Syntaxis Graecae quaestiones selectae [microform]

21쪽

Igitur omnibus quos adhuc Domitiavimus locis TOPria Sent sentia iterativorum facile perspici potest unum reStat, UO QUO modo explicetur, haereo. Namque Verbi ναιε εα ω x , Verbi Pictis T in Iliade, semel in Odyssea leguntur formae iterati Vae, qua latamen quo modo iterati V intellegantur omnino non Video fortasse ex similitudine verbi εἰναι , cuius formam cae iure Pro simplici imperfecto usurpari demonstravimus, factum est, Ut iteratiVR icthσκον, ναιεῖ σκον Pro imperfecto adhiberentur. In Odyssea usus iterativorum minus reis Uens est. sertia perSona Singularis activi Usque prae Valet Aoristi pro numero imperfectorUm perrari sunt. Iterativa praecipue adhibentur ubi enuntiatum Condistionale deest.

22쪽

Enuntiatum condicionale additum os in his:

316 οντι συνεσκε, ιιι diocro manifestum est quam non satisfacere imperfectum iterativi).

In impor of therativi adhibendo duae rationes in Od3isse a

23쪽

Doinde adhibetur, ubi condicio Proprio nuntiat e XPreSSa

Ut in his suae exsoripsimus exemplis vis iterativa facile cognoscitur ita in reliquis de sententia dubitari non potest:

Qua sententia iterativum positum sit, paulo difficilius explicatur . rasa cum Ulixes in thaea expergiscens patriam primo non ignoVit, Minerva nebulis omnia premente, hae le-

inde se sic numito nach alle Seiten umSah, iam us alle S, mas hier aulaegahit mird, einen Eliotarichten Eunonnen mutus modi iterationem ut ita dicam localem quae alibi non invenitur, interpretando instituere mihi non probatur. Videtur potius concedendum esse, hoc loco iterativum diuturnitati significandao inservire tam diu lixi omnia aliena videri, dum Minerva nebulas removeret, nisi malumus statuere, Ulixem conspectu loci ignoti stupefactum atque semisomnum identidem oculos aperientem et operientem fingi, quo certior fiat, ubinam sit. Iamen negari

non potess, nonnullis locis iterati Vum in vim diuturnitatis abiro . nam ni 8: Sαιψκων ηγήχορε ἐύριοΘνιο πίνοντεα καὶ ἐόον χεσ, inq-ετανον γα ἐχεσκον non serisimilis es interpretatio eos luotiens considerent, habuisse, sed nihil aliud dicitur quam illud aesi, inomno tempus valere. Similiter ti by ἐνθα όπταετε μένον εμΠεθον, 5 uατα ἐ' αἰεὶ Λακουσι Λευεσκον iterativo Mongruentia demporum

Ita Pae materiae l)roposita de matura MD usu siterativorum haec colligimus. m. Schulgo in Quaestionibus epicis g. 63 reviter affirmat, iterativum ex tertia persona praeteriti activi sing.eum, P Irtiolata ongliutinatum esse. rationem explicandi formam omitto hoe unum quaeram, quid ex syntaxi de lao reo iudicandum sit. 3. Pers sing. aeti V. in Iliadenos in Odyssea 66, ceterarum omnium a in Iliade, in Odyssea exempla iterativorum eXStant duae res inde non satis explicaturo quod omnino in narrationibus et persona praevaleat Accedi quod nonnullae formae paradigmatos prima perS. medii, SECUDdae pluralis uinino desunt, quod forati Vum praesente et modis oblivia is Caret. Doindo vidimus riterativo citerationem intermissam significari, luam fructiara Syntactica totius enuntiati potius quam forma verbi exprimi decebat Nam natura iterationis est ea, m actio certo spati, temporis repetatur omentiam stempori autem, quin aetio repetenda incipiat, inuo adverbi, aut altera actione definitur Quo fit, ut acti, repetita quippe quae pendeat ab altera, in condicionem abeah Quid autem melius Sententiae eondicionali poterat convenire quam, partieula qua accuratissime

Significabatur, ictionem non unam ah Pie simplistem narrationis filo conclusam esse, sed eandem semPET DEOPS Sari EXiStETE, Ondicione data Doniquo si addideris recentiorem Graecae linguae USUm, ruΘterito Cum P partieula conivnoto efferendi actionem iteratam dubitari non potest, quin una hae vera Sit explicatio. Itaque apparet principi, nihil iterationis insesso dies iterativo.At Ie Sententiae principalis, suae est condicionaliS, SUD quaedam intomericis carminibus vestigia. Primum enim notissimum illud εἷπεσκε in vim iterativam interpretari distere Nehementer nego. Nam iterationem intermissam esse, quasi alius post alium eadem verba faeiat, nemo oontendet. Ah iterativum in eam sententiam

24쪽

adhiberi, ut eaIidem rem uno tempore' a pluribiis hominibus agi significetur, uno quaeso exemplo ostendatur. Immo demonstrare posse mihi videor, Vitasse Graecos in tali sententia torativum, duobus his locis:

in utraque enim sent sentia quam Vis iterativa enuntiatum primarium ob Varietatem Subiectorum, is UOTum Uniam tantum Cogitatur(Dσ, καστοσ), simplici forma verbi effertur. - Atque in forma linεσκε mustis locis ne id quidem cogitari potest, uiritim Sententiam pronomine i comprehendi, sed apparet imum atqtie ignotum homino significari, maxime is ostiS, Uib IS e LAO αυειπεσκε Similia Sequi intur. Itaque nihil alii id iii est in hoc verbo quam eum qui ita loquitur, Illo Verba memoria Prodit DBTraro, sed ipsum ex rerum eondicione finxisse, quae forte fiterit coiia-munis opinio, quid qui Vis rebus si stantibus dicere potiterit. Itaque Sive inius Verbo εἷπεσκέ ra Significatur, Sive Plures Commprehendiintur, iterationis nihil inest, sed sententia vere Condicionalis nos: so praeli iner in die se Lage, linter diesen Um- standen.)Alterium ii isdem generis legitur:

πλόιον εο , μεστωρ ' γερων ἀγισγητὶ ἀειρεν. ita ista est iteratio an itotienscumque bibebat Senex, non Sustulisse quemqIIam calleem Apparet in universum diei neminem fuisse tantis viribus praeditum, qui alicem tolleret. nihil aliud igitur verbo ἀποκινήσασκε significatur piari id Iiod recentiore forma sermonis particulas Graeci offerre solebant:

iterativum apte depingit Ulixem arietes alios post alios coni gentem ubi omnes uno tempore cogitantur, V. di imperfectum legitur 'ohic o εκασroi Ito ἐιε φiosi .

ineptium est oredere, identidem illos olim dis certasso dici neque aptius enige inferpretati iret stet methei ferten, o reffliche Bogenso iutgen marei sio. Id solum significat Ulixes, verbastia non fide historio nisi Verum tamen se putare illos Viros tantos fuisse, iis olim dis certare ausi sint nos: si strittenmolit auchrum vel , si hathon gestristen rum). Praeter iterativum iam intomericis carminibus altera ratio reddendi sententias repetitas iusitata est, notissima illa sententiaruIII coniunctio, quae semper Vigui in lingiua Graeca et interdi iiii sola valuit Sontentia tota constat ex duobiis Di Inhiati S SQQUndario condicionali, quod optativum Verbi poscit, Primario, cui US verbum imperfecti temporis est. litus frueturae IIIIImum Staequalis Semper e eonstans forma sententiarUm, qua efficitUr, ut vis ferativa, quae ipsa forma orationis vix indieatur, tamen facile intellegati tr. Imper otium enuntiati primarii inde natum est, quod singulae otiones repetitae in unum verbuIII sermonΘcoactae speciem dii thurnitatis praebebant. Exempla eius modi, non ita multa, si in haeo: A II: η τοι τε ε πεδίον ἀθρήσειεν, θαυμαζεν Πυρα πολλὰ .

εμεσσι νείκεον ον τινα δοιεν of mi 88lls8. I 23s).ότε Γ 22I A 5 3 vorsusne interpolatus ). 2 b66. mora ilo. ἐσD MM2T onmacra di 2 εἷτι D 68. Saepius sententia iterativa imperfecti adverbio αἰεὶ addito ZUgetur. Quamquam enim plerumqtie αἰεὶ ita adhibitium legitur, ut continuam dilutiurnitatem indices, tamen aliquo locis distributiva usurpari manifestum est. Praeter supra adscriptum velim conferas II iob: , ληξ βαλλομενη καναχὴν εχε, βάλλετο δ' αἰεί.

25쪽

In enuntiato secundario apud tomerum in Duni suam legitur. Quae forma ferationis, quam suam in lingua Graeca magis magisque valuit, tamen quibus labore incommodis facile erspicitur. Nam cum in enuntiato primario tempus imperi Ctum DBCessari Posceretur, discrimen quod inter actionem imperfectivam et oristicam est haerebant ibi modo significarent. Itaque in Graeca lingua omni bias temporibus, ubiQumiliae in singUlis sententiis iterativis, actionem poristio praedicari magni intererat, varietEmptatum est, Pia Via imperfectum fugerent. At pie in Iliado, quam suam in eius modi sententiis oristum iterativi sumere licebat, tamen ali tot loci sunt, diibus neglecta iteratione simplexaoristus positus est: E 36V τρὶ μὴν πειτ' ἐπορου ε κατακτάμεναι μενεαίν- , τοὶ d , ἐστυφελιξε σαειν ν ismio πολλων Jof V2o8). 263 ω αἰεὶ 'Aχιληα κιχήσαTO Uμα OOιO.

duobus prioribus locis iteratio adverbiis pic, ni satis indicatur, tertio enuntiato secundario solo significatur. Denique eum tempore imperfecto actio ad notiones Praeteritas referri soleat, in oratione recta, in idia etiam praeterit Uma praesens speetat, in Iliade timidem oristus imper et Praesertur in sententiis iterativis: suo singulae Ctione tamquam in unam Og Inti T. Γ232 πολλάκι μιν ξείνισσεν ἀρηίφιλο μνελαοσ, . . .'OL LO -

In Odyssea quamquam iterativoriam numerus multo mutorosi ila2: si d) tamen vulgaris riterationis exempla mon Ilura leguntur quam in Iliado: sas των ἐώ ic rei: λωτοῖ, φάγοι ουκετι ἐπαγγεῖλαι ηαλιν

26쪽

in primario praesens quasi gnomicum. uius modi sententiae in quibus praedicatum temporis praeteriti in praesens alΘt, CUDI admodum rarae sint, in Iliade nullum exemplum exstat haesisse rediderim loquentes, utrum optativum an coniuneti VUDI aptiorem putarent. Itaque bis in simili sententia coniunctivum cum oristo legimus: 32 id Oνδε τι αλλο αν ' ιάδε σάρ χαί ἀνεra , ό κε πί .m 66 et 3 ουπω Πι νην συνεν ἀνύοιῶν, D τι 1κ Γαι. aoristi gnomicis simillimi sunt, neque tamen ipsi sunt nomici. Sed est tan tuam narratio historica, Piae in praesens Valet Atque ut in priore illo exemplo verbi secundari optativus eum PraΘ- sente enuntiati primarii conivnotus erat, ita nune primarium ad Praeteritum, SeeundariUm ad PraesΘns refertur. Aoristus pro imperfecto in sententiis iterativis adhibitus, cuius in Iliade exempla phira inVenimus, Semel exstat: 268d τε πίνοιεν, ε δέπα εμ- σα υδατο ἀνὰ εDOGι χεῖρα εξε. Do hymnisinomericis hae esiodi carminibus breviter referam. Iterati Viam pro numero VersUUm Satis refluens St, PlerUm IUPPE S POSitum, rarius cum enuntiato condicionali ioniunctum: ApolL Iii: i τη γε ἀντιάσειε, φεοεσκε Λιιν ισι O ὴ χαO.Ηerm id Mimi fri 'εσκετο, φρα πνο εχO m M. In ceteris sententia iterativa Uno Servata, nune Omnino oblitterata videtur servata est ApolL 68 gρα εσκετο βουλάσ.Ηerm 68 ω πάοο e ριζεσκον, 2is: δέρυ ριπτά σκεν ορωμενο εννακα ενθα. Aphrod. I βουκολΩσκε, 26 cf. Dem. II φάσκε, 2bi noίν τάρβεσκον, πάντα γὰρ θώυνασκε. Pan di I cIνα καλεεσκ Ou. Sententia iterativa earent: Aphrod. 2DP μαλα ίκ θελε - ἀλλ άπεειπεν. V. Os-2I6 γοασκε ματα πάντα ' ανταρ ἐπεὶ Σηνυ Orε ἐκλυεν

similiter Dem. 23 iterativa duo recte, tertium falso, quasi attractione adhibita leguntur: ημήτηρ χρίεσκε νυκτα δε OUmE E . . .

Iteratio vulgaris rara sis hymn. VI in Aphrod. v I 2. Aoristus in sententia repetita bis legitur:

frg. II 2 οττι κε χεοσὶ λάβεσκε, ἀείδελα πάντα τίθεσκε of DIIS, ubi amsen illud A in enuntiato secundario deest. sciat. 25 - 266 εν ε πρωτον μεμάποιεν, ἀμφὶ μεν αυιω

Enuntiatum condicionale deest: Thoog. 83bs ἀλλοτε ' αν ροίασκε.

g. IIT: κρον ε' ἀνθερίκων καρπον θεεν ονδε κατεκλα, ἀλλὰ

In sententiam longinquitatis abiit iterativum: g. Iio: ναίεσκε Theog. 33 εχεσκε.

27쪽

Itaqii in carminibus epistis res admodum simplex ha temus, si sino utaria omittimus, duas formas iterationis, quarum altera iam deficere incipit, altera adeo in se conclusa est, Ut B Deo perfici ne omnino mutari possit. Sed mihi non proposui, ut tota Graecitate qui fuerit usus iterationis exponam, satis habeo singulos prosae orationis scriptores Proponere, erodotUm et Thucydidem qui in hac quidem re magnopere inter se disterunt. Nam Thucydides cum magis interesse putaret sermonem EVErit iste et Eonstantia Uam Ceuratissimum reddere luam arietate et mobilitate syntaxis ad piosvis animi motus subtilissimos X-primendos aptum facere, satis habuit una illa iterationis forma quamvis incommoda Malitit omnino carer noristo quam arietate formarum periclitari ne perspicuitas sententiae minueretur. At Herodotus, ut homo vere Ioni eus, non an id SpectaVIt ut sententia ratione acciperetUr, qUam Ut tamquam PraeSen et IVRoratio fingeretur. Itaque et iterationis formam vulgarem adverbiis artificiose additis exornare et sententiarum singularum Proprietati adaptare Vari conatus est, et noVas Vias ingre Ssias St, ii UibUS etiam in enuntiatis iterativis duritie imperfecti liberatus oristum servare studebat. In hoo duarum dialectorum studio tam diverso maxime inter se diseedunt,erodotus e Thucydides piorum hic summam sim l)licitatem, ille arietatem amplissimam praestant. Ati suo in erodoto primum iterativum, tua Pluti Pro amplitudine librorum exempla non ita multa sunt, vi imminuta in usu est formae exstant hae:

in o exeuntium iterativa exstant. Desunt verboriam in Mι, desunt aoristorum littera rum formatorum et oristorum ex stirpe fictorum. Unde tamen appare haec tuae habet iterativaruerodotum ex ipso sermone, non exiomeri disitione sumpsisse. Cum onuntiato condicionali coniuncta sunt haec:

28쪽

schiolae . Quamquam potuisses in tali sententia iterativum adhiberi non nego, tamen hoo loco minime verisimile videtur, ob eam PSam cauSam, quod haec res iam ex Verbis antecedentibus satis cognosci poterat. Iterativum positum est, quia non id cogitatur flumine agros continuo irrigari, sed luotiensCumque in agris colendi aqua Pgebant, flumen undas suas dedisse sententia igitur simillima

' Verbi Muci formae 5σκε, σκον Ηerodoto non nisi in sententii itera

tivis adhibentur: aef. IV I2S. 3 133. 3. VIIII S. 3. IX do.

καὶ τοῖσι ἀλλοισι ἀνθρωποισι, του δε θερεο σπείροντε μελίνην καὶ σήσαμον χρησκοντο Si Scribendum τω δατι. Edi foros omnes Propher augmΘntum OmisSum χρ ίσκονται eoniectura soribunt(oodices omne χρηισκοντο habens , quamquam praeSens ferri non potest nam haec, Ua narrantUr ad tempus Praeteritiam, ante cataraetam aedifieatam, referantur neceSSe St. Priusquam enim cataracta aedificaretur, quotiens opus erat, ilia fluminis utebantur. Iuro igitur iterativum verbi χρῆσθαι legitur neque fingendum S Verbum χρηίσκεσθαι tota Graecitate ignotum. Sed iterativum iam minus usitatum paulatim exstingui id quod iam ex ipso numero colligi potest, ea r maxime demonstratur, quod IIerodotus quibusdam locis iterativorum vim parti-ctitas addita, qua saepe simplicis imperfecti sententiam itera-fivam significat, augendam et illi istrandam esse iudicavit. Nam haec parti Ciala, quae actionem condioione quadam data Venire significat, aptissima es ad iterationem exprimendam. Itaque cum iterativium X Cpartiei ita adteola ortum esse satis onstare Plutam is, bis eandem rationem repetendae potionis adhibita invidemias Exempla si in haec:

θερίσαντεσυ ἀν πλεον. dubium es hoc loco iitrium parficilla ad verbum finitum an ad participiti referenda sit. nam olim ant VerbUm aEPE O-ΠusUr, X collocatione verborium nihil colligi potest. IV 8 εντε ἀγάγοι την στρατιὴν το ἀστυ, . . Tην με σιρα

καιαλίποιεν αυτοὶ ν,πεξήλαυνοm Dd ἐν Περσαι ἐπελθυντε λαβεσκον καὶ λαβοντε ἐπηρονιο ν. Sed inprimis partioritas olim imperfecto coniungi Solet, quo bis iterativa augeatiir nam ierodotus ipse in sententiis

29쪽

iterativis oristum iam, particula Colaiuli Chum Oner non diam audet, sed hi est usus recentioris Graecitatis. Non nunquam iterativum et imperfectum cuncta coniunctum in una sententia leguntur: IV 28 ὴ μεν η -ο ιην ἷππον αἰ Oεmσκε. O ME iamri-

III OV u τι ἀπίκοσο, χθην οι υσαι. - VII 38.2 VIIJ. d. VIII lib. 2.

si. 2. I l. 3. Ssed saepe his adverbiis sententia ipsa non Variatur, Sed insor Viunt iterationi augendae. Praeter loca iam citata IVI 2l, I 28 huc pertinent III 2IV μετεφόρεον u χανήν, ἐπὶ στοῖχον ἐκαστον ύκω τον

30쪽

Multo saepius tamen adverbia in enuntiato secundario collocantur aut ad participium adduntur, quae condicionem iterationis continent of quae infra de nunt. See disserentur.)Res Singularis eoque notabilis legitur L ITA:

EX DUnfiat O τρί - γενετ apparet, etiam antecedentia ad praeteritum referenda esse eaque de causa optatiVia positus QSt. Sed haerebat apertere erodotus, quo tempore in enuntiato Primario teretur. Deque enim imperfectum ti Sententiae satisfaciebat neque oristum in eminitatione iterativa ponere audebat. Itaque seripsit praesens verbi iσχε, aniluam historicum, cui Verbo, Cum fortasse ob signia litteram artius cum poristo MM Ohaerere id BretUr saepius eadem sententia atque noristo

tribuitur ab erodoto se Thucydide of er V 2, III i,. Thuc. II 68 6, VII o. 3. Praesens autem eo facilius poni

poterat, quod praeteritum etiam ad praesens et in futurum Valere significatur. AEL Odysseae, Add. Thucydides unam formam sententiarum repetitarum habet enuntiatUm secundarium, quod optativum praesentis aut oristi praebet, coniungitur cum primario, quod illi id plerum luet se luitur. temporis imperfecti exempla leguntur haec:

II 38 3. II b2. d. III 82 8. IV 2 i. 2. VIII 6. I. VIIIJ3. 2.

6i d όσον λάβοιεν, διεφθειρον - IV 26. i. VI 62. I. VII b. d. VIII Id. I.