus orbis totius quam rario . prudentiae nostrae miraculum variare , ut mur
aret sentemiam in melius quod V MI
365쪽
Maeriano N Scaevolae video accidisse Addie Huberus in Eunomia ad d. l. 7. Utinam, similis candor inesset saeculino seri eruditiss Papinianum imitari non sustinerent , quod nimis procul habent, eruditos alios religioni
non ducentes ἀνωρῶν - οικῶα , veritatis caussa
sua dicta retractare, non in sectarentur. . His satisfactum puto censurae Triboniani, qui ipse toties variavit &, quod foedum, pretio leges fixit, atque refixit. s. VII. Sed novum crimen, Patres Com. scripti l Illustris Spanhemius parte II. Ombis Romani cap. . haud leviorem, a projecta in Principes adulatione, invidiam Papi- .niano struit: causatus, quod ille, qui alioquin prudentismus juris antistes, ab Imperatoribus dici meruit, non Severum modo, sed Antoninum Caracallam, hominem in 'mnibus terribilem, Optimi Maximique Principis cognomine ornare non erubuit , . id
quod Trajano, & Marco, bonisque id genus Principibus vix debebatur. Optimus Maximusque Princeps noster Severus Augu-sus, scribit in l. 78. S. I. D. de Legatis lib. a. Optimi Maximique Principes nostri, in I. a2. D. de Accusationibus. Ecquid vero hoc. est, nisi enormiter adulari, gratiam auc pari, in genua procumbere, omnique pie libertatis emta ratione, divinitatis - sensum
366쪽
nsum inspirare Principibus stadissimis ,
quos aequius suerat monuisse, ut se unos civium , mortales, homines Cogitarent.
Notum est Iovi Capitolino proprium hoc
cognomen fuisse. Is optimus propter i finitam bonitatem, Maxmus propter summam vim &potestatem vocabatur, auctore Cicerone lib. II. de Natura Deorum cap. as. qui & pro DomO Cap. s7. 'ocirca inquit, te Capitoline, quem propter ιenescia Uulus Romanus Optimum , Uter vim --ἀorimum nominavit. Cum hujus igitur injuiaria & impietate sacrilegum hoc encomtum videtur esse conjunctum. Uerum , si penitius paulo rem considerare placet, haud dissicile erit a viro sanctissimo amoliri censuram specie gravem. Primi fastigii cognomina non semper ratione certoque consilio,
sed impetu dc acclamationibus populi vel
Senatus indignis saepe concessa constat: asesentans enim populus, teste Seneca, quiC- quid titulorum congerere potuit, ambitio- majestati tribuebat. Inter alia cognomenta quaedam fuerunt a Diis petita : Adri-pnus Olympius dictus, teste Spartiano: Commodus Hercules Romanus, audi ore Lampri-dio : Diocletianus yovius, in nummis: Caligula Optimus Maximus Suein. hap. Σ2.
367쪽
apud Gruter. pag. 2 7. n. s. Adrianus ximus , l. 2o. g. 6. de Petit. hered. & OPTIMUS. MAXIMVS. apud Gruterum Pag. 249. n. t. Sic horum exemplo optiam Maximi elogium vel ipse assumsit Seve rus , vel populus in inauguratione , aut repraeclara in commune beneficium praestita ei ingessit, vel Senatus denique imposuit, nihil non honorum S cognominum siti decernens auctore Herodiano lib. III. Cap. 9. Ho ivero ipse deinceps usus est, quod hominum salutem in sua, post Jovem, tutela esse putavit. Inde OPTIMUS for issimus, pro videntissimusque Princeps, in lapidibus apud Gruterum pag. 263. n. 3. s. & Parthicus
MAMMVS, pag. 26 . n. I. 2. UOCatur.
Tryphoninus item Papiniani assesibi similiter eundem & Antoninum optimos Prin cipes appellat in I. 39. D. de Poenis. Quid sodes, igitur vitii habet, si Papinianus a lae addictus, & praecipua in dignatione po-
. stus usum loquendi gratum atque communem , & quidem Severi crudelitate jam re misia, Bassiani autem moribus nondum depravatis, secutus est ξ Non adeo vecors nimia ipsum agitabat libertas, ut cum . in an Labeone , nihil ratum pensumquo
habereι-quod prisco loquendi modo
368쪽
MOREs 'PAPmIANI. 3 s conveniebat: neque nimium ei Capitonis
obsequium probabatur, qui insignitior apud posteros infamia fuit, quod humani divi nique juris sciens egregium publicum dc
bonas domi artes dehonestasset. Medium itaque inter abruptam contumaciam & deforme obsequium iter, periculis & ambitione vacuum, perrexit noster, lut in ver
his facilis Majestatem Principum coleret sanctissime , ubi vero justitiae & fidei periculum , ab adulantium assentatione alientia simus esset. Non ignorabat multa in Severo, quae reprehenderet, Ut magnis virtutibus confinia vitia esse solent: sed didicerat etiam , bonos Principes Volo expetendos, qualescunque tolerandos, nec contumacia aut inani jactatione libertatis famam fatumque provocandum. Posse etiam sub malis Principibus magnos esse viros , obsequiumque o modestiam, s industria ac vigor ad ni, eo laudis excedere, quo plerique ger abrupta sed in nullum Reipublicae usum, ambitiosa morte inclaruerunt. Verba sunt Taciti in Agricola cap. 42. Et quid cognomen hoc prae titulis, qui mox sequutis temporibus in usu 3 Ipses Imperatores, in G- .ciice passim oracula caelestia; Rcras, const1-- rutiones, os divinum 3 divinam vocem x con-'Dua caelesta 3 numen , adorare Priticipum
369쪽
CAPUT XV aeternitatem, & alia ingeminare legas, viκPrincipe, ne dicam Christiano dignat Quid Ulpianus, Paullus, Tryphoninus & Ma
cianus 3 Nonne Bassianum , monstrum hominis piaculare, Patri in ordine scripturae anteponunt 8 Nonne Magnum, nonne Divum vocant, quasi coelo medios inter Deos adscriptum, in I. 44. D. de Excusationibus. I. 2. g. ult. ad SCtum Tertuli. I. s. D. δε stivis, I. ult. D. de Veteranis l. s. D. de Di versis temp. Severo aliquali caussa is honor contigit, ut post mortem, Romana superstitione, lugentibus omnibus & faventibus: Consecraretur, prout ejus άmuω- fuse describit Herodianus lib. IV. Cap. 2. Antoninum vero a Macrino , qui eum occidC- .rat, timore militum suo merito, inter Deos relatum, scribit Spartianus cap. XI. f. VIII. Enimvero nec pessimum fuisse nec minimum inter Principes Severum, cum studia-mores, tum ultima senio Confessi & morituri verba evincunt: Cuncta fui, conducit nihil. Quo verborum Com- .pendio, ait Caiaubonus, complexus est integri libelli ejus summam, qui a sapientissimo Regum Salomone super humanarurn rerum vanitate, plane divinitus est com- positus. Dein adjecit: Turbatam remp. ubiaque a Ui, ea tam , etiam Britannis rel-
370쪽
Mongs PAPINIAser. 3s in sto. Umam quoque, in qua cineres sui
erant recondendi, diu contrectans & contemplatus, vocem edidisse fertur: Tu virum cspies, quem orbis terrarum non capit. Mitinio Dionem, Spartianum dc Herodianum, vel unicus Victor sussicit: Severo, inquid, praeclarior in Rep. fuit nemor quem, g a quam exacta aetate mortuum, justitio elogioque lugendum sanxere: astruentes illum ju- sum nasci, aut emori mininis conUenisse. Orientis & Septentrionis domitor audit , Contra Britannos trophaea excitavit, & , quod maximum ejus imperii decus vocat Spartianus, muro per transversam insitam duisto utrinque finem Oceani Communivit. Tertullianus coaevus in libro adversus Iu daeos cap. 7. Britanniae intra Oceani ambiatum conclusee sunt. Maurorum gens Iulorum rabies a Romanis obsistur, ne regio num fluarum snes excedant. Gid de Romanis dicam, qui legionum praesdus Imperium suum muniunt 8 In nummis propterea parto altera Severus cum conjuge, altera Antoninus & Geta Impp. conspiciuntur, . Cum
inscriptione : FELICITAS PUBLICA.PERPETUA CONCORDIA. Ita ma .