Syntaxis Graecae quaestiones selectae [microform]

1쪽

a par of the Foundations of ester Civiligation reservation Project Flin ded by the

NATIONAL ENDORMENT FOR THE HUMANITIES

Reproductions may not be madebithout permission froni

Columbi Universit Library

2쪽

COPYRI T STATEMENT

State Code se concem the making of photoc Opie or Other reproductions of copyrighted matri illi ... Columbi Universit Librar reserve the illi V refuse toaccepi a copy orde is, in it judgement fulti liment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DE PARTUENT

BIBLIO GRAPHIC MICRO FOR TARGET

Restrictions o USe: Origina Maioria a Filinod Existin Bibliographic Record

TECHNICAL MICROFOR DATA

5쪽

liis illis il

l. 2 S

ssilis i

ssilissilissilis filii illis

ira i

i lact

6쪽

DISSENTATIO INAUGUBALIS

OUAM

AD SUMMOS IN PIlILOSOPHIA ONORES RITE CAPESSENDOS

CONSENSU ET AUCTORITATE

AMPLISSIMI IJILO OPIIORUM ORDINIS

ALMA LITTERARUM UNIVERSITATEFRIDERICA GUILEI MA PERO LINENSI

SCRIPSIT

DIES PROMOTIONIS DIE XXX. M. MARTII MDCCCLXI.

7쪽

TYPIS EXPRESSIT GUSTAVUS SCIIADE OTTO FRANCNE TYPOGRAPΗUS UNIVERSITATIS, INIENSTR. 158.

d. d. d.

8쪽

lae imperati Vo. i. De imperativi adiumentis sive de imperativo emphatico.

Imperativo si utimur loquentes, id studemus efficere, ut inter nos quid et eum quem alloqUimur conVeniat, cum Ut nos aut ille in voluntatem alterius concedamus. Pro maiore vi, Uuffsemper inest in verbis imperantis, hunc modum fortius distingui et quasi efferri ex fenore sermonis placebat, quo graviUS ad aures audientis accederet. Qua in re Graeci inprimis iis particulam ita adhibuerunt, ut filo orationis quasi interrupto imperativo se is uenti plus ponderis tribueretur quae ratio semper apud Graecos valuit. Sed apparet hae partieula non ipsam sententiam imperativam augeri, sed potius secerni a cetera oratione. Itaque iam apud IIomerum usitatissimum videmus praemitti imperativis Certorum verborum imperativos, qui propria significatione perdita quasi ipsum imperium significantes imperatiVum Sequontem augeant et adiuvent. Quem in modum ab IIomero unius verbi αγει imperatiVi γε, αγετε adhibentur. Quod autem tota Graecitate non nisi alterius personae imperativi emphatici exstant atque ei saepe coniuncti eum imperati Vis tertiae et primae, non mirum est: nam imperativi primae personae hae est Sententia, Ut alter, quocum loquimur, aetionem imperativo significatam fieri patiatur, et similiter imperatiVo tertiae personae saepissime id significatur, ut altera persona ea, quae tertiae impctrantur, Oncedat, ita ut apte imperativus alterius praefigatur. NUdum tar praeter formulam iri γε ΓIs2. 6 3. Gad:

odi ' 26I quinquies legitur:

9쪽

Cohoris locis omnibus eum ii partieula coniunctiam St, atque eum imperativo alterius singularis in Iliado in Odyssea di, Deinde aliquotiens vis empliatica uota legitur particula i , imperativo alterius vel primae sequento. in Iliado, in Odyssea. Apud pluralem cir-- X stat

Hoc tam frequenti usu aceidit, Ut imperativus r. URSi formula vel particula factus non solum eum singulari sed etiam cum plurali coniungeretur. Ita legimus um altera pluralis coniunctum in Iliade tor:

281, 336

In imperativis tertiae et primae personae distinguendum 8St, utrum PrSona, quacum loquitur is, qui verba facit ad quam imperatiVus emphaticus referendus est singularis an pluralis numeri sit. Itaque tar apud imperativum tertiae in

ε αγε), sed I, recte ita, ut eum si ibi e etiam plurale oonsistat ex duabus personis, loquente et audiente, ad singularem Per-Sonam alteram referendum sit vellit . 62 Achilles ad Aga-mΘmnon Q αλλ' γε δή τινα μανι ιν ρηομεν, Vel Paris adiel P nam rudi i I γε ἐχ φιλοι τι ποα' O IEM EUM O EMLE.

αγε οινοχGO επα 33 α συο . . Pro tradito rεε ινοχοOC, Uum Uam, olim imperativi alterius pitur sequantur. ii hi creet dici pote St. Itaqtie si omnia complectimur, facile oognoscitur in Odysseacti A PTO rhi multo Saeptiis ustirpari riam in Iliade. Eoo r quamquam Homeri carminibus maxim eon Uenit, tamen ad sermonem commi inem positis quam sollemnem pertinere videtur.

Itaque eum iri Aristophanis omoediis usitatissimum sit, a tragicis poetis mirum est quam raro adhibeatur. Legitii enim apud Aeschylum a atque id in versibi is hori:

neqii forte videtur factum esse, quod omnibus locis cum prima PerSOD EO ni in Chima St: Ilippe Uae propria forma imperativi deficiente maxime adiumenta desideraVerit. Totidem locis exstat apud Sophoclem, sed in altera PerSOna:

10쪽

Paulatim aliorum verborum imperativi empliatio aestedunt. Uorum Primum est Iεοε. quod iam apud Aeschylum bis occurrit:

vix emphasiOR. Paulo frequentior usus est apud Sophoclem, ubi fameli quod mireris plerumque antes re imperati Vum positum legitur:

El. Io, 3 6. Oed reg. 3so, 36, II 2. An h. Id. Trach. 8so. Phil d33; praeterea leguntur in

Multo saepius Euripides hoc ocabulii adhibet, maxime in prima singui vehit

logi infra demonstrabitur. Simili ratione atque imperativi emphatio inde a Sophocle imperativus doli' adhibetur, cuius vis ea est, ut audientis ani

' de clo acuto exornando vide erodianum eo. LentZ g. IT 2T: is ab gs , o Gog, b , qui de hoc vocabulo tant suam partieula exclamativa

in o D exeunte loquitur.

mum ad rem, tuae fiat Vel futura Sit, ad Vertat. Itaque plerumque cum enuntiato pronuntiatiVo coniungitur, rarius cum imperativo.Ita legitur apud Sophoclem Trach. I Ois: Udου, θεόσθε μάντεσ. Phil ii 6s Udον εχου παῖ.praeterea 6 eum sententia pronuntiativa similiter in Euripide 2 in sententia pronuntiativa, i, ante imperativum etiit Hero ii I dου θεασαι, plerumque tamen ita, ut non ad sequentem imperati Vum referatur, sed antecedenti respondeat vehi Bacch. Is 8ἀλ ἐμη εχου χεο οσ. - ἰδου, ξυναμιε Vel PhOBD. Io O ρεγε νυν χειρα- δον, γυναρυον, παρ. νε. Bassoli. Ad. eo. 63. Ion Iso. Phoen. I 6sq.Itaque cum tragici eius modi ornamenta orationis omnino non amens, apud Aristophanem poetam omicum frequentissimus est usus Atque u γε, quo imperativo liberrime utitur, Eoniungitur

In sententiis interrogativis r Io, oecurrit, cum prima pluralis coniunctum vesp. 126d. ac boi, II. Thesin sol). Imperativi tertiae personae apud Aristophanem non nisi ἀλλά particula exornantur Velut Ach. 6 i. q. I Id. nub Is et ). Proprius est Aristophani usus imperatiV φε Πε. DIDI EUmbis exste coniunctum eum altera singularis styερε φρασον Eoo TIO. Dub Io 8), semel uni phirali σερε πυθεσθε an id li), bis denique cum prima pluralis vesp. Ibi 6 Lys Ios6), legitur sententiae interrogativae praepositum Velut Thesm. 28 φερε d. νυν εἰ κακόνεσ3χεν, ι γαμεῖ μἀσ ran. I 2o et fere in imperativo primasi SingulariS, Vehit φερε δω φερε είπω φερε ποοσαγάγω, φερε 'Odoba, ε'αναθῶ similia. Formae doli frequentissimus est usus ita, ut aut iis, quae ad interrogationeni Vel imperatum respondentur, praeponatur aut cum imperativo coniungatur cf. q. i, Ibi, Ad et cum imperativo Aeli. 366, d a. eq. 2d, si et ta). Resta ut usum imperativi ct Dis exponam, quam rem iam paulo difficilior esse videretur, secus traefandam putavi. fuerunt